Τετάρτη, Απριλίου 09, 2008

Το καθιερωμένο ετήσιο πανηγύρι

Μια και σήμερα είναι η μέρα των φοιτητικών εκλογών (μια αστεία παρωδία που έχει τόση σχέση με τις δημοκρατικές διαδικασίες όσο το ελληνικό πρωτάθλημα με το fair play) είπα να θυμηθώ ένα προπέρσινο κείμενό μου για το θέμα:

[Ο φοιτητικός συνδικαλισμός] είναι άλλο ένα κομμάτι του πολυπλόκαμου διαπλεκόμενου συστήματος δημόσιων σχέσεων, που παίζει ελεύθερα στην πλάτη μας τα παιχνίδια εξουσίας του , αδιαφορώντας για την σπατάλη στο δημόσιο χρήμα.

Την μεγαλύτερη διαστροφή του ρόλου του φοιτητικού συνδικαλισμού την έφερε η θεσμοθέτηση της συμμετοχής στα όργανα διοίκησης των ΑΕΙ. Οι φοιτητές απέκτησαν θεσμικά εξουσία και ψήφους πάνω σε ζητήματα διαχείρησης του πανεπιστημίου. Μιας διαχείρησης που χρησιμοποιεί κρατικά χρημάτα χωρίς να λογοδοτεί, χωρίς να ελέγχεται και χωρίς να αξιολογείται το αποτέλεσμά της. Έτσι δημιουργήθηκαν οι τέλειες συνθήκες διαφθοράς και συναλλαγής μεταξύ των συνδικαλιστών και του καθηγητικού κατεστημένου. Κάθε συνδικαλιστής έχει πολλά περισσότερα να κερδίσει μέσω της εξαργύρωσης της θεσμικής του εξουσίας, σε σχέση με τα κέρδη του από το να την χρησιμοποιήσει προς όφελος των συμφοιτητών του. Οι λίγοι, των οποίων η συνείδηση δεν επιτρέπει τέτοιες μεθόδους, γρήγορα αποβάλλονται από το σύστημα.


Οι συνδικαλιστές συμμετέχουν στις διαδικασίες εκλογής καθηγητών, κρίσεων και προαγωγών σε ανώτερες βαθμίδες, εκλέγουν προέδρους τμημάτων και πρυτάνεις. Ειδικά οι εκλογές προέδρων και πρυτάνεων είναι τρομερά σημαντικές, αφού αυτές οι θέσεις διαχειρίζονται μεγάλους δημόσιους πόρους χωρίς κανένα ουσιαστικό έλεγχο, και τα ξεροκόμματα που αντιστοιχούν στις ψήφους των φοιτητών εκλεκτόρων δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα. Αυτά δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την εκπροσώπηση των φοιτητικών προβλημάτων, που είναι υποτίθεται ο ρόλος τους.

Όταν οι φοιτητές ψηφίζουν στις φοιτητικές εκλογές στήνεται ένα ολόκληρο πολύχρωμο πανηγύρι, κοροϊδεύοντας τους ψηφοφόρους ότι έχουν την παραμικρή σημασία το χρώμα της αφίσας, τα τραγούδια, τα πολιτικά φυλλάδια ή οι ιδεολογίες. Αυτό που έχει σημασία είναι τα κορόιδα να δώσουν με τις ψήφους τους την δύναμη στους συνδικαλιστές να αποκτήσουν αρκετούς ψήφους στα όργανα του πανεπιστημίου και των τμημάτων του, αρκετούς εκλέκτορες στις προεδρικές και πρυτανικές εκλογές, ώστε να μπορέσουν να τα διαπραγματευτούν και να τα εξαργυρώσουν με χρήματα, βαθμούς, πέρασμα μαθημάτων, άκοπα διδακτορικά κτλ. Πολλοί φοιτητές είναι πραγματικά ανυποψίαστοι, ειδικά στα μικρά έτη, όσο μεγαλώνουν μαθαίνουν να συναλλάσονται και μην χαρίζουν την ψήφο τους αλλά να την πουλάνε με ανταλλάγματα. Οι φοιτητές εθίζονται από μικροί στην αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, τις δημόσιες σχέσεις, την πνευματική ανεντιμότητα, τον κοινωνικό εκβιασμό και την ελάχιστη προσπάθεια, νοοτροπίες απόλυτα συμβατές με δημόσιους υπαλλήλους της χώρας μας, αλλά όχι για παραγωγικούς επιστήμονες.


Έκτοτε είχαμε δύο γύρους κινητοποιήσεων προκειμένου να μην θιχτούν κανένα από τα παράπανω προνόμια (όχι στην αξιολόγηση, όχι στον ανταγωνισμό από ιδιωτικά ιδρύματα, όχι στην άμεση εκλογή των πρυτάνεων κτλ), είχαμε στην Πάντειο το κάψιμο των καλπών από τους συνδικαλιστές φοιτητοπατέρες για να μην μπορούν όλοι οι φοιτητές να ψηφίσουν για εκλογή πρύτανη αλλά μόνο οι ίδιοι και προχθές οι συνδικαλιστές της Νομικής απαγόρευσαν την συμμετοχή στην εκλογές στην παράταξη ενός νόμιμα εκπροσωπούμενου κόμματος της Βουλής (άλλη μια απόδειξη της αντιδημοκρατικής νοοτροπίας και την ιδιοκτησιακής λογικής των φοιτητοπατέρων). Κάθε χρόνος που περνάει προσθέτει ένα σωρό περιστατικών που φωτίζουν την πραγματική λειτουργία του φοιτητικού συνδικαλισμού.

Κάτι φυσικά που η πλειοψηφία έχει αντιληφθεί στην καθημερινότητά της. Η αποχή των φοιτητών δείχνει την έμπρακτη αποστροφή τους για τα διαβρωμένα και κομματικοποιημένα συνδικαλιστικά όργανά τους. Καταδεικνύει την ανάγκη για πλήρη διοικητική, οικονομική και εκπαιδευτική αυτοτέλεια όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από το κράτος, ώστε να σπάσει ο ομφάλιος λώρος της διαφθοράς και να ατροφήσει το παρασιτικό κατεστημένο μέρος του οποίου αποτελούν και οι συνδικαλιστές και το οποίο απομυζά τους πόρους των φορολογούμενων και νεκρώνει κάθε δημιουργικότητα και καινοτομία στην έρευνα και την εκπαίδευση.

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο κόσμος δε γυρνάει την πλάτη του μόνο στους φοιτητοπατέρες, γυρνάει την πλάτη του και σε σας, τους εθνοσωτήρες που βρήκατε ευκαιρία να επενδύσετε πολιτικά στην εκλογική αποχή και να την ερμηνεύσετε κατα το δοκούν.. τρομάρα σας..

Ίσως κάποιος να πρέπει να σας ταρακουνίσει..

Ο κόσμος μαζί με τους άλλους φτίνει και σας, αλλά εσείς νομίζετε πως βρέχει.

Nievskii είπε...

Υπάρχουν οι βολεμένοι και αυτοί που είναι στην απόξω. Οι περισσότεροι φοιτητές είναι ήδη περισσότερο βολεμένοι από την πλειοψηφία του πληθυσμού, αφού δεν σπουδάζουν όλοι. Έτσι το γεγονός ότι και πάλι η πλειοψηφία των φοιτητών απέχει-αφού στους φοιτητές λογαριάζονται και οι απλώς εγγεγραμμένοι που δεν συνεχίζουν ή καθυστερούν να πάρουν πτυχίο που είναι πολλαπλάσιοι των ενεργών πολλές φορές-λέει πολλά. Σου αρέσει αυτό που βλέπεις και πιστεύεις ότι έτσι πρέπει να είναι η Ελλάδα; Εμάς πάλι όχι. Σκέψου μόνο που είπες για φτυσίματα αυτό που λέει ο λαός: αν φτύσω πάνω φτύνω τα μούτρα μου, αν φτύσω κάτω φτύνω τα γένια μου. Μη βρίζεις λοιπόν αυτούς που δεν καταλαβαίνεις.

Ανώνυμος είπε...

Αν υπάρχει κάτι που σιχαίνομαι στο Ίντερνετ είναι οι διαδικτυακές ύβρεις των ανώνυμων. Άνθρωποι που φοράνε το προσωπείο του "ανώνυμου" και εκεί στο απυροβόλητο που νομίζουν ότι είναι εκτοξεύουν υβρείς κατά πάντων διχώς κόστος. Φίλε, την επόμενη φορά που σκοπεύεις να στείλεις hatemail αφήσε μας και το ονοματάκι σου, να ξερούμε σε ποιον ρίχνουμε τα καντήλια. Με την στάση σου αποδεικνύεις ότι είσαι ένα διαδικτυάκο troll, ένας ανήθικος Ελλήναρας πλήρως υποταγμένος στο κατεστημένο. Εθνοσωτήρες να βρείς στο κόμμα που ψηφίζεις, η Φιλελευθερή Συμμαχία δεν είπε ποτέ ότι θα σώσει την Ελλάδα, ισχυρίζεται ότι οι θεσμοί θα σώσουν την Ελλάδα, όχι τα πρόσωπα.

Ανώνυμος είπε...

@Διονύσης Βαγγελάτος

Μη φας έχει γλαρόσουπα..

Ανώνυμος είπε...

Με τέτοια στέρεα επιχειρήματα που έχεις υπερ της αποψής σου είναι βέβαιο ότι μας πείθεις για την θέση σου "προηγούμενε" (ονόμα σου ζήτησα όχι χρονικό προσδιορισμό) Βεβαία εμένα στην Έκθεση δεν μου δίδαξαν ποτέ να χρησιμόποιω επιχειρημάτα με γλαρόσουπες αλλά εσύ ως σοφός παντογνώστης κάτι παραπάνω θα ξέρεις. Αν νομίζεις πως μιά γλαρόσουπα φερνεί την ανοίξη, δηλαδή δικαιολόγει την στάση σου, είσαι γελασμένος. Αντιθετά επιβεβαίωνεις την θέση μου ότι πίσω από το προσωπείο "ανώνυμος", "προηγούμενος", "επόμενος" κρύβεται η ανηθικότητα του Ελλήναρα, οι κακοί του τρόποι, η αδυνάμια του για διάλογο και η ελλείψη σεβασμού στον συνομιλητή.
ΥΓ. Αλήθεια αγορίνα μου γιατί φοβήθηκες να αφήσεις το ονόμα σου;

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα.
Μόνο μια λύση υπάρχει στο πρόβλημα.
Έξοδος των κομμάτων και του συνδικαλισμού από τα πανεπιστήμια
ΥΓ. Το πιο σπαστικό από όλα είναι ότι οι φοιτητοπατέρες είναι αυτοί που θα ΣΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΟΥΝ στο μέλλον στην Βουλή. (Ειναί γνωστό ότι οι φοιτητικές οργανώσεις είναι το φυτώριο των κομματικών στελεχών)

Roark είπε...

To πράγμα είναι χειρότερο. Ελάχιστοι από τους φοιτητοπατέρες φτάνουν τόσο ψηλά μέχρι την Βουλή. Το θέμα είναι ότι αυτοί οι εθισμένοι τύποι στην συναλλαγή στελεχώνουν το κορμό του κομματικοποιημένου κράτους (τα 10.000 στελέχη της σχετικής δήλωσης Πολύδωρα πριν τις εκλογές του 2004). Οι κρίσιμες θέσεις αποφάσεων και διαχείρισης κονδυλίων καλύπτονται από αυτούς.

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με την ανωνυμία των σχολιαστών, ή στο internet γενικότερα.
Έχω όμως αντίρρηση στο σχολιασμό με τη χρήση του ‘Ανώνυμος’ από σχολιαστές, κι αυτό για πρακτικούς λόγους. Όταν σε μια συζήτηση – και έχουμε αρκετά παραδείγματα τέτοια τον τελευταίο καιρό – υπάρχουν διάφοροι ‘Ανώνυμος’ που σχολιάζουν, τότε δυσκολεύεται ο διάλογος.
Προτείνω λοιπόν στους ‘Ανώνυμος’ κάθε λογής, να επισκεφτούν το gmail και ν’ ανοίξουν ένα λογαριασμό με όποιο ψευδώνυμο επιθυμούν. Δεν χρειάζονται περισσότερα από 2’, μπορούν να ανοίξουν όσους λογαριασμούς επιθυμούν (έναν για κάθε blog που σχολιάζουν ή και κάθε post αν θέλουν) και διευκολύνουν έτσι τη συζήτηση, διατηρώντας ταυτόχρονα πλήρως την ανωνυμία τους.

Στο θέμα μας τώρα:
Υπάρχουν χώρες και πανεπιστημιακά ιδρύματα όπου η συμμετοχή στα φοιτητικά όργανα αποτελεί σημαντικό κομμάτι του βιογραφικού του φοιτητή. Η αντίστοιχη συμμετοχή στα ελληνικά πανεπιστήμια, μάλλον δυσφημιστικό χαρακτήρα έχει.

Ανώνυμος είπε...

Το κορυφαίο είναι ότι κάθε παράταξη βγάζει τα δικά της αποτελέσματα, που είναι διαφορετικά από της άλλης.

Θέματα όπως το άσυλο, ο δημόσιος χαρακτήρας της παιδείας, το πρόγραμμα σπουδών κτλ είναι κατανοητό να γίνονται αντικείμενο διαφωνιών, να υπάρχουν διαφορετικές θέσεις κτλ.

Το πόσα χέρια έχει άνθρωπος, πόσα παράθυρα το δωμάτιο, πόσες ρόδες το αυτοκίνητο, πόσους ψηφοδέλτια γράφουν πάνω ΕΑΑκ,ΔΑΠ κτλ είναι θέματα στα οποία όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι συμφωνούν.

Εμείς, διαφωνούμε...


(η κατάσταση αυτή είναι αντίστοιχη του πανώ "ζυτο ι δοραιαν πεδοια" )

Ανώνυμος είπε...

Θανάσης


Με επίκληση στην αυθεντία μου ,γιατί βαριέμαι ή δεν έχω πρόχειρα στοιχεία, σας λέω τη γνώμη μου:

-Οι συνδικαλιστές στην πραγματικότητα δεν συμμετέχουν στη διαδικασία εξέλιξης. Ο Σύλλογος Φοιτητών εκάστου τμήματος γνωμοδοτεί για δύο πράγματα κατά την εξέλιξη: α)δημοκρατικό ήθος β)μεταδοτικότητα διδάσκοντος. Το πρώτο ακούγεται κάπως ιδιάζον, αλλά δεδομένου ότι την πλειοψηφία στο 90% των ΔΣ των Συλλόγων την κατέχει η ΔΑΠ με την ΠΑΣΠ (από κοινού), τα κριτήρια «δημοκρατικότητας» είναι αυτά που ο μη μετέχων στο ΚΚΕ ή την εξωκοινοβουλευτική αριστερά αντιλαμβάνεται. Κατά κανόνα, η συμπάθεια προς την 21η Απριλίου τεκμαίρεται ως έλλειψη δημοκρατικού ήθους. Δηλαδή, είναι κι αυτό ένα κατάλοιπο του παρελθόντος.
Η αποχή των φοιτητών δεν είναι καθόλου μεγάλη. Στο ποσοστό των ενεργών φοιτητών (2ν,όπου ν= ο χρόνος υποχρεωτικής ελάχιστης φοίτησης) σπανίως πέφτει κάτω από 70-75%.

-Το παραπάνω άρθρο πάσχει ,γιατί ενώ ασκεί κριτική στο σύνολο των φοιτητικών παρατάξεων, αμελεί πως η μαζικότερη αυτών είναι υπέρ της συμμετοχής όλων των φοιτητών στις προεδρικές και πρυτανικές εκλογές από το 1994 μέχρι και σήμερα.

--Χωρίς να παραγνωρίζω τις μυριάδες άλλες παθογένειες του συστήματος (εισαγωγικές εξετάσεις, φοιτητική εκπροσώπηση, άσυλο, αξιολόγηση, χρηματοδότηση, κίνητρα ανταγωνιστικότητος, διαφάνεια, συμμετοχή στην κοινωνία της πληροφορίας κλπ.) έχω καταλήξει τελικά πως το σύστημα φοίτησης γεννά τους κακούς συνδικαλιστές και όχι το αντίστροφο.

Ο συνδικαλιστής είναι –κατά κανόνα- αποξενωμένος από το αμφιθέατρο. Αυτό γεννά δύο ουσιώδεις παθογένειες: α) δε γνωρίζει τα προβλήματα του Τμήματός του β)δεν μετέχει της ακαδημαϊκής διαδικασίας, που θα τον ωφελήσει πολλαπλά στην ανάπτυξη της κριτικής του σκέψης και θα τον νομιμοποιήσει ηθικά στο γίγνεσθαι της σχολής του.

Δύο είναι οι βασικοί λόγοι: α) η αρχή της ελεύθερης προσέλευσης (ο καθένας δικαιούται να κάνει αναρίθμητες αδικαιολόγητες απουσίες από τις παραδόσεις) β) η μεταφορά μαθημάτων (αιώνια φοίτηση-δωράκι της Δικτατορίας).Βέβαια, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι το 2ν του νέου νόμου είναι μια καλή αρχή, αν και αρκετά ελαστικό .

Υ.Γ. ΟΙ φοιτητικές παρατάξεις ΠΟΤΕ δε διαφωνούν πραγματικά για τα εκλογικά αποτελέσματα. Πραγματική αμφισβήτηση εκλογικού αποτελέσματος να εγείρεται κάθε χρονιά σε 3-4 από τα 300 τμήματα (ΑΕΙ+ΤΕΙ). Σε επίπεδο Τμήματος, Σχολής, Πόλης, Πανεπιστημίου ,οι παρατάξεις συμφωνούν. Γι’ αυτό και κάθε χρονιά συγκροτούνται ΔΣ. Τα αποτελέσματα διαστρεβλώνονται στα κεντρικά γραφεία κάθε παράταξης στην Αθήνα με τον εξής τρόπο: δε συμπεριλαμβάνονται (αδικαιολόγητα μεν ρητά δε) καμιά εικοσαριά τμήματα όπου η συγκεκριμένη παράταξη πάτωσε. Πολύ καλή η πρόσφατη πρόταση της ΚΝΕ και της ΟΝΝΕΔ για έκδοση κοινών αποτελεσμάτων με οποιαδήποτε διαδικασία ομοφώνως επιλεγεί (χωρίς προαπαιτούμενα από τις ως άνω).

Nievskii είπε...

Και σε επίπεδο σχολής διαφωνούν τα κόμματα! Υπάρχουν λίγες σχολές που βγαίνουν κοινά αποτελέσματα, και άλλες που ο καθένας ανακοινώνει τα δικά του. Φυσικά πρέπει κατά προσέγγιση να συμφωνήσουν τα κόμματα, αφού με κάποια αναλογία θα συγκροτηθεί το ΔΣ του φοιτητικού συλλόγου κάθε σχολής. Αλλά στους φοιτητές-ψηφοφόρους στην κάθε σχολή ο καθένας ανακοινώνει τα δικά του. Άραγε γιατί. Αλοίμονο στο μικρό κόμμα, το τρώει η μαρμάγκα στα ποσοστά του. Στις εκλογές δε υπάρχουν φαινόμενα που ξεκινούν από την απλή χειροδικία, και φτάνουν μέχρι την αρπαγή της κάλπης, αλλά και η πατροπαράδοτη δωροδοκία.

Δεν θα αναφερθώ σε φαινόμενα, όπως το φακέλλωμα! Μα καλά, ένας εισαγγελέας δεν υπάρχει να μπουκάρει στα γραφεία της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ για να δει τους φακέλλους που έχει αποκαλυφθεί ότι παράνομα κρατούν με προσωπικά στοιχεία των φοιτητών; Αλήθεια, τα προσωπικά στοιχεία των φοιτητών που τα βρίσκουν;

Κάθε χρόνο μπαίνουν στα ιδρύματα της χώρας 100,000-120,000 άτομα. Αυτό με μετριοπαθείς υπολογισμούς, αν υπολογίσει 4ετή φοίτηση αντιστοιχεί σε 400,000 φοιτητές. Ψηφίζουν κάθε χρόνο 100,000-150,000. Η αποχή δεν είναι επ'ουδενί 25%, αλλά η συμμετοχή!

Φαίνεται πάντως το θέμα της πραγματικής επιρροής των κομμάτων σε θέματα όπως οι συνελεύσεις, όπου η "πρώτη παράταξη" λ.χ. να μην μπορεί να μαζέψει 100 άτομα - σε μια σχολή 3500! - για να μην κλείσει η σχολή, ή στην περίπτωση του νόμου-πλαίσιο, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών ήταν κατά, με βάση τις δημοσκοπήσεις που έγιναν στους φοιτητές, και μόνο στην Αθήνα κατέβηκαν, από τους περίπου 100,000 φοιτητές της Αθήνας, 30.000 στον δρόμο και μάλιστα δυο φορές.

Η όλη ιστορία δεν οφείλεται γενικά και αόριστα σε κάποιο σύστημα φοίτησης. Και άλλοι σπουδάσαμε και δεν γίναμε κομματόσκυλα. Αν τα κόμματα δεν αντλούσαν στελέγχη που να πλαισιώνουν τις κρατικές υπηρεσίες από τα κομματόσκυλά τους στο πανεπιστήμιο και δεν έδιναν πολλά λεφτά στα παραρτήματά τους για να εξασφαλίζουν τον έλεγχο στις σχολές, τότε δεν θα υπήρχε ο φοιτητικός συνδικαλισμός όπβς τον ξέρουμε. Έτσι λοιπόν ο μόνος τρόπος είναι να γίνει διαχωρισμός κράτους-πανεπιστημίου, εδώ και τώρα.

Ανώνυμος είπε...

Θανάση

Το "δημοκρατικό ήθος" της "μεγαλύτερης φοιτητικής παράταξης" και των υπολοίπων το κρίνει κανένας;


Τα αντικειμενικά στοιχεία στα οποία όλοι συμφωνούν πού δημοσιεύονται;

Ανώνυμος είπε...

Θανάσης
Συνεχίζω με επίκληση στην αυθεντία μου και σας ζητώ συγγνώμη γι’αυτό

Nievskii
“Και σε επίπεδο σχολής διαφωνούν τα κόμματα!”
Σε διαβεβαιώνω ειλικρινα ότι είναι ελαχιστότατες οι περιπτώσεις κάθε χρονιά. Οι παρατάξεις δε που δεν έχουν αναφορά σε κόμμα της κεντρικής πολιτικής σκηνής (ανεξάρτητες) δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα κατά την καταμέτρηση ,αλλά συνολικά στην εκπροσώπηση τους καθόλη τη χρονιά, λόγω έλλειψης μέσων και της ευκολίας προσέγγισης που παρέχει η ιδεολογική ομπρέλα. Πάντως, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, οι ανεξάρτητες ή μικρότερες παρατάξεις παίρνουν σημαντικά ποσοστά. Γιατί σημασία έχει η δύναμη (ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους) που έχει στο συγκεκριμένο τμήμα.Το παράδειγμα της ΦΟΣ στη Νομική εμπίπτει ,αλλα δεν είναι χαρακτηριστικο.
«Δεν θα αναφερθώ σε φαινόμενα, όπως το φακέλλωμα!»
Γίνεται επί αιώνες ,από όλους και είναι απαράδεκτο και στα όρια της νομιμότητας –συχνά τα ξεπερνά.
«Η αποχή δεν είναι επ'ουδενί 25%, αλλά η συμμετοχή!»
Ναι, δεν το έδωσα σωστά. Πχ. Φέτος εισήχθησαν 83.000 και ψήφισαν 160.000 (ΑΕΙ-ΑΤΕΙ). Όμως, και πάλι η συμμετοχή δεν είναι 45%,γιατί πρέπει πάντοτε να εκτιμούμε και τους φοιτητές που ακόμη φέρονται ως ενεργοί ενώ δεν είναι. Και είναι πάαρα πολλοι. Για παράδειγμα,πόσοι εισάγονται σε κάποιο περιφερειακό ΑΤΕΙ και πόσοι τελικά πράγματι φοιτούν.
«..κατέβηκαν, από τους περίπου 100,000 φοιτητές της Αθήνας, 30.000 στον δρόμο..»
Ω, μεμονωμένη περίπτωση. Α)δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε τον όγκο των διαδηλωτών οποιασδήποτε ιδιότητας που ήρθαν από παντού β)η μη όξυνση ήταν στρατηγική της «μεγαλύτερης» για αποφυγή φαινομένων Τεμπονέρα γ)τα οιονεί αντικειμενικά στοιχεία εκλογών (όλων των παρατάξεων) επιβεβαιώνουν κατά το μείζον ή ήττον της πρωτοκαθεδρίας της «πρωτοπόρας» δ)σιγά μην κατεβούνε «οι νοικοκυραίοι¨ στις ΓΣ ,«γι’ αυτό τα χουμε τα ΔΣ».
«Η όλη ιστορία δεν οφείλεται γενικά και αόριστα σε κάποιο σύστημα φοίτησης.»
Ίσα-ίσα το έδωσα τόσο ειδικά, που ο συλλογισμός μου φαίνεται απολύτως ελλιπής. Απλώς, μαζί με τα γνωστά προβλήματα έθεσα και άλλα δύο.
«Έτσι λοιπόν ο μόνος τρόπος είναι να γίνει διαχωρισμός κράτους-πανεπιστημίου, εδώ και τώρα.»
Συμφωνώ απολύτως.
ni-me
«Το "δημοκρατικό ήθος" της "μεγαλύτερης φοιτητικής παράταξης" και των υπολοίπων το κρίνει κανένας;»
Φοβάμαι πως το κρίνουν εκείνοι που τις ψηφίζουν.
«Τα αντικειμενικά στοιχεία στα οποία όλοι συμφωνούν πού δημοσιεύονται;»
Αμ, εδώ είναι το πρόβλημα. Δε δημοσιεύονται ή αν είναι περιφερειακή σχολή ίσως στον τοπικό τύπο ή αν είναι κάποια πολύ σημαντική σχολή (βλ.Νομικές) να υπάρχει και κανας δημοσιογράφος στην καταμέτρηση. Καταγράφονται στα πρακτικά του εκάστου ΔΣ ή απλώς αναγράφονται στον πίνακα στο τέλος της καταμέτρησης. Ο εκπρόσωπος κάθε παράταξης μετά, τα στέλνει στα κεντρικά του. Χωρίς αλλοιώσεις,γιατί το χωριο είναι μικρό.

Roark είπε...

Θα επικαλεστώ και γω την αυθεντία μου και την εμπειρία μου. To άρθρο μου θα έπασχε αν δεν είχα ζήσει τα γεγονότα των προεδρικών εκλογών της Ιατρικής Σχολής το καλοκαίρι του 2003 και δεν είχα δει τι έγινε στην ΔΑΠ. Επίσης η συμμετοχή των φοιτητών στις κρίσεις χτίζει ισχυρότατες σχέσεις διαπλοκής.

Nievskii είπε...

Το παράδειγμα με τις πορείες δεν το έδωσα για να πω ότι οι αριστεροί έχουν επιρροή. Αλλά για να πω ότι η επιρροή όλων των παρατάξεων είναι στο γλύψιμο των καθηγητών και όχι στην κινητοποίηση του κόσμου, αφού ο κόσμος βλέπει τις φοιτητικές παρατάξεις με μισό μάτι όσον αφορά την προάσπιση των συμφερόντων του.

Και στις σχολές που έχουν την μεγαλύτερη επιρροή οι αριστεροί αντίστοιχα, όπως το ΕΜΠ, μετά από την μεγάλη συσπείρωση που είχαν γύρω από το θέμα του νόμου, έχασαν ψήφους στις αμέσως επόμενες φοιτητικές εκλογές. Άρα ούτε αυτοί έχουν πραγματική επιρροή.

Και, ναι, οι διαδηλωτές ήταν τριάντα χιλιάδες στο νερό, αφού η ουρά τους ξεκινούσε στο πολυτεχνείο και η κεφαλή έφτανε στα προπύλαια και το Σύνταγμα. Μόνο ο Πρετεντέρης δεν το είδε εκείνες τις μέρες. Τα άλλα περί φερτών είναι σόφισμα, αλλά όταν η "μεγαλύτερη" έχει συνηθίσει στα βανάκια, λογικό είναι να νομίζει ότι και οι άλλοι δουλεύουν έτσι. Στις εκλογές, όταν η πλειοψηφία των φοιτητών της τάξης του 85% ήταν κατά του νόμου πλαίσιο επιβράβευσαν την στάση της ΔΑΠ νομίζεις με την ψήφο τους; Το "μεμονωμένο" γεγονός πρέπει να προβληματίζει την ΔΑΠ: πότε ήταν η τελευταία φορά που κατέβασε 30.000 ανθρώπους στον δρόμο; Αλλά έγινε δυο φορές και κάθε φορά πιο έντονο από την προηγούμενη, άρα καθόλου μεμονωμένο δεν ήταν.

Άλλα πράγματα αποφασίζουν τα ΔΣ και άλλα οι συνελεύσεις. Ειδικά στα ΔΣ καμιά παράταξη ποτέ δεν έχει απόλυτη πλειοψηφία για να περνά ό,τι θέλει. Περνά μόνο όταν υπάρχει φαΐ για τις μεγάλες παρατάξεις ώστε να συμφωνήσουν! Πώς μπορεί να είναι κάποιος δεξιός και να επαναπαύεται ότι θα περάσει κάτι παρέα λ.χ. με το ΠΑΣΟΚ; Κάτι δεν πάει καλά τότε.

Κακά τα ψέμματα, οι μεγάλες παρατάξεις στις φοιτητικές εκλογές κατεβαίνουν για ένα και μόνο λόγο: τις ψήφους των εκλεκτόρων στις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές. Όπου σημειωτέον οι αριστερές παρατάξεις δεν ψηφίζουν από συνείδηση, προς τιμήν τους. Αν πραγματικά το θέμα ήταν να καταργηθεί ο στραγγαλισμός του πανεπιστημίου από τις κομματικές παρατάξεις, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ θα αρνούνταν να ψηφίσουν για εκλέκτορες στις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές, δεδομένου ότι οι αριστεροί το κάνουν ήδη. Αλλά δεν το κάνουν. Άραγε γιατί;

Βέβαια από την άλλη η ΝΔ έχει διαγράψει ολόκληρες φοιτητικές παρατάξεις της ΔΑΠ που δεν ψήφισαν το σωστό πρόσωπο, ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε και δεν είναι μόνο η Ιατρική Αθήνας του 2003 όπου διεγράφει ολόκληρη παράταξη της ΔΑΠ γιατί τόλμησε να ψηφίσει κάτι που δεν ήταν αρεστό στο κόμμα.

Αν η ΔΑΠ είχε επιλέξει την μη-όξυνση δεν θα έκανε ενέργειες όπως το μάζεμα ανθρώπων άσχετων με το πανεπιστήμιο έξω από τη νομική. Όλοι τους είδαμε στις τηλεοράσεις μας. Το θυμάσαι αυτό; Το ρεζίλι της ΔΑΠ με τους εξωπανεπιστημιακούς ήταν διπλό, αφού εμ μαζεύτηκαν για να δείρουν φοιτητές που διαφωνούσαν, εμ έφαγαν ξύλο από τους αναρχικούς που εμφανίστηκαν όταν κάποιος φοιτητής τους φώναξε. Και σκέψου ότι οι σχέσεις μεταξύ αναρχικών και κομμουνιστών είναι χείριστες. Δεν ήταν θέμα επιλογής λοιπόν, ήταν απλά ότι δεν μπορούσε, αφού για την παραμικρή ενέργεια πρέπει να καταφεύγει στην έξωθεν βοήθεια, είτε λεφτά λέγονται αυτά, είτε μπράτσα. Μια που αναφέρθηκες στην ειρηνοφιλία της ΔΑΠ, θα μας πεις και για τα βανάκια δυο λόγια, αφού τα ξέρεις από μέσα;

Ανώνυμος είπε...

Θανάσης

Στις κρίσεις, όπως ξεκάθαρα φαίνεται και από το νόμο-πλαίσιο, η
συμμετοχή είναι καθαρά γνωμοδοτική
και δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο. Στις εκλογές, η συμμετοχή των
εκλεκτόρων ήταν (άλλαξε ο νόμος πλέον-ψηφίζουν όλοι οι φοιτητές) καθοριστική.

«Το παράδειγμα με τις πορείες…
έχουν πραγματική επιρροή.»

Κάτι χάνω… Μάλλον γίνεται κάποιο λογικό άλμα, εκτός να εννοείς ότι κανείς δεν έχει πραγματική επιρροή (;;;).

«Όταν η πλειοψηφία των φοιτητών της τάξης του 85% ήταν κατά του νόμου πλαίσιο επιβράβευσαν την στάση της ΔΑΠ νομίζεις με την ψήφο τους;»

Το 85% μπα… Από πού; Από τίποτα δημοσκοπήσεις προκύπτει αυτό; Προτιμώ τις εκλογές, μέχρι κι αυτές είναι πιο αξιόπιστες. Όσο για τη ΔΑΠ, σου είπα περί νοικοκυραίων, δεξιάς κλπ. Δεν έχει παράδοση κινηματικών διαδικασιών ούτε φιλελεύθερου ακτιβισμού. Άλλο αν πρέπει(;) ή αν θέλει(ναι, σιγά) να αποκτήσει.

«Άλλα πράγματα αποφασίζουν τα ΔΣ και άλλα οι συνελεύσεις.»

Μμμ…εξαρτάται. Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που θέματα ΓΣ θα μπορούσαν να επιλυθούν ευκολότερα ,γρηγορότερα και δημοκρατικότερα (χωρίς ανούσιους λαϊκισμούς) από τα ΔΣ. Και περίπου το 1/5 των τμημάτων κάθε χρόνο τελεί υπό αυτοδυναμία (π.χ. μόνον η ΔΑΠ έχει φέτος γύρω στις 45 νομίζω).

«Κακά τα ψέμματα, οι μεγάλες παρατάξεις στις φοιτητικές εκλογές κατεβαίνουν για ένα και μόνο λόγο: τις ψήφους των εκλεκτόρων στις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές.»

Φυσικά και όχι. Υπάρχουν 4093045 λόγοι πολιτικοί, ιδεολογικοί και ψυχολογικοί ακόμα. Εάν εννοείς ότι τα κόμματα επιδιώκουν να υφίστανται παρατάξεις κατά μείζονα λόγο για αυτό, ναι τότε έχεις δίκιο.

Αλλά πλέον καταργήθηκαν οι εκλέκτορες στις πρυτανικές και προεδρικές-οπότε χαλαρώνει ο έλεγχος. Και μάλιστα μετά από πρόταση της ΔΑΠ από το 95 και ΠΑΣΠ,απο το 99).

«όπου σημειωτέον οι αριστερές παρατάξεις δεν ψηφίζουν από συνείδηση, προς τιμήν τους.»

Παραμύθια. Όχι μόνο ψηφίζουν, αλλά βγάζουν και σχετικές επισημότατες ανακοινώσεις για το ποιον προτιμούν. Ταυτιζόμενοι μάλιστα μερικές φορές και με ΔΑΠ-ΠΑΣΠ (π.χ. ΠΚΣ&ΑΡΑΣ-ΔΙΚΤΥΟ, ΔΠΘ 2004)

«Αν πραγματικά το θέμα ήταν να καταργηθεί ο στραγγαλισμός του πανεπιστημίου από τις κομματικές παρατάξεις..»

Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα για τις παρατάξεις και τα κόμματα. Θέλουν τον συνδικαλισμό στις σχολές και μάλιστα χωρίς μείωση της εκπροσώπησης.

«Βέβαια από την άλλη η ΝΔ έχει διαγράψει ολόκληρες φοιτητικές παρατάξεις της ΔΑΠ..»
Και λίγα λες.
«Δεν ήταν θέμα επιλογής λοιπόν, ήταν απλά ότι δεν μπορούσε, αφού για την παραμικρή ενέργεια πρέπει να καταφεύγει στην έξωθεν βοήθεια..»

Ναι, σιγά. Αν έπεφτε μια κεντρική γραμμή σε όλη την Ελλάδα, απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ θα έπεφτε ξύλο. Εδώ ούτως ή άλλως πέφτει ξύλο κάθε μέρα για λιγότερο σημαντικά πράγματα, δες και στο youtube. Πετάνε τη σκούφια τους πάρα πολλοί για να παίξουνε μπουνιές.
Τα βανάκια της ΟΝΝΕΔ, λες; Υπερτιμημένα…
Άσυλο=αυτορρύθμιση=βία. Όχι μόνον αριστερή βία, αλλά και δεξιά. Αναμενόμενο.
Σε κάθε μία από τις εκατοντάδες σχολές της χώρας οι συσχετισμοί των δυνάμεων κρούσης είναι γνωστοί. Η μαζικότερη παράταξη είναι λογικό σε πολλές από αυτές να μπορεί να επιβληθεί δια της βίας με ευκολία και χωρίς ρίσκα για το αν θα επικρατήσει. Κι όμως δεν έγινε.

Επίσης, υποθέτω πως λεφτά και βανάκια (ή το ΤΕΦΑΑ ,χωρίς λεφτά)για να ανοίξει η Νομική Αθήνας υπάρχουν. Ή τουλάχιστον αυτό φαίνεται να πιστεύουν όλοι οι αντίπαλοι της ΔΑΠ.
Άρα; Άρα δεν ήθελε ,όχι δεν μπορούσε. Και δεν ήθελε γιατί ΦΟΒΗΘΗΚΕ. Επειδή πλέον είναι κυβερνητική παράταξη κι έχει κι έναν τεμπονέρα στην πλάτη.
Άρα δεν μπορουσε (χιχιχι).
Το σκηνικό έξω από τη Νομική είναι αστείο μπροστά σε αυτό που συμβαίνει κάθε μέρα ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΙΑΣ κατά το δεκαήμερο των εγγραφών στο Οικονομικό της Κομοτηνής ή εικοσι μέρες πριν τις εκλογές στην ΑΣΟΕΕ κλπ.

Υ.Γ. Ψιτ, δεν είμαι εδώ για τη ΔΑΠ. Μόνο για ενημέρωση (σας) όσο μπορώ -και για προβληματισμό (μου).

Nievskii είπε...

Αυτό που καταγγέλεις είναι πολύ σοβαρά, ότι δηλαδή στην ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έχουν ομάδες ειδικά για την άσκηση βιαιοπραγιών εναντίον φοιτητών. Δεν μπορώ να υιοθετήσω τις καταγγελίες σου, αφού εγώ δεν είμαι μέσα στην ΔΑΠ-ΝΔΦΚ όπως ισχυρίζεσαι ότι είσαι, αλλά έχουν και σοβαρές νομικές συνέπειες για όσους τις υιοθετούν αβίαστα!

Να σου θυμίσω στην δικαιολογία περί αυτορρύθμισης ότι και ο παλιός νόμος περί ασύλου δεν καλύπτει με άσυλο ενέργειες που γίνονται εναντίον της ζωής - και αυτές περιλαμβάνουν και τις σωματικές βλάβες - έστω και πλημμελήματα. Αντίθετα μιλά για αυόφωρη παρέμβαση της αστυνομίας. Θέμα ασύλου λοιπόν δεν τίθεται και δεν τέθηκε ποτέ αφού το άσυλο δεν κάλύπτε κακουργήματα και πλημμελήματα που στρέφονται κατά της ζωής.

Αν λοιπόν ισχύουν αυτά που λες υπάρχει μια πολύ σοβαρή συνέπεια:
* ο καινούριος αντιτρομοκρατικός νόμος θεωρεί ιδιώνυμο αδίκημα αυτές τις ενέργειες και δεδομένου ότι συμμετείχες, όπως ισχυρίζεσαι, σε μια ομάδα που εντολοδοτούσε ανθρώπους να κάνουν αυτές τις ενέργειες εν γνώσει σου, αυτό όπως καταλαβαίνεις με τον νέο νόμο είναι κακούργημα. Το έγκλημα αυτό δεν παραγράφεται και είναι διαρκές, όσο εσύ δεν καταφεύγεις στην δικαιοσύνη.

Σου συνιστώ να πάψεις να ενοχοποιείς τον εαυτό σου και να καταφύγεις στην δικαιοσύνη όσο το δυνατόν ταχύτερα με τα στοιχεία που ισχυρίζεσαι ότι διαθέτεις "από τα μέσα", αφού η καταγγελία εκ μέρους σου οδηγεί και σε ανασταλτικό χαρακτήρα της σχετικής ποινής που μπορεί να σου επιβληθεί.

Ανώνυμος είπε...

Θανάσης

Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι μέσα στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Απλώς, είπα ότι γνωρίζω. Βεβαίως, δεν μπορώ να αποδείξω. Άρα ή είμαι συκοφάντης ή μεταφέρω μια εκτίμηση , η οποία δεν είναι είδηση, άρα είναι σχόλιο, άρα ενέχει το στοιχείο της υποκειμενικότητας και επομένως κρίνεται από τον καθένα που θα το διαβάσει για την αξιοπιστία της ή όχι.

Υπενθυμίζω ότι η βάση της επιχειρηματολογίας μου είναι η «αυθεντία» και μάλιστα ενός ανωνύμου (ΧΟΧΟΧΟ). Ας μην ποινικοποιούμε τη λειτουργία των μπλογκς και μάλιστα δια ενός φιλελευθέρου μπλογκ. Δηλαδή, τα απλά σχόλια σε ένα μάλιστα ΜΗ ειδησεογραφικό μπλογκ. (που και ειδησεογραφικό να ήταν δηλαδή, πάλι δεν θα έστεκε ο χαρακτηρισμός, αλλά τεσπα)

«Να σου θυμίσω στην δικαιολογία περί αυτορρύθμισης ότι και ο παλιός νόμος περί ασύλου δεν καλύπτει με άσυλο ενέργειες που γίνονται εναντίον της ζωής»
Νομίζω ότι ήμουν σαφής, αλλά ας είναι : η αυτορρύθμιση εδώ δεν αποδίδεται με όρους νομικούς, αλλά με όρους καθαρά κοινωνιολογικούς. Εφόσον υπάρχει μια νησίδα όπου η καταστολή δεν μπορεί να εφαρμοστεί –εκ του αποτελέσματος- είναι σαφές ότι η αυτορρύθμιση θα επέλθει και φυσικά δεν θα περιορισθεί σε δημοκρατικό διάλογο-έλεγχο. Η λύση επομένως είναι η ολική μετατροπή του ασύλου.

«δεδομένου ότι συμμετείχες, όπως ισχυρίζεσαι, σε μια ομάδα που εντολοδοτούσε ανθρώπους να κάνουν αυτές τις ενέργειες εν γνώσει σου»

Τα βανάκια (της ΟΝΝΕΔ) αποδεδειγμένα υπήρχαν (απόφαση Καλαμπόκα) -είναι μια αλήθεια γνωστή σε όλους .Όπως και το γεγονός ότι σε κάθε σχεδόν παράταξη υπάρχει μία ομάδα ανθρώπων (των φανατικών της) όπου ο καθένας ξεχωριστά ή και με αυθόρμητη συγκρότηση (όπως σε κάθε καυγά) μπορεί να λειτουργήσει βίαια. Κάθε ξυλοδαρμός από τους αναφερθέντες, εντός του Πανεπιστημίου, θα εκτιμηθεί παρεμπιπτόντως, διότι η αντικειμενική (και η υποκειμενική υπόσταση) καθώς και η συμμετοχή ( με όρους νομικούς ) σε αυτόν είναι τελείως διαφορετική.

Μη μου αποδίδεις ιδιότητες που δεν έχω ,επίσης («συμμετείχες»)-μμμ, να κάτι που μπορεί να εκτιμηθεί ποινικά . Εκτός κι αν όποιος γνώριζε ή ψήφισε ή υπήρξε στέλεχος παράταξης και άκουσε κάτι, έτσι γενικά, «εντολοδοτούσε» εγκληματικές ενέργειες.

Ο αντιτρομοκρατικός (θα)είναι για κλάματα ειδικά μετά τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη .Άσε που με τίποτα δεν καλύπτει αυτές τις πράξεις.

ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΟΥΣΙΑΣ ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

«…είναι λογικό..»
«…υποθέτω..»
«..Ή τουλάχιστον αυτό φαίνεται να πιστεύουν όλοι οι αντίπαλοι της ΔΑΠ…»

Να ορισμένες αξιολογικές μου κρίσεις, που καθιστούν αυτό που λέω υποκειμενικό

Nievskii είπε...

Χαλάρωσε! Στόχος δεν είσαι εσύ, και συγγνώμη αν σου έδωσα τέτοια εντύπωση, αλλά οι φοιτητικές παρατάξεις. Εν κατακλείδι το πολιτικό μήνυμα είναι ότι οι φοιτητικές παρατάξεις με ένα συνδυασμό έλλειψης δικαστικού ελέγχου, διαφθοράς κρατικών αξιωματούχων, εισρροής κρατικών χρημάτων, εξαγοράς συνειδήσεων και ωμής βίας κατέληξαν να γίνουν μια ακόμα κακιά πληγή του πανεπιστημίου. Δεν υπάρχει καμιά χώρα στον κόσμο που να έχει το προνόμιο τόσο διεφθαρμένων φοιτητικών παρατάξεων και τέτοιας κυριαρχίας τους.

Το θέμα με τον αντιτρομοκρατικό δεν είναι καθόλου αστείο. Το να "μαζευτούμε πέντε άτομα" για να "δείρουμε τους αντιπάλους μας αριστερούς" και ειδικά όταν αυτό γίνεται για πολιτικούς σκοπούς εμπίπτει στις διατάξεις του αντιτρομοκρατικού νόμου, που ψήφισε και ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και ειδικά η ΝΔ ζήτησε και αυστηρότερες διατάξεις. Οπότε κανένας δεν δικαιούται να υποκρίνεται άγνοια του νόμου. Με βάση έναν απλό ορισμό της τρομοκρατίας:

…activities that involve violent… or life-threatening acts… that are a violation of the criminal laws of the United States or of any State and… appear to be intended (i) to intimidate or coerce a civilian population; and… (C) occur primarily within the territorial jurisdiction of the United States… [or]… (C) occur primarily outside the territorial jurisdiction of the United States…"

Τελικό συμπέρασμα: ο νόμος είναι νόμος για όλους. Αυτό θέλουμε να φέρουμε στην Ελλάδα και οι φοιτητικές παρατάξεις στο σύνολό τους είναι ενάντιες σε αυτήν την ιδέα. Είναι εχθροί της προόδου, της μάθησης και της γνώσης. Και πολλοί από τους φοιτητοπατέρες αν είχαμε πιο σοβαρό κράτος θα είχαν συνέπειες για τις πράξεις τους. Ανταυτού οι φοιτητοπατέρες ανταμοίβονται με αξιώματα κρατικά.

Ανώνυμος είπε...

Θανάσης

Χαίρομαι που γυρίσαμε στην ουσία. Ο καθένας ας αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί-αναφέρομαι στον εαυτο μου και σε άλλους έξω απο δω.

Οι φοιτητικές παρατάξεις είναι ένα κλασικό εργαλείο χειραγώγησης της ακαδημαϊκής ζωής που απολαμβάνει εξαιρετικής ασυλίας.

Αυτό που πρέπει να γίνει -εννοώ σε άμεση σχέση με τις φοιτητικές παρατάξεις, τα άλλα είναι γνωστά- είναι: ολική μετατροπή του ασύλου, μείωση της εκπροσώπηση των φοιτητών και -ναι- εντατικοποίηση των σπουδών.

Ολική μετατροπή του ασύλου. Πολύ σωστά, ο νόμος ισχύει για όλους. Εδώ θα εισαγάγουμε μια μικρή διαφοροποίηση, εξαίρεση αν θες. Το άσυλο υπάρχει, για να θωρακίζονται οι ακαδημαϊκές ελευθερίες.Με αρνητικό, αποφατικό χαρακτήρα. Και με την κλασική έννοια έναντι του Κράτους. Και με την ευρύτερη έναντι άλλων ιδιωτών, με "τριτενέργεια".

Το τελευταίο μάλιστα φαίνεται περισσότερο αναγκαίο σήμερα. Θυμίζω την επέμβαση του ΚΚΕ σε συνέδριο στο ΠαΜαΚ που οδήγησε σε ματαίωση την εκδήλωση ή το κάψιμο καλπών στο Πάντειο.

Μια πολύ καλή επίσης παραλλαγή του πλαισίου του ασύλου, θα είχε να κάνει με την πνευματική ιδιοκτησία και το δικαίωμα στην Κοινωνία της Πληροφορίας, όπως πολύ όμορφα γράφει ο Π.Μανδραβέλης. Η σύγκρουση αυτών των δύο πυροδοτεί έναν τεράστιο διάλογο, ακόμη και σε τομείς φαινομενικά άσχετους π.χ. Ανταγωνισμό. Εντός του ασύλου, θα μπορούσε,καταρχήν τουλάχιστον justification να είναι υπέρ του δεύτερου δικαιώματος.

Μείωση της εκπροσώπησης. Είναι πάρα πολύ το 40% συμμετοχής σε όλα -σχεδόν- τα εκλεκτορικά σώματα.Νομίζω η δεύτερη στην ΕΕ είναι η Πορτογαλία με 18%. Συμμετοχή θεσμική δεν είναι κακό να υπάρχει - η δημοκρατική νομιμοποίηση μιας διοίκησης δεν είναι κακή. Κακή είναι η εντονότατη, καθημερινή, ασφυκτική παρέμβαση της μικροπολιτικής στην ακαδημαϊκή διαδικασία.Φοβάμαι ότι η μαζική συμμετοχή στις εκλεκτορικές διαδικασίες δεν θα αμβλύνει το πρόβλημα ,γιατί θα οδηγήσει τους υποψηφίους από το παζάρι με τους 5 αρχηγούς των παρατάξεων στο λαϊκισμό με τους 5.000 συμμετέχοντες φοιτητές.Μπορεί,όμως, και να διαψευσθώ.Το καλύτερο θα ήταν να περιορισθεί η εκπροσώπηση στο 15% (εξωφρενικά δύσκολο) π.χ. ΚΑΙ να μαζικοποιηθούν τα εκλεκτορικά ταυτόχρονα.

Εντατικοποίηση των σπουδών. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι καφενείο ουτέ εξεταστικό κέντρο.Οι φοιτητές έχουν ένα δίκιο. Η ψυχολογικές επιπτώσεις των εισαγωγικών είναι τεραστίες και δικαιολογούν κάποια χαλάρωση.Πρέπει σίγουρα να αλλάξει και ο τρόπος εισαγωγής. Από την άλλη, η ανάγκη υποχρεωτικής παρακολούθησης, αλυσίδας μαθημάτων (αν δεν έχεις περάσει την Άλγεβρα Ι δεν μπορείς να δώσεις Άλγεβρα ΙV), ανωτάτου χρονικού ορίου σπουδών (νομίζω ότι το 2ν είναι παρα πολύ), πρέπει να θεσπισθεί. Με λίγες επιφυλάξεις και ΣΧΕΤΙΚΕΣ διευκολύνσεις για όσους εργάζονται.

Υ.Γ. Για το έκτρωμα του αντιτρομοκρατικού και ποσο ασύμβατος είναι με το Σ, την ΕΣΔΑ, τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, ακόμα και της ΣΕΚ (ω,ναι),μπορούμε να κάνουμε έναν ευρύτατο διάλογο. Η επίκληση μια εντελώς ξένης εννομης τάξη είναι αδόκιμη.

Ανώνυμος είπε...

Ο συγγραφέας του άρθρου δεν έχει καλή πληροφόρηση, οι φοιτητές που έκαψαν τις κάλπες (κυρίως από την ΕΑΑΚ) ποτέ δεν ψηφίζουν για πρύτανη, ποτέ δεν διαπλέκονται με το καθηγητικό κατεστημένο (το οποίο έχουν απέναντί τους θεωρητικά και πρακτικά), ενώ στα "όργανα συνδιοίκησης" παρεμβαίνουν μονάχα με γνώμονα τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και παλεύουν για αποφάσεις των ανώτερων διοικητικών οργάνων που να συμφωνούν με αυτές.
Τώρα για το θέμα της καθολικής ψηφοφορίας, είναι σαφές οτι ακριβώς με το πρόσχημα της "καθολικότητας" και της "δημοκρατικότητας" πάει να ενισχυθεί και να διευρυνθεί η εξουσία ενός ατόμου, δηλαδή του Πρύτανη.Δηλαδή για να χουμε καλό ερώτημα, ποιό είναι το κριτήριο που θα ψηφίζει ο απλός φοιτητής έναν από τους πρυτάνεις, πώς θα αξιολογεί ποιός είναι ο "καταλληλότερος";Πολύ απλά δεν θα μπορεί, και οι ΔΑΠ/ΠΑΣΠ θα έχουν άλλη μια ευκαιρία να τρέξουν τους εκλογικούς τους μηχανισμούς για να βγάλουν αυτόν που έτσι κι αλλίως θα ψήφιζαν.Με άλλα λόγια, πέρα από το οτι η "καθολική ψηφοφορία για πρύτανη" είναι κομμάτι του Νόμου-Πλαίσιο και γι'αυτό δεν πρέπει να περάσει (κι αυτό έχει αποτυπωθεί σε χιλιάδες αποφάσεις δημοκρατικότατων Γενικών Συνελεύσεων), προτιμώ το θέμα της εκλογής του Πρύτανη να παραμείνει "παιχνίδι" στα χέρια κάποιων ούτως ή άλλως διαπλεκόμενων μεγαλοσυνδικαλιστών παρά να γίνει ένας άχρηστος θεσμός υπόθεση όλων των φοιτητών και να επεκτείνει τις εξουσίες του, χωρίς να συντελεί ούτε στο ελάχιστο στο να "σπάσει" η διαπλοκή μεταξύ των καθεστωτικών παρατάξεων με το καθηγητικό και πρυτανικό κατεστημένο.Είναι γνωστό σε όλους εξάλλου οτι οι πρύτανεις είναι οι καλύτεροι βοηθοί της κυβέρνησης και του υπουργείου στην προώθηση των αναδιαρθρώσεων (κι αυτό εξετάζοντάς τους καθαρά με βάση τη δημόσια τοποθέτησή τους, χωρίς να συζητάμε για το αν είναι οι ίδιοι "γαλάζιοι" ή "πράσινοι και το πόσα λεφτά έχουν φάνε).
Όσο για το ποιά είναι η πρόταση μου (μας) για το πώς πρέπει να λειτουργεί το πανεπιστήμιο, δε νομίζω οτι είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για να την εκθέσω, να στε σίγουροι πάντως οτι στο πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο μια χαρά συμφωνείτε με τους "γαλάζιους" και "πράσινους" φοιτητοπατέρες που τελικά κατακρίνετε.

ένας βολεμένος "κόκκινος" φοιτητοπατέρας =)

Ανώνυμος είπε...

"όργανα συνδιοίκησης" παρεμβαίνουν μονάχα με γνώμονα τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων

Profanws uperaspizontai apofaseis Genikwn Syneleusewn stis opoies uperpsifizontai oi apopseis tous (oxi p.x. uper twn idiwtikwn AEI). Pws ginetai omws na kerdizeis Geniki Syneleusi kai na pairneis stis ekloges 4%? Profanws, sto 90% twn periptwsevn eite energoun xwris apofasi GS eite mazeuontai se kana ergastirio kai kanoune kamia GS monoi tous.

"ποιό είναι το κριτήριο που θα ψηφίζει ο απλός φοιτητής έναν από τους πρυτάνεις, πώς θα αξιολογεί ποιός είναι ο "καταλληλότερος";
Oi apopseis tou kata ti diakuriktiki tou sximatos tou. Px. einai uper tis aksiologisis? Yper tou neou nomou plaisiou klp?

"καθολική ψηφοφορία για πρύτανη" είναι κομμάτι του Νόμου-Πλαίσιο και γι'αυτό δεν πρέπει να περάσει"
Einai nomos kai prepei na efarmozetai.Stoixeiwdis sebasmos stin arxi tis laikis kuriarxias apaitei na aposxei kaneis apo tetoies prakseis bias.Ektos an einai meros tis epanastasis.

"ΔΑΠ/ΠΑΣΠ θα έχουν άλλη μια ευκαιρία να τρέξουν τους εκλογικούς τους μηχανισμούς"

To klasiko ethnikososialistiko epixeirima kata tou koinobouleutismou. "Afou oi paragontes tha bgaloune tous idious =katargoume tis ekloges"

Oi diafora twn prasinogalaziwn me tous kokkinous sundakilistes einai oti oi prwtoi stelexwnoun to komma oi de deuteroi to komma kai ta syndikata.Dld pali trwne dimosio xrima oi kai idiwtiko p.x. otan mpoukaroune sta DS DEKO gia na akurwsoune anatheseis,afou ta exoune parei apo tin antagwnistria etairia.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ και εγώ με τη θέση του def leppard fan για τους φοιτητοπατέρες, των οποίων η καριέρα νομοτελειακά συνεχίζεται σε θέσεις του κρατικού μηχανισμού, στη βουλή, ακόμα και στην αρχηγία ενός κόμματος.

Έχουν περάσει σχεδόν δεκαπέντε χρόνια από τότε που τελείωσα τη σχολή μου στο ΕΜΠ και ακόμα θυμάμαι όλους αυτούς τους εκπροσώπους (μεγαλύτερων ή μικρότερων) κομματικών οργανώσεων, αυτούς που ουδέποτε όμως συνάντησα σε αίθουσα διδασκαλίας. Αυτούς που μπορούσες να δεις μόνο στις γενικές συνελεύσεις να αγορεύουν οργισμένοι, ή αραχτούς σε γραφεία καθηγητών να χαχανίζουν φιλικά μαζί τους.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους παλιούς συναδέλφους, απ' όσο μαθαίνω, έχουν σήμερα βολευτεί σε καλές θέσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ή μας εκπροσωπούν στα θεσμικά και συνδικαλιστικά μας όργανα. Ορισμένους δε από αυτούς συχνά βλέπω να φιγουράρουν και στο περιοδικό του ΤΕΕ, με την επίσημη πλέον ιδιότητά τους να συνοδεύει το όνομά τους.

Η κομματική ιεραρχία εξ' ορισμού απαρτίζεται από τέτοια άτομα. Το πρόβλημα είναι ότι και η δημόσια διοίκηση της χώρας από εκεί αντλεί το στελεχιακό δυναμικό της. Δεν υποτιμώ τα άτομα ή τις ικανότητές τους. Απλά προσπαθώ να ερμηνεύσω τις απελπιστικά περιορισμένες δυνατότητες ενός συστήματος που ανατροφοδοτείται από τα ίδια λιμνάζοντα (και συχνά δύσοσμα) νερά της κλειστής λίμνης του κομματικού μηχανισμού.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock