Πέμπτη, Φεβρουαρίου 05, 2009

Σχέδιο σωτηρίας υπ'άριθμόν πόσο II



Ο Χάρης Πεϊτσίνης σε προηγούμενο άρθρο του αναρωτήθηκε πού σταματάνε τα διάφορα σχέδια σωτηριάς που γεννιούνται με βιομηχανικούς ρυθμούς πλέον από τις κυβερνήσεις των κρατών. Ανέφερε ότι μέχρι τώρα έχει μετρήσει λίγο ή πολύ στις ΗΠΑ 3 σχέδια σωτηρίας μέχρι τώρα. Στην πραγματικότητα, τα σχέδια σωτηρίας είναι ακόμα περισσότερα αν πάει κανείς λίγο πιο πίσω στον χρόνο. Την δεκαετία του '70 είχαμε δυο ενεργειακές κρίσεις, το 1973 και το 1979, που συνοδεύτηκαν από αντίστοιχη ύφεση των δυτικών οικονομιών. Τότε, οι δυτικές οικονομίες ήταν πολύ πιο ρυθμισμένες απότι σήμερα και τότε προτάθηκαν αντίστοιχα σχέδια σωτηρίας με σήμερα. Οι υπέρμαχοι των κρατικών σχεδίων ενίσχυσης δεν έχουν αλλάξει την ρητορική τους και τα επιχειρήματά τους ούτε στο ελάχιστο από τότε. Η μόνη διαφορά είναι ότι η σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων με τα διάφορα "σχέδια σωτηρίας" γίνονται όλο και πιο ξεδιάντροπα κάθε φορά. Και για του λόγου το ασφαλές, αντιγράφω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του 1980 "Παγκόσμια Πρόκληση" του πολιτικού-δημοσιογράφου Jean-Jacques Servan-Schreiber - στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ράπτη:

«.....
Στα μέσα του 1980, όταν όλες οι τράπεζες αρνήθηκαν να δώσουν νέα δάνεια, η διεύθυνση, με πρωτοβουλία του προέδρου Lee Iacocca, σχεδιαστή του περίφημου Mustang, που αποτέλεσε τον θριάμβο της δεκαετίας του 1960, απευθύνθηκε στον τελευταίο πιθανό πιστοδοτικό οργανισμό, το Κράτος. Γεγονός ανεπάναληπτο στην ιστορία της αμερικάνικης βιομηχανίας. Παράλληλα, οι άλλοι δυο γίγαντες, η Ford και η General Motors, πριν φτάσουν ακόμα στην απελπιστική κατάσταση της Chrysler, έκλεισαν ένα μεγάλο μέρος από τα εργοστάσιά τους με δικαιολογία την κάθετη πτώση των πωλήσεών τους. Το παθητικό που εμφανίζει ο προϋπολογισμός της Chrysler για το 1980 φτάνει στο 1,2 δισεκατομμύρια δολλάρια. Ύστερα από πραγματική μάχη που δόθηκε στο Κονγκρέσο, η αμερικάνικη κυβέρνηση κατάφερε να εξασφαλίσει ένα δημόσιο δάνειο της τάξης του 1,5 δισεκατομμυρίου, για να σώσει την επιχείρηση. Αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε. Γιατί πώς θα αντιμετωπιστεί το νέο παθητικό της Chrysler και με ποιον τρόπο θα καλυφθούν τα χρέη της Ford(θα δούμε παρακάτω το αστρονομικό ποσό τους) και της General Motors;

Το διοικητικό συμβούλιο της Chrysler ζήτησε από τον πρόεδρο του συνδικάτου εργατών αυτοκινήτου, τον Douglas Frazer, να γίνει μόνιμο μέλος του.

Ο Lee Iacocca αρχίζει να συνειδητοποιεί το μάθημά του και να παραδέχεται την αδυναμία του να αντιμετωπιστεί η κατάσταση με τις παλιές μεθόδους. Σύμφωνα με μια πρόσφατη δηλωσή του:

"Η ιδιωτική βιομηχανία αυτοκινήτων δεν έχει πια μέλλον στις ΗΠΑ. Είμαι πλέον βέβαιος γι'αυτό. Μελέτησα την περίπτωση της Ιαπωνίας και κατάλαβα ότι η πραγματική μεταμόρφωση της βιομηχανίας τους, στον τομέα μας, οφείλεται στην εφαρμογή ενός κοινού προγράμματος, σχεδιασμένου με την συνεργασία του κράτους και των βιομηχανιών. Το δόγμα της "ελεύθερης επιχείρησης", που διακηρύξαμε μέχρι σήμερα, έχει αποτύχει. Στην Ιαπωνία το αγνοούν. Ήρθε η σειρά μας να πάρουμε μαθήματα απ'τους άλλους."
.....»

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο το άρθρο σου Nievskii αλλά καλό θα ήταν να παραθέσεις και κάποια νούμερα.Πόσο π.χ είναι το ποσοστό της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας στο ΑΕΠ των ΗΠΑ.H αμερική είναι πρώτη στον αριθμό αυτοκινήτων ανα κάτοικο με 765 αυτοκίνητα ανα 1000 κατοίκους!!! και το 2007 έρχεται δεύτερη στον κόσμο μετά την Ιαπωνία σε παραγωγή οχημάτων με 10,780,729 οχήματα.Ολα τα παραπάνω στοιχεία σε συνδυασμό με τον τεράστιο αριθμό του προσωπικού που απασχολείται στην αυτοκινητοβιομηχανία στα ανταλλακτικά στις πωλήσεις κτλ είναι απαραίτητα για να καθορίσουμε πόση πρέπει να είναι η κρατική ενίσχυση με όποιους τρόπους θα γίνει αυτή (μερική κρατικοποίηση,δανεισμός,επιχορηγήσεις
κτλ.)Η αυτοκινητοβιομηχανία είναι ένας από τους σημαντικώτερους πυλώνες της παγκόσμιας οικονομίας μαζί με τις φαρμακοβιομηχανίες και τις βιομηχανίες παραγωγής όπλων.Σήμερα αντιμετωπίζει κρίση στο άμεσο και στο απώτερο μέλλον όμως όταν η παγκόσμια οικονομία θα ανακάμψει και συνεχίσει να αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς κυρίως στην Ασια και στην λατινική αμερική και αργότερα στην Αφρική οι πωλήσεις αυτοκινήτων θα είναι πολλαπλάσιες από'τι σήμερα και η παραγωγή και οι εξαγωγές οχημάτων θα είναι θέμα ζωτικής σημασίας για τις οικονομίες της περιθωριοποιμένης πλεον δύσης

Dorotheos είπε...

Εποικοδομητικό το άρθρο σου. Άρχισα να προβληματίζομαι αν, σε αυτή την φάση του καπιταλισμού, η κοινωνικοποίηση και κρατική ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, στην οποία εν μέρει οδηγούμαστε εξ ανάγκης, θα ήταν μια προσωρινή λύση...

Επίσης, άρχισα να σε θεωρώ κρυπτο-σοσιαλιστή.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα συμπληρώσω ότι ο κόσμος μας διαμορφώνεται από τις ανάγκες των Αμερικανών. Εφόσον κανένας δεν θέλει να μπλεχτεί με αυτοκινητοβιομηχανίες στην Αμερική σημαίνει ότι σε μερικά χρόνια δεν θα έχουμε ανάγκη τα αυτοκίνητα για τις πιο υποτυπώδεις ανάγκες μας αλλά θα περπατάμε και λίγο.
Βέβαια αυτό το κίνημα θα γίνει πραγματικότητα πολύ αργότερα στην υπερσυντηρητική Ελλάδα, όπου ξεκινήσαμε να αγοράζουμε δυο και τρία αυτοκίνητα (δύο Καγιέν και ένα Σμαρτ).

Nievskii είπε...

Το παραπάνω άρθρο δεν παίρνει θέση υπέρ ή κατά των σχεδίων σωτηρίας. Απλά θέλω να δείξω ότι η ρητορική και τα επιχειρήματα είναι τα ίδια με το 1980 για τα σχέδια σωτηρίας. Το 1980 η ρητορική αυτή μπορεί να είχε περισσότερο νόημα απότι σήμερα, όταν το κράτος είχε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής στην οικονομία, η παγκοσμιοποίηση δεν είχε την σημερινή έκταση, η κρίση δεν αφορούσε στον απύθμενο πάτο του χρηματοπιστωτικού συστήματος και οι κρατικίστικες ρυθμίσεις δεν είχαν τόσο κακό όνομα. Τότε όμως οι πολιτικοί πρόκριναν άλλη οδό. Είχαμε τα νόμπελ οικονομικών σε Φρήντμαν-Χάγεκ και μετά από λίγα χρόνια πολιτικούς όπως η Θάτσερ και ο Ρήγκαν που αποφάσισαν να μειώσουν το κράτος, άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο πετυχημένα. Όλα αυτά γιατί τότε τα κεϋνσιανά φαραωνικά σχέδια σωτηρίας απέτυχαν. Στην τωρινή κρίση υπάρχουν δυο γενικά προσεγγίσεις:

Ι. Η θέση των περισσότερων κλασικών φιλελευθέρων:
α)ναι στην επίβλεψη της αγοράς για την διασφάλιση του ανταγωνισμού
β)όχι στις κρατικές ρυθμίσεις, κρατικοποιήσεις και γενικότερα έλεγχο της αγοράς
γ)όχι στο σχέδια σωτηρίας γιατί δημιουργούν moral hazard για το μέλλον και η δημιουργική καταστροφή θα βοηθήσει να ξεπεραστεί γρηγορότερα η κρίση

ΙΙ. Η θέση των σοσιαλιστών: α)ναι στην επίβλεψη της αγοράς
β)ναι στις κρατικές ρυθμίσεις και τις κρατικοποιήσεις
γ)ναι στα σχέδια σωτηρίας

Τελικά όμως διάλεξαν οι πολιτικοί το χειρότερο και από τις δυο μεριές. Η απορρύθμιση της αγοράς παρεξηγήθηκε με παθητική στάση του κράτους - η απορρύθμιση μπορεί να είναι μόνο ενεργητική, ποτε παθητική διαδικασία και στην συνέχεια βγήκαν σχέδια μαμούθ, όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Δεν θα επιχειρηματολογήσω υπέρ ή κατά των σχεδιών, θα ήθελα την γνώμη σας για ένα βασικό θέμα στα σχέδια σωτηρίας:
Ας πούμε ότι είμαστε υπέρ των σχεδίων σωτηρίας. Και ας πούμε ότι δεχόμαστε ad hoc σχέδια και δεν καταστρώνουμε γενικές αρχές. Για αυτά τα σχέδια πότε σταματάμε; Πού τα δίνουμε και πόσα δίνουμε; Πότε, πού, πόσο;

Ανώνυμος είπε...

Ποτέ , πουθενά , καθόλου

Ανώνυμος είπε...

Δέκα συμμαθητές από το Γυμνάσιο ξαναβρέθηκαν μετά από 30 χρόνια και άρχισαν να κάνουν καθημερινή παρέα. Με διαφορετική οικονομική κατάσταση ο καθένας τους, αποφάσισαν να βρίσκονται στο καφενείο/ουζερί «Το Τηνιακό» όπου έπιναν τις μπυρίτσες τους και έκαναν καθημερινό λογαριασμό 100?.

