tag:blogger.com,1999:blog-9006713.post112970989613373348..comments2024-03-26T09:14:33.386+02:00Comments on e-rooster blog: Η Διαφήμιση σας Πείραξε!Kokkorashttp://www.blogger.com/profile/13725445563390837874noreply@blogger.comBlogger29125tag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1146811223701717922006-05-05T09:40:00.000+03:002006-05-05T09:40:00.000+03:00Επειδή έχω δουλειά, το πρόβλημα που εντοπίζω εγώ δ...Επειδή έχω δουλειά, το πρόβλημα που εντοπίζω εγώ δεν είναι στην αναγκαιότητα της διαφήμισης αλλά στο κατα πόσον οι διαφημίσεις που βλέπουμε -κυρίως στην τηλεόραση- είναι κάποιου επιπέδου, ιδίως οι Ελληνικές. <BR/><BR/>Το δέυτερο είναι ότι παρουσιάζεται το τραγικό φαινόμενο οι μόνες διαφημίσεις που υπάρχουν ως επί το πλείστον τώρα, να είναι είτε για δάνεια είτε για αυτοκίνητα. Επίσης, μου τη σπάει το πόσο κλισαρισμένες είναι. Δεν βλέπω έμπνευση - ισως γιατι γίνονται κάτω απο τεράστια πίεση χρόνου κατα τα γνωστά παντού και ιδίως στην Ελλάδα όπου για να κάνουν οικονομία οι επιχειρήσεις "φορτώνουν" με accounts και projects τα στελέχη τους και μετά όποιος αντεξει. <BR/><BR/>Το άλλο που θα ήθελα να σημειώσω είναι το πόσο χειραγωγημένη από τον καταναλωτισμό δειχνουν τη νεολαία. Ολοι οι νέοι από 15-22 κατα τους διαφημιστές τρώνε χάμπουργκερ, πινουν κόκα-κόλα, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να είναι με ένα κινητό στο χέρι, κλπ κλπ κλπ. Καμμία διαφοροποίηση, κανένα ξεχωριστό στοιχείο πάνω τους. <BR/><BR/>Αν θα θέλαμε να δούμε πραγματικά καλές διαφημίσεις, είναι λίγες και χάνονται μέσα στο σωρό. Πρέπει η Ελληνική διαφήμιση να ξαναβρεί τη φρεσκάδα της ατάκας, της ιδέας να ξεφύγει από την παγίδα του lifestyle και να φλερτάρει με το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό. Τα πρότυπα των μοντέλων νλικίας 20-30 χρονών είναι μεν καλά στην όψη (όταν δεν το παρακάνουν στο στήσιμο) αλλά πλέον έχουν απομυθοποιηθεί και καταντάνε κουραστικά. Λίγο περισσότερη έμπνευση και στο copywriting δεν θα έβλαπτε επίσης. <BR/><BR/>Γενικά, η εικόνα χρωματίζει την ιδέα, δεν την υποκαθιστά.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1130181127229393172005-10-24T22:12:00.000+03:002005-10-24T22:12:00.000+03:00J95, όπως φαίνεται αντιλαμβάνεσαι την λογική αυτή ...J95, όπως φαίνεται αντιλαμβάνεσαι την λογική αυτή δεν έχει καμία διαφορά από την ηθική. Για την ακρίβεια αυτό που εσύ ονομάζεις "λογική" είναι απλά η ηθική σου.<BR/><BR/>Προφανώς θεωρείς το "συναισθηματικό έλλειμα" ως κάποια λογική κατηγορία την οποία προσάπτεις στο άτομο που αγοράζει κινητό με κάμερα. Όμως στην πραγματικότητα είναι περισσότερο σαν πουριτανικός αφορισμός, που χαρακτηρίζει τα ηθικά μειονεκτήματα των ανθρώπων, παρά σαν οτιδήποτε που έχει σχέση με την λογική. Για την ακρίβεια η μόνη περίπτωση όπου μπορούμε να αποκαλέσουμε "παράλογη" την συμπεριφορά του καταναλωτή είναι όταν λαμβάνει αποφάσεις που _ξέρει_ ότι λειτουργούν ανασταλτικά προς τις συνειδητές επιθυμίες του. Σε κάθε άλλη περίπτωση οι κανόνες λήψεως αποφάσεων δεν αντιβαίνουν στην λογική. <BR/><BR/>Ωστόσο αντιβαίνουν συχνά σε αυτό που εσύ θεωρείς "σωστό", δηλαδή "ηθικό". Δεν θεωρείς ηθικό να κάθεται κανείς στην ουρά του κλάμπ για να φάει πόρτα. Αυτό αποτελεί μια ηθική κρίση εκ μέρους σου, που είναι πιθανό ότι την εκφέρεις όχι για λόγους κοινής λογικής αλλά γιατί συναισθηματικά η ιδέα αυτή σε απωθεί (είτε λόγω κάποιας προσωπικής σου εμπειρίας είτε λόγω κάποιου πράγματος που άκουσες). Αισθάνεσαι θυμό στην ιδέα ενός πορτιέρη που ατιμάζει κάποιον πελάτη με το να μην του επιτρέψει την είσοδο.<BR/><BR/>Στις λεπτομέρειες:<BR/>Η ανάγκη της κοινωνικής αποδοχής δεν αναφέρεται σε κάποια αφηρημένη "κοινωνία" αλλά σε συγκεκριμένες κάθε φορά ομάδες. Τα club αποτελούν ακριβώς αυτό που λέει η λέξη "club", δηλαδή μια λέσχη, μιας συγκεκριμένης ομάδας η οποία αποτελεί επιλογή του ανθρώπου. Συνεπώς η ανάγκη για κοινωνική αποδοχή, κατά λογική συνέπεια, οδηγεί στην αναζήτηση "ελίτ" λεσχών. Αυτό είναι όχι μόνο ανθρώπινη ανάγκη, συμβαίνει και σε πολλά άλλα ζώα.<BR/><BR/>Η ανάγκη να είσαι νέος είναι επίσης λογική, αντίθετα με ότι λες. Το να είσαι νέος είναι κάτι θετικό για όλο τον κόσμο. Έτσι εκτός από την ίσως φυσική επιθυμία να είμαστε και να φαινόμαστε υγειής, η κοινωνική ανάγκη γίνεται ο μοχλός που σπρώχνει τους ανθρώπους να προσπαθούν να φαίνονται όσο το δυνατόν πιο νέοι γίνονται. Τα χίσια ταύρου δεν αποτελούν ανάγκη, όμως μέσω της διαφήμησης γίνονται επιθυμητά για να ικανοποιήσουν μια πραγματική ανάγκη.<BR/><BR/>Αν το να έχει κανείς μεγάλο αμάξι κάνει κάποιον να αισθάνεται σπουδαίος, εσύ τέλος πάντων που κολάς; Φαντάζομαι ήδη την απάντηση σου: γιατί είσαι γαμίκουλας ψυχολόγος και ξέρεις καλύτερα από τον οποιονδήποτε τι κάνει κάποιον να αισθάνεται σπουδαίο (το δικό σου μυστικό φαίνεται δεν το κατέχει ο πολύς κόσμος).<BR/><BR/>Η σύνδεση του ουίσκι με τον κινηματογραφικό αστέρα δεν ικανοποιεί την ανάγκη κάποιου να είναι "κινηματογραφικός αστέρας" αλλά την ανάγκη του να χαίρουν οι επιλογές σου της εκτίμησης των συνανθρώπων σου. Σήμερα κάποιος θα αντιγράψει τον κινηματογραφικό αστέρα, παλαιότερα θα αντιγράφαν τον αυτοκράτορα. Η ανάγκη παραμένει η ίδια.<BR/><BR/>Για τα ευφυήματα της "κατ'εξοχην χρήσης" και του "συμβολικού επίπεδου": το πρώτο μάλλον σου ήρθε αυθόρμητα, αλλά αν το καλοσκεφτείς θα δεις ότι δεν υπάρχει κάτι λογικό που να κατηγοριοποιεί τις "χρήσεις" ενός αντικειμένου σε πρωτεύοντες, δευτερεύοντες κ.ο.κ. Το δεύτερο, "συμβολικό επίπεδο", σίγουρα το έχεις διαβάσει κάπου (γιατί όπως μας έχεις πει και άλλοτε κανείς δεν έχει διαβάσει όσο εσύ) όμως σαν επιχείρημα είναι πολυυυυ τραβηγμένο. Το τι γίνεται σε ένα συμβολικό ή σημειολογικό επίπεδο δεν είναι άσχετο με το τι γίνεται στο φυσικό επίπεδο. Αν μια σχέση ανάγκης περιγράφεται με τον αλφα τρόπο συμβολικά και με τον βήτα τρόπο φυσικά τότε αυτές οι δύο περιγραφές εξακολουθούν να περιγράφουν την ίδια σχέση αλλά από διαφορετικές οπτικές. Η σχέση ενός ανθρώπου με το μεγάλο αυτοκίνητο του είναι μία και καμία από τις δύο οπτικές (συμβολική ή φυσική) δεν αναιρεί ότι η σχέση αυτή ικανοποιεί μια _ανάγκη_. Αυτή η σχέση είναι 100% πραγματική, δεν πας να την θεωρείς manipulatable (sic).<BR/><BR/>Όλα αυτά βέβαια μπορούν να χρωματιστούν με κάποια προσωπική αξιολόγηση και έτσι να κριθούν _κακά_ όμως αυτή δεν είναι η λογική πια αλλά εντελώς ηθική. Και μάλιστα αρκετά πουριτανική θα έλεγα.koukhttps://www.blogger.com/profile/13962064893032096981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1130070914352006802005-10-23T15:35:00.000+03:002005-10-23T15:35:00.000+03:00Ι95 σε ολη την θεωρια σου ενα πραγμα την χαλαει. Ο...Ι95 σε ολη την θεωρια σου ενα πραγμα την χαλαει. Ο τυπος που "νομιζει" οτι θελει το ταδε κινητο, οταν το αγορασει αισθανεται καλυτερα? Αν οχι, δεν θα ξαναπεσει στο ιδιο λαθος. Αν ναι θα ξανααγορασει, δεν θα το παει πισω, θα αγορασει και κατι αντιστοιχο μετα (ενα γυαλιστερο αυτοκινητο ξερω γω). <BR/><BR/>ΔΕν με ενδιαφερει καθολου αν οι ανθρωποι πραγματικα γινονται καλυτεροι αποκτωντας πραγματα. Αν αισθανονται καλυτερα, μου φτανει. Και απο την αυγη της ανθρωποτητας οι ανθρωποι αγαπουν τα μπιχλιμπιδια, λατρευουν την προσωπικη τους ιδιοκτησια. Σημερα το κανουμε απλα πιο οργανωμενα. Τουτεστιν θες να πεις οτι επαναλαμβανουν ολοι ενα λαθος 10.000 χρονων?<BR/><BR/>Τα διδαγματα της ψυχολογιας, πειραματικων οικονομικων, οικονομικων της συμπεριφορας, εξελικτικης βιολογιας κτλ θα σου λεγαν οτι αυτο ειναι μαλλον αδυνατο. Παραφραζοντας εναν ωραιο τυπο: μερικοι ανθρωποι μπορει να κανουν ενα λαθος ολη την ωρα. Ολοι οι ανθρωποι μπορει να κανουν καποιο λαθος. Αλλα δεν μπορει ολοι οι ανθρωποι να κανουν το ιδιο λαθος ΟΛΗ την ωρα!S Ghttps://www.blogger.com/profile/15494314043804907813noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1130066965265652972005-10-23T14:29:00.000+03:002005-10-23T14:29:00.000+03:00Ωραία τώρα με το χανγκ όβερ θα αποπειραθώ να εξηγή...Ωραία τώρα με το χανγκ όβερ θα αποπειραθώ να εξηγήσω.<BR/><BR/>Λοιπόν αφ' ενός για τον περισσότερο κόσμο υπάρχει τεράστια απόκλιση ανάμεσα στις ανάγκες που έχει και στις ανάγκες που <B>νομίζει</B> ότι έχει.<BR/><BR/>Παράδειγμα: αυτοί που στέκονται στην ουρά έξω από το κλαμπ της Παραλιακής, ντυμένοι-στολισμένοι στην τρίχα με σκοπό να τους εγκρίνει ένας δίμετρος μαύρος με κελεμπία και (πιθανόν) ένα τσουλίδιο που το πηδάει ο οποιοσδήποτε με μισό γραμμάριο κόκα. Για να μπούνε μέσα και να εισπνεύσουν περί τα 2,5 κιλά καπνό, να τους πατήσει ο διπλανός τους, να ξεκουφαθούν από τα ντεσιμπέλ και να πληρώσουν τη μπόμπα 12 ευρώ.<BR/><BR/><B>Αυτό</B> (και νομίζω πως πρέπει να γίνω σαφής εκ των προτέρων) δε με πείθει κανείς πως είναι πραγματική ανάγκη οποιουδήποτε ανθρώπου. Όλοι αυτοί έχουν ανάγκη στην πραγματικότητα να διασκεδάσουν, να γίνουν κοινωνικά αποδεκτοί και <B>κυρίως</B> να βρούνε τσίκι-τσίκι. <B>Και ο στάνταρ τρόπος να τα πετύχουν όλα αυτά σύμφωνα με τα πρότυπα που τους περνιούνται όλη μέρα στην τηλεόραση (αν και σε πιο συμβολικό-υποσυνείδητο επίπεδο) είναι ο παραπάνω</B>. <BR/><BR/>Άλλοι έχουν παράλογες ανάγκες: να μείνουν για πάντα 25 χρονών, γι' αυτό και ψωνίζουν χύσια ταύρου συσκευασμένα με 32500 χημικά σε ένα κουτάκι των 125 ευρώ.<BR/><BR/>Άλλοι παίρνουν μεγάλο αυτοκίνητο, ενώ η ανάγκη τους είναι να αισθανθούν σπουδαίοι.<BR/><BR/>Καταλαβαίνετε πού το πάω: συνήθως το καταναλωτικό αγαθό (και δη το διαφημιζόμενο) δεν το αγοράζει κανείς για την κατ' εξοχήν χρήση του, αλλά για να ικανοποιήσει σε συμβολικό επίπεδο μια (ολωσδιόλου άσχετη) ανάγκη. <BR/><BR/>Ό,τι συμβαίνει σε (τόσο) συμβολικό επίπεδο, δεν είναι πραγματικό. Και είναι πολύ εύκολα... manipulatable; (υπάρχει τέτοια λέξη;)<BR/><BR/>Και οι διαφημίσεις παίζουν σε αυτό κυρίως το επίπεδο: πάρε αυτό το κινητό για να είσαι cool. Πάρε αυτό το αυτοκίνητο για να είσαι σπουδαίος. Πιες ουίσκυ για να γίνεις ήρωας κινηματογραφικής ταινίας. Κλπ.<BR/><BR/>Πρόκειται για μια αναντίρρητη ηλιθιότητα. <BR/><BR/>Εγώ δε θα ισχυριστώ ότι κάποιοι "κακοί" κάθονται σε ένα τραπέζι και σχεδιάζουν "α, θα προωθήσουμε το πρότυπο του κλαμπ ή το πρότυπο του σέξι άντρα που οδηγάει τζιπ". Κατά τη γνώμη μου το σύστημα (και ιδιαίτερα στις δημοκρατίες φιλελεύθερου τύπου) δίνει στον κόσμο αυτό ακριβώς που *νομίζει* (ο κόσμος) ότι θέλει. Άλλωστε ο κόσμος <B>είναι</B> το σύστημα.<BR/><BR/>Αλλά παραμένει το πρόβλημα: ο άλλος είναι π.χ. χοντρός και άξεστος σαν αγγούρι, και νομίζει ότι αυτό που του λείπει για να ευτυχήσει είναι ένα κινητό με κάμερα. Όπως παλιότερα ο άλλος ήταν φτωχός και σκλάβος και νόμιζε ότι αυτό που του έλειπε για να ευτυχήσει ήταν η εξόντωση των αιρετικών.<BR/><BR/>Τώρα το αν πρέπει οι *σωστές* ανάγκες να επιβάλλονται, είναι άλλη συζήτηση. Εγώ δε νομίζω πως πρέπει. Ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. <BR/><BR/>Όμως άλλο το ηθικά σωστό, άλλο το λογικά σωστό.<BR/><BR/>Ηθικά δεν έχω το δικαίωμα να σου πω ότι ένα κινητό με κάμερα δεν πρόκειται να σου συμπληρώσει το συναισθηματικό σου έλλειμα.<BR/><BR/>Λογικά όμως, αυτό <B>ισχύει</B>. Κάνε ό,τι θες ρε φίλε, και κανείς δε ζήτησε να μπεις φυλακή ή να σου απαγορευτεί να νομίζεις ότι μπορείς να καλύψεις ουσιαστικές ανάγκες με ολωσδιόλου άσχετα καταναλωτικά αγαθά. Αλλά μη μας το παίζεις ότι είσαι και <B>σωστός</B>. Μπορεί να έχεις <B>δίκιο</B> (ή μάλλον: δικαίωμα), αλλά <B>σωστός</B> δεν είσαι.J95https://www.blogger.com/profile/12340652007713733030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129943369485104342005-10-22T04:09:00.000+03:002005-10-22T04:09:00.000+03:00Χρόνια πολλά :ο)Χρόνια πολλά :ο)libertarianhttps://www.blogger.com/profile/17413681736209634129noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129934430604927922005-10-22T01:40:00.000+03:002005-10-22T01:40:00.000+03:00Βαριέμαι να σας εξηγήσω. Κάποια στιγμή που δε θα '...Βαριέμαι να σας εξηγήσω. Κάποια στιγμή που δε θα 'χω γενέθλια ίσως.J95https://www.blogger.com/profile/12340652007713733030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129928171474102492005-10-21T23:56:00.000+03:002005-10-21T23:56:00.000+03:00Να τα ξέρει όλα δεν παίζει, να ξέρει περισσότερα α...Να τα ξέρει όλα δεν παίζει, να ξέρει περισσότερα από τους άλλους ίσως. Να ξέρει τις ανάγκες όλων των άλλων ατόμων, ή τουλάχιστον των <A HREF="http://briefcase.pathfinder.gr/download/libertarian/35746/485754/0/Leventis_Zoology.mp3 " REL="nofollow">"ζώων"</A>, ουτε αυτό παίζει... καλύτερα να παίξει λόττο :-)libertarianhttps://www.blogger.com/profile/17413681736209634129noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129927820383573012005-10-21T23:50:00.000+03:002005-10-21T23:50:00.000+03:00"... όσο αντιδημοκρατικό και ελιτίστικο και αν ακο..."... όσο αντιδημοκρατικό και ελιτίστικο και αν ακούγεται, συνήθως όντως είμαστε τα βόδια που δεν ξέρουμε τις ανάγκες μας και όντως ο 1 στους 100 που διαφωνεί είναι ο γαμίκουλας που τα ξέρει όλα."<BR/><BR/>Κατ' αρχήν η έκφραση "δεν ξέρουμε τις ανάγκες μας" είναι εξ' ορισμού παράλογη. Τις ανάγκες τις ξέρουμε αλλιώς δε θα τις είχαμε. Εννοείς μάλλον πως η πλειοψηφία των περισσότερων από εμάς ιεραρχεί λάθος τις ανάγκες της. Κι αυτό όμως δε στέκει γιατί η ιεράρχηση αυτή είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό και σαφώς δεν υπάρχει ούτε ομοιογένεια στις ανάγκες ούτε κοινώς αποδεκτά κριτήρια κατάταξης (ευτυχώς).<BR/>Ο 1 στους 100 που που τα ξέρει όλα και είναι γαμίκουλας είναι προφανώς η ίδια κατηγορία ατόμων που όταν πάρει εξουσία στα χέρια της "γαμεί" ολόκληρα έθνη. Είναι γεμάτη από τέτοιους μαλάκες η σύγχρονη ιστορία.<BR/><BR/>Ναι, επιβεβαιώνω πως πρόκειται για πολύ αντιδημοκρατική και ελιτίστικη άποψη...Ανδρέαςhttps://www.blogger.com/profile/07777198210557469466noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129918532333884352005-10-21T21:15:00.000+03:002005-10-21T21:15:00.000+03:00Akoma ki an einai etsi (pou mporei se kapoies peri...<I>Akoma ki an einai etsi (pou mporei se kapoies periptwseis na einai, opws to kinhto me kamera), ousiastika me les ilithio, giati esy eisai o magkas kai g***koulas, enw emeis eimaste ta bodia poy den kseroume tis anagkes mas.</I><BR/><BR/>Κάτι τέτοιο βέβαια θα έλεγαν και οι ανθενωτικοί στους ενωτικούς λίγο πριν την Άλωση.<BR/><BR/>Θέλω να πω -και αδιάφορα από τη συγκεκριμένη συζήτηση-, όσο αντιδημοκρατικό και ελιτίστικο και αν ακούγεται, συνήθως <B>όντως είμαστε τα βόδια που δεν ξέρουμε τις ανάγκες μας και όντως ο 1 στους 100 που διαφωνεί είναι ο γαμίκουλας που τα ξέρει όλα</B>.J95https://www.blogger.com/profile/12340652007713733030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129910052287334902005-10-21T18:54:00.000+03:002005-10-21T18:54:00.000+03:00Kai mias kai piasame ta kinhta, to xeirotero pou m...Kai mias kai piasame ta kinhta, to xeirotero pou mporei na sou katsei einai na bgaleis to kinhto sou kai o allos sthn parea na se xleuasei kai na sou arxisei na aradiazei 1000 logous giati to kinhto den einai xrhsimo. Ayta sto 2005, pou anathema ki an yparxoun atoma xwris kinhta thlefwna.Phantasmakhttps://www.blogger.com/profile/07482382775093730632noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129909952513876352005-10-21T18:52:00.000+03:002005-10-21T18:52:00.000+03:00"Δεν είναι δικιά σου ανάγκη αλλά σου την επιβάλλου..."Δεν είναι δικιά σου ανάγκη αλλά σου την επιβάλλουν οι διαφημιστές"<BR/>αυτό είναι δικό μου γ*μημένο πρόβλημα. Ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις και που ξέρεις τις δικές μου ανάγκες. Ποιο είναι επίσης το πρόβλημά σου αν εγώ (θέλω να) νιώθω μια ανάγκη που δεν νιώθεις εσυ.<BR/><BR/>Akrivws. Akoma ki an einai etsi (pou mporei se kapoies periptwseis na einai, opws to kinhto me kamera), ousiastika me les ilithio, giati esy eisai o magkas kai g***koulas, enw emeis eimaste ta bodia poy den kseroume tis anagkes mas.Phantasmakhttps://www.blogger.com/profile/07482382775093730632noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129907924853963822005-10-21T18:18:00.000+03:002005-10-21T18:18:00.000+03:00j95: lolΈχεις κέφια βλέπω :-)j95: lol<BR/><BR/>Έχεις κέφια βλέπω :-)Ανδρέαςhttps://www.blogger.com/profile/07777198210557469466noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129907130290256742005-10-21T18:05:00.000+03:002005-10-21T18:05:00.000+03:00Οι βασικές ανάγκες, κατά Maslow, είναι οι εξής, ιε...<I><BR/>Οι βασικές ανάγκες, κατά Maslow, είναι οι εξής, ιεραρχημένες: Επιβίωση, Ασφάλεια, Συντροφικότητα, Κοινωνικότητα, Αυτοπεράτωση</I><BR/><BR/>Και τσίκι-τσίκι.J95https://www.blogger.com/profile/12340652007713733030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129897777362894652005-10-21T15:29:00.000+03:002005-10-21T15:29:00.000+03:00Μπαίνω λίγο αργά στη συζήτηση, θα αναρωτηθώ όμως ό...Μπαίνω λίγο αργά στη συζήτηση, θα αναρωτηθώ όμως όπως ο konfet γιατί είναι τόσο δύσκολο να κατανοηθούν πράγματα που είναι τόσο προφανή.<BR/><BR/>Οι επισημάνσεις του bizwriter είναι απόλυτα σωστές. Οι αρνητικές τοποθετήσεις έναντι της διαφήμησης ξεκινούν από αυτό που εγώ ονομάζω αριστερίστικο φασισμό (να διευκρινίσω εδώ πως ο διαχωρισμός κατά τη γνώμη μου σε αριστερά/δεξιά έχει πλέον μόνο ιστορική σημασία και καμιά ουσιαστική στις μέρες μας).<BR/><BR/>Τι εννοώ.<BR/><BR/>Η αγορά ενός προϊόντος αποτελεί ΑΠΟΛΥΤΗ επιλογή του καταναλωτή. Ο κυρίαρχος δεν είναι ούτε οι διαφημιστικές εταιρείες ούτε οι εταιρείες παραγωγής. Ο κυρίαρχος είναι ο καταναλωτής. Ο καταναλωτής έχει επίσης το δικαίωμα να ικανοποιεί ό,τι ανάγκη του γουστάρει αρκεί να μη βλάπτει τους άλλους (δηλ. να μη παραβιάζει τους νόμους). Προστατεύεται επίσης από ένα ισχυρό θεσμικό πλαίσιο σε κάθε σοβαρή χώρα. Ακόμα "χειρότερα", ο καταναλωτής περιορίζεται από το εισόδημά του. Θα πρέπει να σταθμίσει πολύ καλά τις ανάγκες του για να αποφασίσει τι θα αγοράσει και τι όχι. Δυστυχώς, ένα μεγάλο κομμάτι του εισοδήματός του αναλώνεται στα διάφορα μορφής "χαράτσια" για τα οποία δε έχει επιλογή και των οποίων η διαχείριση απο κρατικοδίαιτους λειτουργούς είναι συνήθως η χειρότερη δυνατή (αν υπάρχει διαχείρηση καν). Αυτό που επίσης φαίνεται να ξεχνούν πολλοί με περισσή ευκολία είναι πως ξοδεύονται χρήματα για "τεχνητές ανάγκες" (εντελώς μαλακία όρος) επειδή για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας "οι μάζες" έχουν την αγοραστική δύναμη να ξοδεύουν χρήματα και για πράγματα εκτός των απολύτως απαραίτητων (δηλ. τροφή και στέγη).<BR/><BR/>Και έρχομαι τώρα στα περι φασισμού. Η επίθεση στη διαφήμιση είναι ένα ακόμα προκάλλυμα επίθεσης στην ατομική ελευθερία προς εύνοια μιας ολοκληρωτικής λογικής. Είναι προφανής η αλαζονεία των απόψεων:<BR/><BR/>- "Δεν είναι δικιά σου ανάγκη αλλά σου την επιβάλλουν οι διαφημιστές": αυτό είναι δικό μου γ*μημένο πρόβλημα. Ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις και που ξέρεις τις δικές μου ανάγκες. Ποιο είναι επίσης το πρόβλημά σου αν εγώ (θέλω να) νιώθω μια ανάγκη που δεν νιώθεις εσυ. Και αν οι διαφημιστές είναι τόσο καλοί εσύ πως καταφέρνεις να ξεφύγεις; Συμπέρασμα: Θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο (οι άλλοι είναι απλώς άβουλες μάζες), προσπαθείς μειώσεις την ελευθερία επιλογών μου και να μου επιβάλεις τις απόψεις σου και το δικό σου τρόπο ζωής.<BR/><BR/>- "Οι τηλεθεατές είναι άβουλα ανθρωπόμορφα ζόμπι, έρμαια των διαφημιστών": fuck you too (με βρίζεις αν δεν το έχεις καταλάβει οπότε σου απαντώ αντιστοίχως). Το τι βλέπω στην τηλεόραση είναι δικό μου θέμα. Αν δε γουστάρεις την τηλεόραση δε σε εμποδίζει κανείς να μην έχεις μια στο σπίτι σου.<BR/>Συμπέρασμα: Θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο (οι άλλοι είναι απλώς άβουλες μάζες), προσπαθείς μειώσεις την ελευθερία επιλογών μου και να μου επιβάλεις το δικό σου τρόπο ζωής.<BR/><BR/>Να μη γίνω κουραστικός, έχετε καταλάβει τι εννοώ.<BR/><BR/>Γιατί τέλος σας πειράζει αν κάποιος αγοράζει το Χ προϊόν και πουλάει μούρη επιδεικνύοντάς το; Αντίθετα, υπάρχει φοβερή χρηστική αξία σε αυτό: μπορείτε να ξεχωρίζετε πως είναι μαλάκας χωρίς να πιάσετε καν κουβέντα μαζί του!<BR/><BR/>Το τραγικό - για να κλείσω - πάντα σε αυτού του είδους την κριτική είναι πως δε γίνεται και καμιά σοβαρή αντιπρόταση. Πως θα ικανοποιηθεί η ζήτηση από την προσφορά χωρίς διαφήμηση; Γίνοται επίσης συνήθως χαζές υπεραπλουστεύσεις του τύπου "η τηλεόραση είναι μια πνευματική πανούκλα που μόνο κακό προκαλεί". <BR/>Έχω βαρεθεί αυτή τη συνεχώς ανακυκλώμενη ανούσια κριτική κατά του καταναλωτισμού, της τηλεόρασης, του καπιταλισμού (τζζζζ κακά) κτλ.Ανδρέαςhttps://www.blogger.com/profile/07777198210557469466noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129896735299196182005-10-21T15:12:00.000+03:002005-10-21T15:12:00.000+03:00μια τελευταία απορία : τι σχέση έχει το Ελεος με τ...μια τελευταία απορία : τι σχέση έχει το Ελεος με τη διαφήμιση?dgalanishttps://www.blogger.com/profile/03039912222436699757noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129886874017625732005-10-21T12:27:00.000+03:002005-10-21T12:27:00.000+03:00@Μήτσος, ο καφετζής:Ας ξεκινήσω κι εγώ ανάποδα. :-...@Μήτσος, ο καφετζής:<BR/><BR/>Ας ξεκινήσω κι εγώ ανάποδα. :-)<BR/><BR/>1. "<I>Τέλος, με τα πρώτα δύο που γράφεις συμφωνώ σε γενικές γραμμές. Οπως και το γενικό νόημα του άρθρου σαφώς και ήταν θετικό. Ναι στη διαφήμιση, όχι όμως στην ασυδοσία και στην κοροϊδία γιατί στο τέλος έτσι χάνουν όλοι.</I>"<BR/><BR/>Δεν διαφωνούμε, λοιπόν, επί της ουσίας. Άλλωστε, όπως γράφω και στο post "<I>Σε τελική ανάλυση, όμως, ο κάθε άνθρωπος είναι <B>ελεύθερος</B> να αγοράσει ό,τι θέλει και για όποιο λόγο αυτός θέλει σύμφωνα με την προσωπικότητά του, τις ανάγκες του -όπως τις βλέπει αυτός-, την οικονομική του κατάσταση κ.λπ. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει η ανάλογη <B>καταναλωτική κουλτούρα</B> ώστε να αποφεύγονται οι εξόφθαλμες υπερβολές. Άλλο αυτό, όμως, κι άλλο η δαιμονοποίηση της κατανάλωσης και η προβολή του καταναλωτή ως άβολου όντος που είναι έρμαιο των κακών, συνήθως πολυεθνικών, εταιρειών.</I>"<BR/><BR/>2. Σχετικά με την άποψή σου για τη φράση μου "προσδίδει χρησιμότητα" είναι φανερό ότι διαφωνούμε. Στην ουσία εσύ θεωρείς ότι ο καταναλωτής είναι έρμαιο των εταιρειών και έχει πέσει στην παγίδα "άμα καπνίσω το x τσιγάρο είμαι macho man" κ.λπ. (πράγμα που όντως ίσχυει για κάποιους καταναλωτές και γι' αυτό άλλωστε είπα ότι πρέπει να υπάρχει η ανάλογη καταναλωτική κουλτούρα), ενώ εγώ θεωρώ ότι εφόσον αυτός νιώθει καλά έτσι, δηλαδή εφόσον η macho εικόνα είναι κάτι που ο ίδιος έχει ανάγκη και αυτή θεωρεί ότι ικανοποιείται καπνίζοντας το x τσιγάρο είναι ελεύθερος να επιλέξει τι θα καπνίσει και γιατί.<BR/><BR/>Όπως και κάποιος άλλος καταναλωτής μπορεί να νιώθει εντονότερη την ανάγκη να δείχνει πλούσιος, σικ, αντικομφορμιστής, οικονόμος και να αγοράζει τα αντίστοιχα τσιγάρα. Σε τελική ανάλυση, η κατανάλωση είναι <B>προσωπική επιλογή</B> και όπως σχολιάζει κι ο libertarian παρακάτω "<I>... ένα αγαθό είναι αναγκαίο αν δεν μπορώ να ζήσω δίχως αυτό; Αν μου είναι πολύ χρήσιμο; Αν μου παρέχει ευχαρίστηση; Ποιός θα το κρίνει; Εσύ; Το Κόμμα ή το κάθε άτομο ξεχωριστά ανάλογα με τις προτιμήσεις του;</I>".<BR/><BR/>Ανάλογη συζήτηση είχαμε κάνει και στο BusinessWriter στο post "Γιατί μας αρέσει η Google;" όποτε δεν χρειάζεται να τα επαναλάβω εδώ.<BR/><BR/>3. Πρόσβαση στη διαφήμιση έχουν λίγο-πολύ όλες οι εταιρείες. Η διαφήμιση εντείνει τον ανταγωνισμό πράγμα θετικό per se, αλλά μην περιμένεις να σου πω ότι η χ τοπική εταιρεία έχει ως ανταγωνιστή της την χ πολυεθνική άρα είναι εξασφαλισμένο ότι θα εξαφανιστεί. Δεν είναι όλοι ανταγωνιστές όλων ούτε στοχεύουν όλοι στα ίδια target group. Ξεφεύγουμε όμως από το θέμα.<BR/><BR/>4. Σχετικά τώρα με το κόστος. Παραδέχεσαι ότι μειώνεται το κόστος για τις εταιρείες αλλά λες αυτό είναι καλό για εκείνες, όχι για τους καταναλωτές. Δεν είναι έτσι. Πώς νομίζεις ότι έχουν πέσει οι τιμές σε τόσα και τόσα προϊόντα και δη στα consumer electronics που κάποτε ήταν απλησίαστα από άποψης τιμής; Χαμηλότερο κόστος για τις εταιρείες σημαίνει ceteris paribus χαμηλότερη τιμή για τον καταναλωτή.<BR/><BR/>5. Είναι ατυχής ο παραλληλισμός που επιχειρείς μεταξύ διαφήμισης και εμπορίου ναρκωτικών. Συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια. Last time I checked, η διαφήμιση δεν αποτελούσε παράνομη δραστηριότητα. Όσο για το "κατά πόσο προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην κοινωνία" νομίζω πως κι εσύ συμφωνείς ότι προσφέρει. Από κει και πέρα, σε παραπέμπω ξανά στο σχόλιο του libertarian.<BR/><BR/>6. Δεν είπε κανείς ποτέ ότι όλα είναι καλά στον χώρο των media. Δεν βλέπω, όμως, ποια είναι η εναλλακτική λύση βιώσιμης χρηματοδότησης των media πέρα από τις διαφημίσεις. Κάθε άλλη λύση, όπως το φαντάζομαι (φορολογούμενοι; δωρεές; ιδιωτική χρηματοδότηση;), θα έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Σε τελική ανάλυση, το αν θα αγγίξει κάποιο μέσο το x ευαίσθητο θέμα που "τσιμπάει" κάποιον διαφημιζόμενο είναι απόφαση δική του και ο τηλεθεατής, αναγνώστης, ακροατής έχει, πιστεύω, την κριτική ικανότητα να αξιολογήσει το μέσο και είτε να το υποστηρίξει είτε όχι. Δεν είναι χαζός ο κόσμος στο σύνολό του. Δεν φταίει η διαφήμιση γι' αυτήν την κατάσταση.<BR/><BR/>7. Αναφορικά με την πολυφωνία, καταρχάς μακριά από μένα οι αρλούμπες περί πολυφωνίας, δημοκρατίας κ.λπ. όταν κλείνει το χ ή ψ μέσο. Η άποψή μου συμπίπτει με την άποψη του konfet από το no guts, no glory και το post "Έκλεισε ο Flash. Και λοιπόν;". Εν τέλει, η διαφήμιση φταίει που υπάρχει, όπως λες, "στατοκρατία" κι όχι πολυφωνία; Όχι βέβαια.<BR/><BR/><BR/>@Anonymous:<BR/><BR/>Η διαφήμιση αποτελεί παροχή πληροφοριών. Τα μικρά γράμματα, στα οποία αναφέρεσαι, και λοιπά "κολπάκια" που, εγώ να το δεχθώ αν θες, προσπαθούν να αποκρύψουν τους δυσμενείς όρους κάποιας προσφοράς είναι κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ προσωπικά. Ο διαφημιζόμενος το κάνει διότι θεωρεί ότι αυτό είναι το καλύτερο γι' αυτόν και δη εντός του ανταγωνιστικού περιβάλλοντος που καλείται να επιχειρήσει. Αν αυτό είναι κάτι παράνομο να επιληφθεί η πολιτεία. Εάν όμως δεν είναι, τι; Θεωρούμε ότι ο κόσμος είναι χαζός και πέφτει στην κάθε παγίδα που του στήνεται; Δεν είναι καθόλου χαζός ο κόσμος.<BR/><BR/>Αναφορικά με τα "αντιληπτά κ υποκειμενικά κ όχι αντικειμενικά χαρακτηριστικά του προσφερόμενου προϊόντος" συμφωνούμε. Μόνο που εσύ το θεωρείς αυτό κάτι κακό, ενώ εγώ θεωρώ ότι αυτή είναι η προστιθέμενη αξία της διαφήμισης και του μάρκετινγκ εν γένει στα προϊόντα. Το brand δίνει περισσότερη προστιθέμενη αξία (ή χρηστικότητα όπως αναφέρω στο post) στο προϊόν από ό,τι το private label. Αυτή η χρηστικότητα μπορεί να είναι απλώς αντιληπτή πολλές φορές, αλλά δεν βλέπω πού είναι το κακό. Πιο φιλοσοφικά, η πραγματικότητα δεν είναι για όλους ίδια. Ο καθένας έχει τη δική του πραγματικότητα. <B>Perception is reality</B>. Εν τέλει, αν ο καταναλωτής επιλέξει το branded μπισκότο ή το private label είναι δική του η απόφαση.<BR/><BR/>@Νίκος:<BR/><BR/>1. "το βασικό είναι να καταλάβει κανείς πως οι ανάγκες του υπάρχουν και διαμορφώνονται ανεξάρτητα από τη διαφήμιση."<BR/><BR/>Συμφωνώ ότι οι ανάγκες του ανθρώπου υπάρχουν από μόνες τους. Η διαφήμιση <B>δεν</B> μπορεί να δημιουργήσει <B>ανάγκες</B>. Η διαφήμιση και το μάρκετινγκ εν γένει προσπαθούν να δημιουργήσουν την επιθυμία να καλυφθεί μια ανάγκη με το x προϊόν.<BR/><BR/>Για παράδειγμα, η ανθρώπινη επικοινωνία είναι ανάγκη. Αυτή η ανάγκη μπορεί να ικανοποιηθεί μέσω της κατά πρόσωπον επικοινωνίας, μέσω ενός γράμματος, fax, σταθερού τηλεφώνου, κινητού τηλεφώνου, internet κ.λπ. Ένας κατασκευαστής κινητών θα προσπαθήσει μέσω του μάρκετινγκ να στρέψει την <B>επιθυμία</B> του καταναλωτή να ικανοποιήσει την ανάγκη της επικοινωνίας μέσω του κινητού του. Δεν δημιουργεί όμως αυτός την ανάγκη της επικοινωνίας per se. Κατά τ' άλλα, είναι εύστοχο νομίζω το κείμενο του ndimou που παραθέτει ο libertarian παρακάτω.<BR/><BR/>Όσον αφορά την ιεράρχηση των αναγκών του Maslow, αυτή είναι μια χρήσιμη θεωρία που κάθε φοιτητής του μάρκετινγκ διδάσκεται ακριβώς επειδή βοηθάει στην ανάλυση της καταναλωτικής συμπεριφοράς και στο marketing των προϊόντων. Η ουσία του marketing είναι η γνώση της ανθρώπινης ψυχολογίας.Sakis Rizoshttps://www.blogger.com/profile/16627448138371181183noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129801888354954932005-10-20T12:51:00.000+03:002005-10-20T12:51:00.000+03:00Καθώς είπες πως «κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές α...Καθώς είπες πως «κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ανάγκες», θα μου επιτρέψεις να κρατήσω το Maslow, μιας και μου είναι άμεσα πιο αναγκαίος από το κινητό με κάμερα...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129764458909265532005-10-20T02:27:00.000+03:002005-10-20T02:27:00.000+03:00«Define πραγματική ανάγκη»; Αυτό είναι ένα τελείως...<EM>«Define πραγματική ανάγκη»</EM>; Αυτό είναι ένα τελείως μεταμοντέρνο ερώτημα, κακό ως πρόσχημα. Είναι δυνατό να ξυπνήσει κανείς μια μέρα και να πει «θέλω ένα κινητό με ενσωματωμένη κάμερα, mms, και pacman σε java»; Θα έλεγε κανείς πως έχει ανάγκη για ένα τέτοιο κινητό; Ή εστω, για οποιοδήποτε κινητό;<BR/><BR/>Το κινητό το ίδιο δεν είναι ανάγκη. Ίσως όμως να είναι το μέσο για την εκπλήρωση μιας <STRONG>πραγματικής</STRONG> ανάγκης που λέγεται <STRONG>επικοινωνία</STRONG>.<BR/><BR/>Οι βασικές ανάγκες, κατά Maslow, είναι οι εξής, ιεραρχημένες: <EM>Επιβίωση, Ασφάλεια, Συντροφικότητα, Κοινωνικότητα, Αυτοπεράτωση.</EM> Η χρησιμότητα όλων των άλλων ανάγεται στο κατά πόσο μπορούν να συνδράμουν στην εκπλήρωση μιας ή περισσότερων από τις παραπάνω ανάγκες.<BR/><BR/>Κάθε διαφημιστής έχει επαρκείς γνώσεις pop-psychology και προσπαθεί να συσχετίσει το προϊόν που πουλάει με κάποια από τις βασικές ανάγκες. Κάθε καταναλωτής, με τη σειρά του, οφείλει να έχει επαρκή γνώση του εαυτού του ώστε να μπορεί να αποσυσχετίζει τις ανάγκες του από το προϊόν της διαφήμισης.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129759635507169312005-10-20T01:07:00.000+03:002005-10-20T01:07:00.000+03:00:-)ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΟΥ. Αλλά το πιο φαιδρό κείμενο ...:-)<BR/><BR/><I>ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΟΥ. Αλλά το πιο φαιδρό κείμενο περί (τεχνολογικής) δουλείας το διάβασα στο περιοδικό «Πολίτης» στο τεύχος Φεβρουαρίου 2005. Είναι ένα άρθρο με τίτλο «Υπόδουλοι του Κινητού», μεταφρασμένο από την Μοντ Ντιπλοματίκ (Βίβλο των εχθρών της νεοτερικότητας, της τεχνολογίας, και της παγκοσμιοποίησης). Το υπογράφει ο Dan Schiller καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Illinois και συγγραφέας βιβλίου με τίτλο Digital Capitalism (Ψηφιακός Καπιταλισμός – για μία κατηγορία ανθρώπων οι λέξεις αυτές είναι συνώνυμες).<BR/><BR/>Είχα καιρό να γελάσω τόσο πολύ. Ήδη η πρώτη φράση του είναι χάρμα: «Πρώτα απ’ όλα η κινητή τηλεφωνία, όπως και άλλες προηγηθείσες μορφές, είναι μία ανάγκη που δημιουργείται από τις βιομηχανίες που κατασκευάζουν τα κινητά τηλέφωνα».<BR/><BR/>Ώστε λοιπόν πραγματική ανάγκη για επικοινωνία ανεξάρτητη από καλώδια και τοποθεσίες, δεν υπάρχει. Την δημιούργησαν οι βιομηχανίες. Πηγαίνετε να το εξηγήσετε αυτό στον υδραυλικό, τον γιατρό, τον εμπορικό αντιπρόσωπο. Ή στον ερωτευμένο, τον υπερήλικα και τον τσοπάνο.<BR/><BR/>Η ιδέα αυτή των «τεχνητών» αναγκών είναι ψευτο-μαρξιστική (και πουριτανική) αντίληψη. (Ο Μαρξ ουδέποτε έγραψε τέτοιες βλακείες). Θυμάμαι κάτι διάλογους με νεαρούς Κνίτες στην δεκαετία του 70 οι οποίοι καταργούσαν όλα τα αγαθά της αγοράς ως περιττά, εκτός από το ψωμί, μερικά τρόφιμα και ρούχα. Όταν ρωτούσα αν ένα στερεοφωνικό ήταν χρήσιμο ή περιττό, φώναζαν ομόφωνα: περιττό! Και την μουσική πως θα την ακούμε; ρώταγα. Ουδεμία απάντηση.<BR/><BR/>Η άποψή τους ήταν (όπως και του κ. Σίλλερ) πως τις ανάγκες τις δημιουργούν οι καπιταλιστές με την διαφήμιση. «Και γιατί, βρε παιδιά, στην Σοβιετική Ένωση όπου δεν υπάρχουν ούτε καπιταλιστές ούτε διαφήμιση, κάνουν χρόνια ουρά οι άνθρωποι για να πάρουν ένα Μόσκβιτς ή ένα Λάντα;». Ουδεμία απάντηση.<BR/><BR/>Λοιπόν και η κινητή τηλεφωνία είναι μία παγίδα για να μας υποδουλώσουν οι μεγάλες εταιρίες, λεει ο κ. Σίλλερ. Να μας πλανέψουν με τα νέα καλούδια (SMS + MMS, φωτογραφικές μηχανές, βίντεο, μουσική, ιντερνετ) για να μας υποτάξουν και να μας εκμεταλλευθούν. «Τα πάντα» γράφει, «καθορίζονται από την πλευρά της προσφοράς». Ούτε που του περνάει η σκέψη πως η διαδικασία είναι ακριβώς αντίθετη: οι παραγωγοί ακολουθούν τις ανάγκες και τις επιθυμίες του καταναλωτή. Εκείνος καθορίζει τις εξελίξεις.<BR/><BR/>Οι επιχειρήσεις δεν δημιουργούν τεχνητές ανάγκες (δεν χρειάζεται – έχουμε αρκετές φυσικές) ούτε επιβάλουν προϊόντα. (Όχι, δεν μπορείς να πουλήσεις ψυγεία στους Εσκιμώους!). Αντίθετα ανιχνεύουν τις υπάρχουσες ανάγκες και επιθυμίες και τις ικανοποιούν. Αυτό είναι και ο ορισμός του Μάρκετινγκ, που είναι στην βάση του μία δημοκρατική διαδικασία. Οι καταναλωτές ψηφίζουν – και συχνά «μαυρίζουν» (πράγμα που ουδέποτε θυμούνται οι οπαδοί της «δουλείας», οι οποίοι θεωρούν τον μέσο άνθρωπο άβουλο και ηλίθιο).<BR/><BR/>Φυσικά, οι εταιρίες μπορούν να κατηγορηθούν ότι εκμεταλλεύονται αυτές τις ανάγκες, ότι τις διευρύνουν και τις διαφοροποιούν, ότι καλλιεργούν «πειρασμούς». ‘Ένα απλό στερεοφωνικό ανταποκρίνεται σε μία βασική ανάγκη – την ακρόαση μουσικής. Ένα high end των 50.000 € είναι υπερβολή. Αλλά κάτι τέτοιες υπερβολές αποτελούν το άλας της ζωής – και δίνουν δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους.<BR/><BR/>Να καταργήσουμε τις Ferrari και τα ρολόγια Breguet; Τα χρόνια του υπαρκτού σοσιαλισμού στα μαγαζιά όλης της Ανατολικής Ευρώπης έβρισκες μία μόνο κολόνια (σε πράσινο γυάλινο μπουκάλι με φυσαλίδες) ένα μόνο σαμπουάν και ένα σαπούνι. Είμαι μάλλον ένα διαφθαρμένο καπιταλιστικό γουρούνι – αλλά αυτό δεν μου άρεσε.<BR/><BR/>Ας ξαναγυρίσουμε στα κινητά. Ο κ. Σίλλερ σε πενήντα μεγάλες παραγράφους αφιερώνει μόνο δέκα λέξεις στην πιθανότητα να είναι χρήσιμη η κινητή τηλεφωνία. Και αυτό με πολύν κόπο: «Βέβαια, η χρήση της κινητής τεχνολογίας διευκολύνει κάποιες πλευρές της καθημερινής ζωής των ατόμων και των οικογενειών τους». Αλλά αμέσως προσθέτει: «Ωστόσο…κλπ.».<BR/><BR/>Είδατε όμως; «Βέβαια», «κάποιες πλευρές», «ωστόσο» - απόλυτη δυσκοιλιότης στην παραδοχή της χρησιμότητας. Αντίθετα ενθουσιώδης κατάφαση στον χαρακτηρισμό του κινητού: «όργανο μίας νέας σκλαβιάς».<BR/><BR/>Δούλοι των κινητών, των αυτοκινήτων και των υπολογιστών που με διαβάζετε, απολαύστε την σκλαβιά σας. Γιατί έτσι και μία μέρα επικρατήσουν οι ιδέες του κ. Σίλλερ και των συν αυτώ – χαθήκαμε. Θα πάμε πάλι στην μία κολόνια και θα μυρίζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο… </I> <A HREF="http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?time_id=463&cat_id=44&searchstr=%E4%E9%E1%F6%DE%EC%E9%F3%E7" REL="nofollow">ndimou.gr</A>libertarianhttps://www.blogger.com/profile/17413681736209634129noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129758693927485062005-10-20T00:51:00.000+03:002005-10-20T00:51:00.000+03:00"κατά πόσο η "ανάγκη" του κινητού είναι πραγματική...<I>"κατά πόσο η "ανάγκη" του κινητού είναι πραγματική ή κατασκευασμένη από τη διαφήμιση ανάγκη?</I><BR/><BR/>define "πραγματική" ανάγκη... ένα αγαθό είναι αναγκαίο αν δεν μπορώ να ζήσω δίχως αυτό; Αν μου είναι πολύ χρήσιμο; Αν μου παρέχει ευχαρίστηση; Ποιός θα το κρίνει; Εσύ; Το Κόμμα ή το κάθε άτομο ξεχωριστά ανάλογα με τις προτιμήσεις του;<BR/><BR/>Δεν υπάρχουν τεχνιτές ανάγκες. Τα άτομα επιλέγουν τι είναι αναγκαίο για τον εαυτό τους και τι όχι.libertarianhttps://www.blogger.com/profile/17413681736209634129noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129746602042069922005-10-19T21:30:00.000+03:002005-10-19T21:30:00.000+03:00Θα ήθελα να συνεισφέρω στο διάλογο με τα παρακάτω ...Θα ήθελα να συνεισφέρω στο διάλογο με τα παρακάτω σύντομα:<BR/><BR/>Η διαφήμιση ΔΕΝ κατασκευάζει προϊόντα. Πολύ περισσότερο, ΔΕΝ δημιουργεί αγορές. Η διαφήμιση δημιουργεί μάρκες (brands). <BR/><BR/>Προϊόντα που "δημιουργήθηκαν" αποκλειστικά χάρη στη διαφήμιση πέθαναν μέσα σε ελάχιστες "μέρες" ζωής.<BR/><BR/>Η διαφήμιση στο άμεσο μέλλον θα αντιμετωπίσει τεράστιο πρόβλημα, στο μοντέλο με το οποίο μεγαλούρηγησε τον 20ο αιώνα. Ένα μοντέλο που ήταν προϊόν της βιομηχανικής εποχής, και της ανάγκης για μαζική παραγωγή και μαζική διάθεση προϊόντων και υπηρεσιών.<BR/><BR/>Για το ποιό θα είναι το μέλλον της διαφήμισης, πολύ χρήσιμο ανάγνωσμα είναι το Permission Marketing Seth Godin αλλά και το Unleashing the Ideavirus του ιδίου.nikoshttps://www.blogger.com/profile/16028183097475801413noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129741285124357352005-10-19T20:01:00.000+03:002005-10-19T20:01:00.000+03:00όπως πολύ σωστά είπε ο marshall mcluhan: "adverti...όπως πολύ σωστά είπε ο marshall mcluhan: "advertising is the greatest art form of the twentieth century."pinky and the brainhttps://www.blogger.com/profile/00258339485213535666noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129734873448071452005-10-19T18:14:00.000+03:002005-10-19T18:14:00.000+03:00ναι κουκ αλλά κατά πόσο η "ανάγκη" του κινητού είν...ναι κουκ αλλά κατά πόσο η "ανάγκη" του κινητού είναι πραγματική ή κατασκευασμένη από τη διαφήμιση ανάγκη?dgalanishttps://www.blogger.com/profile/03039912222436699757noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129733058935528932005-10-19T17:44:00.000+03:002005-10-19T17:44:00.000+03:00Νίκο: οι ανάγκες δεν διαμορφώνονται ανεξάρτητα από...Νίκο: οι ανάγκες δεν διαμορφώνονται ανεξάρτητα από τη διαφήμηση, αφού είναι γνωστό ότι κάτι που σήμερα θεωρείται αναγκαίο (π.χ. κινητό τηλέφωνο) ήταν στο παρελθόν πολυτέλεια που διαδόθηκε _και_ λόγω της διαφήμησης. Και ήταν η διαφήμηση που έκανε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει την ανάγκη του κινητού.koukhttps://www.blogger.com/profile/13962064893032096981noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9006713.post-1129728877564657882005-10-19T16:34:00.000+03:002005-10-19T16:34:00.000+03:00Bizwriter, o υπολογιστής μου είναι όντως παμπάλαιο...Bizwriter, o υπολογιστής μου είναι όντως παμπάλαιος (αυτός είναι ο σωστός όρος καθώς είναι 7-8 χρόνων) αλλά κάνει τη δουλεία του. <BR/><BR/>Blogging software και CMS μου διαφήμισαν πολλά, εγώ όμως επέλεξα ένα συγκεκριμένο (Textpattern) με βάση τα τεχνικά του χαρακτηριστικά και την άδεια χρήσης του (GPL).<BR/><BR/>Το αν έχω DVD (ή CD-R, ή σε λίγο HDTV) δεν αφορά τη διαφήμιση των προϊόντων αυτών, όσο το ότι και να ήθελα, δεν θα μπορούσα να κρατήσω το παλιό μου VHS βίντεο (ή το αντίστοιχο παλαιότερο προϊόν). Η αλλαγή των standards της αγοράς είναι αυτή που με αναγκάζει να «αναβαθμιστώ» και όχι η σχετική διαφήμιση.<BR/><BR/>Το κινητό μου είναι σχετικά παλιό και αυτό, μιας και δεν με ενδιαφέρουν τα MMS και η ενσωματωμένη κάμερα, αλλά τα τελείως βασικά (ομιλία και SMS). Δεν θα είχα κινητό αν δεν με ανάγκαζαν οι υποχρεώσεις μου.<BR/><BR/>Τα παραπάνω τα ανέφερα επειδή είναι αυτά που πάνω-κάτω με ρώτησες. Δεν ισχυρίζομαι πως δεν έχω ενδώσει κι εγώ στην διαφημιστική προπαγάνδα (ίσως ακόμα να μην έχω συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ήττας μου) αλλά, στην κατακλείδα, το βασικό είναι να καταλάβει κανείς πως οι ανάγκες του υπάρχουν και διαμορφώνονται ανεξάρτητα από τη διαφήμιση.Anonymousnoreply@blogger.com