Για τη σημερινή ελληνική κομμουνιστογενή αριστερά

Το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕ.ΦΙ.Μ.) διοργανώνει την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008 στα γραφεία της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (Βασιλίσσης Σοφίας 124Α) και ώρα 7μμ σεμινάριο με θέμα:

«Για τη σημερινή ελληνική κομμουνιστογενή αριστερά»

με ομιλητή τον κ. Διονύση Γουσέτη. Μετά τη διάλεξη θα ακολουθήσει συζήτηση που θα συντονίσει ο κ. τον Δημήτρης Σκάλκος.

Το event στο Facebook

Ακούστε την προηγούμενη ομιλία του Δημήτρη Σκάλκου "Μιλώντας για τον Φιλελευθερισμό"

Πως μερικά πράγματα παραμένουν επίκαιρα 500 χρόνια μετά...

Ηταν ένας καλός και πιστός Χριστιανός που όμως είχε γείτονα έναν Αφρικανό που είχε έρθει μετανάστης στην Ελλάδα. Αν και συμπαθούσε τον Αφρικανό μια και ήταν καλός άνθρωπος κατά βάθος ο Χριστιανός στενοχωριόταν γιατί ο γείτονας του άσχετα αν ήταν καλός άνθρωπος δεν θα πήγαινε στον Παράδεισο μια και δεν ήταν Χριστιανός. Ετσι προσπαθούσε να τον πείσει και αυτόν να γίνει Χριστιανός, λέγοντας του για την καλοσύνη του Θεού, για τον Παράδεισο και διάφορα άλλα. Ο Αφρικανός δέχτηκε το κύρηγμα του φίλου του, αλλά ήθελε να το ψάξει λίγο και αυτός.

Σκέφτηκε λοιπόν να μελετήσει αυτούς που είναι εκπρόσωποι του Θεού για τον οποίο τόσα είχε ακούσει. Ο Χριστιανός ακούγοντας αυτά τα πράγματα σκέφτηκε ό,τι τον χάσαμε τον φίλο μας δεν θα πιστέψει ποτέ. Μετά από λίγες μέρες έρχεται ο Αφρικανός και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος.

- Αποφάσισα αγαπητέ μου φίλε να βαφτιστώ και να γίνω και εγώ Χριστιανός.
- (Ξαφνιασμένος) Φανταστικά. Πώς το αποφάσισες τόσο γρήγορα;
- Κάθισα διάβασα, μελέτησα και έμαθα για τους ανθρώπους του Θεού εδώ και τους είδα να είναι στις βιλάρεc τους, τις πισίνεc τους, τις κρουαζιέρεc τους, να είναι ντυμένοι με άπειρα κοσμήματα και να έχουν μεγάλο πλούτο, ενώ οι πιστοί πεινάνε. Είδα επίσης και τον μεγαλύτερο εκπρόσωπο εδώ του Θεού, να λέει ψέμματα για το τι έκανε στη Χούντα, να λέει άλλα πράγματα την μια μέρα και άλλα να κάνει την επόμενη και τώρα που πέθανε να τον τιμάτε όλοι σαν να είναι Αγιος.
- (Απορημένος) και...;
- Βλέποντας τον υπέρτατο ζήλο που επιδεικνύουν οι άνθρωποι του Θεού, βουτηγμένοι στην αμαρτία, στη διαφθορά, τη λαιμαργία και τον πλουτισμό, κάνοντας ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν τους ανθρώπους να πάνε προς τη θρησκεία σας και αντίθετα η θρησκεία σας συνεχώς μεγαλώνει και αυξάνεται, σημαίνει ό,τι πρέπει να έχετε τον πραγματικό Θεό μαζί σας.

I, Pencil

Με αφορμή αυτό το άρθρο θέλω να παραθέσω ένα απόσπασμα από την σειρά Free to Choose στο οποίο ο Milton Friedman διηγείται την Ιστορία ενός μολυβιού

και έναν σύνδεσμο προς το βιβλίο "I, Pencil
My Family Tree as told to Leonard E. Read"

"The great virtue of a free market system is that it does not care what color people are; it does not care what their religion is; it only cares whether they can produce something you want to buy. It is the most effective system we have discovered to enable people who hate one another to deal with one another and help one another." - Milton Friedman

Όλοι οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου έχουν δικαίωμα στο πράσινο

Με αφορμή την συζήτηση για την τύχη του Ελληνικού, και σε συνέχεια της πρότασης που ήδη από τον Σεπτέμβριο έχει κατατεθεί δημόσια, η Φιλελεύθερη Συμμαχία απέστειλε επιστολή σε όλους τους Δήμους της Αττικής και του Πειραιά διεκδικώντας:
* την πώληση με διεθνή διαγωνισμό του συνόλου της έκτασης του αεροδρομίου του Ελληνικού
* την διανομή των εσόδων από την πώληση αυτή σε όλους τους δήμους της Αττικής και του Πειραιά με νομική υποχρέωση τους να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα αυτά αποκλειστικά για αγορά οικοπέδων και τη μετατροπή τους σε πάρκα και
* ο υπολογισμός του ποσού που θα αναλογεί σε κάθε δήμο θα βασίζεται στην αρχή της παροχής ίσου μεριδίου οφέλους για κάθε κάτοικο κάθε δήμου της Αττικής και του Πειραιά και κάθε δήμος θα λάβει, αναλογικά, το μερίδιο που του αντιστοιχεί με βάση τον αριθμό των κατοίκων του.

Η δημιουργία ενός τεράστιου πάρκου χιλιάδων στρεμμάτων ανάμεσα σε μερικούς από τους ήδη πιο προνομιακούς δήμους της Αττικής δεν είναι παρά μια κατάφορη αδικία σε βάρος των εκατομμυρίων ακόμα κατοίκων της Αθήνας που ζούνε σε περιοχές με μηδενική ή ελάχιστη πρόσβαση σε πράσινο και χώρους αναψυχής. Δυστυχώς όμως τα προβλήματα αυτών των περιοχών φαίνεται ότι ελάχιστα απασχολούν όσους έχουν ήδη μπει στον πλειστηριασμό του λαϊκισμού.

Αν η κυβέρνηση θέλει οπωσδήποτε να έχει το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης δεν έχει παρά να φροντίσει να γίνουν πάρκο οι καμένες υπώρειες του Υμηττού (πριν ανεχθεί την αυθαίρετη δόμηση τους) και η κορυφή του Υμηττού, όπου σήμερα υπάρχει ένα πάρκο αυθαίρετων κεραιών (πάρκο του Υπουργού Επικρατείας και ΜΜΕ). Μετατροπή όμως του συνόλου του Ελληνικού σε πάρκο θα είναι έγκλημα σε βάρος και των σημερινών και των μελλοντικών κατοίκων του Λεκανοπεδίου, που θα στερηθούν της ευκαιρίας να αποκτήσουν προσβάσιμους χώρους πρασίνου σε κάθε περιοχή του.

Αντισταθείτε με ένα ποίημα (cobden)

Ύστερα από πρόσκληση του kouk

Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης

Άρεσε γενικώς στην Αλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Αριστομένης, υιός του Μενελάου.
Ως τ' όνομά του, κ' η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές, αλλά
δεν τες επιζητούσεν· ήταν μετριόφρων.
Αγόραζε βιβλία ελληνικά,
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ' οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.

Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ' επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ' έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ' οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.

Γι' αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·
κ' έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Είναι μια πράξη ηθική ανάλογα με τα κίνητρα ή το αποτέλεσμα? Ενα παράδοξο

Στον κλάδο τη φιλοσοφίας που ασχολείται με την ηθική υπάρχει μια άλυτη διαμάχη ανάμεσα σε δυο διαφορετικές απόψεις γύρω από το πότε μια πράξη είναι ηθική. Σύμφωνα με τον Καντ, ακόμα και η πιο καταστροφική πράξη, εφ' όσον παρακινείται από αγνά και ανιδιοτελή κίνητρα είναι ηθική. Η άλλη άποψη ισχυρίζεται ότι από τη στιγμή που κανένας δε μπορεί να γνωρίζει τι κρύβεται στην ψυχή του ατόμου που πράττει, αυτό που κάνει μια πράξη ηθική ή ανήθικη είναι όχι το κίνητρο αλλά το αποτέλεσμα. Σκοπός αυτού του κειμένου είναι όχι να πάρει θέση στη διαμάχη, αλλά να θέσει προς σχολιασμό ένα παράδοξο που προέκυψε από πρόσφατα πειράματα που διενέργησαν φιλόσοφοι με σκοπό να ανακαλύψουν αν τα άτομα κάνουν ηθικές κρίσεις με βάση τα κίνητρα ή το αποτέλεσμα.

Το πείραμα έχει ως εξής. Σε διάφορες ομάδες φοιτητών δώθηκαν δυο εκδοχές μια ιστορίας. Σύμφωνα με τη μία εκδοχή, ο Διευθύνων Σύμβουλος (Δ.Σ.) μιας εταιρίας μαθαίνει από τους υπαλλήλους του ότι μια σχεδιαζόμενη επένδυση της εταιρίας θα είναι μεν κερδοφόρα, αλλά θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Για παράδειγμα, θα βάλλει σε κίνδυνο την επιβιώση διαφόρων ειδών ζώων. Εκείνος απαντά ότι αυτό που τον απασχολεί είναι το κέρδος, και ότι εφ' όσον η επένδυση είναι κερδοφόρα θα την πραγματοποιήσει. Το ερώτημα που τέθηκε ήταν αν ο Δ.Σ. βαρύνεται ηθικά για την επίπτωση που θα έχει η απόφασή του στο περιβάλλον. Στη συντρηπτική πλειοψηφία τους οι φοιτητές απάντησαν καταφατικά.

Σύμφωνα με την άλλη εκδοχή ο Δ.Σ. μαθαίνει ότι η επίπτωση που θα έχει η επένδυση στο περιβάλλον είναι θετική, ότι για παράδειγμα θα βοηθήσει στο να καθαρίσουν τα νερά μιας λίμνης οφελώντας έτσι τα ήδη ζώων που ζουν εκεί και κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Η απάντησή του είναι η ίδια, ότι δηλαδή αυτό που τον ενδιαφέρει είναι ότι η επένδυση είναι κερδοφόρα και αφού είναι τότε θα την πραγματοποιήσει. Το ερώτημα που τέθηκε σε αυτές τις ομάδες ήταν αν ο Δ.Σ. θα πρέπει να επιβραβευθεί ηθικά για την απόφασή του. Στην συντρηπτική πλειοψηφία τους οι φοιτητές απάντησαν αρνητικά.

Σε όσους δεν διέκριναν ακόμα το παράδοξο να επισημάνω ότι το κίνητρο του Δ.Σ. και στις δύο περιπτώσεις είναι ακριβώς το ίδιο, δηλαδή το κέρδος. Αυτό που αλλάζει είναι το αποτέλεσμα, και μαζί με αυτό αλλάζει το κριτήριο των φοιτητών. Στην πρώτη περίπτωση δηλαδή ο Δ.Σ. αξιολογείται για το αρνητικό αποτέλεσμα παρόλο που το κίνητρό του δεν είναι να βλάψει το περιβάλλον. Αντίθετα, στην δεύτερη περίπτωση φαίνεται ότι ο Δ.Σ. αξιολογείται με βάση το κίνητρο. Δηλαδή οι φοιτητές αρνούνται να του πιστώσουν το θετικό αποτέλεσμα επειδή το κίνητρό του δεν ήταν να οφελήσει το περιβάλλον.

Που οφείλεται αυτή η αναντιστοιχία? Η πρώτη απάντηση που ήρθε στο μυαλό των περισσοτέρων ήταν ότι το παράδοξο οφείλεται στο αντι-επιχειρηματικό κλίμα που καλιεργείται από κάποιους και οδηγεί τον απλό κόσμο στο να είναι καχύποπτος και αρνητικός απέναντί στους επιχειρηματίες. Χωρίς να ισχυρίζομαι ότι δεν είναι και αυτός ένας παράγοντας, έχω την άποψη ότι είναι γενικότερη η τάση των ανθρώπων να είναι απλόχεροι όταν είναι να αποδόσουν ευθύνες, αλλά όχι όταν πρόκειται να επιβραβεύσουν κάποιον. Όταν κάτι πάει στραβά (π.χ. πέφτει ένα αεροπλάνο) ψάχνουμε να βρούμε ποιός φταίει, και κάποιος πάντα πρέπει να φταίει. Αντίθετα, όταν συμβαίνει κάτι καλό (π.χ. το αεροπλάνο ολοκληρώνει επιτυχώς την πτήση του) το παίρνουμε ως δεδομένο και δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να αποδόσουμε εύσημα σε κάποιον για αυτό. Το πόσο σημαντικός είναι ο κάθε παράγοντας δεν το γνωρίζω. Ήθελα όμως να δω τι έχουν οι υπόλοιποι συνήθεις και μη σχολιαστές του μπλογκ να πουν περί αυτού.

Αντισταθείτε με ένα ποίημα (kouk)

Ὁ Ῥωμηός

του Γεώργιου Σουρή

Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος,
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,
κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.
Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω,
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.
Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές,
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.
Βρίζω Ἐγγλέζους, Ρώσους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω,
καὶ στρίβω τὸ μουστάκι μ᾿ ἀγέρωχο πολύ,
καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω
τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.
Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Διάκο καὶ εἰς τὸν Καραΐσκο,
κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ,
τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω,
κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ.
Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω,
ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ...
Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω,
κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.
Στὸν καφετζῆ ξεσπάω... φωτιὰ κι ἐκεῖνος παίρνει.
Ἀμέσως ἄνω κάτω τοῦ κάνω τὸν μπουφέ,
τὸν βρίζω καὶ μὲ βρίζει, τὸν δέρνω καὶ μὲ δέρνει,
καὶ τέλος... δὲν πληρώνω δεκάρα τὸν καφέ.

Το παραπάνω το δημοσιεύω κατόπι της πρόσκλησης του ges στη σκυταλοδρομία ποιητικής αντίστασης της Εαρινής Συμφωνίας. Η πρόσκληση απευθυνόταν προς όλους τους e-roosters οπότε απλά εγώ ρίχνω το πρώτο ποίημα. Τη σκυτάλη ρίχνω στους Tory Anarchist, στον Γιώργο Μπούρχα και τους Liberal Daltons.

Η αριθμητική της διαφθοράς

Υπάρχουν όντως πολιτισμικές αξίες και ηθικές στάσεις που ίσως βοηθούν στην εξάπλωση της διαφθοράς. Σίγουρα στην ανοχή της.
Η διαφθορά όμως δε γεννιέται από το πουθενά, ούτε είναι ασύνδετη με το μέγεθος της κρατικής γραφειοκρατίας. Όταν περιορίζουμε την ελευθερία μας να συναλλασσόμαστε ελεύθερα και παραχωρούμε εξουσίες σε μικρές ομάδες γραφειοκρατών, παραγκωνίζουμε και την ατομική ευθύνη ως μοχλό οργάνωσης της κοινωνίας μας για να την αντικαταστήσουμε με επιτροπές, ανώτατα συμβούλια και πολιτικούς αξιωματούχους – διορισμένους πάντα από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Δε χρειάζεται μεγάλη σπουδή για να συμπεράνει κανείς ότι όσο μεγαλύτερος ο κρατικός μηχανισμός, τόσο μεγαλύτερη και η πιθανότητα ανάπτυξης της διαφθοράς. Ακόμα και σε μια κοινωνία αγγελικά πλασμένη, όπου οι διεφθαρμένοι υπάλληλοι δε θα ξεπερνούσαν το 1%, αν ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων ξεπερνά το 1 εκατομμύριο, θα είχαμε πιθανότατα περισσότερους από 10,000 διεφθαρμένους γραφειοκράτες.

(Πηγές: Transparency International Corruption Perceptions Index 2007, EFI 2008 (xls))

Όταν πρωτοάνοιξα τραπεζικό λογαριασμό, από τα πρώτα πράγματα που έμαθα είναι να μη δίνω σε κανέναν τις πιστωτικές μου κάρτες και να κρατάω το PIN μου αυστηρά μυστικό. Μήπως θα έπρεπε να ακολουθήσουμε επιτέλους την ίδια τακτική και με τις κυβερνήσεις μας;

Οχι στο ξεπουλημα ειπαν

...και ετρεξαν να κατασπαραξουν τα κεφαλαια της δημοσιας επιχειρησης
..."για το καλο μας"

Με την φασαρια που γινεται για την παραχωρηση καποιων λιμενικων υπηρεσιων σε ιδιωτες ερχομαι σε πειρασμο να αντιγραψω κατι που ειχα γραψει πριν 2-3 χρονια:

Στα νεα ελληνικα των φυλλαδων υπαρχει μια θαυμασια λεξη, που χρησιμοποιειται τακτικα: ξεπουλημα. Οταν πωληθηκε η Γενικη Τραπεζα, εκραζαν οι αρθρογραφοι για το ξεπουλημα, οταν προσπαθει η κυβερνηση να πωλησει την Ολυμπιακη, ξεπουλημα βλεπουν οι εφημεριδες. Ακομα και οι γαλλικες ιδιωτικοποιησεις, εταιρειων οπως France Telecom, EDF ονομαζονται ξεπουλημα στο σημερινο ΒΗΜΑ.

[...]

Τι σημαινει ξεπουλημα? Τι ειναι αυτο που κανει μια απλη πωληση, στο πλαισιο της παγιας πολιτικης ιδιωτικοποιησεων να ειναι ξεπουλημα? Μην ψαχνετε να βρειτε καποιο νοημα ή καποια συνοχη στα λογια τους. Για τους ιδεοληπτικους που κυριαρχουν στον δημοσιο διαλογο, ξεπουλημα ειναι οποιαδηποτε πωληση.

Ακομα και οταν αποδεδειγμενα το δημοσιο ειναι ο χειροτερος διαχειριστης, ακομα και αν ολοι εχουμε δει ποσο πιο αποτελεσματικες ειναι οι ελευθερες αγορες, πχ στις τηλεπικοινωνιες. [...]

Και εχουν δικιο μαλλον οι φυλλαδες. Γιατι το δημοσιο ξεπουλαει το δικαιωμα του να φορτωνει μια εταιρεια με αργοσχολους. Ξεπουλαει την δυνατοτητα να υποχρεωνει τους καταναλωτες να αγοραζουν κακες υπηρεσεις σε υψηλες τιμες. Ξεπουλαει το δικαιωμα του να αναμιγνυεται σε καθε πτυχη της καθημερινης μας ζωης. Ξεπουλα το τρομερο πλεονεκτημα να φορτωνει εταιρειες με απαραδεκετες διοικησεις και τους φορολογουμενους με χρεη.

Αν αυτο σημαινει ξεπουλημα, τοτε το μονο που μπορω να πω ειναι: ξεπουληστε τα ολα!


ΥΓ Και για μια πιο επιστημονικη συζητηση του θεματος κοιταξτε αυτο το κειμενο που εξηγει λιγο τι σημαινει ιδιωτικοποιηση και τι εστι ξεπουλημα

Γιατί η Hillary Clinton δεν πρέπει να γίνει πρόεδρος των Η.Π.Α.

Ας το δηλώσω ξεκάθαρα από την αρχή.Σιχαίνομαι τη Hillary Clinton και ότι αυτή εκπροσωπεί.

Σιχαίνομαι την ακόρεστη δίψα αυτής της γυναίκας για εξουσία.Τίποτε δεν είναι αυθόρμητο, τίποτε δεν είναι τυχαίο πάνω της.Όλα, οι κινήσεις της, ο τρόπος που εκφέρει τις λέξεις, το βλέμμα της,ακόμη και τα ρούχα της, είναι προσεκτικά υπολογισμένα και σχεδιασμένα για ένα και μόνο σκοπό:πώς να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Η.Π.Α. .

Σιχαίνομαι τη Hillary Clinton γιατί εκπροσωπεί τον απόλυτο θριάμβο του πολιτικού οπορτουνισμού.Οι πολιτικές της απόψεις διαμορφώνονται κάθε φορά από τις δημοσκοπήσεις.Ενώ άνηκε στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος, μετατοπίστηκε προς το Κέντρο και στρογγύλεψε τόσο τις θέσεις της, ώστε να είναι αρεστή σε όλους.

Σιχαίνομαι τον ψευτοφεμινισμό της Hillary Clinton.Όποτε τη συμφέρει παίζει το χαρτί της "δυναμικής και ανεξάρτητης" γυναίκας, και όποτε όχι, χρησιμοποιεί το σύζυγο της για να την ενισχύσει στον προεκλογικό αγώνα ή βάζει τα κλάματα για να γίνει πιο συμπαθητική και να κερδίσει ψήφους.

Πάνω απ'ολα όμως σιχαίνομαι τη Hillary Clinton για κάτι άλλο :Πίσω από τις αμέτρητες αλλαγές και παλινωδίες, το μόνο σταθερό σημείο στη σκέψη της είναι ο πατερναλιστικός κρατικισμός της. Η απόλυτη πίστη της στο "κράτος-νταντά" , σε ένα κράτος που θα φροντίζει στις...στοργικές αγκάλες του όλους τους πολίτες.Η ίδια δε διστάζει να χαρακτηρίσει τον εαυτό της ως "government junkie" και προτείνει ένα Εθνικό σύστημα υγείας, κρατικές επιχορηγήσεις στον τόμεα της ενέργειας ύψους 50 δισεκατομμυρίων δολλαρίων, περισσότερα χρήματα για σχολεία, δρόμους και γέφυρες, κρατικά χρήματα για να απαλλαγούν από τις υποχρεώσεις τους οι ενυπόθηκοι οφειλέτες, 25 δισεκατομμύρια δολλάρια για ένα πρόγραμμα συντάξεων και άλλα πολλά. Επιπλέον, η Hillary Clinton δήλωνε το 2003 στο ABC πως πιστεύει απόλυτα στην ισχυρή εκτελεστική εξουσία,συμπληρώνοντας: "Μακάρι, τον καιρό που ο σύζυγος μου ήταν πρόεδρος, τα μέλη του Κογκέσσου να ήταν πιο πρόθυμα να αναγνωρίσουν την εξουσία του."

Ύστερα από την καταστροφική οκταετία του George W. Bush που χαρακτηρίστηκε από τον μιλιταρισμό,την πρωτόγνωρη ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας και την ιλιγγιώδη αύξηση των κρατικών δαπανών, η Hillary Clinton αποτελεί τη χειρότερη δυνατή επιλογή για να τον διαδεχτεί.

Τι σημαίνει κρατικός έλεγχος του ΟΤΕ

Το πρόσφατο κρούσμα παραβίασης της οικονομικής μας ελευθερίας μας, ως πολιτών και επενδυτών, από τον κ.Αλογοσκούφη (και την περίφημη τροπολογία του να απαγορεύει σε ιδιώτες να αγοράζουν, χωρίς την άδειά του, άνω του 20% των μετοχών μιας ανώνυμης εταιρίας που ο ίδιος αποφασίζει ότι είναι «εθνικής σημασίας») δείχνει ξεκάθαρα και χωρίς ούτε τα προσχήματα το πραγματικό πρόσωπο του ελληνικού παρεοκρατικού συστήματος νομής της εξουσίας.

Ενός συστήματος που παρασιτικά επιβιώνει στις πλάτες όσων ζουν εκτός του κρατικού θερμοκηπίου, αναιρώντας κατοχυρωμένα δικαιώματα και ελευθερίες κατά βούληση. Η ελληνική πολιτική και οικονομική κατάσταση μάλλον κολακευτικά κατατάσσεται στην 94η θέση παγκοσμίως από άποψη οικονομικής ελευθερίας και χαρακτηρίζεται «κυρίως ανελεύθερη». Η συμπεριφορά του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι για ακόμα χαμηλότερες θέσεις.

Συνοψίζεται με λίγες λέξεις: διατηρούμε έναν τεράστιο δημόσιο τομέα για να τροφοδοτούμε τους κομματικούς μας στρατούς (ρουσφέτια, συνδικαλιστές, στελέχη κτλ) και να αγοράζουμε έτσι την ψήφο ενός μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος και ταυτόχρονα εξασφαλίζουμε με φωτογραφικές ρυθμίσεις ότι στην ελληνική αγορά θα επιβιώνουν και θα κερδοφορούν μόνο όσοι ιδιώτες επιχειρηματίες φροντίζουν να διαπλέκονται μαζί μας και πληρώνουν τα λύτρα που απαιτούμε. Και αν τυχόν εμφανιστεί κανένας ανεξέλεγκτος που να προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες ελεύθερου (=μη ελεγχόμενου από τους πολιτικούς) ανταγωνισμού στην αγορά, του κόβουμε νομοθετικά τα πόδια με καμιά έκτακτη τροπολογία.

Μπορεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον κανείς να μην είναι τόσο αφελής ώστε να επενδύσει στην Ελλάδα (άλλωστε η Ελλάδα είναι μια επενδυτική έρημος) και να δημιουργήσει ανάπτυξη αν δεν δηλώσει υποταγή πρώτα στους πολιτικούς διαχειριστές της εξουσίας, αλλά το σύστημα πετυχαίνει να διαιωνίζεται και να προσφέρει προκλητικά προνόμια και απολαβές σε όσους κατέχουν θέσεις εξουσίας στις διάφορες βαθμίδες του (φυσικά σε βάρος όσων βρίσκονται εκτός του και σε βάρος όσων θα κληρονομήσουν μελλοντικά τα χρέη και τα συντρίμμια της σημερινής διαχείρισης).

H περίπτωση του ΟΤΕ είναι χαρακτηριστική. Η πολιτική εξουσία εδώ και δεκαετίες κρατά σφικτά τα κλειδιά της διαχείρισής του, και ζητά ανταλλάγματα από οποιονδήποτε θέλει κάνει συναλλαγές μαζί του. Κρατώντας ταυτόχρονα και κλειστή την αγορά όσο περισσότερο μπορούσαν. Για εταιρίες όπως η Siemens, η συναλλαγή με τα στελέχη του ΟΤΕ και ο χρηματισμός και των δύο κομμάτων εξουσίας, ήταν (και είναι) μονόδρομος. Όπως χαρακτηριστικά γράφεται «συντηρούσε μυστικά» τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τη Νέα Δημοκρατία «για να είναι σίγουρη ότι θα απολαμβάνει συνεχώς την εύνοια της εκάστοτε κυβέρνησης».

Η διαχείριση των ΔΕΚΟ από το δημόσιο σημαίνει: α) ευκαιρίες για ρουσφέτια, εξαγορά ψήφων και συντήρηση κομματικών στρατών, β) ευκαιρίες για λύτρα, ως μίζες και των στελεχών τους και των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία, γ) προκλητικά προνόμια των κομματικά ευνοημένων υπαλλήλων τους (και εργασιακά και μισθολογικά και συνταξιοδοτικά), σε σχέση με τους υπόλοιπους ιδιωτικούς υπάλληλους που τους πληρώνουν (πχ το ΤΑΠ – ΟΤΕ λαμβάνει επιχορηγήσεις ετησίως οι οποίες σε μέσα επίπεδα κυμαίνονται σε 400 - 450 εκατ. Ευρώ, προκειμένου να καλύπτει τα ελλείμματα που δημιουργούν οι προκλητικά μεγαλύτερες συντάξεις που δίνει). Αυτή είναι η ουσία πίσω από τους «εθνικούς λόγους» που επικαλούνται κυβερνήσεις και συνδικαλιστές κάθε φορά που τα παραπάνω τίθενται σε κίνδυνο.

Η ελληνική εκτελεστική εξουσία (και ο μηχανισμός της) είναι αρπακτική, ασύδοτη, αλαζονική και ανεξέλεγκτη, χωρίς κανέναν ουσιαστικό θεσμικό φραγμό της για προστασία των οικονομικών μας συμφερόντων και των ατομικών μας δικαιωμάτων, χάρη σε ένα διάτρητο αντιφιλελεύθερο Σύνταγμα και μια προβληματική Δικαιοσύνη. Αλλά κυρίως χάρη στο πέπλο της ιδεολογικής ανοχής που έχουν προσφέρει δεκαετίες κολεκτιβιστικής και αντιφιλελεύθερης ιδεολογικής προπαγάνδας, που έχουν αδρανοποιήσει τις αντιστάσεις των πολιτών απέναντι στην καταπάτηση των ατομικών τους δικαιωμάτων και των οικονομικών τους ελευθεριών.

Ευτυχώς όμως που α) η ΕΕ επέβαλε το άνοιγμα της τηλεπικοινωνιακής αγοράς (πράγμα που δεν θα έκανε ποτέ το ελληνικό σύστημα από μόνο του, αν και αυτό το άνοιγμα με τον προβληματικό τρόπο που έγινε, δεν αποκλείεται να υπήρξαν και εκεί ευκαιρίες για να ζητηθούν λύτρα) και β) που η γερμανική δικαιοσύνη δεν λειτουργεί στα πρότυπα της ελληνικής και αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι μιας τουλάχιστον από τις άπειρες καθημερινές αμαρτωλές ιστορίες της διαχείρισης του ελληνικού δημόσιου τομέα. Ας ελπίσουμε ότι η ελληνική δικαιοσύνη θα πιάσει το νήμα των συγκλονιστικών στοιχείων που ήδη μαζεύονται από την γερμανική πλευρά και θα τα ξετυλίξει.

Διαβάστε στα παραρτήματα της επιστολής μας τα στοιχεία που ως τώρα έχουν δει το φως της δημοσιότητας και φυσικά δεν έχουν τύχει καμίας προβολής ή εξέτασης.

"Ο Θεός της Ελλάδας μας έσωσε και πάλι"

Όχι αυτή δεν είναι δήλωση του Αρχιεπισκόπου αλλά επιστήμονα και μάλιστα του διευθυντή του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών κ. Σταυρακάκη. Στον κ. Σταυρακάκη πολύ αρέσει να χρησιμοποιεί το όνομα του Θεού και να εξηγεί τις όποιες συνέπειες των φυσικών φαινομένων ως αποτέλεσμα ανάμιξης του Θεού με αυτά, λογοτεχνική και επικοινωνιακή αδεία, ίσως, αφήνοντάς μας όμως με την απορία γιατί η Σεισμολογία είναι κλάδος της Γεωλογίας και των Θετικών Επιστημών και δεν μελετάται ως κλάδος της Θεολογίας...Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Διαβάζουμε παρακάτω, στο ίδιο ρεπορτάζ:

Σε ερώτηση γιατί υπήρξε μια καθυστέρηση στην ανακοίνωση του μεγέθους, ενώ ξένα δίκτυα μέσω Ιντερνετ είχαν δώσει στοιχεία για το σεισμό, ο κ. Σταυρακάκης είπε ότι και εμείς έχουμε τέτοιο αυτόματο δίκτυο, αλλά θέλουμε να είμαστε ακριβείς στις καταγραφές μας γι αυτό και τσεκάρουμε τα δεδομένα, ξαναμετράμε τα μεγέθη για να είμαστε υπεύθυνοι σε ό,τι λέμε.

Να δεχτώ ότι πράγματι, ο διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου έχει μεγαλύτερη ευθύνη ( και θεσμική) στην ενημέρωση απ'οτι το BBC και το CNN, άσε που αυτοί είναι ξένοι, αρα, εξ ορισμού λιγότερο σοβαροί από εμάς που έχουμε και τον Θεό στο τσεπάκι μας, όχι παίζουμε.

Παρατηρώ όμως ότι το ρεπορτάζ εκτός από την καθυστέρηση στην ενημέρωση καταγράφει ως ξεχωριστές πηγές πληροφόρησης τέσσερις διαφορετικούς σεισμολόγους κι όχι μόνο την επίσημη του Γεωλογικού Ινστιτούτου, η οποία φαίνεται πως δεν αρκεί...

Αν ο Θεός της Ελλάδας είναι δραστήριος , τότε ο Θεός της προστασίας των Ελλήνων από την ανοησία φαίνεται πως το έχει ρίξει στο χάζεμα... Δεν εξηγείται αλλιώς.

Οι 4 τρόποι να ξοδέψει κανείς χρήματα, ή γιατί ένα απλό site κοστίζει 942χιλ. ευρώ;

O Milton Friedman εξηγεί σε πέντε κουβέντες γιατί αυτό είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό:



There are four ways in which you can spend money. You can spend your own money on yourself. When you do that, why then you really watch out what you’re doing, and you try to get the most for your money. (Πχ να δώσεις κάνα χιλιάρικο για ένα free open source CMS με ένα έτοιμο template και μερικές ώρες/μέρες παραμετροποίησης, και κάτι παραπάνω για τις σελίδες του περιεχομένου) Then you can spend your own money on somebody else. For example, I buy a birthday present for someone. Well, then I’m not so careful about the content of the present, but I’m very careful about the cost. Then, I can spend somebody else’s money on myself. And if I spend somebody else’s money on myself, then I’m sure going to have a good lunch! Finally, I can spend somebody else’s money on somebody else. And if I spend somebody else’s money on somebody else, I’m not concerned about how much it is, and I’m not concerned about what I get. And that’s government. (Πχ ο Δήμος Αθηναίων για την ίδια δουλειά με το προαναφερθέν CMS, πλήρωσε 942.000 ευρώ!) And that’s close to 40% of our national income.

Και μία πιo κωμική εξήγηση από τον Sir Humphrey.

Την είδηση την είδα εδώ, υπάρχει και εδώ και εδώ (και σίγουρα πολλά ακόμα blogs). Μόνο η περίπτωση του Δήμου Αθηναίων δεν είναι καμιά λαμπρή εξαίρεση, είναι ο κανόνας στην σπατάλη ειδικά τέτοιων έργων άυλης μορφής που ελεγκτική γραφειοκρατεία αδυνατεί να κοστολογήσει. Και οι άλλοι δήμοι ανάλογα ποσά δίνουν για σελίδες που ποτέ δεν θα πλήρωνε ούτε το ένα 1/100 των ζητούμενων χρημάτων ένας ιδιώτης.

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του Presscode

Κυκλοφόρησε το 6ο τεύχος του μηνιαίου περιοδικού για την οικονομία και την εξωτερική πολιτική Presscode που μεταξύ άλλων δημοσιεύει σε αποκλειστικότητα άρθρα της αμερικανικής επιθεώρησης για τη διεθνή πολιτική Foreign Affairs.

Στο 6o τεύχος περιλαμβάνονται άρθρα των:
Henry Kissinger για τη Μέση Ανατολή,
Francis Fukuyama για τη Λατινική Αμερική
Walter Russell Mead για το Ισραηλινό Λόμπι στις ΗΠΑ,
Nickolas Burns για την αμερικανική πολιτική στην Ινδία,
Jason Shaplen και James Laney τη δύση της αμερικανικής επιρροής στην Ανατολική Ασία,
Δημήτρη Σκάλκου για το βιβλίο «Μαθήματα Διπλωματίας» του J. Kiesling

Ακόμη, παρουσιάζονται έρευνες του ΙΟΒΕ για την ελληνική επιχειρηματικότητα και της STAT BANK για την αγορά του πετρελαίου θέρμανσης.

Κράτος και μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα

To Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕ.ΦΙ.Μ.) σας προσκαλεί στο ανοικτό σεμινάριο που οργανώνει την Παρασκευή 11/1/2008 και ώρα 7 μμ, στα γραφεία της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (Βασιλίσσης Σοφίας 124Α, 115 26, Αθήνα), με θέμα:

«Κράτος και μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα»

με ομιλητή τον αναπληρωτή καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών,κ. Γ. Παγουλάτο. Μετά την ομιλία θα ακολουθήσει συζήτηση, που θα συντονίσει ο Δημήτρης Σκάλκος.

Ακούστε το ηχογραφημένο υλικό της προηγούμενης εκδήλωσης με ομιλητή τον κ.Τσούκα.