Κυριακή, Ιανουαρίου 04, 2009

«Εβραίοι, έξω από την Παλαιστίνη»

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις στο Παλαιστινιακό ζήτημα - παρά μόνο για τους φανατικούς και τους παράφρονες.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η όποια λύση θα πρέπει να περιλαμβάνει τη συνύπαρξη δύο κρατών – ενός Ισραηλινού κι ενός Παλαιστινιακού, καθώς και την έμπρακτη αφοσίωση και των δύο πλευρών στις ιδέες της ειρήνης και της συνύπαρξης. Κι ενώ όλος ο πλανήτης αντιλαμβάνεται την περιπλοκότητα του ζητήματος, η κυρίαρχη αντίληψη στη χώρα μας φαίνεται να περιορίζεται στο – στα όρια του ανόητου – απλοϊκό κλισέ: «οι αιμοδιψείς Ισραηλινοί σφάζουν πάλι χιλιάδες Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας».

Στο Σουδάν, το Κονγκό, τη Σομαλία, οι νεκροί μετριούνται στις εκατοντάδες χιλιάδες. Σχεδόν σε όλο τον Αραβικό κόσμο οι γυναίκες βιώνουν καθημερινά τη σκλαβιά και την εξαθλίωση. Η ανελευθερία, η φτώχεια και η βαρβαρότητα κυριαρχούν σε πολύ περισσότερες περιοχές του κόσμου μας απ’ ότι η συνείδησή μας θα έπρεπε να επιτρέπει. Κι όμως. Οι δήθεν ειρηνιστές συμπολίτες μας, που με μεγάλη ευκολία υποστηρίζουν τον κάθε Ισλαμιστή ρουκετοφόρο, παραμένουν σιωπηλά αδιάφοροι. Υποπτεύομαι ότι πίσω από αυτό το φαινομενικά παράδοξο κρύβεται δυστυχώς η πραγματική εξήγηση του τόσο μεγάλου ενθουσιασμού του δήθεν φιλοπαλαιστινιακού κινήματος στη χώρα μας.

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, οι «τοκογλύφοι» Εβραίοι έπιναν το αίμα μικρών παιδιών και συνωμοτούσαν ενάντια σε κάθε τι Καλό. Σήμερα, οι Εβραίοι - που ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα, κινούν τα νήματα του καπιταλισμού και ελέγχουν την εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. – δεν έχουν άλλο στόχο παρά την ανεξέλεγκτη σφαγή αθώων Παλαιστινίων. Ανάμεσα στους Εβραίους και τον οποιονδήποτε άλλο, η επιλογή είναι απλή - δε χρειάζεται καν μελέτη των γεγονότων ή προβληματισμός.

Ο δήθεν φιλοπαλαιστινιακός ειρηνισμός των πολιτικών άκρων της χώρας μας αποτελεί απλά τη μασκαρεμένη αναβίωση του αντισημιτισμού των πολιτικών άκρων του προηγούμενου αιώνα. Τότε, Χίτλερ και Στάλιν εξοντώσανε εκατομμύρια Εβραίων από το πρόσωπο της γης με την ανοχή των υποστηρικτών τους. Σήμερα, οι διάδοχοί τους υποστηρίζουν όσους επιδιώκουν τη συνέχιση αυτού του εφιαλτικού εγκλήματος.

Ο Εβραίος νομπελίστας Άμος Οζ σημειώνει (Άμος Οζ, Κατά του Φανατισμού, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2005) πολύ εύστοχα:

Όταν ο πατέρας μου ήταν μικρός στην Πολωνία, οι δρόμοι της Ευρώπης ήσαν γεμάτοι από συνθήματα στους τοίχους: «Εβραίοι, πηγαίνετε πίσω στην Παλαιστίνη». Ή, μερικές φορές με ακόμη χειρότερα, του τύπου: «Βρομεροί Εβραίοι, πηγαίνετε στα τσακίδια, στην Παλαιστίνη». Όταν ο πατέρας μου επισκέφτηκε ξανά την Ευρώπη ύστερα από πενήντα χρόνια, οι τοίχοι ήσαν καλυμμένοι από νέα συνθήματα: «Εβραίοι, έξω από την Παλαιστίνη».

28 σχόλια:

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ είπε...

Δείτε ενα καλό άρθρο σχετικά με το θέμα Gaza has its version of rocket scientists

Ανώνυμος είπε...

Στην Ελλάδα είναι πιο φιλοπαλαιστίνιοι από τους παλαιστίνιους....

είναι πάντα οι "κακοί" της υποθέσης..... αμάν πια....

Naxion είπε...

Μου κάνει εντύπωση αυτό που ξετυλίγεται σιγά σιγά διαβάζοντας αναρτήσεις σ' αυτόν τον χώρο. Εδώ ο κόσμος χάνεται και ξαφνικά η καραμέλα του "αντισημιτισμού" (sic) κάνει απίστευτα προβλέψιμα και πάλι την εμφάνισή της μαζί με "ασπρόμαυρες εικόνες" ενός παρελθόντος που όλος ο κόσμος πλήρωσε κι άφησε πίσω του, εκτός από όλους εκείνους που για τους δικούς τους λόγους την ανασύρουν από τα σκονισμένα κι αραχνιασμένα συρτάρια τους ώστε πανέμορφα να πατήσουν πάνω της και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα της πλευράς που υποστηρίζουν...

Σίγουρα δεν είναι κι ό,τι πιο ώριμο να υποκύπτεις στην προπαγάνδα του ασθενέστερου (όρα Παλαιστίνιοι)η οποία προπαγάνδα ως σκοπό έχει την ανάπτυξη φιλειρηνικών συναισθημάτων με απώτερο στόχο την ικανοποίηση των δικαίων ενός ρακένδυτου, φτωχού, χωρίς μέλλον λαού, πρόσφυγα στην ίδια του την πατρίδα και που το χειρότερο που αντιμετωπίζει δεν είναι οι λύκοι της απέναντι πλευράς αλλά οι ύαινες ανάμεσά του...

Πόσο ώριμο είναι όμως να υποκύπτεις στην προπαγάνδα της άλλης πλευράς, της ισχυρότερης, η οποία με τη δύναμη των όπλων και στηριζόμενη σε πλάτες ισχυρών φίλων, προσπαθεί να υπερασπιστεί τα όποια δίκαιά της? Ειδικά όταν η συγκεκριμένη πλευρά χρησιμοποιεί σε κάθε βήμα προπαγανδιστικά αναφορές στο παρελθόν της, όμοιο με το παρόν που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι της περιοχής για να δικαιολογήσει το μέλλον της και
τοποθετεί σε κάθε ευκαιρία ένα όμορφο δάχτυλο που θα επιφέρει συγκινησιακή φόρτιση μπροστά στα πρόσωπο όλων μας, ώστε το Παρόν να ιδωθεί υπό βολικό πρίσμα...

Επειδή λοιπόν ο υπόλοιπος πλανήτης έχει αντιληφθεί κατά τα φαινόμενα την περιπλοκότητα του ζητήματος πλην του ελληνικού σύμπαντος που απλώνεται μάλλον στο δικό του χωροχρόνο, όπως αναφέρθηκε άλλωστε και στην αρχική ανάρτηση, ας δούμε πώς ορίζεται το ζήτημα απ' όσους έχουν μια σχετική γνώση των πραγμάτων και δεν επηρεάζονται από άκρατους συναισθηματισμούς...

"Το Ισραήλ επιζητεί, βάσει των αξιώσεων που εμπεριέχονται στη Βίβλο, την αναγνώριση μιας πατρίδας για τον εβραϊκό λαό, αλλά και να δοθεί ένα συμβολικό τέλος στους διωγμούς που υφίστανται οι Εβραίοι εδώ και δύο χιλιετίες και έφτασαν στο αποκορύφωμά τους με το Ολοκαύτωμα. Οι Άραβες -και ιδίως οι Παλαιστίνιοι- θεωρούν ότι οι στόχοι του Ισραήλ ταυτίζονται με την αξίωση να δώσουν τη συγκατάθεσή τους στον ακρωτηριασμό της πολιτισμικής, θρησκευτικής και εδαφικής κληρονομιάς τους".
Henry Kissinger


...Το χάλκινο άλλοθί μας είναι ότι δεν ευθυνόμαστε για τίποτε. Η ευθύνη ανήκει στη Χεσμπολλάχ. Άλλοθι περισσότερο από αμφίβολο: διότι από την στιγμή που αποφασίσαμε να εξαπολύσουμε μαζική επίθεση εναντίον μιας περιοχής αμάχων του Νοτίου Λιβάνου (παρ' όλο που το Ισραήλ δεν διέτρεχε κανέναν ζωτικό κίνδυνο), δια μόνου του πράγματος, αποφασίσαμε να κάνουμε να ρεύσει το αίμα ενός αριθμού χ αθώων αμάχων. Από την στιγμή που αποφασίσαμε να διώξουμε μισό εκατομμύριο ανθρώπους από τα σπίτια τους και να βομβαρδίσουμε όσους έμειναν πίσω (αν και στο Ισραήλ δεν είχαμε ούτε ένα θύμα άμαχο), στην πραγματικότητα αποφασίσαμε να εκτελέσουμε αρκετές δεκάδες απ' αυτούς. Πράγμα το οποίο μας επέτρεψε να λάβουμε σκληρές αποφάσεις χωρίς μάλιστα να θεωρούμε τους εαυτούς μας παλιανθρώπους...

Τους εσκοτώσαμε διότι το χάσμα μεταξύ του ιερωτάτου χαρακτήρος συνεχώς ευρυτέρου που αποδίδουμε στις δικές μας ζωές και εκείνου συνεχώς στενοτέρου που αναγνωρίζουμε σ' αυτήν των άλλων, μας επέτρεψε να τους σκοτώσουμε...

Έτσι λοιπόν, επίσης, ο τρόπος που το σύγχρονο Ισραήλ λειτούργησε κατά την ώρα της Κανά και μετά, έδειξε οτι η ισραηλιτικότης σύγχρονη και λογική υποκρύπτει κάποια τρομακτική πλευρά.

Αρί Σαβίτ, Χαάρετζ, Όμιλος των Τάιμς Νέας Υόρκης (αναφορικά με τη σφαγή στην Κανά)


Και αν δούμε και την πρόσφατη δήλωση του Σιμόν Περές που ακούει στο

"Το Ισραήλ απορρίπτει το ενδεχόμενο μίας εκεχειρίας και προειδοποιεί ότι η στρατιωτική επέμβαση μπορεί να κρατήσει πολλές ημέρες. «Δεν σκοπεύουμε ούτε να καταλάβουμε τη Γάζα, ούτε να συντρίψουμε την Χαμάς, αλλά να συντρίψουμε την τρομοκρατία», τονίζει ο πρόεδρος της χώρας, Σιμόν Πέρες"

τότε μας επιτρέπεται και φαντάζομαι επιτρέπετε να αναρωτηθούμε...

Τι επιδιώκει τελικά το Ισραήλ, αφού η Χαμάς δεν είναι το πρόβλημα? Και τι ορίζεται ως τρομοκρατία? Οι 4 νεκροί έποικοι Ισραηλινοί, ο 1 Ισραηλινός στρατιώτης και οι 30 τραυματίες από την αρχή της σύρραξης, είναι τρομοκρατία και οι 500 νεκροί και χιλιάδες τραυματίες της άλλης πλευράς είναι παράπλευρες απώλειες?

Πού είναι η λογική σε όλα αυτά? Και πώς αντέχετε να εκφράζετε άποψη για τα δίκαια της μίας ή άλλης πλευράς όταν το υπόβαθρο είναι σαφώς πιο τρομαχτικό από όσα παρουσιάζονται και βλέπουμε?

Ο ελληνικός λαός αγαπητοί μου, μπορεί να μην ξέρει ή και να μην θέλει να υπερασπιστεί τα όποια δίκαιά του, πρόβλημά του άλλωστε. Θα μπορούσε κι εκείνος (όπως και οι Εβραίοι) βάση της ιστορίας του και των αρχαίων αποικιών του να ζητήσει τη μισή Ευρώπη, τη μισή Ασία και τη μισή Αφρική. Αλλά τα κριτήρια σκέψης του πάντα ήταν αλάνθαστα...

Την καλημέρα μου

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι προτείνω αυτό το άρθρο
http://www.haaretz.com/hasen/spages/1052057.html

Οι Παλαιστίνιοι δεν έγιναν εξτρεμιστες λόγω φυσεως αλλά λόγω καταστάσεως -χωρις φυσικά να παραβλεπουμε το πατροναρισμα απο άλλες χώρες- και απόδειξη είναι οι Άραβες πολιτες του Ισραήλ που δεν ανατινάσονται μεσα σε καφε και πιτσαριες.

Η λύση είναι στα χερια του Ισραήλ. Καταρχήν πρεπει να περιγράψει πια λύση εννοει όταν λέει -two states solution- γιατι όσο και εαν έψαξα δεν βρηκα κάποια ξεκάθαρη θεση. Το παιχνίδι της διγλωσσιας παίζεται και απο τις δυο πλευρες.
Δεχετε ή όχι να συζητησει την προταση του Αραβικού συνδέσμου για τα συνορα του 67 με μικρή έστω επιστροφη προσφυγων και αποζημείωση των υπολοίπων; To προβλημα ειναι η Χαμας ή κρυβεται πίσω από αυτη; Εάν πραγματι το Ισραήλ θέλει λύση θα πρέπει -έστω και μονομερώς- να απομακρυνθεί πλήρως από τα κατεχόμενα (να παραχωρήσει ακόμη και τμημα του Ισραήλ ώς ανταλαγμα του αιτηματος επιστροφής των προσφύγων), ώστε -εκτός από τα προφανή οικονομικά, ηθικά και πολιτικά οφέλη- να δώσει την δυνατότητα στην Παλαιστινιακή κοινωνια να αναπτυχθεί οικονομικά και να αποδυναμωσει την Χαμας (ποσοι θα προτιμησουν την αυτοκτονία από μια νορμαλ ζωή;). Κανοντας σαφες ότι τυφλες επιθεσεις εναντιων του Ισραηλ θα απαντωνται αναλογα. Οι ιδιοι οι Παλαιστινιοι θα στραφουν τοτε ενάντια στην Χαμας. Εάν το Ισραήλ δεν κανει μια γενναια παραχωρηση, τότε ο αγωνας για Παλαιστινιακο κρατος ίσως σταματησει και αρχησει ένας άλλος αγωνας για ίσα δικαιωματα σε ένα ενιαιο κρατος, όπως είχε προτείνει ο Παλαιστινιος Said. Ένας τετοιος αγωνας θα είναι ναι μεν όχι τοσο βιαιος αλλά πολυ πιο μαζικός και πολυ πιο δυσκολος για να αντιμετωπισθεί καθως θα είναι απολυτα δίκαιος αλλα που θα έχει τις ευνοητες συνεπειες για το Ισραήλ...

Ανώνυμος είπε...

φιλε μου Naxion,

Προφανώς και χαίρομαι που έκανες ιστορική αναδρομή με φράσεις από εξέχοντα πρόσωπα
του πολιτικού κόσμου, αλλά έχεις την τάση
να μπερδεύεσαι.

Όταν αναφέρεσαι σε Ισραηλινό δεν είναι αποκλιστικά εβραίος ( αναφέρομαι στον
έναν από τα θύματα των ισραηλινών ο οποίος
τυχαίνει να είναι Άραβας, πιθανόν μωαμεθανός).
Τα θύματα της πλευράς των Ισραηλινών ειναι
και άλλης θρησκείας που θέλουν και αυτοί την
ησυχία τους!

Παράλληλα, όταν αναφέρεσαι στον Ελληνικό
λαό να συμπεριλαμβάνεις και τους Εβραίους
που πριν την "καραμέλα" του αντισημιτισμού, όπως χαρακτηρίζεις το ολοκαύτωμα, αποτελούσε
πλειονότητα σε πολλές περιοχές της Ελλάδος
με πλούσια πολιτισμική ιστορία και έθιμα.

Θα σε προκαλούσα λοιπόν να κάνεις μια
ιστορική αναδρομή όχι μόνο στα τρέχοντα
συμβάντα, τα οποία κοιτάς εμφανώς
μονομερώς, αλλα και στα γεγονότα που
οδήγησαν ας πούμε την απώλεια της περιοχής
της Σμύρνης εξαιτίας της απληστείας του Ελληνικού Στρατού και Κράτους, τους λόγους
που οδήγησαν στο ξέσπασμα του εμφυλίου
στην Ελλάδα, και στην συστηματική αποχή
του Κράτους μας από κάθε τι έχει να κάνει
με λίγο πιο θαρραλαίες παρεμβάσεις στη
διεθνή πολιτική σκηνή.

Αν είχες την παραμικρή υποψία περί
ιστορίας δεν θα είχες τοποθετήσει το
τελευταίο σου σχόλιο το οποίο δεν θα
μπω στο κόπο να κρίνω γιατί το θεωρώ
αφελές... τόσο που ασχολήθηκα ειναι
τιμή σου.

Ευχαριστώ, και Κάλη Χρονιά σε όλους.

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

Να θυμίσω ότι και για τον τελευταίο πόλεμο Ισραήλ-Λιβάνου-Χεζμπολάχ, 79% των ελλήνων πιστεύουν ότι τον πόλεμο ξεκίνησε το Ισραήλ, ενώ για τους ίδιους τους Λιβανέζους το ποσοστό αυτό είναι μόλις 59%.

Naxion είπε...

Αγαπητέ φίλε Μάριε, σ' ευχαριστώ για τις ετικέτες "αφελής" και "ανιστόρητος" και τις δέχομαι μετά χαράς καθώς Πάπας δε δηλώνω. Για τα όμορφα που ανέφερες, ευχαρίστως να γράψω τις ανιστόρητες και αφελείς τοποθετήσεις μου αφού προηγουμένως ανοιχτεί ένα παρόμοιο θέμα ώστε να μην ξεφύγουμε.

Κατά τα άλλα, θα παρακαλούσα να διαβάζεις ελαφρώς πιο προσεχτικά και χωρίς παρωπίδες πριν σχολιάσεις τα όσα είχες την ευγενή καλοσύνη να σχολιάσεις, εδώ παραπάνω. Η "καραμέλα", αγαπητέ, δεν πήγαινε στο "Ολοκαύτωμα" αλλά στην περιβόητη τακτική που ακούει στο "οποιαδήποτε κριτική κατά του Ισραήλ είναι ρατσισμός κι αντισημιτισμός"...

Κι ελπίζω τώρα πια να με εννόησες και να κατάφερα και να εισχωρήσω ανάμεσα στις όποιες παρωπίδες τυχαίνει να φοράς...

Κατά τα άλλα, φαντάζομαι δε διαφωνείς στο ότι η όλη προσπάθεια επέκτασης και κατάκτησης εδαφών από πλευράς Ισραήλ έχει θρησκευτική χροιά. Οπότε πριν θίξεις τα ελληνικά ιστορικά αμαρτήματα, δες και το παράλογο της σύγχρονης αυτής σφαγής. Διότι όσο δικαιούνται -επαναλαμβάνω- κάποιοι γεωγραφικές περιοχές λόγω θεϊκής υπόσχεσης, άλλο τόσο και περισσότερο δικαιούνται κάποιοι άλλοι τις γεωγραφικές περιοχές όπου από αρχαιοτάτων ετών ζούσαν οι πρόγονοί τους. Αν το τελευταίο το θεωρείς παράλογο, να μην αναφέρω πώς θεωρώ εγώ το προηγούμενο μιας και ήδη εισέπραξα ένα "ανιστόρητος" κι "αφελής" επειδή όσα γράφτηκαν από πλευράς μου δεν ήταν αρεστά...

Τα σέβη μου, αγαπητέ

Ανώνυμος είπε...

Ειλικρινά δεν ξέρω αυτές τις μέρες αν θέλω να γράψω ένα σχόλιο για την ισραηλινή επίθεση στην Γάζα. Κυρίως γιατί δεν με ενδιαφέρει να πάρω το μέρος του ενός ή του άλλου. Σε μια δημόσια συζήτηση όπου όλοι παίρνουν το μέρος του ενός ή του άλλου είναι δύσκολο να εκφράσεις θέση χωρίς να κατηγορηθείς ότι είσαι με τον ένα ή τον άλλο.

Φυσικά πέρα από την παραπάνω φιλολογία το ερώτημα παραμένει αμείλικτο στον πολύ κόσμο: ποιός έχει δίκιο; Κατά τη γνώμη μου κανείς. Η βία δεν είναι λύση για τα διεθνή προβλήματα γιατί η βία προϋποθέτει την πίστη στόν ολικό αφανισμό του αντιπάλου, που ιστορικά αποδεικνύεται πως αυτό ποτέ δεν ήταν εφικτό, τουλάχιστον βραχυ/μεσοπρόθεσμα. Οι Τούρκοι έχουν μια παροιμία που λέει, όταν βλέπεις τον εαυτό σου σαν σφυρί, αντιμετωπίζεις όλα τα προβλήματα ως καρφιά. Νομίζω ότι και οι δύο βλέπουν τον εαυτό τους ως σφυρί. Πολύ περισσότερο ως σφυρί με πρόβλημα ταυτότητας που πρέπει συνεχώς να αποδεικνύει την δύναμη του.

Τώρα η αραβοισραηλινή διαμάχη είναι μια διαμάχη κατάλοιπο του ψυχρού πολέμου. Οι παλαιστίνιοι έγιναν "εικόνισμα" της διεθνούς αριστεράς, όταν η ΕΣΣΔ αποφάσισε να συμμαχήσει με τους άραβες από το 60 και μετά. Μέχρι τότε οι εβραίοι είχαν την συμπάθεια της διεθνούς κοινής γνώμης (και δη της αριστερής) λόγω του δικαιώματος αυτοδιάθεσης που ασκούσαν, του αντιιμπεριαλιστικού τους αγώνα κατά των Άγγλων στην παλαιστίνη, της σοσιαλιστικής οργάνωσης της κοινωνίας τους (κιμπούτζ=κολχόζ).

Όταν άρχισε όμως την δεκαετία του 50 ο αγώνας αυτοδιάθεσης των αραβικών λαών, αυτός αγκαλιάστηκε από την ΕΣΣΔ, που έβλεπε μέσω αυτού δυνατότητα επέκτασης του υπαρκτού σοσιαλισμού (τρομάρα τους). Έτσι στο πλαίσιο του ψυχρού πολέμου τα πράγματα πολώθηκαν. Οι ΗΠΑ πήραν το μέρος του Ισραήλ (και λόγω λόμπι) και όλη η "προοδευτική" παγκόσμια κοινότητα το μέρος των αράβων/παλαιστινίων.

Η υποστήριξη λοιπόν εκατέρωθεν έκανε τις εθνικές ελίτ και στις δύο πλευρές να αναζητούν μια τελική λύση. Κι όσο δεν έρχεται η τελική λύση, δηλαδή ο τελειωτικός άφανισμός του ενός ή του άλλου, τόσο θα υπάρχουν τοπικές ελίτ μεθυσμένες από την εξουσία που θα την αναζητούν. Λειτουργούν έτσι μόνο μέσα από την λογική των συλλογικοτήτων. Δεν μπορούν να αντιληφθούν τον κόσμο έξω από αυτή. Δεν τους ενδιαφέρει η ανάπτυξη μιας κοινωνίας ελευθερίας, συνεργασίας και κράτους δικαίου. Για να είμαστε δίκαιοι όμως πρέπει να πούμε ότι οι ισραηλινοί έχουν αυτή την αντίληψη στις διεθνείς σχέσεις, όχι στην εσωτερική οργάνωση της κοινωνίας τους.

Πολύ καλά το θέτει ο Μίζες:
The collectivists idolize only the one true church, only the great nation . . . only the true state; everything else they condemn. For that reason all collectivists doctrines are harbingers of irreconcilable hatred and war to the death.

Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι μόνο μια βιώσιμη λύση υπάρχει. Αυτή της ελεύθερης συνεργασίας και του ανεμπόδιστου εμπορίου στην περιοχή. Λύση όμως τελείως ουτοπική δυστυχώς.

Ανώνυμος είπε...

Όταν η Ρωσία επενέβη στην Γεωργία μετά από την πολιτική της Γεωργιανής κυβέρνησης ενάντια στους πολίτες της, όλη η διεθνής κοινότητα ξεσκίστηκε να καταδικάσει την "κακή" Ρωσία που τα βάζει με έναν μικρό και αδύνατο λαό.

Όταν το Ισραήλ κάνει ακριβώς το ίδιο, και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερες απώλειες σε αμάχους, η διεθνής κοινότητα τσιμουδιά.

Δεν είναι δείγμα αντισημιτισμού το να παραδέχεται κανείς πως το Ισραήλ έχει ειδική μεταχείριση από τη Δύση, και ειδικότερα από τις ΗΠΑ, και αυτό οφείλεται εν μέρει στον Εβραϊκό παράγοντα.

Ούτε είναι δείγμα αντισημιτισμού το να παραδέχεται κανείς πως οι ΗΠΑ έχουν ένα blind spot οσον αφορά το Ισραήλ εξαιτίας της επιρροής των Εβραίων στην Αμερικανική πολιτική μέσω της ισχύος τους στα ΜΜΕ και στην οικονομική ενίσχυση των πολιτικών.

Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος είπε...

Σχόλιο στο:

«Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις στο Παλαιστινιακό ζήτημα - παρά μόνο για τους φανατικούς και τους παράφρονες…»

Αναμφίβολα δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις διότι εμπλέκονται πολλά θέματα στο Παλαιστινιακό ζήτημα.

Οι Εβραίοι δεν πήγαν στην Παλαιστίνη μόνο για να αποφύγουν την συνεχή καταδίωξη απο τους απανταχού της γης λαούς και δεν διώκονταν απο τους απανταχού της γης τόπους χωρίς αιτία...

Είναι χαρακτηριστικό της Εβραϊκής θρησκείας η απομόνωση και η διαφορετικότητα που δεν αφήνει περιθώρια ούτε στους ίδιους να έχουν την ευχέρεια της μίξης παρά μόνο αν γίνουν δακτυλοδεικτούμενοι απο την ίδια τους την κοινωνία...

Ζουν αποκλεισμένοι και υφίστανται τις επιπτώσεις αυτού του αποκλεισμού απο τις δυτικοποιημένες κοινωνίες που δεν ανέχονται το διαφορετικό που προκαλεί παρά μόνο σαν φολκλόρ.

Έτσι ο αποκλεισμός τους απο επίσημες θέσεις στον διοικητικό μηχανισμό και στα επαγγέλματα της δύσης τους ανάγκασε να γίνουν ελεύθεροι έμποροι και αργότερα μικροτραπεζίτες...

Είναι χαρακτηριστικό οτι η Salomon Brothers, η Εβραϊκών συμφερόντων Επενδυτική Τράπεζα ήταν πάντα το αγκάθι στο μάτι των αγγλοσαξονιστών, και αφέθηκε να καταρρεύσει διότι δεν την πήγαιναν... αφού φρόντισαν να διοχετεύσουν δικαιολογίες ως στάχτη στα μάτια των αδαών...

Η διαφορετικότητα των εβραίων τους οδήγησε στο να μηχανεύονται ανέκαθεν την ανατροπή των καθεστώτων που τους γκετοποιούσαν... ιδιαίτερα μετά την ανάδειξη μιας ισχυρής τάξης εργατοτεχνιτών, την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης, τους οποίους επηρέαζαν με την υπόσχεση ενός ανθρωπινότερου μέλλοντος...

Απο την εποχή της Γαλλικής επανάστασης δεν έπαυσαν και να θεωρητικολογούν υπερ μιας δικαιότερης ταξικά κοινωνίας και είδαν τελικά τις θεωρίες τους να αποκτούν υπόσταση στο Μπολσεβίκικο πραξικόπημα (κατ άλλους επανάσταση παρά το οτι εκπροσωπήθηκε απο το .07% του Ρωσικού λαού)

Στη Γερμανία οι συνεχείς αποτυχίες τους να αντιγράψουν το Ρωσικό επίτευγμα κούρασε και εξενεύρησε την συντηρητική γερμανική τάξη που τους το φύλαγε ευκαιρίας δοθείσης και δεν άργησε να βρει τα προσχήματα...

Η ήττα των Γερμανών στον ΠΠΠ και η άρνηση των εβραίων να συνεισφέρουν οικονομικά στα πλαίσια μιας νέας τάξης πραγμάτων, που αναδεικνυόταν απο το πληγωμένο Γερμανικό Έθνος, καλλιέργησε μια νέα θρησκευτικότητα με αντίστοιχα ισχυρό με τον Εβραϊκό, κοινωνικό σεκταρισμό.

Είναι μοιραίο στις κοινωνίες να αναπτύσσουν τέτοιες σεκταριστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές που εντάσσουν σε υπάρχον ή δημιουργούμενο θρησκευτικό ήθος, ώστε να επιβιώνουν σε συνθήκες αποκλεισμού και απομόνωσης...

Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη και έμελλε στον Ναζισμό που προέκυψε ως η νέα τάξη πραγμάτων, να απομακρύνει ότι αντιλαμβανόταν ως ξένο σώμα. Η Σπαρτιατικοποίηση μιας ελίτ του Γερμανικού λαού, ανδρωμένης στα πρότυπα ενός ετοιμοπόλεμου μηχανισμού με απόλυτη πίστη στα νεοαποκτηθέντα ιδεώδη, τα Ναζιστικά ιδεώδη, δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί το οιοδήποτε φανερά ξένο ή διαφορετικό.

Το γεγονός οτι ο Ναζισμός ήταν το εργαλείο και όχι η αιτία του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος αποδεικνύεται και απο το γεγονός οτι ο εβραϊσμός υπέφερε δραματικά όταν συγκατοικούσε με λαούς ευρισκόμενους εν κινδύνω... Τότε σχεδόν πάντα κατέληγε ο αποδιοπομπαίος τράγος...

Το σημαντικό είναι οτι ελάχιστοι κατάλαβαν (πολλοί απλά προσποιήθηκαν οτι δεν κατάλαβαν) οτι το πρόβλημα των εβραίων στον ΒΠΠ δεν ήταν ακριβώς ο Ναζισμός διότι τότε δεν θα μπορούσαν να εξηγηθούν οι απειράριθμοι διωγμοί, τα απερίγραπτα πογκρόμ και ο συνεχής εξαναγκασμός σε γκετοποίηση των εβραϊκών κοινοτήτων. Ασφαλώς η γκετοποίηση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης δεν ήταν έργο των Ναζιστών... αλλά τους βοήθησε αφάνταστα να υλοποιήσουν το αποτρόπαιο έργο τους.

Το ακόμα ποιο σημαντικό είναι ότι η κατανόηση της ρίζας του κακού μας φέρνει στη ρίζα της συμπεριφοράς των σημερινών εβραίων του Ισραήλ...

Όπως οι Γερμανοί Ναζιστές ανέλαβαν να εξοντώσουν μέσω της καταναγκαστικής εργασίας ή να απομακρύνουν απο τα εδάφη τους, τους εβραίους, έτσι και οι σημερινοί Εβραίοι ανέλαβαν να διώξουν τους Παλαιστινίους απο τα δικά τους εδάφη...

Είναι εχθροί οι Παλαιστίνιοι, όχι διότι ρίχνουν πυραύλους στις κατοικημένες περιοχές του Ισραήλ αλλά διοτι δεν συνδυάζονται με τη δική τους ιδιαίτερη κουλτούρα και τρόπο σκέψης... Διαφέρουν και διαφέρουν στη γειτονιά τους... άρα πρέπει να φύγουν ή να εξοντωθούν όπως και οι Εβραίοι της Ναζιστικής Γερμανίας... Η μέθοδος και τα μέσα απομάκρυνσης διαφέρουν αλλα ο στόχος παραμένει ολόιδιος...

Η διαφορά είναι οτι οι Παλαιστίνιοι έζησαν και ζουν στην προγονική τους γη χωρίς αμφιταλαντεύσεις και ιστορικά διαλείμματα σε αντίθεση με τους σημερινούς Εβραίους Σιωνιστές που είναι κυρίως Ευρωπαίοι και Ρώσοι άποικοι...

Όμως το γεγονός αυτό ουδόλως διαφοροποιεί τους προαποφασισμένους στόχους των Εβραίων Σιωνιστών που αυτή τη φορά λειτουργούν και ως το μακρύ χέρι των γαιοστρατηγικών συμφερόντων της δύσης σε μια αλλόθρησκη Μέση Ανατολή.

Έτσι πέρα απο την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς σε συνθήκες απομονωτισμού, έχουμε και το πολυ συγκεκριμένο θέμα του τι μέλλει γενέσθαι με τους Παλαιστινίους.

Αν είχε γίνει απο την αρχή ένας διακανονισμός, κάτι σαν την ανταλλαγή των Χριστιανικών με τους Μωαμεθανικούς πληθυσμούς, κατά την διαμόρφωση του σημερινού Ελληνικού κράτους και κυρίως μετα την Μικρασιατική καταστροφή, τότε ίσως να είχε υπάρξει λύση...

Όμως δεν θα ήταν λύση παρά για τους Παλαιστίνιους. Ούτε οι Άγγλοι που συνέβαλαν, μετά απο συνεχείς παλινωδίες, στην ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ ούτε, πολυ περισσότερο, οι Αμερικανοί θα επωφελούντο απο μια τέτοια διευθέτηση...

Σήμερα όμως που η αξία ενός φυσικού προτεκτοράτου της δύσης με αναβαθμισμένες πρωτοβουλίες και ελευθερία κινήσεων, όπως το Ισραήλ, έχει πλέον μειωμένη αξία, η κατάσταση έχει γίνει ακόμα ποιο περίπλοκη χάριν στην αποτρόπαιη και μυωπική πολιτική του αποχωρούντος προέδρου των ΗΠΑ.

Θεωρώντας οτι βοηθά και ενεργώντας με παιδική αφέλεια σε τάχα ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των αντιμαχόμενων πληθυσμών (Ισραηλινών και Παλαιστινίων) έριξε λάδι στην φωτιά σε όλη την γύρω περιοχή διαμορφώνοντας κλίμα αέναης σύγκρουσης και φανατισμού ενάντια σε λαούς που η θρησκεία διαμορφώνει τον τρόπος ζωής τους και γίνεται αιτία πολέμου σε οτιδήποτε αλλόθρησκο και διαφορετικό.

Το αδιέξοδο πλέον απο την υποδαύλιση της εθνικής ή θρησκευτικής διαφορετικότητας στους λαούς γίνεται περισσότερο απο προφανές στην Εβραιο-Παλαιστινιακή διαμάχη και η επιδιωκόμενη λύση δεν θα είναι πάρα μία ανάπαυλα μέχρι την επόμενη σύγκρουση και μέχρις ότου η πολυπολιτισμική συμβίωση γίνει πηγή δημιουργίας και η βάση ενός νέου πανανθρώπινου ήθους.

Ανώνυμος είπε...

Κάθομαι ώρες ώρες και όταν έχω χρόνο διαβάζω και από ενα σχόλιο σε αυτό και σε άλλα μπλογκ. Δεν θα ήθελα να κρίνω τι πιστεύει και τι γράφει εν τέλει ο καθένας μας για όλα αυτά που συμβαίνουν στο κόσμο.
Θα ήθελα να προσθέσω σε αυτό ότι πολλοι από μας αναλύουν ιστορικά τη κατάσταση, άλλοι την αναλύουν κοινωνιολογικά, άλλοι βυθίζονται στο χαός των θεωριών συνομοσίας ενώ άλλοι κάνουν άστοχους παραλληλισμούς με άλλα τρέχοντα περιστατικά.
Καμιά φορά τα πράματα είναι πιο απλά από όσο νομίζουμε, ενώ καταστάσεις που χαρακτιρίζουν τις αντιλήψεις μας δεν συσχετίζονται με τις αντιλήψεις άλλων χωρών προς εμάς.

Ανώνυμος είπε...

Αφού στην Σομαλία, στο Κονγκό και στο Σουδάν οι νεκροί είναι εκατοντάδες χιλιάδες τότε μπορούμε να κάνουμε ένα καλό συμψηφισμό με την αντίσταση των λαών. Κρίμα που στην Σομαλία και στο Σουδάν η συντριπιτική πλειοψηφία των θυμάτων οφείλονται στην ανοιχτή υποστήριξη της Δύσης στους εχθρούς των ισλαμιστών. Μήπως να υποστηρίζουμε τους ισλαμιστές παντού; Έτσι θα επικρατήσει ειρήνη. Οι εχθροί των ισλαμιστών μόνο σφαγές ξέρουν να κάνουν.

Ανώνυμος είπε...

"Οι Παλαιστίνιοι δεν έγιναν εξτρεμιστες λόγω φυσεως αλλά λόγω καταστάσεως -χωρις φυσικά να παραβλεπουμε το πατροναρισμα απο άλλες χώρες- και απόδειξη είναι οι Άραβες πολιτες του Ισραήλ που δεν ανατινάσονται μεσα σε καφε και πιτσαριες."

Πρόσφατα έγινε επίθεση με μπουλντόζα από άραβοισραηλινό.
Στο "φύση" μπαίνει κι η θρησκεία? Αν ναι, τότε σίγουρα παίζει ρόλο, αν οι άραβες της παλαιστίνης ήταν χριστιανοί (ή εβραίοι) θα είχαν εγκαταλείψει την περιοχή 27 φορές νωρίτερα, λαμβάνοντας τα "μηνύματα" που τους στέλνει εδώ και χρόνια το Ισραήλ. Αλλά βλέπεις είναι μουσουλμάνοι και θεωρούν ότι πρέπει να μείνουν εκεί να υφίστανται τις συνέπειες και η απάντησή τους να είναι ο θρησκευτικός φανατισμός και η τρομοκρατία.
Το ξέρω ακούγεται κυνικό αλλά είναι η πραγματικότητα.


"Ο ελληνικός λαός αγαπητοί μου, μπορεί να μην ξέρει ή και να μην θέλει να υπερασπιστεί τα όποια δίκαιά του, πρόβλημά του άλλωστε. Θα μπορούσε κι εκείνος (όπως και οι Εβραίοι) βάση της ιστορίας του και των αρχαίων αποικιών του να ζητήσει τη μισή Ευρώπη, τη μισή Ασία και τη μισή Αφρική. Αλλά τα κριτήρια σκέψης του πάντα ήταν αλάνθαστα..."

Σιγά, ο ελληνικός λαός κι εδώ όπως και σε πολλά άλλα θέματα είναι υπό την επιρροή της αριστερής ρητορικής, της γνωστής που προέκυψε ως συνέπεια της συμμαχίας ΕΣΣΔ-Αράβων, αν είχε συναίσθηση πού βρίσκονται σε διεθνές επίπεδο τα συμφέροντά του θα είχε άλλη νοοτροπία και άλλα αποτελέσματα βέβαια. Αλλά στο "αντιιμπεριαλιστικό, αντινατοϊκό, αντιαμερικανικό" πλαίσιο της ημεδαπής αριστεράς τι συζήτηση μπορεί να γίνει επί τόσο σοβαρών ζητημάτων, μόνο μια υποκριτική ηθικολογία και η εύκολη δαιμονοποίηση του ισχυρού.

Naxion είπε...

"Σιγά, ο ελληνικός λαός κι εδώ όπως και σε πολλά άλλα θέματα είναι υπό την επιρροή της αριστερής ρητορικής, της γνωστής που προέκυψε ως συνέπεια της συμμαχίας ΕΣΣΔ-Αράβων, αν είχε συναίσθηση πού βρίσκονται σε διεθνές επίπεδο τα συμφέροντά του θα είχε άλλη νοοτροπία και άλλα αποτελέσματα βέβαια. Αλλά στο "αντιιμπεριαλιστικό, αντινατοϊκό, αντιαμερικανικό" πλαίσιο της ημεδαπής αριστεράς τι συζήτηση μπορεί να γίνει επί τόσο σοβαρών ζητημάτων, μόνο μια υποκριτική ηθικολογία και η εύκολη δαιμονοποίηση του ισχυρού."

Με το "άλλη νοοτροπία" εννοούμε την πλήρη απάθεια, το φόβο και την αδυναμία στοιχειοθέτησης άποψης, το βολικό κρυφτούλι πίσω από το δάχτυλο που σηκώνεται και κρύβει τα τεκταινόμενα που βγάζουν μάτι όπως παρατηρούμε σε πολιτισμένες χώρες που θα τρέξουν πρώτες και καλύτερες να καταγγείλουν τα εγκλήματα κατά του Θιβέτ από την Κίνα ή θα τρέξουν να αναγνωρίσουν κάθε αποσχιστικό κίνημα πιέζοντας τη διεθνή κοινότητα να δώσει λύση και να επιτρέψει να γίνει πρόεδρος κρατιδίου κάθε πικραμένος που εκπροσωπεί κάμποσες χιλιάδες οπαδούς κι ονειρεύεται μεγαλεία?

Συγνώμη τότε που προτιμώ την ελληνική νοοτροπία. Δε στρουθοκαμηλίζει τόσο...

...το "εύκολη δαιμονοποίηση του ισχυρού" φαντάζομαι ήταν αποτυχημένη προσπάθεια για χιούμορ?

stathis είπε...

Μέση Ανατολή
Η χειρότερη βία που είδα ποτέ μου, ήταν 25 χρόνια πρίν, μεταξύ μελών της Φατάχ και του Λαϊκού μετώπου. Προσπαθώντας να την εξηγήσω, ήρθε στο μυαλό μου η φράση "η πολιτική δεν λύνει τα προβλήματα, βοηθά όμως στην ερμεινία τους". Και η ιστορία επίσης.

Βλέποντας τα αίσχη της λωρίδας της Γάζας, θα προσπαθήσω - πολιτικό ών και εγώ - να τα εξηγήσω. Διευκρινίζω τα εξής: Δεν είμαι Σιωνιστής, δεν βγάζω μεροκάματο σαν αντισιωνιστής, είμαι απλά ο ανεξάρτητος και δημοκρατικός Στάθης.

Μία παραδοχή, ένα αξίωμα και λίγη ιστορία.
Η παραδοχή: Οι ανατολίτες ποτέ δεν είχαν δημοκρατική συνείδηση και δεν την αναζήτησαν κιόλας. Πάντα θέλαν μία ισχυρή προσωπικότητα να τους διοικεί.
Το αξίωμα: Δεν μπορείς να ζητήσεις από κάποιο, να ζεί όπως εσύ. Όταν στρέψεις το κεφάλι σου, πάλι θα ξύνει την μύτη του.

και η Ιστορία:
Οι εκτάσεις που σήμερα αντιπροσωπεύουν τον αραβικό κόσμο, προέκυψαν στην πλειονότητά τους με την πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, έπειτα από τον Τουρκο-Αραβικό πόλεμο. Οι ισχυρές δυνάμεις της εποχής Αγγλία - Γαλλία - και η νεότερη ΗΠΑ, ουσιαστικά διαμέλησαν την Οθωμανική αυτοκρατορία, και χώρησαν σήνορα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις διόρισαν και βασιλείς.
Τα σύνορα που δημιουργήθηκαν στην περιοχή, μετά την Οθωμανική κτήση και την αποικιοκρατία, χαράχθηκαν με χάρακα και ως εκ τούτου δεν είναι βιώσιμα. Όπως και τα καθεστώτα που εγκαθιδρύθηκαν.
Δημιουργήθηκαν τεχνικά κράτη, που για να κυβερνηθούν απαιτούνταν τυραννικά καθεστώτα. Και όταν "εξέλειπαν αυτά", κυριαρχούσε η βία. Το παράδειγμα του Ιράκ είναι το πλέον καθοριστικό.

Επιστρέφω στην ιστορία μας. Τα κράτη της περιοχής δημιουργήθηκαν από τους Βρετανούς αποικιοκράτες και την Επανάσταση των Αράβων κατά των Οθωμανών (1914-1916).
`Ηγέτης της Αραβικής Επανάστασης ήταν ο Χουσεϊν αλ Χασέμι (θυμηθείτε τον Λώρενς της Αραβίας)

Ο Χουσεϊν κατάφερε να ενώσει τους Άραβες, αλλά αφού έδιωξε τους Τούρκους αντιμετώπισε την ανταρσία μιας άλλης ισχυρής Αραβικής οικογένειας, των Σαούντ, η οποία ανήκε στο κίνημα των Ουαχαμπητών (φανατικοί μουσουλμάνοι, αντίθετοι με την "παράδοση της θρησκείας. Είναι και η οικογένεια του Μπίν Λάντεν, εξού και οι ομοιότητες με τους Ευαγγελικούς των ΗΠΑ, δείτε παλαιότερο άρθρο μου). Οι Σαούντ κατάφεραν να νικήσουν τον Χουσείν και να τον εκδιώξουν (1926), ιδρύοντας στα εδάφη που έλεγχαν την Σαουδική Αραβία, ως ένα θεοκρατικό βασίλειο (1932). (Εξού και το όνομα της χώρας)
Στη συνέχεια, οι Βρετανοί ίδρυσαν δύο βασίλεια, για να εξευμενήσουν τον Χουσείν, δίνοντάς τα στους γιούς του. Στον ένα έδωσαν το Ιράκ και στον άλλο την Ιορδανία. Για την ακρίβεια την Υπεριορδανία, αφού εκτείνονταν πέραν του Ιορδάνη ποταμού.
Δυτικά του Ιορδάνη ως τη θάλασσα βρίσκονταν η Παλαιστίνη, που έμεινε υπό βρετανική εντολή ως το 1947. Η δημιουργία των δύο βασιλείων αποτελούσε μια στρατηγική επιλογή των Βρετανών, που αποσκοπούσε αφενός να ενώσει κάποτε Ιράκ και Υπεριορδανία, αφετέρου να δημιουργήσει ένα Θεοκρατικό βασίλειο με την Αραβία, μια που η Χασεμιτική δυναστεία έχει κληρονομικά δικαιώματα πάνω στα ιερά εδάφη του Ισλάμ, με πολύ ισχυρή ιστορική και θρησκευτική θεμελίωση (για τους Άραβες και τους απανταχού Σουνίτες Μουσουλμάνους). Εκμεταλευόμενη η Βρετανία την πολυπολιτισμικότητα και τη θεοκρατία, πίστευε ότι θα έλεγχε όλη την περιοχή, όλο το πετρέλαιο, μιά και τότε γνωστά κοιτάσματα υπήρχαν εκεί και στο Τέξας. Έτσι έβγαζαν εκτός και τις ΗΠΑ.
Στα εδάφη της Παλαιστίνης δημιουργήθηκαν το 1947 δύο κράτη: το Ισραήλ και η Παλαιστίνη, κρατήδια μή βιώσιμα. Προέκυψε από ένα Σχέδιο τριχοτόμησης της Παλαιστίνης, που ψήφισε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1947 . Η Απόφαση 181 της Γενικής Συνέλευσης προέβλεπε τη δημιουργία δύο κρατών και ενός διεθνούς προτεκτοράτου. Οι Εβραίοι δέχθηκαν το Σχέδιο εκείνο. Οι Άραβες το απέρριψαν.

Οι Άραβες, ποτέ δεν δέχθηκαν το νέο στάτους κβο.
Ιστορία των αραβοισραηλινών πολέμων :
1ος: Το 1948 οι Άραβες επιτέθηκαν να διαλύσουν το κράτος του Ισραήλ. Το Ισραήλ νίκησε και επέκτεινε τα αρχικά του σύνορα. Τότε η Υπεριορδανία προσάρτησε τη δυτική όχθη (που αποτελούσε τμήμα του Παλαιστινιακού κράτους) και μετατράπηκε σε Ιορδανία. Το 1970 η PLO (Αραφάτ) προσπάθησε να αποσπάσει βίαια, με επανάσταση, το δυτικό τμήμα της Ιορδανίας. Η εξέγερση εκείνη πνίγηκε στο αίμα. Ήταν ο περιβόητος «Μαύρος Σεπτέμβρης», με θύματα από πλευράς Παλαιστηνίων πολλαπλάσια απ΄ότι τα τελευταία 50 χρόνια του αγώνα τους με το Ισραήλ.

2ος: Το 1967 οι Άραβες ξεκίνησαν το Πόλεμο με στόχο να διαλύσουν το κράτος του Ισραήλ (Πόλεμος των 6 ημερών). Έχασαν.

3ος: Το 1973 οι Άραβες επιτέθηκαν και πάλι (Πόλεμος του Γιόμ Κιπούρ) για να πάρουν πίσω όσα εδάφη έχασαν το 1967. Αυτή τη φορά, ακολούθησαν την στρατηγική του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο Γραννικό. Από σύμπτωση δεν νίκησαν, χάσαμε και εμείς την Κύπρο.


Ποιός θέλει τελικά την "ομαλοποίηση"; Παραδεχόμαστε, ότι ότι κερδίζεται σε πόλεμο, δύσκολα παραδίδεται σε ειρήνη.

-- Το 1978, με τη Συνθήκη του Κάμπ Ντέηβιντ, επέστρεψε ειρηνικά στην Αίγυπτο το σύνολο της Χερσονήσου του Σινά παίρνοντας, ως «αντάλλαγμα», την διπλωματική του αναγνώριση από την Αίγυπτο.
-- Το 1993-94, το Ισραήλ αναγνώρισε την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), με μόνο αντάλλαγμα να απαλείψει από το καταστατικό της τον διακηρυγμένο στόχο της να καταστρέψει το κράτος του Ισραήλ.
-- Το 2000, οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Εχούντ Μπάρακ και στον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ έφτασαν πολύ κοντά στην πλήρη λύση. Το Ισραήλ δέχθηκε, τότε, να επιστρέψει το σύνολο της Λωρίδας της Γάζας και το 93% της δυτικής όχθης, ενώ προσεγγίστηκε λύση αμοιβαία αποδεκτή και για το καθεστώς της Ιερουσαλήμ.
Γνωρίζετε γιατί ματαιώθηκε; Διότι το Ισραήλ ζήταγε ένα πράγμα: Εγγυήσεις ότι το νέο Παλαιστινιακό κράτος θα παραιτούνταν εξ αρχής από κάθε μελλοντική διεκδίκηση. Οι Παλαιστίνιοι αρνήθηκαν.

Ποιοί εμποδίζουν την Ειρήνη; αυτοί που δεν θέλουν αναδιάταξη του χάρτη.
Οι Σαουδάραβες, διότι βολεύονται με το υπάρχον καθεστός. Οι Ιρανοί επίσης δεν την θέλουν, διότι πλέον θα εξάγουν μόνο πετρέλαιο και όχι επανάσταση. Οι σκληροπυρηνικοί Παλαιστίνιοι δεν την θέλουν, διότι επιδιώκουν την καταστροφή του Ισραήλ, όχι τη δημιουργία βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο Ισραήλ. Οι Ιορδανοί, γιατί θα πρέπει και αυτοί να δώσουν χώρο στους Παλαιστήνιους. Οι σκληροπυρηνικοί Ισραηλινοί. Η Συρία δεν την επιθυμεί, διότι φοβάται ότι θα περιορισθει ο ρόλος της, ώς Μπααθικού χωροφύλακα.

Δεδομένου ότι οι Παλαιστήνιοι και οι Λιβανέζοι αποτελούν την πλέον προοδευτική νομενκλατούρα εντός του Αραβικού κόσμου, όλοι φοβούνται, που μπορούν να φθάσουν, εάν λυθούν τα προβλήμα τά τους. Μην ξεχνάμε, ότι σε εποχές που οι Παλαιστίνιοι ήταν οι "αστοί" της περιοχής, οι σαουδάραβες ήταν νομάδες.

Πηγές http://avalon.law.yale.edu/

Ανώνυμος είπε...

To ergo to ksanazisame, ta logia ta pseftika ta megala peritevoyn.



Sadly,
unless the likes of Mr. Ahmedinejad, Khaled Mashaal and their
jihadist comrades in Hamas, Hezbollah, Muslim Brothers, al-
Qaeda and probably several dozen other militia groups stop
swearing to finish off all the Israelis, the world will mourn over
more small coffins.

More sadly,
Israel will react to the above and defend itself, perhaps
creating more disaster, which will be not always her fault.

That is the heart of the matter in the never-ending wars in
this part of the world. That is the reason why innocent
children died in Qana, like other innocent children had
died in Sabra, Shatila, Tel Aviv and Jerusalem.

And last,
there is not a thing like disproportional reaction. What does one
understand under this neologism? "I just killed some youngsters
in your cafeteria, who gave you the right to do the same to me?"

It’s a matter of action and reaction.

That simple-minded person I tend to be, I have analyzed the situation so far and came to the simplest common denominator I could.

First of all, we have one side that swears to Allah that its duty is to exterminate all Jews from sun’s face. That it’ll bring them glory and humanity will have to show gratitude to their final achievements, which are, keep it always in mind, the final extermination of all Jews. The other side, well, they are doomed to fight for their right to exist. Simple isn’t it? As long Arabs show such traces of mental illness, I regret to say it, but I’ll side with the Jews. It’ll make me a Jew too. I am a Jew.

I think I’m speaking also for the majority of European and American leaders, if not for all sane people in the whole world. That’s the secret people would like to know, but no one dares to tell them. Does it make you wonder why European political parties support Israel, to whatever Israel does and aside from some verbal condemnations, they won’t do anything to discourage the Israelis? Now you know the reasons.

Things will change as soon Arabs change their attitude towards the state of Israel and recognize its right to exist. You’ll be surprise how quickly they (Europeans and Americans) will start accusing Israel of lot of things and press Israel to change its behavior. With greatest success.

Till than, we can express only our sorrow to the victim.
The victims of the past, and the more future victims that will come.

Ante kai toy xronoy, sto idio skiniko.

Ανώνυμος είπε...

Ασχετο αλλα θα σκασω

Νιεφσκι

μηπως οι μπατσοι εκαναν και σημερα προβοκατσια εναντιον των εαυτων τους?

Ανώνυμος είπε...

Thanks Stathis!

Ανώνυμος είπε...

Σκέψεις ενός φιλόσοφου για τα θλιβερά γεγονότα
στη Λωρίδα της Γάζας


Ανοικτή επιστολή


Λένε πως η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα ενός πολέμου. Μάλλον είναι το πρώτο θύμα της κτηνωδίας. Αναγκάζεσαι να πεις ψέματα, ίσως ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό, όταν μετέχεις στην κτηνωδία. Δε θα αναγκαζόσουν, ωστόσο, να πεις ψέματα ευθύς εξαρχής σχετικά με έναν πόλεμο που θα ήταν πράγματι δίκαιος.

Με τον όρο «σιωνισμός» εννοώ την ίδρυση και ουσιαστικά την απαραίτητη άμυνα του κράτους του Ισραήλ περίπου με τα σύνορα που είχε το 1948. Πρόκειται για έναν σχεδιασμό που στο παρελθόν δικαιώθηκε με το Ολοκαύτωμα και σήμερα δικαιώνεται με την ύπαρξη μιας ιουδαϊκής πατρίδας. Με τον όρο «νεοσιωνισμός» εννοώ την αφαίρεση από τους Παλαιστίνιους, το μοναδικό αυτόχθονα λαό της ιστορικής Παλαιστίνης, τουλάχιστον της αυτονομίας τους στο τελευταίο πέμπτο κομμάτι της πατρίδας τους.

Ένας αξιοπρεπής ανθρωπισμός, η Αρχή του Ανθρωπισμού, δικαιώνει το Σιωνισμό. Καταδικάζει το νεοσιωνισμό. Τον καταδικάζει κάθετα. Δεν υπάρχουν δύο όψεις στην ιστορία ενός βιασμού που έχει πράγματι λάβει χώρα.

Ακούμε από τη νεοσιωνιστική κυβέρνηση του Ισραήλ ότι με τις επιθέσεις που εξαπολύει κατά της δημοκρατίας στη Γάζα, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να ασκεί αυτοάμυνα. Σώζει τις ζωές των πολιτών της από επιθέσεις πυραύλων. Δεν είναι, όμως, αυτός ο σκοπός της.

Εάν η αυτοάμυνα ήταν πράγματι ο σκοπός της, τότε θα τον επιτύγχανε άμεσα υιοθετώντας τη λύση που προτείνεται για το παλαιστινιακό ζήτημα, κάτι που κάθε άλλο παρά περίπλοκο είναι. Θα απαρνούνταν το νεοσιωνισμό. Θα αποσυρόταν άνευ όρων, χωρίς καμιά διαπραγμάτευση, από ό,τι έχει απομείνει από την πατρίδα ενός άλλου λαού.

Ο υπερισχύων σκοπός του νεοσιωνισμού στη Γάζα σήμερα είναι ο ίδιος ο νεοσιωνισμός. Είναι η φαύλη ιδιοτέλεια. Ο σημιτισμός αυτός που βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον αντισημιτισμό και σήμερα πια έχει αρχίσει να γίνεται εφάμιλλος με όσα διέπραξε ο αντισημιτισμός. Το κράτος του Ισραήλ δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα, και κυρίως κανένα απολύτως ηθικό δικαίωμα, να συνεχίζει να επιδιώκει την επίτευξη του υπερισχύοντος σκοπού του στη Γάζα.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Στο σχεδιασμό που καταστρώνει για το νεοσιωνισμό, το Ισραήλ δεν έχει κανένα απολύτως ηθικό δικαίωμα να υπερασπίζεται τον εαυτό του από τους πυραύλους που χρησιμοποιούνται εναντίον του. Όποια κι αν είναι τα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης, το Ισραήλ δεν έχει περισσότερα δικαιώματα να υπερασπίζεται τον εαυτό του από αυτούς τους πυραύλους από ό,τι είχε η χιτλερική Γερμανία να υπερασπίζεται τον εαυτό της και τα στρατόπεδα θανάτου που διέθετε.

Αυτό στο οποίο έχει εμπλακεί το Ισραήλ φυσικά δεν είναι καν πόλεμος. Γιατί ένας πόλεμος, σύμφωνα με το συνειρμό στον οποίο παραπέμπει ο συγκεκριμένος όρος και είναι απαραίτητος, και μάλιστα είναι απαραίτητος για προπαγανδιστικούς λόγους, προϋποθέτει δύο πλευρές ανάλογης δύναμης. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Γάζα είναι κάτι διαφορετικό.

Οι Παλαιστίνιοι είναι αυτοί που πάντοτε είχαν κι έχουν ακόμα μέχρι σήμερα ηθικό δικαίωμα στην τρομοκρατία που ασκούν, στη δικαιολογημένη αυτοάμυνά τους κατά του νεοσιωνισμού σε ολόκληρη την περιοχή της ιστορικής Παλαιστίνης. Το επιχείρημα που στηρίζει την εν λόγω θέση, κι εν μέρει βασίζεται στην Αρχή του Ανθρωπισμού, καθίσταται πλέον απλούστερο.

Τεντ Χόντεριχ (Ted Honderich)
31/12/2008, Λονδίνο

Ανώνυμος είπε...

Τώρα θα έχουμε σιγά σιγά τη ρήψη ρουκετών από τους επαναστάτες χωρίς αιτία στην Αθήνα...
μάλλον πρέπει να τους υποστηρίξουμε ενεργά για να σκοτώσουν και άλλους αστυνομικούς, να καταστρέψουν και άλλες περιουσίες, ίσως και να αρχίσουν να ανατινάζουν πρεσβείες...
μμμ... αυτό ήδη συμβαίνει...
Φανταστείτε το κράτος να κυρίξει αποκλεισμό στα Εξάρχεια... μμμ... αυτό ήδη συμβαίνει.
Τί είναι αυτό που πρέπει να κάνει το κράτος για να απότρέψει τη συνεχιζόμενη ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΊΑ,
ή ακόμα τη ΓΕΝΟΚΤΟΝΊΑ μαθητών στην Ελλάδα;
Σύμφωνα με τις εκκλήσεις των χωρών της Ευρωπαικής Ένωσης και του ΟΗΕ μάλλον πρέπει να υπάρξει άμεση κατάπαυση, αλλα ποιός θα μιλήσει στους ταραξίες; Πάντως, η Ελληνική Αστυνομία τηρεί (άλλο που δεν ήθελε) τους όρους από το τελευταίο ΜΑΚΕΛΕΙΌ με τον δεκαπεντάχρονο μαθητή.

Αυτή η ιστορία κάτι μου θυμίζει...

Nievskii είπε...

Νιεφσκι

μηπως οι μπατσοι εκαναν και σημερα προβοκατσια εναντιον των εαυτων τους?


Προβοκάτσια είναι ορολογία των αριστερών, ειδικά όσων προέρχονται από την μαρξιστική αριστερά, που πιστεύουν ότι όποιος δεν ακολουθεί την γραμμή του κόμματος είναι προβοκάτορας. Έχεις ακούσει το "χωρίς γραμμή ο Κνίτης δεν γαμεί"; Αυτό εκφράζει αυτό, αν και τελευταία το ΚΚΕ δίνει γραμμή και σε όλους τους άλλους, όχι μόνο στους αριστερούς. Βγαίνει λ.χ. η συντρόφισσα Παπαρήγα στην TV και λέει οι ΣΥΡΙΖΑίοι κάνουν τα επεισόδια, βγαίνουν όλοι οι δεξιοί σαν χάνοι και ακολουθούν την γραμμή της συντρόφισσας Αλέκας.

Εγώ δεν είμαι αριστερός, μου είναι αδιάφορη η γραμμή των αριστερών κομμάτων, οπότε και δεν πιστεύω σε προβοκάτσιες, και πιστεύω ότι αυτό είναι ένα τρομοκρατικό χτύπημα, το πιο πιθανό από μια αριστερών φρονημάτων οργάνωση. Όπου 23 "ανυπεράσπιστοι" πάνοπλοι αστυνομικοί δεν προλαβαίνουν να ρίξουν ούτε μια βολή εναντίον 2 οπλισμένων αντιπάλων τους. Και στην συνέχεια οι αστυνομικοί, έχοντας σιγουρέψει ότι έφυγαν οι επικίνδυνοι τρομοκράτες, ορμάνε στα Εξάρχεια και κάνουν 72 προσαγωγές και 5 συλλήψεις για: 2 αεροβόλα, 3 δοχεία βενζίνη και ένα παμπάλαιο όπλο σε καφενείο. Όπως έλεγαν και οι αστυνομικοί, οι πολιτικοί δεν τους αφήνουν να κάνουν την δουλειά τους. Αυτήν την φορά δεν τους άφησαν ούτε να πυροβολήσουν τους τρομοκράτες που απειλούσαν την ζωή τους. Αν για κάποιο λόγο οι δεξιόφρονες πολίτες πανηγυρίζουν σήμερα γιατί έτσι αισθάνονται ότι επέρχεται ισοπαλία στα θύματα, εγώ πάλι ανησυχώ, γιατί διαπιστώνω ότι η ελληνική αστυνομία είναι για το διάολο. Προχθές αποδείχθηκε τελειωτικά. Αυτοί που σήμερα πανηγυρίζουν γιατί είχαν περάσει στην άμυνα με την στυγερή δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ας καταλάβουν ότι σκάβουν τον ίδιο τους τον λάκο.

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά και την προτιμάτε αλλά σιγά που δεν στρουθοκαμηλίζει, δεν είναι οι δυτικές χώρες που δείχνουν απάθεια και φόβο, ξέρετε αυτές πολεμάνε κιόλας για τα συμφέροντά τους δεν κάθονται να κάνουν την εκ του καναπέως κριτική τους, περιμένοντας όμως να ζήσουν από τις επιδοτήσεις και τα δάνεια που οι "κουτόφραγκοι" τους δίνουν από το δικό τους πλεόνασμα.
Όχι και προφανώς δεν έχουμε την ίδια αίσθηση του χιούμορ.

Unknown είπε...

Το γιατί «θα πρέπει να είναι δύο κράτη» βέβαια μάλλον το υπαγορεύουν τα θέσφατα πάνω στα οποία κινούνται οι πεποιθήσεις του εδώ χώρου ε;
Όσο για την έμπρακτη αφοσίωση στην ειρήνη, δεν θα διαφωνήσω, αλλά αν λάβουμε υπόψη τους δύο γίγαντες ΗΠΑ και Ρωσία, μάλλον κακό παράδειγμα δίνουν στο ποια είναι η έμπρακτη αφοσίωση στην ειρήνη και μιας και εμείς τα αναγνωρίζουμε ως κράτη, μάλλον βαυκαλιζόμαστε όταν ζητούμε από άλλα κράτη έμπρακτη αφοσίωση.
Φυσικά προφανώς όταν οι ισραηλινοί χτυπούν τα σχολεία και αποδεκατίζουν αμάχους δεν είναι αιμοδιψείς – στα μάτια τα δικά σου κι άλλων λίγων μάλλον μόνο, ευτυχώς που αποτελείτε μειοψηφία, δυστυχώς που αποτελείτε την κακή και επιβαλλόμενη μειοψηφία σε παγκόσμιο επίπεδο…
Σίγουρα θα παραμένω «σιωπηλά αδιάφορος» σε όσους σε ένα χρόνο θα γκρινιάζουν για την τρομοκρατία που σήμερα δημιουργεί το Ισραήλ, όπως γκρινιάζουν σήμερα και για την τρομοκρατία που διαχρονικά δημιούργησε ο Δυτικός κόσμος. Γιατί μας αρέσει δεν μας αρέσει, οι υπεύθυνοι για όλο αυτό το σκηνικό τρομοκρατίας, στο δυτικό κόσμο κατοικοεδρεύουν και αυτόν εξουσιάζουν.
Οι εβραίοι πέρασαν τα πάνδεινα στον Β’ ΠΠ. Αναγνωρισμένα. Ως πότε η ανθρωπότητα θα περνάει τα πάνδεινα από την βιομηχανία του ολοκαυτώματος που στήσανε μετέπειτα και από τις φασιστικές πρακτικές του άξονα Ισραήλ-ΗΠΑ, είναι κάτι που δεν το γνωρίζω. Ελπίζω όμως να ξεπεραστεί το πρόβλημα το συντομότερο δυνατό.

Ανώνυμος είπε...

Πόλυ με χαροποιεί το γεγονός της κρίσης του φυσικού αερίου στα Βαλκάνια. Φυσικά και η Ελλάδα έπεσε εύκολα στη παγίδα των Ρώσων γιατί πίστεψε ότι με αυτό το τρόπο θα έχει τη δυνατότητα να ασκεί πολιτικές πιέσεις στους γείτονές της. Παρά τις επισημάνσεις Αμερικανών διπλωματών οτί κάτι τέτοιο θα συμβεί στο άμεσο μέλλον, η λαϊκουρίστικη συμπαράσταση προς Πούτιν ανάγκασε την τωρινή κυβέρνηση να πράξει βιαστικά και να κλείσει συμφωνίες με τη πολική αρκούδα.
Εμπρός λοιπόν σύντροφοι, ας παραταχθούμε υπέρ των Ρώσων και ας γίνουμε η Λαϊκή Ελληνική Δημοκρατία ή αλλιώς Λ.Ε.Δ., όταν όλες οι χώρες ανεξαιρέτως κατάφεραν να γλιτώσουν.
Ούτως ή άλλως πιστεύουμε τόσο πολύ στο δημόσιο γίγνεσθαι, πράγμα που διευκολύνει τις διαδικασίες αλλαγής του πολιτεύματος σε κάτι πιο λαϊκέ (σαν το γαλλικό κλισέ).
Βέβαια το μόνο πρόβλημα θα είναι ότι οι χειμώνες θα είναι πιο κρύοι από εδώ και πέρα...
(μπρρρρρ...)

Nievskii είπε...

Ρε παληκάρια αφήστε τον αγωγό του Πούτιν, σκεφτείτε ότι το χρέος της χώρας μας έχει αυξηθεί 75 δις ευρώ τα τελευταία 5 χρόνια στα 275 δις ευρώ, δηλαδή 5 ετήσιοι προϋπολογισμοί. Ποια σοβαρή χώρα μπορεί να ασκήσει ανεξέρτητη εξωτερική πολιτική όταν είναι οικονομικά υποτελής και στην παραμικρή δυσαρέσκεια που μπορεί να προκαλέσει κόβεται το μπαγιόκο; Αυτό δεν έγινε το 1920 που βγήκε ο γενναίος αντιδυτικός Κωνσταντίνος και τότε οι δυτικοί απλά του έκοψαν την πίστωση;

Ανώνυμος είπε...

Σοβαρή χώρα θα μπορούσε να είναι και η Ελλάδα, αλλά απαρτίζεται από κακομαθημένους που τα περιμένουν όλα έτοιμα και δεν τελειώνουν κάτι μέχρι και την τελευταία στιγμή (προφανώς, δεν συμπεριλαμβάνω αυτούς που ξενιτεύτηκαν, γιατί εργάζονται για λογαριασμό άλλων). Αυτό το προβάλλει καλύτερα η κυβέρνησή μας στο εξωτερικό όταν αρκείται από τους πώρους ξένων χωρών και δεν διεξάγει έρευνα προς λύση αυτού του φαινομένου.
Η Έλλαδα ζει μέσα σε μια ουτοπία εδώ και χρόνια, όπου πάντα το κράτος θα φταίει, ή η ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Commission, η Διεθνής Νομισματική Ένωση, η Ευρώπη, η ακρίβεια, οι μετανάστες, ο ΤΕΩΣ, οι Αλβανοί, η ΧΟΥΝΤΑ, η ανεργία, η Αστυνομία, το Εβραϊκό Λόμπι, η Τουρκία, το Ισραήλ, η FYROM ή Δημοκρατία της Μακεδονίας... έχει και άλλα απλά βαρέθηκα..

Διαλέξτε ένα θέμα από τα παραπάνω και αναλύστε το "μέχρι να μην υπάρχει αύριο", να σας κάνει να αισθανθείτε καλύτερα...

gerasimos είπε...

Ως συνήθως σ' αυτή τη χώρα κρίνουμε με δυο μέτρα και δυο σταθμά.

Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος είπε...

@stathis (At 5/1/09 20:27)

Σχόλιο στο:

«...2ος: Το 1967 οι Άραβες ξεκίνησαν το Πόλεμο με στόχο να διαλύσουν το κράτος του Ισραήλ (Πόλεμος των 6 ημερών). Έχασαν...»

Πρόκειται για ιστορική ανακρίβεια αποτέλεσμα της προπαγανδιστικής μηχανής του Ισραήλ.

Ναι έχασαν οι Άραβες ενάντια στον Αμερικανικό εξοπλισμό και στην παρεμβατική παρουσία του έκτου στόλου αλλά δεν ήταν οι Άραβες που επιτέθηκαν πρώτοι..

Ήταν οι Ισραηλινοί...

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock