Τι να γράψει κανείς για τη δυσοσμία του πολιτικού μας συστήματος; Πώς να αποφύγεις τα κλισέ;
Έγραφε ο Milton Friedman:
Only a crisis – actual or perceived – produces real change. When that crisis occurs, the actions that are taken depend on the ideas that are lying around.
Η κρίση είναι προφανώς μπροστά μας. Το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας ως έχει δεν μπορεί ν’ αντέξει για πολύ ακόμη. Με τα σκάνδαλα να απειλούν την ίδια την ύπαρξη των δύο μεγάλων κομμάτων και την οικονομία (διεθνώς) να περνάει δύσκολες μέρες, η επιβίωση του παρόντος πολιτικού συστήματος γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη.
Το δυστυχές είναι ότι οι μόνες ‘εναλλακτικές’ ιδέες που ακούγονται δεν είναι ούτε εναλλακτικές, ούτε έχουν τη δύναμη να μας βγάλουν από το αδιέξοδο. Η αριστερά ζητάει περισσότερο κρατισμό και ρυθμίσεις. Η Δεξιά ζητάει περισσότερο έλεγχο και ρυθμίσεις. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επιμένουν στη γνωστή συνταγή της ασάφειας.
Οι επαγγελματίες πολιτικοί θα συνεχίσουν να επιδιώκουν την ‘από μέσα’ ανανέωση του συστήματος και να μας φοβερίζουν με το μπαμπούλα του μπερλουσκονισμού. Λίγοι όμως τολμούν να αποδεχτούν την αλήθεια: In this present crisis, government is not the solution to our problem; government is the problem.
Υ.Γ. Να συζητήσουμε από τώρα μέχρι τη ‘Δευτέρα Παρουσία’ για τις ιδέες μας, το πώς βλέπουμε τον κόσμο, ποια κυβέρνηση θέλουμε. Κουράστηκα όμως να συζητάμε χρόνια ολόκληρα για διεφθαρμένους πολιτικούς και γραφειοκράτες.
12 σχόλια:
Κι εγώ ζητάω πλήρη κατάργηση των εννοιών "εκμετάλλευση" και κέρδος" και υιοθέτηση μόνο βιώσιμων πολιτικών διαχείρισης και άρση κάθε δυνατότητας απόκλισης από αυτές, αλλά αυτό είναι άλλουνου παπά ευαγγέλιο γιατί ο φρίμαν και οι μαθητές του αγνοούν τις έννοιες "βιωσιμότητα" και ολοκληρωμένη διαχείριση πολυπαραγοντικών συστημάτων και ασχολούνται μόνο με μεγιστοποιήσεις μεμονωμένων (μίας) παραμέτρων...
Διότι το πρόβλημα είναι multi-objective, έχει high dimensional nonlinear constraints, τεράστιο computational complexity και burden. Ενώ επιπλέον δεν υπάρχει σαφές και πλήρες modeling των dynamics του. Τέλος δεν υπάρχει ένας robust agent που να έχει την απαιτούμενη ενέργεια και βαθμό ελέγχου για να υλοποιήσει ένα υποτιθέμενο optimal πλάνο.
Όλα αυτά συνηγορούν στην τοπική μεγιστοποίηση και όχι στην (πρακτικά αδύνατη) ολική μεγιστοποίηση. Για την οποία ούτως ή άλλως δεν υπάρχει καθολικά αποδεκτή νόρμα που να συνθέτει όλα τα objectives σε ένα.
Όσο για το άρθρο θα έλεγα ότι το σύστημα βρίσκεται σε ισορροπία Nash. Κανείς δεν έχει rational συμφέρον να κάνει ένα βήμα διαφοροποίησης από την σημερινή κατάσταση. Για το λόγο αυτό και οι βαρύγδουπες αποκαλύψεις έρχονται από το εξωτερικό.
Από την άλλη βέβαια αν ο συγγραφέας πιστεύει ότι έχει όντως δίκιο όσον αφορά την αριστερά τότε θα πρέπει να επιδιώκει την άνοδο της στην εξουσία ώστε να δημιουγήσει την κρίση που θα αλλάξει το σύστημα.
Πέρα από την πλάκα, συμμετοχή των αριστερών κομμάτων σε μια κυβέρνηση θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη. Ώστε και οι ίδιοι και οι οπαδοί τους και οι υπόλοιποι πολίτες, να καταλάβουν τις δυσκολίες της διακυβέρνησης μιας χώρας και τα προβλήματα της εφαρμογής από τη θεωρία στην πράξη.
Που την είδατε την κρίση? Business as usual.
Βέβαια, όταν έλθει η συνειδητοποίηση πως ότι μη-βιώσιμο είναι θανατηφόρο, θα είναι αργά, αν και μάλλον ποσώς νοιάζει τους άμυαλους-ανεγκέφαλους της μεγιστοποίησης. Αλλά τι τα θες, ή θερμοδυναμική θα γνωρίζεις, ή μπακαλική...
(λένε πως τώρα, ακόμα και του σπανού τα γένια γίνονται)
Πως μπλέξαμε τώρα τη θερμοδυναμική και τις θεωρίες μεγιστοποίησης με τη Siemens, την ελληνική πολιτική σκηνή και το Friedman, αδυνατώ να καταλάβω.
Δεν έχω αντίρρηση (αν και με μεγάλη επιφύλαξη) στη χρήση μαθηματικών όρων για την περιγραφή φαινομένων. Αν δεν είμαστε όμως πολύ προσεκτικοί και ξεκάθαροι σε αυτά που γράφουμε, καταλήγουμε να μη λέμε απολύτως τίποτα.
Εδώ έμπλεξαν οι μπακάληδες με την πολιτική, είναι ν' ανρωτιέσαι;
Προσφατα το NEWSWEEK δημοσιευσε το αρθρο "WHY PIGS CAN'T FLY."
PIGS= Portugal, Italy, Greece, Spain.
Χεστήκαμε.
Η περίπτωση Μπερλουσκόνι είναι πολύ πιο έντιμη από αυτό που συμβαίνει εδώ, όπου οι αντίστοιχοι "Μπερλουσκόνι" κυβερνούν πίσω από τις κουρτίνες των κομμάτων.
Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα. Σσκεφτείτε λ.χ. τι θα γινόταν αν κάποιος υπέκλεπτε το προσωπικό τηλέφωνο του Μπερλουσκόνι, ακόμα και αν αυτός ήταν σύμμαχος - μην ξεχνάτε την ελληνική κυβέρνηση που υπονοούσε τους αμερικανούς.
Από την άλλη βέβαια ο Μπερλουσκόνι μπήκε στην πολιτική για να γλιτώσει την φυλακή. Κατά τούτο, στην κατάλυση κάθε έννοιας νομιμότητας μοιάζει στους δικούς μας και στην κυβέρνηση Μπους που κυβερνά με προεδρικά διατάγματα που καταργούν το Σύνταγμα.
Βέβαια, ακριβώς εκεί μας έλειψαν τα αρχίδια, όπως και τις φωτιές του 07 που τις έβαλαν οι ασύμμετροι, τους αφήσαμε και φύγανε αντί να τους στριμώξουμε.
"metroguardian" :Διότι το πρόβλημα είναι multi-objective, έχει high dimensional nonlinear constraints, τεράστιο computational complexity και burden.
γιατί ρε παιδί το βασανίζεις ; θα γλίτωνες τα αλτ και σιφτ γράφοντας :
because this problem is multi-objective, it has high dimensional nonlinear constraints, huge computational complexity and burden.
άσχετο, αλλά με έχουν πρήξει μερικοί που πιστεύουν πως χρησιμοποιώντας - και καλά - αγγλική ορολογία, θα αναδείξουν τα επιχειρήματά τους κάνοντας τα πειστικότερα .
Δημοσίευση σχολίου