Παρασκευή, Οκτωβρίου 06, 2006

Hey! Teachers! Leave our taxes alone!

Η ελληνική κοινωνία βιώνει σήμερα τις συνέπειες από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των δασκάλων της δημόσιας πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εφαρμόζοντας τις ίδιες κλασικές τακτικές εντυπωσιοθηρίας, λαϊκισμού και συναισθηματικών συνθημάτων που εφαρμόζονται από τις διάφορες κατηγορίες κρατικοδίαιτων προσοδοθηρικών ομάδων και συντεχνίες, που έχουν οργανωθεί εδώ και δεκαετίες σε θέσεις του δημόσιου τομέα.

Πολλά μπορούν να ειπωθούν θα τις προκλητικές έως εξωπραγματικές οικονομικές απαιτήσεις που προβάλλουν. Πχ. ζητούν 1400 ευρώ μισθό του πρωτοδιόριστου δάσκαλου, όταν οι περισσότεροι νέοι με παρόμοια προσόντα στον ιδιωτικό τομέα παίρνουν τα υποπολλαπλάσια, δουλεύουν πολλαπλάσιες ώρες την εβδομάδα, και παίρνουν πολύ λιγότερη άδεια. Είναι προκλητικές ακόμα και για τα δεδομένα των περισσότερων άλλων δημόσιων υπαλλήλων με παρόμοια ή και περισσότερα προσόντα. Πχ. ένας συνομήλικός τους ειδικευόμενος γιατρός σε δημόσιο νοσοκομείο (αποτέλεσμα της υποχρέωσης του νόμου, όχι επιλογής του) πρέπει να δουλεύει σχεδόν 70 ώρες την εβδομάδα, σε επικίνδυνες συνθήκες για την προσωπική του υγεία, με τεράστιες ποινικές ευθύνες σε κάθε του πράξη και υπό ένα απαράδεκτο καθεστώς ανασφάλιστης μαύρης εργασίας στις εφημερίες, για να πλησιάσει αυτά τα λεφτά.

Πέρα όμως από τις μισθολογικές τους απαιτήσεις, που όσο και να μην τις προβάλλουν στα ΜΜΕ είναι ο κινητήριος μοχλός της απεργίας, οι δάσκαλοι υποστηρίζουν ότι αντιδρούν όχι για τα χρήματα του μισθού τους, αλλά γιατί νοιάζονται για ένα καλύτερο δημοτικό! Πράγματι, η παιδεία στην Ελλάδα υποχρηματοδοτείται και το ποσοστό της στον προϋπολογιμού και το ποσοστό του ΑΕΠ που δαπανάται στην παιδεία πρέπει να ανέβει σημαντικά. Αλλά η υποχρηματοδότηση της παιδείας είναι το τίμημα που πληρώνουμε ως κοινωνία προκειμένου να χαρίζονται τρισεκατομμύρια δραχμές χρεών των αποτυχημένων αγροτικών συνεταιρισμών, αποτυχημένων κρατικών επιχειρήσεων, να συντηρούνται προνόμια δεκάδων διαφορετικών προσοδοθηρικών κατηγοριών κρατικοδίαιτων συντεχνιών, να ξεκοκκαλίζονται οι προμήθειες των δημοσίων φορέων από διαπλεκόμενους, να διαλύεται κάθε προσπάθεια ανάπτυξης υπό το βάρος της διαφθοράς, της αδιαφάνειας και της γραφειοκρατίας. Όλα αυτά που οι σύγχρονες κυρίαρχες ελληνικές ιδεοληψίες παρουσιάζουν και επιβάλλουν ως πολιτικές «ευαισθησίας», «αλληλεγγύης» και «πρόνοιας», στα θύματα που τα πληρώνουν: τους φορολογούμενους που δεν έχουν πρόσβαση στο δημόσιο χρήμα που οι υπόλοιποι λυμαίνονται.

Ένας σοβαρός εξορθολογισμός των κρατικών δαπανών (κάτι για το οποίο ποτέ δεν είδα κανέναν να απεργεί ή να κλείνει δρόμους σε αυτή τη χώρα), όχι μόνο θα μείωνε αυτά τα σπαταλούμενα χρήματα, αλλά θα άφηνε πολλά περισσότερα για εκεί που υπάρχει πράγματι ανάγκη σοβαρής χρηματοδότησης, όπως η παιδεία. Και αυτό δεν είναι ουτοπισμός, είναι η πραγματικότητα σε χώρες με σοβαρές φιλελεύθερες μακροχρόνιες πολιτικές. Στην Ιρλανδία, οι κρατικές δαπάνες είναι πολύ μικρότερες σε ποσοστό του ΑΕΠ από μας, οι φόροι είναι πολύ χαμηλότεροι τροφοδοτόντας την ανάπτυξη, αλλά στις δαπάνες για την παιδεία ως ποσοστό του ΑΕΠ, καταλαμβάνει μια από τις πρώτες θέσεις στον κόσμο! Η παρακάτω πρόταση βελτίωσης του δημοτικού θα έπρεπε λογικά να βρίσκει σύμφωνους τους σημερινούς απεργούς, αν πραγματικά τα κίνητρά τους ήταν τόσο «αλτρουϊστικά» όσο διατείνονται, και όχι στενά συντεχνιακά.

Η κρατική χρηματοδότηση στην παιδεία πρέπει να αυξηθεί κατακόρυφα. Όχι όμως πετώντας την σε ένα βαρέλι δίχως πάτο, όπου πιάνουν ελάχιστο τόπο και φέρνουν ελάχιστα χειροπιαστά αποτελέσματα, και όπου η κακοδιαχείρισή της μέσα από το γραφειοκρατικό και άκαμπτο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης υπηρετεί τελικά όχι τους μαθητές και τις ανάγκες τους, αλλά τα συμφέροντα των υπαλλήλων του. Πρέπει παράλληλα να συνοδευτεί από την κατάργηση του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης και με την απόδοση των πόρων που διαθέτει το κράτος απευθείας στον πολίτη ώστε να επιλέγει ελεύθερα όποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα προτιμά. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με τα γνωστά κουπόνια εκπαίδευσης, είτε με την χρηματοδότηση των σχολείων ανάλογα με των αριθμό των μαθητών τους (οι οποίοι φυσικά είναι ελεύθεροι να επιλέξουν όποιο σχολείο προτιμούν).

Τα θετικά της ελευθερίας επιλογής από τον γονέα του σχολείου που προτιμά είναι πολλά. Αυξάνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των σχολείων, το εκπαιδευτικό προσωπικό αναγκαστικά χάνει την δημοσιοϋπαλληλική του νοοτροπία, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι το άτομο γίνεται απόλυτα υπεύθυνο για τις επιλογές του. Ο εκπαιδευτικός ουσιαστικά πληρώνεται με βάση την αξία και την απήχηση της δουλειάς του, κατά πόσο οι γονείς τον θεωρούν άξιο να του εμπιστευτούν τα παιδιά τους, συγκρίνοντάς τον με τους συναδέλφους του και επιλέγοντας αυτόν και το σχολείο του ελεύθερα. Ταυτόχρονα το εκπαιδευτικό σύστημα αποκτά μια πρωτοφανή ευελιξία και προσαρμοστικότητα στις νέες εξελίξεις, μιας και αποδεσμεύεται από τα κεντρικά σχεδιασμένα προγράμματα εκπαίδευσης και είναι το κάθε ίδρυμα ελεύθερο να διαλέξει το πρόγραμμα που θέλει.

Όχι μόνο ενισχύει τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης, αλλά καταργεί και κάθε χρησιμοποίηση του σχολείου για την προβολή κρατικής προπαγάνδας (πχ κρατικές παραποιήσεις της ιστορικής αλήθειας) και επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς να εξαφανίσουν την θρησκευτική κατήχηση και τον συστηματικό προσηλυτισμό που γνωρίσαμε όλοι. Ο ρόλος των σχολείων δεν είναι να αποτελούν όργανα προπαγάνδας αλλά δημιουργίας ανεξάρτητων, ώριμων και σκεπτόμενων ατόμων, και η ανεξαρτησία των ιδρυμάτων από κάθε πολιτική κρατική χειραγώγηση είναι κρίσιμης σημασίας γι’αυτό (ένας από τους λόγους γιατί τα ΑΕΙ υποτίθεται είναι ανεξάρτητα και αυτοδιοικούμενα).

Αν πραγματικά οι σημερινοί δάσκαλοι ενδιαφέρονταν για την αναβάθμιση της παιδείας, θα πρότειναν οι ίδιοι την απώλεια της μονιμότητάς τους, του εξασφαλισμένου μισθού τους ως δημοσίων υπαλλήλων και του κρατικού χαρακτήρα των σχολείων τους, ώστε να είναι σε θέση οι ίδιοι να διαμορφώνουν, ο καθένας στο δικό του σχολείο, την εκπαιδευτική πολιτική και τα προγράμματα που επιθυμούν. Αν πραγματικά θέλουν να καινοτομήσουν, να δημιουργήσουν, να προσφέρουν, αλλά και τελικά να πληρώνονται με βάση την αξία της προσφοράς τους, η αποκέντρωση των σχολείων και η απεξάρτησή τους από το κράτος είναι ο μοναδικός τρόπος να το υπολοποιήσουν. Είναι όμως διατεθιμένοι πληρώσουν το κόστος προκειμένουν να αναλάβουν ρόλο στην σχεδιασμό και την διαχείριση, και το οποίο κόστος είναι να εγκαταλείψουν την ασφάλεια της μονιμότητας και της ανύπαρκτης αξιολόγησης της δουλειάς τους και πλέον να εξαρτώνται από την δική τους προσπάθεια και την αναγνώρισή της από τους γονείς;

Οι πολιτικές αποκέντρωσης και διαχωρισμού των σχολείων από την κρατική αγκάλη γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς στην Ευρώπη και γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία. Διότι τελικά, η όλη φιλοσοφία της μετάθεσης των επιλογών από τους κρατικούς γραφειοκράτες στο άτομο όχι μόνο καθιστά πιο υπεύθυνους και τους γονείς και τους διδάσκοντες, αλλά συνολικά τους πολίτες πιο ενεργούς, πιο συμμετοχικούς και πιο ελεύθερους. Δυστυχώς όμως το μάτι των σημερινών απεργών είναι περισσότερο προσανατολισμένο στους φόρους μας, παρά στα παιδιά.

Government and church should rather be equally excluded from any influence on the school.
Karl Marx
Critique of the Gotha Program (IV.B.1)

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

to skiniko olo ine poli organomeno apo tis sidexnies..
mia stratigiki, ena plano

to xoro ton kinitopoiiseon ksekinoun i daskaloi me trela aitimata! den pane sto sxolio ya ena mina

mazi pane ke oi kathigites ya sibarastasi...

ka san na min eftanan afta othoun ke tous mathites(mi xasoun ke ta lefta tous oi apergoi) se katalipsis(!!!!) me gelia epixirimata!
opos to oti allakse i ili tis istorias..ke vgike to proto ke kfaleo ke bike to telfteo! (pragmatika astio)..
ke ti vasi tou 10!

san kerasaki perimenoun pali tis katalipsis sta panepistimia!

ya na oloklirothi i "krisi" stin pedia..

ti napo? den pame pote brosta..

pote omos..

fenete pos i sidexnies ke i laikizousa "aristera ke proodos" ine anikites se afto to epipedo..
exoun ton elegxo..
kanoun koumado...

Spinoza είπε...

Πολύ καλό άρθρο, αγαπητέ.

Υπογραμμίζω κάποια σημεία τα οποία είχα θέσει ήδη στο ποστ του Θας.

*Πρέπει να γίνει αντιληπτό γιατί δεν μπορούμε να έχουμε και ξεχειλωμένο δημόσιο και καλοπληρωμένους δασκάλους, γιατί δεν μπορούμε να συμπαραστεκόμαστε και στην απεργία της Ολυμπιακής και στην απεργία των δασκάλων.

*Η κοινωνία πρέπει να ιεραρχήσει τα επαγγέλματα που θεωρεί λειτουργήματα. Δεν μπορεί να έχει εργαζομένους-επιστήμονες σε επαγγέλματα που ενέχουν αστική ευθύνη,όπως οι γιατροί, σε αυτά τα χάλια. Αν είναι έτσι, θα πρέπει οι ιατροί να απαλλαγούν από την αστική ευθύνη των πράξεών τους ή να αφορά και τους εκπαιδευτικούς.

* Επιμόρφωση-αξιολόγηση εκπαιδευτικών. Ας με διορθώσει καποιος αν κάνω λάθος αλλά νομίζω πως οι λεβέντες είναι εναντίον της αξιολόγησης!

* Υπάρχει ανάγκη να συνειδητοποίησουμε όλοι ότι αυτά τα χάλια είναι αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών. Οπότε το μότο των Φιλελευθέρων "Ελεύθερος να διαλέξεις" δεν είναι κάτι εξωτικό και ξένο προς τους θεσμούς, μόνο ζητούμε την ουσιαστική του επέκταση προς κάθε κοινωνική δραστηριότητα.

Έχω κάποιες επιφυλάξεις ως προς το " κουπόνι εκπαίδευσης" και εξηγούμαι.

Θεωρώ πως η εκπαίδευση είναι ένα αγαθό το οποίο θα πρέπει να συστηματοποιηθεί, έχοντας στο μυαλό μας τις ασθενείς τάξεις και τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι αμορφωτοι. Κακά τα ψέμματα.Οι μορφωμένοι γονείς, δεν αφήνουν τη μόρφωση των παιδιών τους στην τύχη, έτσι κι αλλιώς.Όλοι οι μορφωμένοι Αριστεροί στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Αυτοί, μπορεί να έχουν άποψη για το ποιος δάσκαλος είναι ο πιο κατάλληλος. Η πλειοψηφία όμως; Βέβαια, θα πείτε, πως εμείς δεν μπορούμε να προστατεύουμε τον καθένα από τον εαυτό του, ο καθένας έχει το δικαίωμα στην ελευθερία για επιλογή.

Προσβλέπουμε και ονειρευόμαστε όμως μια ελεύθερη, ανοιχτή κοινωνία και η κοινωνική εμπειρία μας έχει διδάξει ότι συνειδητές επιλογές, κάνουν οι ενημερωμένοι πολίτες. Η εκπαίδευση για όλους πρέπει να είναι η αιχμή του δόρατος στον αγώνα κατά της ισοπέδωσης και του ανορθολογισμού σε κάθε του έκφανση.

Υ.Γ. Θεωρώ απαράδεκτο να πληρώνω για διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία, τη στιγμή που όποιος γονέας επιθυμεί τη θρησκευτική αγωγή του παιδιού του ( να το πω κομψά) έχει την επιλογή να το στείλει στο Κατηχητικό. 'Η να το γράψει στην ΚΝΕ

Roark είπε...

Τα κουπόνια εκπαίδευσης προτάθηκαν πρώτη φορά από τον Milton Friedman το 1955, 14 χρόνια πριν την κυβέρνηση Νίξον. Αδυνατώ να δω πώς ήταν δική της ιδέα.

Ανώνυμος είπε...

Roark,

νομίζω ότι αν είχα γράψει το κείμενο εγώ θα το είχα γράψει έτσι ακριβώς. Μπράβο! Συμφωνώ απόλυτα ότι το να δώσουμε περισσότερους πόρους στο υπάρχον κρατικό σύστημα είναι σαν να τους πετάμε σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Δεν είμαι σίγουρος επί της ουσίας που έγκειται η διαφωνία του Martingale για τα κουπόνια. Το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι ότι έρευνες έχουν δείξει ότι το επίπεδο ενός μαθητή στο τέλος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης μπορεί σχεδόν από μόνο του να προβλέψει το επίπεδο του στο τέλος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η ποιότητα του Γυμνασίου και Λυκείου έχει μικρή μόνο επίπτωση. Με άλλα λόγια, η σημερινή αναστάτωση στα Δημοτικά φοβάμαι ότι θα έχει πολύ χειρότερη επίπτωση από ότι νομίζουν πολλοί.

Roark είπε...

Όποτε το επιβάλλουμε το ζόρι το ακόμα χειρότερο σε όλους, μια μορφή εξισωτισμού προς τα κάτω, όπως γίνεται τώρα, δεν είναι αντιδραστικό;

Το σύστημα όμως της ελεύθερης επιλογής σχολείο, βελτιώνει τις συνθήκες και δίνει ευκαιρίες σε ΟΛΟΥΣ τους μαθητές. Πχ. στο Cleveland και στο Milwaukee που εφαρμόζονται τα ιδιωτικά σχολεία που συμμετέχουν είναι λιγότερο φυλετικά διαχωρισμένα από τα δημόσια (18% και 13% λιότερο αντίστοιχα):“Private schools have more potential to desegregate students because they break down geographic barriers, drawing students together across neighborhood boundaries,” said the report’s author, Friedman Foundation Senior Fellow Greg Forster, Ph.D. “But this potential for desegregation in private schools is hindered because many students can’t afford private school. School vouchers overcome the monetary barrier, enabling private schools to make desegregation a reality.”

Και μερικά στοιχεία από την "αντιδραστική" Σουηδία όπου το σύστημα εφαρμόζεται από το 1992 (χάρη πάλι στην σύντομη κεντροδεξιά διακυβέρνηση τότε):
* Competition created by this new supply of schools has increased performance in Sweden’s municipal (government-run) schools.
* Most independent schools in Sweden are run by for-profit educational companies, with no detrimental effects.
* There is absolutely no evidence that the new “voucher system” has created a scenario where the rich are supplemented in their private choices. In fact, poorer Swedes choose independent schools at higher rates than do wealthy families.
* Teachers’ unions in Sweden support the reform measures and indicate that they prefer to work in independent schools, where working conditions are better.
(βλ. School Choise Works! The Case of Sweden - Fredrik Bergstrom and Mikael Sandstrom)

Ανώνυμος είπε...

Ο πρόβατος τα είπε πολύ ωραία

Υ.Γ. νομίζω οτι με σχετική αντιμετώπιση της κρατικής σπατάλης και της φοροδιαφυγής τα χρήματα βρίσκονται.Οι φόροι σου roark( αν τους πληρώνεις ) μάλλον δεν είναι στο μάτι των δασκάλων

Ανώνυμος είπε...

Εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιό είναι το πρόβλημα με τα κουπόνια. Ο Τάσος λέει ότι δεν πρέπει να παίρνουν όλοι. Δηλαδή ποιοί πρέπει να εξαιρούνται και γιατί? Δεν έχουν τώρα όλοι δικαίωμα στην "δωρεάν" κρατική εκπαίδευση? Κατά τον ίδιο τρόπο, όλοι οι φορολογούμενοι θα έχουν δικαίωμα στα κουπόνια. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει πρόβλημα με τα θρησκευτικά σχολεία. Το κράτος δεν δίνει τα λεφτά στο σχολείο αλλά στον δικαιούχο με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει ως αντίτιμο για μια συκεκριμένη υπηρεσία. Γιατί θα πρέπει το κράτος να περιορίσει το δικαίωμα επιλογής του ιδιώτης σχετικά με το ποιός θα παρέχει την υπηρεσία αυτή? Εφ' όσον η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης είναι επαρκής, πιστεύω ότι ο ιδιώτης πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέγει το σχολείο που θέλει. Και δεν καταλαβαίνω πως θα υποφέρουν οι κατώτερες τάξεις. Είναι καλύτερα όταν υποχρεώνονται να πηγαίνουν σε σχολεία όπου όλοι οι μαθητές είναι από το ίδιο κοινωνικοοικονομικό, φυλετικό, και εθνικό υπόβαθρο ακόμα και όπου η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης είναι απαράδεκτη? Ίσα ίσα που αν το υπάρχον σύστημα εξασφαλίζει κάτι είναι η μη επαρκής εκπαίδευση των κατωτέρων τάξεων και όσοι έχουν επισκεφτεί σχολεία φτωχών περιοχών τουλάχιστον στις ΗΠΑ το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Το δε σχόλιο,

Όσο για το ότι μου προβάλεις το παράδειγμα της Σουηδίας -- μιας χώρας με γενικά υψηλό επίπεδο παιδείας και με χαμηλό δείκτη ανισότητας στα εισοδήματα -- ως απόδειξη ότι τα vouchers δουλέυουν, εμένα αυτό μου προκαλεί μειδίαμα ;-)

μου προκαλεί εμένα μειδίαμα. Γιατί να πάρουμε ως δεδομένο το ότι το υψηλό επίπεδο παιδείας και το χαμηλό επίπεδο ανισότητας είναι ο λόγος που λειτουργούν τα vouchers? Μήπως τα πράγματα είναι αντίστροφα και τα vouchers είναι ένας από τους λόγους για τα υπόλοιπα?

Roark είπε...

Tasso, όταν δημιουργείς ένα τεράστιο γραφειοκρατικό μηχανισμό εκπαίδευσης, το κόστος που οποίου συντηρείται από τους φόρους, τότε στερείς (με την βία που επιβάλλει ο νόμος) από την μεγάλη πλειοψηφεία των πολιτών σου το δικαίωμα της επιλογής σχολείου. Αυτοί που το διατηρούν είναι μόνο οι πολλοί πλούσιοι, οι οποίοι έχουν την άνεση να πληρώσουν μέσω των φόρων τους τα δίδακτρα για το κρατικό σχολείο, του οποίου τις υπηρεσίες δεν κάνουν χρήση, και μετά να πληρώσουν δεύτερη φορά δίδακτρα για το σχολείο της επιλογής τους. Το δε λειτουργοί του γραφειοκρατικού σχολείου που δημιουργείται, έχουν ελάχιστα κίνητρα να είναι παραγωγικοί. Αυτή είναι ένας βίαιος εξισωτισμός προς τα κάτω που φυσικά θίγει την πλατειά μάζα των πολιτών, διότι με τα ίδια λεφτά θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες σε ένα ανταγωνιστικό για τα σχολεία περιβάλλον.

anonymous, εμείς νομίζω τα είπαμε πιο ωραία, και με βάση επίσημα στοιχεία.

martingale, απορώ πώς επιμένεις σε κάτι το τόσο καταφανώς λάθος! Πέραν του ότι τα late 70's ήταν προεδρία Κάρτερ και όχι Νίξον, σου συνιστώ να διαβάσεις το Capitalism and Freedom του Milton Friedman, γραμμένο το 1962, που αναλύει το σύστημα των κουπονιών. Η αρχική του ιδέα παρουσιάστηκε σε άρθρο του το 1955.

S G είπε...

martingale τι μας ενδιαφερει ποιοι θελουν τα κουπονια στις ΗΠΑ? Ισχυριζομαι οτι οι φτωχοι θα επρεπε να τα θελουν περισσοτερο απο καθε αλλον, αλλα τελοσπαντων ας δουμε ποιον πραγματικα εξυπηρετουν.

οσο για αυτο
"Why on earth we can't insist on universal standards at least for 9year olds? Cant a 9 year old multiply 9 by 9 and get the same answer in all 50 states?"

ειναι φυσικα τραγικο παιδαγωγικο λαθος. Δεν εχουν ολοι τις ιδιες αναγκες. Μπορουμε να ζηταμε στο τελος της χρονιας αν εχουν τις ιδιες γνωσεις, αλλα οχι με το ζορι να χρησιμοποιουν τις ιδιες μεθοδους!

Ανώνυμος είπε...

Martingale,

ρωτάς, "με βαση ποια κριτηρια θα ανταγωνιζονται τα σχολεια?"

Οι γονείς πριν επιλέξουν σχολείο συζητούν με άλλους γονείς για το πόσοι μαθητές είναι στο κάθε τμήμα, για το πόσο αφοσιομένοι είναι οι δάσκαλοι, για το τι δραστηριότητες οργανώνει το σχολείο, για τις εγκαταστάσεις, και χίλια δυο άλλα. Σαφώς και δεν κοιτούν μόνο ή και κυρίως τις επιδόσεις σε κάποια τεστ. (Από το σχόλιο σου να υποθέσω ότι δεν έχεις παιδιά? :-) )

Λες, "Ενας μαθητης πρωτοβαθμιας-δευτεροβαθμιας μεχρι το λυκειο εχει μια δυνατοτητα επιλογης σχολικων μοναδων το πολυ σε μια ακτινα 2 χιλιομετρων απο το σπιτι του μιλαμε για το πολυ 2-3 σχολεια" Εγώ πάντως πήγα σε ιδιωτικό δημοτικό το οποίο ήταν 7 χιλιόμετρα μακριά, και σε δημόσιο γυμνάσιο-λύκειο που ήταν 4 χλμ. μακριά. Σε αυτή δε την ακτίνα υπήρχαν αρκετά ιδιωτικά, και θα υπήρχαν ακόμα περισσότερα αν το κράτος δεν υποχρέωνε έμμεσα τους γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια, ορισμένα από τα οποία είναι απαράδεκτα.

Λες, "Στο ζητημα των ιδιωτικων αν υπηρχε κουπονι, τι θα τα εμποδιζε να αυξησουν τα διδακτρα..."

Προφανώς ο ανταγωνισμός!

Λες, "...με ενοχλει απο τον κρατικο προυπολογισμο να χρηματοδοτηθουν εμμεσα σχολεια τα οποια θα εχει η Εκκλησια υπο ελεγχο καθως και τα ιδιωτικα. Ο δημοσιος προυπολογισμος ειναι για το δημοσιο και οχι να δινει επιδοτησεις στον ιδιωτικο τομεα"

Το έγραψα και πριν αλλά ας το επαναλάβω. Το δημόσιο δεν επιδοτεί τα σχολεία. Παρέχει ένα "επίδομα εκπαίδευσης" στο κάθε παιδί και αφήνει τους γονείς να αποφασίσουν πως θα το διαθέσουν στα πλαίσια πάντα της εκπαίδευσης. Αν αυτό θεωρείται επιδότηση του ιδιωτικού τομέα τότε κάθε βοήθημα του κράτους προς του πολίτες είναι επιδότηση του ιδιωτικού τομέα καθώς το μεγαλύτερο μέρος τέτοιων επιδομάτων ξοδεύεται σε αγαθά και υπηρεσίες παραγόμενα από τον ιδιωτικό τομέα. Επιπλέον, με βάση τη λογική σου θα έπρεπε να καταργήσουμε το επίδομα ανεργείας καθώς είναι πιθανό κάποιος άνεργος να ξοδέψει μέρος του επιδόματος για να ανάψει ας πούμε ένα κερί στην εκκλησία.

Ανώνυμος είπε...

Martingale,

πάντος στην Αμερική ο κόσμος κοιτάει πάρα πολύ τα σχολεία, τόσο τα δημόσια όσο και τα ιδιωτικά. Για τα νέα ζευγάρια είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες επιλογής της περιοχής διαμονής. Όσοι μπορούν να πληρώσουν για τα συνήθως ακριβότερα σπίτια επιλέγουν να μείνουν σε περιοχές με καλά δημόσια σχολεία. Όσοι δεν μπορούν να μείνουν σε καλές περιοχές αναγκάζονται ή να πληρώσουν για ιδιωτικά, ή να στείλουν τα παιδιά τους στο "κακό" δημόσιο της περιοχής. Τα κουπόνια ακριβώς αυτούς έχουν σκοπό να βοηθήσουν, δίνοντας παράλληλα και ένα κίνητρο στα δημόσια ή να βελτιωθούν ή να χάσουν τους "πελάτες" τους. Μόνο έτσι μπορούν οι βολεμένοι να αλλάξουν τροπάρι.

Για τα δίδακτρα η κατάσταση είναι λίγο περίπλοκη καθώς το κράτος επιβάλλει πλαφόν. Το πλαφόν ανεβαίνει μεν, και αυτό είναι που ακούμε στις ειδήσεις, αλλά δεν γνωρίζω αν όλα τα ιδιωτικά χρεώνουν το ανώτατο επιτρεπτό. Από την άλλη, το γεγονός ότι τα δίδακτρα ανεβαίνουν δε μου λέει τίποτα. Αυτό που έχει σημασία είναι το τι χρεώνουν με βάση την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, και αν ο λόγος του κόστους προς ποιότητα είναι χαμηλότερος από αυτόν των δημοσίων. Εγώ στοιχηματίζω ότι είναι.

Unknown είπε...

Οι καλοί κυβερνήτες και λοιπά που θέλουν πάντα το καλό μας και εμείς οι κακοί εργαζόμενοι που το μόνο που θέλουμε είναι να παίρνουμε χρήματα εεε...

Κάτσε κάπως αντίστροφο το κόβω γιατί μάλλον άλλοι είναι αυτοί που νοιάζονται μόνο για τα φράγκα, λαδώνωνται, παίρνουν τις μίζες και τους νοιάζει μόνο η τσέπη τους...

Το κακό είναι ότι δεν ζητούν όλοι το ελάχιστο των 1400 ευρώ, για 8 ώρες καθαρή εργασία και μετά σπιτάκι και στην σφαιρική ζωή τους, όπως θα έπρεπε να είναι. Τώρα βέβαια αν κάποιος θέλει να δουλεύει χαζοδώς για χρήματα με τα οποία δεν μπορεί να νοικιάσει ούτε σπίτι, ας το κάνει, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να λέει κάτι σε όσους απαιτούν μια αξιοπρεπή ζωή και σεβασμό από τους εργοδότες.

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά και μπορείς να ζητήσεις 1400 Ευρώ. Και γιατί όχι 2000 ή 3000? Τι κάνει τα 1400 τόσο ξεχωριστά? Το ζήτημα είναι αν θα βρεις εργοδότη να στα δώσει. Προφανώς, για να στα δώσει θα πρέπει να μπορείς να παράγεις προϊόν αξίας αρκετά περισσότερο των 1400 Ευρώ (μια που σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε φόρους και εισφορές καθώς και την αμοιβή του εργοδότη). Αν όχι τότε θα είναι ασύμφορο για οποιοδήποτε εργοδότη να σε προσλάβει και δεν θα βρεις εργασία.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock