Δευτέρα, Ιουνίου 23, 2008

Η διαφθορά ως λαϊκό κεκτημένο

«Ρήγματα στο πολιτικό σύστημα προκαλεί το σκάνδαλο της Siemens και οι επικείμενες αποκαλύψεις τρομάζουν ΝΔ και ΠαΣοΚ.»
-απο το Βήμα

Το αν ο ελληνικός λαός θέλει να ακούσει την αλήθεια για το σκάνδαλο δεν είναι το δεδομένο αλλά το ζητούμενο. Συνήθως, οι μεγαλύτερες ανακρίβειες βρίσκονται στις καθημερινές και επαναλαμβανόμενες κοινοτοπίες. Αν θέλαμε να ακούσουμε την αλήθεια τότε είναι ολίγον τι δύσκολο να εξηγήσουμε πως έχουμε οικοδομήσει ένα πολιτικό σύστημα που βασίζεται σε μεγάλες δόσεις ψεύδους. Για παράδειγμα, οι πολιτικοί μας υπόσχονται καπιταλιστικό βιωτικό επίπεδο και κατανάλωση που μπορούμε τάχα να επιτύχουμε με μια ημισοσιαλιστική οικονομία. Είναι ένα ψέμα, αλλά είναι ένα ψέμα που θέλουμε να ακούμε.

Γενικά στην πολιτική κρίνουμε κάτι ως αληθές όχι επειδή ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά πάντοτε στο βαθμό που αυτό το κάτι κολακεύει τις όποιες προσωπικές ή συλλογικές απαιτήσεις.

Πολύ φοβάμαι ό,τι μια σημαντική μερίδα της ελληνικής κοινωνίας δεν αγανακτεί τόσο με το σκάνδαλο καθαυτό αλλά με την μη συμμετοχή της σε τέτοιου είδους "παιχνίδια". Το πρόβλημα δεν είναι η διαφθορά αλλά η δίκαιη ανακατανομή της διαφθοράς. Έτσι και η διαδεδομένη και βαθιά ριζωμένη ευαισθησία για «να διασφαλίσουμε το δημόσιο χαρακτήρα» του οτιδήποτε.

Μας λένε ό,τι κάποιες εταιρίες επιβάλλεται να μείνουν στο δημόσιο, όπως ο ΟΤΕ, γιατί έχουν στρατηγικό ρόλο. Είναι πράγματι στρατηγικής σημασίας ο ΟΤΕ. Είναι στρατηγικά τοποθετημένος για να μπορεί μέσο τον προμηθειών του να συμβάλλει στο χρηματισμό των κομμάτων και πολιτικών. Είναι στρατηγικά τοποθετημένος στο να μπορεί να προσλαμβάνει τους ημέτερους. Είναι επίσης στρατηγικά τοποθετημένος στο να μπορεί να κάνει έργα και επενδύσεις σε πολιτικά ευαίσθητους νομούς για όποιο κόμμα τυγχάνει να είναι στην εξουσία.

Και θέλουμε τέτοιου είδους στρατηγικού σημασίας οργανισμούς που επιτρέπουν την πολυεπίπεδη διαπλοκή. Από τον κλητήρα μέχρι τον διευθυντή και τον πολιτικό προϊστάμενο, όλοι έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν – ανάλογα με το θέση τους φυσικά – εις βάρος το φορέων που υποτίθεται υπηρετούν. Έχουμε δημιουργήσει και το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο όπου η διαπλοκή έχει περιθώριο να ανθήσει. Η παραγραφή για αδικήματα που έχουν διαπράξει υπουργοί επέρχεται στα μόλις 5 χρόνια – μπορεί όμως να επέλθει και νωρίτερα. Βέβαια αν δεν υπάρχει παραγραφή είναι και πάλι πολύ δύσκολο να διωχθεί ένας υπουργός αφού η όλη διαδικασία της δίωξης είναι ιδιαίτερα περίπλοκη. Σε ρεπορτάζ της Καθημερινής διαβάζουμε ό,τι «το συνταγματικό πλαίσιο άλλαξε το 2001, με την αναθεώρηση του άρθρου 86. Ομως και η νέα διατύπωση θεσμοθετεί μια εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία για την ποινική δίωξη των υπουργών, η οποία πολύ δύσκολα μπορεί να καταλήξει στην παραπομπή τους στο ακροατήριο. Απαιτείται ειδικότερα, να αποφασίσει το Κοινοβουλιο δύο φορές, με την απόλυτη πλειοψηφία του συνολικού αριθμού των βουλευτών, για να ασκηθεί ποινική δίωξη. Την πρώτη φορά για να συσταθεί επιτροπή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, και τη δεύτερη για να αποφασιστεί από την Ολομέλεια εάν θα ασκηθεί ή όχι δίωξη.»

Όσο για αυτούς που δεν είναι υπουργοί και πάλι υπάρχει ένα σύστημα ανεπίσημης ασυλίας. Σύμφωνα με τον γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης «η βραδύτητα στην απονομή δικαιοσύνης και η εν πολλοίς ανεπάρκεια των δικαστηρίων να επιβάλουν τον νόμο,κυρίως στα οικονομικά εγκλήματα, όπου πολλοί διαφεύγουν διά της μεθοδευμένης παραγραφής των αδικημάτων, όπως και η σε μεγάλο βαθμό ποινική και πειθαρχική ατιμωρησία των δημοσίων υπαλλήλων, έχει δημιουργήσει στους παρανομούντες αίσθημα ασυδοσίας».

Την δεκαετία του 80 μια νέα πολιτική δύναμη ήρθε στα πράγματα. Είχε την ευκαιρία να χαράξει μια νέα πορεία και να κόψει την κρατικοδίαιτη διαφθορά που τότε ήταν περιορισμένη. Αντίθετα μετέτρεψε την διαφθορά σε λαϊκό κεκτημένο. Το δικαίωμα να κερδίσεις εις βάρος του κοινωνικού συνόλου από προνόμιο μια μικρής και διεφθαρμένης ελίτ έγινε το εισιτήριο για το νέο ελληνικό όνειρο της αρπαχτής.

Ένα μέρος από αυτούς που κόπτονται για «να διασφαλίσουμε το δημόσιο χαρακτήρα» φορέων, οργανισμών και επιχειρήσεων τον κάνουν μόνο και μόνο για να διασφαλίσουν το προνόμιο τους να ληστεύουν ατιμωρητί τον Έλληνα φορολογούμενο.

http://www.meticslexicon.blogspot.com/

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τώρα που ο κουρνιαχτός θα αρχίσει να σηκώνεται, όχι τόσο διότι ξαφνικά έπιασε η πιλάλα τον μέχρι τώρα ραγιά, υπήκοο και γονυπετή παρλαπίπα Έλληνα να "αποδοθεί δικαιοσύνη" αλλά διότι πολλοί αισθάνονται σαν απατημένοι σύζυγοι που τους έπιασαν κορόιδα.

Και ενώ οι ίδιοι θυμούνταν τις πομφόλυγες του "Ανδρέα" τη δεκαετία του 80, επειδή είτε οι ίδιοι δεν μπόρεσαν είτε να μπουν στο βαθύ πυρήνα της διαφθοράς,και να φάνε το "κατιτίς" τους, είτε διότι -και αυτή η περίπτωση παροιμιώδους αφέλειας χρήζει ψυχιατρικής διερεύνησης- ακόμε περίμεναν κάτι από την "αλλαγή" και το "σοσιαλιστικό μετασχηματισμό" της κοινωνίας, τώρα ανακαλύπτουν ξανά τον τροχό.

Δεν μπορώ-αληθινά- να καταλάβω προς τι ο θόρυβος με το Σημίτη. Ο Σημίτης κατασκεύασε -έστω και με στρεβλό τρόπο- τις υποδομές της Αθήνας. Τις ίδιες υποδομές τις οποίες ο προκάτοχος του δεν κατασκεύασε διότι σύμφωνα με την παραφιλολογία της εποχής θα αποτελούσαν "καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης" και διότι η τότε Ελληνική κοινωνία -διάβαζε η αμόρφωτη, ακαλλιέργητη και ανεκπαίδευτη μάζα που ωρυόταν με αυτοκόλλητα που είχαν τη φωτογραφία του Ανδρέα στο κούτελο- είχε ανάγκη από "κοινωνικά έργα- διάβαζε το πρώτο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης όπου εκατομμύρια παλιές δραχμές δινόταν σε αμφίβολης αισθητικής θίασους να παίζουν Μπρεχτ και τον "Καλό στρατιώτη Σβέϊκ" στα χωριά.

Παιδιά, ας το δούμε το πράγμα κατάματα: Αυτά που έκανε ο Σημίτης και οι επιτελείς του Σημίτη ήταν πταίσματα μπροστά σε αυτά που έκανε ο ένας, ο μόνος υπεύθυνος που ακούει στο όνομα Ανδρέας Παπανδρέου.

Όσο κακό έκανε στην Ελλάδα η Χούντα όπου μια δράκα επίορκων κατέλυσε τους νόμους και το σύνταγμα διότι μέσα στο θολωμένο τους μυαλό θεώρησαν ότι είχαν το δικαίωμα από κάποια ανώτερη δύναμη που τους είχε διορίσει θεματοφύλακες των όποιων ιερών και οσίων της Ελλάδος, άλλο τόσο κακό έκανε και ο Ανδρέας Γεωργίου Παπανδρέου ο οποίος πήρε μια χώρα που ετοιμαζόταν -και είχε ήδη αρχίζει- να έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τις σκιές του προσφάτου παρελθόντος της και την έστειλε στα τάρταρα περνώντας το μύνημα¨Εφόσον υποφέρατε και βασανιστήκατε και πήγατε στα ξερονήσια τώρα δε σας αφορούν ούτε νόμοι, ούτε θεσμοί , ούτε κοινωνικές συμβάσεις, ούτε αξίες. Αυτά όλα είναι κακά πράγματα, είναι "δεξιά" πράγματα, είναι για τα κορόιδα τους κουτόφραγκους που δεν ξέρουν να ζουν και να ρίχνουν τη ζεμπεκιά και κλεμένο εκατομμύριο, ούτε να χαίρονται τη γλυκεια παρανομία του εύκολου χρήματος."

Και έτσι, με τον ίδιο τρόπο που η χούντα σχεδόν αφαίρεσε το δικαίωμα σε κάποιον να αυτο-αποκαλέιται "δεξιός" (ουαί, βαβαί, παπαί ιταταταί που λένε και οι γραφές), έτσι και το ΠΑΣΟΚ αφαίρεσε το δικαίωμα από κάποιον να είναι περήφανος που είναι "αριστερός', "προοδευτικός", "ανένταχτος", "ανεξάρτητος" και δε συμμαζεύεται, έχουν και πολλές διαβαθμίσεις πανάθεμα τους.

Αυτό που περνάει η Ελληνκιή κοινωνία είναι το χανγκόβερ τριάντα χρόνων κραιπάλης όπου εκτός από τον πονοκέφαλο, κάπου στο βάθος φαίνεται να έρχεται και το γκαρσόνι με το λογαριασμό.

Περαστικά σε όλους σας μάγκες μου αλλά ξέρετε κάτι; οι υπόλοιποι ΔΕ ΣΑΣ ΦΤΑΙΓΑΜΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ.

Και γι' αυτό θα πληρώσετε, και όχι φυσικά γιατί θα σας κάνει ντα ο Τσίπρας με τον Αλαβάνο αλλά γιατι σε αυτό τον ρημαγμένο τόπο κύριοι "προοδευτικάριοι" έχουν μείνει ακόμα κάποιοι που θέλουν να δουν τη χώρα τους καλύτερη.

Για σας όλους, η "κάθοδος στον Άδη" ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ.

Ανώνυμος είπε...

Ta sygxarhthria mou kyrie Napolewn gia to arthro sas!

Etsi akribws. Xreiazomaste dhmosia kritikh eksw apo ta dontia...

Elias είπε...

Συμφωνώ απολύτως με τις παρατηρήσεις του ανωτέρω "Γίγαντα", όχι όμως και με τις αισιόδοξες νότες που δίνει στις 2-3 τελευταίες προτάσεις του

Athena Smith είπε...

Συμφωνω με το σχολιο του κοιμωμενου γιγαντα. Ποτε μου δεν καταλαβα με ποια λογικη ο Ανδρεας αφαιρεσε το δικαιωμα εργασιας απο ικανους και το εδωσε σε ανικανους αλλα δικους του. (Αυτα που ειδαμε να συμβαινουν στην Ολυμπιακη και ΟΤΕ δεν ειχαν προηγουμενο). Με ποια λογικη "εδωσε" στα συνδικατα τιτλους ιδιοκτησιας της οποιας επιχειρησης εκπροσωπουσαν. Με ποια λογικη γυρισε την πλατη στη Δυση και αγκαλιασε τους τρομοκρατες και τους ξεβρακωτους του πλανητη (Αραφατ, Κανταφι, κινημα αδεσμευτων κτλ). Με ποια λογικη σταματησε την αναπτυξη του τοπου.

Δεν ξερω αν θα χαρακτηριζα τη διαφθορα του Σημιτη ως πταισμα. Μπηκαμε με ψευτικα στοιχεια στην ΟΝΕ. Δεν ηταν αστεια υποθεση αυτος ο διεθνης διασυρμος. Κι αν η υποθεση Σημενς δειξει οτι η ιδια η κυβερνηση τοτε προεβη σε ξεπλυμα χρηματος; Θα υπαρξει καμια αντιδραση τοτε;


Σημερα διαβαζα στην Καθημερινη οτι 9 στους 10 Ελληνες θα προτιμουσαν να φυγουν στο εξωτερικο. ΗΠΑ, Αγγλια και Ιταλια. Εκει μας καταντησαν. Να ειμαστε ο λαος που αφ'ενος μισει τη Δυση, αλλα συγχρονως την ποθουμε οσο τιποτα αλλο.

Ανώνυμος είπε...

"...οι πολιτικοί μας υπόσχονται καπιταλιστικό βιωτικό επίπεδο και κατανάλωση που μπορούμε τάχα να επιτύχουμε με μια ημισοσιαλιστική οικονομία."

Τι άλλο θα διαβάσει κάποιος εδώ μέσα?

Ανώνυμος είπε...

Με "καπιταλιστικό βιωτικό επίπεδο" εννοείς αυτό του καπιατλιστή; Μοιράζουν πουθενά να πάρω κι εγώ;

libertarian είπε...

βιοτικό επίπεδο καπιταλιστικών χωρών το οποίο είναι υψηλό σε αντίθεση με αυτό των σοσιαλιστικών.

Ανώνυμος είπε...

Στο ΠΑΣΟΚ να εξηγήσουν τι «δουλειά» έκαναν ορισμένα στελέχη τους τόσα χρόνια…

Μπορεί στην χώρα μας να μην επετεύχθη τελικώς η επαγγελία του μακαρίτη Ανδρέα, του «σοσιαλιστικού μετασχηματισμού» της κοινωνίας μας, επετεύχθη ωστόσο ο… μετασχηματισμός –τόχουμε ξαναγράψει- των άλλοτε «επαναστατών» του ΠΑΚ, του ΕΚΚΕ και των …συμπαραμαρτούντων, σε πολύτιμους συνεργάτες των «πολυεθνικών του καπιταλισμού» που άλλοτε κατήγγειλαν, απ’ την άνεση φυσικά των ποικιλώνυμων «σπουδαστηρίων» της αλλοδαπής όπου «φιλοσοφούσαν» με τα χρήματα των «αστών» μπαμπάδων τους βεβαίως, μακρυά απ’ τα άγχη της καθημερινότητος στην φτωχή τότε «Ελλάδα των συνταγματαρχών»… Αυτοί όλοι απετέλεσαν μετά και για 20 περίπου χρόνια την «κυβερνητική παρέα» στην χώρα, τους πολίτες της οποίας «δουλεύουν» ακόμη και σήμερα «ψιλό γαζί», πουλώντας «φύκια για μεταξωτές κορδέλες»…Τα «επιτεύγματά» τους τα διεκτραγωδούν εκ των υστέρων οι «πηγές» των διαρροών για τις διεθνείς μίζες και τον παράνομο πλουτισμό υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων και κομμάτων απ’ την SIEMENS κατά κύριο λόγο… Το ΠΑΣΟΚ σήμερα ευρισκόμενο ήδη στα πρόθυρα τις διάλυσης, πρέπει να μας εξηγήσει καθαρά τί «δουλειά» έκαναν όσα χρόνια κυβέρνησαν οι διάφοροι «Τσουκάτοι» -κι όχι μόνον ο «Στρατηγός» του Σημίτη βεβαίως- και με ποιών την «κάλυψη» ενεργούσαν, γιατί είναι αστείο φυσικά να πιστεύει κανένας ότι… «DEAL» ενός εκατομμυρίου μάρκων για τα «ταμεία του κόμματος» ή για… «άλλο ταμείο», τα συνομολογούσε με τους Γερμανούς μόνος του ο Θόδωρος.. Να μας εξηγήσουν ακόμη –μαζί και με την Ν.Δ. φυσικά- πώς διαχειρίζονται τα τεράστια κατ’ έτος κονδύλια των κρατικών επιδοτήσεων, αφού τα γραφεία τους σ’ όλη την χώρα δεν έχουν… μαντήλια να κλάψουν… Άλλωστε το «τέλος» επέρχεται μοιραίο και γρήγορα πια για όλους τους…

Υ.Γ. Το παραπάνω σχόλιο δεν είναι δικό μου...είναι της τοπικής εφημερίδας των Ιωαννίνων "Πρωϊνά Νεά". Εγώ, απλά, συμφωνώ με αυτό το σχόλιο...

Ανώνυμος είπε...

Να δω αν κατάλαβα καλά από όσα γράφτηκαν μέχρι τώρα, για το ότι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τα έπαιρναν από την Ζήμενς φταίει ο Ανδρέας Παπανδρέου. ΟΚ...

Ανώνυμος είπε...

Και βέβαια φταίει ο Αντρέας. Αυτός πρωτοεξέδωσε την διαταγή σαν άλλος στρατηγός Λι στο κάστρο του Τακέσι ***ίστε τα όλα.

Ανώνυμος είπε...

Διαφθορά υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στη χώρα μας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου φέρει και αυτός το δικό του μερίδιο όπως ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ.

Ανώνυμος είπε...

"...βιοτικό επίπεδο καπιταλιστικών χωρών το οποίο είναι υψηλό σε αντίθεση με αυτό των σοσιαλιστικών."

Εγώ ξέρω ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατάρρευσε πριν 20 σχεδόν χρόνια. Με τι γίνεται η σύγκριση σήμερα;

Ανώνυμος είπε...

Ποτέ δεν περίμενα ότι θα έφτανε η ώρα που θα υπερασπιζόμουν τον Α. Γ. Παπανδρέου. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα της υπερβολής και τις υπερβολικής απαξίωσης, ακόμα και μια κριτική που έχει βάση καταντάει, με τις υπερβολές της, να γίνεται γελοία. Και αναφέρομαι στο κείμενο της εφημερίδας "Πρωινά Νέα", και ειδικότερα στο κομμάτι που ισχυρίζεται ότι ο Ανδρέας περνούσε μια ζωή χωρίς άγχη μακριά από την Ελλάδα των Συνταγματαρχών. Ο συγγραφέας είτε από ιστορική άγνοια είτε από κακοήθεια ξέχασε να αναφέρει ότι ο Ανδρέας δεν έφυγε στο εξωτερικό όταν μπορούσε, αλλά αντίθετα έμεινε και φυλακίστηκε από τους Συνταγματάρχες, και μόνο τότε κατάφερε να διαφύγει με τη βοήθεια συνεργατών στο εξωτερικό.

Άυτά από κάποιον που έχει πολεμήσει μετά πάθους τις πολιτικές του μακαρίτη.

Ανώνυμος είπε...

Τι να κανουμε ρε Νιεφσκι, τα κωλοσπιτα, οι αεροσυνοδοι που εκαναν κουμαντο τη χωρα, τα δωρακια, τα παμπερς, οι Κολλαδες, οι Τομπρες και οι Κουτσογιωργες ηταν προιοντα του Παπανδρεισμου. Δηλαδη του κομματος του κρατισμου και του κρατικοποιημενου αμοραλισμου.

Ανώνυμος είπε...

Ο/Η σαρδαναπαλος είπε...
Τι να κανουμε ρε Νιεφσκι, τα κωλοσπιτα, οι αεροσυνοδοι που εκαναν κουμαντο τη χωρα, τα δωρακια, τα παμπερς, οι Κολλαδες, οι Τομπρες και οι Κουτσογιωργες ηταν προιοντα του Παπανδρεισμου. Δηλαδη του κομματος του κρατισμου και του κρατικοποιημενου αμοραλισμου.

Στ'αλήθεια πιστεύεις ότι ο "Παπανδρεϊσμός" γέννησε τη διαφθορά σ'αυτή τη χώρα? Πριν τον μακαρίτη δηλαδή όλα ήταν αγγελικά και ωραία?

Roark είπε...

Είναι πράγματι άδικο να κατηγορείται ο Αντρέας ως μόνος υπεύθυνος για την διαφθορά στο ελληνικό κράτος. Όπως θα ήταν άδικο να κατηγορηθεί για το ίδιο και οποιοσδήποτε άλλος προηγούμενός του. Όλοι φέρουν τις προσωπικές τους ευθύνες από την εποχή που κάποιοι φάγανε τα επαναστατικά δάνεια, πριν καν γίνουμε κράτος. Αλλά σε μία κοινωνία που ποτέ δεν έμαθε να λειτουργεί θεσμικά, η συναλλαγή κάτω από το τραπέζι είναι ο κανόνας.

Ο Αντρέας όμως φέρει ευθύνες που κανείς προηγούμενός του δεν μπορεί κατηγορηθεί. Μαζικοποίησε το φαινόμενο σε απίστευτο βαθμό με τον γιγαντισμό και την κομματικοποίηση του κράτους.

Την δεκαετία του '80 δεν δημιουργήθηκαν απλά νέα τζάκια. Οι πρόσοδοι της διαφθοράς διαχύθηκαν σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας (μεγαλύτερο από κάθε άλλη εποχή) και δημιούργησαν μια ολόκληρη παρασιτική μεσαία τάξη. Αυτό είναι αναμφισβήτητα η κληρονομιά του Αντρέα.

Ανώνυμος είπε...

Τακη

επι Ανδρεα η διαφθορα εγινε κοινωνικο φαινομενο και η ανελιξη επειδη εφαγες δυο φαπες απο την χουντα ηταν το συγχωροχαρτι.
Προ Ανδρεα δεν ηταν ολα αγγελικα πλασμενα αλλα η αισθητικη του σκυλαδικου, της γκομενας και βεβαια οι στρατιες των αγραμματων που εγιναν υπουργοι,γραμματεις κλπ ηταν πρωτοφανη. Και βεβαια η διαφθορα Κοσκοταδων, Αθανασοπουλων και λοιπων που εγιναν οτι εγιναν λογω κομματος δεν υπηρχε. Με λιγα λογια η ρεμουλα και το κλεψιμο εγιναν κοινωνικο προτυπο. Δες πχ ποιοι ειναι οι σημερινοι opinion makers και πως ανελιχθηκαν επι Ανδρεισμου

Athena Smith είπε...

Συμφωνω απολυτα με τον Σαρδαναπαλο και Ροαρκ αλλα εχω να προσθεσω οτι αυτο που τον βαρυνει ιδιαιτερα ειανι οτι ειχε την ευκαιρια να μας βαλει στο τρενο της αναπτυξης τη δεκαετια του 80 και επελεξε να μη το κανει για να κρατηθει στην εξουσια.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο του κοιμώμενου γίγαντα.
Φίλε Κώστα απλώς να υπενθυμίσω, μιας και είσαι παλιός ότι ο Ανδρέας αποφυλακίστηκε από την χούντα μετά από απίτηση των Αμερικανών. American citizen γάρ.
Ίσως ο μόνος πολιτικός για τον οποίο οι Αμερικάνοι παρενέβησαν για να αφεθεί ελεύθερος.

Ανώνυμος είπε...

Αντι αραμανλής όποιο άλλο όνομα πολιτικού βάλετε, ταιριάζει.

ENA ΜΑΤΣΑΚΙ ΑΓΚΑΘΩΤΑ ΑΓPIΟΛΟΛΟYΔA
ΑΠΟ ΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΑΦΘΟΝΟΥΝΕ
ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ
1.
Ο Καραμανλής κλέβει.
Μικρή καμπανούλα του αγρού
ο Καραμανλής κλέβει.
-Ο αγέρας με φυσά και δεν ακούω.
Πιο δυνατά καλέ μου.

-Ο Καραμανλής κλέβει
μικρή καμπανούλα του αγρού!.
Ο Καραμανλήηηηηηης,κλέβειειειειειειει..
-Αχ ο αγέρας παίρνει τη φωνή σου-
τίποτα δεν ακώ κι ας βάζεις
τις απαλάμες σου γύρω απ' το στόμα.
Μα συ μ' ακούς παλληκαράκι του Βουνού.
Άκου λοιπόν τί ο αγέρας που φυσάει μου λέει:.
"Ο Καραμανλής κλέβει" μου φωνάζει.
Άκου και κάνε κάτι
συ του λαού παλληκαράκι.
Ο Καραμανλής κλέβει.

2.
Στην ακρογιαλιά η αχάιδευτη μικρούλα.
Τα ποδάκια της στο νερό πλέκουν.
-Άνοιξε το 6ήμα σου παιδόπουλο της άνοιξης.
Κάποιονε σαν εσένα καρτερεί και λαχταράει.
-Βαριά η καρδιά μου κι άβουλο το χέρι
Εχτές ο φίλος μου αρρώστησε και πέθανε.
Θέση δεν είχε στο νοσοκομείο.
-Αχ! Τα ποδάκια αχάιδευτα θα μείvουνε του κοριτσιού με το νερό που παίζει.
Μα όχι-να, εκείνος,
που το σπίτι του
με τα κρεβάτια των νοσοκομείων έφτιαξε
πλησιάζει προς την ακροθαλασσιά.
-Φύγε μικρούλα απ' το νερό. Τρέξε στο σπίτι σου μικρούλα.
-Εγώ θέλω στ’ αυτιά μου σκουλαρίκια
και φόρεμα η μάνα μου καινούργιο.
ΚΑΙ Ο πατέρας
από ταβέρνα οε ταβέρνα τριγυρνάει χωρίς δουλειά.
-Φύγε μικρούλα.Κάτι θα βρεθεί.
-Βρέθηκε κιόλας. Βιαστικός
έρχεται κατά μένα ο πλούσιος. Κι εγώ
τον κόρφο τον μικρό μου
τον αμεγάλωτον ακόμα ετοιμάζω.




3.
-Μικρό δεντράκι
μικρό. δεντράκι
πότε καρπό θα δώσεις;
-Σ' αυτό τον κήπο εγώ δε θα καρπίσω,
Γιατί ψηλά στου λόφου την κορφή ο κήπος μου είναι
και από δω βλέπω απλήρωτη δουλειά.
-Μικρό δεντράκι
μικρό δεντράκι
οι μίσχοι των φύλλων σου τρυφεροί
τ’ άνθη σου ολόκληρο σε σκέπασαν.
-Θα ρίξω τ’ άνθη μου άκαρπα
καί φύλλα και κλαριά μου θα ξεράνω.
-Μικρό δεντράκι
μικρό δεντράκι
άσε στην μοίρα του τον άνθρωπο.
Πιες το ρυάκι
ανάσανε τον άνεμο
δώσε καρπούς σε κείνον που σε φύτεψε.

-Εκείνος που με φύτεψε
είναι που τη δουλειά σου κλέβει.
Και ΤΑ δεντράκια όπως εγώ
η ψυχούλα τους σπαράζει
να βλέπει ανθρώπους δύστυχους.




4.
-Από του φεγγαριού τους κύκλους
ο πρώτος είναι της αγάπης μου.
Ο δεύτερος της αγριοτριανταφυλλιάς
κι ο τρίτος του πελάγου.
-To πέλαγο ανέμελε τραγουδιστή
δε θέλει ούτε να σε βλέπει
που αφήνεις να σε λοιδορούν οι βουλευτές σου.
-Σκοτούρα μου το πέλαγο.
Ο κύκλος τπς αγριοτριανταφυλλίτσας μου
για μένα τη στροφή του γράφει.
-Εγώ νιε μου ανέμυαλε και χιλιοπροδομένε
ούτε τ! αγκάθια μου δε χαραμίζω
για όποιον αφήνεται όμορφα άμορφα
στους υπουργούς του το αίμα να του πίνουν.
-Σκοτίστηκα για τ' άνθη σου.
Τ' άνθη δικά μου όμως όλα της καλής μου-
το γέλιο, το κελάδημα, ο κόρφος
και τ' άνθος το κρυφό της το ανοιγμένο.
-Καλλίτερα στον εγκρεμό να ρίξω τ' άνθια μου όλα
παρά σε σκλάβο ένανε το μύρο τους να δώσω.
-Φεύγω και όπλο ζώνομαι και βλήματα τυλιέμαι
και υπουργούς και βουλευτές στον Άδη κατεβάζω.
Κι αν το ’χει η μοίρα μου η καλή πάω κι εγώ μαζί τους.
Κάλλιο, παρά να ντρέπεται για μένανε η καλή μου.


5,
Οι νεκροί των δρόμων-
ΟI νεκροί των κλεμμένων χρημάτων-
οι νεκροί των σκανδάλων
τις νύχτες γίνονται ένα
με του φεγγαριού το κλάμα
στα γύρω γυμνά χωράφια.
Ο κρύος άνεμος της νύχτας
τις φωνές τους παίρνει
και τις αναπνοές μ' αυτές γεμίζει εκείνων
που θυμούνται ακόμα τους χαμένους.
Εκατομμύρια στρογγυλά χρυσά νομίσματα
κυλούνε μ' ένα θόρυβο δαιμονικό
από των αδικοχαμένων τις παλάμες
και παν και γίνονται γιοτ υπουργών,
και βίλλες εργολάβων,
και καταθέσεις βουλευτών σε τράπεζες.
Αρχαίοι κάτοικοι των τόπων αυτών ξυπνούνε,
χώμα στα μαλλιά τους,
σκοτάδι στις τρύπες των ματιών
και βλέπουν την κατάντια των σημερινών κατοίκων
κι ακούν τον άγγελο της προδοσίας να σαλπίζει:
"Οι δρόμοι είναι καλοί.
ΟΙ οδηγοί φταίνε".
Και φριχτά ηχούνε προδομένα
τα κόκαλά τους.
Ο δολοφόνοι κοιμούνται στ' απαλά τους μαξιλάρια.



6.
Κάπου κάπου
μέσα στη νύχτα
ακούς να σκάζουνε γκαζάκια.
Οι εμπρηστές μετά
‘συχάζουν ότι εκάναν το καθήκον τους.
Τα μαχαίρια, οι δυναμίτες,, οι μπόμπες,
κοιμούνται μέσα στϊς αποθήκες.

Τα μαχαίρια ονειρεύονται λαιμούς πολιτικών.
Οι μπόμπες ονειρεύονται Βουλή,
υπουργεία, βίλλες, πλοία, εργοστάσια΄
κι οι δυναμίτες υπουργεία γκρεμισμένα.
Και οι γκαζάκηδες κοιμούνται ήσυχοι
πως το καθήκον τους εκάμανε.


7,
Τα ζώα ακούσαν φασαρία από την πόλη.
"Τράβα καλή αλεπού να μας ειπείς τι τρέχεί."
Επήγε, γύρισ' η αλεπού.
"Και τ! είδες αλεπού αλεπουδίτσα;" της κάνει το λιοντάρι.
"Είδα μιλιούνια ανθρώπους να φωνάζουνε
σε είκοσι άλλους:
"Μας κλέβετε το φαί μας και πεινάμε!"
"Μετά; Πέσαν στους κλέφτες πάνου να τους φάνε;"
"Oxι.Διαλύθηκαν ησύχως".
"Λοιπόν αξίζουνε την πείνα".


8.
Η Δείλια των Συμπάντων
ΚΑΙ ο Ανεύθυνος των Ουρανών
βρεθήκανε πάνω στη γης μια μέρα.
Εκείνη τρέμοντας σε κάθε αγεροφύσημα
κι Εκείνος έχοντας ξεχάσει και γιατί ήρθε.
"Έτσι ως τρέμουνε μ' αρέσουνε τα στήθια σου" της είπε κείνος.
«Φοβάμαι», είπε αυτή,
"ως και τις μύγες που πετάνε.
Πάρε με στην αγκάλη σου και 'σύχασέ με"
"Έτσι όπως σ' έχω εδώ κλεισμένη
κι έτσι που τίποτα να κάνουμε δεν έχουμε άλλο
τι θα 'λεγες ν' αφήσουμε παιδί ένα 'δώ;"
"Αν έτσι θέλεις ναι. Μα φύλαγέ με
από τις σκιες κι από της χλόης το πράσινο"
Και τηνε σφιχταγκάλιασε αυτός
πόθο γεμάτος,ΤΕΤΟΙΟΝ,
που οι φοβισμένες οι γυναίκες
στον άντρα τον εγωιστή γεννούνε.
Και μήνες ύστερα εννιά
γεννήθηκε το έθνος των ελλήνων.





9.
Τα κρύσταλλα της τηλεόρασης-
μικρές πυγολαμπίδες-
μαζεύτηκαν στη χλόη του δάσους
έξω απ! ΤΟΥ Ύπνου την καλύβα.
"Εγώ
τώρα που μας ανακαλΰψανε
θα φύγω στο Βορρά"
είπε η έξυπνη μικρή πυγολαμπίδα.
(αστέρια δείξετε το δρόμο στη μικρή
την αδερφούλα σας της γης)
«Έγώ στο ΝΟΤΟ θα τραβήξω»
είπε η σοφή πυγολαμπίδα.
(αστέρια, δείξετε το δρόμο στη μικρή
την αδερφούλα σας της γης)
Και κάθε μια εδιάλεξε το δρόμο που ήθελε να πάρει.
(αστέρια δείξετε το δρόμο στις μικρές
τις αδερφούλες σας της γης).

Ο γυμναστής πυγολαμπίδων
το βράδυ εκείνο είχε βγει
χωρίς ελπίδα
πως θα 'βρισκε ούτε μία.
Kαι να μπροστά ΤΟΥ όλες μαζεμένες!
Τις μάζεψε όλες, τις εγύμνασε,
ΚΙ όλες μαζί τις πούλησε στο μέγαρο Μαξίμου.
Kαι TO γύμνασμά τους
να κάνουν είναι ό,τι
το αφεντικό του μέγαρου κάθε φορά τους λέει.



10
Χρηματιστήριο.
Kλέβουν κυβέρνηση κι αντιπολίτευση.
To βατραχάκι πηδάει μέσα στα νερά.

Κλέβουνε συγγενείς τους και γνωστοί.
Η αράχνη ετοιμάζει το δλητήριο της.

Κλέβουν γνωστοί γνωστών,
Τα λεφτά κλέβονται των πολιτών.

Οι νέοι βάζουνε γκαζάκια.
Φαντάζονται τους εαυτούς τους ήρωες.
Κοιμούνται κι ονειρεύονται στεφάνια
στο λαιμό ανδριάντων τους μαρμάρινων.
να κρεμιούνται.

Οι άλλοι κλέβουνε και κλέβουνε και κλέβουνε.
Και νεαροί
διαλέγοντας ονόματα ηχηρά,
οργανώσεων,
βάζουν γκαζάκια…



11.
-Ο θείος Καραμανλής έχει δυο τρισεκατομμύρια.
Πού βρήκε τα λεφτά αυτά
κορυδαλλέ μου
κορυδαλλέ μου;
-Στη δυστυχία του ανάπηρου
στο θάνατο του τραυματία
στην πορνεία της γυναίκας.
-Ο Νεονάκης
έχει εβδομήντα εκατομμύρια.
Πού βρήκε τα λεφτά αυτά
κορυδαλλέ μου
κορυδαλλέ μου;
-Απ' τους μιστούς και τις συντάξεις,
από την τύφλα της Παιδείας
κι απ' των βιομήχανων τις μίζες.
-Ο «Άκης» πού εβρήκε τα λεφτά
και βίλλες χτίζει κι αγοράζει νυφικό
για τη γυναίκα του εκατό χιλιάδες
κορυδαλλέ μου
κορυδαλλέ μου;
Από την αγορά ΤΩΝ όπλων
κι από των θεσσαλονικιών την πεθυμιά
να 'χουν πολιτικό έναν δικό τους.
-Και τι για όλ' αυτά
κάναν οι νέοι της χώρας μου
κορυδαλλέ μου
κορυδαλλέ μου;
-Βάλαν γκαζάκια.
-Μέτρησες των ελλήνων το μυαλό
κορυδαλλέ μου
κορυδαλλέ μου;
-Έψαξα-
δε βρήκα τέτοιο τίποτα για να μετρήσω,
-Κι η αντρεία και το φιλελεύθερο κι η εξυπνάδα τι έγϊνε-
πού πήγε, που γι αυτήν καυχιώνται
αφού αφήνουν να τους κλέβουνε
κορυδαλλέ μου
κορυδαλλέ μου;

-To καύχημα έχουν μόνο κi όχι τ' άλλα.

-Κι ένας λαός χωρίς μυαλό
το τέλος του πoιo θα 'ναι
κορυδαλλέ μου
κορυδαλλέ μου;

-Ο αφανισμός.



12.
-Ογδόντα δυο νεκροί σ' ένα ναυάγιο
τ! κάνουνε στον υπουργό της ναυτιλίας αδέρφι μου;
-Προαγωγή από κράτος κι από κόμμα,
-Η εκκόλαψη κλεφτών ΚΪ η κάλυψή τους
ΤΪ δίνουνε σ' έναν πρωθυπουργό αδέρφι μου;
-Σίγουρη δεύτερη τετραετία.
-Με τα δικά σου αν τα λεφτά
ζούνε καλά όσοι σε κλέψανε
και συ απ' την ανέχεια σου πεθαίνεις,
τι κάνεις τότε αδέρφι εσύ;
-Την ψήφο μου τους δίνω πάλι,


13.
Πήγαινε μόνος του στο δάσος ο γεωργός.
Στα δέντρα έριχνε το κρύο φεγγάρι αχτίδες παγωμένες.
Δυο ‘λάφια τον κοιτάζανε τρεμάμενα απ' το κρύο
να κουβαλάει τ' άθλιο κορμί του στην καλύβα του.
-Κοίτα σε χώρα ποιαν έχουμε γεννηθεί.
Χειρότεροι από μας ΟΙ ανθρώποι.

-Χειρότεροι...χειρότεροι…

-Κι εμάς μας τρώει το λιοντάρι
μα είναι που εμείς όπλα δεν έχουμε.

-Δεν έχουμε...δεν έχουμε…

-Ενώ αυτοί μυαλά ίδια κι ίδια χέρια έχουνε,
και ίδια όπλα και oi δυο κρατάνε.
Και δε σηκώνουνε τα όπλα τους
ενάντια στα λιοντάρια τους-γιατί;

-Γιατί.;..Γιατί;..

-Κοίτα τον πώς δουλεύει γι άλλους...
Κοίτα τον πώς σκυμμένο το κεφάλι του κρατεί...
Κι αύριο με το δρεπάνι του
θα πάει να θερίσει στάρι
αντί με κείνο τα κεφάλια να τους πάρει...
-Τα κεφάλια τους…Τα κεφάλια τους...



14.
To σχολείο σκόλασε. Βγαίνουν τα παιδιά.

-Εγώ σα μεγαλώσω θα γινώ μηχανικός
να χτίζω σπίτια.

-Πού θα πας το απόγεμα; Έλα σπίτι
να παίξουμε κρυφτό και αμάδες.

-Θέλω να διαβάσω να γίνω μηχανικός.
Αν όλο παίζω δε θα γίνω μηχανικός.

-Ο πατέρας μου λέει πως ό,τι και να γίνει κανείς
χαμένα πάνε όλα στη χώρα αυτή.
Μόνο αν κλέψεις θα ζήσεις καλά.
Εγώ θα μάθω να κλέβω.

-Kαι γιατί όλα πάνε χαμένα στη χώρα αυτή;

-Δεν ξέρει λέει κι αυτός, μα έτσι είναι.
Ίσως, λέει, φταίνε τα γονίδια μας.

-Ο πατέρας σου είναι σοβαρός άνθρωπος.
Για να το λέει έτσι θα !ναι.

-Και βέβαια έτσι είναι.

-Θα 'ρθω να παίξουμε τότε.
θα με μάθεις και μένα να κλέβω;




15.
Μες στη χελιδονοφωλιά,
ψηλά,
μιλάει το χελιδονάκι
με τον πατέρα του.

-Πατέρα τί είναι κλέφτης;
που όλοι λέει στη χώρα ετούτη κλέφτες είναι;
-Είναι αυτός που παίρνει τα λεφτά του αλλουνού.
-Και τ' είναι τα λεφτά πατέρα;
-Είναι ο ιδρώτας κι η υγεία ΚΙ η χαρά
και η διασκέδαση και το φαί και το πιοτί του ανθρώπου.
-Ό,τι είναι τα έντομα για μας
είναι και τα λεφτά για τους ανθρώπους;
-Ναι παιδάκι μου καλό. Έτσι είναι.
-Δυστυχισμένοι ανθρώποι να 'ναι κλέφτες...
Πατέρα μου, δε θέλω να τους βλέπω.
Την άλλη τη χρονιά να μην ερθούμε !δω.
-Εδώ μας έχει τάξει ο θεός παιδί μου για να ζούμε.
-Δυστυχισμένα χελιδόνια εμείς…
με κλέφτες δίπλα μας να ζούμε...




16,
-Αυτές κυρα-πατρίδα οι ζωγραφιές στον τοίχο τ' είναι;
-Πάρε παιδί μου τ' όπλο αυτό.
Και άκου.
Αυτόν εκεί στα δεξιά Καραμανλή τον λένε.
Είναι ο μπροστάρης,
Τ’ άγριο λεφούσι πίσω του που σέρνει
είναι οι ληστές και oι φονιάδες μου.
Είναι οι καταχραστές και οι ληστές μου.
Αυτός ο ένας σωρός.
Αριστερά βλέπεις το άλλο πλήθος
με τις προβιές αρνιών που στάζουν αίματα;
Που πάει μπροστά τους κείνος ο ψηλός
που Παπαντρέου τονε λένε;
Αυτοί παιδί μου με καταματώσαν
κομμάτια κόβοντας και τρώγοντας τις σάρκες μου
αφού τα ρούχα που φορούσα πρώτα πούλησαν.
Τους δυο ετούτους τους σωρούς στόχο θα βάλεις.
Και δύσκολο να τονε βρεις δεν είναι.
Κι όπου να ρίξεις,
εμένα σώζεις απ' τα νύχια τους παιδί μου,
νέε μου,
που όμορφη με θέλεις ,
και κυρά στον τόπο μου,
δίπλα σου σοβαρή να στέκω
και να μην ντρέπεσαι για μένα όταν στις συντροφιές
με σεργιανάς του κόσμου.
Εμπρός παιδί μου.
Μάθε να χτυπάς.
Όσο λιγότερους αφήσεις
τόσο περσότερο καλό μου κάνεις.
Χτύπα παιδί μου.
Τ' όπλο σταθερό.
Αετίσιο μάτι.
Απόφαση για λεφτεριά.
Χτύπα παιδί μου!
-Κυρα-πατρίδα ποιος χτυπάει την πόρτα μας;
-Αυτοί παιδί μου είναι!
Ήρθαν εδώ για να σε πάρουνε και σένα στην παρέα τους
επάνω μου και συ αντάμα τους να πέσεις
και να πεθάνω και να σβήσω μια ώρα αρχύτερα,
-Σύντροφε ρίξε τ' όπλο!
Και κοίτα! Πάρε να φας!
Μαλάκωσέ το λίγο στο νερό και φάε να ζήσεις,
Με ξεροκόμματα οι αληθινοί πατριώτες ζούνε.
Κι έλα κοντά μας στη μεγάλη μας παράταξη.
Για μία λεύτερη πατρίδα σύντροφε!
-Έλα με μας καλό παιδί μας.
Αυτοί ρημάξαν την πατρίδα.
Εμείς θα τηνε σώσουμε.
Και κοίτα! Πάρε αυτό το ξεροκόμματο
κα μέτρα το με κείνο
του Παπαντρέου.Το δικό μας
θα δεις πως είναι-φως φανάρι-μεγαλύτερο.

-Χτύπα παιδάκι μου!
Μπρος σου τους έχεις…
Η τελευταία σου ευκαιρία είναι πριν και σένα φάνε!
Μη!..Μην παίρνεις το κομμάτι που σου πέταξαν.
Φρέσκα καρβέλια τρων αυτοί βουτυρωμένα
που εσένανε θα βάλουν να τους ψήσεις.
Χτύπα παιδί μου! Χτύπα τους!
-Ε σεις, δικός σας είμαι.
Λίγο νερό μονάχα να το βρέξω.
-Παιδί μου αχ!
Πάει κι αυτή η γενιά μου!


17.
Τα κουρασμένα σέρνοντας τα βήματά τους
δυο άλογα
στην πόρτα φτάνουνε του Χρόνου.
-Άνοιξε κυρ-Χρόνε την πορτίτσα σου.
Βγες από τα βάθια σου
και κάνε μας τη χάρη να μας πεις
ποιος την πατρίδα των αλόγων ρήμαξε.
-Μεγαλομάτικα άλογα
ξέρετε ότι δεν υπάρχω πια
κι όμως ζητάτε από μένα πράγματα να σας ειπώ.
Εγώ είμαι του Χρόνου το χοντρό νεκρό το σώμα.
Τα χέρια ετούτα έχουνε ρημάξει όχι μια,
παρά πατρίδες μετρημένες σε χιλιάδες.
Διασχίστε το τεράστιο το κορμί μου,
απάνου σε πατρίδων πτώματα πατώντας,
και στην ουρά μου τη μακριά όταν θα φτάσετε
εκεί δε θα ρωτείστε μα θα δείτε
ποιος την πατρίδα σας ετούτη τη στιγμή ρημάζει.
Ένα νεκρόν ξυπνήσατε.
Στο ζωντανό κομμάτι μου τραβάτε.
Τ’ άλογα χλιμιντρίσανε,
προχώρησαν,
κι ενώ στο ζωντανό κομμάτι εβρίσκονταν του Χρόνου
εκάνανε το βήμα προς τα πίσω
που στο ανύπαρκτο και στο άχρονο ευθύς τα πήγε.
Ο Χρόνος κλείνοντας την πόρτα του
εχασμουρήθηκε τεραστιο ένα στόμα ανοίγοντας
και με τα χείλια του πρησμένα εμουρμούρισε:
Άλογα.,.τι περιμένεις...
έλληνες νομίζω ήσαν...




18.
Στα βορινά τα κρύα της Ευρώπης μέρη
δυο λύκοι έχοντας φάει ένα αρνί
στον κρύο ήλιο συζητάνε των πατρίδων τους.
-Τα νότια αρνιά πιο τρυφερά από τα δικά μας είναι.
Μες στις σάρκες τους
ο ήλιος της πατρίδας τους κυλάει.
Kαι στις φλέβες τους
το αίμα τρέχει γρηγορότερα.
Μας χρειάζεται η ζωντάνια και η θέρμη τους.
-Τα ελληνικά τ! αρνιά είναι τα καλλίτερα
και τα πιο υπάκουα.
-Τελειώνουν όμως όπου να 'ναι.
Τώρα βουλγάρικα, ρουμανικά,
και γιουγκοσλάβικα καϊ ουγγρικά έχουν σειρά.
-Αυτά σκληρό έχουνε κόκκαλο
και αντιστέκονται, λένε οι φήμες,
στων λύκων τα καλέσματα.
-To 'χω ακούσει, Α! Ελληνικά,
πρόβατα που ακόμα και ακάλεστα
την πείνα μας για να προλάβετε
σερνόσασταν κοντά μας...
-…Που κοπαδιαστά οι τσοπαναραίοι σας σάς έφερναν…
ίσα στο στόμα το δικό μας μέσα...
-Και με αντάλλαγμα λίγο σανό...
που και κείνον, άκουσα,
δεν τονε δίνανε στα πρόβατά τους,
παρά σε άλλα πρόβατα τονε πουλούσαν.
-Θα μας λείψουν τα ελληνικά τ' αρνιά.
-Ας ελπίσουμε
με τόσο φαί
να είναι νόστιμοι και τρυφεροί
και οι τσοπάνηδές τους...
Τι λες, πάμε για ύπνο;




19.
-Εγώ, η γριά χελώνα
χιλιάδες χρόνια σέρνομαι στη γη.
Στο καύκαλό μου σπάζουν οι αιώνες απείραχτην αφήνοντάς με.
-Πες μου χελώνα-γριά χελώνα, πώς ο κόσμος άρχισε;
-Με χαρές και τραγούδια
και με γιορτές των τζιτζικιών στις γέρικες ελιές.
-Πες μου χελώνα-γριά χελώνα, πώς η πατρίδα μου γεννήθηκε;
-Όπως όλες oι πατρίδες
απ’ το νερό, το στάρι και το πρόβατο.
-Πες μου χελώνα-γριά χελώνα
πώς η πατρίδα μου θα τελειώσει;
-Η πατρίδα σου νεκρή.
Kαι συ ένας ίσκιος
που με το γέρμα του ήλιου θα χαθείς.


20.
-Καραμανλή-Καραμανλή
θα μας δώσεις ψωμί να ζήσουμε και μεις;
-Αν περισσέψει από τις αποθήκες μου…
-Κλέφτες υπουργοί
ένα κομματάκι απ' το χρυσάφι σας
θα μοιράστε στο φτωχό λαό;
-Αν μας το επιτρέψει η Ευρώπη…
-Κλέφτες βουλευτές
θα μας δώστε πίσω
το ένα στα εκατό που μας εκλέψατε;
-Αν μας αφήσουν οι ερωμένες μας…
-Καραμανλή Καραμανλή
θα μας θάψεις όταν πεθάνουμε;
Ναι, γιατί δεν αντέχει η ντελικάτη μύτη μου τη βρώμα.




21
Στης λίμνης τα δέντρα
πουλιά κελαδούνε.
-Πού πας νέε μου συ;
ρωτούν σα με δούνε.

-Στο πάρκο πηγαίνω
το κόμμα μου να 'δω
που πέντε αφεντεύει
χρονιές του’ τη χώρα.


-Αυτός αρχηγεύει-
ο Καραμανλής;
-Αυτός-ναι ο ίδιος
του λαού εκλεκτός.

-Επήρε απ' τους πλούσιους
στη φτώχια να δώσει;
Επήρε απ' τους κλέφτες
τα που 'χαν κλεμμένα;

-Πουλιά μου δεν είναι
τόσο εύκολα όλα.
Υπάρχει το σχέδιο
μα θέλει δουλειά.

-Επήρε απ' το θειο του
τα δυο που 'χει φάει
τρισεκατομμύρια
δραχμές του λαού;
-Παλιές ιστορίες
καλά μου πουλάκια.
Τα νέα γυρεύουν
προβλήματα λύση.

-Μην έκλεισε μέσα
στα σίδερα εκείνους
το χρήμα που εφάγαν
με τους γερμανούς;

-Τα ξέρετε όλα
καλά μου πουλάκια!
Μα όλα να γίνουν
γυρεύουν καιρό…

-Τις βίλλες που υψώσαν
κλεμμένα λεφτά
τις πήρε απ' όσους
παράνομα εχτίσαν;

-Πουλιά μου δεν είναι
τόσο εύκολα όλα.
Υπάρχουνε νόμοι
-του κράτους ψυχή.

-Εκρέμασε κλέφτες;
Ντουφέκισε κείνους
που πίναν το αίμα
του δόλιου λαού;

-Μα όχι καλά μου...
Αυτοί αν δολοφόνοι
και άνομοι, όμως
δεν είμαστ' εμείς…

Η δημοκρατία
που λάμπει στη χώρα
τα τέτια δε στέργεί-
ελεύτερη αυτή…
-Η ιδέα, διαβάτη,
της δημοκρατίας
σε ζάλισε κι ούτε
δεν ξέρεις τι λες.

Μα φεύγουμε τώρα.
Με ανόητους ανθρώπους
πουλιά που όλα βλέπουν
δεν έχουν δουλειά.

Κακόμοιροι ανθρώποι
φριχτά γελασμένοι!
Φριχτά υποταγμένοι
σ’ ανόμων βουλές!

-Μην πάτε πουλάκια-
χωρίς σας ο τόπος
νεκρός θ! απομείνει
και άχαρος πια,

μιας κι η δικιοσύνη
μαζί σας θα έρθει
πετώντας με τ' άγια
δίκά σας φτερά.

-Την είχαμε φέρει
τη λυώσατε κάτου
τη ζήσαμε πάλι,
μαζί μας θα 'ρθεί.

Και πήγαν. Και φύγαν.
Και όπως τραβούσα
στο μέρος το κόμμα
πou είχε γιορτή

φτερά στις χοντρές μου
τις πλάτες φυτρώσαν
και δύναμη μία
με σήκωσε πάνω

και μου 'πε: «συ φύγε
δεν πρέπει σου εδώ»΄
και τ! άγια πουλάκια
επήγα να βρω.




22.
Ο σιδεράς χτυπάει πάνω στ' αμόνι
κι ομορφοτραγουδάει το σφυρί.
-Γερές μην κάνεις σιδερά
τις άλυσες του δούλου.

Γ ια να μπορέσει μια και δυο
να τις κατασυντρίψει
και λευτεριά έτσι να βρει
μες στην πικρή ζωή του.

Κι ο σχοινοπλέχτης γέρνοντας
στον πάγκο του επάνω
χοντρά χοντρά κάνει σχοινιά
και διπλοκαμαρώνει.

-Χοντρά μην ,κάνεις τα σχοινιά
γιατί τους σκλάβους δένουν
κι εύκολα πια δε λύνονται
-τα χέρια δε χωρίζουν.

Και με την πέννα του ο γραφιάς
ωραία γράμματα γράφει
που νόμους λεν και που μ! αυτούς
τους δούλους φυλακίζουν.

-Σπάσε γραφιά την πέννα σου
παρά να δίνεις νόμους
που δυστυχούνε το λαό
και το θεό σκοτώνουν,

Μα δεν ακούει κανένας τους.
Και όλοι τους δουλεύουν
με τις δουλειές τους φέρνοντας
τον ίδιο το χαμό τους,


Γιώργης Χολιαστός

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock