O καταναλωτισμός ως πολιτιστική απελευθέρωση

Διάβασα πρόσφατα μια πρωτότυπη παρέμβαση του συνιστολόγου Cobden με θέμα τον ρόλο του θατσερισμού στην απελευθέρωση των ομοφυλοφίλων. Φυσικά μιλώντας για απελευθέρωση εννοείται περισσότερο η κοινωνική έκφραση και αποδοχή της ομοφυλοφιλίας, η πολιτιστική δηλαδή πτυχή της σεξουαλικότητας .

Ο Cobden διαπίστωσε ότι η Θάτσερ παρά την πρόδηλα συντηρητική ιδιοσυγκρασία της,και κάποιες άστοχες νομοθετικές της πρωτοβουλίες,τελικά επέδρασε θετικά στο γκέη κίνημα.Πώς; Απελευθερώνοντας την οικονομία και προωθώντας έτσι τον δημιουργικό ατομικισμό με αποτέλεσμα να βρουν οι ομοφυλόφιλοι ένα σημείο στήριξης για την προάσπιση της σεξουαλικής τους ταυτότητας. Ειναι η σχεδόν ξεχασμένη νοοτροπία των παλιών συντηρητικών της φιλελευθερης αγγλοσαξωνικής σχολής: live and let live.

Η διαπίστωση του Κόμπντεν όμως μας δίνει την ευκαιρία να τονίσουμε και ένα ακόμα, καίριο κατά τη γνώμη μου στοιχείο, που σημάδεψε τα στάδια αυτής της απελευθέρωσης. Η ανοιχτή οικονομία της θατσερικής περιόδου έδωσε μια τεράστια ώθηση στην ανθρώπινη παραγωγικότητα, την εφευρετικότητα του εμπορίου και τελικά τις καταναλωτικές τάσεις. Eνίσχυσε σε απαράμιλλο βαθμό τον πανταχόθεν βαλλόμενο Καταναλωτισμό όπως τον ξέρουμε σημερα. Εναν καταναλωτισμό που πλάι στις αψυχες μαζες σκουπιδιών που αναμφισβήτητα παρήγαγε, είχε και αρκετές ευεργετικές συνέπειες, οι οποίες ασφαλώς και έχουν μεγαλύτερη σημασία από ιστορικής αποψεως.

Με αφετηρία τις θατσερικές μεταρρυθμίσεις,ενα γιγάντιο πεδίο δραστηριότητας ανοίχτηκε για κάθε λογής επιχειρηματίες της εποχής, ενας τεράστιος λευκός καμβάς που χαράχτηκε από τις οικονομικές συναλλαγές. Η πολιτιστική πτυχή αυτής της οικονομικής φαντασμαγορίας,ήταν εξίσου εντυπωσιακή: νέες μόδες διαδέχονταν η μια την άλλη,νέες μορφές τέχνης και πολιτισμού ενσωματώθηκαν στα τεχνολογικά μέσα της εποχής, νέες κουλτούρες αναπτύχτηκαν για να κορέσουν την ολοένα αυξανομενη ζητηση για πολιτιστικά προιόντα.





Μέσα σ αυτά τα ζωντανά κανάλια δράσης και σκέψης, οι περιθωριακές ως τότε κουλτούρες βρήκαν και αυτές το δρόμο προς τις πλατιές μαζες: κουλτούρες που είχαν αναπτυχτει σε καθεστώς καταπίεσης, σε τροχιά συγκρουσιακή με τη συντηρητική κοινωνία,έκαναν το δυναμικό coming out στο ευρύ κοινό. Αναρχικοί ,πανκς, και τελικά η πιο καταπιεσμένη σεξουαλικά και πολιτιστικά μειονότητα , αυτή των γκέυ μπήκαν όλοι στους κύκλους της μαζικής κατανάλωσης που κατακρίθηκε από πολλούς ως ποπ ή αποβλακωτική: στην ουσία της όμως απενοχοποίησε συμπεριφορές και τάσεις που οι συντηρητικοί θεωρούσαν ανεκαθεν «ανώμαλες» ή «ακραίες», και εξοικείωσε το κοινό με το «διαφορετικό» τόσο στο πεδίο του πολιτισμού όσο τελικά και στο πεδίο της καθημερινότητας. Και μην ξεχνάτε φυσικά τις τεράστιες αγοραστικές δυνατότητες των gay απανταχού της γης.Οι επιχειρήσεις σίγουρα δεν τις ξεχνάνε.

Κατά τον καθηγητή Joshua Gamson, ρηχές τηλεοπτικές εκπομπές των 80ς σαν αυτές της Οπρα Γουίνφρευ προσέφεραν μια απροσμενη υπηρεσία: έφεραν το ευρυ κοινό σε αμεση επαφή με περιθωριοποιημένες μειοψηφίες συνεισφέροντας έτσι στην κοινωνική ενσωμάτωση των τελευταίων. Ποπ καλλιτέχνες σαν τη Μαντόνα εισήγαγαν στις παραστάσεις τους στοιχεία από τη gay κουλτούρα.Τηλεοπτικές σειρές γυρίστηκαν και συνεχιζουν να γυρίζονται με θεματολογία δανεισμένη από τη ζωή των «σεξουαλικών μειονοτήτων».

Ο τουρμπο-καπιταλισμός των τελευταιων χρονων δεν γνωρίζει ηθικολογικούς ή συντηρητικούς φραγμούς. Εντάσσει στη σφαίρα του κάθε πτυχη της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας, την επεξεργάζεται και την εξάγει στο ευρύ κοινό.

Η όλη κατάσταση θυμίζει τα roaring twenties,την εποχή που η καπιταλιστική οικονομική αναπτυξη ειχε οδηγήσει σε μια ανευ προηγουμένου πολιτιστική επανάσταση: σουφραζέτες, τζαζίστες, ταλαντουχοι ιμπρεσάριοι,καλλιτεχνικά γυμνα, art deko, ντανταιστικές ανησυχίες.

Μέσα στα πλαισια του καπιταλισμού των επιχειρηματιών , ο αναχρονιστικός συντηρητισμός συνθλίβεται υπό το βάρος των διαρκών καινοτομιών. Εκκινώντας από τις βάσεις της οικονομίας,ο επαναστατικός χαρακτήρας της δυναμικής αγοράς εξαπλώνεται σε ολα τα κοινωνικά πεδια. Η κουλτούρα της ελευθερης αγοράς,καπως ετσι οδηγεί τελικά σε μια ελεύθερη αγορά της κουλτούρας..

Σχέδιο Μάρσαλ #9

«Με δεμένα χέρια εμφανίζεται η κυβέρνηση»
-από το Βήμα

Και οι φορολογούμενοι θα πρέπει να πληρώσουν τα λύτρα.

«Χρέος όλων η απόδραση από το νοσηρό πολιτικό περιβάλλον»
-Γιώργος Καρατζαφέρης

Ήρθε η ώρα του Ρωχάμη.

«Ο κ. Ζορμπάς ανεβάζει το θερμόμετρο»
-από το Βήμα

Η κυβέρνηση τον καταργεί για να πετύχει τους στόχους του πρωτοκόλλου του Κιότο.

«Ρομποτική χειρουργική απέκτησε το «Λαϊκό»
-από την Καθημερινή

Τα ρομπότ δεν θα μπορούν να πάρουν φακελάκια αλλά θα δέχονται πιστωτικές κάρτες.

«Νέα επιστολή του Συλλόγου Ναυτικών ''Νίκος Καββαδίας'' προς τον Νομάρχη»
-από το mykefalonia.com

Αγαπητέ κ. Νομάρχα,
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις
Μ΄ ένα ξυστρί καθάρισέ με από απ' τη μοράβια
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.

«Οι Βρυξέλλες μας κόβουν 300 εκατ. ευρώ τον χρόνο από τους αγρότες. Τιμωρία επειδή δεν μπορούν να ελέγξουν πού πάνε οι επιδοτήσεις .»
-από το Βήμα

Ας ρωτήσουν την Mercedes και την BMW να μάθουν.

«ΚΚΕ: Δεν κάνουμε δηλώσεις νομιμοφροσύνης»
-από την Καθημερινή

Ούτε και δηλώσεις εισοδήματος.

«Διακίνηση κάνναβης μέσω... ΕΛΤΑ»
-από το skai.gr

Δημιουργήθηκαν υποψίες όταν ταχυδρόμοι άρχισαν να χασκογελούν αδιάκοπα και να κουτουλούν σε τείχους και πόρτες.

«Σύλληψη για εμπρησμό σε κάδους απορριμάτων»
-από τον Ελεύθερο Τύπο

Μα καλά, χάθηκαν τα δάση;

«“Ροζ” συλλήψεις στη Ζάκυνθο. Αστυνομικοί πραγματοποίησαν επιχείρηση σε δύο καταστήματα στριπ-σόου στον Λαγανά, που είχαν μεταβληθεί σε χώρους οργίων. Συνολικά συνελήφθησαν 21 άτομα»
-από το Έθνος

Μεταξύ των συλληφθέντων και ο Σιορ Διονύσιος του γνωστού θεάτρου σκιών. Μόμολο τσι κολάσεως, ψυχή τσι ψυχής μου.

http://www.meticslexicon.blogspot.com/

Επιλογές από την εβδομαδιαία στήλη που γράφω στην Κεφαλλονίτικη εφημερίδα Ανεξάρτητος

Ζητείται οδός διαφυγής

Το πρόβλημα κατανομής της εξουσίας απασχολούσε την ανθρωπότητα ήδη από την εποχή της Αρχαίας Αθηνας.Οι σημερινές πολιτικές δομές σηματοδοτούν τις πολιτειακές αναζητήσεις του παρελθόντος: δημοκρατία ,διάκριση των εξουσιών , δημοψηφίσματα. Όλα υπήρξαν μέρος μια τιτάνιας πάλης με στόχο τη διοίκηση της κοινωνίας από την πλειοψηφια,και όχι από ισχυρές ελίτ. Ακόμα όμως και η σύγχρονη δημοκρατία, είναι καταδικασμένη να επιβιώνει υπό την ασφυκτική πίεση των διαχειριστών της εξουσίας. Με φωτογραφικές νομοθεσίες, νόμους απαλλαγής ευθυνών, προνόμια και σκανδαλώδεις συναλλαγές, οι εκαστοτε μέτοχοι του κρατικού οικοδομήματος επιδιώκουν να κατοχυρωθούν ως προνομιούχο στρώμα στην ελληνική κοινωνία. Σχεδόν πάντα τα καταφέρνουν. Το ελληνικό λεξιλόγιο αποτύπωσε πολύ πετυχημένα τις καταστάσεις που ακολουθούν αυτήν την εξέλιξη: ολιγαρχία,νεποτισμός,γραφειοκρατία,διαφθορά...

Και επειδή η δημόσια εξουσία αποσκοπεί σε υλικά οφέλη, έχει την τάση να συνδεθεί με την οικονομική εξουσία: Ο πολιτικός με τον βιομήχανο,ο μικρογραφειοκράτης με τον μικροεπιχειρηματία.Ο εκπρόσωπος του νόμου,με τον εκπρόσωπο του Μαμμωνά. Συνδετικός κρίκος; το φακελάκι,το μπαξίσι, η «χορηγία». Έτσι,η πολιτική με την αγορά,συνάπτουν αργά ή γρήγορα μια αμφίδρομα διαβρωτική σχέση.που στο εξωτερικό χαρακτηρίζεται ως «παρεοκρατικός καπιταλισμός».Καπιταλισμός της παρεούλας:εξουσία και κέρδη για τους λίγους «διαπλεκόμενους» σε βάρος της ανυποψίαστης μάζας.

Όπως όλα δείχνουν, η βρώμικη συγχώνευση των εξουσιών ολοκληρωθηκε προ καιρού.Το σύστημα «κλειδωσε». Οι δικλείδες ασφαλείας της δημοκρατιας εκχυμώθηκαν από το πολιτικό τους περιεχόμενο. το ρήγμα ανάμεσα στην εξουσία και την κοινωνία βαθυνε.




Αν υπάρχει μια οδός διαφυγής από το φλεγόμενο αδιέξοδο της εξουσίας που βιωνουμε, αυτή βρίσκεται στην κοινωνία των πολιτών. Ο άνθρωπος που έχει σιχαθει, την παθητικότητα, και την αδιαφορία είναι ο μόνος ικανός να αναστήσει τις άμυνες τις δημοκρατίας. Πώς; Όχι βέβαια απ τον καναπέ..Όλες οι συζητήσεις για τη δημοκρατία καταλήγουν στην εικόνα ενός ταπεινού, καθημερινού ανθρώπου που σημαδεύει ένα χαρτί πίσω απ το παραβάν ενός μικρού θαλάμου και το ρίχνει μέσα στην κάλπη..Αυτό το έγραψε ο Τσώρτσιλ.Αυτή είναι η δυναμη μας.

Απόδραση από την Κόλαση

Σε ένα ποστ του Promitheus στο e-rooster blog πριν δύο χρόνια εμφανίζεται η διπλανή φωτογραφία ενός Ιρανού φοιτητή να κρατά σε μια διαδήλωση την μπλούζα με το αίμα ενός συμφοιτητή του. Σήμερα ΤΑ ΝΕΑ έχουν ένα άρθρο για την ιστορία αυτής της φωτογραφίας. Ο φοιτητής ονομάζεται Αχμάντ Μπατεμπί και η φωτογραφία είναι τραβηγμένη τον Ιούλιο του 1999 στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης. Έκανε τον γύρο του κόσμου και έφτασε να γίνει εξώφυλλο στον Εconomist. Κατηγορήθηκε εξ'αιτίας της για «πρόκληση αναταραχής στον δρόμο» και τον οδήγησε σε καταδίκη σε θάνατο (εδώ θα έβαζα θαυμαστικό, αλλά σε μία χώρα που ανήλικες κοπέλες καταδικάζονται σε θάνατο επειδή αντιστάθηκαν στον βιασμό τους ή επειδή κάποιος είναι ομοφυλόφιλος, μια τέτοια καταδίκη είναι μάλλον αναμενόμενη). Η διεθνής κατακραυγής όμως, χάρη στην δημοσιότητα της φωτογραφίας, έσωσε τον Αχμάντ και η ποινή μετατράπησε σε 15 χρόνια φυλακή. Βέβαια κατά την διάρκεια των 8 ετών της φυλάκισής του, πολλές φορές ήδη θα το μετάνιωσε αφού:

κατά τη διάρκεια των οποίων τον είχαν δείρει με καλώδια, τον είχαν κρεμάσει από τα χέρια, είχε υποστεί εικονικές εκτελέσεις, είχαν κρατήσει το κεφάλι του μέσα σε ακαθαρσίες μέχρι ασφυξίας.

Οι ουλές από τα βασανιστήρια φαίνονται ακόμη βαθιές στο σώμα του. «Δεν ξέρω τι χρησιμοποιούσαν για να με κόψουν, αλλά έβαζαν αλάτι στις πληγές για να μην μπορώ να κοιμηθώ», λέει. Στη φυλακή υπέστη βλάβη στα νεφρά, έλκη και παραλίγο να τυφλωθεί. Πέρυσι αποφυλακίστηκε προσωρινά αφού υπέστη εγκεφαλικό και οι αρχές φοβήθηκαν ότι θα πέθαινε στη φυλακή.

Χάρη σε μια παράνομη κουρδική οργάνωση κατάφερε να περάσει στο Ιράκ (καταδιωκόμενος ακόμα και εντός του ιρακινού εδάφους από τις ιρανικές μυστικές υπηρεσίες) και να λάβει τον περασμένο μήνα πολιτικό άσυλο στις ΗΠΑ. Για τον Αχμάντ Μπατεμπί η κόλαση της ζωής και της φυλακής στο Ιραν τελείωσε. Για τους υπόλοιπους Ιρανούς θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια ακόμα.

Happy Δημοκρατία Day του γιου

Αν και η Δικτατορία διέστρεψε όλη την ιστορία της οικογενείας μου, στέλνοντάς μας αλλού για αλλού, η σημερινή επέτειος μου προκαλεί θυμηδία όπως και όλη η ιστορία που λέγεται "Μεταπολίτευση", άλλως τε. Ίσως επειδή με τη λέξη αυτή, έχω συνδέσει κάθε κακοδαιμονία που υφίσταμαι στην καθημερινότητά μου. Η Βλάχου έλεγε ότι σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου που οι πολίτες διάβαζαν εφημερίδες, η γελοία Χούντα των Συνταγματαρχών θα είχε πέσει σε δυο μέρες και επιτρέψτε μου να θυμίσω πως άσχετα αν διαφωνείτε ή συμφωνείτε με τη μακαρίτισσα, είναι από αυτούς που δικαιούνται να ομιλούν για το θέμα, αντίθετα από κάτι άλλους εκ του ασφαλούς τιμητές του προοδευτισμού και του πολιτεύματος.

Για να'μαι πιο συγκεκριμένη, όταν ακούω τη λέξη "μεταπολίτευση" μου έρχεται στο μυαλό το ακόλουθο τραγούδι του 1974 για το φεστιβάλ της Γιουροβίζιον αν και δεν ξέρω (και βαριέμαι να ψάξω) πότε ακριβώς χρονολογείται. Πρό χούντας ή μετά;

Happy δημοκρατία day του γιού, then.

Το άπαιχτο σκίτσο, είναι βέβαια του Δημήτρη Χατζόπουλου από τα σημερινά ΝΕΑ

Η πολιτική της καρατόμησης

Μπορεί η λέξη κατατόμηση στο σύγχρονο πολιτικό λεξιλόγιο να έχει χάσει την κυριολεκτική της σημασία, δεν παύει όμως να εξυπηρετεί τον ίδιο πολιτικό στόχο. Η καρατόμηση ήταν διαχρονικό μέσο απαλλαγής των βασιλέων από ενοχλητικούς πολιτικούς αντιπάλους έως ...συζύγους (βλ. Ερρίκος ο 8ος). Σύγχρονο ανάλογο η καρατόμηση Ζορμπά, όπου η υπαγωγή της αρχής ελέγχου του μαύρου χρήματος στην εξουσία αυτών που οφείλει να ελέγχει, ελαχιστοποιεί τα θεσμικά αντίβαρα στην εξουσία του σύγχρονου Λουδοβίκου της Ραφήνας και του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος. Εξασφαλίζει ότι δεν πρόκειται να υπάρχουν έρευνες μη-ελεγχόμενες από την κεντρική εξουσία (όπως πχ υπήρξε για το σκάνδαλο των ομολόγων), ειδικά τώρα που το σκάνδαλο της Siemens προσφέρει την ευκαιρία (εφόσον υπήρχε κάποιος σε θέση να ψάξει) να αποκαλυφθεί ένα τεράστιο πλέγμα σχέσεων διαπλοκής και διαφθοράς, που αφορά και τα δύο μεγάλα κόμματα (τουλάχιστον), το οποίο πλέγμα μέχρι στιγμής γνωρίζουμε μόλις κατά 0,4%.

Εκτός όμως από την χρήση της από τις βασιλικές εξουσίες, η καρατόμηση γνώρισε μεγάλη χρήση ως πολιτικό εργαλείο και από τους κατά καιρούς ανατροπείς του συστήματος (βλ. πχ. την κατάληξη του Καρόλου του 1ου στην Αγγλία ή του Λουδοβίκου του 16ου στην Γαλλία και η Τρομοκρατία που ακολούθησε). Δυστυχώς είναι πολύ σπάνιο το φαινόμενο ανατροπές στην εξουσία να μην οδηγούν σε ακρότητες, καθώς η ίδια η διαδικασία της αλλαγής αναδεικνύει τα ριζοσπαστικότερα στοιχεία στην εξουσία. Με την αλαζονεία που δίνει η πρόσφατη κατάκτηση της εξουσίας, αυτοί οι ριζοσπάστες καρατομούσαν χωρίς μέτρο και φραγμό, έως τα όρια της κοινωνικής αναταραχής. Σήμερα δεν λείπουν οι σύγχρονοι Γιακωβίνοι. Αυτοί που δεν βρίσκονται στην εξουσία, αλλά που θέλουν να βρεθούν για να επιβάλλουν τις δικές τους "καρατομήσεις". Και δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν αφού ουδόλως κρύβουν τις προθέσεις τους.

Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε ένα κλασικό δείγμα τέτοιας συμπεριφοράς. Η δημοσίευση του άρθρου του αγαπητού φίλου Διονύση Γουσέτη "Να μην κλείσει η Siemens" στο φύλλο της Αυγής το Σάββατο 12 Ιουλίου, είχε ως αποτέλεσμα την επιστολή του βουλευτή κ.Κουράκη στο φύλλο της 15ης Ιουλίου, όπου αντί για ουσιαστική απάντηση στα επιχειρήματα του κ.Γουσέτη περιορίστηκε στην κενή συνθηματολογία ("ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη" κτλ), καταλήγοντας όμως για τα άρθρα του κ.Γουσέτη γενικά:

Ούτε η Αυγή έχει ανάγκη τη δημοσίευσή τους, ούτε αυτά έχουν ανάγκη την Αυγή για να ακουστούν. Τα βρίσκεις σε όλα τα ακραία νεοφιλελεύθερα έντυπα, έχουν εξασφαλισμένο και χώρο και αναγνώστες. Ανάγκη προβολής, αλλά και τεκμηριώμενης και σοβαρής ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ κριτικής έχουν οι ιδέες της αριστεράς και των αριστερών. Και δυστυχώς στον τομέα αυτό η Αυγή με τη στήλη του κ. Γουσέτη δεν συνεισφέρει ούτε κατ' ελάχιστον

Συνεχίζει θέτοντας στην ΠΓ του Συνασπισμού θέμα απομάκρυνσης του κ.Γουσέτη από σταθερού συνεργάτη της Αυγής (μιας και δεν πληρεί τα κριτήρια αριστεροσύνης του κ.Κουράκη) στα πλαίσια "αναβάθμιση του ρόλου των μέσων ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ" (όπως περίπου ο κ.Αντώναρος προσπαθεί να μας πείσει ότι η καρατόμηση Ζορμπά γίνεται στα πλαίσια "αναβάθμισης" της αρχής ελέγχου του μαύρου χρήματος).

Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία πώς θα διαχειρίζονταν ο κ.Κουράκης την εξουσία, αν για κάποιο λόγο έπεφτε στα χέρια του. Πιθανότατα χειρότερα και από τον κ.Καραμανλή.

Fed-ache!..

Πολύ με εντυπωσίασε το άρθρο "Δολλάριο: ο πονοκέφαλος" του Κ. Καλλωνιάτη στην σημερινή Ελευθεροτυπία της Κυριακής (γνωστή για τις όχι και τόσο πολύ φιλελεύθερες απόψεις της) που χωρίς περιστροφές και με απλά λόγια (δεν είναι δα και πυραυλική επιστήμη τα οικονομικά!) τοποθετεί το δάχτυλο στον "τύπο των ήλων" σχετικά με τα πραγματικά αίτια της Αμερικανικής (και κατ' επέκταση παγκόσμιας, άρα και Ελληνικής) χρηματοπιστωτικής κρίσης, ή αλλιώς: "The Perfect Finanacial Storm" - "Η Τέλεια Χρηματοπιστωτική Καταιγίδα"

Σταχυολογώ:

"Η αξία και η αγοραστική του δύναμη (του $ ΗΠΑ) κυριολεκτικά τεμαχίζονται όταν αυξάνεται η ποσότητα και ο όγκος δολαρίων που κυκλοφορεί. Λογικό είναι, όταν η αύξηση του κυκλοφορούντος χρήματος υπερβαίνει κατά πολύ την αύξηση των αγαθών και υπηρεσιών, η αξία του να μειώνεται."

***

"Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δολάριο είναι το διεθνώς κυρίαρχο νόμισμα στις εμπορικές και χρηματιστηριακές συναλλαγές και το βασικό αποθεματικό νόμισμα. Εάν «πληθωρίζεται» από τις συνεχείς εκδόσεις και ενέσεις ρευστότητας που αναγκάζεται να κάνει το Fed για να σώσει το παραπαίον χρηματοπιστωτικό σύστημα και την αμερικανική οικονομία από το κραχ, τότε η αναπόφευκτη υποτίμησή του παρασύρει και άλλα νομίσματα στην πτώση του, προκαλώντας παγκοσμίως πληθωριστικό τσουνάμι."

***

"...αυτό ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με την ταχύτατη αύξηση της προσφοράς χρήματος στις ΗΠΑ και διεθνώς. Εξ ου και η ταχεία ανατίμηση εμπράγματων αξιών όπως το πετρέλαιο, ο χρυσός, οι πρώτες ύλες και τα τρόφιμα.."

***

"... Οι προβλέψεις αυτές δεν είναι εξωπραγματικές καθώς απηχούν την επιδείνωση της κρίσης της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ, τη διάχυσή της στην Ε.Ε., την ενδυνάμωση της διεθνούς πιστωτικής κρίσης, την καταβαράθρωση της εμπιστοσύνης των επενδυτών στην ικανότητα των αρχών να αποτρέψουν μία σοβαρή εκκολαπτόμενη ύφεση και στην αποστροφή του κινδύνου που κατακλύζει τις αγορές γκρεμίζοντας τις αποτιμήσεις των τίτλων."

***

"Αναλυτές συγκρίνουν πια την τρέχουσα κρίση με αυτή του μεσοπολέμου. Ο συνδυασμός κρίσης στην αγορά ακινήτων, στις αγορές μετοχών και στις πιστώσεις εν μέσω πετρελαϊκού σοκ είναι πρωτοφανής και προσομοιάζει με «τέλεια καταιγίδα»."

*

Ελπίζω το "ζουμερό" αυτό αρθράκι που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα ευρείας κατανάλωσης να βρεί απήχηση και να προβληματίσει προς τη σωστή κατεύθυνση όσους σκέπτονται το πώς να διαφυλάξουν και να σώσουν την αξία των κόπων και των χρημάτων τους.

Σχέδιο Μάρσαλ #8

«Απαγωγές τουριστών ζητά από τα μέλη της η Αλ Κάιντα»
-από την Καθημερινή

Θα έχουν ξεμείνει από συνάλλαγμα

«Ψάχνουν λύσεις για τα σκουπίδια»
-από την Καθημερινή

Ποια ακριβώς; Της πρωινής, απογευματινής ή βραδινής ζώνης;

«Η Αριστερά δεν παραιτείται ποτέ»
-από το Βήμα

Ειδικά σε περιοχές όπως Κούβα, Βόρεια Κορέα και Εξάρχεια.

«Δεν μπορώ να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας.»
-Τάσος Μαντέλης

Ελέφαντας όχι. Αλεπού μήπως;

«Γνώρισε την επιβίωση στην πιο άγρια μορφή της, τρώγοντας νεκρούς συντρόφους του μετά το αεροπορικό δυστύχημα στη Λατινική Αμερική που συγκλόνισε τον κόσμο το 1972. Ο ανθρωποφάγος των Άνδεων δίνει μαθήματα ζωής.»
-από το Πρώτο Θέμα

Μάθημα Πρώτο: Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει.

«Μεγάλη φυτεία χασίς στη Μεσσηνία»
-από τον Ελεύθερο Τύπο

Στις αναδασώσεις πάμε καλά.

«Αίτηση για να στελεχώσουν το Σώμα Ευρωπαίων Αστροναυτών κατέθεσαν 159 Έλληνες»
-από City Press

Τώρα θα αρχίσει το διπλοπαρκάρισμα διαστημοπλοίων στην Σελήνη.

«Στο ΚΚΕ θα συζητήσουν για την πτώση του «υπαρκτού» Σοσιαλισμού»
-από το Βήμα

Μα έχουν περάσει μόλις 19 χρόνια μετά από την πτώση, γιατί δεν αφήνουν το θέμα να καταλαγιάσει λίγο;

«Σύγκρουση ελικοπτέρου με… βυτιοφόρο»
-από το Πρώτο Θέμα

Όταν λένε ότι το πετρέλαιο έχει φτάσει στα ύψη, κυριολεκτούν.

«Ένας υποψήφιος οδηγός, στην Μεγάλη Βρετανία, κατά την διάρκεια του τεστ οδήγησης κατάφερε να τρακάρει αλλά πέρασε και πήρε το δίπλωμα!»
-από το Έθνος

Κόβεσαι μόνο αν το ατύχημα είναι θανατηφόρο. High Standards.

http://www.meticslexicon.blogspot.com/

Επιλογές από την εβδομαδιαία στήλη που γράφω στην Κεφαλλονίτικη εφημερίδα Ανεξάρτητος

Only a crisis

Τι να γράψει κανείς για τη δυσοσμία του πολιτικού μας συστήματος; Πώς να αποφύγεις τα κλισέ;
Έγραφε ο Milton Friedman:

Only a crisis – actual or perceived – produces real change. When that crisis occurs, the actions that are taken depend on the ideas that are lying around.

Η κρίση είναι προφανώς μπροστά μας. Το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας ως έχει δεν μπορεί ν’ αντέξει για πολύ ακόμη. Με τα σκάνδαλα να απειλούν την ίδια την ύπαρξη των δύο μεγάλων κομμάτων και την οικονομία (διεθνώς) να περνάει δύσκολες μέρες, η επιβίωση του παρόντος πολιτικού συστήματος γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη.

Το δυστυχές είναι ότι οι μόνες ‘εναλλακτικές’ ιδέες που ακούγονται δεν είναι ούτε εναλλακτικές, ούτε έχουν τη δύναμη να μας βγάλουν από το αδιέξοδο. Η αριστερά ζητάει περισσότερο κρατισμό και ρυθμίσεις. Η Δεξιά ζητάει περισσότερο έλεγχο και ρυθμίσεις. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επιμένουν στη γνωστή συνταγή της ασάφειας.

Οι επαγγελματίες πολιτικοί θα συνεχίσουν να επιδιώκουν την ‘από μέσα’ ανανέωση του συστήματος και να μας φοβερίζουν με το μπαμπούλα του μπερλουσκονισμού. Λίγοι όμως τολμούν να αποδεχτούν την αλήθεια: In this present crisis, government is not the solution to our problem; government is the problem.

Υ.Γ. Να συζητήσουμε από τώρα μέχρι τη ‘Δευτέρα Παρουσία’ για τις ιδέες μας, το πώς βλέπουμε τον κόσμο, ποια κυβέρνηση θέλουμε. Κουράστηκα όμως να συζητάμε χρόνια ολόκληρα για διεφθαρμένους πολιτικούς και γραφειοκράτες.

Σχέδιο Μάρσαλ #7

«Πρώτα κάθαρση, μετά εκλογές»
-Γιώργος Παπανδρέου

Ναι αλλά αν γίνει κάθαρση μετά πως θα επανδρωθούν τα ψηφοδέλτια;

«Απάντηση Λαλιώτη για Βίο: "Τυπικές οι σχέσεις μου με τον επιχειρηματία"»
-από skai.gr

Τυπικές όπως τις καταλαβαίνουν οι πολίτες, ή τυπικές όπως τις έχουν καταντήσει οι πολιτικοί;

«Οι αρχαίοι Έλληνες προσπάθησαν να αναπτύξουν αντισεισμικές κατασκευές»
-από skai.gr

Μετά ήρθε η βυζαντινή αντιπαροχή και όλα πήγαν στράφι.

«Στις φλόγες πάλι το Πάτημα Βριλησσίων»
-από City Press

Οι αναδασώσεις πάντα χάνουν το δρόμο, οι πυρκαγιές συχνοί επισκέπτες.

«Σε αναμμένα κάρβουνα οι δανειολήπτες»
-από την Ελευθεροτυπία

Οι μόνοι δανειολήπτες που δεν έχουν πρόβλημα είναι οι αναστενάρηδες.

«Τι σχεδιάζει, τι φοβάται ο Γιώργος Παπανδρέου»
-από το Έθνος

Φοβάται ό,τι κάτι σχεδιάζει.

«Ιστορικά ρεκόρ ακρίβειας»
-από τον Ελεύθερο Τύπο

Οι μεσάζοντες έχουν πάρει αναβολικά.

«Παράλυτο κράτος στις φυσικές καταστροφές»
-από την Καθημερινή

Ανικανότητα παντός καιρού.

«Δεν ευδοκιμούν οι απαγωγές στην Ελλάδα»
-από το Έθνος

Ίσως ένα πρόγραμμα εγκληματικής επανακατάρτισης να βελτίωνε τις επιδόσεις μας.

«Εξετάσεις στην Ευρώπη δίνουν τα Σκόπια»
-από το Βήμα

Όσες εξετάσεις και να δώσουν, πάντα θα μένουν μετεξεταστέοι στην ιστορία.

http://www.meticslexicon.blogspot.com/

Επιλογές από την εβδομαδιαία στήλη που γράφω στην Κεφαλλονίτικη εφημερίδα Ανεξάρτητος.