Ομοφυλοφιλία for beginners

Ο -συντηρητικός- δήμαρχος του Λονδίνου, Boris Johnson, υποστηρίζει την καμπάνια στα σχολεία για την εξάλειψη της ομοφοβίας.

Από την πρόσφατη επιστροφή μου στην Ελλάδα μετά από πολύχρονη παραμονή στο εξωτερικό, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η έλλειψη ενδιαφέροντος και βασικής γνώσης για τους ομοφυλόφιλους και το θέμα των ανθρώπινων δικαιωμάτων τους. Αν και η συζήτηση έχει σιγά σιγά αρχίσει, το πλατύ κοινό όχι μόνο αδιαφορεί αλλά μάλιστα δυσανασχετεί όταν αναφέρεται το θέμα αυτό . Και αυτό φαίνεται από την σχεδόν παντελή έλλειψη συζήτησης για το θέμα αυτό και στην φετινή προεκλογική περίοδο.

Το πρόβλημα ίσως στην Ελλάδα είναι ότι η συζήτηση, κατά καιρούς, ανοίγει για θέματα σαν τον γάμο ή την υιοθεσία, χωρίς οι περισσότεροι Έλληνες να έχουν αποδεχτεί ή να κατανοήσει ακόμα την ίδια την ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας. Γι αυτό τον λόγο, στο κείμενο αυτό προσπαθώ να πάω στην ρίζα του προβλήματος , να παραθέσω και, στο βαθμό που μπορώ, να αντικρούσω τα επιχειρήματα, λογικά ή συναισθηματικά, που έχουν πολλοί συμπολίτες μας κατά τις ομοφυλοφιλίας.

Το καλό της γενικότερης αδιαφορίας στην Ελλάδα είναι ότι ο περισσότερος κόσμος δεν έχει μπει σε ακόμα ιδεολογικά χαρακώματα, όπως π.χ. συμβαίνει σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα ίσως να είναι περισσότερο ανοιχτόμυαλος και ανεκτικός. Από την άλλη βέβαια, η άγνοια καθώς και η γενικότερη έλλειψη ευαισθητοποίησης στην χώρα μας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ανοικτή κοινωνία και το κράτος δικαίου, σημαίνει ότι ακόμα και πολίτες που θεωρούν τον εαυτό τους ως προοδευτικό ή φιλελεύθερο έχουν ιδιαίτερα ομοφοβικές και προσβλητικές απόψεις για τους gay συμπολίτες τους.

Δεν αμφιβάλω ότι θα υπάρξουν αναγνώστες με ισχυρές απόψεις για το θέμα, όπως και άτομα με ...μεσογειακό ή θερμόαιμο ταμπεραμέντο και συνεπώς σίγουρα δεν θα αποφύγουμε υβριστικά σχόλια και troll. Ωστόσο, με κάποια αφέλεια πιστεύω ότι η πολιτική ζωή στην Ελλάδα θα μπορέσει να βελτιωθεί μόνο εάν κάνουμε όλοι μας μεγαλύτερη προσπάθεια να κατανοήσουμε σε βάθος τα επιχειρήματα (και τα συναισθήματα) της «άλλης πλευράς» ακόμα και εάν συνεχίζουμε να διαφωνούμε μαζί τους και γιαυτό ευχαριστώ τους αναγνώστες εκ των προτέρων για την υπομονή τους και το ανοικτό τους μυαλό. Επίσης, ζητώ συγνώμη που το άρθρο αυτό μου βγήκε πιο μεγάλο από ότι θα ήθελα και σας ευχαριστώ για την υπομονή σας!

1. Τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο;

Βάζω αυτό το ερώτημα πρώτο πρώτο γιατί πιστεύω ότι ένα από τα πλεονεκτήματα που έχει η Ελλάδα ως μικρή χώρα στην άκρη της Ευρώπης, είναι ότι δεν χρειάζεται να ξανα-ανακαλύψει τον τροχό: Προφανώς οι Έλληνες δεν πρέπει να γίνουμε πρόβατα και να ακολουθούμε ακρίτως ότι γίνεται στο εξωτερικό αλλά σίγουρα έχουμε την πολυτέλεια να κοιτάζουμε προς τις περισσότερο ανεπτυγμένες χώρες για να πάρουμε μια ιδέα προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε.

Από την Ελληνική Επανάσταση και μετά, η Ελλάδα είναι -σωστά- στραμμένη προς τις ευημερούσες, δημοκρατικές, φιλελεύθερες χώρες της δυτικής Ευρώπης και αυτό, παρά τα προβλήματα μας, μας έχει βοηθήσει να προοδεύσουμε, ιδίως εάν μας συγκρίνει κανείς με άλλες χώρες της περιοχής μας με λιγότερο σαφή προσανατολισμό που μάλιστα ήταν πλουσιότερες στο παρελθόν (Τουρκία, Αίγυπτος, Βουλγαρία κτλ). Συνεπώς, καλό είναι να κοιτάμε προς αυτές τις χώρες (από την Βρετανία ως την Σουηδία, από την Γαλλία ως την Ισπανία) για να δούμε εάν αρμενίζουμε προς την σωστή κατεύθυνση. Εάν θέλουμε να γίνουμε «Ευρώπη» αλλά συμφωνούμε σε κοινωνικά θέματα π.χ. με την Σαουδική Αραβία, κάτι πάει λάθος.

Στο συγκεκριμένο θέμα, είναι εμφανές ότι φυσικό επακόλουθο των φιλελεύθερων δημοκρατιών της δυτικής Ευρώπης είναι η αποδοχή και ισότητα όλων των ομάδων του πληθυσμού, τις γυναίκες και τις μειονότητες, συμπεριλαμβανομένου και των ομοφυλοφίλων. Σχεδόν σε όλες αυτές τις χώρες, υπάρχουν λόγου χάριν είτε γάμοι είτε σύμφωνα συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους, και οι διακρίσεις, αν και δεν έχουν εξαφανιστεί , μειώνονται συνεχώς. Στην Γερμανία λόγου χάρη, η οποία δεν είναι και η προοδευτικότερη κοινωνία, ίσως γιατί είναι 50% καθολικοί, ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς αρχηγούς είναι ανοιχτά gay, όπως και οι δήμαρχοι του Βερολίνου και του Αμβούργου μεταξύ των άλλων. Η σύγκριση με το Δήμο Αθηναίων είναι σίγουρα καταθλιπτική.

2. Τι είναι ομοφυλοφιλία τέλος πάντων

Δεν θέλω να κάνω αυτό το άρθρο υπερβολικά θεωρητικό αλλά ο όρος ομοφυλοφιλία συμπεριλαμβάνει πολλές διαφορετικές συμπεριφορές και ανθρώπους. Ο γενικός ορισμός που εγώ χρησιμοποιώ είναι άνθρωποι οι οποίοι ελκύονται σεξουαλικά και συναισθηματικά από άτομα του ιδίου φύλου.

Αυτό είναι ανεξάρτητα από το εάν κρύβονται ή όχι, εάν επίσης ελκύονται από ανθρώπους του άλλου φίλου, εάν είναι «ενεργητικοί» ή «παθητικοί» και εάν είναι «macho» ή «camp» (όροι που σχετικά λανθασμένα μεταφράζονται στην Ελλάδα σαν «ανδροπρεπείς» και «θηλυπρεπείς») ή αντίστοιχα για τις λεσβίες εάν είναι «butch» ή «fem».

Σαν μικρή παρένθεση, πολλοί Έλληνες λανθασμένα νομίζουν ότι όλοι οι gay θέλουν να είναι γυναίκες και απλώς άλλοι τολμάνε να το δείχνουν λιγότερο και άλλοι περισσότερο. Και αντίστροφα για τις λεσβίες ότι θέλουν να γίνουν άντρες. Αυτό είναι προφανέστατα μη αληθές για το συντριπτικό ποσοστό των gay και των λεσβιών. Και αυτό δεν το λέω γιατί πιστεύω ότι είναι κακό – απλώς δεν ισχύει. Ο λόγος που το πλατύ κοινό έχει αυτή την λανθασμένη εικόνα είναι κυρίως γιατί οι θηλυπρεπείς gay, και οι ανδροπρεπείς λεσβίες είναι δυσκολότερο να κρυφτούν με αποτέλεσμα σε μια συντηρητική κοινωνία σαν την Ελληνική, είναι αυτοί που κρύβονται λιγότερο ή λιγότερο πετυχημένα.

Έχει ενδιαφέρον μάλιστα ότι ένας από τους λόγους για την αδυναμία των ομοφυλοφιλικών οργανώσεων στην Ελλάδα, και αλλού, οφείλεται εν μέρη σε αυτήν την ανομοιογένεια, μεταξύ ανδρών και γυναικών gay, «ανδροπρεπών» και «θηλυπρεπών», ενεργητικών που δεν θεωρούν τον εαυτό τους gay και ενεργητικών, transsexual και μη, κτλ. Γι αυτό και κάθε αγώνας για τον σεβασμό των gay, χρειάζεται όχι μόνο να αποδεχόμαστε αλλά και να γιορτάζουμε την διαφορετικότητα και την ποικιλία μεταξύ των συνανθρώπων μας.

Παρεμπιπτόντος,και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, συχνά στο κείμενο αυτό αναφέρομαι σε όλες τις ομοφυλόφιλες ομάδες, συμπεριλαμβανομένου και των λεσβιών, ως «gay», καθαρά για λόγους ταχύτητας. Άλλωστε πρέπει να ομολογήσω ότι βρίσκω τον όρο ομοφυλόφιλο μακρόσυρτο και μη εύηχο!

3. Γιατί να ασχοληθούμε με την ομοφυλοφιλία όταν έχουμε ένα σωρό άλλα προβλήματα

Αυτή η απορία τίθεται από πολλούς συμπολίτες μας για πολλούς λόγους.

· Πρώτον γιατί πολλοί straight δεν γνωρίζουν κανένα gay, ιδίως εάν ζουν στην επαρχία ή στα προάστια και θεωρούν ότι οι gay είναι μια πολύ μικρή μειονότητα που δεν αξίζει να ασχολούμαστε μαζί της. Η πραγματικότητα είναι ακριβώς αντίθετη: οι gay υπολογίζονται περίπου στο 10% του πληθυσμού κάθε χώρας. Το γεγονός ότι πολλοί συμπολίτες μας ούτε καν γνωρίζουν κανέναν gay δείχνει τον βαθμό την προκατάληψης που κάνει πολλούς gay να κρύβονται ή έστω να είναι «διακριτικοί». Αυτό σημαίνει ότι έχουμε 1 εκατομμύριο συμπολίτες μας που είναι ομοφυλόφιλοι ή έστω αμφιφυλόφιλοι. Σίγουρα αυτό είναι ένα νούμερο που αξίζει να ασχοληθούμε μαζί του.

· Δεύτερον γιατί πολλοί συμπολίτες μας είναι λίγο εγωιστές. Και δεν το λέω αυτό με κακία – είναι ανθρώπινο να μας ενδιαφέρουν θέματα τα οποία μας αφορούν και επηρεάζουν την δική μας ζωή. Ωστόσο πολλοί straight δεν αναγνωρίζουν ότι το θέμα αυτό μπορεί να τους επηρεάζει περισσότερο από ότι νομίζουν: ίσως τα παιδιά τους να είναι gay, τα εγγόνια τους, οι καλύτεροι τους φίλοι χωρίς να το ξέρουν. Επίσης, πρέπει να αποφασίσουν εάν θέλουν να ζουν σε μια κοινωνία η οποία καταπιέζει ένα σημαντικό κομμάτι της. Όπως οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε τους εαυτούς μας αντιρατσιστές, και θα μας ενοχλούσε εάν θεωρούσαμε τους μαύρους, τους Εβραίους, τους μελαχρινούς, τους αριστερόχειρες ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, έτσι πρέπει να πολεμήσουμε και τις διακρίσεις και προκαταλήψεις για τους gay συμπολίτες μας. Άλλωστε δεν ξέρει κανείς πότε μπορεί να βρεθεί ο ίδιος ως μέρος μιας μειονότητας (οικονομικής, ιατρικής, κοινωνικής, τοπικής) – η ωριμότητα μιας κοινωνίας κρίνεται από την συμπεριφορά στις μειονότητες της.

· Τρίτον γιατί πολλοί συμπολίτες μας πιστεύουν ότι οι gay έχουν ήδη ισότητα και οι απαιτήσεις τους είναι υπερβολικές. Αυτό το επιχείρημα το συζητάω λίγο παρακάτω ωστόσο τόσο οι νομικές όσο και οι κοινωνικές διακρίσεις που υφίστανται οι gay είναι προφανείς. Εάν αντίστοιχες διακρίσεις και υβριστικά σχόλια (από τους περαστικούς, πολλούς πολιτικούς και ιεράρχες) ακούγονταν για οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα ή εθνότητα, θα τις καταδίκαζαν όλοι χωρίς δεύτερη κουβέντα ως φρικτός ρατσισμός.

Άλλωστε, το ερώτημα γιατί να ασχολούμαστε με την ομοφυλοφιλία μπορεί εύκολα να αντιστραφεί: Όσοι πολιτικοί και παπάδες κάνουν υβριστική εκστρατεία κατά των gay, δεν έχουν άλλα πράγματα να ασχοληθούν; Άλλωστε το να δοθούν ανθρώπινα δικαιώματα στους gay δεν αφαιρεί τίποτα από τους άλλους, ούτε έχει ιδιαίτερη οικονομική επιβάρυνση. Π.χ. η κυβέρνηση της ΝΔ πέρασε πρόσφατα το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης το οποίο παραδόξως εξαιρεί τα ομόφυλα ζευγάρια. Για να κατοχυρωθεί η ισοπολιτεία για όλους, το μόνο που χρειαζόταν ήταν να αλλάξουν μερικές λέξεις μόνο του νομοσχεδίου αυτού.

4. Μα η ομοφυλοφιλία δεν αποπροσανατολίζει από την ταξική πάλη

Αρκετοί (ακρο)αριστεροί κατηγορούν το gay κίνημα ότι (α) είναι διαστροφή της αστικής κοινωνίας και μόνο, και (β) αποπροσανατολίζει από την πάλη για την επανάσταση. Δεν κρύβω ότι δεν συμμερίζομαι τις πολιτικές ιδέες των ακροαριστερών και συνεπώς ίσως να μην είμαι ο κατάλληλος για να αντιπαρατεθώ μαζί τους μέσα στα πλαίσια της κοσμοθεωρίας τους. Ωστόσο όπως φάνηκε και από τις σχετικά πρόσφατες ομοφοβικές επιθέσεις στα Εξάρχεια, αρκετές από τις ιδέες τους είναι αρκετά αποδεκτές στην Ελληνική κοινωνία και αξίζει να τις συζητήσει κανείς.

Δεν θέλει μεγάλη σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι η ομοφυλοφιλική επιθυμία δεν εμφανίζεται μόνο στις αστικές κοινωνίες - αντιθέτως υπήρχε και υπάρχει πάντοτε, συμπεριλαμβανομένων των προ-καπιταλιστικών κοινωνιών και των κομουνιστικών κρατών.

Όσο για τον «αποπροσανατολισμό», εάν ήδη, πριν καν γίνουν «κυβέρνηση» οι εν λόγω ομάδες περιφρονούν την gay μειονότητα χωρίς ιδιαίτερο λόγο, καταλαβαίνει κανείς τι θα κάνουν σε όλους μας εάν πάρουν ποτέ την εξουσία. Σήμερα οι αριστεροί έχουν το πλεονέκτημα να γνωρίζουν πόσο καταπιεστικά κατέληξαν τα κομουνιστικά καθεστώτα τον 20^ο αιώνα, άρα θα περίμενε κανείς ότι θα έκαναν διπλή προσπάθεια να πετύχουν τον σοσιαλιστικό τους παράδεισο χωρίς αυτές τις απολυταρχικές τάσεις.

5. Μα η ομοφυλοφιλία δεν είναι ήδη αποδεκτή;

Όπως ανέφερα ήδη παραπάνω, αρκετοί καλοπροαίρετοι straight νομίζουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι ήδη αποδεκτή και νόμιμη άρα δεν έχει νόημα να ασχολούμαστε μαζί της. Μάλιστα αυτό νομίζουν και ορισμένοι βολεμένοι ομοφυλόφιλοι οι οποίοι θέλουν να αποφύγουν τις όποιες τύψεις τους που δεν βοηθάνε την προσπάθεια για ισότητα.

Ωστόσο, είναι προφανές ότι υπάρχει τόσο νομική όσο και κοινωνική ανισότητα και προκατάληψη κατά της ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα. Και αυτό είναι προφανές από το πόσοι λίγοι gay διαλέγουν να είναι ανοιχτοί και ειλικρινείς στην δουλεία τους (οι τραγουδιστές είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα αν και ίσως αυτοί θα είχαν και τα λιγότερα προβλήματα εάν αποκαλύπτονταν), από τα ειρωνικά σχόλια που ακούγονται ακόμα όταν περνάει ένα ζευγάρι gay στον δρόμο, από την απουσία ανοικτών gay πολιτικών, από το γεγονός ότι gay ζευγάρια δεν μπορούν να παντρευτούν, να γίνει αποδεκτή η σχέση τους από το κράτος και την κοινωνία, να έχουν το δικαίωμα να βλέπουν τους αγαπημένους τους στο νοσοκομείο εάν κάτι συμβεί, να κανονίζουν οι ίδιοι την διαθήκη τους κτλ.

Επίσης πολλοί ετερόφυλοι γκρινιάζουν που ξαφνικά «γέμισε» gay η τηλεόραση. Αυτό είναι προφανώς αστείο: εάν κάποιος κοιτάξει τις σειρές και τις ταινίες στην τηλεόραση (δεν μιλώ καν για τις ειδήσεις) σίγουρα το ποσοστό των gay είναι μικρότερο από το 10% που αντιπροσωπεύουν στην κοινωνία. Και στο κάτω κάτω, ακόμα και να ήταν αλήθεια η «υπερπροβολή» gay (που δεν είναι βέβαια), δεν θα ήταν κατανοητό μετά από δεκαετίες παντελούς απουσίας; Συν του ότι πολλοί από τους gay χαρακτήρες στην Ελληνική τηλεόραση παραμένουν καρικατούρες για να γελούν οι straight και να επιβεβαιώνονται τα στερεότυπα τους, και όχι για να βοηθήσουν πραγματικά την αποδοχή τους ή να αντιπροσωπεύσουν πραγματικά ένα τμήμα του πληθυσμού.

6. Έχει νόημα η «αποθάρρυνση» της ομοφυλοφιλίας;

Όπως θα προσπαθήσω να εξηγήσω παρακάτω, δεν πιστεύω ότι η ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας είναι κάτι αρνητικό για την κοινωνία. Αλλά, for argument’s sake όπως λένε οι αγγλοσάξονες, ακόμα και εάν υποθέσουμε ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος ή απλούστερος εάν δεν υπήρχαν ομοφυλόφιλοι, πάλι ΔΕΝ έχει νόημα να την αποδοκιμάζουμε.

Για παράδειγμα, πιθανότατα ο κόσμος να ήταν πιο «απλός» εάν δεν είχαμε αριστερόχειρες, εάν όλοι είχαμε το ίδιο ύψος και μέγεθος, το ίδιο χρώμα δέρματος κτλ. Ωστόσο με το να αποδοκιμάζουμε, για παράδειγμα, τους αριστερόχειρες, δεν μειώνουμε τον αριθμό τους. Αντίθετα, καταπιέζουμε εκατομμύρια ανθρώπων χωρίς νόημα, δεν επιτρέπουμε στην κοινωνία να εκμεταλλευτεί πλήρως τις διαφορετικές τους δεξιότητες και ίσως τους ωθούμε σε προβληματικές συμπεριφορές από αντίδραση.

Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, είναι πιθανόν ότι η πλήρης αποδοχή της ομοφυλοφιλίας να οδηγήσει σε (μάλλον πολύ μικρή) αύξηση της ομοφυλόφιλης συμπεριφοράς καθότι άτομα τα οποία το καταπίεζαν ή ήταν αμφιφυλόφιλοι θα έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα να εκδηλωθούν ή να εξερευνήσουν την σεξουαλικότητα τους. Ωστόσο πιστεύω ότι το να δοθεί η ελευθερία στους ανθρώπους να βρουν τον εαυτό τους είναι θετικό από μόνο του και θα μεγαλώσει την ανθρώπινη ευτυχία. Άλλωστε, είναι καλύτερα να κρύβονται οι gay και να παντρεύονται γυναίκες ή άντρες που δεν τους ικανοποιούν και δεν τους αγαπούν; Αυτό δεν δημιουργεί μεγαλύτερη δυστυχία, χωρισμούς και διαζύγια και πληγωμένα παιδιά;

7. Μα η ομοφυλοφιλία δεν είναι αφύσικη ή ανώμαλη;

Αυτό ίσως είναι το πιο σύνηθες επιχείρημα και βασίζεται στο γεγονός ότι οι ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές επαφές δεν οδηγούν στην αναπαραγωγή. Ωστόσο πιστεύω ότι το γεγονός αυτό δεν φτάνει για να θεωρηθεί η ομοφυλοφιλία «κακή» ή «αφύσικη» ή «ανώμαλη»:

· Είναι γνωστό ότι ομοφυλόφιλα ζώα υπάρχουν σε όλα τα είδη θηλαστικών. Είναι μια συμπεριφορά που υπάρχει πολύ συχνά στην φύση.

· Οι άνθρωποι (όπως και πολλά ζώα) δεν ενδιαφέρονται πια μόνο για την στοιχειώδη επιβίωση τους. Όπως χρησιμοποιούμε τα πόδια μας για να χορεύουμε και να κάνουμε σκι (και όχι μόνο για να τρέχουμε για να γλυτώσουμε από τα μαμούθ), όπως χρησιμοποιούμε το στόμα μας για να τραγουδάμε και να μασάμε τσίχλα (και όχι μόνο για να τρώμε), έτσι όλοι μας, straight και gay κάνουμε σχέσεις και έχουμε σεξουαλικές επαφές για άλλους λόγους από την αναπαραγωγή. Ως γνωστόν, τα περισσότερα ετερόφυλα ζευγάρια κάνουν μόνο 1 με 2 παιδιά ενώ προφανώς έχουν χιλιάδες σεξουαλικές επαφές, μόνοι τους ή με το εκάστοτε ταίρι τους. Συν υπάρχουν χιλιάδες ετερόφυλα ζευγάρια τα οποία δεν κάνουν καθόλου παιδιά είτε γιατί δεν θέλουν είτε γιατί είναι στείροι είτε γιατί είναι μεγάλης ηλικίας χωρίς προφανώς να σταματάνε να κάνουν έρωτα.

Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας: το να είναι κάποιος gay (ιδίως για τους άντρες) σημαίνει ότι είναι πιο δύσκολο (αν και όχι αδύνατο βέβαια) να αποκτήσουν παιδί. Και για όσα άτομα αυτό είναι σημαντικό, αυτό είναι ένα μειονέκτημα του να είναι κάποιος gay. Ωστόσο αυτό δεν κάνει τους gay ανώμαλους ή αφύσικους. Παραδείγματος χάριν, το να είναι κάποιος κοντός, έχει κάποια μειονεκτήματα (δύσκολο να γίνει μπασκετμπολίστας!) αλλά προφανώς το να είναι κάποιος 1.70 δεν είναι ανώμαλο. Και μάλιστα σίγουρα υπάρχουν άλλα πλεονεκτήματα με το να είναι κάποιος κοντός (π.χ. μπορεί να γίνει αρσιβαρίστας !) όπως και υπάρχουν και πλεονεκτήματα το να είναι κάποιος gay (π.χ. δεν υπάρχει κίνδυνος εγκυμοσύνης!)

8. Κινδυνεύει η διαιώνιση του είδους;

Μερικοί που αντιτίθενται στην ομοφυλοφιλία, κινδυνολογούν ότι κινδυνεύει η ...διαιώνιση του είδους. Προφανώς αυτό δεν ισχύει. Αν ισχύει κάτι είναι το αντίθετο: ο πλανήτης μας και το ανθρώπινο είδος κινδυνεύει από τον υπερπληθυσμό. Έτσι κι αλλιώς οι gay είναι μόνο 10% του πληθυσμού άρα δεν μπορούν να αλλάξουν σοβαρά τον ρυθμό αναπαραγωγής. Επιπλέον, το να είναι κάποιος gay δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει παιδιά αν και αυτό είναι ένα πιο πολύπλοκο θέμα στο οποίο ίσως θα αναφερθώ σε επόμενο άρθρο.

9. Μα τι καλό κάνει η Ομοφυλοφιλία στην κοινωνία;

Όπως ανέφερα και παραπάνω, το ερώτημα αυτό είναι έωλο – είναι πολίτες σαν και όλους μας και πρέπει να τους αποδεχόμαστε και να τους σεβόμαστε χωρίς να ρωτάμε εάν προσφέρουν κάτι «σπέσιαλ». Ρώτησε κανείς τι καλό κάνουν οι μελαχρινοί ή οι αριστερόχειρες στην κοινωνία;

Οι gay είναι άνθρωποι όπως όλοι μας και έχουν ταλέντα και ικανότητες όπως κάθε άλλος. Εάν συνεχίζουμε να τους περιθωριοποιούμε, τότε η κοινωνία χάνει την δυνατότητα να εκμεταλλευτεί αυτά ταλέντα και τις δεξιότητες τους. Ιδίως η Ελλάδα με το τεράστιο πρόβλημα «brain-drain» (έξοδος προικισμένων και μορφωμένων νέων στο εξωτερικό), δεν έχει την πολυτέλεια να απορρίπτει προικισμένα άτομα μόνο και μόνο λόγω των σεξουαλικών προτιμήσεων. Πόσο μάλλον καθότι η Ελληνική ιστορία, αρχαία και νεότερη, είναι γεμάτη με μεγάλους άντρες (και γυναίκες) που ήταν ομοφυλόφιλοι, ανοικτά ή όχι.

Επιπλέον χωρίς εγώ να έχω κάνει κάποια έρευνα για να το επιβεβαιώσω, αρκετοί gay έχουν μια έφεση σε ορισμένους τομείς, ιδίως δημιουργικά επαγγέλματα όπως μουσική, τέχνη ή μόδα και πιθανότατα χωρίς gay συμπολίτες μας η ζωή μας, θα ήταν πολύ πιο μουντή και βαρετή.

10. Μα η εκκλησία καταδικάζει την ομοφυλοφιλία!

Το άρθρο αυτό θέλει να αντικρούσει λογικά επιχειρήματα για το τι θα βελτιώσει την ευημερία του ανθρώπινου είδους. Συνεπώς δεν σκοπεύω να μπω σε θεολογικά επιχειρήματα. Ωστόσο θα ήθελα να αναφέρω ορισμένα γεγονότα που ίσως μερικοί να αγνοούν:

· Υπάρχουν πολλές, κατά βάση προτεσταντικές, χριστιανικές εκκλησίες, συμπεριλαμβανομένου και της Αγγλικανικής εκκλησίας στις ΗΠΑ, μια από τις σημαντικότερες εκκλησίες εκεί, που όχι μόνο δεν καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία αλλά ευλογούν και τους gay γάμους και έχουν gay επισκόπους.

· Η βάση της χριστιανικής θρησκείας είναι η αγάπη προς το πλησίον μας. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι το γεγονός ότι μερικοί συμπολίτες μας θέλουν να περάσουν την ζωή τους με ένα άτομο του ιδίου φίλου προκαλεί την μήνη του καλού Θεού!

· Σε μεγάλο βαθμό η αντίθεση της ορθόδοξης (και καθολικής) εκκλησίας βασίζεται σε κείμενα Πατέρων της Εκκλησίας και όχι στα λεγόμενα του Χριστού στη Καινή Διαθήκη. Και η εκκλησία ήδη αποκρύπτει ότι πολλά από τα λεγόμενα των πατέρων αυτών έχουν ήδη εγκαταλειφθεί από την εκκλησία καθότι αντιπροσώπευαν τις προκαταλήψεις και κοινωνικές σχέσεις της εποχής τους και όχι θεόσταλτα μηνύματα. Πχ. αν και πιθανότατα ο χριστιανισμός βελτίωσε την θέση της γυναίκας και των δούλων, τόσο η γυναίκα όσο και οι δούλοι συνέχισαν να είναι καταπιεσμένοι για πολλούς αιώνες μετά τον Χριστό με την ενθάρρυνση και την αποδοχή των Ιεραρχών της εποχής. Αν θυμάμαι καλά ένας από τους Τρεις Ιεράρχες (δυστυχώς μου διαφεύγει ποιος από τους τρεις) είχε δηλώσει ότι κανένας ελεύθερος άνθρωπος δεν μπορεί να μαγειρεύει το δικό του φαι καθότι αυτό ήταν δουλεία των δούλων! Όπως η Ορθόδοξη Εκκλησία –σωστά αν και σιωπηλά- αναγνώρισε ότι αυτές οι παρωχημένες απόψεις πρέπει να αλλάξουν το ίδιο πρέπει να συμβεί και με την θέση της για τους ομοφυλόφιλους συμπολίτες μας.

11. Μα δεν μου αρέσει η θηλυπρέπεια

Αυτή είναι μια ειλικρινής απορία που πολλοί ετερόφυλοι συμπολίτες μας εκφράζουν και αξίζει να απαντηθεί:

· Κατ’ αρχήν, όπως προανέφερα, η θηλυπρέπεια και η ομοφυλοφιλία δεν είναι το ίδιο πράγμα. Υπάρχουν θηλυπρεπείς άντρες που δεν είναι ομοφυλόφιλοι και πολλοί ομοφυλόφιλοι που δεν είναι θηλυπρεπείς.

· Και εμένα δεν μου αρέσουν ένα σωρό άνθρωποι και συμπεριφορές, από τις υπερβολικά ναζιάρικες γυναίκες, τους μάτσο πολλά βαρύς άντρες, τους ξενέρωτους τους Ολλανδούς, τους μεθυσμένους Άγγλους κτλ. Είμαι δύσκολος άνθρωπος φαίνεται! Αλλά το γεγονός ότι εμένα δεν μου αρέσουν αυτοί οι χαρακτήρες, δεν σημαίνει ότι έχω και την απαίτηση να χαρακτηριστούν ανώμαλοι ή να θεσμοθετηθούν νομικές διακρίσεις εναντίων τους. Το πολύ πολύ να μην τους καλέσω στο πάρτι γενεθλίων μου!

· Τέλος, είναι και λανθασμένο και ρατσιστικό το να γενικοποιεί κανείς και να βάζει στο ίδιο το τσουβάλι ολόκληρες ομάδες πληθυσμού. Ακόμα και εάν κάποιου δεν του αρέσουν οι κακόμοιροι οι Άγγλοι λόγου χάριν, θα είναι χαζό να απορρίψει όλους τους Άγγλους από πιθανούς φίλους ή συνεργάτες ή πελάτες.

12. Μα δεν μου αρέσει να βλέπω άντρες να φιλιούνται

Το επιχείρημα αυτό είναι παρεμφερές με το προηγούμενο. Όμως εάν σε κάποιον δεν αρέσει, παραδείγματος χάριν, το σούσι, δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαγορεύσουμε να δείχνουν ιαπωνέζικα εστιατόρια στην τηλεόραση! Οι σύγχρονες κοινωνίες είναι πλουραλιστικές και συμπεριλαμβάνουν πολλές διαφορετικές ομάδες, συμπεριφορές και δεξιότητες. Και αυτό δεν είναι μόνο αναπόφευκτο, είναι και ευκταίο καθότι δίνει στους ανθρώπους την ελευθερία της επιλογής και στην κοινωνία ένα πολύπλευρο εργατικό δυναμικό. Αλλιώς να ντυνόμαστε όλοι στα γκρι, να έχουμε το ίδιο κούρεμα, να υποστηρίζουμε όλοι την ίδια ομάδα, να βλέπουμε όλοι την ίδια μία ταινία στο σινεμά και να είμαστε όλοι δικηγόροι.

Άλλωστε η θέα ανοικτά gay ανθρώπων ενοχλεί αρκετούς συμπολίτες μας γιατί δεν το έχουν συνηθίσει και τους ξενίζει. Ευτυχώς, ακόμα και στην χώρα μας, οι gay έχουν γίνει πολύ περισσότερο ορατοί, κάτι που θα βοηθήσει να μειωθεί αυτός ο φόβος ή απέχθεια προς κάτι διαφορετικό. Εν τω μεταξύ, μέχρι να γίνει αυτό, εάν δεν αρέσει σε κάποιους, δεν τους εμποδίζει κανείς να αλλάξουν κανάλι ή πεζοδρόμιο. Αυτό κάνω και εγώ με 95% των εκπομπών στην τηλεόραση για πολλούς άλλους λόγους!

13. Μα οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι παιδόφιλοι;

Καμία επιστημονική έρευνα (που γνωρίζω εγώ) δεν έχει βρει ότι το ποσοστό των παιδόφιλων gay είναι υψηλότερο από αυτό των παιδόφιλων που είναι ετερόφυλοι.

Αλλά, ξέρετε, ακόμα και να ήταν λίγο μεγαλύτερο το ποσοστό (που δεν είναι), αυτός δεν θα ήταν λόγος καταδίκης της ομοφυλοφιλίας. Είτε για κοινωνικούς ή για γενετικούς λόγους, οι άντρες έχουν μεγαλύτερα ποσοστά παιδόφιλης συμπεριφοράς από τις γυναίκες. Αυτό δεν σημαίνει προφανώς ότι όλο το ανδρικό φύλο είναι παιδόφιλο ή ότι όλοι οι άνδρες πρέπει να υποστούν διακρίσεις και να θεωρούνται ανώμαλοι. Αυτές οι γενικοποιήσεις είναι ρατσιστικές και επικίνδυνες.

14. Μα οι ομοφυλόφιλοι δεν μεταφέρουν αρρώστιες, ιδίως το ΑΙDS;

Κατ’ αρχήν, πρέπει να γίνουν κατανοητά δύο πράγματα:

· Το HIV/ AIDS, όπως και όλες οι σεξουαλικά μεταφερόμενες ασθένειες είναι ασθένειες όλων των ανθρώπων, όχι μόνο των ομοφυλοφίλων. Ένα καλό παράδειγμα είναι η επιδημία AIDS στην Αφρική, όπου τα ποσοστά μόλυνσης σε ορισμένες χώρες ξεπερνούν το 30% και δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ αντρών και γυναικών, παιδιών και μεγάλων, gay και straight.

· Το HIV δεν κολλάει εύκολα και σίγουρα όχι με απλή εισπνοή, χειραψία ή και φιλιά. Το HIV μπορεί να κολλήσει με την απροστάτευτη σεξουαλική επαφή και το αίμα. Άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος ρατσισμού και φόβου προς τους οροθετικούς συμπολίτες μας στην καθημερινή μας ζωή, όπως δεν υπάρχει και φόβος προς τους συμπολίτες μας που έχουν π.χ. καρκίνο ή διαβήτη.

· Χωρίς να θέλω να μειώσω τους κινδύνους του HIV ή να καθησυχάσω κανέναν, την σήμερον ημέρα υπάρχουν πολύ καλά φάρμακα για τον ιό και οι ασθενείς μπορούν να ζήσουν μια ικανοποιητική ζωή, πολύ καλύτερη π.χ. από τους διαβητικούς λόγου χάρη.

Ωστόσο, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: το HIV στον δυτικό κόσμο ιδίως είναι περισσότερο διαδεδομένο μεταξύ των gay αντρών. Αυτό συμβαίνει γιατί η πρωκτική σεξουαλική επαφή (ή οποία προφανώς δεν είναι άγνωστη και μεταξύ ετερόφυλων ζευγαριών) είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για την μετάδοση του ιού, συν το ότι ορισμένοι gay άντρες έχουν ιδιαίτερα έντονη σεξουαλική ζωή (περισσότερο γι αυτό αργότερα).Ωστόσο πιστεύω αυτό δεν είναι καλός λόγος για να καταδικαστεί μια μεγάλη ομάδα του πληθυσμού στην πυρά, καθότι:

· Όπως και ανέφερα και παραπάνω, οι γενικοποιήσεις είναι επικίνδυνες, λανθασμένες και ρατσιστικές. Οι περισσότεροι gay δεν είναι προφανώς οροθετικοί. Άλλωστε ότι οι λεσβίες έχουν πολύ χαμηλότερα ποσοστά HIV και από τους ετερόφυλους. Να ρίξουμε στην πυρά και τους ετερόφυλους;

· Όπως ανέφερα και παραπάνω, το να αποδοκιμάζουμε κάτι, δεν σημαίνει ότι και σταματάει να υπάρχει. Όπως θα εξηγήσω και παρακάτω, η καταπίεση της ομοφυλόφιλης σεξουαλικότητας πιθανόν οδηγεί σε περισσότερες περιστασιακές σχέσεις και κατ’ επέκταση μεγαλύτερη εξάπλωση της επιδημίας του HIV.

· Το HIV είναι μια νέα ασθένεια ή οποία εμφανίστηκε μόλις πριν μερικές δεκαετίες . Είναι πιθανόν σε μερικά χρόνια το HIV να θεραπεύεται πλήρως ενώ να εμφανιστούν άλλες ασθένειες οι οποίες π.χ. είναι περισσότερο κολλητικές για τους λευκούς, ή τους Εσκιμώους, ή τις γυναίκες ή τους ετερόφυλους. Αλίμονο εάν ολόκληρες ομάδες πληθυσμού περιθωριοποιούνται λόγω ασθενειών. Το ακριβώς αντίστροφο χρειάζεται να γίνει.

15. Μα η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας δεν θα οδηγήσει σε κατάρρευση της οικογένειας και των ηθικών αρχών; Εάν ανεχτούμε την ομοφυλοφιλία, γιατί να μην ανεχτούμε την κτηνοβασία, η παιδοφιλία και άλλες διαστροφές;

Προσωπικά βρίσκω αυτό ένα περίεργο επιχείρημα, αν και είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο ιδίως όταν συζητείται το θέμα των γάμων μεταξύ ατόμων του ιδίου φίλου.

Κάθε συμπεριφορά πρέπει να κρίνεται βάση των δικών της χαρακτηριστικών και επιπτώσεων και όχι για ένα μεταφυσικό φόβο προς οποιαδήποτε αλλαγή: η παιδοφιλία παραδείγματος χάριν είναι καταδικαστέα γιατί συνεπάγεται ψυχολογικά τραύματα των παιδιών που δεν έχουν την δυνατότητα να δώσουν την συγκατάθεση τους. Τα τελευταία 3000 χρόνια, η ανθρώπινη ηθική και κοινωνικές συνήθειες έχουν αλλάξει χιλιάδες φορές χωρίς να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας που έλεγε και ο Ομπελίξ. Η ισότητα των γυναικών παραδείγματος χάριν, άλλαξε τον γάμο πολύ περισσότερο από η αποδοχή των gay σχέσεων . Η κατάργηση της δουλείας ήταν μια κοινωνική αλλαγή πολύ μεγαλύτερη από το να μην γίνονται διακρίσεις για τους gay συμπολίτες μας. Αλίμονο εάν αρνούμαστε να γίνουν αυτές οι θετικές αλλαγές γιατί ορισμένοι μπορεί να επιχειρηματολογούσαν ότι η ισότητα των γυναικών, ή των μαύρων ή των κολίγων θα οδηγούσε σε ηθική κατάρρευση!

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η κοινωνική αποδοχή των gay συμπολιτών μας, θα ενισχύσει τις ηθικές αρχές – δεν θα τις υπονομεύσει, με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που π.χ. η Γερμανική κοινωνία είναι καλύτερη και ηθικότερη τώρα παρά στο ρατσιστικό Ναζιστικό παρελθόν της. Επιπλέον, χωρίς να θέλω να επεκταθώ πολύ στο θέμα του γάμου το οποίο αξίζει το δικό του ξεχωριστό άρθρο, είναι προφανές ότι το να επιτραπούν gay γάμοι ενισχύει τον θεσμό του γάμου καθότι μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας μπορεί να διαλέξει να ζήσει υπό αυτό τον θεσμό, σε αντίθεση με τώρα που το νομικό καθεστώς υποχρεώνει ένα μέρος του πληθυσμού να μην έχει μια νομικά (και κατ’ επέκταση κοινωνικά) αποδεκτή μόνιμη σχέση.

16. Μα η ομοφυλόφιλη κουλτούρα δεν είναι σεξομανής;

Είναι αλήθεια ότι σε μεγάλο βαθμό η κυρίαρχη gay κουλτούρα στις μέρες μας, ιδίως η αντρική gay κουλτούρα, δίνει μεγάλη έμφαση σε πολλές και εφήμερες σεξουαλικές σχέσεις. Ωστόσο αξίζει να λάβει κανείς υπόψιν του τα εξής:

· Κατ’ αρχήν, η «ένταση» της σεξουαλικής ζωής των gay είναι υπερτιμημένη. Και αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους:

o Στο πλατύ κοινό αρέσουν τα στερεότυπα και τα αγκαλιάζουν με μεγαλύτερη προθυμία από ότι ίσως θα έπρεπε.

o Η εικόνα της gay κουλτούρας συχνά βασίζεται στην gay νυχτερινή ζωή που διαστρεβλώνει την πραγματική ζωή που ζουν οι περισσότεροι gay. Οι gay ζουν στον ίδιο κόσμο με εμάς, δουλεύουν, πηγαίνουν σε εστιατόρια, σινεμά, ακόμα και σε «straight» bar σαν όλους μας. Όμως, όταν επιλέγουν να παν σε gay, είναι λογικό ότι το κάνουν εν μέρη για να βρουν ταίρι. Όπως και οι Ποντιακές ή Κρητικές οργανώσεις ανά τον κόσμο, όταν βρίσκονται και έχουν το πανηγύρι ή το φεστιβάλ τους, το κάνουν για να χορέψουν τους δικούς τους χορούς και να ακούσουν την δική τους παραδοσιακή μουσική που δεν ακούν αλλού. Αυτό δεν σημαίνει προφανώς ότι οι Κρητικοί χορεύουν πεντοζάλη και ακούν λύρα πρωί μεσημέρι βράδυ και δεν κάνουν τίποτα άλλο!

· Κατά δεύτερο λόγο, ας είμαστε προσεκτικοί πριν λιθοβολήσουμε μια σεξουαλική συμπεριφορά: Όλοι μας είμαστε παιδιά της σεξουαλικής απελευθέρωσης της δεκαετίας του 60, και πρέπει να κατανοήσουμε ότι μια ελεύθερη σεξουαλική ζωή είναι βασική ανθρώπινη ελευθερία. Προφανώς η κάθε υπερβολή μπορεί να οδηγήσει σε διάφορα προσωπικά και κοινωνικά προβλήματα και προφανώς ο καθένας από εμάς έχει το δικαίωμα να αποφασίζει τι νομίζει τι θεωρεί αυτός υπερβολικό και τι θεμιτό. Αλλά καλό είναι να είμαστε και λίγο διαλλακτικοί σε αυτά τα θέματα καθότι αυτό που εσείς τώρα θεωρείτε αυτονόητο (πχ συμβίωση πριν τον γάμο) ήταν τρομερό ταμπού μόλις πριν μερικές δεκαετίες και εσείς θα θεωρούσασταν ανώμαλος και επικίνδυνος.

· Όπως προανέφερα, και με κίνδυνο να γίνω κουραστικός, το να καταδικάζεται μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα εξαιτίας των συμπεριφορών ορισμένων είναι ρατσιστικό και αντιπαραγωγικό. Εάν κάποιος είναι ενάντια στην σεξουαλική συμπεριφορά ορισμένων (gay και straight) ας σκεφτεί τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει η συμπεριφορά τους ή, στην χειρότερη περίπτωση, αν δεν κρατιέται, ας αποδοκιμάσει τα συγκεκριμένα άτομα με την συμπεριφορά αυτή. Το να καταδικαστεί μια ολόκληρη κοινότητα δεν βελτιώνει το πρόβλημα, απλώς δημιουργεί άδικες διακρίσεις.

· Τέλος, η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας από την ευρύτερη κοινωνία είναι πιθανόν να οδηγήσει σε σταθερότερες gay σχέσεις και λιγότερη έντονη σεξουαλική ζωή, παρά το αντίθετο. Είναι προφανές ότι εάν το να συμβιώνουν δύο άτομα του ιδίου φύλου είναι καταδικαστέο, τα άτομα αυτά θα δυσκολευτούν να δημιουργήσουν σταθερές σχέσεις και θα καταλήξουν να έχουν πολλές κρυφές σεξουαλικές επαφές. Γι αυτό και οι «ηθικές» αντιρρήσεις στο να επιτραπεί ο γάμος μεταξύ ομοφύλων είναι το λιγότερο αντιπαραγωγικές.

17. Μα οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι δυστυχισμένοι;

Πολλοί γονείς δεν θέλουν να είναι το παιδί τους ομοφυλόφιλο γιατί πιστεύουν ότι θα είναι δυστυχισμένο. Αυτή η ανησυχία είναι υπερβολική. Δεν υπάρχει τίποτα στην ομοφυλοφιλία που προδιαθέτει τα άτομα να έχουν κατάθλιψη ή δυστυχία. Άλλωστε ο όρος «gay» σημαίνει χαρούμενος στα Αγγλικά! Επίσης, την σήμερον ημέρα, ιδίως στις μεγάλες πόλεις μπορεί κανείς να ζει μια πολύ ευχάριστη ζωή ως ανοιχτά gay άτομο χωρίς μεγάλα προβλήματα. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι οι διακρίσεις και προκαταλήψεις παραμένουν και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτές, και όχι η ομοφυλοφιλία η ίδια, μπορούν να δημιουργήσουν ψυχολογικά προβλήματα σε gay άτομα, ιδίως νέους που προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους. Γι αυτό και όσοι γονείς αγαπάνε το παιδί τους, δεν πρέπει να το καταπιέζουν ή πόσο παραπάνω να το «γιατρέψουν» από την ομοφυλοφιλία αλλά αντίθετα να το αποδεχτούν και ίσως και να παλέψουν στο πλευρό του εάν χρειαστεί.

Αυτά τα ολίγα, όσοι καταφέρατε να φτάσετε στο τέλος αυτού του άρθρου, ευχαριστώ για την υπομονή σας και θα χαιρόμουν να διαβάσω τα σχόλια σας.