Οι λογοκριτές της τέχνης ξαναχτυπούν

Μετά την περίπτωση της Outlook, όπου είχαμε λογοκρισία με παρέμβαση του κ.Έβερτ και εντολή του κ.Βενιζέλου, χθες ο γενικός διευθυντής του εκθεσιακού κέντρου HELEXPO συνελήφθη κατηγορούμενος για παράβαση του νόμου περί "ασέμνων" και "προσβολή συμβόλων του ελληνικού κράτους". Έγινε έφοδος μετά από καταγγελία στο εκθεσιακό κέντρο όπου γίνεται έκθεση σύγχρονης Τέχνης και οι αστυνομικοί βρήκαν ένα dvd που παιζόταν την ώρα εκείνη και παρουσίαζε άσεμνες σκηνές με μουσική υπόκρουση τον εθνικό ύμνο. Η δημιουργός του dvd, το οποίο κατασχέθηκε, αναζητείται.

H Ελλάδα δεν είναι κράτος δικαίου. Είναι ένα κράτος ασυδοσίας που μπορεί επιλεκτικά να στρέφεται εναντίον όποιου θέλει, αφού οι θεσμοί που θα έπρεπε να προστατεύουν τον πολίτη από τις επεμβάσεις του κράτους στη ζωή του είναι διάτρητοι (με την νομιμοποίηση την κυρίαρχης ιδεοληψίας ότι το κράτος πρέπει να επεμβαίνει στις ζωές των πολιτών "για το καλό τους". Μια ιδεοληψία που διαρκώς προπαγανδίζουν όσοι κερδοσκοπούν από αυτήν την επέμβαση).

Η ελευθερία της έκφρασης στην Ελλάδα είναι ανέκδοτο. Μπορεί να δίνεται η εντύπωση ότι ο καθένας λέει ότι θέλει, αλλά στην πραγματικότητα οι πολίτες εκφράζονται όχι επειδή προστατεύονται από θεσμούς, αλλά λόγω της ανοχής και της καλής προαίρεσης των κατασταλτικών μηχανισμών. Εφόσον οι κατασταλτικοί μηχανισμοί θέλουν να δράσουν, υπάρχουν ένα σορό παραθυράκια (ακόμα και στο Σύνταγμα, του οποίου ο ρόλος έχει εντελώς διαστρεβλωθεί, και από μηχανισμό ελέγχου της εξουσίας του κράτους απέναντι στον πολίτη έχει γίνει όργανο νομιμοποίησης την επέμβασης του κράτους), όπως διατάξεις "προσβολής" εθνικών συμβόλων, της θρησκείας, της δημοσίας αιδούς κτλ. Παράθυρα που όχι δεν επιτρέπουν την ελεύθερη δημόσια έκφραση αλλά φτάνουν να λογοκρίνουν έργα τέχνης που εκτίθενται σε ιδιωτικό χώρο και που πληρώνει κάποιος εισητήριο για να τα δει!

Γι'αυτό το Ελληνικό Σύνταγμα έχει 700+ λέξεις στα άρθρα για την ελευθερία της έκφρασης, όταν το Αμερικανικό γράφει μόνο:

Congress shall make no law abridging freedom of speech.

Κάθε μία λέξη παραπάνω συνιστά όχι προστασία της ελευθερίας της έκφρασης, αλλά περιορισμό της, ανοίγοντας παραθυράκια ώστε το κράτος να προσπεράσει τους θεσμούς που προστατεύουν τον πολίτη από την εξουσία των διαχειριστών του κράτους να περιορίζουν τις ελευθερίες του.

Αυτή η διατύπωση επέτρεψε στο Αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο να θεωρήσει ότι το κάψιμο της αμερικανικής σημαίας είναι μια πράξη που προστατεύεται από το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση (1),(2). Η έλλειψη μιας τέτοιας ξεκάθαρης διατύπωσης στο Ελληνικό Σύνταγμα και το πνεύμα κρατικής παρεμβατικότητας που το διαπνέει είναι που επέτρεψε την επέμβαση της αστυνομίας χθες στην HELEXPO ή που οδηγεί σε λίγες μέρες τον Αντώνη Τσιπρόπουλο στο δικαστήριο.

Μέχρι να αποκτήσουμε ένα ξεκάθαρο φιλελεύθερο σύνταγμα προστασίας των δικαιωμάτων του πολίτη από την παρεμβατικότητα του κράτους, ο κάθε κ.Έβερτ, ο κάθε κ.Βενιζέλος, ο κάθε κ.Λιακόπουλος και ο κάθε αστυνομικός θα μπορούν να περιορίζουν τις ελευθερίες μας και μας μπλέκουν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας του συστήματος απονομής "δικαιοσύνης" (γιατί ακόμα και αν αποδωθεί, ποτέ δεν αποζημιώνεται η ζημιά που προκαλεί ο γραφειοκρατικός τρόπος λειτουργίας της μέχρι να τελεσιδικήσει μια απόφαση μετά από χρόνια).