Σάββατο, Μαΐου 23, 2009

Σοσιαλισμός και χάος ή Καραμανλής και βαρβαρότητα;



Γίναμε μάρτυρες πρόσφατα της αντιπαράθεσης του κυβερνώντος κόμματος και της αξιωματικής αντιπολίτευσης γύρω από το σύνθημα "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" που έθεσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ας αντιπαρέλθουμε το άκομψο του συνθήματος: οι ομοϊδεάτες του ΓΑΠ σοσιαλδημοκράτες, με τον Friedrich Ebert, εξάλλου, ήταν αυτοί που με την συνεργασία των Freikorps, κατέπνιξαν το κίνημα των Σπαρτακιστών το 1918 και παρέδωσαν στο εκτελεστικό απόσπασμα την Ρόζα Λούξεμπουργκ, η οποία λάνσαρε ως slogan την φράση των Μαρξ-Ένγκελς, ο δε Κορνήλιος Καστοριάδης, που διηύθηνε το ομώνυμο περιοδικό, ήταν απλά ακροαριστερός. Ας αφήσουμε στην άκρη επίσης, το πόσο πολύ έχει συμβιβαστεί με το "παλιό ΠΑΣΟΚ" ο Γ.Παπανδρέου, αν σκεφτούμε ότι το 2004 έλεγε ότι το δίλημμα είναι μεταξύ προόδου και συντήρησης. Τότε βέβαια είχε πάρει μια σειρά από προοδευτικά στελέγχη στο κόμμα του, από τα δεξιά και τα αριστερά, όπως τον Σ.Μάνο, τον Μ.Ανδρουλάκη και τον Α.Ανδριανόπουλο.

Όμως, είναι πραγματικά αυτή η έκφραση απλά ένα lapsus linguae του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ή εκφράζει κάτι βαθύτερο; Να παρατηρήσουμε ότι τέτοιας φύσεως διλήμματα δεν έχουν τεθεί πρώτη φορά. Έτσι, τον περασμένο Οκτώβριο, ο τότε υπουργός παιδείας εκστόμισε το δίλημμα "Καραμανλής ή χάος", απηχώντας ταυτόχρονα το δίλημμα του 1974 "Καραμανλής ή τανκς", το σύνθημα των μαρτύρων του Ιεχωβά "Χριστός ή χάος" και το "après moi, le déluge" του Λουδοβίκου του 15ου. Επίσης, ο σημερινός πρωθυπουργός έθεσε το δίλημμα "αυτοδυναμία ή νέες εκλογές" στο debate των πολιτικών αρχηγών το 2007, ενώ πιο πρόσφατα, όταν το ελληνικό κράτος συζητούσε σοβαρά το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας και του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, έθεσε τους πολίτες προ "των ευθυνών τους": "λαϊκισμός ή υπευθυνότητα" (σσ. με τον όρο υπευθυνότητα ο πρωθυπουργός εννοεί τον εαυτό του).

Υπό αυτό το φως, γίνεται κατανοητό ότι όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά εκβιασμούς που θέτουν στο εκλογικό σώμα κάθε φορά οι εκάστοτε κυβερνώντες. Και αν μεν ο δικομματισμός δεν είναι παθογένεια κατ'ανάγκην για μια δημοκρατία - ας θυμηθούμε λ.χ. τον Karl Popper που θεωρούσε ότι σε μια δημοκρατία που δουλεύει καλά θα έχουμε εναλλαγή δυο κομμάτων στην εξουσία - όταν αυτό τίθεται με όρους εκβιασμού προς το εκλογικό σώμα, αυτό μάλλον σημαίνει ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα νομιμοποίησης των κυβερνήσεων στα μάτια των πολιτών. Η συνεχής συναισθηματική απειλή για βία, έκπτωση, καταστροφή, με μια θρησκευτικής υφής αποκαλυπτική γλώσσα και η επίκληση μιας ουτοπίας, που οποιαδήποτε άλλη ψήφος θα ανακόψει την πορεία προς αυτή, δηλώνει την ένδεια του πολιτικού λόγου, ειδικά όταν οι προφητείες που εκτοξεύουν οι πολιτικοί αρχηγοί στα κεφάλια των άμοιρων ψηφοφόρων είναι ταυτόχρονα αυτοεκπληρούμενες. Οι πολιτικοί αρχηγοί μας λένε ξεκάθαρα ότι η συνεργασία με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις είναι εκτός συζητήσεως αφού αυτοί είναι οι κακοί, οι βέβηλοι, οι δυνάμεις του χάους και του σκότους και του Αρμαγγεδώνα, ή στην περίπτωση του ΛΑΟΣ σκέτο ακροδεξιοί, κατά τον πρωθυπουργό. Επειδή λοιπόν, οι αναγνώστες του e-rooster είναι νοήμονες άνθρωποι, ξέρουν ότι το πραγματικό δίλημμα γι'αυτές τις εκλογές είναι τελικά "σοσιαλισμός και χάος ή Καραμανλής και βαρβαρότητα"...

15 σχόλια:

Ευγένιος Ραμίρεζ είπε...

Από τραγική παρανόηση πολύς κόσμος ενόμισε ότι το "η" στην φράση του Γ. Παπανδρέου είναι το διαζευκτικόν "ή".

Λάθος!

Ο Γ. Π. είπε: "Σοσιαλισμός: η βαρβαρότητα".

Επρόκειτο δηλαδη περί συγκαλυμμένης (κατά το "Ήξεις αφίξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις") αλλά σαφούς αποποίησης εκ μέρους του τού σοσιαλισμού.

Τούτο απέδειξε η σειριακή καλωδίωση των flex-woosers κατά την απομαγνητοφώνηση.

animal είπε...

"Οι πολιτικοί αρχηγοί μας λένε ξεκάθαρα ότι η συνεργασία με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις είναι εκτός συζητήσεως αφού αυτοί είναι οι κακοί, οι βέβηλοι, οι δυνάμεις του χάους και του σκότους και του Αρμαγγεδώνα"

Αυτά τους υπαγορεύουν οι κομματικοί στρατοί που λυμαίνονται το κράτος και τα λεφτά μας. Αν συνεργαστούν οι θέσεις θα πρέπει να μοιραστούν και τα κομματικά "στελέχη" φοβούνται για τις δικές τους γιατί ξέρουν ότι είναι άχρηστοι και ανίκανοι.

Nievskii είπε...

Όταν έγραφα το άρθρο δεν θυμήθηκα ότι υπήρχε και το άλλο δίλημμα που μας έθεσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός: "λαϊκισμός ή υπευθυνότητα". Οπότε τώρα υπάρχουν μια σειρά από διλήμματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Τουτέστιν: *"σοσιαλισμός και χάος ή Καραμανλής και βαρβαρότητα"
*"σοσιαλιστικός λαϊκισμός ή υπεύθυνη βαρβαρότητα"
*"λαϊκισμός και χάος ή βαρβαρότητα και υπευθυνότητα"
και τέλος
*"λαϊκισμός και χάος ή Καραμανλής και βαρβαρότητα"
Διαλέχτε!

Stathis Kassios είπε...

Το μοναδικό δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει ο Ελληνικός λαός σύσσωμος, είναι "το δίλημμα του φυλακισμένου". Διότι πρόκειται για έναν φυλακισμένο πνευματικά λαό που πάντα προεκλογικά προτιμάει ως ορθολογική επιλογή την συνέχιση του περιορισμού του, από την ελευθερία που θα προέκυπτε αν βλέπαμε κάποτε σε αυτή την χώρα την εξουσία να αναλαμβάνεται από ένα νέο κόμμα ανθρώπων έξω από το κατεστημένο δίπολο.

Nievskii είπε...

Δεν βρίσκω κακή κατ'ανάγκη την νοοτροπία "προτιμότερος ο διάβολος που ξέρεις από τον διάβολο που δεν ξέρεις", έχει μια ικανοποιητική λογική αιτιολόγηση. Το πρόβλημα είναι όμως ότι τα τωρινά κόμματα εξουσίας έχουν δημιουργήσει εν μέρει αυτή την έντονη δυσπιστία των πολιτών απέναντι στην πολιτική. Ταυτόχρονα, τα κόμματα εξουσίας εξυπηρετούν τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού - μια νόμιμη λειτουργία της δημοκρατίας - αλλά με τέτοιο τρόπο, ώστε να εκβιάζουν τις λιγότερο ευνοημένες ομάδες του πληθυσμού ώστε ή να συσπειρωθούν γύρω από τα κόμματα ή να δουν τους εαυτούς τους ριγμένους. Οποιαδήποτε λειτουργία της κοινωνίας των πολιτών, είτε ΜΚΟ, είτε πολιτιστικός σύλλογος είτε ακόμα και συγκρότημα μουσικής, για να μπορέσει να ακουστούν τα αιτήματά τους, πρέπει να γλύφει πατόκορφα την εξουσία. Δείτε λ.χ. πώς συνωθούνταν μέχρι πριν λίγο καιρό οι "πνευματικοί άνθρωποι" καλλιτέχνες γύρω από την αυλή του πρωθυπουργού, γελοίοι παλιάτσοι της εξουσίας για μια επιδότηση, για ένα πουκάμισο αδειανό. Ίσως ένας λόγος που πολύς κόσμος τρέφει αρνητική γνώμη για τους αναρχικούς σε αυτή την χώρα, είναι ότι αυτοί παίρνουν μόνοι τους αυτό που οι υπόλοιποι περιμένουν να τους χαρίσουν υπομένωντας απίστευτους εξευτελισμούς. Κάνουν αυτό που θα ήθελαν οι υπόλοιποι, αλλά δεν μπορούν. Αλλά η λύση δεν είναι η διάλυση της κοινωνίας και να παίρνει ο καθένας μόνος του ό,τι θέλει: αυτό κάνουν οι κομματικές ολιγαρχίες και τα τσιράκια τους μέχρι σήμερα, φέρνοντας την χώρα σε τόσο άσχημη κατάσταση.

Στέργιος είπε...

Τι κακό είναι αυτό που μας βρήκε με τα διλήμματα! Μια φράση της Ρ. Λούξεμπουργκ και κοντεύουμε να ξεχάσουμε ότι είμαστε στο 2009.

Είναι χάζι ο ανεκδιήγητος ΓΑΠ που λήστεψε προτάσεις του Χάγιεκ και μας τις πλασάρει μεταλλαγμένες σοσιαλιστικές να μιλάει για σοσιαλισμό και βαρβαρότητα.

Συνθηματολογία που ακολουθούσε και ο πατέρας του, ακόμη και ο παππούς του όταν έλεγε «πιστεύωμεν και εις την Λαοκρτίαν» και έσφαζε τους αντάρτες με τα όπλα του Σκόμπι. Μα φυσικά δεν έχουμε συλλογική οικογενειακή ευθύνη, απλά για τη μίμηση μιλάω.

Και η ανάρτηση πήρε τη σκυτάλη για να μας το αντιστρέψει λες και η πραγματικότητα θα περάσει από τη τρύπα της βελόνας. Και μας λέει: "σοσιαλισμός και χάος ή Καραμανλής και βαρβαρότητα"...

Ό,τι και να λέμε η αλήθεια θα φανεί αλλά δεν είναι της ώρα να μιλάμε για σοσιαλισμό. Και μάλιστα τον άφαντο και απίστευτο του ΓΑΠ.

Απλά δεν πιστεύω ότι έτσι μπορούμε να κάνουμε πολιτική και απορώ που να βάλω τη πρόταση: «Υπό αυτό το φως, γίνεται κατανοητό ότι όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά εκβιασμούς που θέτουν στο εκλογικό σώμα κάθε φορά οι εκάστοτε κυβερνώντες»; Καλή η υπόμνηση αλλά λείπει το αντικείμενο.

Εγώ παρά τις διαφορές στην ιδεολογία πιστεύω ότι «Επειδή λοιπόν, οι αναγνώστες του e-rooster είναι νοήμονες άνθρωποι» η συζήτηση θα μπορούσε να γίνει πιο σωστά. Δεν είναι ανάγκη να παίζουμε με διλήμματα και να ταλαιπωρούνται η ιστορία και οι πολίτες. Τι λέμε λοιπόν για τις ευρωεκλογές χωρίς διλήμματα;

ΥΓ. Και μη ξεχνάμε το αγαπημένο δίλημα του ΠΑΣΟΚ που το ανασύρει τακτικά κατά του ΚΚΕ: "Τι Παπάγος τι Πλαστήρας".

Nievskii είπε...

Αγαπητέ Στέργιο, με κατηγορείς για κάτι που δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις μου: να ασχοληθώ με το πραγματικό αντικείμενο των Ευρωεκλογών. Προφανώς δεν πιστεύω ότι ο ΓΑΠ είναι σοσιαλιστής και ο Καραμανλής υπεύθυνος ηγέτης! Μάλιστα ο ΓΑΠ χθες το άλλαξε κιόλας: το έκανε δημοκρατικός σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Τώρα το σοσιαλδημοκρατία ή βαρβαρότητα ακούγεται ακόμα πιο αστείο από το αρχικό.

Το post ασχολείται με το πώς αντιλαμβάνονται τα μεγάλα κόμματα τις Ευρωεκλογές, αλλά και τις εθνικές εκλογές, και το πώς προσπαθούν να το περάσουν στο κοινό τους. Δες την παραπομπή στα ψευδή διλήμματα. Για πιο ουσιαστική συζήτηση για το τι διακυβεύεται στις Ευρωεκλογές, δες πιο κάτω για την ομοσπονδιακή Ευρώπη. Εκεί θα δούμε σε ποιο επίπεδο παίρνονται οι αποφάσεις, πώς και από ποιος πρέπει να παίρνονται, και ποιος είναι "υπεύθυνος"...Και για να συνεισφέρω και εγώ στην γελοία συνθηματολογία των ημερών και την ανοίκεια οικειοποίηση συμβόλων να πω "ελευθερία ή θάνατος".

Nievskii είπε...

Και κάτι ακόμα: το παρελθόν μερικές φορές είναι απατηλό να το ερμηνεύσεις. Ανέφερες το "πιστεύωμεν και εις την Λαοκρατίαν" του Γεωργίου Παπανδρέου. Τι έχεις να πεις λ.χ. για το "εάν κομμουνισμός είναι η συνεχής προσπάθεια δια την βελτίωσην του βιοτικού επιπέδου του λαού, τότε είμεθα κομμουνισταί"του Παπάγου το 1950; Η εκάστοτε πολιτική εξουσία στην Ελλάδα έχει την τάση να βγάζει την γλώσσα στον κόσμο μου φαίνεται.

Στέργιος είπε...

Nievskii,

Νομίζω ότι συμφωνούμε, μάλλον δεν απέδωσα καλά αυτό που ήθελα. Όσο για τον Παπάγο και γενικά για τη χρήση σλόγκαν, διλημμάτων κλπ, ε, τι να πω εγώ, τα λες εσύ μια χαρά.

Θα ξέρεις όμως πόσο δύσκολα είναι να κάνεις πραγματική αντιπαράθεση μπροστά στο λαό και να μπορείς να παραδεχτείς ακόμη και λάθη. Ενώ με τα σλόγκαν και τα συνθήματα δε σου χρειάζεται κανένας διάλογος.

Όχι, δεν υποτιμώ τα συνθήματα και τα διλήμματα όταν είναι η συμπύκνωση πραγματικών αναγκών του λαού ή πραγματικών αντιθέσεων που πρέπει να λυθούν. Όμως στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι μέσα παραπλάνησης και φανατισμού.

Όσο για τον… «δημοκρατικό σοσιαλισμό» του ΓΑΠ ε, αφού χρησιμοποίησε Λούξεμπουργκ και Καστοριάδη, τέλος πάντων, ας μας έλεγε πως είπαν ότι ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός η δεν θα είναι τίποτα…. Πάλι κλεψίτυπα δουλεύει;

Στο μεταξύ με αυτά και με αυτά ανάθεμα αν καταλαβαίνει κανένας τι περιεχόμενο έχουν οι εκλογές.

Μια ανάρτηση της Cynical, που σχολιάζει τα παπαγαλάκια με ένα τραγούδι, μάλλον είναι καλύτερη πληροφόρηση για το τι περιεχόμενο έχουν οι εκλογές. Μετά θρηνούν που η νεολαία τους γυρίζει τη πλάτη…

Dorotheos είπε...

Ο Ξυδάκης συμπυκνώνει την κενότητα και αυτών των εκλογών, τον "άσκοπο βερμπαλισμό" ενός ακόμα αστικού πανηγυριού στο:

http://vlemma.wordpress.com/2009/05/23/socialisme-barbari/

"Η άγνοια, η επιπόλαιη χρήση της ιστορίας ως ατάκας, ο σοσιαλισμός ως λάιφστάιλ, η λατρεία δογμάτων, η αμορφωσιά, η ιδιοτέλεια, χαρακτηρίζουν και τούτη τη φαιδρή διαμάχη περί ονομάτων και εικόνων, και τούτο τον άσκοπο βερμπαλισμό ― όπως χαρακτηρίζουν σχεδόν τον σύνολο δημόσιο λόγο των πολιτικών σήμερα."

Unknown είπε...

Για τα υπόλοιπα συνθήματα μπορώ να συμφωνήσω πως στην ουσία βάζουν απλά «ψευτοδιλήμματα» τα οποία χρησιμοποιούν έντεχνα μια «απευκταία» κατάσταση και την αντιπαραθέτουν, δίχως επιχειρήματα αλλά a priori με ένα «πρόσωπο». Διαφημιστικό και ανούσιο (όπως κάθε τι διαφημιστικό) τρικ.
Στη ρήση όμως «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», αν απεμπλέξουμε το γεγονός πως θέλει να προτρέψει προς ένα κόμμα το οποίο δεν είναι de facto σοσιαλιστικό, υπάρχει μια πολύ σοβαρή διαπίστωση. Πως αν τα συστήματά σου δεν είναι ανθρωποκεντρικά αλλά είναι χρηματοκεντρικά, αγορακεντρικά, ή ότι άλλο θες, τότε είναι βάρβαρα. Ε αυτό ισχύει, το δέχομαι, το πρεσβεύω και το επικροτώ. Και βέβαια μόνο οι βάρβαροι φατριοποιούν τον κόσμο και απαξιώνουν ένα άνθρωπο επειδή τον χαρακτηρίζουν «ακροαριστερό». Όσα δεν φτάν’ η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια. Βαρβαρικές συνήθειες.

Nievskii είπε...

...όλα τα στραβά κουτάβια η νύφη μας τα κάνει: όλα τα διλήμματα είναι ψευτοδιλήμματα, εκτός από αυτά που θέτει η αριστερά. Θα συμφωνήσω με τον Στέργιο που λέει ότι υπάρχουν και πραγματικά διλήμματα. Σίγουρα δεν είναι τα διλήμματα που αντιμετωπίζουμε σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία πάντως.

Όσον αφορά το δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα να πω επιγραμματικά τα εξής: η Ρόζα Λούξεμπουργk άνηκε σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα αριστερισμό/συμβουλιακό κομμουνισμό, όπως και ο Ολλανδός Πάνεκουκ, ο Ιταλός Μπορντίγκα κ.ο.κ. Ο όρος αριστερισμός έχει βγει από το γνωστό βιβλίο του Λένιν. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αριστεριστές, αφού όλοι οι μη αναρχικοί αριστεροί είναι διασπάσεις του ΚΚΕ πριν τον πόλεμο - τα διάφορα ΟΚΔΕ κλπ. - ή μετά τον πόλεμο - όλοι οι υπόλοιποι, μαοϊκοί κλπ. Ο αριστερισμός είναι αυτό που λέμε συμβουλιακός κομμουνισμός, δλδ μιλούσε για σοβιέτ, για δύναμη στους εργάτες κλπ. πράγματα που είναι αντίθετα με το ισχυρό κεντρικό κράτος των κκέδων. Ομάδα με επιρροή του συμβουλιακή κομμουνισμού στην Ελλάδα υπάρχει μια, η Blaumachen. Έτσι λοιπόν, όταν η Παπαρήγα ή ο κάθε έλληνας αριστερός μαρξιστής αναφέρεται στην Ρόζα Λούξεμπουργκ, διαπράττει μια αντίστοιχη οικειοποίηση με αυτή του ΓΑΠ. Η Λούξεμπουργκ, για όλους τους έλληνες ορφανά του ΚΚΕ, ήταν αριστερίστρια. Το ότι μετά θάνατον μπορείς να οικειοποιηθείς όποιον θέλεις δεν σημαίνει ότι η Λούξεμπουργκ θα συμπαθούσε την ελληνική αριστερά. Μάλλον την χειρότερη δυνατή γνώμη θα είχε, γι'αυτό σε παρακαλώ, μην γίνεσαι τιμητής εξ αριστερών: απλά δεν δικαιούται η ελληνική αριστερά να είναι τιμητής στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Τώρα, όσον αφορά τον Καστοριάδη, το ξαναλέω: ήταν ακροαριστερός, και αυτό είναι αξιολογική κρίση που στέκει. Συν τοις άλλοις ήταν μη-μαρξιστής. Στην Ελλάδα άκρα-αριστερά όπως υπήρχε στην Γαλλία ή στην Ιταλία δεν υπάρχει. Στην Ιταλία, το ιταλικό κόμμα των αυτονόμων, η potere operaio, έπαιρνε 1,500,000 ψήφους, νούμερα αδιανόητα για την Ελλάδα. Στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιες ομάδες ακροαριστερών αυτονόμων, όπως το αυτόνομο στέκι, τα μητροπολιτικά συμβούλια/federaction, οι terminal 911, και η αυτονομία ή βαρβαρότητα. Στο blog των τελευταίων μπορείς να μπεις και να καταλάβεις τι άβυσσος τους χωρίζει από τους έλληνες αριστερούς-ορφανά του ΚΚΕ, οπότε αν κάποιος επικαλείται τον Καστοριάδη και τον Λυοτάρ, όπου τον συμφέρει, καλό είναι να ξέρει ότι οι αυτόνομοι είναι οι χειρότεροι εχθροί των μαρξιστών και λυσσασμένα ακραίοι - θυμίζω τα αυτοκολλητάκια με τον μακαρίτη τον Χριστόδουλο, που τα έβγαλε αυτόνομη ομάδα.

Τέλος πάντων, για να μην μακρηγορώ, και η αριστερά στην Ελλάδα είναι υποκριτική όταν χρησιμοποιεί τέτοια συνθήματα και καλά θα κάνει να μας αφίσει στην ησυχία μας. Η γ.γ. του ΚΚΕ που ήξερε ποια ήταν η Λούξεμπουργ και ποιος ήταν ο Καστοριάδης δήλωσε ξερά ότι ήταν φράση του Ένγκελς, αλλά δεν μας είπε τι σήμαινε ως slogan ή ποιος το λάνσαρε ως slogan. Εμείς από την άλλη δεν έχουμε διάθεση να μπούμε σε διλήμματα του 1915 - όταν το πρωτοέθεσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ εννοώντας σοσιαλισμός ή πόλεμος. Στην σύγχρονη Ελλάδα υπάρχει ένα υπαρκτό δίλημμα όμως: "βούτυρο ή κανόνια".

xamogelo είπε...

@ Nievskii
"δλδ μιλούσε για σοβιέτ, για δύναμη στους εργάτες κλπ. πράγματα που είναι αντίθετα με το ισχυρό κεντρικό κράτος των κκέδων."

δεν είναι αριστερά στην ελλάδα μόνο το ΚΚΕ. Επίσης στο ΚΚΕ υπάρχει αρκετός κόσμος που το ψηφίζει και ας μην συμφωνεί με αυτό σε πολλά θέματα. Το σύνθημα όλη εξουσία στα σοβιέτ δεν έχω ακούσει κανέναν ΚΚΕ να το απορρίπτει. Ούτε και πρόκειτε... Εσύ ερμηνεύει λάθος την έννοια κομμουνισμός κτλ (Τον ταυτίζεις π.χ. με κράτος κτλ) Πέρα από αυτό η έννοια αριστερισμός δεν έχει την έννοια που του αποδίδεις. Είναι όντως έννοια που έβγαλε ο λένιν αλλά αναφέρετε σε συγκεκριμένη κριτική απέναντι σε μερίδα της τότε αριστεράς. Η wikipedia στην luxemburg για την κριτική από τον λένιν γράφει.

"olshevik theorists such as Lenin and Trotsky responded to this criticism by arguing that Luxemburg's notions were classical Marxist ones, but did not fit Russia in 1917. They stated that the lessons of actual experience, such as the confrontation with the bourgeois parties, had forced them to revise the Marxian strategy."

Όπως και να έχει ακόμα και αν ήμουν υπερ της ύπαρξης ενός ισχυρού κράτους κτλ (στον σοσιαλισμό-αντιφατικό κατα την άποψη μου) πάλι το τι είπε η Λούξεμπουργκ θα το θεωρούσα μέρος της ας πούμε ιστορίας του χώρου μου.
Τέλος πάντων ακόμα και αν είναι κάτι που είπε η λούξεμπουργκ η αρχική φράση ή έστω το αρχικό δίλημα είναι του ένγκελς http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5101594&publDate=26/5/2009

Και να σου πω την αλήθεια από τα 5 κόμματα του κοινοβουλίου το ΚΚΕ(δυστηχώς) είναι αυτό που έχει πολύ περισσότερη σχέση με την φράση έστω και αν δεν συμφωνώ με αυτό που λέει.

Harry Peitsinis είπε...

Eλεος ρε παιδιά που ασχολείστε με τον Τρότσκυ ακόμα. Πέταξε κι η κειμενογράφος του Παπαντρέου μια βλακειούλα που ταιριάζει με την σοσιάλ-"αρπάζω ψήφους από αριστερά" στροφή και κάτι έγινε τώρα...big deal

Tobin είπε...

"ο δε Κορνήλιος Καστοριάδης, που διηύθυνε το ομώνυμο περιοδικό, ήταν απλά ακροαριστερός"...
με τέτοιες ανοησίες φανερώνετε ότι εκτός από άσχετοι είστε και εμπαθείς. Πέρα του ότι υπήρξε μεγάλος διανοητής, εργάστηκε για πολλά χρόνια στον ΟΟΣΑ. Άραγε πόσοι "ακροαριστεροί" κατέχουν σημαντικές θέσεις σε τέτοιους οργανισμούς???
Δεν υιοθετώ τις μονεταριστικές απόψεις του Friedman, όυτε πιστεύω στην "εκκαθάριση" των αγορών, τουλάχιστον αυτών που σχετίζονται με την εργασία, τη γη, την παιδεία, τον πολιτισμό, του Lucas, αλλά δεν χαρακτηρίζω τον Friedman και τον Lucas ακροδεξιούς...Ήμαρτον!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock