Κάθε μέρα, ο μέσος βρετανός εργαζόμενος δουλεύει από τις 9 το πρωί μέχρι τις 13:21 το μεσημέρι, μόνο και μόνο για να πληρώσει τους φόρους του!Όσο για τις λίγες ώρες που απομένουν; E, τότε πια, σαν το φεουδάρχη του μεσαίωνα, το σύγχρονο κράτος-Λεβιάθαν , δείχνει τη μεγαλοθυμία του, επιτρέποντας στους δουλοπάροικους (κατ'ευφημισμόν πολίτες) να εργαστούν και για τον εαυτό τους...
Από το blog του "Cato Institute"
Από το blog του "Cato Institute"
9 σχόλια:
Εγώ ξέρω κάποιους άλλους που παρ' όλο που δουλεύουνε από τις 9 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα ούτε φόρους μπορούνε να πληρώσουνε, ούτε έργο παράγουνε.
Αυτά τα περί "ο μέσος βρετανός εργαζόμενος δουλεύει από τις 9 το πρωί μέχρι τις 13:21 το μεσημέρι" είναι απλά ανακρίβειες.
Ρέμπελ δεν είναι και τόσο ανακρίβεια αν αναλογιστείς ότι πληρώνει αρκετούς φόρους (τουλάχιστον δεν πάνε χαμένοι όπως στη Μπανανία). Άρα είναι πολύ πιθανό αυτό που λέει το άρθρο.
Προφανώς, ο συγγραφέας συνυπολογίζει έμμεσους φόρους ή φόρους κατανάλωσης ή τοπικούς φόρους. Οι άμεσοι φόροι για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων αντιστοιχούν σε <40% του εισοδήματός τους.
Επίσης, αυτό που ο Χορμοβίτης παραβλέπει είναι το μέρος των άμεσων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών που επιστρέφει στο μέσο εργαζόμενο μέσω δημοσίων υπηρεσιών, παροχών και κοινής χρήσης υποδομών (εκπαίδευση, NHS, δρόμοι, βασική σύνταξη, αστυνομία, κτλ. κτλ.)
Άλλο πράγμα ο εξορθογισμός της φορολογίας και των δημοσίων υπηρεσιών που χρηματοδοτούνται από αυτήν και άλλο η τυφλή και γενική "μείωση φόρων".
Ρέμπελ συμφωνώ ότι είναι ανακρίβεια αυτό που λέει το άρθρο (ή τουλάχιστον το ότι δεν ξεκαθαρίζει αν μιλάει για έμμεσους, άμεσους ή αμφότερους). Πάντως το σύστημα της φορολογίας είναι αρκετά βεβαρημένο, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Στην ουσία εργαζόμαστε σχεδόν το μισό χρόνο της ζωής μας για τους φόρους. Σε κάποιες χώρες τουλάχιστον υπάρχουνε και οι αντίστοιχες παροχές.
Εν συντομία. Στο βίντεο εξειδικεύεται πόσες ώρες εργασίας χρειάζονται για την πληρωμή κάθε φόρου. Δεν καταλαβαίνω τη διάκριση που κάνετε μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων. Και οι δύο επιβαρύνουν τους εργαζόμενους. Όσο για τις περίφημες παροχές που δικαιολογούν,για σας, την αφαίμαξη των φορολογουμένων, και οι δουλοπάροικοι είχαν παρόμοια ωφελήματα από τον αφέντη τους.
Ποιός είπε ότι δικαιολογώ την αφαίμαξη; Απλώς μεταξύ δυσβάσταχτων φόρων ενός κράτους που παρέχει κάτι και ενός που δεν παρέχει απολύτως τίποτα προτιμώ αυτό που παρέχει κάτι. Απλό.
Τι ανοησίες είναι αυτές ? Δηλ. όταν δουλεύουμε για τα κοινωνικά αγαθά που μας παρέχονται είμαστε δουλοπάροικοι και όταν δουλεύουμε για το αφεντικό μας είμαστε ελεύθεροι ?
Είπαμε φιλελεύθεροι,εντάξει, αλλά μη δίνετε δικαιολογίες να σας πουν και καθυστερημένους.
H παρομοίωση του κοινωνικού κράτους με το φεουδάρχη είναι ατυχής. Η πολιτισμένη κοινωνία οφείλει να παρέχει σε ΟΛΟΥΣ στοιχειώδη εκπαίδευση, περίθαλψη, κοινωνική ασφάλιση, άλλες δημόσιες υπηρεσίες, να διασφαλίζει και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον (που ανήκει σε όλους), να διαχειρίζεται ορθολογικά ζωτικούς φυσικούς πόρους προς όφελος της κοινωνίας, και να εξασφαλίζει ένα καθεστώς προνοίας για τους αδύνατους.
Να σημειώσω ότι η άποψη του κ. Χορμοβίτη που συνοψίζεται στη μείωση ή κατάργηση της φορολογίας με την παράλληλη συρρίκνωση ή κατάργηση του κοινωνικού κράτους (ή, ίσως, ιδιωτικοποίησή των υπηρεσιών του) δεν εκφράζει τον μέσο βρετανό (ή ευρωπαίο ή αμερικάνο) εργαζόμενο.
Δημοσίευση σχολίου