Κυριακή, Μαΐου 23, 2010

Ημέρα Παιδικού Ξαμολήματος και άλλα νέα από τις ΗΠΑ

Μπορεί να μη ζω στις ΗΠΑ αλλά είτε από τους εκεί συγγενείς και φίλους είτε από τα λοιπά κοινωνικά και μη δίκτυα πληροφορούμαι τακτικά για διάφορες εξελίξεις στην παράδοξη μου έτερη πατρίδα. Σκεφτόμενος ότι αυτό το blog χρειάζεται μια πιο τακτική ενημέρωση, βρίσκω ότι ίσως ταιριάζει να αναμεταδίδω αυτή τη πληροφόρηση εδώ. Αφενός γιατί οι ΗΠΑ είναι ένα θέμα που πιστεύω ενδιαφέρει τους φιλελεύθερους αναγνώστες αλλά και προκαλεί συχνά τον (ελπίζω πολιτισμένο) διάλογο. Αφετέρου όμως οι ΗΠΑ, όπως και η άλλη πατρίδα μου η Ελλάδα και ίσως όπως ο χώρος καταγωγής κάθε ανθρώπου, έχουν εξίσου την δύναμη να με κάνουν χαρούμενο όσο και δυστυχισμένο. Ελπίζω λοιπόν η προσωπική μου ματιά στα Αμερικανικά νέα, της οποίας δείγμα αποτελεί αυτό το post, να σας ενδιαφέρει και εσάς :-)

Πρώτο νέο της ημέρας, στην κατηγορία "με θλίβει", έρχετε από το εξαιρετικό blog Last Psychiatrist και είναι ότι το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε να δώσει ένα ακόμα πλήγμα στον σπουδαίο αλλά πολύπαθο φεντεραλιστικό χαρακτήρα της χώρας αλλά και απέφυγε να καταρρίψει έναν εξαιρετικά αντιφιλελεύθερο διακομματικό νομοθέτημα, δηλαδή το Adam Walsh Child Protection and Safety Act. Στην απόφαση της υπόθεσης U.S. vs Comstock το Δικαστήριο έκρινε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να περάσει τον νόμο 18 U.S.C. § 4248, που επιτρέπει στα ομοσπονδιακά δικαστήρια να διατάζουν την αόριστη κράτηση ομοσπονδιακών κρατουμένων που καταδικάστηκαν για σεξουαλικά αδικήματα ακόμα δηλαδή και μετά την έκτιση της ποινής τους! Να σημειώσουμε ότι σεξουαλικά αδικήματα δεν είναι μόνο όσα περιλαμβάνουν την τέλεση σεξουαλικών πράξεων αλλά είναι και η κατοχή παράνομου πορνογραφικού υλικού. Πρακτικά βρίσκεται πια στα χέρια ψυχιάτρων η φυλάκιση ανθρώπων που προβλέπεται με κάποιο τρόπο ότι θα τελέσουν στο μέλλον ένα αδίκημα! Όπως λέει και ο αναφέρει ο Last Psychiatrist η απάντησηη της κυβέρνησης στην μηντιακή υστερία περί παιδοφιλίας είναι α) πιο πολλές εξουσίες για αυτήν και β) πιο πολύ ψυχιατρική για τους υπολοίπους.

Και μιλώντας για υστερία, ερχόμαστε στο νέο για σήμερα, που παίζει και στις δύο κατηγορίες, που προέρχεται από το reason hit & run και το πολύ καλό blog της Lenore Skenazy "Free Range Kids" (συστήνεται ανεπιφύλακτα σε γονείς!):

Ανακύρηξε λοιπόν η Skenazy την 22η Μαΐου (εχθές δηλαδή) “Take Our Children to the Park…& Leave Them There Day” ή σε ελεύθερη μετάφραση ημέρα ξαμολήματος παιδιών στα πάρκα. Η ιδέα είναι να αφήσετε τα παιδιά σας, ηλικίας τουλάχιστον 7 ετών, μόνα στο πάρκο για τουλάχιστο μισή ώρα. Φυσικά δεν πρόκειται να είναι εντελώς μόνα, αφού θα υπάρχουν και άλλα παιδιά αλλά και γονείς εκεί. Το σημαντικό όμως είναι το παιδί να γίνει πιο ανεξάρτητο με αυτόν τον τρόπο. Το όλο εγχείρημα μεταδώθηκε από τα social media.

Περιττό να πω ότι μ'αρέσει πολύ αυτή η ιδέα γιατί ως παιδί μεγάλωσα με πολύ περισσότερη ελευθερία απ'ότι επιτρέπεται στα παιδιά σήμερα. Σε ένα αστικό περιβάλλον οι γονείς μου αισθάνονταν άνετα να με αφήνουν να τριγυρνάω στην γειτονιά χωρίς επιτήρηση. Ίσως σιγά-σιγά μπορούμε να ξανακατακτήσουμε αυτή την σημαντική ελευθερία για τα παιδιά σήμερα. Αλλά αυτός είναι και ο λόγος που αυτό το νέο παίζει και στην κατηγορία "Με Θλίβει" επειδή μας θυμίζει ακριβώς την σημερινή κατάσταση όπου τα παιδιά αλλά και οι γονείς πολύ συχνά βρίσκονται δέσμιοι του τρέχοντως κρατικοπατερναλιστικού κλίματος. Μα θυμίζουν π.χ. τα διάφορα περιστατικά στις ΗΠΑ και όχι μόνο που έχουν συλληφθεί και κατηγορηθεί γονείς που αφήνουν μόνα τους τα παιδιά τους, όπως όταν
συνέλαβε η αστυνομία μια μητέρα επειδή άφησε τα παιδιά της πάνε στο εμπορικό κέντρο. Αν και στην Νέα Υόρκη που μένει η Skenazy τα "ξαμολημένα" παιδιά θεωρούνται νόμιμα αυτό δεν ισχύει παντού απ'ότι φαίνεται.

Τέλος σας αφήνω με ένα ελαφρώς σχετικό βίντεο από το TED για τους γονείς που δυσπιστούν σε μια πιο φιλελεύθερη προσέγγιση στην ανατροφή των παιδιών:

8 σχόλια:

kouk είπε...

Θα ήθελα να πω ότι τα δύο αυτά νέα επιλέχθησαν εν γνώση του ότι ένας αντιφιλελεύθερος νους θα βγάλει πιθανώς το συμπέρασμα ότι από την μία ζητώ περισσότερη ελευθερία για παιδόφιλους και από την άλλη θέλω οι γονείς να αφήνουν μόνα και απροστάτευτα τα παιδιά τους στα πάρκα, όπου υποτίθεται είναι περισσότερο πιθανό να γίνουν θύματα των παιδόφιλων. Δεν ήθελα να το θίξω το θέμα στο άρθρο γιατί θεωρώ ότι οι αναγνώστες του e-Rooster δεν είναι τόσο επιρεπής σε λογικά άλματα και υστερίες ώστε να φτάσουν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Αν κάνω λάθος όμως μπορούμε να το συζητήσουμε εδώ στα σχόλια.

S G είπε...

οταν ελεγα σε κατι αμερικανους συναδελφους ποσο ελευθερο με αφηναν οι γονεις μου οταν ημουν μικρος μου ειπαν οτι κατα πασα πιθανοτητα αυτο θα ηταν παρανομο στις σημερινες ΗΠΑ.

Δεν ξερω αν φταιει η υψηλοτερη εγκληματικοτητα ή η μεγαλυτερη φοβια των Αμερικανων, παντως σε καθε περιπτωση ειναι κακο για τα παιδια να εχουν τετοιο ασφυκτικο νταντεμα.

kouk είπε...

Σίγουρα οι συνθήκες είναι διαφορετικές απ'ότι όταν μεγαλώναμε εμείς, ωστόσο το ντάντεμα έχει παραγίνει σήμερα. Για να καταλάβουμε τη διαφορά σκεφτείτε ότι στα παιδικά πάρτι εμένα και των αδελφιών μου ανάβαμε φωτιές στον κήπο για να πηδάμε από πάνω. Μάθαμε να μην φοβόμαστε τη φωτιά, να την σεβόμαστε αλλά και να την κουμαντάρουμε. Σήμερα ένα παιδί τι μαθαίνει;

kouk είπε...

Σίγουρα οι συνθήκες είναι διαφορετικές απ'ότι όταν μεγαλώναμε εμείς, ωστόσο το ντάντεμα έχει παραγίνει σήμερα. Για να καταλάβουμε τη διαφορά σκεφτείτε ότι στα παιδικά πάρτι εμένα και των αδελφιών μου ανάβαμε φωτιές στον κήπο για να πηδάμε από πάνω. Μάθαμε να μην φοβόμαστε τη φωτιά και να την κουμαντάρουμε. Σήμερα ένα παιδί τι μαθαίνει;

Rodia είπε...

Ορθότατη η καλλιέργεια της αυτοπεποίθησης στα παιδιά, δεν είμαι ομως καθόλου σίγουρη οτι μπορει να προέλθει απο ενα ημίωρο ξαμόλημα στο πάρκο! Μαλλον τουμπες θα φανε τα μπεμπέκια και θα τρεξουν πανικοβλητα στη μαμακα τους...

Η αυτοπεποίθηση καλλιεργειται με επιβραβευσεις διαρκειας, με συζητησεις μεταξυ γονιου και παιδιου ως ισος προς ισο, με συμμετοχη σε αυτοεξυπηρετουμενες ομαδες κοντινων ηλικιων (π.χ. προσκοποι, κλπ), θεατρικα δρωμενα απο παιδια για παιδια με απλη επιτηρηση και οχι χειραγωγηση, κλπ κλπ

Εμενα κατι δεν μου παει σε αυτη την "Ημερα" και δεν σχετιζεται με συνομωσιακο σεναριο. Σκεφτομαι οτι, με ολη αυτη τη τρομολαγνεια που εντρυφει στις ΗΠΑ εναντιον παιδεραστων, βιαστων, κλπ σεξουαλικων εγκληματων, οπως π.χ. το φιλι που εδωσε το 7χρονο αγορακι σε μια συμμαθητρια του και το στειλαν στο αναμορφωτηριο (πριν καναδυο χρονια, αν θυμαμαι καλα), σκεφτομαι λοιπον μηπως αυτες οι φοβιες καλλιεργουνται σκοπιμως εδω και αρκετα χρονια, ωστε σιγα σιγα -ή και αποτομα!- να αφαιρεθει η κηδεμονια των παιδιων απο τους "αναξιους" γονεις και μεταφερθει στο κρατος.

Rodia είπε...

Με λιγοτερα λογια: αντι για ξαμόλημα μισης ωρας στο παρκο, τα παιδια εχουν αναγκη απο τη φροντιδα του γονιου και τη δημιουργικη παρουσια του δίπλα στο παιδι του. Γραφω "διπλα", σε ρολο ισοτιμο και οχι ελεγκτικο. Να μοιραζονται και να συναποφασιζουν για τη διαθεση του ελευθερου χρονου, τις διακοπες, κλπ.

Αυτο ομως προϋποθετει εναν ενηλικα ξεκουραστο, απαλλαγμενο απο αγχος και κοστιζει σε χρονο, που αφαιρειται απο την εργασια του γονιου, και μαλλον δεν συμφερει!

spyridon44 είπε...

Ενδιαφέρουσα ενημέρωσις,

- Θα συνταχθώ με την άποψι - έστω, και λίγο συνομωσιακή .. - της RODIA.
- Γενικά, κάτι τέτοιες υπερβολές είναι χαρακτηριστικές της πουριτανικής ηθικής που πάρα πολλοί πρεσβεύουν στις ΗΠΑ.

- Πάντως, σε πολλές μικρές αμερικανικές πόλεις, η "μισή ώρα" είναι στο σπίτι, όχι στο πάρκο !!!!

kouk είπε...

Rodia, καταρχάς δεν μιλάμε για μπεμπέκια αλλά για παιδιά ηλικίας τουλάχιστον 8 ετών. Στα 8 τα παιδιά μπορούν να πηγαίνουν χωρίς τη συνοδεία γονιών στο σχολείο. Όχι μόνα τους, αλλά με άλλα παιδιά της ηλικίας τους ή μεγαλύτερα.

Επιπλέον το άγχος σου για την αφαίρεση της κηδεμονίας από τους "ανάξιους" γονείς το συμμερίζομαι και εγώ αλλά αντίθετα με εσένα νομίζω ότι θα έπρεπε να προκαλείται από ακριβώς το αντίθετο των δράσεων που ανέφερα. Είναι η άποψη της Skenazy ότι χρειαζόμαστε λιγότερη ιδρυματοποίηση και περισσότερη ελευθερία των γονέων να ανατρέφουν τα παιδιά τους όπως αυτοί κρίνουν καλύτερο, και επιπλέον ότι η παρέμβαση του κράτους στην ανατροφή των παιδιών έχει οδηγήσει σε ένα περιβάλλον που δεν ευνοεί την αυτονομία και την υπευθυνότητα στα παιδιά.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock