Πέμπτη, Δεκεμβρίου 07, 2006

Πες μου πού πουλάν καρδιές...

να σου πάρω στις τρεις την μία δώρο...

Σύμφωνα με το άρ. 2 Ν. 2737/1999 «Η αφαίρεση ιστών και οργάνων με σκοπό τη μεταμόσχευση γίνεται χωρίς οποιοδήποτε αντάλλαγμα [...]» και, για όποιον δεν κατάλαβε, το άρ. 20 προβλέπει ποινές που φτάνουν μέχρι την κάθειρξη για τους «εγκληματίες».

Προς τι όμως τα εισαγωγικά; Δεν είναι τάχα εγκληματίες όσοι εμπορεύονται τον φρικτό ανθρώπινο πόνο; Όσοι επιβιώνουν χάρη στο χρήμα τους κυριολεκτικά παρασιτώντας στην σάρκα του φτωχού συμπολίτη τους; Όσοι ευτελίζουν την ιερότητα του ανθρώπινου σώματος ως αναπόσπαστου μέρους της προσωπικότητας και κατ’ επέκταση της συνταγματικά προστατευόμενης ανθρώπινης αξιοπρέπειας;

Όχι βέβαια.

Ό,τι δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται. Για να απαγορευθῄ όμως απαιτείται βλάβη, και μάλιστα σοβαρή. Primum non nocere, που λένε και οι ιατροί. Cui nocet όμως η απαγόρευση εκποίησης ιστών και οργάνων;

Κανέναν. Δύο ελεύθερα υποκείμενα του δικαίου αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν την συμβατική τους ελευθερία για να συνάψουν μια υποσχετική σύμβαση αφορώσα την εκποίηση ενός πράγματος που δεν είναι επικίνδυνο, αλλά αντίθετα ζωηφόρο. Πραγματικά δεν βλέπω πού είναι το πρόβλημα. Ο άνθρωπος δεν έχει κυριότητα στα όργανα του σώματός του μέχρι τον αποχωρισμό τους από αυτό. Κανείς δεν θα το έβρισκε παράξενο αν μια εκκεντρική ηθοποιός πουλούσε ένα βόστρυχο των μαλλιών της· τι διαφορά έχει μισό κιλό συκώτι;

Αλλά και από την συνεπειοκρατική σκοπιά το ζήτημα είναι μάλλον απλό. Κατ’ αρχάς, η νομιμοποίηση της εκποίησης καταλαμβάνει πρωτίστως την νομιμοποίηση της δωρεάς, η οποία απαγορεύεται κατ’ αρχήν υπό το παρόν καθεστώς. Επιτρέπεται μόνο κατ’ εξαίρεσιν και μόνο υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Χαρακτηριστικό είναι ιδίως το άρ. 10 παρ. 2 του νόμου: η δωρεά οργάνου στον εξάδελφο, τον αδελφικό φίλο, τον δισέγγονο ή τον μνηστό είναι έγκλημα! Για τον Ν. 2737/1999 δεν υπάρχει αγάπη προς τον πλησίον...

Επιπλέον, όπως είναι εύλογο η νομιμοποίηση θα έχει ως άμεση συνέπεια την μείωση των τιμών και την καταστροφή της μαύρης αγοράς οργάνων. Ίσως έτσι μερικοί καταδικασμένοι σε θάνατο συνάνθρωποί μας μπορέσουν τελικά να μείνουν μαζί μας, ενῴ κάποιοι άλλοι δεν θα παίζουν την ζωή τους κορώνα-γράμματα σε ύποπτα ιατρεία για να κερδίσουν μερικά λεφτά. Ίσως και εκείνοι οι δύσμοιροι Κινέζοι θανατοποινίτες να θάβωνται στο μέλλον ακέραιοι, έστω και αν οι τοπικοί καθοδηγητές του Κόμματος χάσουν έναν από τους άδηλους πόρους τους...

Οι πλούσιοι ασθενείς είναι πρώτα από όλα ασθενείς και μετά οτιδήποτε άλλο· καλώς κάνουν λοιπόν και αγοράζουν την σωτηρία της ζωής τους, εφόσον δεν βλάπτουν κανέναν. Η πρόταση της νομιμοποίησης όμως για πρώτη φορά προσφέρει ελπίδα στους λιγώτερο εύπορους ασθενείς, παρέχοντάς τους αυτό που οι πλούσιοι ούτως ή άλλως πάντα είχαν. Και όσο για την ανόητη ερώτηση ποιος θα πληρώσῃ το κόστος του οργάνου, η απάντηση είναι απλή: αυτός που πληρώνει και την θεραπεία, το ασφαλιστικό ταμείο βέβαια!

Μετά ταύτα εγγίζω το διά ταύτα.

Ας μην φοβώμαστε μπουτίκ νεφρών ή πλειστηριασμούς ηπάτων. Ας δούμε το πράγμα αισιόδοξα και φιλελεύθερα:

Θέλω να ’χεις δυο καρδιές, ν’ αγαπάς διπλά τον κόσμο...

9 σχόλια:

Roark είπε...

Η λογική πίσω από τον ισχύοντα νόμο, είναι αυτή ενός απαράδεκτου πατερναλισμού, που φτάνει να ποινικοποιεί συμπεριφορές που δεν παραβιάζουν κανένα δικαίωμα κανενός από τα δύο συμβαλλόμενα μέρη (μια συναλλαγή αμοιβαίας συναίνεσης και αμοιβαίου όφελους). Είναι η λογική ότι το κράτος έχει το δικαίωμα να ορίζει το πώς θα ζουν οι πολίτες του και ο ρόλος των νόμων είναι να καθορίζουν την συμπεριφορά τους (αντίθετα με την λογική ότι οι νόμοι υπάρχουν για εξυπηρετούν την κοινωνία και για να διευθετούν τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο ώστε να προτατεύονται τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα όλων).

Δεν είναι όμως απαράδεκτος μόνο γιατί παρεμβαίνει αναίτια στις ζωές των ανθρώπων. Είναι επίσης απαράδεκτος διότι επιβάλλει έναν εξισωτισμό προς τα κάτω, στερώντας από πολλούς ανθρώπους την ευκαιρία να ζήσουν (ακόμα και από δωρεά).

Και είναι διπλά απαράδεκτο να αποτρέπουμε νομικά την δημιουργία κινήτρων που θα αύξαναν την συνολική προσφορά οργάνων και τελικά θα βελτιώναν όχι μόνο την πιθανότητα όλων να αποκτήσουν κάτι που τους λείπει, αλλά και που θα βελτιώναν και το επιστημονικό υπόβαθρο αυτών των επεμβάσεων (περισσότερες επεμβάσεις=>περισσότερα κέντρα, μεγαλύτερη εξειδίκευση, ενταντικότερη έρευνα, καλύτεροι γιατροί=>καλύτερη παροχή υπηρεσιών, αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας των μεταμοσχεύσεων και αντιμετώπισης των επιπλοκών, ανάπτυξη νέων μεθόδων).

ultrasonic15 είπε...

Από την άλλη αυτό το θέμα είναι ένας σίγουρος τρόπος να αποπροσανατολίσεις κάποιον (τον οποιοδήποτε δηλαδή που διαβάζει ένα ποστ, σε αυτό το site π.χ.) στον οποίο θέλεις να εκφράσεις θετικά πράγματα για το φιλελεύθερο τρόπο του σκέπτεσθαι και πράττειν.
Εννοώ ότι αν υπάρχουν 100 διαφορετικά ζητήματα (κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, ανθρωπιστικά, σεξουαλικά, οικολογικά κλπ) στα οποία λέει – αναφέρεται κάποιος (τα ποστ του site στην προκειμένη περίπτωση) που σα γενικό του θέμα έχει την ελευθερία της επιλογής, το θέμα που θίγεται στο ποστ είναι το τελευταίο.
Είναι επίσης από τα τελευταία στο ίδιο το ζήτημα της πολύ μεγάλης έλλειψης μοσχευμάτων στην ελλάδα. Το οποίο όμως οφείλεται στον ΤΟΜΑΡΙΣΜΟ του έλληνα που, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο ‘απολίτιστο’ κόσμο, δε γίνεται δότης – δωρητής οργάνων (μετά από αιφνίδιο θάνατο - ατύχημα κλπ) και έτσι δεν υπάρχουν μοσχεύματα. Η έλλειψη μοσχευμάτων και ο τομαρισμός του έλληνα (χέρι χέρι πάνε αυτά) δε θεραπεύονται ούτε καλυτερεύονται με το να υπάρχει η δυνατότητα κάποιου να δώσει το νεφρό ή το συκώτι του.

Στις υποανάπτυκτες και πάμπτωχες περιοχές που αυτό εφαρμόζεται, αυτό γίνεται κατά κανόνα από απελπισμένους ανθρώπους, από ανθρώπους ξεγραμμένους εντελώς (σε αθλιότατη οικονομικά κατάσταση) και όχι όπως χαρούμενα παρουσιάζεται στο ποστ σαν ‘ελεύθερη επιλογή’.
Δηλαδή, αυτό το αίτημα βγαίνει από το ποστ? Το:
“Αφήστε με ελεύθερο να πουλήσω το συκώτι μου και το νεφρό μου”?

Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν είναι ένα από τα ζητήματα που εξυπηρετούν ή μπορούν να προβληματίσουν θετικά (πολύ περισσότερο δεν μπορούν να πείσουν) κάποιον που ακούει – διαβάζει για φιλελευθερισμό και δυνατότητα ελευθερίας επιλογής. Ένα παράδειγμα του ‘αυτό’ στην παραπάνω πρόταση είναι το:

“Μετά ταύτα εγγίζω το διά ταύτα.
Ας μην φοβώμαστε μπουτίκ νεφρών ή πλειστηριασμούς ηπάτων. Ας δούμε το πράγμα αισιόδοξα και φιλελεύθερα:
Θέλω να ’χεις δυο καρδιές, ν’ αγαπάς διπλά τον κόσμο...”

Μπρρρρρρρ

Άλλωστε, υπάρχουν (στην ελλάδα) αρκετές περιπτώσεις που συγγενείς 1ου βαθμού (ζωντανοί και υγιείς) έχουν (συνήθως πρόκειται για τους γονείς) δώσει ένα νεφρό για να σωθεί ένας άνθρωπος. Που σημαίνει ότι δεν απαγορεύται να σωθεί μια ζωή όπως αφήνεται να εννοηθεί με τη φράση “ …έτσι μερικοί καταδικασμένοι σε θάνατο συνάνθρωποί μας μπορέσουν τελικά να μείνουν μαζί μας, ”.

Το μόνο θέμα που δέχομαι ότι έχει αξία (κοινωνική, πολιτική, ανθρωπιστική) από όλα αυτά τα μακάβρια είναι αυτό της ευθανασίας. Αλλά εκεί δεν υπάρχει ελπίδα για το δύστυχο και γι’ αυτό δε θα έπρεπε να τίθεται, πιστεύω, κάποιο ζήτημα απαγόρευσης.

Ανώνυμος είπε...

Μια και μονο ερωτηση στον συγγραφεα του αρθρου: ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ Η ΑΠΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΑΚΑ;

Harry Peitsinis είπε...

Aνώνυμε αναρωτιέμαι αν έχεις την ηθική τόλμη να το δηλώσεις αυτό επωνύμως.

Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα με τον αρθρογράφο. Είναι όντως θέμα επιλογής μια τέτοια πράξη, και το κράτος θα πρέπει να παίζει έναν καθαρά ουδέτερο αποστασιοποιημένο ρόλο.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Υπερηχητικός: Εννοώ ότι αν υπάρχουν 100 διαφορετικά ζητήματα (κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, ανθρωπιστικά, σεξουαλικά, οικολογικά κλπ) στα οποία λέει – αναφέρεται κάποιος (τα ποστ του site στην προκειμένη περίπτωση) που σα γενικό του θέμα έχει την ελευθερία της επιλογής, το θέμα που θίγεται στο ποστ είναι το τελευταίο.

Τελευταία φορά που το άκουσα αυτό το επιχείρημα έγραφα υπέρ του γάμου ομοφυλοφίλων: "λες και έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα, οι αδερφές μας μάραναν..."

Υπερηχητικός: Η έλλειψη μοσχευμάτων και ο τομαρισμός του έλληνα (χέρι χέρι πάνε αυτά) δε θεραπεύονται ούτε καλυτερεύονται με το να υπάρχει η δυνατότητα κάποιου να δώσει το νεφρό ή το συκώτι του.

Πας στοίχημα; Εάν εναπέκειτο στον πατριωτισμό των Ελλήνων ιατρών να μεταμοσχεύουν δωρεάν, πόσοι αλήθεια θα ήταν προθύμοι να το κάνουν; Τώρα που πληρώνονται πόσοι είναι;

Υπερηχητικός: Δηλαδή, αυτό το αίτημα βγαίνει από το ποστ? Το:
“Αφήστε με ελεύθερο να πουλήσω το συκώτι μου και το νεφρό μου”?

Εκτός από αυτό και το "αφήστε με ελεύθερο να δωρήσω το συκώτι μου και το νεφρό μου". Και αυτό απαγορεύεται κατ' αρχήν ξέρεις!

Υπερηχητικός: Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν είναι ένα από τα ζητήματα που εξυπηρετούν ή μπορούν να προβληματίσουν θετικά (πολύ περισσότερο δεν μπορούν να πείσουν) κάποιον που ακούει – διαβάζει για φιλελευθερισμό και δυνατότητα ελευθερίας επιλογής.

Λυπήσου όσο θες, αλλά δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν η ατζέντα σου ή οποιουδήποτε άλλου προκρίνει την διαφήμιση κάποιων θεμάτων και την αποσιώπηση άλλων. Φιλελεύθερος δεν μπορείς να είσαι όπου σε συμφέρει.

Υπερηχητικός: Άλλωστε, υπάρχουν (στην ελλάδα) αρκετές περιπτώσεις που συγγενείς 1ου βαθμού (ζωντανοί και υγιείς) έχουν (συνήθως πρόκειται για τους γονείς) δώσει ένα νεφρό για να σωθεί ένας άνθρωπος. Που σημαίνει ότι δεν απαγορεύται να σωθεί μια ζωή όπως αφήνεται να εννοηθεί με τη φράση “ …έτσι μερικοί καταδικασμένοι σε θάνατο συνάνθρωποί μας μπορέσουν τελικά να μείνουν μαζί μας, ”.

Παραπάνω όμως παραπέμπω σε συγκεκριμένο άρθρο του νόμου και αναφέρομαι σε ξαδέρφια, γκόμενους, φίλους κ.λπ., στους οποίους ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ με βαρειές ποινές η δωρεά οργάνων! Διάβαζε πιο προσεκτικά.

Ανώνυμε: πάντως δεν κάνω πλάκα. Παρεμπιπτόντως οι έννοιες μαλάκας και πλακατζής δεν είναι ούτε εναντίες ούτε αντιφατικές.

ultrasonic15 είπε...

Πέρα από το όλο εμπάθεια στυλ του συγγραφέα του ποστ, έχει ενδιαφέρον (μακάβριο βέβαια) να δει κανείς την όλη λογική.
Καλό είναι πάντως να αρχίσει η νομιμοποίηση. Έτσι θα πληγεί και η ανερχόμενη (παρα)οικονομία του Ιράκ.

Black market organ trade is Baghdad's new growth industry
http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2005/05/22/wirq22.xml&sSheet=/news/2005/05/22/ixworld.html

Ανώνυμος είπε...

Promitheus και εσυ ανωνυμα τα λες ολα εδς μεσα .Οποτε οτι βαρυτηατ εχουν τα δικα σου σχολια εχουν και του φιλου που ανωνυμα χαρακτηρισε μαλακα τον αρθρογραφο.

S G είπε...

το θεμα που θιγει ο θανασης ειναι πολυ σημαντικο. Χτες ημουν σε μια ομιλια του Πωλ Μιλγκρομ, μεγαλου οικονομολογου και σχεδιαστη μηχανισμων και μιλουσε για ακριβως αυτο το θεμα, για σχεδιασμο μηχανισμων που να βελτιωνουν την ζωη των ανθρωπων μεταξυ αλλων και στο θεμα των μεταμοσχευσεων. Ο Αλ Ροθ ας πουμε (οικονομ. στο Χαρβαρντ) εχει σχεδιασει στην πραξη εναν μηχανισμο ανταλλαγης νεφρων ο οποιος σωζει ζωες καθε χρονο, για τον οποιο θα γραψω καποια στιγμη περισσοτερα.

Το σιγουρο ειναι οτι οι επιθεσεις αηδιας και αγανακτησης σε οποιον προσπαθει να σκεφτει λιγο ριζοσπαστικα για αυτα τα θεματα οπως αυτη του ανωνυμου, δεν βοηθανε κανεναν. ΚΑθημερινα συνανσθρωποι μας βασανιζονται και πεθαινουν επειδη οι μηχανισμοι ευρεσης οργανων κτλ δεν λειτουργουν καλα. Καθε προταση για αλλαγη τους πρεπει να εξεταζεται σοβαρα...

Harry Peitsinis είπε...

Ανώνυμε Β (;) να είσαι σίγουρος ότι αν ποτέ αποκαλέσω έναν συνομιλητή μου "μαλάκα" θα δώσω ταυτόχρονα όλα μου τα στοιχεία ώστε να αναλάβω υπεύθυνα το βάρος των λόγων μου. Κατά τα άλλα αν ενδιαφέρεσαι τόσο πολύ να μάθεις το ονοματεπώνυμο μου απλά ρώτα με. Η χρήση ψευδωνύμων στον ιστοχώρο είναι απλά μια συνήθεια και όχι μέθοδος συγκάλυψης των ηλεκτρονικών μου ιχνών.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock