Τετάρτη, Αυγούστου 01, 2007

Ο σουφφραζέττος

Σύμφωνα με το άρ. 4 παρ. 2 του Συντάγματος «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις», όπου τα «ίσα» αναφέρεται, κατά την ορθή ερμηνεία, σε όμοια μεταχείριση των ομοίων και ανόμοια των ανομοίων, επιτρέπει δηλαδή την άνιση μεταχείριση όπου απουσιάζει η κρίσιμη κανονιστική ομοιότητα. Κατά τα άλλα, η δική μου ερμηνεία είναι ότι όχι μόνο οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Έλληνες, αλλά ισχύει και το αντίστροφο: και οι Έλληνες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις με τις Ελληνίδες. Η ισότητα είναι μαθηματικώς μια αμφίδρομη ταυτότητα. Αυτονότητα πράγματα ε;

Όχι βέβαια.

Σήμερα, στην φαιδρά πατρίδα μας, το γυναικείο φύλο απολαμβάνει αρκετά μεγάλης συμβολικής και πρακτικής αξίας προνόμια, τα οποία δεν έχουν θέση σε ένα κράτος με πραγματική ισότητα ενώπιον του νόμου και πραγματική αποστροφή προς κάθε έμφυλη διάκριση.

Δεν θα αναφερθώ σε οντικά ζητήματα, αλλά αποκλειστικά σε κανονιστικά. Δεν με νοιάζει ποιος πλένει τα πιάτα στο σπίτι και ποιος φέρνει τις παντόφλες, ποιος είναι ο κουβαλητής και ποιος καθαρίζει για λογαριασμό του άλλου με την αρειμάνια μαγκιά του, ποιος ξεσκατώνει το μωρό και ποιος σκίζει τα ξύλα για την σόμπα. Αυτά είναι δουλειά των κοινωνιολόγων του δικαίου, των εγκληματολόγων και των μεσημβρινών εκπομπών κλάψας.

Απαριθμώ λοιπόν τις σεξιστικές, ρατσιστικές υπέρ των γυναικών ρυθμίσεις του ισχύοντος ελληνικού δικαίου (οι οποίες σημειωτέον δεν καλύπτονται ούτε ως λεγόμενες «θετικές διακρίσεις» από το άρ. 116 παρ. 2 Συντ., γιατί ισχύουν από παλιά), τις οποίες φυσικά καμία οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν έκανε ποτέ τον κόπο να καταγγείλῃ:

Οι γυναίκες δεν στρατεύονται, κατά παράβαση του άρ. 4 παρ. 6 Συντ. Οι άντρες ναι.

Οι γυναίκες δικαιούνται άδεια μητρότητας. Οι άντρες όχι.

Οι γυναίκες, τέκνα συνταξιούχων αποβιωσάντων δημοσίων υπαλλήλων, δικαιούνται την σύνταξή τους. Οι άντρες όχι.

Οι γυναίκες συνταξιοδοτούνται αρκετά χρόνια νωρίτερα από τους άντρες. Ευτυχώς όχι για πολύ ακόμα.

Οι γυναίκες (όχι απλώς οι μητέρες!) δικαιούνται να διασωθούν πρώτες σε περίπτωση φυσικών καταστροφών, πλημυρών, ναυαγίων κ.τ.τ. Οι άντρες όχι.

Εκείνο που φαίνεται να διαφεύγει την κατανόηση των δήθεν υπερασπιστών των γυναικείων δικαιωμάτων είναι το εξής: όλες αυτές οι διατάξεις θεσπίστηκαν σε εποχές στις οποίες κυριαρχούσε ένα ωρισμένο κοσμοείδωλο της γυναίκας. Η γυναίκα ήταν αδύναμη, φιλάσθενη, με ανίσχυρη βούληση, χρειαζόταν πάντα ένα ισχυρό προστάτη, κάτι σαν ένα μεγάλο μωρό δηλαδή. Οι διατάξεις που ευνοούσαν τον άντρα αφέντη, τον άντρα κεφαλή, τον άντρα πολεμιστή, τον άντρα δημιουργό αντικατοπτρίζονταν σε σύστοιχες διατάξεις προωρισμένες για την προστασία της γυναίκας εξαρτήματος, της γυναίκας υπηκόου, της γυναίκας παιδομηχανής. Το ίδιο ακριβώς κοσμοείδωλο εξακολουθούν να αναπαράγουν και σήμερα, παρά την συνταγματική επιταγή της ισότητας των φύλων, την οποία στο νομοθετικό επίπεδο περιφρονούν. Δεν ξέρω αν η κοινωνία έχῃ ωριμάσει αρκετά για να αποδεχθῄ την πλήρη ισότητα, ξέρω όμως ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος νομικώς.

Η προίκα μπορεί να καταργήθηκε, αλλά τα προικιά της ανισότητας ζουν και βασιλεύουν.

30 σχόλια:

Harry Peitsinis είπε...

Και στα συνταξιοδοτικά να μπούμε αγαπητέ μου Αναγνωστόπουλε, γιατί να μη μπούμε;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ρε παιδιά δεν αφήνεται το φαλλοκρατικό παροξυσμό και να δείτε ιστορικά γιατί ήρθαν αυτά τα μέτρα; Δεν κοιτάμε και λίογ πιο σοβαρά το ζήτημα της τάχα δημοκρατίας με προ 30 ετών μία γυναίκα κλειδωμένη στο σπίτι (και όχι ως αδύνατη), χωρίς κανένα δικαίωμα; Ο νόμος και η ιστότητα αγαπητά είναι έξω από την κοινωνία; Οι κανονιστικές διατάξεις (που όσες ανέφερες κρίθηκαν ήδη σε δικαστήρια -επειδή ο νόμος είναι πάντα υστερότερος της κοινωνικής κίνησης) είναι απόρροια του κοινωνικού σεξισμού. Με τέτοια άρθρα απλά οξύνουμε τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τον μετατρέπουμε ουσιαστικά σε σεξιστικό κανιβαλισμό.

Αθήναιος είπε...

Έμεινες Αυγουστιάτικα από γκόμενα ε; ( για να παραφράσω λίγο τον Τζιμάκο...)

Harry Peitsinis είπε...

Δείμο,γράφεις:
"Με τέτοια άρθρα απλά οξύνουμε τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τον μετατρέπουμε ουσιαστικά σε σεξιστικό κανιβαλισμό. "


Γιατί; Γεγονότα περιγράφονται (νομικές ρυθμισεις), και εξάγεται η αντίθεση τους προς τη συνταγματική διάταξη περί ισότητας.Facts are stubborn things που λένε και οι Εγγλέζοι.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Δείμε, νομίζω ότι αναφέρω ξεκάθαρα από ποιες ιστορικές προκαταλήψεις προήλθε π.χ. η εις το διηνεκές απονομή της σύνταξης στις κακόμοιρες θυγατέρες που έμειναν στο ράφι και δεν έχουν κάποιον μεγάλο τριχωτό άντρα να τις προστατεύη στην ζούγκλα της ζωής. Γιατί διακατέχομαι εγώ από φαλλοκρατικό παροξυσμό και όχι από κλειτοριδικό παροξυσμό όσοι εξακολουθούν να τις υποστηρίζουν δεν το καταλαβαίνω.

Αθήναιε, όχι. Εσύ; ;-)

Andrew είπε...

Πάντως ξέρω αρκετές περιπτώσεις από γυναίκες που για να μην χάσουν την σύνταξη του πατέρα τους δεν έκαναν γάμο. Ασχετα αν είχαν μια de facto relationship και με παιδιά!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με το άρθρο κατά το πλείστον. Ωστόσο πρέπει να ληφθούν υπόψην 2 παράμετροι:

1) Όπως ανέφεραν και άλλοι σχολιαστές παραπάνω, στο βαθμό που η ισότητα δεν έχει πλήρως επιτευχθεί στην κοινωνία, είναι κατανοητό -σε κάποιο βαθμό- η πολιτεία μέσω των νόμων να προσπαθεί να αντισταθμίσει την "ισορροπία" με το να είναι προκατηλημένος υπερ των γυναικών.

Δεν λέω ότι συμφωνώ 100% με αυτή την λογική. Πχ δείτε το controversy με το positive discrimination για τους μαύρους στην Αμερική. Αλλά σίγουρα είναι συζητήσημη.

2) Όπως ανέφερες και εσύ, ανόμοια άτομα μπορούν να έχουν ανόμοια μεταχείρηση από τον νόμο. Οι γυναίκες έχουν όντος διαφορές από τους άντρες, κυρίως λόγω της κύησης. Πχ. η μη-στράτευση των γυναικών δικαιολογείται εν μέρη από αυτό το γεγονός. Βέβαια, κάποιος μπορεί να πει ότι μόνο οι μητέρες έπρεπε να μην στρατεύονται, όχι όλες οι γυναίκες. Ωστόσο πως γνωρίζει κανείς εάν μια νεαρή γυναίκα θα κάνει παιδιά αργότερα? Γι αυτό και πρακτικά, δεν είναι εντελώς παράλογο να μην στρατεύονται οι γυναίκες γενικότερα.

Βέβαια συμφωνώ μαζί σου ότι πολλοί νόμοι (π.χ. διαφορά συντάξιμης ηλικείας) είναι δύσκολο να εξηγηθούν λογικά και μάλιστα ίσως βλάπτουν την θέση της γυναίκας, στο βαθμό που την κάνουν λιγότερο επιθυμητη ως εργαζόμενη ή υπάλληλο.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θανάση, χρησιμοποιείς ως επιχείρημα περιπτώσεις που αγγίζουν υπερβολικά μικρό ποσοστό (κάποτε έγινε λόγος το 12% αν δε κάνω λάθος -αλλά δεν έχω την πηγή τώρα να σου δώσω, για να μη με ξανακατηγορήσει κανείς). Πέρα από την πλάκα (και μου άρεσε πολύ το λογοπαίγνιό σου) και το παράπονο, το κείμενο γίνεται φαλλοκρατικό επειδή μέσα στη λιτότητα του λόγου και τη λακωνικότητα της έκτασής του αφήνει έξω πολλά αίτια -που δέξου ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν.

Το γεγονός ότι συνειδητά αφήνεις ασχολίαστο το στοιχείο της φροντίδας της οικογένειας και όλα τα σχετικά, σημαίνει ότι βλέπεις αποσπασματικά το θεσμικό στοιχείο από τον κοινωνικό του χαρακτήρα. Ο νόμος όμως είναι κοινωνικό στοιχείο, απόρροια της κοινωνικής πραγματικότητας (άσχετα αν αλλάζει εκ των υστέρων πάντα). Η σχέση τους είναι διαλεκτική.

Μπορούμε να συζητάμε επί ώρες, αλλά κάνοντας τη μελέτη για τα διαζύγια είδα τελικά πόσο πιο ανυπεράστηστες είναι οι γυναίκες (ακόμα και οι μορφωμένες που οι ίδιες ζητούν το χωρισμό και κρατούν βέβαια συνειδητά το παιδί) μπροστά στην κοινωνική απαίτηση εργασίας και οικογένειας και δέχονται και την κοινωνική κατακραυγή. Σε αναλογία, τα ίδια ισχύουν και στις χηρείες.

Θέλω όμως να δω σε ποιες περιπτώσεις ανύπαντρη κόρη παίρνει τη σύνταξη του πατρός. Στείλε μου το άρθρο με σύνδεση (γιατί είναι υπερβολικό και νομίζω ότι καταργήθηκε ο σχετικός νόμος το '88) εκτός αν μιλάμε για προστασία από τον πατέρα λόγω ασθένειας της κόρης ή λόγω μικρής ηλικίας από μονογονεϊκή οικογένεια.

Προμηθέα, νομίζω σου απάντησα κάπου μέσα στο σεντόνι.

Αθήναιος είπε...

Εγώ τις γκόμενες τις έχω κόψει τα τελευταία 37 χρόνια του βίου μου. Νομίζω πως το άρθρο είναι αρκετά tongue in cheek γιαυτό και δεν απάντησα σοβαρά. Άσε που θεωρώ ελαφριά ιεροσυλία τη χρήση της λέξης Σουφραζέτα γιατί οι Σουφραζέτες έκαναν αγώνα για στοιχειώδη και βασικά πολιτικά δικαιώματα, όπως είναι η ψήφος αλλά επειδή σήμερα έχω τα κέφια μου, θα το εκλάβω ως ένδειξη φεμινιστικής συνείδησης. :-)

Ως μέλος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, παλεύω (sic) για την κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας για τους πολίτες και τη δημιουργία επαγγελματικού στρατού οπότε, τί να πω γιαυτό το ζήτημα, θεωρώ τη συζήτηση περί αυτού ένα non issue.Το πρόβλημα δεν είναι ν'αρχίσουν να στρατευονται οι γυναίκες αλλά να μη στρατεύονται οι πολίτες γενικώς.

Για τις άδειες μητρότητας κάνεις λίγο λάθος. Καταρχάς η κύηση γίνεται από τις γυναίκες καθώς και ο θηλασμός. Στη συνέχεια, εφόσον ο πατέρας είναι ο εργαζόμενος στο δημόσιο τομέα μπορεί να κάνει εκείνος χρήση του λεγόμενο "ωραρίου μητέρας".

Οι διαφορές στο συνταξιοδοτικό εξομαλύνονται αναγκαστικά σιγά-σιγά. Αλλως τε πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από τότε που θεσπίστηκαν οι νόμοι αυτοί. Μαλλον κάποια πράγματα έχουν καλυτερεύσει, δεν έχουν αλλάξει εντελώς.

Πάλι ως Φιλελεύθεροι προσβλέπουμε στην ύπαρξη κοινωνικού κράτους για τους πραγματικά έχοντες την ανάγκη του οπότε, το ζήτημα δεν είναι η εξομοίωση αλλά η δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα κάνει τη διαβίωση των πολιτών και των ιδίων φύλων ισότιμη ως προς την ποιότητα.

Having said all that, πάντα λέω ότι μία καλή αρχή για την εξάλειψη κάθε ανισότητας προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση είναι η αναπροσαρμογή του λεξιλογίου.

Όταν αρχίσουμε να μιλάμε για πολίτες και όχι για άντρες και γυναίκες, τότε το βλέμμα μας θα στραφεί προς στη σωστή κατεύθυνση.

Γιάννης Αρ είπε...

ένα θέλω να συμπληρώσω ότι η μεγαλύτερη αδικία κατά των ανδρών είναι η ευκολία με την οποία δίνουν την επιμέλεια των παιδιών τα δικαστήρια στις μητέρες σε αντιδιαστολή με την δυσκολία και την σπανιότητα που την δίνουν στους πατέρες

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

Αθήναιος said... Εγώ τις γκόμενες τις έχω κόψει τα τελευταία 37 χρόνια του βίου μου.

Πολύ καλό! :-)

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Άλκη, τίποτε από αυτά που αναφέρω δεν είναι θετική διάκριση. Όσο για την θητεία, θα αρκούσε να απαλλάσσωνται οι μητέρες, όπως απαλλάσσωνται και οι πατέρες τριών παιδιών ξέρω γω. Δεν είναι η κύηση που κάνει την διαφορά (στο Ισραήλ δεν γκαστρώνονται;), είναι το (ενδεχομένως καλοπροαίρετο) στερεότυπο της αδύναμης γυναικούλας. Ας μην κοροϊδευώμαστε και ας αντικρίσουμε την πραγματικότητα.

Αθήναιε, δεν κάνω καθόλου πλάκα, τουλάχιστον όταν γράφω εδώ :-). Αν θεωρής ιερή την λέξη σουφραζέτα, ίσως αυτού του είδους ο φεμινισμός να είναι η ιερή αγελάδα σου. Ας αφήσουμε τα ιερά, τα ταμπού και τα τοτέμ στην αρμοδιότητα άλλων. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ πιο φεμινιστή από όσους διαιωνίζουν καλοπροαίρετα την γυναικεία καταπίεση.

Η θητεία σαφώς και είναι issue όσο υπάρχει, και μάλιστα πολύ σοβαρό, οπότε λάβε θέση. Για τα μετέπειτα συμφωνούμε.
Μίλησα για άδεια μητρότητας και όχι άδεια τοκετού. Ο θηλασμός δεν νομίζω ότι δικαιολογεί δυο χρόνια μειωμένου ωραρίου. Για τα συνταξιοδοτικά βλέπω ότι συμφωνείς. Η αναπροσαρμογή του λεξιλογίου είναι ενδιαφέρον ζήτημα, αλλά σχεδόν καθόλου νομικό και εγώ μόνο τα νομικά έθιξα.
Με την τελευταία φράση σου συμφωνώ απόλυτα και αυτό ακριβώς επιδιώκω να κάνω: να εξαλείψω τις λέξεις άντρας και γυναίκα από τα πραγματικά των κανόνων δικαίου, εκτός από εκεί που επιβάλλεται από τις βιολογικές τους διαφορές. Περιμένω και από εσένα να κάνης το ίδιο.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Δείμε, δεν κατάλαβα πού αναφέρεται το 12% ως ποσοστό, ποσοστό που πάντως δεν μου φαίνεται και τόσο ανάξιο να ασχοληθή κάποιος (ή κάποια!) μαζί του.
Συνειδητά αφήνω ασχολίαστη την φροντίδα της οικογένειας, την κοινωνική κατακραυγή και ό,τι άλλο όχι μόνο επειδή είμαι νομικός και όχι κοινωνιολόγος, αλλά και επειδή όλα αυτά δεν είναι και τόσο σχετικά όσο νομίζεις. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν ασχολούμαι με τα γονίδια ή, γιατί όχι, με τα ζώδια ανδρών και γυναικών. Είναι ελαφρώς άσχετα: σημασία έχει μόνο η νομική αρχή της ισότητας. Αν εσύ θες να την ερμηνεύσης κοινωνιολογικά, θα βρεθή κάποιος που θα θελήση να την ερμηνεύση αστρολογικά. Αυτά συμβαίνουν όταν παρεισάγουμε ωμά οντικά δεδομένα σε κανονιστικές εκτιμήσεις. Θέλει πιο πολλή προσοχή.

Όσο για τις συντάξεις, δεν ξέρω να σου πω την νομοθεσία, πρέπει να ισχύη ακόμα πάντως. Μιλάμε ακριβώς για αυτό που έγραψε ο Άντριου, γυναίκες κατ'ουσίαν παντρεμένες, πλην όχι τυπικώς, απλώς και μόνο για να αποκερδαίνουν το μηνιάτικο. Συμβαίνει νομίζω στην περίπτωση που η γυναίκα του μακαρίτη εργάζεται, άρα δεν δικαιούται την σύνταξή του, αλλά υπάρχει άγαμη θυγάτηρ, ενώ οι άγαμοι γυιοι προφανώς μπορούν να επιβιώσουν με τα μούσκουλά τους. Σημειωτέον ότι καθαυτό το θεωρώ δίκαιο, γιατί οι εισφορές πρέπει να κληρονομούνται κατά την γνώμη μου, άδικη και εξωφρενική θεωρώ την εις βάρος των ανδρών ανισότητα, απλώς και μόνο επειδή έχουν ξαπλωτό και όχι στρογγυλό κουλουράκι ανάμεσα στα πόδια τους.

Αθήναιος είπε...

Πιστεύω πως είσαι εντελώς off και το καταλαβαίνω όταν μου λες ότι το λεξιλόγιο και οι όροι που χρησιμοποιούνται κάθε φορά δεν έχουν να κάνουν με τη νομική. Μιλάμε για την κατεξοχήν χρήση της σημειωτικής στους νόμους.

Ο θηλασμός μπορεί να μη χρειάζεται δύο χρόνια αλλά το μωρό έχει ανάγκη τη μητέρα του για περισσότερα από δύο και θα έπρεπε να επεκταθεί το μέτρο. Δεδομένου ότι αν αφήνεις το παιδί σου σε δημόσιο βρεφονηπιακό σταθμό, αυτοί έχουν ωράριο δημοσίου κι αυτό αν, τα πράγματα εκτός από ουσιαστικά είναι και πρακτικά. Για το δημόσιο πάντως το ωράριο το δικαιούται και ο σύζυγος οπότε σε αυτό το ζήτημα δεν υπάρχει ανισότητα. Έχω μία επιφύλαξη για τον ιδιωτικό τομέα, νομίζω πως στις τράπεζες και του ιδιωτικού τομέα ισχύει το μειωμένο ωράριο και για τους άντρες αλλα δεν είμαι σίγουρη.

Τώρα όχι, δεν θα μπω στη συζήτηση της θητείας γιατί θα ακυρώσω ολόκληρο τον πολιτικό μου λόγο. Αν μπω στη δική σου λογική, θα πρέπει ν'αρχίσω να συζητάω κι άλλα πράγματα όπως το χωρισμό σε σκληρά και μαλακά ναρκωτικά κι άλλα θέματα που εμείς έχουμε εντελώς ριζοσπαστικές απόψεις.

Βρες λοιπόν μία οπαδο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να τη ρωτήσεις ποια είναι η άποψή της για τη στράτευση των γυναικών,μία από αυτές που τρέχουν στους βουλευτές να βάλουν βίσμα για να πέσει στα μαλακά ο κανακάρης τους στην παρωδία της στρατιωτικής θητείας που γίνεται στην Ελλάδα. Εγώ δεν πιστεύω στη στράτευση των πολιτών κι αν δεν πιστεύεις και εσύ τοτε μου κάνει εντύπωση που επιχειρηματολογείς υπέρ της στράτευσης των γυναικών. Τελικά τί θες, να καταργηθεί η στράτευση ή να πάνε και οι γυναίκες στρατό;

Και κάτι τελευταίο. Αν το ποστ σου ήταν σοβαρό και όχι πιο χαλαρά διατυπωμένο, τότε είναι εντελώς ατυχές γιατί αναπαράγει μία ξεπερασμένη ρητορική που κάνει διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών και δεν αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες ενιαία. Το πρόβλημα των διακρίσεων δεν είναι δυνατόν να το εντοπίζεις στα φύλα αφου η ελληνική νομοθεσία έχει κάνει άλματα σε αυτό με την κατάργηση της προίκας, της μοιχείας και θεσπίζοντας μεγαλύτερη προστασία για τις διαζευγμένες γυναίκες ως προς την κοινή περιουσία.

Μένουν ακόμη μερικά ζητηματάκια και μίας και κρατάς τεφτέρι, σημείωσε και την απώλεια της σύνταξης της γυναίκας με το θάνατό της ενώ τη σύνταξη του άνδρα την καρπώνονται τα παιδιά του.

Οι αληθινές διακρίσεις βρίσκονται μεταξύ των κοινωνικών ομάδων και των προνομίων που έχουν θεσπίσει ορισμένες για τους ευατούς τους μέσα από το σύστημα διαπλοκής με την εκάστοτε κυβέρνηση. Οι διακρίσεις στη φορολογία, τα μισθολόγια δύο ταχυτήτων με τα πάμπολλα επιδόματα, τα περισσότερα εντελώς παράλογα, η σχετική κι όχι απόλυτη εφαρμογή των εργατικών νόμων στο δημόσιο και ιδιωτικό φορέα,αυτά είναι μόνο κάποια από τα σημεία όπου μπορεί κανείς να εντοπίσει ανισότητα.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Αθήναιε, αν δεν είναι σεξιστικό το "έχει ανάγκη τη μητέρα του για περισσότερα από δύο [χρόνια]" και προφανώς όχι τον πατέρα του, αυτός απλός σπερματοδότης είναι, τότε δεν ξέρω τι είναι. Αν δεν ήμουν σαφής πάντως, δεν μιλώ για κατάργηση της άδειας μητρότητας, αλλά για επέκτασή της και στον πατέρα, ή, για να είμαστε και πιο κοντά στην πραγματικότητα, για μία γονεϊκή άδεια, χωρίς έμφυλη αναφορά, που θα την διαχειρίζεται το ζεύγος όπως θέλει. Δεν μπορώ να φανταστώ τι έχεις εναντίον μιας τέτοιας ρύθμισης. Ή δεν έχω αρκετά ισχυρή φαντασία.

Μπορείς να μην μπης στην συζήτηση για την θητεία, μπορείς αν θες να χώσης το κεφάλι σου σε ένα τσουκάλι φασολάδα και να ονειρεύεσαι τον επί γης φιλελευθερισμό (και γω μαζί σου), αλλά μέχρι τότε η αδικία είναι υπαρκτή. Δεν κατάλαβα προς τι η αναφορά στις οπαδούς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, παρατηρώ πάντως ότι εδώ και τώρα έχετε ακριβώς την ίδια άποψη: να υπηρετούν μόνο οι άντρες. Δεν επιχειρηματολογώ υπέρ της στράτευσης των γυναικών, επιχειρηματολογώ υπέρ της κατάργησης της αδικίας. Αν η ελληνική κοινωνία κληθή να διαλέξη ανάμεσα στην στράτευση όλων και την στράτευση μόνο των βουλομένων, ίσως ο στόχος που επιδιώκουμε και οι δύο να επιτευχθή ταχύτερα. Μέχρι τότε, εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να υποστηρίζω την αδικία.

Τέλος, δεν είμαι εγώ που δεν αντιμετωπίζω τους πολίτες ενιαία (αν και δεν βλέπω γιατί δεν έχω αυτό το δικαίωμα: φιλικά προτιμώ τους άντρες από τις γυναίκες και ερωτικά τις γυναίκες από τους άντρες, ε και;), αλλά συγκεκριμένες νομικές ρυθμίσεις. Δεν τις έφτειαξα, τις βρήκα.
Αυτό που λες για την σύνταξη της γυναίκας δεν το ξέρω, αν είναι έτσι φυσικά διαφωνώ. Για τις υπόλοιπες ανισότητες που διακρίνεις, μπορεί να έχης δίκιο, γράψε κάτι εσύ, όπως έγραψα και γω. Με κακίζεις για την επιλογή του θέματός μου;

Στην κριτική σου γενικά υποκρύπτεται ένα επιχείρημα που έχω ακούσει πολλές φορές: "όλα τα'χε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε". Με την διαφορά ότι το άκουγα όταν υπερασπιζόμουν π.χ. το γάμο των ομοφύλων από όσους ήταν εναντίον του.

Και κάτι τελευταίο για την αλλαγή του λεξιλογίου, για να ξέρουμε και τα όρια του καθωσπρεπισμού: "η πλήρης απουσία γένους στην τουρκική γραμματική δεν κατέστησε την τουρκική κοινωνία παράδεισο ισότητας, ισοτιμίας και συναντίληψης μεταξύ των δύο φύλων", όπως έγραψε ο σοφός Παναγιωτίδης.

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

Εγώ θα διαφωνήσω - μερικώς - εδώ με τον Αθήναιο. Συμφωνώ ότι η υποχρεωτική στράτευση πρέπει να καταργηθεί για όλους τους πολίτες όσο πιο γρήγορα γίνεται. Πιστεύω επίσης ότι η φορολογία θα πρέπει να μειωθεί δραστικά για όλους τους πολίτες όσο πιο γρήγορα γίνεται. Όπως θα ήταν όμως άδικος ένας νόμος που θα έλεγε ότι οι γυναίκες δε φορολογούνται, έτσι είναι και άδικος ένας νόμος που λέει ότι οι γυναίκες δεν οφείλουν να στρατεύονται ενώ οφείλουν οι άνδρεσ. Συμφωνώ βέβαια ότι η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην κατάργηση της στράτευσης και για τους άνδρες και όχι στην ‘εξίσωση προς τα κάτω’ με τη στράτευση και των γυναικών, το νομικό καθεστώς όμως, ως έχει, παραμένει άδικο – η αρχική παρατήρηση ότι η στράτευση μόνο των ανδρών παραβιάζει την ισονομία είναι σωστή.

Ερώτηση: Τι θα συνέβαινε αν ένας άντρας κατέφευγε στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια διεκδικώντας την απαλλαγή του από τη στράτευση στο όνομα της ισότητας των δύο φύλων;

Andrew είπε...

Ξεφεύγουμε τελείως από το θέμα αν πιάσουμε την στράτευση, (για την οποία μπορείτε να κάνετε άλλο θέμα) αλλά δείχνει μια επιπλέον αρνητική διάκριση.

Για το θέμα της μητρότητας υπάρχει η σημαντική διαφοροποίηση που υπάρχει μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Στον μεν ιδιωτικό υπάρχουν κάποιες ημέρες, ενώ στον δημόσιο δίνεται το (υπερβολικό) διάστημα του ενός χρόνου.

Τώρα για την σύνταξη πάντως υπάρχουν και άλλες τέτοιες καταστάσεις όπου ισχύει η κληρονομικότητα της αλλά μόνο για τις γυναίκες. Ετσι μια φίλη μου (που πέθανε η μητέρα της) δικαιούται την σύνταξη της όσο σπουδάζει αλλά όχι ένας γιος κάποιου που έχει πεθάνει. Πάντως δείμε ο νόμος για την "κληρονομιά" της σύνταξης δεν πρέπει να καταργήθηκε το 88 γιατί γνωρίζω περίπτωση του 1997 στο θέμα αυτό.

Nikos Fotakis είπε...

Ο Αθήναιος με κάλυψε απόλυτα, γλιτώνοντάς με από τον κόπο να γράφω σεντόνια (εκτός ίσως από το θέμα του στρατου: φαντάζομαι έναν μισθοφορικό στρατό αποτελούμενο από στρατόκαυλους και μάλλον προτιμώ το τωρινό καφενείο).
Κατά τ' άλλα, νομικά μιλώντας, αν πάρεις έναν έναν τους νόμους που έχουν να αναθεωρηθούν από το μεσοπόλεμο, μπορείς να βγάλεις καμιά δεκαετία γκρινιάζοντας...

Ανώνυμος είπε...

Αν ο Αθήναιος έχει δίκαιο στα εξής,
..."Οι αληθινές διακρίσεις βρίσκονται μεταξύ των κοινωνικών ομάδων και των προνομίων που έχουν θεσπίσει ορισμένες για τους εαυτούς τους μέσα από το σύστημα διαπλοκής με την εκάστοτε κυβέρνηση.", τότε απομένει να αναρωτηθούμε άν αυτοί που δεν ευνοούνται απο τις διακρίσεις εις βάρος του ενός φύλου περιορίζονται στους αδυναμους.
Εξηγούμε, άν σήμερα ο φεμμινισμός μεγαλώνει ή μικραίνει το χάσμα υπέρ του συστήματος διαπλοκής όπως το διατυπώνει ο Αθήναιος.
Συμφωνώ ότι το ζήτημα έχει την μοναχική οδό άσκησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι ρήξης των δύο φύλων και κινήματος αλληλοεξόντωσης.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αντρέα, έχεις άδικο. Ένας γιος φοιτητής δικαιούται σύνταξη και μάλιστα ανακηρύσσεται προστάτης (όχι μόνο για το στρατό, αλλά και για την εφορία).

Θανάση, ήθελα να δω το νόμο γιατί πιστεύω (χωρίς να επιμένω) ότι καταργήθηκε. Αυτό που λέει ο Αντρέας είναι θέμα πολύ σύντομο χρονικά και θεμιτό όταν μιλάμε για φοιτητές με άνεργη μητέρα.

Το 12% δεν είναι μικρό -συμφωνώ. Ωστόσο, δεν είναι ο κανόνας. Φοβάμαι ότι δε βρήκα την πηγή που είχα διαβάσει και έτσι ας θεωρήσουμε ότι δεν ειπώθηκε εφόσον μένει ανεπιβεβαίωτο -όχι τίποτα χαρακτηρίζομαι κι εύκολα από κάποιους συνομιλητές ως ανακριβής (αλλά μετά από τόσο καιρό το ξεχνά).

Ωστόσο, εγώ δεν ερμηνεύω τίποτα κοινωνιολογικά. Απλά τονίζω ότι ο νόμος έπεται πάντοτε της κοινωνικής εξέλιξης και ποτέ δεν μπορεί να ελέγχεται ανεξάρτητα από αυτήν (βασικά κρίνεται αντεπιστημονικό). Σήμερα δε, που βλέπουμε αποφάσεις δικαστηρίων να ενισχύουν το δικαίωμα του άνδρα σε όμοιες άδειας (γονικές, για συντάξεις κτλ) φαίνεται ότι ο νόμος ακολουθεί μία σχετική κίνηση. Γιατί όμως τις προηγούμενες δεκαετίες δεν εγείρονταν τέτοιο θέμα σαν το άρθρο σου; Γιατί απλά ο νόμος ακόμα κάλυπτε τη σεξιστική μεταχείριση των γυναικών.

Σήμερα,δε που άνδρες μένουν άνεργοι (αν και τα γυναικεία ποσοστά είναι μεγαλύτερα και ακόμα πιο υψηλά στους πτυχιούχους), σήμερα που η κίνηση της αγοράς περιορίζεται (η γυναικεία επιχειρηματικότητα είναι μόλις το 40% των ανδρών αν δεις την απογραφή του 2001 στους ελεύθερους επαγγελματίες και συχνότατα εργάζονται αμισθί στις συζυγικές επιχειρήσεις μη έχοντας δικά τους χρήματα επί της ουσίας ή συντάξιμα χρόνια), σήμερα λοιπόν βλέπουμε να εγείρεται τέτοιο θέμα. Εσύ απλά το θέτεις από νομική άποψη.

Κάτι άλλο. Δε σου κάνει εντύπωση που οι πτυχιούχοι της ηλικίας μας είναι πιο πολύ γυναίκες, αλλά καμία δε σχολιάζει τέτοιο θέμα; Ή αναλόγως σπάνια σχολιάζουν εποικοδομητικά στα δικά μου πολιτικά θέματα;

Δεν είναι πάντως, Αθηναίε, θέμα διαπλοκής, αλλά προστασίας δικαιωμάτων που έπρεπε να παρέχονται σε άτομα καταπιεσμένα. Το Κράτος Πρόνοιας είναι αναγκαίο, αλλιώς η επιθυμητή -για τους δημοκράτες αστούς- κοινωνική ειρήνη θα πάει περίπατο (βλ. 19ο αιώνα).

Πάντως εγώ θέλω υποχρεωτική στράτευση, γιατι έτσι έχεις στρατιώτες που μπορούν να υπερασπίσουν την πατρίδα -με τη θεμιτή έννοια του τόπου κατοικίας, περιουσίας και συγγενών εν ή όχι ζωή.

σ.σ. Νόμιζα ότι είχα ήδη στείλει ένα τέτοιο περίπου σχόλιο κι έτσι άργησα να απαντήσω είναι η αλήθεια.

Unknown είπε...

Αλήθεια, γιατί δε γράφεις τίποτα

γι'αυτό το θέμα
;

Είναι εξίσου σοβαρό, με όλα τα υπόλοιπα που αναφέρεις. Η υποχρεωτική στράτευση είναι απαράδεκτή για οποιονδήποτε, και όσο για τα συνταξιοδοτικά, η Ελλάδα θα υποχρεωθεί ούτως ή άλλως να εναρμονιστεί με την ευρωπαϊκή νομοθεσία που έχει ήδη αλλάξει.

ο δείμος του πολίτη είπε...

switchblade_sister, συμφωνώ απολύτως με το κείμενο. Δεν είναι μόνο αυτές η οικονομία εξάρτηση των γυναικών, αλλά δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στις περιπτώσεις χηρείας ή διαζυγίου (αφού υποχρεούνται να διατηρούν το ΑΦΜ του τεθνεώτα ως συζυγικό και με όρους σε περίπτωση διαζυγίου διατηρούν ακόμα το όνομα στη δήλωση του ανδρός τους).

Το ζήτημα είναι ότι μερικοί νομίζουν ότι οι άνδρες δέχονται επιθέσεις, ενώ στην ουσία ζούμε ακόμη δε μια φαλλοκρατική κοινωνία.

Ανώνυμος είπε...

Στην υποκριτικά φαλλοκρατική "ελληνοχριστιανική" κοινωνία η οποία επιβιώνει ως πομφόλυγα κραταιά ακόμη στην ελληνική επαρχία, τέτοια topics μες στο κατακαλόκαιρο καταδεικνύουν την έλλειψη οποιασδήποτε γείωσης τους γράφοντος με τα ελληνικά κοινωνικά δρώμενα.

Και ΝΑΙ, επίσης έναν υποχόνδριο μισογυνισμό...

Ανώνυμος είπε...

Γιατί δεν κοιτάτε το πως θα αποκτήσετε και εσείς αυτά τα δικαιώματα από το να ζητάτε να μην τα έχει η γυναίκα;
Γιατί πολύ απλά δεν σας νοιάζει η ισότητα. Σας νοιάζει να κάνετε αυτόν τον κόσμο ακόμα χειρότερο. Οι κοινωνικές παροχές σας εκνευρίζουν, σας δημιουργούν πρόβλημα γιατί δεν κερδίζετε κάτι από αυτές.
Αντε να ρωτήσετε τη μητέρα σας που εργαζόταν τι τράβηξε για να σας μεγάλωσει, εκτός και εάν εσάς σας μεγάλωσε η φιλιππινέζα, οπότε και δικαιολογείται και η απόσταση σας από τη γυναίκα.
Είστε αξιολύπητοι.

Και κάτι τελευταίο. Εάν τύχει -1/1000- και βρεθείτε με τη μητέρα σας ή τη γυναίκα σας σε ένα καράβι που βουλιάζει μπήξτε το κεφάλι της στη θάλασσα να πεθάνει πιο γρήγορα και να πάρετε τη θέση της.

Συγχαρητήρια.

Kensai είπε...

Χεχ, έξυπνος τίτλος.

Βέβαια, δύσκολα Έλληνας βουλευτής θ'αναλάμβανε το πολιτικό και κοινωνικό κόστος να αντιστρέψει αυτό το άδικο για τους άρρενες καθεστώς. Θα του κολλούσαν κατευθείαν τα κοσμητικά επίθετα του φαλοκράτη και σεξιστή.

Είναι σα να υποστηρίζεις την vivesection (πράγμα που κάνω εγώ για παράδειγμα... ΟΥΠΣ!), λίγοι έχουν κουράγιο να πάνε αντίθετα στο κύμα.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Switchblade sister, δεν έγραψα για το θέμα αυτό γιατί δεν το ήξερα. Νιόπαντρος είμαι ακόμα! Συμφωνώ απολύτως, εκτός από το θέμα της φραστικής διατύπωσης.

Maria Velliou είπε...

Άργησα να διαβάσω το κείμενο, λόγω διακοπών.
Κύριε Αναγνωστόπουλε, παρότι συμφωνώ σε μερικά μαζί σας ( π.χ. συνταξιοδοτικό, ίσως και στρατός, αν συνεχίσει να υπάρχει), θέλω να σας κανω μια ερώτηση:
είπατε ότι είστε νιόπαντρος. Υποθέτω ότι όταν παντρευτήκατε σας ζήτησαν να δηλώσετε τι επίθετο θα πάρουν τα παιδιά σας και να υπογράψετε το σχετικό χαρτί, τόσο εσείς όσο κι η σύζυγος σας.
Θα ήθελα να μου πείτε τι επίθετο δηλώσατε και οι δύο.
Αν μου πείτε ότι δηλώσατε το επίθετο της συζύγου σας ή έστω και τα δύο επίθετα, θα σας πω ότι ανήκετε σε μια απειροελάχιστη μειοψηφία και θα σας θαυμάσω. Αλλά υποθέτω ότι, όπως το 99,9 των ελληνικών ζευγαριών, δηλώσατε μόνο το δικό σας επίθετο, τόσο εσείς όσο κι η σύζυγος σας, ασμένως βέβαια κι αυτή, πρόθυμη ούσα ελευθέρα τη βουλήσει να αποδεχτεί ότι το δικό της οικογενειακό όνομα δεν αξίζει να διαιωνιστεί από την ίδια.Και υπερήφανη, βέβαια, που μπορεί να συμβάλει στη διαιώνιση του δικού σας! Κάτι το οποίο, να είστε βέβαιος, όσο κι αν τώρα δν το ομολογεί και δεν το συνειδητοποιεί, αφήνει μαι ασυνείδητη πληγή μέσα της κι ένα λιγότερο ή περισσότερο συνειδητό αίσθημα κατωτερότητας.
Αν θέλετε, μην μου απαντάτε, στο κάτω κάτω πρόκειται περί προσωπικού δεδομένου.
Απλά, αναλογιστείτε πόσο δρόμο έχουμε ακόμη μέχρι να εμπεδωθεί πραγματικά η έννοια της ισότητας μέσα μας.
Αφήστε πια τις διακρίσεις στον εργασιακό χώρο, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα..

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Κυρία Βέλλιου, χαίρομαι που σας έπεισα σε κάποια σημεία στα οποία άλλες γυναίκες συνήθως εξεγείρονται και ασμένως απαντώ στο ερώτημά σας, πολλώ δε μάλλον που με απασχόλησε και μένα το θέμα. Δηλώσαμε το δικό μου επώνυμο, όπως σωστά προβλέψατε. Εγώ το προτίμησα για να το διαιωνίσω, για τα κίνητρα της γυναίκας μου δεν μπορώ να είμαι βέβαιος. Το σημαντικό είναι ότι και οι δύο είχαμε κατ' αρχήν την δυνατότητα να πράξουμε αλλιώς. Όχι όσο θα έπρεπε όμως: θα έπρεπε να επιτρέπεται να δηλώνεται διαφορετικό επώνυμο για κάθε τέκνο, όπως π.χ. είναι το ισλανδικό έθιμο, αντί να υποχρεωνόμαστε σώνει και καλά στο ενιαίο του οικογενειακού επωνύμου. Αν γινόταν αυτό, με πολλή χαρά θα δήλωνα το δικό μου επώνυμο για τα αρσενικά τέκνα και το επώνυμο της γυναίκας μου για τα θήλεα. Και θα ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι.

Maria Velliou είπε...

Κατ' αρχήν δεν με πείσατε, διότι τα έχω σκεφτεί και μόνη μου. Ειδικότερα για το θέμα του στρατού, θεωρώ ότι εφόσον υπάρχει θα πρέπει να συμμετέχουν και τα δύο φύλα. Εύχομαι, προσωπικά, να αντικατασταθει μ ευποχρεωτική κοινωνική θητεία, οποιοδήποτε είδος κοινωνικής εθελοντικής εργασίας, χειρονακτικής κατά προτίμηση. Θα είναι καλό για όλους τους νέους ανθρώπους, να μάθουν να πειθαρχούν-όχι με την παλιά έννοια της υποταγής σε αυθαίρετες εξουσίες αλλά με την υγιή-και να μάθουν να συνεργάζονται. Να μετράει και στα συντάξιμα η θητεία για όλους και όσο πιο μακρινός ο τόπος πραγματωσης της, τόσο πιο μεγάλη να είναι κι η μοριοδότηση για σύνταξη ή για πρόσληψη. Να υπάρχει διαχωρισμός σε "βαριά" κι "ελαφριά" θητεία, ίσως δυνατότητα επιλογής και ανάλογη μοριοδότηση.
Για τις γυναίκες που γίνονται μητέρες, να ισχύουν στη συνέχεια διάφορα ελαφρυντικά μέτρα, από άδειες έως πρόωρη σύνταξη, ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών. Έτσι, δεν θα υπάρχει αδικία.
Συμφωνώ μαζί σας και για τα θέματα σύνταξης προφανώς.
Αλλά θα πρέπει να δούμε σε ποιά άλλα σημεία αδικούνται οι γυναίκες.
Όσο για το θέμα του επωνύμου των παιδιών, το ισπανικό σύστημα με τα δύο επίθετα θα με κάλυπτε.
Με αφορμή το ότι είστε νιόπαντρος, σας εύχομαι κάθε ευτυχία.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Αναγνωστόπουλε,τυχαίως διάβασα το κείμενό σας καθώς εψαχνα να βρω τον όρο σουφραζέτα.Και παρόλο που είμαι ακόμα πολύ μικρή θα ήθελα να μου επτρέψετε να διαφωνήσω μαζί σας.Αν και συμφωνώ με ορισμένα σημεία του άρθρου σας-όπως στο σημείο που μιλάτε για τη σύνταξη και για το στρατό-θα ήθελα να σας τονίσω ότι ξεχνάτε τις αδικίες που γίνονται καθημερινά στις γυναίκες-όχι μόνο στην Ελλάδαα-απλώς και μόνον επειδή είναι γυναίκες,ξεκινώντας από εσάς τον ίδιο.Προφανώς πιστεύετε πραγματικά και στηρίζετε αυτά που γράψατε,επομένως θεωρείτε τον εαυτό σας(και όλους τους άντρες),ας το πω ανώτερο από τις γυναίκες.Ισως οι γυναίκες να ευνοούνται στη σύνταξη και στο ότι δεν πάνε στο σρατό,όμως στους χώρους εργασίας αδικούνται καθημερινώς εξαιτίας του φύλλου τους.Πόσες γυναίκες έχουν απορριφθεί από δουλειές επειδή οι εργοδότες προτίμισαν να προσλάβουν άνδρα?Οπως γίνεται και με τους ανάπηρους και τους αλλοδαπούς.Πόσοι βιασμοί και κακοποιήσεις γίνονται συνεχώς στις γυναίκες απλώς και μόνο επειδή είναι γυναίκες?Κι αν θέλετε να ξέρετε το 75%σχεδόν των παιδιών που κακοποιούνται είναι κορίτσια.Πολλοί αντρες μάλιστα,επειδή παίρνουν πολύ στα σοβαρά τα ίδια πράγματα που αναφέρατε κι εσείς φέρονται στις συζήγους τους με τρόπο απαράδεκτο.Το λέω αυτό επειδή τυχαίνει να γνωρίζω μια τέτοια γυναίκα.Αδικίες γίνονται μάλιστα και στην προσωπική ζωή των γυναικών καθώς θεωρούνται λιγότερο αξιόπιστες από τους άντρες.Επίσης κοιτάξτε τις πιθανότητες που έχει μια γυναίκα να ζήσει μια αξιοπρεπής ζωή αν ο άντρας της την εγκαταλείψει ή αν δεν παντρευεί.Και αν αυτό με τη σύνταξη του πατέρα σταματήσει να ισχύει θα της είναι ακόμα πιο δθσκολο αν σκεφτούμε μάλιστα ότι δυσκολα θα βρει δοαυλειά εξαιτίας των διακρίσεων που ήδη ανέφερα.Ας θυμηθούμε τώρα και τη ζωή τοων γυναικών παλιότερα.Και δεν χρειάζεται να πάμε μακριά.Ας γυρίσουμε στον 20ο αιώνα που μόνο στα τέλη του κατάφεραν να αποκτήσουν τα σημερινά του δικαιώματα και μετά από πολλούς αγώνες,ενώ μέχρι τότε τις είχαν μόνο για να κάνουν παιδιά και να διατηρούν το σπίτι.Αδικούνταν όχι μόνο από το νόμο αλλά και από τις οικογένειές τους.Ακόμα και η Γαλλική επανάσταση ευνόησε μόνο τους άντρες.Μήπως πιστεύτε πως ήταν καλύτερα έτσι?Δεν πιστεύετε ότι μετά από τόσα που πέρασε το γυναικείο φύλλο αξίζει κατι καλύτερο?Αυτά είχα να πω και πριν κλείσω θα ήθελα να δώσω συγχαριτήρια στον κύριο Αναγνωστόπυολο που έχει το θάρρος να δηνοσιεύει τη γνώμη του.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock