e-rooster blog: Ελευθερια ή Θανατος στην Μ.Ανατολη?

Πέμπτη, Μαρτίου 10, 2005

Ελευθερια ή Θανατος στην Μ.Ανατολη?

Τις τελευταιες μερες φαινεται να υπαρχει μια μεγαλη κινητικοτητα στην Μ.Ανατολη. Ο προεδρος Μουμπαρακ στην Αιγυπτο αφηνει ανοιχτο το ενδεχομενο αλλων υποψηφιων για την προεδρια, το Ιρακ ειχε ελευθερες εκλογες, ειχαμε εκλογες στην κατεχομενη Παλαιστινη. Σε ενα ακομα πιο σπανιο γεγονος, οι Λιβανεζοι με μαζικες διαμαρτυριες εριξαν την φιλο-συρια κυβερνηση τους και απαιτουν περισσοτερες ελευθεριες και αποχωρηση των Συριων απο τον Λιβανο.

Μετα την πτωση του Τειχους παρατηρησαμε εναν γενικο εκδημοκρατισμο στην υφηλιο. Ομως η Μ.Ανατολη φαινοταν να μενει κολλημενη στα ανελευθερα, απαραδεκτα καθεστωτα της.

Τωρα ομως κατι κινεται. Για πρωτη φορα οι Αραβες εχουν ελευθερα μεσα επικοινωνιας (δορυφορικη τηλεοραση, Ιντερνετ) που δεν μπορουν να ελεγξουν οι κυβερνησεις τους και βλεπουν τι συμβαινει στον κοσμο, μαθαινουν τι σημαινει ελευθερια.

Ενας ακομα λογος ομως που δυναμωσε τις ελευθερες φωνες, φαινεται να ειναι ο πολεμος στο Ιρακ! Λετε να ειχε δικιο ο Μπους οταν ελεγε οτι θελει να εξαπλωσει την ελευθερια στην Μ.Ανατολη και ολοι οι Ευρωπαιοι καγχαζανε για την αφελεια του?

16 σχόλια:

Harry Peitsinis είπε...: Φίλε SG
Ελπίζω να κάνεις χιούμορ λέγοντας ότι ο πρόεδρος Μπους μπορεί και να είχε δίκιο για την "εξάπλωση" της ελευθερίας στη Μ.Ανατολή. Εκτός αν λέγοντας ελευθερία εννοούσε την "απελευθέρωση" των δύστυχων Ιρακινών από την ματαιότητα της ύπαρξης τους. Η δήθεν διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών στο Ιράκ είχε σαν τίμημα εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και την επιβολή ενός απάνθρωπου στρατοκρατικού καθεστώτος στη χώρα. Δεν ξέρω τι πιστεύεις εσύ αλλά νομίζω ότι δεν είναι αυτός ο τρόπος για τον εκδημοκρατισμό μιας χώρας!; 12/3/05 14:38
Harry Peitsinis είπε...: Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.; 12/3/05 14:38
S G είπε...: Οταν οι Αμερικανοι μιλουσαν για εξαπλωση της ελευθεριας, ολοι οι Ευρωπαιοι περιμεναν εναν εφιαλτη με τον πολεμο στο Ιρακ να τροφοδοτει το μισος στην Μ.Ανατολη και να φερνει χιλιαδες νεους φανατικους ετοιμους να αυτοκτονησουν παιρνοντας μαζι τους και οσους περισσοτερους αθωους μπορουσαν. Αυτο φαινεται να μην επαληθευεται και ισως ο πολεμος τελικα προωθει την δημοκρατια και ελευθερια στην Μ.Ανατολη.
Αυτο ειναι ενα γεγονος.

Τωρα αν ενας πολεμος ηταν τελικα το ενδεδειγμενο μεσο, ειναι μια αλλη ιστορια. Για μενα θα εξαρτηθει απο το αποτελεσμα. Καθημερινα τα απαραδεκτα καθεστωτα της Μ.Ανατολης ριχνουν ανθρωπους στις φυλακες, βασανιζουν εως και δολοφονουν πολιτες τους επειδη τολμησαν να εχουν αποψη. Αν ενας πολεμος μπορει να το σταματησει αυτο, τοτε ισως αυτος ο πολεμος δεν ειναι τοσο λαθος...; 13/3/05 02:15
Roark είπε...: Αυτός ο μύθος των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών στο Ιράκ, που ενισχύεται από την επιδερμική (και καθόλου αντικειμενική) παρουσίαση της κατάστασης από τα ντόπια ΜΜΕ, καταντάει κουραστικός.

Από την αρχή του πολέμου (Μάρτης 2003) μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί μεταξύ 16231 και 18509 άμαχοι. Και αυτό δεν είναι στοιχεία αμερικανικής προπαγάνδας αλλά οι εκτιμήσεις του Iraq Body Count, μιας βρετανικής οργάνωσης εναντίον του πολέμου, που έχει όμως την στοιχειώδη αντικειμενικότητα να ψάχνει τα πραγματικά στοιχεία, και να μην αρκείται σε φτηνούς εντυπωσιασμούς.

Η πλειοψηφία των δύστυχων Ιρακινών χάνουν σήμερα την ζωή τους στο Ιράκ ως αποτέλεσμα ενεργειών αδίστακτων φανατισμένων τρομοκρατών (πχ ο Ιορδανός Αλ-Ζαρκάουι), θρησκόληπτων εξτρεμιστών κυρίως σουνιτών(κάτι σαν να έβγαινε ο Καλλίνικος και ο Χριστόδουλος στο βουνό και οι οπαδοί τους να έβαζαν βόμβες που σκοτώνουν αδιακρίτως αθώους πολίτες και πολιτικούς τους αντιπάλους) και νοσταλγών του Σαντάμ (και των "καλών ημερών" όπου μπορούσαν να εξοντώνουν τους αντιπάλους τους με χημικά και βομβαρδισμούς).

Και φυσικά στο Ιράκ η κατάσταση δεν είναι υπό πλήρη έλεγχο, αλλά άπέχει από το απόλυτο χάος που παρουσιάζεται. Για παράδειγμα, περισσότερο από τα 2/3 των ξένων στρατιωτών (28 χωρών) έχουν σκοτωθεί σε 3 μόνο (από της 18 συνολικά) επαρχίες, εκεί όπου πλειοψηφεί το σουνιτικό στοιχείο. Πολλοί Σουνίτες βλέπουν την ανατροπή του σανταμικού καθεστώτος ως απώλεια της εξουσίας τους, αφού στην ουσία αυτό ήταν μια στυγνή δικτατορία στηριζόμενη στο σουνιτικό ένα πέμπτο του ιρακινού λαού.

Μπορεί η στρατιωτική επέμβαση να μην είναι η μόνη λύση για τον εκδημοκρατισμό μιας χώρας (το είδαμε πρόσφατα πχ στην Ουκρανία και τώρα στο Λίβανο), αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι τα πράγματα έχουν αρχίσει να κινούνται σε μια κατεύθυνση πολύ δημοκρατικότερη από το προηγούμενο καθεστώς, όσα λάθη και αν έχουν γίνει. Η χώρα έχει αποκτήσει μια προοπτική, την οποία το προηγούμενο καθεστώς κατέστειλε με μανία.

Και κανένας έχει φέρει ένα πειστικό επιχείρημα πώς ένα καθεστώς τόσο αδίστακτο όσο του Σαντάμ, που βομβάρδιζε με χημικά τους ίδιους του τους πολίτες, θα μπορούσε να αλλάξει με άλλο τρόπο (μπορεί να μην βρέθηκαν όπλα μαζικής καταστροφής,βρέθηκαν όμως μαζικοί τάφοι χιλιάδων αγνοούμενων που θα γίνονται όλο και περισσότεροι αν δεν υπήρχε επέμβαση).

Ο SG έχει δίκιο στο ότι η προσπάθεια θα κριθεί τελικά από το αποτέλεσμα, και όχι από τους πρόσκαιρους συναισθηματισμούς.; 13/3/05 23:26
Sakis Rizos είπε...: Χωρίς αμφιβολία ο πόλεμος -ο κάθε πόλεμος- είναι κακό πράγμα. Ωστόσο, θεωρώ ότι στην περίπτωση του Ιράκ θα πρέπει να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος.; 14/3/05 01:03
Harry Peitsinis είπε...: Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.; 14/3/05 02:15
Harry Peitsinis είπε...: αυτή η "ρεαλιστική" άποψη πάνω στον πόλεμο του Ιράκ, που αντιπαρατίθεται στους "συναισθηματισμούς" όσων αντιτίθενται στην ένοπλη σύγκρουση δεν έρχεται σε αντίθεση απλά με τον συναισθηματισμό αλλά και με την κοινή λογική. Είναι αφέλεια να πιστεύουμε ότι οι Αμερικανοί έδρασαν με κριτήρια...ανθρωπιστικά ή ότι θα αφήσουν το Ιράκ να εξελιχτεί σε μία δυτικού τύπου αυτοδύναμη και ανεξάρτητη δημοκρατία έτσι εύκολα τη στιγμή που σε προηγούμενες εποχές κυνικά και μακιαβελικά στήριξαν το καθεστώς Χουσείν για να επιτύχουν στις επιδιώξεις τους. Η φρικτή δράση των τρομοκρατών τονώθηκε από την αμερικανική επέμβαση. Ανάμεσα στον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ και στην επέκταση των τρομοκρατικών ενεργειών υπάρχει σχέση αιτίου αιτιατού. Εκτός από τους ηγέτες, οι στρατιες των τρομοκρατών τροφοδοτούνται από την κοινωνική βάση που με τη σειρά της ωθείται στα άκρα εξαιτίας της αμερικανικής κατοχής. Αντίθετα δε με το ΙΒC που μιλά για 18.000 περίπου νεκρούς άλλες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών στο Ιράκ σε 100.000 (πχ Lancet). Πάντως είναι γελοίο να βάζουμε στο ζύγι νούμερα ανθρώπινων ζωών σα να μιλάμε για...φασόλια φέρνοντας σε τελική ανάλυση στην επιφάνεια το κλασικό θεώρημα κάθε ολοκληρωτισμού , ότι δηλαδή ένας "ευγενής" σκοπός αγιάζει κάθε μέσο. Τελικά στην Ιρακινή κοινωνία επιβλήθηκε η ωμή δύναμη των όπλων και όχι η αρετή της δημοκρατίας. Το ζήτημα είναι ότι αυτή η επιλογή και οι τραγικές συνέπειες της θα σέρνονται πίσω από τη "δημοκρατία" καθιστώντας την όμηρο των άκρων είτε μιλάμε για πεζοναύτες που ανοίγουν πυρ σε αθώους διαδηλωτές είτε για τρομοκράτες που ανοίγουν πυρ σε αθώους πολίτες.; 14/3/05 02:17
Roark είπε...: To Lancet κάνει μια στατιστική έρευνα με καμία αναφορά στα πραγματικά γεγονότα. Το 100.000 είναι απλά ο μέσος όρος μιας εργασίας που έχει εύρος τιμών από 8.000 νεκρούς μέχρι 192.000!

Ακόμα και πιο μεγάλα να είναι τα νούμερα, δεν αλλάζει το γεγονός ότι αυτοί είναι κυρίως θύματα ενεργειών των τρομοκρατών.

Τα κριτήρια των Αμερικανών ασφαλώς και δεν είναι ανθρωπιστικά! Δεν θέλουν να προωθήσουν ελευθερίες και δημοκρατικές αλλαγές στον αραβικό κόσμο για την ψυχή της μάνας τους. Το κάνουν γιατί πλέον υπάρχουν πολλοί σημαντικοί λόγοι παγκόσμιας ασφάλειας να εκδημοκρατιστεί η περιοχή.

Το ότι στόχος τους είναι εξάπλωση δημοκρατικών θεσμών και μεταρρυθμιστικών φωνών είναι γεγονός. Αν τελικά το καταφέρουν ή αν ανατινάξουν την πυριτιδαποθήκη του αραβικού εξτρεμισμού θα κριθεί από το αποτέλεσμα.

Αφέλεια δεν είναι μόνο να πιστεύουμε ότι οι Αμερικανοί δρουν με ανθρωπιστικά κριτήρια. Αφέλεια είναι εξίσου και να πιστεύουμε ότι η παγκόσμια πρόοδος είναι αποτέλεσμα ανθρωπιστικών προθέσεων. Η πρόοδος είναι η συνολική βελτίωση που προκύπτει από την επιδίωξη ιδιοτελών σκοπών καθενός χωριστά.

Ούτε Γερμανία, ούτε η Ιαπωνία εκδημοκρατίστηκαν από τις ΗΠΑ για κάποιο ανθρωπιστικό λόγο, αλλά για την αντιμετώπιση της σοβιετικής απειλής. Αυτό όμως δεν αναιρεί την αερικανική προσφορά σ'αυτές τις κοινωνίες.; 14/3/05 10:29
Sakis Rizos είπε...: Με πρόλαβε ο roark! Να προσθέσω μόνο ότι η απόφαση 1441 (2002) του Συμβουλίου Ασφαλείας [pdf] ψηφίστηκε από όλα τα μόνιμα μέλη, τουτέστιν κι από τη Γαλλία.

Στην απόφαση αυτή (σελ.5, παρ. 13) αναφέρεται ότι αν το Ιράκ δεν συμμορφωνόταν [για πολλοστή φορά] προς αυτήν τότε θα αντιμετώπιζε "serious consequences", φράση που στο δικό μου λεξικό τουλάχιστον σημαίνει χρήση βίας / πόλεμος.

Όταν ήρθε, λοιπόν, η ώρα να εφαρμοστεί αυτή η απόφαση η Γαλλία [μεταξύ άλλων], ενώ είχε βάλει την υπογραφή της, προτίμησε να το παίξει ειρηνίστρια και ν' αφήσει τους Αμερικανούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.; 14/3/05 11:29
Harry Peitsinis είπε...: Mα επιτέλους κανείς δε μιλάει για παγκόσμια πρόοδο ως αποτέλεσμα αγνών προθέσεων!Κανείς εκτός από τον Μπους και τους δεκάρικους του περί liberty and democracy in Iraq.
Το αν ήταν βέβαια καθαρά και αποκλειστικά θέμα "Αμερικάνικης βούλησης" ο εκδημοκρατισμός Γερμανίας και Ιαπωνίας αυτό είναι μεγάλο θέμα. Το ότι η πρώτη φάση αυτού του εκδημοκρατισμού θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς το βομβαρδισμό της Δρέσδης από τους συμμάχους είναι κι αυτό ένα ακόμα σοβαρό θέμα.
Η άποψη σου ότι ο στόχος των Αμερικανών συνίσταται στην εξάπλωση πραγματικά δημοκρατικών φωνών έρχεται σε αντίθεση με την άποψη σου ότι θέληση τους είναι να κυριαρχήσει η ασφάλεια (των συμφερόντων τους) στην περιοχή. Χώρες δημοκρατικές και αυτοδύναμες, που δηλαδή δεν ανήκουν στη σφαίρα επιρροής τους μπορεί υπό συγκεκριμένες συνθήκες να στραφούν ενανντίον τους. Μισοκατεστραμμένες, υπανάπτυκτες "μπανανίες", όπου οι δημοκρατικοί τύποι κρύβουν την απόλυτη εξάρτηση από τον Αμερικανό επικυρίαρχο είναι πιο πιθανό να ανταποκριθούν στό στόχο της παγκόσμιας ασφαλείας.
Όσον αφορά το θέμα της προόδου, ναι είναι το άπόσταγμα της επίδρασης ιδιοτελών ενεργειών αλλά πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιου είδους ιστορική αναγκαιότητα που επιτάσσει αυτή η πρόοδος να είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων προκαθορισμένων ενεργειών? Δηλαδή τελικά ο σκοπός (η πρόοδος) αγιάζει κάθε μέσο ακόμη κι αν μπορεί να υποκατασταθεί με κάποιο άλλο? Το ότι στην πρόοδο μπορεί να οδηγήσει ακόμα και μια φρικτή πράξη δικαιολογεί την τελευταία αυτόματα στα μάτια μας κρίνοντας "εκ του αποτελέσματος"? Ίσα ίσα επειδή η πρόοδος είναι το αποτέλεσμα σειράς ενεργειών, η ίδια η τελική βιωσιμότητα της εξαρτάται από τον χαρακτήρα και την ποιότητα τους. Η διατήρηση του Βιετνάμ εκτός της σφαίρας κομμουνιστικής επιρροής, μια αντικειμενικά προοδευτική πράξη τελικά βυθίστηκε στην απόλυτη καταστροφή εξαιτίας της βίαιης εισβολής.
Άλλωστε θυμίζω ότι τα τελευταία ευχάριστα γεγονότα στην Μ.Ανατολή είναι περισσότερο προϊόν πολιτικών ενεργειών παρά πολεμικής δράσης.
Ως προς την τρομοκρατία, άσφαλώς δεν είναι απλά το αποτέλεσμα της δράσης "κάποιων κακών ανθρώπων" ξεκομμένο από τις ιστορικές συνθήκες και την κοινωνία όπου εκδηλώνεται. Οι δομές της παγκόσμιας τρομοκρατίας στην περίπτωση του Ιράκ περισσότερο δυνάμωσαν παρά εξοντώθηκαν από την "αντιτρομοκρατική" εκστρατεία. Η τρομοκρατία φουντώνει εξαιτίας της ξένης κατοχής. Αυτό είναι το μόνο γεγονός και όχι τα -και καλά-κίνητρα των Αμερικανών να σπείρουν την ελευθερία στο Ιράκ.; 14/3/05 16:22
Roark είπε...: Δεν βλέπω καμία αντίφαση μεταξύ της εξάπλωσης της δημοκρατίας και της ασφάλειας! Κατ΄αρχήν δεν μίλησα για την ασφάλεια των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή. Ο εκδημοκρατισμός της περιοχής είναι αναγκαίος για την σταθερότητα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος συνολικά.

Η απειλή για ασφάλεια προέρχεται από φονταμενταλιστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, μέσα στους κόλπους των οποίων εκκολάπτονται οι σύγχρονες παγκόσμιες τρομοκρατικές απειλές. Ακόμα και ένα συμμαχικό (και φιλικό σε αμερικανικά επιχειρηματικά συμφέροντα) ολοκληρωτικό καθεστώς (πχ Σαουδική Αραβία) είναι πιο επικίνδυνο από ένα εχθρικό δημοκρατικό.

Αυτό που έγινε κατανοητό μετά την 9/11 ήταν ότι η παλαιού τύπου διπλωματία και οι κρατικές συμμαχίες είναι ανεπαρκείς να αντιμετωπίσουν τις νέες απειλές. Τα αίτια της ισλαμοφασιστικής τρομοκρατίας, κατά την άποψή μου πάντα, τα αναλύω στην Αρθρογραφία του rooster. Ας μην πλατιάσουμε υπερβολικά.

Η πρόωθηση της δημοκρατίας με στρατιωτικά μέσα στην περιοχή μπορεί να είναι άγαρμπη (και ίσως στο τέλος να αποτύχει), δεν έχουμε όμως την πολυτέλεια να περιμένουμε πια αυτές τις καθυστερημένες κοινωνίες να ανανεωθούν από μόνες τους.

Πιστεύει κανείς ρεαλιστικά ότι ο Σαντάμ θα είχε παραιτηθεί ποτέ υπό το βάρος μερικών διαδηλώσεων όπως η φιλοσυριακή κυβέρνηση του Λιβάνου;

Συμφωνώ βέβαια ότι σήμερα το Ιράκ έχει γίνει ο "παράδεισος του τρομοκράτη". Το ότι η σύγκρουση έχει κλιμακωθεί δεν δείχνει υποχρεωτικά την αποτυχία του αμερικανικού εγχειρήματος. Δείχνει και την λυσσαλέα αντίσταση των τρομοκρτικών στοιχείων στην προοπτική μίας δημοκρατικής μεταρρύθμισης. Αν τελικά οι Αμερικανοί πετύχουν τότε θα είναι πολύ πιο εύκολο για την επικράτηση αλλαγών σε όλο τον αραβικό κόσμο και θα στερήσουν από τους ισλαμοφασίστες τον αναγκαίο χώρο για να αναπτυχθούν.

Για να φέρω κι ένα παράδειγμα, στο Ανατολικό Μέτωπο στον Β'ΠΠ, όταν οι στρατιώτες ήθελαν να ξεφορτωθούν από τις ψείρες στα χιτώνια τους, τα έθαβαν στο χιόνι εκτός από μια μικρή άκρη. Όλες οι ψείρες μαζεύοντας στο μικρό αυτό τμήμα, το οποίο οι στρατιώτες στη συνέχεια έκαιγαν.

Τέλος, δεν διατυπώνω καμία ιστορική αναγκαιότητα. Δεν ξέρω πώς θα εξελιγχθούν τα πράγματα. Δεν είμαι όμως απλά ένας εξωτερικός παρατηρητής που απλά περιμένω τα γεγονότα να συμβούν. Αν ήταν έτσι τίποτα δεν θα συνέβαινε ποτέ πουθενά! Με την θετική ή την αρνητική μου στάση συμμετέχω στην διαμόρφωση των γεγονότων (στον βαθμό που τα επηρεάζω). Μπορεί το αποτέλεσμα της συμμετοχής κάθε ατόμου χωριστά να μην είναι εκ των προτέρων καθορισμένο, σίγουρα όμως η συμμετοχή του καθενός χωριστά γίνεται απόλυτα συνειδητά.; 14/3/05 18:00
Harry Peitsinis είπε...: Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.; 15/3/05 15:35
Harry Peitsinis είπε...: Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.; 15/3/05 15:50
Harry Peitsinis είπε...: Δηλαδή για να καταλάβω...Απλά "άγαρμπη" η επέμβαση των Αμερικανών που έφερε τέτοιας κλίμακας καταστροφή στο Ιράκ? Παρομοίωση των κοινωνιών όπου δρουν οι τρομοκρατικές "ψείρες" με χιτώνια στρατιωτών που θα θάψουμε και μετά θα κάψουμε για να εξοντώσουμε μια χούφτα ψείρες?(!) Ουάου εμείς οι φιλελεύθεροι χωρίς να πάρουμε χαμπάρι πρέπει να διανύσαμε τεράστια απόσταση από το παλιό μας ρητό ότι το άτομο είναι σκοπός και όχι μέσο...

Αν έγινε τελικά κάτι κατανοητό μετά την 9/11 είναι ότι όλες οι συμβατικές μέθοδοι ασφαλέίας, όλα τα οπλικά και αμυντικά συστήματα, όλες οι ιδιοφυείς στρατηγικές των μυστικών υπηρεσιών δε μπορούν να σταθούν εμπόδιο σε μια σκληρή μειοψηφία παραφρόνων φανατικών, παρασυρμένων από κάθε λογής κίνητρα και αποφασισμένων να πεθάνουν παίρνοντας όσο μπορούν περισσότερους μαζί τους. Το αν η πιο σωστή λύση ενάντια σ'αυτούς είναι η αρχή της "συλλογικής ευθύνης" (βομβαρδίζουμε μια πόλη - ο σώσον εαυτόν σωθήτω, και καλά να πάθει αφού ζούσε στην ίδια γειτονιά με 2 τρομοκράτες-και ελπίζουμε ότι μέσα στις χιλιάδες νεκρούς θα βρίσκεται και κανας ηγέτης της Αλ Κάιντα) δεν νομίζω ότι είναι το ορθότερο των συμπερασμάτων! Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Θυμίζω την μαζική στρατολόγηση νέων μελών από τον Ι.Ρ.Α. μετά τη "ματωμένη Κυριακή".

Ακόμα κι αν δεχτούμε τον εντελώς λανθασμένο - κατά τη γνώμη μου πάντα- ισχυρισμό ότι οι Αμερικανοί επιδιώκουν όντως να φέρουν αληθινή δημοκρατία διά των όπλων το όλο ζήτημα συνοψίζεται στο εξής: το ότι δεν έχουμε την "πολυτέλεια" να περιμένουμε τον εκσυγχρονισμο των ανατολικών κοινωνιών είναι δυνατό ποτέ να μας οδηγήσει στο ότι θα βοηθήσει σ'αυτήν την κατευθυνση το να ορμήξουμε καταπάνω τους με κανόνια, τανκς, καταδιωκτικά και ξιφολόγχες αναγκάζοντας τους να "εκμοντερνιστούν" με τα χέρια ψηλά(αν δηλαδή τους έχουν απομείνει μετά τους βομβαρδισμούς)??; 15/3/05 15:52
libertarian είπε...: Αυτός ο διάλογος γίνεται και εδώ στην Ιταλία μεταξύ των φιλελευθέρων, κάποιοι ήταν υπέρ της επέμβασης στο Ιράκ και κάποιοι κατά. :-); 19/3/05 19:04
avatar είπε...: Σωστό. π.χ. Την πολύ γνωστή αντιπολεμική ιστοσελίδα
www.antiwar.com τη δημιούργησαν και τη διαχειρίζονται libertarians, μέλη του Von Mises Institute.

Σε αντίθεση με ότι νομίζουν πολλοί στη χώρα μας, δεν είναι αυτονόητο να είσαι κατά της επέμβασης. Το debate είναι μεγάλο και φαίνεται από τα ισχυρά επιχειρήματα και των δύο πλευρών που παρατέθηκαν εδώ...; 20/3/05 12:31

Δημοσίευση σχολίου

Πέμπτη, Μαρτίου 10, 2005

Ελευθερια ή Θανατος στην Μ.Ανατολη?

16 σχόλια:

Blog Archive

Contributors

Ελληνικοι Συνδεσμοι

Διεθνεις Συνδεσμοι

Referrers