Οι 10 φίλοι συμφώνησαν επίσης να πληρώνουν τον λογαριασμό με βάση την οικονομική κατάσταση του καθενός, γεγονός που όλοι θεώρησαν δίκαιο. Έτσι πλήρωναν τον λογαριασμό ως κάτωθι (όπως περίπου πληρώνουμε τους φόρους μας):

Όνομα

Πληρώνει

Εργασία

Εισόδημα

1

Αρτέμιος


ταμείο ανεργίας

5.000?

2

Βασίλειος


ταμείο ανεργίας

5.000?

3

Γεώργιος


ταμείο ανεργίας

5.000?

4

Δημήτριος


ταμείο ανεργίας

5.000?

5

Ευστάθιος

1?

Part time ταμίας

10.000?

6

Ζαφείρης

2?

Τεχνικός Η/Υ

15.000?

7

Ηρόδοτος

8?

Δημόσιος υπάλληλος

25.000?

8

Θεοφάνης

12?

Δικηγόρος

40.000?

9

Ιγνάτιος

22?

Γιατρός

70.000?

10

Κωνσταντίνος

55?

Επιχειρηματίας

200.000?


ΣΥΝΟΛΟ

100?



Οι φίλοι μας, πλήρως ικανοποιημένοι με την συμφωνία, βρισκόταν καθημερινά για τις μπυρίτσες τους. Ο καφετζής, ο Δήμος, που απέκτησε ξαφνικά 10 νέους πελάτες, σαν επιχειρηματικό μυαλό που ήταν, και για να μην τους χάσει από πελάτες, τους λέει ένα Σαββατόβραδο: «Επειδή είσαστε οι καλύτεροι πελάτες μου, θα σας κάνω έκπτωση 20? στον λογαριασμό σας! Έτσι από εδώ και στο εξής θα μου δίνετε 80? για τις μπύρες σας αντί για 100?!».
Ξαφνικά οι 10 φίλοι μας απέκτησαν ένα πρόβλημα να λύσουν: τι ποσό θα πλήρωνε τώρα ο καθένας τους εάν συνέχιχαν να πληρώνουν τον λογαριασμό όπως πληρώνουμε τους φόρους μας; Πως θα μοίραζαν την μείωση των 20? μεταξύ των;
Ο Αρτέμιος (1ος) είπε στους υπόλοιπους ότι λογικό θα ήταν οι τέσσερις πιο φτωχοί να συνεχίσουν να μην πληρώνουν τίποτε, και οι υπόλοιποι έξι να μοιραστούν την έκπτωση ισόποσα μεταξύ των. Δηλαδή ο καθένας από τους έξι να πληρώνει 3,33? λιγότερα. Εάν γινόταν αυτό, ο Ευστάθιος (5ος), και ο Ζαφείρης (6ος), πίνοντας δωρεάν μπύρες, θα κέρδιζαν και χρήματα καθημερινά! Αυτή η ιδέα απορρίφτηκε πάραυτα από τους υπόλοιπους!
Έτσι οι δέκα (10) φίλοι μας ζήτησαν την βοήθεια του Δήμου του καφετζή που τους πρότεινε την παρακάτω λύση:

Όνομα

Πλήρωνε

Πληρώνει

Διαφορά

% μείωσης

1

Αρτέμιος





2

Βασίλειος





3

Γεώργιος





4

Δημήτριος





5

Ευστάθιος

1?


1?

100%

6

Ζαφείρης

2?

1?

1?

50%

7

Ηρόδοτος

8?

5?

3?

38%

8

Θεοφάνης

12?

8?

4?

33%

9

Ιγνάτιος

22?

18?

4?

18%

10

Κωνσταντίνος

55?

48?

7?

13%


ΣΥΝΟΛΑ

100?

80?



Και οι 10 φίλοι μας είχαν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι. Οι 4 πιο φτωχοί εξακολουθούν να πίνουν τις μπυρίτσες τους δωρεάν. Ο 5ος της παρέας (Ευστάθιος) δεν πληρώνει πλέον τίποτε. Οι 5 που θα συνεχίζουν να πληρώνουν τον λογαριασμό, τώρα πληρώνουν λιγότερα.
Όμως, όταν βρέθηκαν έξω από το καφενείο, άρχισαν να συγκρίνουν πόσο λιγότερο πλήρωνε ο καθένας και έτσι άρχισαν οι γκρίνιες.
· «Εγώ κέρδισα μόνο 1? από την έκπτωση» είπε ο Ευστάθιος (5ος). «Αλλά ο Κωνσταντίνος κέρδισε 7?!»
· «Σωστά» είπε ο Ζαφείρης (6ος). «Και εγώ κέρδισα 1? αλλά είναι αδικία που ο Κωνσταντίνος κέρδισε 700% περισσότερα!»
· «Αυτό είναι αλήθεια» είπε ο Ηρόδοτος (7ος). «Εγώ κέρδισα 3? και αυτός 7?. Οι πιο πλούσιοι κερδίζουν τα πιο πολλά!» (Σ.Σ: ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΑΜΕΣΩΣ ΤΟ ΕΝΤΟΠΙΣΕΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ)
· Ταυτόχρονα σχεδόν οι 4 πρώτοι (Αρτέμιος, Βασίλειος, Γεώργιος και Δημήτριος) ούρλιαζαν: «ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ. Εμείς ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ. Το σύστημα εκμεταλλεύεται μονίμως τους φτωχούς!»
Οι εννιά φίλοι, όλοι δυσαρεστημένοι με τον Κωνσταντίνο που κέρδισε τα πιο πολλά, το περικύκλωσαν έξω από το καφενείο, τον έκαναν τουλούμι στο ξύλο και τον άφησαν αναίσθητοστο πεζοδρόμιο της Λεωφ. Αλεξάνδρας.
Την επόμενη μέρα, την Κυριακή, όπως ήταν αναμενόμενο, ο δαρμένος της παρέας, ο Κωνσταντίνος, δεν εμφανίστηκε στο καφενείο. Οι υπόλοιποι εννιά έπιναν χαρούμενοι τις μπυρίτσες τους έχοντας ταυτόχρονα βγάλει και το άχτι τους με τον Κωνσταντίνο!
Η χαρά όμως τους κόπηκε απότομα όταν ήλθε η ώρα του λογαριασμού! Τότε ανακάλυψαν ότι τα χρήματα που είχαν όλοι μαζί πάνω τους ήταν μόλις 32?... Ούτε τον μισό λογαριασμό δεν μπορούσαν να πληρώσουν γιατί τους έλειπαν τα 48? του Κωνσταντίνου.
Ο καφετζής αγανακτισμένος γιατί έχασε τα λεφτά του, τους έκοψε την έκπτωση.
Οι φίλοι δεν ξαναβρέθηκαν γιατί οι 4 πρώτοι δεν είχαν λεφτά για μπυρίτσες και ο τελευταίος που έβαζε και τα περισσότερα δεν του άρεσε και πολύ το γεγονός ότι οι άλλοι έπιναν με τα λεφτά του και τον έδερναν κιόλας.
Λοιπόν, φίλοι ,συνεργάτες, συγγενείς ,συνάδελφοι, εργαζόμενοι ,άνεργοι, συμφοιτητές και δημοσιογράφοι: Έτσι ακριβώς δουλεύει και το σύστημα πληρωμής των φόρων.
Οι πιο πλούσιοι πληρώνουν τα πιο πολλά. Όταν όμως γίνεται μείωση φόρων, αυτοί που πλήρωναν τους υψηλότερους φόρους κερδίζουν τα πιο πολλά από την μείωση!
Εάν τους φορολογείς περισσότερο από τους άλλους και τους επιτίθεσαι επειδή έχουν την ευχέρεια που εσύ εκμεταλλεύεσαι, μπορεί να μην ξαναεμφανιστούν ποτέ στο «καφενείο».
Στη πραγματικότητα, μπορεί να αρχίσουν να πίνουν μπύρες σε άλλα «καφενεία», εκτός της χώρας πιθανόν, όπου η ατμόσφαιρα είναι πολύ πιο φιλική και πιθανώς οι μπύρες να κοστίζουν λιγότερο!!!
Για όσους κατάλαβαν, δεν απαιτείται εξήγηση!

Για όσους ΔΕΝ κατάλαβαν, ΔΕΝ υπάρχει εξήγηση!

Υ.Σ. Αυτό το άρθρο, είναι παράφραση ενός ("Bar Stool Economics" ) που έγραψε ο David Kamerschen, Ph.D., Professor of Economics, University of Georgia.

Ανώνυμος είπε...

Το παραπάνω κυκλοφορεί και σε chain mail. Αλλά έχει ένα βασικό πρόβλημα στην συλλογιστική του: αν ισχύει η οριακή θεωρία της αξίας, τα χρήματα έχουν διαφορετική αξία για διαφορετικούς ανθρώπους. Έτσι, ο πλουσιότερος μπορεί να κερδίζει περισσότερο ή λιγότερο από τους άλλους. Το πόσο κερδίζει δεν ξέρουμε, γιατί δεν ξέρουμε το πόσο αξίζει για αυτόν το ποσό της έκπτωσης. Ακόμα και ο πέμπτος, μπορεί το ποσό που κερδίζει να έχει ή να μην έχει αξία για αυτόν. Επειδή όταν μοιράζουμε τους μισθούς δεν είμαστε μαρξιστές να μιλάμε για αντικειμενική αξία και υπεραξίες, δεχόμαστε ότι δίκαιη είναι η προοδευτική φορολογία. Ακόμα και οπαδοί της κατάργησης του φόρου εισοδήματος και αντικατάσταση με τον VAT tax, όπως οι τύποι του Mises Institute, ισχυρίζονται ότι ο ΦΑ είναι δίκαιος γιατί είναι προοδευτικός, αφού οι πλούσιοι καταναλώνουν περισσότερο.

Ανώνυμος είπε...

Ελα ντε που ισχύει το αντίθετο και οι πρώτοι 9 πληρώνουν ΦΠΑ και άλλους έμμεσους φόρους(καυσιμα ,τσιγάρα,ποτά,τέλη κτλ).Ο 6 πληρώνει και μικρό άμεσο φόρο.Οι 7,8,9 πληρώνουν μεγάλους άμεσους φόρους που φτάνουν και το 40% του εισοδηματός τους και ακόμα πιο πολλούς έμμεσους.Ο 10 είναι φοροφυγάς και δηλώνει πιο φτωχός απο όλους δεν πληρώνει άμεσους φόρους παρά το χαμηλό συντελεστή 25% και μάλιστα δεν κόβει αποδείξεις και κλέβει το ΦΠΑ των άλλων που ξεπερνά σε σύνολο το ΦΠΑ που πληρώνει αυτός που μάλλον και αυτό του το αρπάζει ένας άλλος επιχειρηματίας συναδελφός του. (η εφορία κοιμάται γιατί έχει μπάρμπα στην κορώνη ή γιατί σκάει και κάτι στον 7 που είναι εφοριακός).

Έσοδα τακτικού προϋπολογισμού 2008

Φόρος εισοδήματος

Φυσικών προσώπων 11.065 εκατ. ευρω


Νομικών προσώπων 4.705 εκατ. ευρω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Ειδικών κατηγοριών 1.570 εκατ.ευρω




Έμμεσοι φόροι 31.180 εκατ. ευρω



Αφήστε τους λαϊκισμούς παιδιά δεν προσφέρουν τίποτα σε κανέναν.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock