Δευτέρα, Ιουνίου 28, 2010

Μήπως ήρθε η ώρα για έναν ελληνικό φιλελεύθερο ευρωσκεπτικισμό ;


Από την Ελλάδα μέχρι τη Μ. Βρετανία και από την Πορτογαλία μέχρι τη Λετονία, οι κυβερνήσεις των κρατών, αλλού με περισσότερη, και αλλού με λιγότερη τόλμη, μειώνουν τους μισθούς και τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, προχωρούν σε απολύσεις και καταργούν δημόσιους οργανισμούς.Και όμως , υπάρχει μια γωνιά της Ευρώπης, που oι περικοπές είναι μια άγνωστη λέξη, που οι ιθύνοντες συνεχίζουν να ξοδεύουν σαν να μην υπάρχει αύριο και οι υπάλληλοι εξακολουθούν να παίρνουν γενναιόδωρες αυξήσεις και να απολαμβάνουν υπέρογκους μισθούς . Μιλάμε βέβαια για την Ευρωπαϊκή Ένωση !Πριν λίγες μέρες διάβασα στον "Daily Telegraph" πως τουλάχιστον 1000 ευρωγραφειοκράτες αμοίβονται με μισθό μεγαλύτερο από αυτόν του πρωθυπουργού της Μ. Βρετανίας. Πριν λίγους μήνες πάλι, οι ήδη ακριβοπληρωμένοι υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (υπολογίζονται , από κάποιους, σε 170.000 ), πήραν αύξηση 3,7% , την ίδια ώρα που οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων στα κράτη-μέλη μειώνονται εως και 20% . Παράλληλα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε να αυξήσει τον προϋπολογισμό του κατά 6,5% !(20 εκατομμύρια ευρώ θα διατεθούν, για να χτιστεί το , τόσο απαραίτητο, … «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας», και 80 εκατομμύρια ώστε ο κάθε ευρωβουλευτής να έχει ένα επιπλέον γραφείο για τον …τρίτο ή τέταρτο βοηθό του.). Μπροστά στις προκλητικές δαπάνες των Βρυξελλών, τo ελληνικό κράτος φαίνεται σαν μια όαση συνετής και οικονομικής διαχείρισης ! Κατά τ'άλλα, αυτή η σοβιετικού τύπου νομενκλατούρα που το μόνο που ξέρει είναι να σπαταλά τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, φιλοδοξεί να μας βάλει σε τάξη...

Δυστυχώς, τέτοιες ειδήσεις συνήθως περνούν στα ψιλά του ελληνικού Τύπου. Ευρωσκεπτικισμός, σαν κι αυτόν που υπάρχει π.χ. στη Μ.Βρετανία, είναι απλά ανύπαρκτος στα ελληνικά «αστικά» κόμματα. Μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρούνταν μονόδρομος και η υιοθέτηση του ευρώ πανάκεια . Ο λόγος που περάσαμε από το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ , το ίδιο Συνδικάτο» του 1980 , στην κυριαρχία της μίας και μοναδικής ευρω-σκέψης είναι απλός : «Follow the money» ή «ο στόχος είναι τα λεφτά», όπως εύστοχα επισημαίνει σε παλαιότερο πόνημα της η διεισδυτική ανατόμος της ελληνικής πραγματικότητας, δεσποινίς …Τζούλια Αλεξανδράτου. Όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση μας έδινε αφειδώς χρήματα, δεν είχαμε κανένα απολύτως πρόβλημα με τις δομές της , με την έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης , με τη δαιδαλώδη νομοθεσία, ή με τα μειονεκτήματα του ευρώ . Ακόμη και οι πιο «υπερπατριώτες» ανάμεσα μας, δέχονταν με ιδιαίτερη ευκολία την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας στα μη εκλεγμένα όργανα των Βρυξελλών . Όλα αυτά ήταν ψιλά γράμματα, όσο, με τη συνέργεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρμέγαμε τον ευρωπαίο φορολογούμενο. Γι αυτό και τα ελληνικά ποσοστά αποδοχής της Ε.Ε. και του ευρώ συναγωνίζονταν αυτά του Βελγίου. Ήταν επόμενο πως μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου το ζεστό ευρωπαϊκό χρήμα έρρεε άφθονο , δεν ήταν δύνατον να αναπτυχθεί ένας σοβαρός ελληνικός ευρωσκεπτικισμός.

Τώρα όμως που το εγχείρημα του ευρώ δείχνει τα όρια του, και το ελληνικό «θαύμα», που βασίστηκε στη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταρρέει, ήρθε η ώρα να τεθούν κάποια σοβαρά ερωτήματα . Και ίσως έφτασε η στιγμή για να αναπτυχθεί και στη χώρα μας, ένας ευρωσκεπτικισμός που δε θα ταυτίζεται με τον εθνικισμό και τη ξενοφοβία της Άκρας Δεξιάς ούτε όμως με την αντιπαγκοσμιοποίηση και τον αντικαπιταλισμό της Άκρας Αριστεράς. Ένας ευρωσκεπτικισμός που δε θα βασίζεται στο ότι η Ε.Ε. δεν μας έδωσε αρκετά χρήματα και δεν μας «κανάκεψε» , όπως παραπονιούνται οι στυλοβάτες του δεξιού και αριστερού λαϊκισμού, αλλά ακριβώς στους αντίθετους λόγους . Τα γενναιόδωρα ευρωπαϊκά πακέτα οδήγησαν τελικά στη διαιώνιση του υπάρχοντος αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου συστήματος, αφού βοήθησαν τους πολιτικούς να διατηρήσουν την εξουσία τους , το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο να αποκομίσει τεράστια κέρδη, τις συντεχνίες του δημόσιου τομέα να αποκτήσουν προνόμια και τους περισσότερους από μας να ζήσουμε μια ζωή πέρα από τις δυνατότητες μας. Όλος αυτός ο πακτωλός χρημάτων που δέχτηκε η χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες ,τελικά καθυστέρησε μοιραία τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, μιας και μας έδινε την ψευδαίσθηση πως , ακόμη και αν φυτοζωεί, το σύστημα δεν επρόκειτο να καταρρεύσει . Η ψευδής ασφάλεια που μας παρείχε το ευρώ και η ικανότητα που αποκτήσαμε να δανειζόμαστε φτηνότερα με τεχνητά χαμηλά επιτόκια , έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Πιθανόν, εάν είχαμε ακόμη τη δραχμή, ο φόβος μιας ενδεχόμενης νομισματικής κρίσης, να μας έκανε πιο προσεκτικούς, και να πιεζόμασταν να προχωρήσουμε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και περικοπές δαπανών. Σε συνέντευξη του στον Τάκη Μίχα στην «Ελευθεροτυπία» ο γνωστός οικονομικός αναλυτής του Center for European Reform, Simon Tillford, επισημαίνει : « Η ένταξη στην ευρωζώνη δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι τώρα τα προβλήματα μπορούσαν να λυθούν χωρίς τις αναγκαίες ριζικές μεταρρυθμίσεις. Αν ορισμένες απ' αυτές τις χώρες -όπως η Ελλάδα- είχαν καθυστερήσει την ένταξή τους στην ΟΝΕ, η πίεση των αγορών θα τις είχε αναγκάσει να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Διότι αν δεν το έκαναν θα αντιμετώπιζαν συναλλαγματική κρίση.»

Δυστυχώς, η πλειοψηφία των Ελλήνων φιλελεύθερων , που κατά τ'άλλα πιστεύουν στο μικρό κράτος , στη δημοσιονομική πειθαρχία και σε μια ανάπτυξη που βασίζεται στην ιδιωτική οικονομία και όχι στο κρατικό χρήμα , λόγω ενός κακώς εννοούμενου δυτικόφιλου προσανατολισμού, δεν κουράζονταν στο παρελθόν να πλέκουν ύμνους προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, και ποτέ δεν έθεσαν ερωτήματα σαν τα παραπάνω που είναι εξάλλου και συμβατά με την ιδεολογία τους. Επιπλέον, η κριτική τους ήταν , διαχρονικά, πολύ υποτονική και σε άλλες αντι-φιλελεύθερες πολιτικές και πρακτικές που κυριαρχούν στην Ε.Ε (όπως η "Κοινή Αγροτική Πολιτική", οι χιλιάδες σελίδες νέας νομοθεσίας που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες,οι προσπάθειες για εξομοίωση του φορολογικού καθεστώτος των κρατών-μελών, η τεράστια, ανεξέλεγκτη γραφειοκρατία, με τους χιλιάδες ακριβοπληρωμένους υπαλλήλους, και τα ατέλειωτα σκάνδαλα διαφθοράς κτλ). Και το χειρότερο είναι πως ακόμη και σήμερα, οι περισσότεροι φιλελεύθεροι στην Ελλάδα θεωρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν τη μοναδική λύση σωτηρίας για την ελληνική οικονομία.

Δυστυχώς προς το παρόν , η κριτική που ακούγεται στην Ελλάδα εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιορίζεται σε τριτοκοσμικές κραυγές και μακρόσυρτα παράπονα, σε στυλ Καζαντζίδη, για τους «κακούς Ευρωπαίους» που δεν μας δίνουν και άλλα χρήματα. Κριτική που αξίζει τόσο σοβαρής αντιμετώπισης όσο και τα κλάματα ενός κακομαθημένου παιδιού που γκρινιάζει επειδή οι γονείς του δεν του αγοράζουν το καινούργιο playstation. Μήπως όμως ήρθε η ώρα, με πρωτοβουλία των φιλελεύθερων, να αρχίσει επιτέλους μια σοβαρή συζήτηση για το αν η συμμετοχή μας στην ΕΕ και στην ευρωζώνη ήταν ωφέλιμη ή όχι;

8 σχόλια:

Dorotheos είπε...

...οι περισσότεροι φιλελεύθεροι στην Ελλάδα θεωρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν τη μοναδική λύση σωτηρίας για την ελληνική οικονομία.

Θα μπορούσες να μας παραθέσεις εναλλακτικές λύσεις "σωτηρίας", εκτός ΕΕ?

spyridon44 είπε...

rebel - καιρό είχα να σε διαβάσω - αποσυντονιστήκαμε.......

- Συμφωνώ, αλλά υπάρχουν και αντίθετες γνώμες,
- 52α Πολιτεία των ΗΠΑ,
- Πρότυπος Ελληνική Μοναδική Σοσιαλιστική Κομμουνιστική Δημοκρατία (ελλειπούντος πλέον του "πατερούλη").

Προτάσεις πολλές, κάθε "λιμάνι" και καϋμός......

- Θα έλεγα οτι η Ευρώπη έχει κάνει λάθος που δεν έχει προχωρήσει σε πλήρη ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ενοποίηση, εξαφανίζοντας τα τοπικά "μαγαζάκια".

Θα το έλεγα, αλλά φοβάμαι.... την τελειομανία των Γερμανών και τον σωβινισμό των Γάλλων.

Dorotheos είπε...

Στην περίπτωση της Ελλάδας, κατά την παρούσα συγκυρία και το εγγύς μέλλον, «σωτήρας» είναι μάλλον αυτός ο οποίος είναι διατιθεμένος να εξακολουθεί να δανείζει στη χώρα μας και τις τράπεζές της με όσο το δυνατό λιγότερο απεχθείς όρους και αυτός με τον οποίο η χώρα είναι εξαρτημένη οικονομικά, δηλαδή de facto ο πυρήνας των ισχυρών χωρών της ΕΕ.

Να αναζητούμε, λοιπόν, τέτοιου είδους «σωτήρες» στις ΗΠΑ, Κίνα ή, όπως θα έλεγε ξεδιάντροπα ο Σαμαράς, να ξεσκίσουμε το «μνημόνιο» και «να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις», είναι επιεικώς φαντασιοπληξίες.

Συμφωνώ, όμως, στο ότι ένα κοινο νόμισμα για να λειτουργήσει προϋποθέτει και μια κοινή, επιβεβλημένη δημοσιονομική πολιτική και, θα πρόσθετα, ένα κοινωνικοποιημένο ή, έστω, αυστηρά ρυθμισμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Μανώλης Στειακάκης είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σας. Τα επιχειρήματα περί της ΕΕ τα αναλύω στο βιβλίο μου "Τα Υπέρ και τα κατά της ΕΕ και της Ο.Ν.Ε." (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, www.ant-sakkoulas.gr, Αθήνα 2005). Εκεί υπαρχει και εκτενής και βήμα-βήμα πρόταση εναλλάκτικής λύσης (αν και η εναλλακτική λύση της αυτοκτονίας είναι απλά η μη αυτοκτονία!!). Στην Ελλάδα ίσως θα είμαστε οι τελευταίοι που θα γίνουμε ευρωσκεπτικιστές αλλά ποτέ δεν είναι αργά γιά να κάνουμε (και να πούμε) το σωστό.
Μανώλης Στειακάκης (www.kede.gr)

Dorotheos είπε...

Καλές τέτοιου είδους πολιτικές αναλύσεις, αλλά η Ελλάδα, για να αποφύγει στάση πληρωμών ή την αναδιάρθωση του χρέους της (δηλ. τη χρεοκοπία), θα χρειαστεί (από κάπου!) περί τα 250 δις ευρώ δανεικά τα ερχόμενα 4-5 χρόνια για την εξυπηρέτηση του χρέους και των ελλειμμάτων της.

Όπως να σημειώσουμε και ότι η μερίδα του λέοντος του υπάρχοντος χρέους οφείλεται σε χώρες της ΕΕ. Άλλα πράγμα ο ευρω- σκεπτικισμός ή -ενθουσιασμός και άλλο στυγνή πραγματικότητα των αριθμών.

Τηλέμαχος Χορμοβίτης είπε...

Για όλους εσάς που επισείετε συνέχεια τον μπαμπούλα της "δραχμής" και υμνείτε νυχθημερόν το Μεγαλοδύναμο που συμμετέχουμε στην ΕΕ και στο ευρώ, έχω μια απορία. Αλήθεια, αν δεν βρισκόμασταν στο εκλεκτό αυτό κλάμπ, πόσο χειρότερη θα μπορούσε να είναι η κατάσταση από το τωρινό χάλι, στο οποίο μας οδήγησε ο μεταπολιτευτικός σοσιαλισμός, με λεφτά της ΕΕ? Υπάρχει κι άλλος πάτος?
Κατά τ'άλλα, νομίζω πως το άρθρο ήταν σαφές :
1. Μια Ελλάδα εκτός ΕΕ είναι πολύ πιθανό να έπαιρνε έγκαιρα τα αναγκαία μέτρα, γιατί πολύ απλά η οικονομία της θα είχε πτωχεύσει αναγκαστικά εδώ και πολλά χρόνια, αν ασκούσε αυτή την πολιτική (που έγινε εφικτή μόνο χάρη στα λεφτά της ΕΕ)
2. Φυσικά, δεν είχα σκοπό να μας απαλλάξω από τις τεράστιες ευθύνες που έχουμε για το κατάντημα της χώρας. Η συμμετοχή όμως στην ΕΕ και στο ευρώ, με τα τεράστια πακέτα διαθέσιμου χρήματος, δημιούργησε το πλαίσιο εκείνο, στο οποίο μπόρεσαν να ...μεγαλουργήσουν οι αυτοκαταστροφικές μας ικανότητες.Αν παρομοιασουμε την Ελλάδα με έναν αλκοολικό , η ΕΕ όλα αυτά τα χρόνια μας έδινε όλο και περισσότερο αλκοόλ (δηλ. δωρεάν κρατικό χρήμα).Και εδώ βρίσκονται οι ευθύνες της. Η κουλτούρα της δεκαετίας του '80 και γενικότερα της μεταπολίτευσης έγινε δυνατή, επειδή για πρώτη φορά υπήρχε τόσο διαθέσιμο χρήμα. Και όπως στην περίπτωση της διεθνούς βοήθειας στην Αφρική, όπου η βοήθεια τελικά, στήριξε το διεφθαρμένο πολιτικό καθεστώς των χωρών αυτών και ανέβαλε κάθε μεταρρύθμιση , το ίδιο ακριβώς έγινε και στην Ελλάδα, τηρουμένων των αναλογιών.
3. Τί πρέπει να γίνει? Πτώχευση, στάση πλήρωμων, αναδιάρθρωση χρέους, όπως θέλετε πείτε το, ούτως ή άλλως, εκεί θα οδηγηθούμε (http://www.forbes.com/2010/04/29/greece-bailout-default-opinions-contributors-jeffrey-a-miron.html). Αυτό που προτείνει και η αριστερά , rebel@work, αν και κάτω από διαφορετική φιλοσοφία και οπτική.

Dorotheos είπε...

Έχει νόημα σήμερα να συζητάμε και αναλύουμε τα what ifs μιας υποθετική μη ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη? Άλλωστε, το να πιθανολογούσαμε ή προδιαγράφαμε με ακρίβεια το 2001 τις επιπτώσεις της ένταξης στο ευρώ και της σύνδεσης μας με την ΕΕ σήμερα είναι ανάλογο με το να προβλέπαμε τότε το credit crunch και την διεθνή χρηματοοικονομική κρίση των 2008-09.

Κανείς δεν γνώριζε τότε και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα σήμερα ότι η Ελλάδα θα ήταν σε καλύτερη ή χειρότερη μοίρα αν δεν εντασσόταν στο κοινό νόμισμα. Προσωπικά θεωρώ και εκτιμώ ότι ακόμα και με τη δραχμή θα βρισκόταν σε παρόμοια δεινή κατάσταση με τη σημερινή, αλλά τέτοιες προσωπικές εκτιμήσεις δεν έχουν καμιά σημασία.

Πάντως, συμφωνώ ότι χρεοκοπία ή η κατ' ευφημισμόν 'αναδιάρθρωση του χρέους', είναι θέμα χρόνου, αναπόφευκτη, είναι μια μαθηματική βεβαιότητα.

Iakovos Jazz είπε...

Ο μύθος του Σουηδικού μοντέλου

http://www.scribd.com/doc/174458842/%CE%A4%CE%BF-%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B7%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF-Iakovos-Jazz

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock