Η θεσμοθέτηση της ανοησίας

Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας Το Βήμα (20-05-07), και μάλιστα στο ένθετο με τίτλο Science, διάβασα έκπληκτος το – με διαφορά – πιο σκανδαλώδες νέο του τελευταίου χρόνου. Στο πανεπιστήμιο Αιγαίου (Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων με έδρα τη Σύρο) εγκρίθηκε η ίδρυση διετούς προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών με τίτλο «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Σχήματα – Κλασική Ομοιοπαθητική». Το τμήμα απευθύνεται αποκλειστικά σε απόφοιτους ιατρικών ή οδοντιατρικών σχολών.

Είμαι σίγουρος ότι την επόμενη φορά που κάποιος επιτήδειος παρουσιάσει στις σχετικές πρωινές εκπομπές το μαγικό φάρμακο για τον καρκίνο, θα παρουσιάζει τη μεταπτυχιακή του μελέτη. Οι απατεώνες των σύγχρονων βουντού δε θα είναι πια απλά οι τρελοί του χωριού που εκμεταλλεύονται την αφέλεια, την άγνοια και το φόβο των συμπολιτών μας, αλλά καθηγητές πανεπιστημίου. Μια πραγματικά τραγική εξέλιξη για την επιστήμη στη χώρα μας. (Κι αν αύριο θελήσουν και οι αστρολόγοι να ιδρύσουν αντίστοιχο πανεπιστημιακό τμήμα, με ποιο κριτήριο θα τους το αρνηθεί το ελληνικό κράτος;)

Αν τα πανεπιστήμια ήταν τελείως αυτόνομα και αυτοδιοίκητα τότε θα έλεγα ας κάνουν ότι θέλουν. Θέλουν να ξοδέψουν τα ωραία τους λεφτά σε ανοησίες, με γεια τους και χαρά τους. Θέλουν να περνάνε το χρόνο τους κάνοντας βουντού ο ένας στον άλλον, go ahead. Όταν όμως όλα αυτά γίνονται με τη δική μας την τσέπη και με την ‘πιστοποίηση΄ της ελληνικής πολιτείας, δε μπορώ παρά να το θεωρήσω ανατριχιαστικό.

Το (με μια διεστραμμένη έννοια) ‘θετικό’ της όλης υπόθεσης είναι ότι θα έχουμε από του χρόνου ένα μέτρο αξιολόγησης των ιατρικών και οδοντιατρικών σχολών της χώρας. Κάθε απόφοιτος αυτών των σχολών που θα εγγράφεται ως μεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος βουντού του πανεπιστημίου Αιγαίου θα αποτελεί απόδειξη ότι η διδασκαλία της επιστήμης στις ιατρικές σχολές της χώρας έχει αποτύχει πλήρως.

Υ.Γ. Δε μπαίνω καν στον κόπο να συζητήσω την ‘επιστημονικότητα’ της ομοιοπαθητικής. Μια απλή ανάγνωση των όσων γράφουν οι ίδιοι οι ομοιοπαθητικοί είναι υπέρ αρκετή. Αν όμως θέλει κανείς περισσότερα σχόλια για το ζήτημα, ας διαβάσει το πολύ ωραίο κείμενο του R. Dawkins ‘Foreword to the posthumous book Snake Oil, and Other Preoccupations by John Diamond’.