Σάββατο, Μαΐου 29, 2010

«Βρε παιδάκι μου, νέος άνθρωπος και να είσαι Δεξιός! Τι κρίμα!»


Με αφορμή το βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα Harry Stein, "I Can't Believe I'm Sitting Next to A Republican" (το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα), ο Δημήτρης Ρηγόπουλος γράφει ένα απολαυστικό άρθρο στην "Καθημερινή" :

Στην πέμπτη σελίδα του βιβλίου του Χάρι Στάιν «Δεν πιστεύω ότι κάθομαι δίπλα σε έναν Ρεπουμπλικανό!», ο τολμηρός συντηρητικός συγγραφέας μοιράζεται τον πόνο του. «Ανάμεσα στα πολλά πράγματα που μας κάνουν εντύπωση είναι το πόσο λίγα ξέρουν για μας. Αυτό που νομίζουν ότι γνωρίζουν το άκουσαν κάποια στιγμή από σπόντα ή το διάβασαν στην αγαπημένη τους εφημερίδα. Ολα καταλήγουν στο εξής: Οι Συντηρητικοί είναι άπληστοι, σκληρόκαρδοι, πλάσματα του Κακού και, εξ ορισμού, έχουν λάθος για τα πάντα.

Αν μπορούσαν κάποιοι Αριστεροί θα μας φορούσαν κουδούνια, όπως στους λεπρούς του Μεσαίωνα και θα μας ανάγκαζαν να φωνάζουμε σε όποιον μας πλησίαζε στο δρόμο “βρωμιάρης!”, “βρωμιάρης!”». Χα! Σας θυμίζει κάτι;

Ο Στάιν σε αυτό το αστεία γραμμένο σοβαρό βιβλίο μιλάει για τα βάσανα ενός αμετανόητα συντηρητικού Αμερικανού στην καρδιά της αριστερής διανόησης της Νέας Αγγλίας: σε κάποιο καλοβαλμένο προάστιο της Νέας Υόρκης, εκεί που κάθε ανέκδοτο φιλτράρεται μέσα από την καθαγιασμένη λογοκρισία της πολιτικής ορθότητας, εκεί που η νέα μητέρα, η οποία επιλέγει να γίνει νοικοκυρά, στιγματίζεται ισοβίως ως «μεσοδυτική βλάχα».

Ο «αριστερός»/liberal νεο-πουριτανισμός της Ανατολικής Ακτής είναι δύσκολο να γίνει μόδα σε μια χώρα που το σκληρό πορνό έγινε mainstream αλλά ο ιδιότυπος ρατσισμός, στον οποίο αναφέρεται ο Χάρι Στάιν δεν μας είναι ξένος. Ακόμα κι αν οι πολιτικές αντιστοιχίες ανάμεσα στην Αμερική και στην Ελλάδα παραείναι χλωμές. Αν ένας μέσος ψηφοφόρος των Δημοκρατικών διάβαζε το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ (ξέρετε: κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων, κ.λπ.) θα νόμιζε ότι είχε μπερδευτεί με το «Κόκκινο Βιβλίο» του Μάο. Ενας Δημοκρατικός στην Αμερική θα μπορούσε άνετα να είναι ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Οπότε μπορείτε να φανταστείτε την απουσία κάθε αναλογίας ή (για να έρθουμε στο ουσιαστικό αντικείμενο αυτού του σημειώματος) την ακόμα μεγαλύτερη περιθωριοποίηση που αισθάνονται οι πραγματικά συντηρητικοί ψηφοφόροι στην Ελλάδα. Ας κοπιάσει ο κ. Στάιν προς τα μέρη μας να δει τη γλύκα...

Στην Ελλάδα συνέβη η απόλυτη παραδοξότητα: οι ηττημένοι του εμφυλίου πολέμου και της Ιστορίας (βλ. 1989) κατόρθωσαν να επικρατήσουν ιδεολογικά σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Μπείτε σε ένα οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο και μετρήστε τα βιβλία που αναλύουν τον Μαρξ και τον Λένιν από τη μία και τα θεωρητικά μανιφέστα θεωρητικών του Φιλελευθερισμού. Στην πρώτη περίπτωση θα σας πάρει περί τη μισή ώρα, στη δεύτερη θα σας χρειαστούν τρία ή τέσσερα λεπτά. Το πολύ.

Να ήταν μόνο αυτό. Ο πολιτικός προσδιορισμός «δεξιός» θεωρείται σχεδόν βρισιά, δεν λέμε κάτι καινούργιο. Κι αν είσαι 25 και δεν διαβάζεις «Ελευθεροτυπία» μάλλον η θεία σου θα σε κοιτάξει με οίκτο: «Βρε παιδάκι μου, νέος άνθρωπος και να είσαι Δεξιός!». Ας κοπιάσει ο κ. Στάιν να δει τη γλύκα...

15 σχόλια:

tsevis είπε...

Τηλέμαχε, έχεις δίκιο για την Ελλάδα. Στις ΗΠΑ όμως τα πράγματα είναι ακριβώς ανάποδα. Το ποσοστό σοβαρών ανθρώπων στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα σήμερα (όχι πίσω στα 90s) είναι το ίδιο με εκείνο των σοβαρών ΚΝιτών.

Kostas Stamos είπε...

Μπορεί το άρθρο να έχει πλάκα, αλλά τη στιγμή που μπερδεύει το φιλελευθερισμό με τους σημερινούς Ρεπουμπλικάνους και τη δεξιά με έχασε τελείως.

Τι σχέση έχουν με το φιλελευθερισμό
- Η προσευχή στα σχολεία
- Η απαγόρευση καψίματος της σημαίας
- Η απαγόρευση της έκτρωσης
- Η σκληρή μεταναστευτική πολιτική
- Η απέχθεια προς την ACLU
- Η εναντίωση στη θεωρία της εξέλιξης
- Η εχθρότητα στην έρευνα βλαστοκυττάρων
- Η γιγάντωση του αμυντικού προυπολογισμού
- Η επιβράβευση / νομιμοποίηση του βασανισμού κρατουμένων
- Η εναντίωση στην πορνοβιομηχανία
- Η εναντίωση στη δισκογραφία με άσεμνους στίχους
- Η πατριωτική προσέγγιση της ιστορίας

Όλα τα παραπάνω είναι θεμελιώδη για τους σκληροπυρηνικούς Ρεπουμπλικάνους και γενικά τους δεξιούς. Πώς να τους πάρει κανείς στα σοβαρά;

kouk είπε...

Κύριε Στάμο, με βρίσει σύμφωνο η πρώτη σας παράγραφο: πράγματι είναι άστοχο (και μάλλον εκ παραδρομής) ότι υποννοείται στο άρθρο μια ισοδυναμία μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Κλασσικών Φιλελεύθερων ή ακόμη και μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και της εγχώριας Λαϊκής Δεξιάς. Αλλά από τα όσα γράφετε μετά είναι φανερό ότι δεν έχετε γνωρίσει πολλούς οπαδούς του ρεπουμπλικανικού κόμματος. Κατά συνέπεια μάλλον θα αισθανόσασταν άνετα με αυτούς που λένε "I can't believe I'm sitting next to a republican".

Εγώ απεναντίας έχω μέχρι και συγγενείς που ψηφίζουν το ρεπουμπλικανικό κόμμα οπότε επιτρέψτε μου να σας πω ότι κανείς ρεπουμπλικάνος που γνωρίζω δεν είναι υπέρ του να υπάρχει προσευχή μέσα στην τάξη. Ίσως αρκετοί υποστηρίζουν το να μπορεί να προσεύχεται στο προαύλιο ένας μαθητής από δική του πρωτοβουλία - κάτι με το οποίο οι δημοκρατικοί συχνά διαφωνούν. Αλλά η ελεύθερία της θρησκευτικής έκφρασης έχει πάρα πολλά να κάνει με τον φιλελευθερισμό, αντίθετα απ'ότι λέτε.

Επίσης οι περισσότεροι ρεπουμπλικάνοι είναι υπέρ της δυνατότητας έκτρωσης, απλά δεν πιστεύουν ότι θα πρέπει να γίνεται χωρίς την άδεια του γονέα ή να ενθαρρύνεται ενεργητικά από το κράτος. Δεν βλέπω γιατί αυτό είναι αντιφατικό με τον φιλελευθερισμό.

Γενικότερα τα όσα λέτε είναι είτε υπερβολές είτε συχνότερα ανακρίβειες τα οποία ίσως χαρακτηρίζουν μια θρησκευτικά φανατισμένη μειονότητα στις ΗΠΑ που συνδέθηκε με το ρεπουμπλικανικό κόμμα μέσω της καμπάνιας του Bush αλλά σε καμμία περίπτωση δεν ταιριάζουν στον μέσο ρεπουμπλικάνο ψηφοφόρο.

kouk είπε...

s/βρίσει/βρίσκει/

Τηλέμαχος Χορμοβίτης είπε...

Κι εγώ θα μπορούσα να διαφωνήσω με πολλά πράγματα που περιέχονται στην ατζέντα του Ρεπουμπλικάνικου Κόμματος ή και άλλων κομμάτων της Δεξιάς ανά την Ευρώπη. (μιλάω για original Δεξιά κόμματα βέβαια, και όχι για μασκαρεμένους Σοσιαλδημοκράτες, όπως είναι τα περισσότερα mainstream ευρωπαϊκά κεντροδεξιά κόμματα). Αλλά νομίζω πως το θέμα του άρθρου του Δημήτρη Ρηγόπουλου δεν είναι αυτό. Το άρθρο σατιρίζει την αυταρέσκεια μεγάλου μέρους της σύγχρονης Αριστεράς που πιστεύει ακράδαντα πως κατέχει την απόλυτη αλήθεια, πως η ιδεολογία που η ίδια αυθαίρετα έχει ορίσει σαν "προοδευτική", είναι και η μόνη ενδεδειγμένη για όλους τους ανθρώπους, πως εκπροσωπεί τις Δυνάμεις του Φωτός . Όλοι αυτοί οι τύποι (συνήθως δουλεύουν στα ΜΜΕ, σε πανεπιστήμια και στο χώρο της τέχνης) δεν διανοούνται καν πως μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που προσδιορίζονται ιδεολογικά σαν δεξιοί, συντηρητικοί ή φιλελεύθεροι!Στην καλύτερη περίπτωση θα αντιμετωπίσουν τις ιδέες σου σαν μια...χαριτωμένη εκκεντρικότητα, στη χειρότερη μπορεί να σε απομονώσουν κοινωνικά και επαγγελματικά!Και αυτό που μου κάνει εντύπωση (έχοντας γνωρίσει αρκετούς τέτοιους ανθρώπους) είναι πως στην πραγματικότητα έχουν πλήρη άγνοια για το τί πρεσβεύει η φιλελεύθερη ή η συντηρητική ιδεολογία. Δεν έχουν διαβάσει ποτέ στη ζωή τους έναν Hayek έναν ή Burke και αρκούνται στό τί τους σερβίρει σαν "νεοφιλελευθερισμό" η "Ελευθεροτυπία" και περεμφερή έντυπα.

Τηλέμαχος Χορμοβίτης είπε...

Κατά τ'άλλα, συμφωνώ με το σχόλιο του kouk

qstel είπε...

ΟΥΦ!! Αμαν πια με αυτον τον εμφύλιο. Ισχυρίζεσε οτι οι ητημένοι του εμφυλίου (αριστεροι,σοσιαλιστές,κουμουνιστές) κατάφεραν μετά την μεταπολίτευση να επικρατήσουν στον πνευματικό ορίζοντα της ελλάδας κερδίζοντας τους αντιπάλους τους (φιλελεύθερη) στην ιδεολογική σκακιέρα. Η ιστορία όμως δεν δικαιώνει τον ισχυρισμό σου αφου το 'εθνικο' στρατόπεδο την περίοδο του εμφυλίου (αλλα και οι διαδοχοί του) δεν εμπνεοταν ουτε στο ελάχιστο ιδεολογικά απο κάποιον στοχαστή του φιλελευθερισμου (οπως λ.χ. ο Adam Smith) αλλα αντιθέτως αντλούσε έμπνευση απο την μοναρχία,την μεταξική δικτατορία και απο μια συγκεκριμένη ανάγνωση της βυζαντινής ιστορίας (η χιλίοχρονη ελληνική αυτοκρατορια κλπ.). Αρα λοιπόν η αντιπαράθεση μεταξύ αριστερών και φιλελευθέρων στην ελλάδα δεν πραγματοποίηθηκε το 1945-1950 αλλα αντιθέτως ειναι κάτι που λαμβανει χώρα στης μέρες μας αποκλειστικά. Εχω παρατηρίσει τον τελευταιο καιρο οτι ποικίλες πολιτικές δυνάμεις ποικίλου χρωματισμού (ΚΚΕ , ΛΑΟΣ, ΔΗΚΚΙ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ακομα και ... Φιλευελευθερη Συμαχία) ξανανακαλύπτουν τον εμφύλιο και τα συνθηματά του με στόχο προφανώς να κάνουν ενα συναισθηματικο χειρισμο της κοινής γνώμης. Δυστυχος το στρατόπεδο των φιλελευθέρων δεν μπορεί με την ίδια ευκολία να αξιοποιήσει ιδεολογικα και συνθηματολογικα τον εμφύλιο γιατι πολύ απλα ΑΠΟΥΣΙΑΖΕ απο τον ιδεολογικό χάρτη της περιόδου εκείνης και η μόνη διέξοδος που του απομένει ειναι να κάνει μια σύνδεση με τον ευρύτερο χόρο της "Δεξια" ο οποίος συμετείχε ενεργά στον εμφύλιο. Κατι τέτοιο επιχειρεις να κάνεις στο άρθρο σου. Δε λέω ... καλή η προσπάθια αλλα εγώ τουλάχιστον δεν θα παρω.

Kostas Stamos είπε...

Η αλήθεια είναι ότι η γνώση που έχω είναι μέσω κειμένων και όχι μέσω προσωπικής επαφής.

Πάντως και η προσωπική επαφή δεν νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα αξιόπιστη όταν μιλάμε για μια τεράστια χώρα με μεγάλες διαφορές. Πόση σχέση έχει αλήθεια ένας δεξιός Δανός με ένα δεξιό Έλληνα; Πόση αντίστοιχα σχέση έχει ο δεξιός του Νιου Χαμσάιρ με τον δεξιό του Τέξας; Η πλειονότητα των πρώτων είναι πιθανότατα φιλελεύθεροι, των δεύτερων θρησκόπληκτοι εθνικιστές.

Καλύτερα θα μας διαφωτίσουν οι έρευνες που έχουν γίνει σχετικά. Εδώ λέει ότι 68% των συντηρητικών και 45% των μετριοπαθών ρεπουμπλικάνων είναι υπέρ της απαγόρευσης της έκτρωσης.

Τέλος αν οι ψηφοφόροι είναι τόσο σοβαροί όσο λέτε, γιατί ψηφίζουν πολιτικούς σαν τον Helms, τον Santorum, τον Huckabee, τον Brownback, τον Delay ή πλατφόρμες όπως του GOP στο Τέξας; Διαβάζοντας τα παραπάνω λινκς με τις απόψεις τους μου φαίνεται ότι ο Στάιν και λίγα λέει στους ψηφοφόρους τέτοιων καραγκιόζηδων.

Kostas Stamos είπε...

Βασικά τις καφρίλες που λένε οι παραπάνω μόνο από πολιτικούς τύπου Άδωνι και Πλεύρη τις έχω ακούσει στην ελληνική δεξιά.

Βέβαια η Αμερική έχει πολύ καλύτερο σύνταγμα και διάκριση εξουσιών οπότε το ότι ισχυροί παράγοντες κόμματος εξουσίας λένε τόσες ανοησίες δεν παίζει τελικά και τόσο μεγάλο ρόλο.
Ίσως αυτό να ευνοεί τις ακρότητες καθώς ενδόμυχα ξέρουν ότι δύσκολα θα εφαρμοστούν και προτιμούν να χαιδεύουν τους ψηφοφόρους - πράγμα βέβαια που αντανακλά ακόμα χειρότερα στους ψηφοφόρους.

Unknown είπε...

Άααααχαχαχαχα
Άκου οι ηττημένοι επικράτησαν ιδεολογικά!
Και το αποδεικτικό σου στοιχείο, δεν λέω, απόλυτα ακριβές.
Με τα βιβλία που κυκλοφορούν κρίνεις την πραγματικότητα;
Αν ήταν έτσι, μάλλον θα ζούσαμε σε κόμικ!
Μακάρι να επικρατούσε αριστερή ιδεολογία, αλλά δυστυχώς μόνο κεντροδεξιά ιδεολογία υπάρχει σήμερα.
Εκτός και αν το αριστερό άκρο της δεξιάς θέμε να το λέμε αριστερό!
Χάος...

Dorotheos είπε...

"Ο πολιτικός προσδιορισμός «δεξιός» θεωρείται σχεδόν βρισιά, δεν λέμε κάτι καινούργιο."

Μα πως είναι δυνατόν! Απ΄ ό,τι γνωρίζω, η σχετική πλειοψηφία των φοιτητών μέχρι πρόσφατα αυτοπροσδιορίζονταν ως "δεξιά" και ψήφιζαν ΔΑΠ-ΝΔΦΚ - και ήταν μάλλον περήφανη γι αυτό (με την "ποδοσφαιρική" έννοια της λέξης). Επίσης, μια μεγάλη πλειοψηφία των νέων καταθέτει την ψήφο του στα κόμματα της "δεξιάς".

Kostas Stamos είπε...

Όταν ο συγγραφέας λέει ότι "οι ηττημένοι του εμφυλίου επικράτησαν ιδεολογικά" δεν νομίζω να εννοεί ότι θα προτιμούσε κανείς σήμερα το αποτέλεσμα του εμφυλίου να ήταν διαφορετικό (εκτός από απάλευτες περιπτώσεις).

Αυτό που πιστεύω πως εννοεί είναι ότι (κυρίως λόγω της δικτατορίας) οι ιστορικές εκδηλώσεις των νικητών χαρακτηρίζονται "γιορτές μίσους", ενώ των ηττημένων όχι. Επίσης το ΚΚΕ έχει μια ιδιόμορφη ασυλία όσον αφορά τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα των απόψεών του που αντιμετωπίζονται ως γραφικές ή εκκεντρικές και όχι με την αποστροφή που τους αρμόζει.

Dorotheos είπε...

Ποιές είναι αυτές οι "γιορτές μίσους" των νικητών? Αμφισβητείς το δικαίωμα σε ένα κόμμα ή ομάδα ατόμων να εκφράζουν τις απόψεις τους?

Dorotheos είπε...

Κάποιοι "φιλελεύθεροι" και θιασώτες της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης απ' ό,τι φαίνεται απείλησαν με άσκηση νομικής δράσης ενάντια του e-rooster.gr, με αφορμή ορισμένα σχόλια σε αυτό.

mantz είπε...

Ενδιαφέρον άρθρο. Συμφωνώ γενικά με τον Kostas Stamos ως προς την αμερικανική "δεξιά". Αυτό με το οποίο δεν "συμφωνώ" είναι ο προσδιορισμός κάποιου με ετικέττες του στυλ "δεξιός" - "αριστερός". Τις θεωρώ ένδειξη πνευματικής και ιδεολογικής νωθρότητας, έως και ηλιθιότητας. Βέβαια κάποιοι επιμένουν να αυτοχαρακτηρίζονται έτσι (και να μας διευκολύνουν...).

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock