Το παλαιό καθεστώς και οι KMFDM

Μετά το περιστατικό με τους πυροβολισμούς στην σχολή του ΟΑΕΔ στου Ρέντη, έχουν γίνει αρκετές μνείες από τα ελληνικά ΜΜΕ για την αγάπη του δυστυχή αυτόχειρα μαθητή για το συγκρότημα των KMFDM. Δεν μπορούμε πάντως να πούμε ότι υπήρξε ιδιαίτερη πίεση για λογοκρισία του συγκροτήματος, πράγμα το οποίο είναι λίγο-πολύ λογικό, αν σκεφτούμε ότι στην Ελλάδα μπορείς να ζητάς δημόσια την εκτέλεση συμπολιτών μας στην βάση του διαφορετικού θρησκεύματος και τα δικαστήρια να το βρίσκουν σύννομο. Τα επιχειρήματα που ακούστηκαν συνοψίζονται σε 2 κύριες κατηγορίες:
α)το φαινόμενο αυτό είναι ξένο προς την Ελλάδα
β)η μουσική των KMFDM πιθανόν να είναι υπεύθυνη για το ξέσπασμα του νεαρού

Όσον αφορά το επιχείρημα ότι το φαινόμενο είναι ξένο, πέρα από τους προφανείς ρατσιστικούς υπαινιγμούς - μην ξεχνάμε ότι ο νεαρός ήταν μετανάστης από την Γεωργία, έστω και ελληνικής καταγωγής - δεν είναι παρά μια άθλια ταυτολογία: κανένας πραγματικός έλληνας δεν μπορεί να διαπράξει τέτοιο έγκλημα, άρα το φαινόμενο δεν μπορεί ποτέ να είναι ελληνικό. Πέραν βέβαια από τους προφανείς μόνιμους δράστες, την κακή Δύση με τις σατανικές επιρροές της, αυτοί που προωθούν ένα τέτοιο επιχείρημα ξεχνούν τους πραγματικούς εφευρέτες του φαινομένου: τους Μαλαίους, αφού το αμόκ ήταν αρχικά τρόπος αυτοκτονίας των Μαλαίων. Προφανώς η Μαλαισία δεν είναι τόσο εύκολα κατανοητή σαν στόχος των αποτυχημένων ιδεολογημάτων που προωθούνται δεξιά-αριστερά. Επίσης, αν και δεν είναι και τόσο προφανές σε όλους μας πώς ένας 19χρονος μπορεί να αποκτήσει τόσο εύκολα πρόσβαση σε τέτοιο οπλοστάσιο, το οποίο δεν δίσταζε να επιδεικνύει, αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να κατηγορήσουμε κάποιον που είχε πραγματικά ευθύνες, και όχι κάποιον, απέναντι στον οποίο έχουμε απλά ιδεολογικές ενστάσεις.

Όσον αφορά τώρα, το επιχείρημα ότι η μουσική των KMFDM προκάλεσε το αμόκ, αυτό διαβάζεται και ανάποδα. Άτομα που διαπράττουν τέτοιες πράξεις έχουν σοβαρά προβλήματα και υφίστανται, συνήθως, έντονη περιθωριοποίηση. Με το να ασχολούνται με δυνατή, θυμωμένη μουσική, όπως οι KMFDM, μπορούν να εκφραστούν/εκτονωθούν μέσω της μουσικής, να γνωρίσουν άτομα με παρόμοια ενδιαφέροντα και να αισθανθούν ότι ανήκουν σε μια κοινότητα ανθρώπων. Στην πραγματικότητα, αν δεν υπήρχαν οι KMFDM, μπορεί να είχαμε πολλαπλάσια τέτοια περιστατικά.

Και ερχόμαστε στην καρδιά του συντηρητικού τρόπου σκέψης, ότι δηλαδή δεν μπορούμε να έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στην ανθρώπινη φύση. Εάν το παιδί μας ακούει KMFDM θα γίνει μισάνθρωπος, θα αρπάξει μια καραμπίνα και θα σκοτώσει κόσμο. Αν το παιδί μας βλέπει ομοφυλόφιλους στην τηλεόραση θα ασπαστεί και αυτό την ομοερωτική επιθυμία - προφανώς για έναν συντηρητικό δεν έχει διαφορά το να είσαι gay από το να σκοτώνεις κόσμο. Αλλά εδώ βρίσκεται το βασικό πρόβλημα αυτής της επιχειρηματολογίας: για όλα φταίνε οι άλλοι εκτός από εμάς. Αν όμως ισχύει η δύναμη του αρνητικού παραδείγματος, πράγμα που μπορούμε όλοι λίγο-πολύ να συμφωνήσουμε, πρέπει να μας εξηγήσουν οι συντηρητικοί γιατί το θετικό παράδειγμα δεν μπορεί να επιδράσει, γιατί οι νέοι δεν μπορούν να το ακολουθήσουν και αν, τελικά, υπάρχει ποιο είναι αυτό.

Δεν είναι τίποτα άλλο λοιπόν όλη αυτή η συζήτηση, από την ομολογία μιας αποτυχίας. Κάνε όπως λέω, όχι όπως κάνω. Τον περασμένο Δεκέμβριο υπήρξε μια έξαρση της βίας στην χώρα. Υπήρξαν διάφορες προσπάθειες ερμηνείας, από γελοιωδέστατες συγκρίσεις με το 1944, μέχρι πολύ πιο προβληματισμένα κείμενα. Όλα όμως, εν όψει και όσων ακολούθησαν έχασαν τον κοινό παρονομαστή. Την ομολογία της αποτυχίας. Κληρονομούμε μια χώρα αποτυχημένη, ηθικά, οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Πολλοί μπορούν να ισχυριστούν, βάσιμα, ότι ο νεαρός αυτόχειρας δεν είχε την πρόθεση να κάνει κάποια ιδιαίτερη δήλωση όσον αφορά τα αδιέξοδα της δημόσιας σφαίρας του βίου, πολλώ δε μάλλον οι αναρχικοί που πρωτοστατούσαν τον περασμένο Δεκέμβριο στα επεισόδια βίας. Αλλά αυτό που δείχνει ακριβώς την αποτυχία δεν είναι οι πράξεις μεμονωμένων ατόμων, αλλά αυτή καθαυτή η αντίδραση του παλαιού καθεστώτος.