Στενές επαφές τρίτου Τύπου

Από το ρεπορτάζ της εφημερίδας Το Βήμα ‘Τα χαμόγελα δεν έκρυψαν την ψυχρότητα’ (21-06-09, Α11):

Το παγωμένο κλίμα που επικρατεί εσχάτως στις ελληνοτουρκικές σχέσεις κατεγράφη, παρά τα χαμόγελα, και κατά την εθιμοτυπική συνάντηση του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή με τον τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χθες το απόγευμα στο Μέγαρο Μαξίμου. Τον κ. Ερντογάν συνόδευσαν στην Αθήνα ο νέος υπουργός Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου και ο υπουργός Επικρατείας και επικεφαλής της ομάδας διαπραγματεύσεων με την ΕΕ Εγκεμέν Μπαγίς.
[…]
Ο Πρωθυπουργός επανέφερε το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης που έχει ανέβει πολλές θέσεις στην κυβερνητική ατζέντα. Αν και η Αθήνα δεν έλαβε στις Βρυξέλλες την υποστήριξη που ανέμενε για κοινές ευρωπαϊκές δράσεις στο Θέμα της λαθρομετανάστευσης προκειμένου να πιεστεί και η Τουρκία, ο κ. Καραμανλής επιμένει ότι η 'Αγκυρα πρέπει να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο Επανεισδοχής που έχουν υπογράψει οι δύο χώρες από το 2001.

Κι από την ηλεκτρονική έκδοση της άλλης έγκυρης εφημερίδας Το Έθνος ‘Παγίδα με τη Xάλκη στήνει η Aγκυρα’ («E» 21/6):

H υποδοχή του κ. Eρντογάν χθες στο Mέγαρο Mαξίμου δεν είχε καμία σχέση με την προηγούμενη επίσκεψη στην Aθήνα του Tούρκου πρωθυπουργού το 2004, όταν ο κ. Kαραμανλής και η κυβέρνησή του θεωρούσαν ειλικρινείς τις υποτιθέμενες δεσμεύσεις του κ. Eρντογάν για.. άρση του casus belli και για σύντομη επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Xάλκης.

Ας συγκρίνουμε τώρα τους ισχυρισμούς και των δύο αυτών ρεπορτάζ με την πραγματικότητα: ο πρωθυπουργός της Τουρκίας ανέβαλε τελικά την επίσκεψή του, δεν παραβρέθηκε χτες, όπως όντως είχε προγραμματιστεί, στα εγκαίνια του καινούριου μουσείου της Ακρόπολης κι ούτε συναντήθηκε φυσικά με τον πρωθυπουργό κ. Καραμανλή. Η συνάντηση, όπως και οι περιγραφές των συνομιλιών μεταξύ των δύο πρωθυπουργών, ανήκουν αποκλειστικά στη φαντασία των δημοσιογράφων που κάλυψαν το υποθετικό αυτό γεγονός.

Μέχρι αυτή την ώρα (21/6/2009 8:31 μμ), καμία από τις δύο εφημερίδες δεν έχει ζητήσει συγνώμη για τα ψέματα και τις κινδυνολογίες που προσπάθησαν να πλασάρουν στους αναγνώστες τους. Κατανοώ να έχουν δημοσιογράφοι διαφορετική αντίληψη για τα γεγονότα, να ερμηνεύουν την πραγματικότητα μέσα από το πρίσμα της υποκειμενικής τους θεώρησης του κόσμου, να κάνουν υποθέσεις και σενάρια. Δύσκολα όμως θα μπορούσα να ανεχτώ τον κυνισμό της κατασκευασμένης πραγματικότητας και του ‘δημιουργικού’ ρεπορτάζ. Εσείς;