«Δυστυχώς αποτύχαμεν»

Διαβάζω στην Καθημερινή το άρθρο για το νέο πακέτο φορολογικών μέτρων. Μεταξύ άλλων ηρωικών περί επερχόμενης σύγκρουσης με τις συντεχνίες (όχι ανοίγοντας την αγορά, αλλά ανεβάζοντας την φορολογία τους, την οποία βέβαια σαν συντεχνία μπορούν και θα περάσουν στους καταναλωτές), το πακέτο περιλαμβάνει και την περαιτέρω φορολόγηση των μερισμάτων, απο το 25% που είναι τώρα στο 35% (ενώ ο εταιρικός φόρος παραμένει στο 25%).
Μερικές παρατηρήσεις:
Πρώτον, αν θες να χτυπήσεις τις συντεχνίες δεν ανεβάζεις την φορολογία τους (που σαν συντεχνία είναι βέβαιο ότι θα περάσουν στους καταναλωτές), αλλά ανοίγεις την αγορά και τον ανταγωνισμό. Το πολιτικό κόστος βέβαια είναι μεγαλύτερο τότε...
Δεύτερον, για την αποτελεσματικότητα της πρόσθετης φορολόγησης μερισμάτων. Όσο λαοφιλής και να ακούγεται, είναι αφελής, στην καλύτερη περίπτωση άχρηστη και στην χειρότερη επιβαβλής. Εξηγούμαι: η αύξηση της φορολόγησης των μερισμάτων με συντελεστή μεγαλύτερου του εταιρικού φόρου, απλώς θα οδηγήσει πολλές εταιρίες να μειώσουν δραστικά το μέρισμα και να κρατήσουνε τα κέρδη με στόχο να αποφύγουν τη υψηλότερη φορολογία και να προστατέψουν τα συμφέροντα των μετόχων στους οποίους είναι υπόλογες. Στρέβλωση λοιπόν στην αγορά με κατα πάσα πιθανότητα μενιχρά αποτελέσματα.
Τέλος, πέρα από την αποτελεσματικότητα, είναι αξιοσημείωτο πόσο απελπισμένη είναι η κυβέρνηση για να ανεβάσει φόρους. Ας πρόσεχε βέβαια, όταν έπρεπε και μπορούσε να κάνει μεταρρυθμίσεις, ήθελε λέει smooth μεταρρυθμίσεις, by consensus. Που βασικά σημαίνει ότι δεν είχε όρχεις για δύσκολες συγκρούσεις.
Το αποτέλεσμα αναμενόμενο. Δεν έχει τέλος, η πτώση μας στις διεθνείς κατατάξεις ανταγωνιστικότητας. Το 2004, όταν ανέλαβε η Ν.Δ, σύμφωνα με το Global Competitiveness Report του World Economic Forum, η Ελλάδα ήταν 37η σε 104 χώρες, (εκατοστιαία κατάταξη: 36η). Στην ίδια έρευνα για το 2007-08 η Ελλάδα έπεσε κάτω από την μέση, είναι 65η σε 131 χώρες (εκατοστιαία κατάταξη: 50η)*, και μας περνάνε το Μαρόκκο, η Ινδονησία, η Κόστα-Ρίκα, η Τουρκία, η Μάλτα, η Ιορδανία κλπ. Αναλογικά είναι σαν να αναλαμβάνει ένας καινούριος προπονητής μια ομάδα που παίζει Α΄Εθνική και μετά από λίγα χρόνια η ομάδα να παίζει για σωτηρία στην Β’ Εθνική. Ειλικρινά, έναν τέτοιον προπονητή, τι θα τον κάνατε;

* Αυτή η πτώση είναι ακόμα χειρότερη εάν αναλογιστεί κανείς ότι οι καινούριες χώρες που προστέθηκαν στην βαθμολόγηση τα τελευταία χρόνια είναι κυρίως φτωχές αναδυόμενες για τις οποίες μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχαν στοιχεία.