Η Νορβηγία, από τις χώρες με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στον κόσμο, έχει δημιουργήσει ένα αποθεματικό κεφάλαιο, το λεγόμενο "Oil Fund", στο οποίο πηγαίνουν τα πλεονάσματα που δημιουργούνται από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου με σκοπό να προετοιμαστούν για τη δύσκολη ώρα που τα κοιτάσματα θα εξαντληθούν και να χρηματοδοτήσει τις μελλοντικές συντάξεις. Πρόσφατα δε μετονομάστηκε σε Κυβερνητικό Συνταξιοδοτικό Ταμείο. To 60% των κεφαλαίων επενδύεται σε ομόλογα και το 40% σε -διεθνείς- μετοχές. Τμήμα του κεφαλαίου το διαχειρίζονται επ'αμοιβή εξωτερικοί συνεργάτες, δηλ. μεγάλοι χρηματο-οικονομικοί οίκοι. Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο έφτασε στο ύψος ρεκόρ των 198 δις δολ. ΗΠΑ.
Ωστόσο, υπάρχει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο μια διαμάχη σχετικά με το αν πρέπει κάποια από τα χρήματα αυτά να διοχετευθούν για τη χρηματοδότηση "κοινωνικών παροχών" ή αν πρέπει να δοθούν επιπλέον φοροαπαλλαγές ως κίνητρο για περισσότερες επενδύσεις και ακόμη μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη. Οι πρόσφατες εκλογές που ανέδειξαν κεντρο-αριστερή κυβέρνηση κρίθηκαν πάνω σε αυτό κυρίως το ζήτημα, με τους πολίτες οριακά να προκρίνουν την πρώτη λύση.Το "Oil Fund" της Νορβηγίας έχει αποτελέσει πρώτυπο για τη δημιουργία αντίστοιχων κεφαλαίων στο Καζακστάν και την Ταϊλάνδη ενώ και το Εθνικό Κόμμα της Σκωτίας επιζητά την αντίστοιχη αξιοποίηση των εσόδων από τη Βόρεια Θάλασσα υπέρ των Σκωτσέζων.
Στο Περού, από την άλλη, η κυβέρνηση έχει θεσμοθετήσει ειδική φορολόγηση των εξορυκτικών βιομηχανιών με το ήμισυ των εισπρατόμμενων φόρων να πηγαίνουν πίσω στους δήμους στους οποίους βρίσκονται οι εν λόγω βιομηχανίες / ορυχεία.
Αρκετοί δήμοι στις απομακρυσμένες επαρχίες του Περού ξοδεύουν το εισόδημα - το οποίο τους αποδίδει, ως οφείλει, η κυβέρνηση - σε παιδικές χαρές και διακοσμητικές παρεμβάσεις όταν οι κάτοικοι δεν έχουν καθαρό νερό για να πιούν.Ο εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας από τη μεριά του συμβουλεύει την επένδυση σε σχέδια απορρύπανσης των εγκαταλελειμμένων ορυχείων προκειμένου να αυξηθεί η υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού προς την εξορυκτική διαδικασία. Μια άλλη ιδέα είναι η άμεση εμπλοκή των εξορυκτικών βιομηχανιών στην επένδυση των χρημάτων τοπικά. Αντί δηλ. να πληρώνουν φόρους που να πηγαίνουν στην κεντρική κυβέρνηση και από εκεί στις τοπικές διοικήσεις να κατασκευάζουν οι ίδιες έργα υποδομής, τοπικά, και σε αντάλλαγμα να έχουν φοροαπαλλαγές. Έτσι, τουλάχιστον αποφεύγεται η επαύξηση και ενίσχυση των δικτύων της διαφθοράς και τα φορολογικά βάρη πιάνουν τόπο.
Τι είναι αυτό που κάνει τις δύο αυτές χώρες να διαφέρουν τόσο; Η... προτεσταντική ηθική της πρώτης; Η διαφθορά της δεύτερης; Και από που πηγάζει / γιατί γίνεται ανεκτή; Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι η ύπαρξη φυσικών πόρων από μόνη της δεν είναι ικανή να αλλάξει την πορεία ενός τόπου. Η ορθή διοίκηση / διαχείριση έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία.Δείτε και πρόσφατο άρθρο για την οικονομία της Χιλής, γειτονικής στο Περού, και επίσης πλούσιας σε φυσικούς πόρους.
Πηγές
2. Ναυτεμπορική, 17/10/2005
9 σχόλια:
Μόλις καταργήσουμε την υποχρεωτική θητεία και όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα και εκποιήσουμε και πολλά στρατόπεδα να κάνουμε και εμείς ένα τέτοιο ταμείο. Στο Περού φταίει η διαφθορά όπως είπες. Κάποιος εθνικός εργολάβος τα πιάνει για να χτίσει μια πλατεία και τους κοροϊδεύουν ότι δεν έχουν λεφτά για αρδευτικό δίκτυο ή νοσοκομεία.
Μήπως και στην Ελλάδα οι δήμαρχοι κάπως ανάλογα δε λειτουργούν;
εμεις ευτυχως πετρελαιο δεν εχουμε, αλλα προτεινω την δημιουργια ενος τετοιου κεφαλαιου που θα διαχειριζεται τα εσοδα απο τους χωρους και τις εγκαταστασεις που προεκυψαν με τους Ολυμπιακους (ας πουμε τον αδειο χωρο στο Ελληνικο, στον ιπποδρομο, τα ολυμπιακα ακινητα κτλ). Μιλαμε για τεραστια περιουσια που η κυβερνηση παει να χαρισει σε δημους (ιπποδρομος στην Καλλιθεα πχ) αντι να τους αξιοποιησει εξυπνα και με τα εσοδα να απαλλοτριωσει τεραστιους χωρους στο κεντρο, να αναπνευσει επιτελους η πολη.
Από τα ενδιαφέροντα στοιχεία που επεσήμανα εγώ ήταν ότι το Νορβηγικό Ταμείο δεν επενδύει σε Νορβηγικές μετοχές (σε αντίθεση με ελληνικά κρατικά ασφαλιστικά ταμεία...).
Επιπλέον, έχω μια αμφιβολία για το κατά πόσον είναι διατεθιμένοι οι συντοπίτες μας να μπουν στη λογική της ... συλλογικής αποταμίευσης, τι στιγμή που αυτό βλέπουμε ότι δε συμβαίνει καν σε ατομικό επίπεδο. Θα έλεγα ότι είναι η προτεσταντική λογική "αποταμίευσε και μετά φάε" σε αντίθεση με τη λογική του ... τζίτζηκα "φάε και άμα περισέψει τίποτα αποταμίευσε..."
Η λογική αυτή δεν προβλέπεται καν σε θεσμικό επίπεδο, έχω την αίσθηση, όταν προγραμματίζονται τα διάφορα κυβερνητικά έργα / πολιτικές.
Τι εννοώ: Στις ΗΠΑ π.χ. είναι συνηθισμένη η δημιουργία ενός "ταμείου" από το οποίο θα χρηματοδοτείται μια πολιτική. Συσσωρεύεται δηλ. το απαραίτητο κεφάλαιο και μετά το κεφάλαιο αυτό (με τους τόκους που αποφέρει) χρηματοδοτεί την χ πολιτική. Αντίθετα, εδώ αυτό που γίνεται είναι ότι κουτσά-στραβά διασφαλίζονται τα χρήματα για να "χτιστεί" κάτι και μετά το αφήνουμε να σαπίσει ή να υπολειτουργεί ακριβώς γιατί δεν έχουμε εξ'αρχής εξασφαλίσει το συνολικό απαραίτητο κεφάλαιο για τη λειτουργία του.
Ενδεικτικά: Για ένα πρόγραμμα φύτευσης δέντρων σε αστική περιοχή μόνο το 10-20% πρέπει να πηγαίνει για τη φύτευση νέων δέντρων. Το υπόλοιπο 80% για συντήρηση, απομάκρυνση, διοικητικά κόστη...
S_G: Για το πάρκο του Ελληνικού έχω τη λύση. Να το πάρουν όλο η γειτονικοί δήμοι και να αναλάβουν εξ'ολοκλήρου και την συντήρηση / κατασκευή του...
"Αντίθετα, εδώ αυτό που γίνεται είναι ότι κουτσά-στραβά διασφαλίζονται τα χρήματα για να "χτιστεί" κάτι και μετά το αφήνουμε να σαπίσει ή να υπολειτουργεί ακριβώς γιατί δεν έχουμε εξ'αρχής εξασφαλίσει το συνολικό απαραίτητο κεφάλαιο για τη λειτουργία του."
πραγματικα εχω την αισθηση οτι η συντηρηση ενος εργου στην Ελλαδα δεν ειναι ποτε στο μυαλο του κατασκευαζοντα. Σκεφονται μαλλον οτι ειναι δουλεια της επομενης κυβερνησης :-)
ΥΓ για το Ελληνικο, οχι διαφωνω :-) κοιτα αυτο
Καλά, ως... τελική λύση το είπα αυτό για το Ελληνικό (μεταξύ σοβαρού και αστείου δηλαδή). Χαίρομαι που έχουμε κοινές απόψεις. Είχα γράψει κι εγώ ένα άρθρο πριν 3 χρόνια όταν είχε πρωτο-εξαγγελθεί αυτή η ιδέα...
πολυ καλο. ριξε μια ανανεωση και στειλτο προς δημοσιευση στο κυριως ρουστερ σε παρακαλω...
ΥΓ το κυριως παρκο της Βαρκελωνης ειναι η Ciutadella οχι το Guel.
Η Βαρκελώνη ήταν η μόνη από τις αναφερόμενες πόλεις που δεν είχα επισκεφτεί αλλά θεώρησα υποχρέωσή μου να δω το χάρτη της έστω, μετά από τόσα που είχα ακούσει.
Το άρθρο (δες το link στο κάτω μέρος του να καταλάβεις) έχει "ιστορία" και έχει κινδυνεύσει να μου δημιουργήσει προβλήματα, οπότε δε θέλω να το ξαναδημοσιεύσω. Αν θέλεις στείλε μου e-mail (θα το βρεις στο σαϊτ) για διευκρινίσεις. (Υποθέτω ότι ακούγομαι κάπως μυστηριώδης! Συγγνώμη γι'αυτό.) Μέχρι τότε, Καλό Πάσχα!
το μεηλ σου φαινεται να μην λειτουργει...
"Αντίθετα, εδώ αυτό που γίνεται είναι ότι κουτσά-στραβά διασφαλίζονται τα χρήματα για να "χτιστεί" κάτι και μετά το αφήνουμε να σαπίσει ή να υπολειτουργεί ακριβώς γιατί δεν έχουμε εξ'αρχής εξασφαλίσει το συνολικό απαραίτητο κεφάλαιο για τη λειτουργία του." Mantz
"πραγματικα εχω την αισθηση οτι η συντηρηση ενος εργου στην Ελλαδα δεν ειναι ποτε στο μυαλο του κατασκευαζοντα. Σκεφονται μαλλον οτι ειναι δουλεια της επομενης κυβερνησης :-)"SG
Και όμως Yπάρχει εξήγηση αυτού του χαοτικού συμπτώματος που περιγράφετε,
με την απουσία συντήρησης και την επακόλουθη κατάρευση, γλυτώνει η ποινικοποίηση της καθημερινής ζωής
απλών και ανυποψίαστων ανθρώπων αλλά και αχυροδιαχειριστών έργων.
Οταν αποπειραθεί η αποτίμηση του έργου υποκλίνεται μπροστά στο άλλοθι της προηγηθείσας καταστροφής
Καταντούμε να ανταλλάσουμε τη μιζέρια μας, ουδέν γνήσιο υπό τον ευεργετικό ήλιο. Στην εγχώρια αγορά επαναλαμβάνεται η κατάσταση αλλοιώνοντας συνειδήσεις και πολιτικό σύστημα, στην εξωτερική αγορά απλώς γίνονται μιά φορά και δεν επαναλαμβάνονται.
Δημοσίευση σχολίου