Η Ελλάδα και οι Έλληνες προ των ευθυνών τους

Παραθέτουμε την παρακάτω ανοικτή επιστολή αναγνώστη προς συζήτηση:

Το καλοκαίρι του 2007 είναι ακόμη στην αρχή του, αλλά αυτό δεν εμπόδισε με το πρώτο αεράκι δεκάδες πυρκαγιές να ξεφυτρώσουν σαν τα μανιτάρια σε πολλές περιοχές της χώρας μας και εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους να έχουν ήδη καταστραφεί. Δεν κινδυνεύουν όμως μόνο οι δασικές εκτάσεις αλλά και η ζωή πολλές φορές των συμπολιτών μας που με απεγνωσμένες προσπάθειες προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν από τις απειλούμενες περιουσίες τους.

Αξιότιμοι φίλοι και φίλες αναγνώστες, είναι ξεκάθαρο εδώ και πολλά χρόνια πως το σύνολο των εστιών φωτιάς είναι έργο εμπρηστών, ατόμων με διαταραγμένο ή μη διανοητικό επίπεδο, ατόμων με σκοπούς σκοτεινούς και απώτερο στόχο τον κλονισμό της κοινωνικής σταθερότητας, τον πολιτικό εξευτελισμό των κυβερνώντων την χώρα μας αλλά και την επιδίωξη προσκόμισης προσωπικών ωφελειών από την τυχόν εκμετάλλευση των καμένων εκτάσεων.

Το Σύνταγμά μας κηρύσσει άμεσα τις καμένες περιοχές σε αναδασωτέες ενώ παράλληλα προβλέπονται σοβαρές ποινές στους καταπατητές. Εφαρμόζεται όμως πάντα ο νόμος; Μήπως δεκάδες μονοκατοικίες ή εξοχικά ξεπηδούν ξαφνικά μέσα σε πρώην δασικές - καμένες εκτάσεις και συνθέτουν το παζλ μιας εφιαλτικής αλλά πραγματικής κατάστασης;
Έχει φθάσει νομίζω η στιγμή η Ελλάδα σαν πολιτεία αλλά και οι Έλληνες στο σύνολό τους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Πιστεύω προσωπικά πως απαραίτητα σήμερα, αν και υπάρχει απαγόρευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθίσταται επιτακτική η επάνοδος της θανατικής ποινής για τους εμπρησμούς δασών με επακόλουθο τον θάνατο συμπολιτών μας, όπως ίσχυε παλαιότερα με τα μικτά εγκλήματα όπως κλοπή μετά φόνου. Όπου δε δεν υπάρχει θάνατος μεγάλες ποινές κάθειρξης μέχρι και ισόβια. Μήπως οι απόπειρες ανθρωποκτονιών, οι απόπειρες βιασμών, οι απειλές κατά της ζωής επιχειρηματιών ή μη τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας δεν έχουν αυξηθεί υπέρμετρα; Όπου δεν αποδίδουν προληπτικά μέτρα χρειάζονται άμεσα κατασταλτικά γιατί ο φόβος της επιβολής μιας σκληρής αλλά δίκαιης τιμωρίας είναι νομίζω αρκετός να οδηγήσει στην ματαίωση αξιόποινων και εγκληματικών ενεργειών.

Όταν κάποιος από εσάς αγαπητοί μου αναγνώστες γυρίσει σπίτι του και το βρει λεηλατημένο από ληστεία ή καμένο από εμπρησμό ή κάποιο οικογενειακό του πρόσωπο << χαμένο >> άδικα τότε ίσως συνειδητοποιήσει την άμεση αναγκαιότητα λήψης τέτοιων μέτρων.

Μήπως άραγε Δημοκρατία σημαίνει τον σεβασμό πρώτα της υλικής και ηθικής υπόστασης του συμπολίτη μας και ύστερα της δική μας;

Μήπως άραγε Δημοκρατία σημαίνει την λήψη κάθε μέτρου αναγκαίου για την υπεράσπισή της, και την υπεράσπιση της ζωής και της περιουσίας των πολιτών;

Μήπως άραγε Δημοκρατία σημαίνει την πραγματική και ουσιαστική αντίδραση στην παράνομη δράση ανεύθυνων ατόμων και την λήψη των
σκληρών αλλά αναγκαίων μέτρων για την υπεράσπισή της;
Η απάντηση είναι δική σας αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι ολόκληρου του Ελληνικού Λαού. ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΗ Η ΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;

Με εκτίμηση

Σωτηρόπουλος Σωτήρης
Ασφαλιστικός και Επενδυτικός Σύμβουλος
Πολιτικός Επιστήμων