Τετάρτη, Μαρτίου 25, 2009

Kill the zombies!

Με μια πρώτη ματιά το καινούριο πλάνο του Geithner (Public Private Partnership Investment Program - PPIP) είναι καλό. Είναι φιλικό στην αγορά, χρησιμοποιεί τον ιδιωτικό τομέα για να καθορίσει την αξία των τοξικών assets και προχωρημένη financial technology με πολύ leverage για να μεγιστοποιήσει τα όποια κεφάλαια βάλει το US Treasury. Οι αγορές το υποδέχτηκαν πανηγυρικά, ο S&P 500 ανέβηκε 7.1% την ίδια μέρα.
Δυστυχώς όμως, devil is in the details. Τα προβλήματα με το PPIP είναι πολλά και δείχνουν ότι η λύση της χρεωκοπίας για τις τράπεζες γίνεται όλο και περισσότερο ελκυστική.
Καταρχάς, με την προτεινόμενη financing δομή για την αγορά των bad loans το δημόσιο κάνει ένα μεγάλο δώρο στους ιδιώτες επενδύτες (εξ’ού και η άνοδος του S&P). Συγκεκριμένα, για κάθε pool of bad loans που θα δίνεται σε πλειστηριασμό, το US Treasury θα βάζει το debt για την αγορά με 6:1 leverage και το υπόλοιπο equity κομμάτι θα μοιράζεται 50-50 με τον επενδυτή. Με άλλα λόγια, ο επενδυτής που θα βάζει 8%, θα έχει το ίδιο upside με το δημόσιο το οποίο θα βάζει (και ρισκάρει να χάσει) το 92%. Ωραίο dealακι για τον αμερικανό φορολογούμενο…
Ένα άλλο τραγικό λάθος στο πρόγραμμα είναι ο εθελοντικός χαρακτήρας στην συμμετοχή στην δημοπρασία των toxic assets. Δεδομένου ότι ήδη υπάρχουν κρατικές εγγυήσεις πολλών δις, οι τράπεζες θα πουλήσουν μόνο τα assets με προσδωκόμενη αξία υψηλότερη της εγγυημένης από το κράτος, με απλά λόγια τα σκουπίδια θα μείνουν στο balance sheet των τραπεζών. Adverse selection κύριοι...
Στην καλύτερη περίπτωση, το PPIP θα λύσει μόνο το πρόβλημα της ρευστότητας για τα toxic assets. Αυτό που φαίνεται να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, το undercapitalization (υποκεφαλαιοποιήση;) των τραπεζών-ζόμπι, μπορεί να λυθεί είτε με πρόσθετα τρις, είτε με κρατικοποίηση των τραπεζών, είτε με το να αφεθούν οι insolvent τράπεζες να χρεωκοπήσουν όπως θα γίνονταν με κάθε άλλη επιχείρηση. Πιστεύω ότι η εγγενής ανικανότητα του κράτους σαν διαχειριστή, οι στρεβλώσεις που προκαλούνται από κάθε κρατική παρέμβαση, η έλλειψη χρημάτων και εξάντληση της υπομονής του αμερικάνου φορολογούμενου, όλα συνηγορούν στην λύση-σοκ της χρεωκοπίας. Η προστασία των πιστωτών των τραπεζών δεν μπορεί να είναι πιο σημαντική από την οικονομική ανάπτυξη μια γενιάς. Και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι έχει υπερτιμηθεί η πιθανότητα καταρεύσης του συστήματος γιατί έχει υποτιμηθεί η ικανότητα της αγοράς να καλύπτει οποιαδήποτε κενά.
Σκοτώστε τα ζομπι πριν μας φάνε...

19 σχόλια:

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Τὸ κύριο σημεῖο στὸ σχέδιο Geithner διέφυγε τῆς προσοχῆς τοῦ ἀρθρογράφου.
Δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ὑπονομευθεῖ ἡ εὐημερία μιᾶς γενεᾶς λόγῳ τοῦ ὑπερμέτρου δημοσίου χρέους. Μπορεῖ τὸ κράτος νὰ ἀπαλλαγεῖ μέρους τῶν ὑποχρεώσεών του μὲ ἕναν ἤπιο πληθωρισμό σὲ βᾶθος πενταετίας. Αὐτό, ἂν ὅλα πᾶνε κατὰ διαβόλου. Ἂν δὲν πᾶνε, τὸ κράτος θὰ βγάλει τρελλὰ λεφτὰ ἀπὸ τὰ ὑπόλοιπα τοξικὰ (πού δὲν εἶναι καὶ τόσο τοξικά, δεδομένης τῆς τάσεως τῶν ἀγορῶν νὰ ὑπερβάλλουν)

Στέφανος Αθανασιάδης είπε...

@Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας:
Δεν είπα ότι η ευημερία μιας γενιάς θα υπονομευθεί από το υπέρμετρο δημόσιο χρέος per se. Το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί όσο πιο γρήγορα και δραστικά γίνεται είναι η υπολειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος -λόγω της βούλησης του κράτους να επεμβαίνει και να σώζει νεκρο-ζώντανες undercapitalized τράπεζες. Οι λόγοι πίσω από αυτήν την πολιτική είναι: ο υπέρμετρος φόβος για κατάρρευση του συστήματος και η πολιτική απόφαση για προστασία των πιστωτών των τραπεζών. Και οι δύο λόγοι κατα την γνώμη μου είναι εσφαλμένοι.

Παρεπιπτόντως, πιστεύω ότι το upside για το κράτος από τα τοξικά είναι limited (η αξία πώλησης δεν θα είναι πολύ μεγαλύτερη από την «πραγματική», αλλιώς οι τράπεζες θα κρατήσουν τα assets στα balance sheets τους). Σημείωσε επίσης ότι στην περίπτωση των bad loans το κράτος βάζει 92% και θα έχει πιθανό κέρδος ίσο με τον ιδιώτη επενδυτή που θα βάλει 8%...

Επίσης, σημείωσε ότι ο πληθωρισμός λόγω άυξησης της χρηματικής βάσης δεν είναι τσάμπα. Οι πιστωτές τις ΗΠΑ παρακολουθούν και δεν είναι καθόλου χαρούμενοι με την προοπτική να πέσει το δολλάριο. Δες τις δηλώσεις του επικεφαλής της Κινεζικής κεντρικής τράπεζας Zhou Xiaochuan που προτείνει την αλλαγή του δολλαρίου με ένα νέο «international reserve currency”…

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Τὸ ἂν ἕνας ὁποιοσδήποτε χρηματοοικονομικὸς ἐνδιάμεσος ἔχει ἐπαρκῆ κεφάλαια ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ μέγεθος τῶν κινδύνων τοὺς ὁποίους τὰ κεφάλαια αὐτὰ θὰ τοῦ ἐπιτρέψουν νὰ ὑπερκεράσει.
Οἱ «ἀγορές» ποὺ δικαίως τόσο θαυμάζουμε μᾶς λένε γιὰ πενῆντα καὶ βάλε χρόνια ὅτι τὸ περιθώριο κινδύνου γιὰ μετοχικὲς τοποθετήσεις εἶναι ἀπὸ 2% μέχρι 8,3%. Πιὸ μεγάλη ἀκρίβεια δὲν μποροῦν νὰ δώσουν διότι δέν θά ὐπήρχε ἀνάγκη γιὰ ἀγορὰ ἂν ἀρκετοὶ ἀπὸ μᾶς συμφωνούσαμε τόσο ὡς πρὸς στὴν άξία τῶν χρηματοπιστωτικῶν στοιχείων ἐνεργητικοῦ. Θὰ τὰ βρίσκαμε εὔκολα μεταξύ μας.
Τώρα, οἱ ἴδιες ἀγορὲς μᾶς λένε ὅτι τὸ περιθώριο κινδύνου ἔγινε μέσα σὲ δύο χρόνια 16%. 36%, ἄπειρο ... Κι ὅλα αὐτὰ χωρὶς νὰ γίνει πόλεμος, φυσικὴ καταστροφὴ ἥ ὁτιδήποτε ἄλλο κακό.
Εἶναι νομίζω σαφὲς ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ στηριχθοῦμε στὶς ἀγορές, τὴν στιγμὴ ποὺ αὐτὲς οἱ ἴδιες δὲν πιστεύουν στὸν ἑαυτό τους. Τὶς ὑποκαθιστοῦμε, προσωρινῶς ἐλπίζουμε, μὲ ἱεραχικὲς δομές. μέχρι νὰ συνέλθουν. Ὅ,τι ἀκριβῶς κάνουμε σὲ κάθε ἀντίστοιχη περίπτωση ἐκτάκτου ἀνάγκης.

Harry Peitsinis είπε...

Παράλληλα όμως θα πρέπει εφόσον υπολογίζετε περιθώρια κινδύνου στις αγορές να υπολογίσετε τρόπον τινά και περιθώρια κινδύνου στις πολιτικές αποφάσεις. Η παράκαμψη των αγορών με τη συνακόλουθη θέσμιση ιεραρχικών δομών θα πρέπει να εξεταστεί και από την πλευρά των κινδύνων που οι δομές αυτές κρύβουν για τα φιλελεύθερα -και μη- έννομα αγαθά.

Τι πιθανότητες υπάρχουν οι ιεραρχικές δομές να ξεπεράσουν το στάδιο της κατάστασης ανάγκης υποθέτωντας την ανάγκη ως "διαρκή",και να μονιμοποιηθούν ωσαν δημόσιος υπάλληλος της ολυμπιακής?

Τι πιθανότητες υπάρχουν η προβολή των δομών αυτών ως σωτήρων να οδηγήσει σε έναν σταδιακό εκφασισμό την πολιτική σκηνή με δεδομένα τα ανάλογα ιστορικά παραδείγματα του παρελθόντος?

Τι πιθανότητες υπάρχουν αυτές οι όψιμες πολιτικοποιήσεις της οικονομίας που μας προτείνετε να οδηγήσουν σε έναν ακόμα αυστηρό και εθνοκρατικό τεμαχισμό που συνεπάγεται πολύ απλά,πόλεμο?

Όταν υπολογιστούν αυτές οι πιθανότητες, και υπό την προυπόθεση ότι τα ποσοστά τους θα είναι μικρότερα των αντίστοιχων υπό καθεστώς ελεύθερης αγοράς , τότε και μόνο τότε θα χετε ένα επιχείρημα στα χέρια σας.

Προς το παρόν έχετε μόνο εικασίες.Και με εικασίες πολιτική δε στήνεται.

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Νὰ δεχθῶ καὶ ἕνα περιθώριο κινδύνου γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο τῆς «Πορείας πρὸς την δουλοπαροικία». Γιατὶ, ὅμως, φοβοῦνται οἱ ἐπενδυτὲς τὶς σημερινὲς κυβερνήσεις, οἱ ὁποῖες ἐπὶ τέλους ἀναγνωρίζουν τὴν ἀξία τῆς ἀγορᾶς, περισσότερο ἀπ' ὅτι φοβήθηκαν τὸν Στάλιν ἤ τὸν Μάο ἢ τὸν Ἄττλη ἢ τὸν Ροῦσβελτ ; Βλέπετε 'σεῖς κανέναν τόσο ἐπικίνδυνο στὸν ὁρίζοντα; Ἀντιθέτως, ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν εἶναι ἐπιεικῶς λαπάδες.
Μορφίνη δίνουμε στὸν καρκινοπαθῆ γιὰ νὰ μὴν πεθὰνει ἀπὸ τὸ σόκ τῶν πόνων. Μετὰ βλέπουμε τὶ θὰ κάνουμε γιὰ να μην ἀναπτύξει ἐθισμό.

Harry Peitsinis είπε...

Oι θεσμοί πλάθουν νοοτροπίες όπως έγραψε κάπου ο Μάνος. Οι μαλθακοί πολιτικοί εθήτευσαν σε ένα περιβάλλον συρρίκνωσης της πολιτικής. Τι πολιτικοί θα βγουν άραγε -αναρωτιέμαι- σε ένα περιβάλλον γιγάντωσης της?

Chrysotheras είπε...

...ο μόνος τρόπος εξάλειψης του χρέους και όντως αυτό να επιτευχθεί, είναι η εγγραφή και απαλειφή του!..(με τις όποιες συνέπειες)

Όχι άλλες τονωτικές ενέσεις και χρηματοδότηση από το φορολογούμενο, διότι απλώς παρατείνουν το μοιραίο...

"What, then, have we learned about government and money? We have seen that, over the centuries, government has, step by step, invaded the free market and seized complete control over the monetary system. We have seen that each new control, sometimes seemingly innocuous, has begotten new and further controls. We have seen that for governments are inherently inflationary, since inflation is a tempting means of acquiring revenue for the State and its favored groups. The slow but certain seizure of the monetary reins has thus been used to (a) inflate the economy at a pace decided by government; and (b) bring about socialistic direction of the entire economy.

Furthermore, government meddling with money has not only brought untold tyranny into the world; it has also brought chaos and not order. It has fragmented the peaceful, productive world market and shattered it into a thousand pieces, with trade and investment hobbled and hampered by myriad restrictions, controls, artificial rates, currency breakdowns, etc. It has helped bring about wars by transforming a world of peaceful intercourse into a jungle of warring currency blocs. In short, we find that coercion, in money as in other matters, brings, not order, but conflict and chaos.
"

Murray N. Rothbard:
What Has Government Done to Our Money?

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

@Harry Peitsinis
Δὲν μοῦ φαίνεται πιθανὸν νὰ προκάνουν νὰ 'βγοῦν νέοι τύραννοι. Ἔχουμε καὶ τὴν τεχνολογία ποὺ δὲν βοηθᾶ τὴν μονοφωνικὴ προπαγάνδα ποὺ ἀνέδειξε τοὺς παλαιοτέρους τυράννους.

@Chrysotheras
Προτείνετε τὴν λογιστική καταγραφὴ τοῦ δημοσίου χρέους καὶ, κατόπιν, τὴν ἀποκήρυξή του ;
Ὅσο γιὰ τὸν Rothbard, μᾶλλον ὀραματίζεται τὴν Νέα Ἰερουσαλήμ. Χωρὶς τὸ σιδεροφορεμένο χέρι τοῦ κράτους, δὲν ὑπάρχει ἀγορά. Ὑπάρχουν μόνον συμμορίες ποὺ συνασπίζονται γιὰ νὰ ἁρπάξουν τὰ ἐλάχιστα ποὺ παράγουν οἱ πιὸ ἀδύνατοι. Ἂν πιστέψουμε τὸν Rothbard, ἡ Σομαλία εἶναι ἐπίγειος παράδεισος.

Dorotheos είπε...

"Χωρὶς τὸ σιδεροφορεμένο χέρι τοῦ κράτους, δὲν ὑπάρχει ἀγορά. Ὑπάρχουν μόνον συμμορίες ποὺ συνασπίζονται γιὰ νὰ ἁρπάξουν τὰ ἐλάχιστα ποὺ παράγουν οἱ πιὸ ἀδύνατοι. Ἂν πιστέψουμε τὸν Rothbard, ἡ Σομαλία εἶναι ἐπίγειος παράδεισος."

Δεν θα το έθετα ακριβώς έτσι, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και 2-3 φωνές της λογικής. Με αφορμή τα bonuses της AIG ο Geithner δήλωσε:

"...the banking crisis showed the country's financial regulatory system had failed and needed to be replaced by a stronger system with better regulations."

Και, επίσης ευτυχώς: "Mr Bernanke and Mr Geithner are expected to highlight the need for tougher regulation to tackle companies that pose a systemic risk."

Και ας λέει ο Rothbard ό,τι θέλει από το περιθώριο στο οποίο βρίσκεται!

Ανώνυμος είπε...

...ενώ ως γνωστόν , με την παρουσία του κράτους και δη του ισχυρού και έντονα παρεμβατικού , οι συμμορίες κατατροπώνονται , τα όρνεα και τα λαμόγια λουφάζουν στη γωνιά τους , οι αδύναμοι και οι καταφρονεμένοι ξαναβγαίνουν στο φως απολαμβάνοντας τους καρπούς του τιμιου ιδρώτα τους και όλοι μαζί αγκαλιαασμένοι χέρι χέρι χανόμαστε στο ηλιβασίλεμα...

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Εἴπαμε, Σομαλία ...

Στέφανος Αθανασιάδης είπε...

Εδώ ο John Authers των Financial Times στο χτεσινό του άρθρο σημειώνει κιαυτός το adverse selection πρόβλημα στο PPIP:
http://www.ft.com/cms/s/0/fd03899a-1afe-11de-8aa3-0000779fd2ac.html

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Ἀναφέρει τὸ adverse selection problem ἀλλὰ ἰσχυρίζεται ὅτι θὰ συμβεῖ τὸ ἀντίθετο ἀπ'αὐτὸ ποὺ 'σεῖς γράφετε ὅτι θὰ συμβεῖ. Γράφει ὅτι οἱ τράπεζες ἔχουν συμφέρον νὰ κρατήσουν καὶ ὄχι νὰ πουλήσουν τὰ σχετικῶς καλὰ ἀπὸ τὰ τοξικὰ τους χρεώγραφα ! Θὰ βγάλουν στὸ σφυρὶ τὰ πολύ τοξικὰ καὶ δὲν θὰ τὰ καταχωνιάσουν, ὅπως 'σεῖς γράφετε !

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Ἡ κρίσιμη διάκριση, ὅμως, δὲν εἶναι μεταξύ κακῶν καὶ χειροτέρων χρεωγράφων, ἀλλὰ μεταξύ πολύ ἐκτεθειμένων καὶ λιγώτερο ἐκτεθειμένων τραπεζῶν. Οἱ σχετικῶς ἰσχυρώτερες, ἐφ'ὅσον ὑπάρχουν, θὰ σπεύσουν νὰ ξεφορτωθοῦν ὅλα τὰ τοξικὰ χρεώγραφα ποὺ ἔχουν. Ἔτσι, ὄχι μόνον θὰ πάρουν χρῆμα ποὺ θὰ τὶς κάνει ἀκόμα ὑγιέστερες, ἀλλὰ θὰ καταδείξουν καὶ ποιὰ τιμὴ μποροῦν νὰ περιμένουν νὰ πάρουν ὅλες οἱ ὑπόλοιπες γιὰ τὰ τοξικά τους χαρτοφυλάκια. Δὲν ἀποκλείεται ἡ διαδικασία νὰ διαχωρίσει γνησίως τοὺς σχετικῶς δικαίους ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλούς.
Ἂν δέχεσθε τὴν ἐξήγηση αὐτή, τότε μᾶλλον θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναθεωρήσετε τὴν ἄποψή σας γιὰ τὸ σχέδιο Geithner. Ἔχει μιὰ πιθανότητα νὰ ἐκκαθαρίσει τὸ τραπεζικὸ τοπίο.

Ἂν, πάλι, ὑποθέσουμε ὅτι ὅλες οἱ τράπεζες εἶναι τόσο προβληματικὲς ποὺ τὸ πρόγραμμα δὲν φθὰνει νὰ σώσει οὔτε ἕνα λογικὸ ποσοστὸ τραπεζῶν, τότε ἡ μόνη διέξοδος εἶναι ἡ ἐπανακεφαλαιοποίηση τῶν τραπεζῶν. Θυμᾶστε τὴν ἐπανακεφαλαιοποίηση τῆς Ἐθνικῆς ἐπὶ Σημίτη-Καρατζᾶ ; Ἐπενδυτικά καὶ ἀποταμιευτικά κεφάλαια γιά ἐπανακεφαλαιοποίηση ὑπάρχουν μόνον ἐκτὸς ΗΠΑ. Στὴν περίπτωση ποὺ αὐτὰ εἶναι ἀνεπιθύμητα, τὸτε μόνη διέξοδος εἶναι ὁ ἤπιος ἐλεγχόμενος πληθωρισμὸς.

Στέφανος Αθανασιάδης είπε...

@ Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας
Μιλάμε για το ίδιο πρόβλημα με τον Authers, απλώς εγώ παίρνω υπόψιν μου ότι η Fed έχει ήδη κάνει guarantee εκατοντάδες δις για toxic assets της Citigroup και Bank of America κ.ά. Άρα είναι σαν αυτές οι τράπεζες να έχουνε ήδη πουλήσει σε μια ελάχιστη τιμή (έχουνε αυτο που λέμε reservation value) και τώρα έχουνε το option να προσπαθήσουνε να τα πουλήσουνε αλλού. Θα το κάνουνε μόνο εάν πιστεύουνε ότι η αγορά θα πληρώσει περισσότερα από το "reservation value" που έχει εγγυηθεί η Fed.

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Μὰ δὲν τοὺς ἔχει δώσει ἐγγύηση γιὰ ἀπεριόριστη ποσότητα. Τὸ Κογκρέσσο δὲν εἶναι βέβαιον ὅτι θὰ ἐγκρίνει κι ἄλλα κονδύλια. Καὶ τὶ γίνεται ἂν οἰ ὑγιέστερες τράπεζες προλάβουν καὶ πουλήσουν τά δικά τους πρῶτες, ὅπως λέει ἡ λογική ; Τότε, Citigroup καί Bank of America πᾶνε γιὰ κρατικοποίηση, ἀλλὰ ἡ κυβέρνηση ἔχει μιὰ βάση νὰ τιμολογήσει τὴν ἀξία τοῦ ἐνεργητικοῦ τους. Μάλιστα, δὲν χρειάζεται κἄν κρατικοποίηση. Ἀφοῦ βγαίνει τιμὴ γιὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ ἐνεργητικοῦ, μπορεῖ ἠ κυβέρνηση νὰ τὶς δώσει σὲ ὄποιον ἔχει τὰ προσόντα (καὶ δὲν ἔχει κόμπλεξ ἠ κυβέρνηση νὰ τὶς δώσει σὲ ξένους) καὶ ζητήσει τὴν μικρότερη έπιδότηση γιὰ νὰ τὶς πάρει.

Elias είπε...

Να δημιουργηθεί Συμβούλιο Δημοσίων Επενδύσεων για τις παρεμβάσεις στην Οικονομία

Θα πρέπει να επισημάνουμε, με αφορμή τις συζητήσεις περί κρατικοποιήσεων, οτι το πρόβλημα του κρατισμού δεν πρέπει να το εξειδικεύσουμε ως ελληνικό φαινόμενο!

Αυτό που σημερα παρατηρείται στην ανάλυση της οικονομικής πολιτικης διεθνώς ειναι να βλέπουμε τις περίφημες ελέυθερες αγορές( που γνωρίζουμε οτι σχεδόν παντού είναι χειραγωγήσιμες ) να μην τρέφουν εμπιστοσύνη στις ικανότητες καθε κυβέρνησης .

Ομως ενας οικονομικός κύκλος έχει την τάση να παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις πρώτα των κερδών και μετά της γενικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Η κύρια πρόταση κευνσιανής πολιτικής για τη σταθεροποίηση των επενδύσεων ήταν η σταθεροποίηση του μακροχρόνιου επιτοκίου το οποίο «πρέπει να διατηρείται πάντοτε όσο το δυνατόν κοντά στο μακροχρόνιο άριστο επίπεδο του. Δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται ως ένα βραχυπρόθεσμο παρεμβατικό μέσο» .(Τhe Times, 13/1/1937)
Ο τύπος αυτός της πολιτικής μπορεί να θεωρηθεί ως μη παρεμβατική πολιτική, παρόμοια με τον τύπο του ελέγχου της προσφοράς χρήματος που, αποτέλεσε την κύρια πρόταση οικονομικής πολιτικής του πατέρα του νεοφιλελευθερισμού ,Friedman.
Ο κρατισμός σίγουρα δεν είναι η λύση, ειδικά για την ιδιόμορφη ελληνική κοινωνία αλλά σχετικά με τον βαθμό παρεμβατικότητας των μετρων οικονομικης πολιτικής, αξίζει να διεισδύσουμε και να επανερμηνεύσουμε πλήθος άλλων θεωρητικών προσεγγίσεων του Keynes,πατριάρχη των Οικονομικών της Προσφοράς.
Π.χ. , οι απόψεις του για την αβεβαιότητα, την αστάθεια και την υποκειμενικότητα των προσδοκιών καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι προσδοκίες είναι πραγματικά αδύνατον να γίνουν αντικείμενο πραγμάτευσης μέσα στο πλαίσιο ενός τυπικού οικονομικού υποδείγματος. Αντιθέτως, η οικονομία πρέπει να εξετάζεται ως ιστορική εξελικτική διαδικασία . Τα πολιτικά αυτά συμπεράσματα συμφωνούν με μια ερμηνεία σε ορισμένες ιδέες του Κeynes, ότι φαινόταν δηλαδή να θέλει ταυτόχρονα : την διατήρηση των δυνάμεων (και των κινήτρων της αγοράς)και τη χρησιμοποίηση του κράτους, αποκλειστικά και μόνο για να εξασφαλιστεί ένα αρκετά υψηλό και σταθερό επίπεδο επενδύσεων.

Αξίζει να μην ξεχνάμε οτι είναι πολύ λεπτή δουλειά η διατήρηση της σταθερότητας για κάθε κυβέρνηση που αναγκάζεται να στραφεί από τη χρηματοδότηση του δημοσίου ελλείμματος με την έκδοση ομολόγων, στη χρηματοδότηση του διαμέσου της φορολογίας. Ετσι, μειώνεται η συνολική ζήτηση όταν η οικονομία πλησιάζει ένα κορυφαίο σημείο του οικονομικού κύκλου και προσαρμόζονται οι δημόσιες δαπάνες ώστε να διατηρείται σταθερή η συναθροιστική ζήτηση .

Η εφαρμογή αυτής της πρότασης θα διευκολυνόταν με το διορισμό ενός Συμβουλίου Δημοσίων Επενδύσεων για την κατάρτιση ασφαλών επενδυτικών προγραμμάτων σε σχέση με το χρόνο που χρειάζονται να ωριμάσουν. Κανείς δεν αμφιβάλλει οτι η Ελλάδα χρειάζεται θεσμικές ρυθμίσεις που ενισχύουν τη μακροχρόνια σταθερότητα, και οχι ρυθμίσεις ως υποκατάστατο των συντονιστικών χειρισμών.

Στόχος αυτού του διακομματικού Συμβουλίου πρέπει να είναι η εφαρμογή, ταυτόχρονα, ενός μίγματος παρεμβατικών μέτρων οικονομικής πολιτικής, ωστε να εισάγουμε την αβεβαιότητα και τις προσδοκίες ως παραμέτρους μεταβολής στα αποτελέσματα διανομής του εισοδήματος και τους σχετικούς μισθούς.
Πρέπει τα μέλη του να μην ξεχνού οτι ο ρόλος των διανεμητικών αποτελεσμάτων και ο ρόλος των σχετικών μισθών μπορεί να είναι μια βάσιμη ερμηνεία του γιατί κάποιοι εργαζόμενοι μπορεί να αποδεχτούν μια μείωση στους πραγματικούς μισθούς τους, την οποία επιφέρει ο πληθωρισμός ή μια γενική συμφωνία για περικοπές στους ονομαστικούς μισθούς και ελαστικά ωράρια μερικής απασχόλησης .
Αξίζει να επισημάνουμε ότι ακόμη και αν διέγνωσαν κάποιοι την αδυναμία της οικονομίας της αγοράς να επιτυγχάνει συνεχώς τη λειτουργία της στο επίπεδο της πλήρους απασχολήσεως, αυτό δεν συνεπάγεται κατ΄ανάγκη ότι μια κυβέρνηση έχει τις πληροφορίες, την ικανότητα ή τη θέληση να παρέμβει στην οικονομία υπέρ του κοινωνικού συμφέροντος.
Οι κοινωνίες της όψιμης υπερχρέωσης, όπως η δική μας ,πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι δυνατόν να βελτιωθεί η λειτουργία της ελέυθερης οικονομίας ,μονο αν η κυβέρνηση έχει τις πληροφορίες, την ικανότητα και τη θέληση να παρέμβει με την πολιτική της ,προς όφελος των πολλών και παντα μακροπρόθεσμα.
Αυτες οι παρεμβάσεις, δεν χρειάζεται να σημαίνουν κρατικοποιήσεις ή ενα επιχειρήματικό τοπίο κεντρικού σχεδισμού ...
Αλλωστε οι Βγενόπουλοι, μπαίνουν πλεόν.... επίσημα στα πρωθυπουργικά γραφεία, υπο το φώς των προβολέων....

Elias είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Έχει πολύ γέλιο το πράμα. Οι κάθε λογής τραπεζίτες, λέω, αντί να κρύβονται στις τρύπες τους, μας κάνουν κριτική και δίνουν συμβουλές για το πως θα βγούμε από την κρίση.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock