Πολύ με εντυπωσίασε το άρθρο "Δολλάριο: ο πονοκέφαλος" του Κ. Καλλωνιάτη στην σημερινή Ελευθεροτυπία της Κυριακής (γνωστή για τις όχι και τόσο πολύ φιλελεύθερες απόψεις της) που χωρίς περιστροφές και με απλά λόγια (δεν είναι δα και πυραυλική επιστήμη τα οικονομικά!) τοποθετεί το δάχτυλο στον "τύπο των ήλων" σχετικά με τα πραγματικά αίτια της Αμερικανικής (και κατ' επέκταση παγκόσμιας, άρα και Ελληνικής) χρηματοπιστωτικής κρίσης, ή αλλιώς: "The Perfect Finanacial Storm" - "Η Τέλεια Χρηματοπιστωτική Καταιγίδα"
Σταχυολογώ:
"Η αξία και η αγοραστική του δύναμη (του $ ΗΠΑ) κυριολεκτικά τεμαχίζονται όταν αυξάνεται η ποσότητα και ο όγκος δολαρίων που κυκλοφορεί. Λογικό είναι, όταν η αύξηση του κυκλοφορούντος χρήματος υπερβαίνει κατά πολύ την αύξηση των αγαθών και υπηρεσιών, η αξία του να μειώνεται."
***
"Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δολάριο είναι το διεθνώς κυρίαρχο νόμισμα στις εμπορικές και χρηματιστηριακές συναλλαγές και το βασικό αποθεματικό νόμισμα. Εάν «πληθωρίζεται» από τις συνεχείς εκδόσεις και ενέσεις ρευστότητας που αναγκάζεται να κάνει το Fed για να σώσει το παραπαίον χρηματοπιστωτικό σύστημα και την αμερικανική οικονομία από το κραχ, τότε η αναπόφευκτη υποτίμησή του παρασύρει και άλλα νομίσματα στην πτώση του, προκαλώντας παγκοσμίως πληθωριστικό τσουνάμι."
***
"...αυτό ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με την ταχύτατη αύξηση της προσφοράς χρήματος στις ΗΠΑ και διεθνώς. Εξ ου και η ταχεία ανατίμηση εμπράγματων αξιών όπως το πετρέλαιο, ο χρυσός, οι πρώτες ύλες και τα τρόφιμα.."
***
"... Οι προβλέψεις αυτές δεν είναι εξωπραγματικές καθώς απηχούν την επιδείνωση της κρίσης της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ, τη διάχυσή της στην Ε.Ε., την ενδυνάμωση της διεθνούς πιστωτικής κρίσης, την καταβαράθρωση της εμπιστοσύνης των επενδυτών στην ικανότητα των αρχών να αποτρέψουν μία σοβαρή εκκολαπτόμενη ύφεση και στην αποστροφή του κινδύνου που κατακλύζει τις αγορές γκρεμίζοντας τις αποτιμήσεις των τίτλων."
***
"Αναλυτές συγκρίνουν πια την τρέχουσα κρίση με αυτή του μεσοπολέμου. Ο συνδυασμός κρίσης στην αγορά ακινήτων, στις αγορές μετοχών και στις πιστώσεις εν μέσω πετρελαϊκού σοκ είναι πρωτοφανής και προσομοιάζει με «τέλεια καταιγίδα»."
*
Ελπίζω το "ζουμερό" αυτό αρθράκι που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα ευρείας κατανάλωσης να βρεί απήχηση και να προβληματίσει προς τη σωστή κατεύθυνση όσους σκέπτονται το πώς να διαφυλάξουν και να σώσουν την αξία των κόπων και των χρημάτων τους.
8 σχόλια:
υπάρχει μια τρομέρή αλήθεια .... και θα θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του χειρότερου πολέμιου
"Gold and economic freedom are inseparable" Alan Greenspan 1966
οσοι δεν το θεωρουν αυτονήτο, ή γιατί έχει πλυθεί ο εγκέφαλός τους απο κάτι φυλλάδες όπως η ελευθεροτυπία, ή γιατί διαβάζαν οικονομικά συγγράματα των φωστηρων της οικονομικής επιστημης των τελευταιων δεκαετιών, ή γιατι κάπου πήρε το μάτι τους οτι δεν το εγκρινει ο Friedman, ειναι θύματα μιας απο τις μεγαλύτερες πλάνες του προηγουμενου αιωνα.
Loserhood!
Κάτω απο gold standard δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρξουν οι μεγαλύτερες ανισορροπίες και αδικίες των ημερών μας. Ειναι θέμα χρόνου να γινει ξεκάθαρο αυτο στις μάζες.
@618
...συμφωνώ (και επαυξάνω) με την άποψή σου!
Οι συνθήκες δεν έχουν όμως ακόμα πλήρως ωριμάσει για την επαναφορά μιάς κάποιας μορφής του χρυσού κανόνα, αλλά ακόμα έχουμε αρκετό δρόμο (κατηφορικό) έως τότε...
Όσο για τα λόγια του Greenie, το άρθρο του "Χρυσός και Οικονομική Ελευθερία" στο βιβλίο της μεγάλης Ayn Rand (Καπιταλισμός: το άγνωστο ιδεώδες) ήταν το "εναρκτήριο λάκτισμα" μου πριν από δυό χρόνια σε τούτο το μπλογκ...
(συνέχεια)
...ομολογώ πάντως πως, ώρες-ώρες, έχω μια μεγάλη απορία σχετικά με τις πιθανότητες επιβίωσης της ελεύθερης αγοράς αλλά ακόμα και της φιλελεύθερης οικονομικής σκέψης μετά από ένα πολύ καταστροφικό παγκόσμιο "χρηματοπιστωτικό τσουνάμι".
Άρθρα σαν αυτό της Κυριακάτικής Καθημερινής με προβληματίζουν αφάνταστα...
"Οι υπόγειες διαδρομές που οδηγούν ΗΠΑ και Βρετανία στον κρατικό παρεμβατισμό"
μήν προβληματίζεσαι καθόλου. Ειμαστε με συνέπεια στο κυκλο που ταλανίζει τους ανθρωπους απο την αρχή του χρόνου τους. Και η πιό συνοπτική περιγραφή που έχω βρεί ακολουθεί ...
1. From bondage to spiritual faith;
2. From spiritual faith to great courage;
3. From courage to liberty;
4. From liberty to abundance;
5. From abundance to complacency;
6. From complacency to apathy;
7. From apathy to dependence;
8. From dependence back into bondage"
Σαν μεσογειακά δάση, πρέπει να καιγομαστε τακτικά.
...καλό!
Αυτό θυμίζει κάπως την Αυστριακή Θεωρία των επιχειρηματικών κύκλων, αλλά ιδωμένη από τη σκοπιά των ...λέμμιγκ! (άν και είναι μάλλον μύθος τα περί περιοδικής ομαδικής τους συτοκτονίας)
Δηλαδη ετσι oπως τα λετε αν καταργουσαμε την FED και επιστρεφαμε στον κανονα του χρυσου η υφεση θα σταματησει και τα εμπορευματα θα εχουν φθηνοτερη τιμη. Και προφανως δεν τα κανουμε αυτα διοτι υπαρχει μια συνομωσια που δεν το επιτρεπει. Βασικα εγω δεν ειμαι ειδικος και πιστευω οτι εχετε σοβαρα επειχειρηματα ομως για να μην συμβαινουν αυτα που προτεινετε πιστευω οτι υπαρχουν αλλοι λογοι που δεν εχουν σχεση με συνωμοσια.
Αθανασιος
Ανώνυμε Αθανάσιε,
η λύση που προτείνεις είναι μάλλον πρωτόγονη και ανιμιστική, κάτι δηλαδή σαν "απαλείφω το αιτιατό με την ελπίδα να επηρεάσω το αίτιο".
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...
αλλά οι λύσεις θα ωριμάσουν συν τω χρόνω. Είναι θέμα βαθμού συνείδησης που θέλει το χρόνο του.
Διάβασε αυτό το άρθρο της Wall Street Journal να δείς τι λαϊκισμός περιμένει τον κοσμάκη πριν ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Κατηγορούνταν, αν θυμάστε, η ΕΚΤ ότι δεν έριχνε κι αυτή τα επιτόκια, αντίθετα τ'αύξανε!
Μήπως κάτι παραπάνω ήξερε από την αμερικανική;
Κι έπειτα να πεις ότι η μείωση πήγαινε σε παραγωγή-εξαγωγές; Αυτά έχουν πάει Κίνα η οποία τώρα μαζεύει δολάρια.
Μοιραία λοιπόν θα οδηγούσε σε φούσκες.
Δημοσίευση σχολίου