Τους τελευταίους μήνες ένα από τα κυριώτερα θέματα της διεθνούς προσοχής είναι το πολιτικό μέλλον του Κοσσυφοπεδίου. Ο μεσολαβητής του ΟΗΕ Μάρτι Αχτισάρι κατέθεσε πρόταση υφ’ όρους ανεξαρτησίας, η οποία σχολιάστηκε ποικιλότροπα από τα ιθαγενή μέσα ενημέρωσης, κυρίως αρνητικά, και συνάντησε την σθεναρή αντίδραση της Ρωσσίας. Έχω και εγώ κάποιες απορίες για την έννοια της ολίγον εγκύου ανεξαρτησίας, αλλά δεν θα ασχοληθώ με αυτές στο παρόν. Αντιθέτως, διερωτώμαι τι θα μπορούσαμε να μάθουμε από ένα μικρό παραλληλισμό.
Δυό μικρά κράτη, με μικτό πληθυσμό, όπου όμως συντριπτικά κυριαρχεί μια εθνότητα, ο οποίος διαφέρει σημαντικά πολιτισμικά και έχει έλθει επανειλημμένα σε αιματηρές συγκρούσεις στο παρελθόν, ιδίως το πρόσφατο. Στο ένα επεμβατικά δικαιώματα τρίτων κρατών, απαγόρευση εφαρμογής της νομολογίας του ΕΔΔΑ, μερική απαγόρευση μετακίνησης και εγκατάστασης, πολιτικά δικαιώματα που εξαρτώνται από την μητρική γλώσσα, υποχρεωτικά πληθυσμιακά όρια, αλλοδαποί συνταγματικοί δικαστές, ξένα στρατεύματα κατοχής. Στο άλλο ανθρώπινα δικαιώματα, σεβασμός των μειονοτήτων, ελευθερία εγκατάστασης και μετακίνησης, λελογισμένη αρχή της πλειοψηφίας. Στο ένα τουρκοβρετανική διπλωματία των χρονικών εκβιασμών και των απειλών περί τελευταίας ευκαιρίας. Στο άλλο φινλανδική πολιτική αρχών.
Ποιος κόσμος θα ήταν άραγε καλύτερος; Ένας Αχτισάρι για την Κύπρο ή ένας Άναν/δε Σότο/Χάνεϊ για το Κοσσυφοπέδιο; Προσωπικά δεν έχω αμφιβολία.
13 σχόλια:
Για να είμαι ειλικρινής, δεν το πολυκατάλαβα, νομίζω θέλει λίγο περισσότερη διασαφήνιση.
Ίσως γι' αυτό δεν έχουν γραφτεί και σχόλια.
Μήπως να το κάνετε λίγο πιο "λιανά", γιατί είναι πράγματι πολύ ενδιαφέρον.
Εκείνοι που προωθούν και το Σχέδιο Ανάν και το Σχέδιο Αχτισάρι είναι οι ίδιοι.Τα σχέδια είναι διαφορετικά γιατί στο μεν Κόσοβο θέλουν να ευνοήσουν την πλειοψηφία αλλά στην Κύπρο την μειοψηφία.Το ότι δεν το καταλαβαίνετε αυτό στη Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι το δικό σας πρόβλημα.
Μαρία Βέλλιου, η βασική ιδέα είναι ότι έχουμε δύο απολύτες συγκρίσιμες περιπτώσεις, στις οποίες ο "διεθνής παράγων" δίνει δύο απολύτως αποκλίνουσες λύσεις. Και το πιο ενδιαφέρον: οι λύσεις αυτές υποστηρίζονται παρ' ημίν από τα ίδια πρόσωπα περίπου. Εγώ προσωπικά διακρίνω μεγάλη αυσνέπεια σε αυτό και ενοχλούμαι.
Ανώνυμε, συμφωνούμε βασικά, αλλά η τρίτη περίοδος της απάντησής σου είναι άδικη: ούτε όλοι οι συντελεστές του ρούστερ ανήκουν στην ΦΣ ούτε έχω ιδέα ποια είναι η γενική άποψη στην ΦΣ επ' αυτού. Και προφανώς, εκφράζω μόνο την αφεντομουτσουνάρα μου.
Αθ. Αναγνωστόπουλος
Πολύ εύστοχο το κείμενό σας κύριε Αναγνωστόπουλε. Αναδεικνύει την διπροσωπία (και την αυτοκτονική μυωπία) του λεγομένου διεθνούς παράγοντος, ήτοι των Αμερικανών.
Να καταθέσω και μια προσωπική μαρτυρία για την σοβαρότητα των εκασταχού εμφανιζομένων ως διαιτητών διεθνών διενέξεων. Αφορμή το βαμμένο κόκκινο μαλλί του κυρίου Αχτισάαρι. Φυσικά ακριβεστέρα περιγραφή του ρόλου του είναι "φερέφωνο του διεθνούς παράγοντος".
Όταν ήμουν μεταπτυχιακός φοιτητής στις ΗΠΑ έτυχε να γνωρίσω έναν από τους πολλούς ειδικούς διαπραγματευτές του State Department για το Κυπριακό, τον κύριο Η. Διδάκτωρ της Οξφόρδης, πολύ κομψός και εμφανίσιμος άνθρωπος με μεγάλη καλλιέργεια. Αλλά, φυσικά, δεν τον γνώρισα τόσο καλά ως διδάσκοντα.
Μετά από χρόνια συμπίπτουμε στις Βρυξέλλες τρεις παλαιοί συμφοιτητές, οι άλλοι δύο Αμερικανοί. Αφού καλοφάγαμε και ήπιαμε ήλθε η κουβέντα στους παλαιούς καθηγητές. Οι άλλοι είχαν τον κύριο Η. σύμβουλο του τμήματός τους. Είπα για τον δικό μου σύμβουλο τον κύριο Κ., χαρισματικό δάσκαλο, γαμπρό γερουσιαστού, πολύ πετυχημένο υφυπουργό στην κυβέρνηση Κλίντον. Ρώτησα ποιόν είχαν αυτοί για σύμβουλο και η απάντηση ήλθε αυτόματα από το στόμα και των δύο : Τον Η. Τι ...αλάκας ! (φαίνεται σαν σκέτς και όμως έτσι ακριβώς έγινε στην πραγματικότητα).
Το ηθικό δίδαγμα :
Reagan for president ? No, Jimmy Stewart for president ! Reagan for best friend. Οι ευγενικοί άνθρωποι δεν κάνουν για βρωμοδουλειές.
Είναι θλιβερό ότι η κάποτε έντιμη διεθνής διαιτησία κατήντησε εκεί που κατήντησε, αλλά η κατάχρησή της από τον διεθνή παράγοντα δεν θα μπορούσε να την οδηγήσει αλλού.
Είμαι ο 2ος ανώνυμος.Το πρόβλημα της ΦΣ είναι ότι εξιδανικεύουν καταστάσεις στις ΗΠΑ μη λαμβάνοντας υπ όψιν ότι η πολιτική τους έχει γεωπολιτικούς στόχους όπως τους αντιλαμβάνονται αυτές και όχι τις αρχές που νομίζουν στη ΦΣ.Δεν είναι δύο οι περιπτωσεις αλλά τέσσερις: Εκτός από τη Κύπρο και το Κόσοβο υπάρχουν η Βοσνία και τα Σκόπια.
Στη Βοσνία οι ΗΠΑ προσπαθούν να αναθεωρηθεί η Συνθήκη του Ντέιτον που προβλέπει συνομοσπονδία και να γίνει ενιαίο κράτος,πράγμα που ευνοεί την πλειοψηφία των Μουσουλμάνων έναντι των μειοψηφούντων Σερβοβοσνίων.Στα Σκόπια κάνουν το αντίθετο-υποστηρίζουν την Συμφωνία της Αχρίδος που οδηγεί σε καντονοποίηση της χώρας και ευνοεί την αλβανική μειονότητα έναντι των Σλαβομακεδόνων τους οποίους μπορεί να αναγνώρισαν ως Μακεδονία αδιαφορώντας για τις ελληνικές αντιρρήσεις αλλά δεν υποστηρίζουν έναντι των Αλβανών.
Έχουμε λοιπόν 4 περιπτώσεις διακοινοτικών διαφορών ορθοδόξων χριστιανών-μουσουλμάνων,
Κύπρος,Κόσοβο,Βοσνία,Σκόπια.
Όπου οι χριστιανοί είναι πλειοψηφία (Κύπρος,Σκόπια)οι ΗΠΑ πιέζουν για
ομοσπονδία.Όπου οι μουσουλμάνοι είναι πλειοψηφία(Κόσοβο,Βοσνία) για ενιαίο κράτος.Δηλαδή και στις 4 περιπτώσεις ευνοούν τους μουσουλμάνους εν μέσω αντιισλαμικής υστερίας στις ΗΠΑ.Ο λόγος που γίνεται αυτό δεν είναι φυσικά το 666 ή ο αντίχριστος αλλά ότι στο κατά Χάντιγκτον εγχειρίδιό τους που ακολουθούν οι ορθόδοξοι είναι ρωσόφιλοι και άρα στρατηγικά χειρότεροι γι αυτούς από τους μουσουλμάνους.Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν οι ΗΠΑ το textbook που έχουν για τη Σύγκρουση των Πολιτισμών καθώς έτσι σκέφτονται ότι και αν κάνουμε εμείς.Αυτό σημαίνει ότι η φιλοαμερικανική εξωτερική πολιτική της ΦΣ θα έλθει σε σύγκρουση με τα αισθήματα του ελληνικού λαού και είναι καταδικασμένη.
"Ο λόγος που γίνεται αυτό δεν είναι φυσικά το 666 ή ο αντίχριστος αλλά ότι στο κατά Χάντιγκτον εγχειρίδιό τους που ακολουθούν οι ορθόδοξοι είναι ρωσόφιλοι και άρα στρατηγικά χειρότεροι γι αυτούς από τους μουσουλμάνους."
Άλλη μια "βαθυστόχαστη" ανάλυση από αδαείς των οποίων η μόνη έκθεση στις θεωρίες του Χάντιγκντον ήταν μέσω ... Καρατζαφέρη!
Στην πραγματικότητα, κατά την αφελή αντίληψη του κόσμου που διέπει τον Χάντιγκτον, οι Ορθόδοξες χώρες (όπως, παρεμπιπτόντως, η Ινδία και η Ιαπωνία) χαρακτηρίζονται "swing civilizations". Αυτό, στην ανάλυσή του, σημαίνει ότι στην κυριότερη πολιτισμική σύγκρουση (μεταξύ Δύσης από την μία πλευρά, και Κίνας-Ισλαμικού κόσμου από την άλλη), οι Ορθόδοξες χώρες είναι δυνατόν να υποστηρίξουν οποιαδήποτε από τις δύο πλευρές (επομένως όποιος Αμερικανός ακολουθούσε την θεωρία του θα ήταν αναμενόμενο να επιθυμεί τον προσεταιρισμό αυτών των χωρών, και όχι την αντιπαράθεση μαζί τους).
Ωραία λοιπόν.Αφού είναι καρατζαφερική η εξήγηση δώστε εσείς τη δική σας ερμηνεία γιατί οι Τουρκοκύπριοι πρέπει να έχουν δικαιώματα που ούτε να ονειρευθούν δεν μπορούν οι Σερβοκοσοβάροι ή γιατί η Συμφωνία του Ντέιτον πρέπει να αναθεωρηθεί και η Συμφωνία της Αχρίδος να παραμείνει.
Πάσα εξήγηση δεκτή.
*Εγώ* φέρω το βάρος της απόδειξης προκειμένου να καταρρίψω τις ευφάνταστες θεωρίες σας? Νόμιζα ότι εκείνος που διατυπώνει μια θεωρία οφείλει να την τεκμηριώσει, και όχι το αντίστροφο..
Ο Huddington καταδικάζει την "εξαγωγή Δυτικών αξιών" (ακριβώς αυτήν που οραματίζονται οι νεοσυντηρητικοί για το Ιράκ!) ως ανήθικη, ιμπεριαλιστική, καταδικασμένη σε αποτυχία, και προκλητική για τον Μουσουλμανικό κόσμο. Σας φαίνεται αυτή η αντίληψη για "textbook" της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων? Γιατί εμένα μου μοιάζει για το άκρο αντίθετό της!
Και δεν έχει νόημα να αλλάζετε θέμα ζητώντας μου να χαρτογραφήσω την Αμερικανική εξωτερική πολιτική στο σύνολό της. Ούτε στο State Department δουλεύω, ούτε υποστηρίζω τα διπλά μέτρα και σταθμά της πολιτικής της Washington.
Απάντησα στον έωλο ισχυρισμό που διατυπώσατε, ότι δηλαδή οι ΗΠΑ είναι και θα παραμείνουν παντού και πάντα αντίθετες στα συμφέροντα των Ορθοδόξων χωρών, διότι τάχα αυτό υπαγορεύει η γεωπολιτική θεωρία του Huddington, την οποία ακολουθούν κατά γράμμα. Απέδειξα με επιχειρήματα ότι, ούτε αυτά που νομίζετε υποστηρίζει η διάτρητη θεωρία του Χάντιγκτον, ούτε την ακολουθεί η Αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Oι ΗΠΑ θεωρούν ακόμη υπ αριθ.1 εχθρό τη Ρωσία.Αυτή είναι η βάση της πολιτικής τους στα Βαλκάνια είτε βασίζεται στον Χάντιγκτον είτε όχι.
Από τη στιγμή που δεν υπάρχει η ιδεολογική διαφορά κομμουνισμού-αντικομμουνισμού τα κριτήρια για το ποιός είναι πιο αξιόπιστος αντιρώσος σε κάθε διένεξη κοινοτήτων είναι πολιτιστικές ομοιότητες.Τα περί ανθρωπιστικών ιδανικών που παραβίασε ο Μιλόσεβιτς διαψεύδονται από το παράδειγμα των Σκοπίων.Η χώρα αυτή δεν καταπίεσε καθόλου τους Αλβανούς και τους έδινε πάντα υπουργεία,ούτε έκανε καμμία εθνοκάθαρση.Και όμως έκαναν πλάτες σε ένοπλη εξέγερση που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα χαρακτήριζαν τρομοκρατική για να φθάσουμε στη Συμφωνία της Αχρίδας.
"Στην πραγματικότητα, κατά την αφελή αντίληψη του κόσμου που διέπει τον Χάντιγκτον"
.........................
Σημειώνω ότι συμφωνώ πλήρως με το περιεχόμενο των παρεμβάσεων σας, ωστόσο αναρωτιέμαι γιατί είστε τόσο κατηγορηματικός, χαρακτηρίζοντας "αφελή" την αντίληψη του Χαντιγκτον.
Τυχαίνει, όπως ο πρόεδρος Μπους, να γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου τις αντιλήψεις του Χαντιγκτον περί μη οκουμενικότητας του δυτικού πολιτισμού κλπ, αυτό, ωστόσο, δεν με εμποδίζει καθόλου, να θεωρώ, εύλογα, το έργο του αν μη τι άλλο, ένα χρησιμότατο μεθοδολογικό εργαλείο για τις διθνείς σχέσεις.
Υ.Γ. Στην Κύπρο η "πλειοψηφία" καταπάτησε τα δικαιώματα της "μειοψηφίας", ενώ στο Κόσοβο η "μειοψηφία" καταπάτησε τα δικαιώματα της "πλειοψηφίας". Εξ ου και τα διαφορετικά κυριαρχικά δικαιώματα στις δύο περιπτώσεις για τις "μειοψηφίες".
Όποιος έχει παρακολουθήσει τα γεγονότα στην πρώην Γιουγκοσλαβία γνωρίζει ότι οι Σέρβοι καταπάτησαν τα δικαιώματα των Αλβανών από το 1989 και μετά ενώ πριν καταπατούσε η αυτόνομη διοίκηση των Αλβανών τα δικαιώματα των Σέρβων ενώ στα Σκόπια ουδέποτε καταπατήθηκαν δικαιώματα Αλβανών.
Ο κόσμος προχώρησε με θεωρίες που προσπαθούσαν να εξηγήσουν εμπειρικές παρατηρήσεις.Μέχρι στιγμής η θεωρία αυτή επαληθεύεται σε 4 περιπτώσεις και δεν διαψεύδεται σε καμμία.Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζεται η αντιπαράθεση διότι θα υπάρξουν και άλλες συγκρούσεις και άρα ευκαιρίες για παρατηρήσεις που θα επαληθεύσουν ή θα διαψεύσουν τη θεωρία.
Θα ηταν ενδιαφερον αν πραγματι κανεις διαβαζε το βιβλιο του Χαντιγκτον να κατακρινει την αμερικανικη πολιτικη στην Βοσνια η οποια βοηθησε ενα εν δυναμει εχθρικο στοιχειο. Το μουσουλμανικο. Το ιδιο αναφερει και στο Ποιοι Ειμαστε
Δημοσίευση σχολίου