Δευτέρα, Οκτωβρίου 23, 2006

Χωρίς παιδεία - Χωρίς σχολεία.

Στην πρωινή εκπομπή του Μέγκα την Παρασκευή, ο Δημήτρης Καμπουράκης ασχολήθηκε με το κύμα των καταλήψεων στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Όχι βέβαια με το ποιά είναι τα αιτήματα των μαθητών, το ποιές είναι οι επιπτώσεις των καταλήψεων στο μέλλον τους, ή αν τέτοιες ενέργειες είναι νόμιμες, αλλά με το αν ο Λυκειάρχης στο Σικούριο κλώτσησε στο στομάχι ένα μαθητή καθώς προσπαθούσε να εισέλθει στο σχολείο του οποίου προίσταται πηδώντας τα κάγκελα, καθώς οι μαθητές του είχαν απαγορεύσει την είσοδο. Είναι δείγμα και αυτό των προτεραιοτήτων των δημοσιογράφων, και ειδικά αυτών του Μέγκα. Αυτό που με εξέπληξε ωστόσο ήταν τα όσα είδα στην πρωινή εκπομπή της ΕΡΤ του Σαββάτου.

Στη σύνδεση της εκπομπής με ένα σχολείο στη Γκράβα, δύο παρευρισκόμενοι πατέρες κλήθηκαν να εξηγήσουν γιατί υποστηρίζουν την κατάληψη στην οποία συμμετέχουν τα παιδιά τους. Ο πρώτος πατέρας ρωτήθηκε για τους λόγους που του ανέφερε η κόρη του όταν του είπε ότι σκοπεύουν να κάνουν κατάληψη. Η απάντηση ήταν ότι τα παιδιά έχουν τους λόγους τους τους οποίους συζήτησαν μεταξύ τους πριν προβούν στην κατάληψη. Η δημοσιογράφος επέμεινε στην ερώτηση. «Ποιοί σας είπε η κόρη σας ότι είναι οι λόγοι?» Εκείνος και πάλι απέφυγε να απαντήσει, λέγοντας ότι τα παιδιά έχουν συζητήσει τους λόγους στις γενικές του συνελεύσεις πριν προβούν στην κατάληψη στην οποία, έδωσε έμφαση, έχουν δικαίωμα. Η δημοσιογράφος, αφού έσπευσε να διευκρινήσει ότι βέβαια έχουν τα παιδιά δικαίωμα, μην την κατηγορήσει κανείς και για φασίστρια, επέμεινε πάντως, προς τιμήν της. Τελικά, κάτω από την πίεση, ο πατέρας ψέλισε κάποια πράγματα για τους δασκάλους, και για τη βάση εισαγωγής στα Α.Ε.Ι και Τ.Ε.Ι.. Ήταν προφανές ότι ο «κηδεμόνας» της κοπέλας δεν είχε κάνει τον κόπο να συζητήσει μαζί της για τα αιτήματα των μαθητών, καθώς και τις επιπτώσεις της κατάληψης. Του αρκούσε ότι η συγκεκριμένη πράξη στρεφόταν ενάντια σε μια κυβέρνηση με την οποία προφανώς διαφωνεί ιδεολογικά. Ο δε δεύτερος πατέρας έσπευσε να προσθέσει ότι οι συγκεκριμένες καταλήψεις έχουν και επιμορφωτικό χαρακτήρα, καθώς τα παιδιά, καθώς είπε, μαθαίνουν πως να οργανώνονται και να παίρνουν αποφάσεις μέσα από τα συλλογικά τους όργανα! Ε, βέβαια, τι αξία έχουν τα μαθηματικά και η φυσική μπροστά στη γνώση του συνδικαλίζεσθαι.

Οι δύο παραπάνω περιπτώσεις είναι χαρακτηριστικές του πόσο θλιβερή και επιζήμια είναι η έλλειψη παιδίας σε θέματα οικονομίας, πολιτικής και κοινωνικής αγωγής, και δημοκρατίας γενικότερα. Σε μία κοινωνία που θεωρεί ότι η πρόοδος κερδίζεται όχι με την αξιοκρατία και την ικανότητα του καθενός να παράγει αγαθά και υπηρεσίες που τιμώνται υψηλά από τους συμπολίτες του, αλλά με κινητοποιήσεις και απεργείες που εκβιάζουν την ανακατανομή του εισοδήματος από το κράτος, που θεωρεί ότι ο μεμπτός τρόπος διαμόρφωσης πολιτικής είναι όχι μέσα από την ψήφο και την ικανότητά του καθενός να πείθει τους συμπολίτες του για το ορθό της άποψης του, αλλά με βάση τους πόσους δρόμους μπορεί να κλείσει και πόσα εκπαιδευτικά ιδρύματα μπορεί να καταλάβει, λογικό είναι ο χρόνος των ανθρώπων να κατανέμεται αντίστοιχα. Έτσι, οι καταλήψεις, οι γενικές συνελεύσεις, και οι κινητοποιήσεις είναι δημοφιλείς ανάμεσα στους νέους, άλλωστε έχουν και χαβαλέ, ενώ το διάβασμα, η σφαιρική επεξεργασία των θεμάτων, και η μελέτη της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος και της πολιτικής φιλοσοφίας αποροφούν ελάχιστα τον χρόνο τους.

Το δυστύχημα είναι ότι η προαναφερθείσα έλλειψη παιδείας οδηγεί σε διαιώνηση των ανισοτήτων. Τα παιδιά των παραπάνω δυο κυρίων πιθανότατα θα αποτελέσουν τους χαμηλόμισθους του αύριο, τους διαδηλωτές τη επόμενης γενιάς, σε αντίθεση με εκείνα των οποίων οι γονείς είχαν τη δυνατότητα να τα στείλουν σε ιδιωτικά σχολεία. Και όμως, για αυτό δεν θα φταίει το καπιταλιστικό σύστημα ή η πλουτοκρατία, αλλά οι ίδιες οι κατώτερες εισοδηματικά τάξεις, καθώς θα έχουν πετάξει στα σκουπίδια μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του κοινωνικού φιλελευθερισμού απέναντι ακόμα και στον οικονομικό φιλελευθερισμό, της παροχής βασικής εκπαίδευσης μέσω της φορολογίας σε όλους τους πολίτες. Δυστυχώς, τόσο βαθιά έχουν πέσει θύματα οι πολίτες της αριστερίστικης ρητορικής, που πυροβολώντας τους εαυτούς τους στο πόδι συνεχίζουν να υποστηρίζουν πολιτικές που, αντίθετα με αυτό που διατίνονται, τους μειώνουν τη δυνατότητα οικονομικής ανέλιξης, ενώ ουσιαστικά διασφαλίζουν το συμφέρον κάποιων εις βάρος τους. Μήπως τελικά, μέχρι να αποκτήσουμε ως λαός πολιτική παιδεία, δεν έχει και μεγάλη διαφορά αν τα σχολεία είναι ανοιχτά η κλειστά?

26 σχόλια:

country boy είπε...

μαντης εισαι?

Ανώνυμος είπε...

Σε άλλο σημείο του e-rooster κάποιος φίλος με στηλίτευσε επειδή επιμένω ότι η καταστροφη της χώρας μας ήταν ο "Ανδρέας" και τα υπόλοιπα έπονται, με το λογικοφανές επιχείρημα ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε.

Και όμως, στα πρώτα εκείνα χρόνια βαφτίστηκε η αγένια "μαγκιά", δαιμονοποιήθηκαν πλήρως οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες, επισημοποιήθηκαν τα "δωράκια" των υπουργών, ενώ ταυτόχρονα διάφορα "λαϊφστάϊλ" έντυπα μετέδιδαν συνεχώς το σύνθημα ότι "μη σας νοιάζει που δεν έχετε δρόμους, αεροδρόμια,δουλειές, μετρό, αστική αξιοπρέπεια, αρκεί ένα Σαββατόβραδο στα κλάμπ και μια βδομάδα στη Μύκονο να τα ξεχάσετε όλα". "οικογένεια, ποιά οικογένεια, μη μασας ρε, άσε τη μπαχατέλα τη γυναίκα σου και πήγαινε να βάνεις λίγο "spice" στη ζωή σου".



Και φτάσαμε στο σημερινό κατάντημα μια γενιά 40ρηδων σήμερα να μην ξέρει τι της γίνεται, να μην έχει κατεύθυνση και να μην μπορεί να δώσει στα παιδιά της δυο-τρείς αρχές. Από τον κυνισμό των 90s
στην απόλυτη σύγχιση, μια γενιά υπερδανεισμένων αλλά κα ανήμπορων να αντιδράσουν γιατι δεν ξέρουν, δεν μπορούν να βρούν που είναι το λάθος...
Δεν αντιλαμβάνονται οι πάντες ότι με τη συνεχή ενόχληση των ίδιων από τους ίδιους κάποια στιγμή θα υπάρξει αντίδραση;

Ο "απλός κόσμος" που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα, από πωλήτριες των 600 Ευρώ μέχρι τα στελέχη-υποζύγια των 1000 Ευρώ -καθαρά- που είναι λίγο πάνω και λίγο κάτω από 30 χρόνών και τώρα μπαίνουν στην παραγωγή με αστείους επαγγελματικούς τίτλους και αστείους επίσης , οι Ελεύθεροι επαγγελματίες-Βέγγοι, όλοι αυτοί που ενοχλούνται γιατι δεν έχουν φωνή από τα κανάλια;

Δυστυχώς, τα κανάλια είναι υπόλογα στη συνείδηση του λαού. Οι σημερινοί μείρακες έχουν ελευθερίες ανήκουστες για άλλες εποχές. Κατεύθυνση δεν έχουν. Και στό κάτω κάτω οι δημοσιογράφοι που λένε τα διάφορα σε ποιά σχολεία στέλνουν τα παιδιά τους; σε εκείνα που προτρέπουν τους καθηγητές τους να μην κάνουν μάθημα; Γιατι τόση παραπληροφόρηση;

Τελικά μήπως η χώρα είναι υπό κατοχή και δεν το ξέρουμε;

Lion είπε...

gm2263, ουτε κατα διανοια δεν θελω να υποστηριξω τον Α.Γ.Π. (μπρρρρ) αλλα δεν μπορω να δεχτω, οτι ολα αυτα που αναφερεις εγιναν ειδικα απο εκεινον.

Δεν ειναι εποικοδομητικο να δαιμονοποιουμε εναν πολιτικο που εδρασε το '81-'89 για σημερινα *κοινωνικα* προβληματα.

Τα περιοδικα λαιφσταιλ υπαρχουν σε ολες τις χωρες του (δυτικου; ) κοσμου. Και εκει ο Α.Γ.Π. τα κατασκευασε; Γιατι στην Ελλαδα ο κοσμος μαζικα ακολουθησε τον ευκολο δρομο του λαικισμου; Νομιζεις οτι μονο στην Ελλαδα υπηρξε / υπαρχει λαικιστικο κομμα;

Το ποστ εχει - στα λογια του δευτερου συνεντευξιαζομενου πατερα - απολυτο δικιο. Το να μαθουν τα παιδια συνδικαλισμο ειναι στην σημερινη ελληνικη κοινωνια πολυ χρησιμοτερο απο το να μαθουν φυσικη, μαθηματικα και ελληνικα.

Το αν φταιει ο Α.Γ.Π. γι' αυτο η οχι, ειναι αδιαφορο. Το ερωτημα ειναι, τι κανουμε (εννοω κατι διαφορετικο απο το να μετανατευσουμε).

S G είπε...

εχω ξανασυμφωνησει με τον Γρηγορη. Μιλωντας με παλιους και κοιτωντας αλλες χωρες, εχω βρει οτι η ελληνικη δεκαετια του 80 ειναι ανεπαναληπτη στον πολιτισμενο κοσμο (και δυσκολο να βρεθει ακομα και στην λατινικη αμερικη). Ποτε στην ελληνικη ή ευρωπαϊκη ιστορια δεν απενοχοποιηθηκε ετσι η λέρα, δεν εγινε μαγκας ο τεμπελης, ωραιος τυπος η βδελλα, ινδαλμα ο ανικανος.

την ωρα που η Ισπανια του Γονθαλεθ ας πουμε εβγαινε απο πολυ χειροτερη δικτατορια, καταφερε το 80 να βαλει θεμελια τρομερης ανοδου. Ειπανε απλα: τωρα δουλευουμε, ηρθε η ωρα να ξαναβρουμε την θεση μας στην ευρωπαϊκη οικογενεια.
Εμεις ειπαμε χωρις ιχνος αξιοπρεπειας: τωρα ψαχνουμε για κοροϊδα, ηρθε η ωρα να τα φαμε απο τους λιγους Ελληνες που ειναι τοσο βλακες που τους αρεσει η δουλεια και βεβαια απο τον Φριτς.

Κατα τα αλλα ο Κωστας εχει δικιο (αληθεια που την ειδες την εκπομπη?), αυτη η κατασταση ειναι αυτοτροφοδοτουμενη. Η αμαθεια νομιμοποιημενη και ηρωωοποιημενη απο τον ΑΠ δινεται στα παιδια ως ιδανικο. Τιποτα δεν βλαπτει περισσοτερο την χωρα απο τα διεστραμμενα ονειρα των παιδιων, να μεγαλωσουν και να γινουν σαν τον μπαμπα τους, βδελλες. Πολυ σημαντικη η παρατηρηση εδω οτι θα τα καταφερουν: θα γινουν χαμηλομισθοι υπαλληλισκοι, δυσαρεστημενοι με την ζωη τους και δεν θα ξερουν το γιατι! Ειναι απλο: κανεις δεν μπορει να αισθανεται πληρης ως ατομο οταν ξυνεται ολη μερα και οταν τρωει τα λεφτα των αλλων. Αργα ή γρηγορα γεμιζει συμπλεγματα και ενοχες, που τα βγαζει ισως βριζοντας αυτους που τον τρεφουν (συμπτωση οτι αυτοι που ευνοουνται περισσοτερο απο τα κονδυλια της ΕΕ ειναι οι ιδιοι που θεωρουν στερεοτυπικα τους Γερμανους κουτοφραγκους και φασιστες? Πως αλλιως να δικαιολογησουν στο μυαλο τους οτι ζουνε με ελεημοσυνες ξενων?)

Chrysotheras είπε...

....ωραία λόγια και σταράτα (to the point!)
....τι θα γίνουν τα σημερινά μειράκια;
μα είναι απλό.
Όσα δεν ξεφύγουν από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του ωχαδερφισμού και του "..δεν έχει ανάγκη καϋμένε" της σημερινής ελληνο-μπαρόκ κοινωνίας θα αναλάβουν τους ρόλους των σημερινών "αλβανών" δουλεύοντας για τα παιδιά τους που φροντίζουν να μένουν μακριά από τα "τεκταινόμενα" και σκίζονται στο διάβασμα για να "γίνουν κάτι καλύτερο" από τους γονείς τους που ήσαν οικονομικοί μετανάστες!!

...πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.

Roark είπε...

Εγώ δεν διαφωνώ επί της ουσίας του κείμενου του Κώστα, αλλά διαφωνώ με το κάνουμε τον Ανδρέα Παπανδρέου τoν υπεύθυνο για τις ευθύνες ενός ολόκληρου λαού και την έμμεση αθώωση της ελληνικής Δεξιάς. Ο ΑΠ δεν τα έκανε όλα αυτά, τα βρήκε.

Τί ήταν η Ελλάδα πριν από αυτόν; Η εργατική και αδιάθφορη χώρα που αυτός μαγάρισε; Ή ήταν η χώρα του χωροφύλακα, του παπά, του ρουφιάνου, των δοσίλογων, των φακέλων, των θεσμοθετημένων αποκλεισμών και των διώξεων;

Η ΑΠ έκανε αξίες μας την τεμπελιά και την λαμογιά; Αν ο Αντρέας έφαγε ένα πακέτο Ντελόρ, αυτού που έφαγαν το Σχέδιο Μάρσαλ και την υπόλοιπη οικονομική βοήθεια τι ήταν; Αυτοί που έπαιρναν θαλασσοδάνεια επί χούντας τι ήταν;

Anarchist είπε...

Συμφωνώ κατά μεγάλο μέρος με το σχόλιο του gm2263.

Όχι δεν ήταν όλα όμορφα και ηθικά πριν τον ΑΓΠ, αλλά αυτός πρωτοπόρησε έφερε με τον δίχως όρια αμοραλισμό τη λαμογιά και την ψευτομαγκιά ύψιστο κατόρθωμα.

«Ε... είπαμε! Να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!».

Πρωθυπουργός της χώρας να λέει είπαμε να κάνει ένα δώράκι στον εαυτό του!!! Είναι αποδεκτό δλδ το να τα αρπάζεις από το δημόσιο αλλά μέσα σε επιτρεπόμενα όρια.

Ευθύνες φέρει εννοείται και η αντιπολίτευση εκείνης της περιόδου που απ'ότι φαίνεται κοιμόταν. Ίσως να ακολουθούσε την πολιτική του ώριμου φρούτου

Ανώνυμος είπε...

Μέχρι αύριο κάποια ώρα περιμένετε ένα τεράαααααααστιο σεντόνι

Ως τότε να πώ σε μερικούς φίλους εν τάχει τα εξής

@ Roark: Φυσικά και δεν είναι τυχαίο το ότι ο ΑΓΠ και οι κληρονόμοι του κυβέρνησαν επί 20 χρόνια. Για τους ψηφίζει ο λαός (έστω και με τον τρόπο που τους ψήφιζε) σημάινει ότι το παρελθόν είχα γραφτεί βαθειά στη μνημη τους, και όχι με ωραίο τρόπο (αν και ο Γεώργιος Παπανδρέου, παρότι κεντρώος ων, είχε και αυτός κυνηγήσει τους κομμουνιστές όσο λίγοι, μην ξεχνιώμαστε).

@ oldskipper

Αυριο θα αναλύσω τη γνώμη μου για τα περιοδικά lifestyle, τα οποία είναι μεν σήμερα σκιά του παλιού τους εαυτού (τουλάχιστον από πλευράς επιρροής) γιατι σφίξαν τα γάλατα, αλλά πιστευω ότι κατέστρεψαν μια ολόκληρη γενιά, η οποία είναι ΄σημερα γύρω στα 25-40 χονδρικά. Περισσότερα προσεχώς

Εν ολίγοις, δεν πιστευω ότιο ΑΓΠ πήρε μια΄ν αγνή χώρα και τη διέφθειρε. Απεναντίας, πιστευω οτι έιχε πάρει μια χώρα που είχε αρχίσει να στέκεται στα πόδια της (το 81 δεν ήταν η κατάσταση όπως το 67, μην τρελλαθούμε), είχε ανάγκη, και ο κόσμος τη ζητούσε, μια θεσμική αναγέννηση, και δεν ξέρω για πιό λόγο, της έδωσε μια και την έστειλε 10-15 χρόνια πίσω από ορισμένες απόψεις.

Η σύνδεση που έκανα με τον ΑΓΠ και το θέμα του post, είναι το ότι τα παυλοβιανά χαρακτηριστικά αντιδρασης απέναντι σε οποιαδήποτε νεωτερικότητα από πάντοτε από τις ίδιες και τις ίδιες και τις ίδιες επαγγελματικές ή/ και κοινωνικές ομάδες 30 χρόνια τώρα, οφείλονται, κατα την ταπεινή μου γνώμη των 43 μου χρόνων, σε καταστάσεις που εξετράφησαν την περίοδο 1981-1879. Σίγουρα και η "άλλη πλευρά" έχει πολιτικά και ηθικά πορωμένους. Θεωρώ όμως ότι η ευκαιρία που χάθηκε το 81 ήταν ανυπολόγιστη, ένα πραγματικό turning point και η κακή σπορά από τότε υπάρχει ακόμα.

Η πρότερη του 81 κατάσταση πλέον παρήλθε ανεπιστρεπτί (αλοίμονο μας αν δεν...). Και ναι, ο Ανδρέας είχε δίκιο. Εστειλε τη Δεξιά -whatever this means- στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μαζί με αυτήν όμως παραλίγο να στείλει εκεί και την ίδια την Ελλάδα...

Τα υπόλοιπα εντός των ημερών...

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι τελικά συμφωνούμε. Από όσα διάβασα όλοι θεωρούμε ότι ο ΑΓΠ φέρει τεράστια ευθύνη, όπως και ότι κάποιοι του έστρωσαν το χαλί τις προηγούμενες δεκαετίες.

Για τα περιοδικά που ενέφερε ο gm πιστεύω ότι έχει κάποιο δίκιο. Ας μην ξεχνάμε πρωτοσέλιδα στο ΚΛΙΚ επί Κωστόπουλου με θέμα αν η σωστή κυρία φτύνει ή καταπίνει. Και όμως, το ΚΛΙΚ αυτού του επιπέδου είχε γίνει must για όποιον ήθελε να είναι cool και in για να χρησιμοποιήσω εκφράσεις που τότε ήταν της μόδας. Δεν θέλω με αυτό να παραστήσω τον ηθικολόγο, απλώς να αντιδιαστείλω το ότι περιοδικά όπως τα National Geographic, Time, The Economist, κ.λπ. ελάχιστοι συμπολίτες μας τα θεωρούσαν τότε άξια ανάγνωσης. Βέβαια και πάλι θα αναρωτηθώ αν για αυτό φταίει ο Κωστόπουλος ή το αναγνωστικό κοινό και οι επιλογές του, καθώς και τα πρότυπα που προβάλλονταν από την πολιτική ηγεσία.

Σωτήρη, της εκπομπές τις παρακολουθώ στα δορυφορικά της ΕΡΤ και του Μέγκα, και μετά βέβαια αναρωτιέμαι γιατί, καθώς μου ανεβάζουν την πίεση.

Roark είπε...

Εννοείται ότι ο πραγματικός υπεύθυνος είναι ο κάθε Έλληνας. Αυτός και μόνο αυτός ευθύνεται για τις επιλογές του (αυτό ίσχυε πριν τον ΑΠ, ίσχυε με τον ΑΠ και ισχύει και σήμερα). Αυτό που νομίζω τονίζεται είναι ο ρόλος κάποιων, που έκαναν κάποιες επιλογές του πιο εύκολες.

Ανώνυμος είπε...

Ο πατέρας διδάσκει σε Λύκειο που τελεί υπό κατάληψη. Σας μεταφέρω δύο περιπτώσεις γονέων όπως μου τις μετέφερε εκείνος:

1.
Πατέρας: Μα εγώ είμαι εναντίον της κατάληψης
Καθηγητής: Και το παιδί σας πού βρίσκεται τώρα;
Π: Μέσα στην κατάληψη
Κ: Και γιατί δεν του λέτε να βγει έξω;
Π: Μπορείς να του το πεις εσύ γιατί εμένα δε με ακούει;

2η περίπτωση:
Πατέρας: (προς τους καταληψίες) -Μπράβο παιδιά, κρατάτε μην υποχωρείτε, μην τη σταματάτε την κατάληψη να σηκωθεί να φύγει ο πούστης που κυβερνά.

Δέχομαι ότι οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ 81-90 ανέθρεψαν μια γενιά των σημερινών γονέων με τη νοοτροπία της ασυδοσίας ,της ατιμωρησίας, του αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη κλπ κλπ. Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι οι άνθρωποι που φέρονται έτσι είναι και άμοιροι ευθυνών.
-Για τη σημερινή όμως γενιά ,της συνύπαρξης με μετανάστες, των λιγότερων δημοσίων υπαλλήλων, της παντοδυναμίας των εκδοτών και των καναλαρχών, ποιος ευθύνεται; Ποιος ευθύνεται και οι νέοι μεγαλώνουν αντιαμερικανοί και αντισημιτιστές; Πάλι οι πατεράδες τους; Με αυτή τη λογική μήπως κάποια στιγμή θα βρεθούμε στους αρχαίους Έλληνες; Μήπως για το σήμερα ευθύνεται το σήμερα και όχι το χθες και το προχθές;

Ανώνυμος είπε...

Θα έλεγα για τον ΑΠ ότι έβαλε όλη τη σαπίλα που κληρονόμησε από τους προηγούμενους σε όμορφο αριστερίστικο περιτύλιγμα και μας την ξαναπροσέφερε σαν κάτι νέο, όμορφο και απενοχοποιημένο. O ΑΠ συντήρησε με τρέντι τρόπο την ανοησία και τη διαφθορά στην ελληνική πολιτική για μερικά ακόμα χρόνια. Αν δεν ήταν αυτός θα ήταν ένας άλλος, ξέρετε πόσοι περίμεναν στην ουρά; Έ, αυτός το έκανε με ζιβάγκο, κάποιος άλλος θα το έκανε με φαβορίτες ή φουντωτό μουστάκι, όλοι πάντως θα το έκαναν με στυλ, αυτό είχε σημασία, σημασία είχε να νοιώσει ο έλληνας ότι φεύγει ο μπαμπούλας της δεξιάς.

Δε θεωρώ ότι η ελληνική κοινωνία έχει πολύ μέλλον. Βρίσκεται στην παρακμή της, τι να κάνουμε; Να την επαναφέρουμε στη ζωή με το ζόρι; Ε, δε γίνεται. Θα προσπαθήσω να είμαι αξιοπρεπής και να μην εκνευρίζομαι με τους ελλαδίτες και στην ανάγκη θα μεταναστεύσω. Πρώτα όμως πρέπει να πληρώσω τα λύτρα για να μου βγάλουν καινούριο διαβατήριο.

Μέχρι τότε θα στηρίζω οποιαδήποτε προσπάθεια στηρίζεται σε ιδεολογία και όχι σε παραλογισμούς. Αυτό τον καιρό νομίζω ότι είναι η ΦΣ αυτή η προσπάθεια. Θα την ψηφίσω όχι γιατί πιστεύω ότι θα καταφέρει να μπει ποτέ στη βουλή αλλά περισσότερο από σεβασμό στον εαυτό μου.

S G είπε...

"Είναι δυνατόν δύο άνθρωποι να χαράξουν την καθημερινή συμπεριφορά εκατομμυρίων επί σειρά ετών;"

Νελσον Μανντελα. Αδολφος Χιτλερ. Φιδελ Καστρο. θες κιαλλους?

φυσικα πιστευω στην ατομικη ευθυνη. Αλλα ενα ατομο μπορει να φερει μεγαλες αλλαγες στην πορεια μιας χωρας, πως να το κανουμε. Θεωρω καθε λέρα σημερα ατομικα υπευθυνο για την διαφθορα του και την προστυχια του. Αναγνωριζω ομως επισης οτι ο ΑΠ εν μερει του ανοιξε τον δρομο.

Roark είπε...

Σίγουρα σε ένα ολκληρωτικό καθεστώς που επιβάλλεται με την βια, οι ελεύθερες επιλογές των ανθρώπων είναι λιγότερες και η ευθύνη μικρότερη. Αλλά μήπως εύκολα αθωώνουμε πάλι τους Γερμανούς για τον Χίτλερ. Η μάζα που δεν εξαναγκάστηκε αλλά ενθουσιωδώς ακολούθησε όμως; Όχι μόνο δεν φέρει ο Χίτλερ την ευθύνη για την συμπεριφορά της μάζας, αλλά φέρει ευθύνη η μάζα για την συμπεριφορά του Χίτλερ που επιδοκίμασε.

Lion είπε...

Δεν θελω να παρω θεση για τον Χιτλερ (ειμαι ολιγος), θελω ομως να επισημανω το εξης: απο το '44 μεχρι σημερα εχουν γραφτει 100δες 1000δες ιστορικες μελετες και διατριβες απο τους γερμανους γυρω απ' το φαινομενο.

Πολλοι ιστορικοι υποστηριζουν, οτι ο Χιτλερ *δεν* στηριχτηκε στην ανοχη της μαζας (αρα ο λαος δεν ειναι υπευθυνος).

Πιστευω οτι πρεπει να κανουμε μερικους διαχωρισμους. Προφανως ο ΑΓΠ δεν συγκρινεται με τον Χιτλερ. Προφανως ( ; ) το να φερει ο λαος συλλογικη ευθυνη για τον ηγετη του - οπως στην περιπτωση του ΑΓΠ - δεν σημαινει τιποτα για την συλλογικη ευθυνη ενος αλλου λαου σε μια διαφορετικη ιστορικη στιγμη.

ultrasonic15 είπε...

Η ουσία βρίσκεται σε κομμάτι φράσης του αρχικού ποστ:

"Μήπως τελικά, .... , δεν έχει και μεγάλη διαφορά αν τα σχολεία είναι ανοιχτά η κλειστά"

Ακριβώς αυτό.
Τα σχολεία λειτουργούσαν και λειτουργούν, όσο λειτουργούν, βασιζόμενα στην καλή θέληση κάποιων ανθρώπων. Οι εργαζόμενοι στα σχολεία εκεί κάνουν εφαρμογή - όπως και όλη η κοινωνία - της ΗΣΣΟΝΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ.
Γιατί να κάνω κάτι παραπάνω απ' το λιγότερο? λέει ο μέσος δάσκαλος - καθηγητής. Τι θα αποκομίσω?

Γιατί να κάνω κάτι παραπάνω απ' το λιγότερο? λέει ο μέσος υπάλληλος γενικά του δημόσιου τομέα. Τι θα αποκομίσω? Άσε που θα με πούνε και μαλάκα.

Γιατί να κάνω κάτι παραπάνω απ' το λιγότερο? λέει ο μέσος υπάλληλος του ιδιωτικού τομέα (λιγότερο εξασφαλισμένος από τους δύο παραπάνω, αλλά υπάρχει σε ανησυχητικό βαθμό έλλειψη ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ – ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ στον ιδιωτικό τομέα). Σε πόσες δουλειές του γεμάτου ανταγωνιστικότητα και ορθάνοιχτου στην επιχειρηματικότητα ιδιωτικού τομέα (εννοείται ότι αυτό είναι ειρωνικό) δίνεται η δυνατότητα στους εργαζομένους να δημιουργούν, προσφέρουν δυναμικά, πρωτοπορήσουν?
Υπάρχει δυνατότητα για ελεύθερο επιχειρείν και δημιουργία ή κατά κανόνα στον ιδιωτικό τομέα πρωταγωνιστούν τα κλειστά club, και η άμεση εξάρτηση από το δημόσιο?
Ελάχιστες εταιρείες είναι εξωστρεφείς πραγματικά και δεν ασκούν έναν αέναο εσωστρεφή αυνανισμό, βασιζόμενο σε συμπιεσμένες αμοιβές για να τη βγάλουμε, αφού ο μέσος επιχειρηματίας ή ισχυρό στέλεχος του ιδιωτικού τομέα στην ελλάδα έχει τόση σχέση με την πρωτοτυπία, τη φρέσκια σκέψη και τελικά με την επιχειρηματικότητα όση το τας κεμπάπ με τη λαπαροτομή.
Και ο ιδιωτικός τομέας – και η οικονομία και η νοοτροπία έχουν μπολιαστεί με αυτή τη νοοτροπία του “κύριέ μου, αφού παίζω με σημαδεμένη τράπουλα, θα αποδώσω – προσπαθήσω ανάλογα – να βρω και καμιά άκρη να πάρουμε καμιά δουλειά…”. Όλα περιστρέφονται γύρω από τα εγχώρια – δηλαδή το δημόσιο, γνωστούς, συγγενείς ,φίλου και κουμπάρους
Ποιες εταιρείες πρωτοπορούν διεθνώς και κάνουν τη διαφορά? Μπορώ να πω ίσως 3-4 - 10… αλλά φτάνουν αυτές? Διαμορφώνουν τη μέση κατάσταση αυτές?

Αφού όλα έχουν τη νοοτροπία του δημοσίου. Και όλα έχουν μπολιαστεί με την αρχή της ΗΣΣΟΝΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ.


Όσο για αυτά που γίνονται στα σχολεία τον τελευταίο καιρό, αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι οι καημένοι γονείς’ που θέλουν ν’ ανοίξουν τα σχολεία γιατί ‘δεν έχουν πού να αφήσουν τα παιδιά τους’.
Καλύτερα: ‘δεν έχουν πού να παρκάρουν – ξεφορτωθούν τα παιδιά τους’ (έστω γιατί μοιραία τρέχουν/τρέχουμε για τις δουλειές και για διάφορα).

Αυτό είναι το σχολείο σήμερα ρε. ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΠΑΙΔΙΩΝ. Και στα παπάρια τους των γονέων το αν λειτουργεί καλά ή όχι. Άλλωστε τι λειτουργεί καλά around? Τι λειτουργεί αξιοκρατικά?
‘Λες και αν είναι καλός ο δάσκαλος θα έχει αυτό αντίκτυπο στο παιδί μου και σε μένα’ σου λέει ο άλλος – αφού η χώρα στηρίζεται στα ΚΛΕΙΣΤΑ CLUB, στις ΚΟΥΜΠΑΡΙΕΣ και στην ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ. Σου λέει: ‘Εμένα αυτό που με καίει πρωτίστως είναι πού να παρκάρω τα παιδιά μου την ώρα που θα τρέχω στον αγώνα δρόμου της καθημερινότητας.’

Κάπως έτσι βλέπω τα πράγματα – τα οποία είναι σε μια βαλτώδη ισορροπία – αδράνεια – αυταρέσκεια – παθητικότητα – ανικανότητα.
Βρωμάει το πράμα from top to bottom.
Από την κορυφή την πολιτικών ηγεσιών (όπου το νούμερο ένα προσόν είναι φράσεις όπως: γιος, κόρη, ανηψιός ανηψιά, ξαδέρφη, κουμπάρος, μπατζανάκης κλπ), την αλυσοδεμένη στα κλειστά club οικονομία, το θεοποιημένο νομικό μας πολιτισμό (τον εθνικό μας καρκίνο δηλαδή), την κουλτούρα που βγάζουμε έως και την κατάσταση που βλέπει ο οποιοσδήποτε στην καθημερινότητα.

Άρα, το τελευταίο που θα κάνει τη διαφορά είναι αν θα παρκάρουμε/νε τα παιδιά μας στα σχολεία μετά από6 ή από 10 βδομάδες.

Υ.Γ.: λυπάμαι για τα κεφαλαία, αλλά δεν έχω καλό editor για να κάνω bold και άλλα τέτοια φτιασίδια….

S G είπε...

"SG ηρέμησε γιατί έχασες την μπάλα. Μιλάμε για λειτουργούσα δημοκρατία και για συμπεριφορά πολιτών σε ελεύθερη κοινωνία."

ξερω ακριβως που ειναι η μπαλα! :-)

γιατι, ο Μανντελα και ο Καστρο συγκρινονται νομιζω. Ειδικα ο Μανντελα ανελαβε να οδηγησει μια πολυ σοβαρη μεταβαση. Οπως και ο Παπανδρεου που επρεπε να σφραγισει την μεταπολιτευση. Αποδειχτηκε οχι μονο ανεπαρκης αλλα και εγκληματικα κακος.

Ανώνυμος είπε...

Ultrasonic, χύμα κουβέντες αλλά σωστές.

Ανώνυμος είπε...

Για λόγους που έχουν να κάνουν με την επαγγελματική ιδιότητα μου καιμόνον, επιτρέψτε μου την ανωνυμία, με την διαβεβαίωση της έντιμης και απροκατάληπτης αναφοράς σε γεγονότα που γνωρίζω από πρώτο χέρι.
Λοιπόν, επειδή πιστεύω ότι έιναι κακό το 2006 να τελούμε υπό την επήρεια μύθων, πολλώ δε μάλλον βολικών, επιτρέψτε μου μια μικρή συνεισφορά στην συζήτηση για το περίφημο-δωράκι ή δώρο των 500. Περί τα μέσα του 1985, μετά τη 2η νίκη ΠΑΣΟΚ, στο Ε.Γραφείο συζητούσαν μεταξύ άλλων και για το επενδυτικό της ΔΕΗ. Πρόεδρος της,καθηγητής-τότε και τώρα- του ΕΜΠ, ο οποίος αθωώθηκε σε όλους τους βαθμούς της Δικαιοσύνης, από πρωτοδικείο έως Α.Πάγο, και γι αυτό παρέλκει η αναγραφή του ονόματος του. Σε εκείνη την συνεδρίαση, πανίσχυρος υπουργός, μέλος του Ε.Γ, διαφώνησε με τις επιλογές της ΔΕΗ, για λόγους προφανείς... Αυτός έβαλε στο στόμα του Ανδρέα την κουβέντα για το δώρο, και μέσω γνωστού δημοσιογράφου την ενστάλαξε, έκτοτε, στην συλλογική συνείδηση. Ο ίδιος άνθρωπος-δεν ζεί πλέον-φιλοδοξούσε να διαδεχθεί τον Ανδρέα,εν ζωή,όντας εξαιρετικά δημοφιλής. Επρεπε όμως, να απομειώσει τον ιδρυτή, παρουσιάζοντας τον διεφθαρμένο έως μυελού οστών. Ο διάλογος για να είναι αποδοτικός και λυτρωτικός προϋποθέτει καλοπροαιρετους, ενημερωμένους και απαλλαγμένους από την Μητσοτακίζουσα ηθικοπλαστική ρητορική του τότε, η οποία άλλωστε υπηρξε και ο μοχλός για την ανατροπή του Ανδρέα, όπως μπορούν να βεβαιώσουν οι εν ζωή σύμβουλοι-όχι από τη Ν.Δ-του Μητσοτάκη...
Πάμε τώρα στις ευθύνες του Ανδρέα και την Αγία Ελλάδα.
α) Το ΠΑΣΟΚ του 1974 είχε ανάγκη από μια κοινωνική βάση, πολύ ευρύτερη από αυτήν που θα μπορουσε να εξασφαλίσει η Ενωση Κέντρου. Μοναδικός τρόπος ήταν η είσοδος στο πολιτικο-οικονομικό προσκήνιο των ηττημένων του εμφυλίου κι όσων η ζωή τους καταστράφηκε επειδή δεν είχαν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων (άραγε θα ζητήσει ποτέ κανείς συγγνώμη απ΄αυτούς τους ανθρώπους). Η είσοδος αυτή, παρά τις αντιδράσεις της τότε ηγεσίας της Ν.Δ, έγινε με το μικρότερο δυνατό κόστος, για την κοινωνική συνοχή,καθώς μόνο ο Ανδρέας με τον παραμυθητικό λόγο του μπορούσε να καθοδηγήσει τις συναισθηματικές αντιδρασεις, όσων βρέθηκαν ξαφνικά στο φώς της ημέρας.
β) Η στρατηγική αυτή είχε ως αναγκαίο συμπλήρωμα το κήρυγμα χειραφέτησης από τον Καραμανλικό πατερναλισμό.
γ)Δυστυχώς το μήνυμα Ανδρέα για ελευθερία εισπράχθηκε κι ερμηνεύθηκε ως σύνθημα σε ελευθεριότητα.Αυτό συνιστά την ευθύνη του, γιατί δεν υπολόγισε σωστά τις ηθικές αντοχές-καθήκον,δικαιώματα δηλαδή-της δομημένης κοινωνίας.
δ) Είμαι σε θέση να γνωρίζω πολύ καλά την καταλυτική επίδραση-κυρίως ψυχολογική-που είχε στον Ανδρέα η συνειδητοποίηση της βαθύτερης Ελλάδας, καθώς θρυμμάτιζε την εικόνα που είχε ενσωματώσει ως πολίτης της αλλοδαπής για τους Ελληνες και τον τόπο του. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι κάπου εκεί παράτησε και ο ίδιος το παιχνίδι. Εκεί περί τα μέσα του ΄80.
Στην Γαλλία της απελευθέρωσης πάνω από 10.000 εκτελέσθηκαν-μόνον το 1/3 με δικαστικές αποφάσεις-ως συνεργάτες των Γερμανών. Ο ντε-Γκόλ νομιμοποίησε την σφαγή,ως αναγκαία ηθική κάθαρση, από την υβριν του δοσιλογισμού και του Βυσί. Στην Ελλάδα, οι αντίστοιχοι επάνδρωσαν την κρατικη μηχανή! Οσο για την περίφημη ελληνική αστική τάξη, αρκεί η αναφορά στην περιγραφή της από τον Ε. Αβέρωφ, στο "Φωτιά και Τσεκούρι", και η δριμύτατη καταγγελία της από τον απεσταλμένο του Τρούμαν, Πώλ Πόρτερ ( Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα, Μεταμεσονύχτιες εκδοσεις, Αθήνα 2006). Και τέλος, μια απορία: Τί σόϊ φιλελεύθερη αντίληψη είναι αυτή που εμπνέει αρές κατά του Ανδρέα και αφήνει στο απυρόβλητο την ιδεολογική τυραννία που έχει επιβάλει στη χώρα το ΚΚΕ;

Ανώνυμος είπε...

@Ανώνυμο:"Τί σόϊ φιλελεύθερη αντίληψη είναι αυτή που εμπνέει αρές κατά του Ανδρέα και αφήνει στο απυρόβλητο την ιδεολογική τυραννία που έχει επιβάλει στη χώρα το ΚΚΕ; " αν διάβαζες πιο συχνά θα έβλεπες και εσύ ότι το ΚΚΕ είναι συνεχώς στο στόχαστρο και όχι στο απυρόβλητο.
Μην πιάνεσαι από ένα περιστατικό, όταν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε από το 81 έως το 90 με τον ΑΠ στο τιμόνι. Φυσικά δεν υποστηρίζω την εύκολη λύση, ε ο Αντρέας μας έκανε κακούς πολίτες ,εμείς κάναμε έτσι τα παιδιά μας, τι να κάνουμε άλλο το κακό έγινε.
Αυτό λέγεται ωχαδερφισμός και φυγοπονία. Τις αρνητικές συνέπειες της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ από το 81 τις επεσήμανες και μόνος σου.

@lutrasonic: "Και στα παπάρια τους των γονέων το αν λειτουργεί καλά ή όχι. Άλλωστε τι λειτουργεί καλά around? Τι λειτουργεί αξιοκρατικά? " Μη γίνεσαι ισοπεδωτικός. Κάθε γονέας θα ήθελε για το παιδί του το καλύτερο ,άρα και το καλύτερο σχολείο και τις περισσότερες και καλύτερες γνώσεις. Εντάξει δε θα μεταγράψει το παιδί του στην άλλη άκρη της πόλης επειδή η ποιότητα εκεί είναι καλύτερη ,αλλά δεν νομίζω ποτέ να υπήρξε γονές που να είπε σε παιδί "μη διαβάζεις μόνο με μέσο βρίσκεις δουλειά".

Anarchist είπε...

Tassos said :

Μιλάμε για λειτουργούσα δημοκρατία και για συμπεριφορά πολιτών σε ελεύθερη κοινωνία.

Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι διαφωνω και γενικά πιστεύω πως κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν.

Αλλά, ενδιαφέρουσα θεωρώ kai την άποψη που παρατίθεται από τον Χ. Γιανναρά, στις 28-09-2003 στην επιφυλλίδα του στην καθημερινή με τίτλο H απαιδευσία ως πολιτική παθογένεια Ο Χ.Γιανναράς κάνει ιδιαίτερη μνεία στο βιβλίο του Robert Kapla ¨Φαντάσματα των Βαλκανίων¨

Σε καλοκαιρινή θαλάσσια διαδρομή με κατάμεστο πλοίο, έτυχε να διαβάζω σε μια γωνιά το βιβλίο του Robert Kapla«Φαντάσματα των Bαλκανίων». Eβγαζα πότε πότε και το μολύβι μου να υπογραμμίσω φράσεις όπως: «Tο μοναδικό φασιστικό καθεστώς που πέτυχε στην Eλλάδα, ήταν ίσως αυτό του Aνδρέα Παπανδρέου. Oι δικτατορίες τόσο του Mεταξά όσο και των συνταγματαρχών δεν κατάφεραν να αποκτήσουν ευρεία λαϊκή υποστήριξη. O Παπανδρέου το πέτυχε».

Σε άλλη σελίδα υπογράμμισα: «O 20ός αιώνας τελειώνει με την Eλλάδα να έχει μείνει τρομακτικά πίσω, εξαιτίας της οχτάχρονης εξουσίας ενός ανθρώπου που κατάστρεψε την εθνική οικονομία, έφερε την αναρχία της Mέσης Aνατολής στο κατώφλι της χώρας, έπαιξε ανεύθυνα με τις αρχές της ίδιας της δημοκρατίας». Aλλού: «O Παπανδρέου θεωρούσε την αδέσμευτη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία σαν το ιδανικό για την Eλλάδα πρότυπο... Για το καθεστώς του Kαντάφι δήλωνε ότι δεν ήταν στρατιωτική δικτατορία, το αντίθετο μάλιστα, πρόκειται για διακυβέρνηση κατά το πρότυπο της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας... Eπαινούσε τον ηγέτη της Oυγκάντας Iντι Aμίν γιατί μάχεται ενάντια στα μητροπολιτικά κέντρα της Δύσης... Oι εσωτερικές λειτουργίες στο κόμμα του Παπανδρέου φανέρωναν ολοκληρωτισμό που δεν είχε προηγούμενο στην Eλλάδα πέρα από το κομμουνιστικό αντάρτικο κίνημα... O Παπανδρέου ήταν το γνησιότερο από τα φαντάσματα των Bαλκανίων, ένας άντρας της εποχής μας που κινιόταν στα βάθη του σκοτεινότερου βαλκανικού παρελθόντος... H εμπειρία της γνωριμίας με τον Παπανδρέου έμοιαζε σαν χειραψία με κάποια διασημότητα του υποκόσμου».

Kαθισμένος απέναντι ένας περίπου συνομήλικός μου συνταξιδιώτης με κοίταζε περίεργα να υπογραμμίζω. Eίχε δει τον τίτλο του βιβλίου και με ρώτησε αν είναι ενδιαφέρον. Aπάντησα ότι το βρίσκω καλογραμμένο, αλλά βασισμένο υπερβολικά στη ματιά του ρεπόρτερ. Eγινε πασίγνωστο στη διεθνή αγορά, όταν ο πρόεδρος Kλίντον δήλωσε ότι αυτό ήταν το βιβλίο που διάβαζε όλη τη νύχτα, προτού δώσει το πρωί την εντολή να αρχίσει ο βομβαρδισμός της Σερβίας.

O συνταξιδιώτης μου παρακάλεσε να ρίξει μια ματιά στο ανάγνωσμά μου. H ματιά ήταν αρκετή για να το πετάξει καταγανακτισμένος – προφανώς είχε διαβάσει τις υπογραμμισμένες από μένα φράσεις: «Δεν ξέρει τι του γίνεται», αποφάνθηκε για τον συγγραφέα. «Eίναι ανθέλληνας όπως οι περισσότεροι Aμερικάνοι, ίσως και πληρωμένος. Bρίζει φασίστα τον Aνδρέα Παπανδρέου που όλη η Eλλάδα τον λάτρεψε».

Δεν υπήρχε περιθώριο για συζήτηση, απλώς του αντέτεινα, σαν να χαριτολογούσα, ότι είναι γόνιμο να ξέρει κανείς και την άποψη την αντίθετη με τη δική του. Oμως, η αντίδραση του άγνωστου συνταξιδιώτη αναζωπύρωσε μέσα μου τη χειροπιαστή αίσθηση της ματαιότητας των ειλικρινέστερων επιθυμιών μας για ανθρώπινη συνεννόηση, αμερόληπτο διάλογο, απροκατάληπτη κρίση. Mε τον συγκεκριμένο συνομιλητή και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες (ή εκατομμύρια) ανάλογου φρονήματος Nεοέλληνες θα ήταν αδύνατο το εγχείρημα να κρίνουμε νηφάλια τον Aνδρέα Παπανδρέου, να αποτιμήσουμε ψύχραιμα τι θετικό και τι αρνητικό κληροδότημα κατέλιπε στη ζωή μας. Eξίσου αδύνατο θα ήταν να συμφωνήσουμε με κάποιους άλλους συμπολίτες στην εκτίμηση για τον Kωνσταντίνο Kαραμανλή και με κάποιους άλλους για τον Nίκο Zαχαριάδη.

Δεν έχει νόημα να προσπαθεί κανείς να καταδείξει σε έναν θρησκόληπτο τη θρησκοληψία του ή στον κομματικά στρατευμένον την αχρήστευση της λογικής και της κρίσης του. Δεν υπάρχει περιθώριο συνεννόησης. Oι άνθρωποι πιστεύουμε ακράδαντα ότι είναι απροκατάληπτες και ελεύθερες οι επιλογές μας, οι απόψεις και πεποιθήσεις μας, ότι υπερασπίζουμε «αρχές», «αξίες», «κοινωνικούς στόχους», «ιστορικές πραγματικότητες». Δύσκολο πολύ, συχνά αδύνατο να διακρίνουμε αυτό που αληθινά συμβαίνει: Oτι είμαστε συχνά και ασυνείδητα υποταγμένοι σε ορμέμφυτα εγωτικής αυτοάμυνας, ότι οι «πεποιθήσεις» και επιλογές μας υπηρετούν ενστικτώδεις απαιτήσεις για σπουδαιοφάνεια, επιβολή, ναρκισσικές ψευδαισθήσεις. Δεν έχουμε την παιδεία και καλλιέργεια που προϋποθέτουν οι υπεύθυνες πολιτικές επιγνώσεις.

Γι’ αυτό έχει καταντήσει η πολιτική θλιβερό κουκλοθέατρο και οι κυβερνώντες συμπεριφέρονται σαν να είμαστε οι πολίτες παθολογικά ηλίθιοι, κρετίνοι. Eχουν μέτρο και οδηγό της συμπεριφοράς τους απέναντί μας τα όσα εμείς αντιπαρερχόμαστε σαν ασήμαντες ειδήσεις. Eννοώ στατιστικά στοιχεία, όπως αυτά που δημοσίευε η «Kαθημερινή» τις προάλλες (10.9.2003) για το μορφωτικό μας επίπεδο στην Eλλάδα σήμερα: Oτι το 33,68% των ατόμων ηλικίας 20 ώς 64 ετών δεν έχουν τελειώσει ούτε την υποχρεωτική σχολική εκπαίδευση. Oτι μόνο το 44% έχουν απολυτήριο λυκείου – το 56% του ελλαδικού πληθυσμού στερείται ολοκληρωμένης εγκύκλιας παιδείας. Kαι, δυστυχώς, δεν έχουν στατιστικά μετρηθεί οι λειτουργικώς αναλφάβητοι.

Mόνο με αυτούς τους τρομακτικούς αριθμούς μπορεί να εξηγηθεί, γιατί ο πρωθυπουργός σήμερα μας μιλάει σαν να είμαστε δίχως μνήμη, κρίση και λογική, γιατί το κόμμα του, είκοσι χρόνια τώρα, αναζωπυρώνει τον εμφυλιοπολεμικό κρετινισμό, γιατί προσβάλλει ο πρωθυπουργός το αισθητήριο της κοινωνικής αξιοπρέπειας, μοιράζοντας υπουργεία σε πρόσωπα προκλητικής μικρόνοιας και ανικανότητας και γιατί σε ανάλογες επιλογές «στελεχών» τον μιμείται συνεπέστατα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Mόνο με την αδυσώπητη στατιστική καταμέτρηση του επιπέδου καλλιέργειας των Nεοελλήνων σήμερα μπορεί να ερμηνευθεί το αποτροπιαστικό επίπεδο χαμέρπειας και ιδιωτείας των τηλεοπτικών καναλιών, ο ανατριχιαστικός μουσικός εκβαρβαρισμός κάθε σπιθαμής του ελλαδικού χώρου, η ραγδαία αποσάθρωση της σύνταξης, γραμματικής και φωνητικής εκφοράς της γλώσσας και μύρια όσα ανάλογα συμπτώματα καλπάζουσας κοινωνικής παρακμής. Mόνο με δεδομένο τον εκφυλισμό της κριτικής ικανότητας και των αντανακλαστικών αξιοπρέπειας του Nεοέλληνα γίνεται κατανοητό το ποιοι πολιτικοί έρχονται πρώτοι στην προτίμηση των ψηφοφόρων, ποιες εφημερίδες πρώτες σε κυκλοφορία, ποιες «πολιτικές» εκπομπές πρώτες σε τηλεθέαση.

Δύσκολο να προβληματιστεί οπαδός, αν «ο Aνδρέας Παπανδρέου ήταν το γνησιότερο από τα φαντάσματα των Bαλκανίων». Aκόμη δυσκολότερο να καταλάβει η αξιωματική αντιπολίτευση ότι δίχως ραχοκοκκαλιά κοινωνικού οράματος, δίχως πρόταση όχι διαχειριστικής αλλά κοινωνικής αλλαγής, δεν έχει ελπίδες να κυβερνήσει τον τόπο. Eστω και αν κατάφερνε (πράγμα πολύ αμφίβολο) να εκλεγεί (επιτέλους κάποτε) στην εξουσία.

Ανώνυμος είπε...

@ anonymous

Μπαίνω πολύ στον πειρασμό, με βάση τα όσα αναφέρεις, να δώσω συγχωροχάρτι στον Ανδρέα, και αυτό για αρκετούς λόγους. Πρώτον γιατί ως διδάκτωρ της Οικονομικής επιστήμης σέβομαι τις σπουδές του και τις γνώσεις του στο αντικείμενο. Δεύτερον, διότι συμμερίζομαι σε πολλά σημεία τις απόψεις που εξέφραζε στην αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας (ή και πριν), μέχρι δηλαδή τη σύλληψή του από τη δικτατορία και την εξορία του. Τρίτον, διότι ως Έλληνας του εξωτερικού καταλαβαίνω πόσο έυκολο ήταν, λόγω της αγάπης του για την πατρίδα, να σχηματίσει υπερβολικά αισιόδοξη εικόνα για τον χαρακτήρα του Ελληνικού λαού.

Αδυνατώ όμως να πιστέψω ότι κάποιος με τη χαρισματική προσωπικότητα του Ανδρέα ήταν τόσο δέσμιος των "παθών" των ψηφοφόρων όσο τον παρουσιάζεις. Αλλά και αν είναι έτσι και απλώς τα παράτησε αφήνοντας τους "βαρβάρους" να κυβερνάν, τότε φέρει ευθύνη διότι συνέχισε να νομιμοποιεί με την παρουσία του και το βάρος του ονόματός του όλους αυτούς. Αντί να αποσυρθεί από την πολιτική όπως θα όφειλε, συνέχισε να κυβερνά και να απολαμβάνει όλα τα προνόμια της εξουσίας. Κρουαζιέρες με κότερα επιχειρηματιών, γεροντοέρωτες με όλα τα παρεπόμενα, κ.λπ. Από τη στιγμή που έκανε τη διατήρησή του στην εξουσία αυτοσκοπό, και ανέδειξε τον πολιτικό αμοραλισμό ως βασικό χαρακτηριστικό της εξουσίας, φέρει βαρύτατες ευθύνες.

S G είπε...

μια και καναμε τον ΑΠ το θεμα:

αναρχικε πολυ ενδιαφεροντα ολα αυτα, σχεδον μου έρχεται να αγορασω το βιβλιο. Συμφωνω σχεδον 100% με τον Καπλαν. (Καπλαν? τουρκικο ονομα νομιζω! πρακτορας ειναι, πρακτορας!)

Κωστα η αντιπαθεια μου για τον ΑΠ ξεκινα πρωτα και κυρια απο το γεγονος οτι ενω ηταν ακαδημαϊκος οικονομολογος (μαλιστα καθηγητης μου στην Βοννη τον ειχε προλαβει στο Μπερκλεϋ και λεει οτι ηταν αρκετα δυναμικος, αν και περισσοτερο πολιτικος παρα επιστημονας :-) ) τα πηγε τοσο ασχημα. η δεκαετια του 80 στην Ελλαδα ειναι ανευ πρηγουμενου στην Ευρωπη, τοσο χαλια και να ηθελε δεν θα μπορουσε να τα παει ενας αλλος.

Στην πορεια αρχισα να το ψαχνω και να βλεπω οτι ο ανθρωπος κανονικα ειπε οτι ονειρο του ειναι να γινουμε αλβανια, ειπε οτι η Λιβυη ειναι προτυπο δημοκρατιας, πηγε να μας φορτωσει ολα τα τριτοκοσμικα καθιζηματα για προτυπα κτλ κτλ ΔΕν μπορω να καταλαβω πως ενας πολιτικος μπορει να ειναι τοσο επιζημιος για μια χωρα και ακομα να του αφιερωνουν δρομους.

Ανώνυμος είπε...

Σίντεϋ Χούκ: Ο ηγέτης πρέπει να στηρίζεται πάνω σε ένα συνασπισμό «μιας στενής ομάδας υπασπιστών … και σε μια πλατύτερη ομάδα του πληθυσμού». Συνεπώς ο ηγέτης μετατρέπεται σε εργαλείο ενός ιστορικού ή ταξικού σκοπού. Δεν είναι ένα πιόνι των ιστορικών και κοινωνικών δυνάμεων.
Μάρσαλ Φίσγουϊκ: Ο ηγέτης αναφέρεται στις ψυχολογικές ανάγκες του λαού της εποχής του.
Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, αλλά αισθάνομαι ότι χρωστώ μερικές πληροφορίες.
Ο Ρόμπερτ Κάπλαν ήταν ανταποκριτής αμερικανικών ΜΜΕ στην Αθήνα, επί Ανδρέα και Ρήγκαν. Σύχναζε στο επι της Βουκουρεστίου Stage Coach-νυν Βιλδιρίδης-και δεν ήταν πράκτορας, ούτε Τούρκος. Απλώς ενσωμάτωνε στην κριτική του την θεώρηση του Σταίητ Ντηπάρτμεντ, κι άλλων υπηρεσιών των ΗΠΑ. Συμβαίνει συχνά σε όσους εργάζονται στο εξωτερικό. Μου έχει συμβεί και είναι εξαιρετικά δύσκολο να το αποφύγεις, πιστέψτε με. Το υπερβολικό της κριτικής του για τον Ανδρέα, την ακυρώνει αυτόχρημα. Ο Κάπλαν είναι γνωστός δημοσιογραφος στην χώρα του, λιγότερο βέβαια από τον Τόμας Φρήτνμαν. Οσοι τον γνωριζουμε από τότε,μπορούμε να αντιληφθούμε τις σκοπιμότητες της γραφής του, αλλά και να εκτιμήσουμε τηνσυνεισφορά του στην βιβλιογραφία και στον ιστορικό του μέλλοντος.Σε ένα επόμενο βιβλίο του, νομίζω την "Επερχόμενη αναρχία" υποστήριζε ότι η δημοκρατία δεν είναι για όλους κατάλληλο πολίτευμα. Οι απόψεις του αυτές μάλιστα αποτέλεσαν αντικείμενο ειδικής-κλειστής σύσκεψης προβληματισμού-στον ΟΗΕ. Το ότι ο Κλίντον απόφάσισε να λύσει ένα πρόβλημα με ιστορικό υπόβαθρο και φορτήσεις 7 αιώνων με τις βόμβες,διαβάζοντας ένα-1-βιβλίο, νομίζετε ότι περιποιεί τιμή στην αμερικανική εξωετερική πολιτική ή μήπως δικαιώνει όσους κάνουν σημαία κριτικής τον πολιτισμικό πρωτογονισμό των αμερικανών;
Για κάθε κρίση του Κάπλαν μπορώ να σας παραθέσω τις κρίσεις του Μόντυ Στέρνς και Μπόμπ Κήλλυ, πρεσβευτών των ΗΠΑ, του Γκαλμπραίηθ, της Θάτσερ ή του Κόλ ή του Ευτύχιου Βορίδη, και πολλών άλλων, για τον Ανδρέα. Ας αφήσουμε τις υπερβολές. Ηταν δικτατορία η Ελλάδα το ΄81-89; Δεν τιμούν το επίπεδο της συζήτησης. Αυτά τα έλεγε ο γραφικός Βούλτεψης στη Ρηγίλλης και διασκέδαζε ο Μητσοτάκης. Τον Ανδρέα θα τον κρίνετε διαβάζοντας τις ομιλίες-δηλώσεις πρωτογενώς κι όχι αποσπασματικά από τις εφημερίδες της εποχής. Εντάξει δεν είστε ταλμουδιστές, αλλά διαφυλάξτε,εάν κήδεστε, την σοβαρότητα της άποψης σας, πριν εκδώσετε καταδικαστικές φάτουες. Ποιός σας είπε ότι θαύμαζε το αλβανικό μοντέλο-αναζητήστε τα πρακτικά της Βουλής για να δείτε τί ακριβώς και πώς το είπε. Θα διαλέγεστε με στοιχειώδες ήθος και σοβαρότητα ή σας αρκεί να μηρυκάζετε τις αθλιότητες της προπαγάνδας; Μόνον ως αστείο μπορεί να ειπωθεί ότι ένας ηγέτης,όταν μάλιστα επιβεβαιώνεται από την λαϊκή ψήφο, με τεράστια ποσοστά, μπορεί να διατηρεί την πολυτέλεια του απόλυτου αυτοπροσδιορισμού και να εγκαταλείπει την εξουσία, αδιαφορώντας για το σύμπλεγμα συμφερόντων που εγγυάται η παρουσία του. Εδώ ο Χριστός έφθασε ως τον σταυρό για να διατηρήσει την φωτιά που άναψε!
Ευτυχώς, ο ιστορικός του μέλλοντος θα είναι ειλικρινέστερος και ψυχραιμότερος υμών κι ημών, όταν θα αποτιμά την προσωπικότητα του Ανδρέα Γ.Παπανδρέου.

Ανώνυμος είπε...

...αντίθετα, εγώ βλέπω ότι όλοι συμφωνούν εν μέρει ή εν όλω ότι η δεκαετία του 80 (όπως και την εζησα κίόλας), ήταν σε μεγάλο βαθμό επιζήμια για τη χώρα, μην τρελαθούμε. Από εκεί και πέρα, λογικό είναι, οι ενστάσεις έγκεινται στο αν ο ΑΓΠ είναι ο μόνος υπεύθυνος ή/ και εάν φταίνε και οι υπόλοιποι από την εποχή του πρωθυπουργοί, και φυσικά, κατα πόσο φταίει και ο "κυρίαρχος" λαός ο οποίος (θέλουμε να πιστευουμε ότι αυτός και μόνον) ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις αλλά στην περίπτωση του ΑΓΠ η βελόνα "κόλλησε" και είχε το απυρόβλητο μέχρι που εξέπνευσε, από μεγάλη μερίδα του Έλλ. λαού.

Υπάρχει φυσικά η τρίτη ένσταση, τι σχέση έχουν οι κινητοποιήσεις ωτν εκπαιδευτικών, και των λοιπών συνδικαλιστών (πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι και οι ίδιοι, κατα πως λέει ο "λαός", άλλος κανείς δεν έκανε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη). Πάντα μας ταλαιπωρούν οι ΔΕΚΟ, η ΟΛυμπιακή, οι εκπαιδευτικοί, και λίγο spice από γνωστούς-αγνώστους.

Δεν υπάρχουν όμως άλλες κατηγορίες εργαζομένων; Εχετε ρωτήσει τι κόλαση ζεί μια πωλήτρια στο σε καταστήματα ή υπερκαταστήματα λιανικής; Εχετε ρωτήσει ποιά είναι τα εργασιακά δικαιώματα ενός παιδιού 27 χρονών με μεταπτυχικαά που (αφού καταφέρνει, δεν είναι ευκολο, η Ελλάδα είναι παντού θέλει τύχη ή/ και μέσον του τρόμου) να προσληφθεί σε μια "καλή" εταιρεία του ιδ. τομέα και δουλεύει 15ωρα με συνεχή τον κίνδυνο της απόλυσης από πάνω από το κεφάλι του; Ποιός τον προστατεύει αυτόν; Ποιός τον αποζημειώνει για την ταλαιπωρία που υφίσταται λόγω της ανοργανωσιάς της εταιρείας του, της ανικανότητας των προϊσταμένων του και του κυνισμού της ανελέυθερης και περίεργης Ελληνικής αγοράς; ο Πολυζωγόπουλος; Οι συνδικαλιστές που σαν να μην έφθαναν όλα τα άλλα του κλείνουν και το δρόμο για να μην μπορεί να πάει στη δουλειά του; Και να μην πουμε φυσικά για Ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν καταντήσει οι Βέγγοι της περίπτωσης.

Και επειδή τη θυμάμαι τη δεκαετία του 70 (και αρκετά αυτή του 70 από τη μεταπολίτευση), η εικόνα έιναι η ίδια και απαράλλαχτη, άρα και οι ρίζες αυτού του αναχρονισμού που ζούμε, πρέπει να αναχθουν εκεί. Προσοχή, μιλάω για αναχρονισμό με όχι με την έννοια του ότι οι συγκεκριμένοι δεν πρέπει να έχουν αιτήματα ή κάτι άλλο, αλλά αναφορικάμε την οπτική των αιτημάτων τους και με τη θεώρηση που έχουν για την κοινωνία και τη σχεση τους με αυτή. Ότι δηλαδή, δεν έχουν ψυχή όλοι οι υπόλοιποι και ότι μόνο αν ταλαιπωρήσουν -ποιούς- όχι την κυβέρνηση και τον Καραμανλή αλλά τους υποτίθεται συμμάχους τους, τον υπόλοιπο κόσμο, εμάς δηλαδή- θα πετύχουν αυτό που θέλουν.

Εκεί αρχίζει και χαλάει η σούπα. Πλέον.

S G είπε...

"S_G, I think you could use a clue: υπάρχουν πολλοί που δε συμμερίζονται την άποψή σου. Άρα είτε όλοι αυτοί είναι σφοδρά πλανεμένοι, είτε εσύ έχεις ημιτελή εικόνα για το τι προσέφερε ο ΑΠ."

ελα ρε τασο τωρα, τι προσεφερε. Τσοβολα δωστα ολα προσεφερε. Δουλειες στο δημοσιο, ηθικη καλυψη σε οποιον απατουσε την γυναικα του, σε οποιον εκλεβε το κρατος... ο Παπανδρεου απευθυνθηκε (με μεγαλη επιτυχια) στα ταπεινοτερα ενστικτα των Ελληνων και τα εξυψωσε σε μαγκια. Αυτο προσεφερε...

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock