e-rooster blog: Η 17η Νοεμβρίου ήρθε ακόμα?

Παρασκευή, Νοεμβρίου 18, 2005

Η 17η Νοεμβρίου ήρθε ακόμα?

Τη δημοκρατία πρώτα την εφαρμόζεις σωστά και μετά την πανηγυρίζεις.

Την περίοδο της δικτατορίας δεν την έζησα, αφού γεννήθηκα 3 χρόνια μετά το τέλος της. Έχω μόνο ακουστά τα περισσότερα που την αφορούν. Με τα καλά της, με τα άσχημά της. Με διαφορετικά καλά και διαφορετικά άσχημα από τη δημοκρατία που τώρα ζω.

Έχω συνηθίσει να ακούω ανθρώπους να χειροκροτούν τα παιδιά στο πολυτεχνείο -και μαγκιά τους για αυτό που έκαναν, αφού αυτό γούσταραν. Βλέπω όμως το χάλι της χώρας και αναρωτιέμαι αν είμαστε όντως καλύτερα έτσι, όπως είμαστε τώρα.

Σαφώς και κανένα από τα δύο συστήματα, το τότε και το τωρινό, δε με εκφράζουν, αφού είμαι φιλελεύθερος. Για την ακρίβεια, τα απεχθάνομαι και τα δύο το ίδιο. Κοτόπουλα ο κόσμος στη δικτατορία, όπως και σε κάθε ολοκληρωτικό σύτημα, ανίκανα κοτόπουλα που τα περιμένουν όλα από τους άλλους και τώρα. Τουλάχιστον αυτό βλέπω.

Αυτό που κυρίως με παρηγορεί είναι ότι το τωρινό σύστημα είναι ίσως κοντύτερα σε αυτό που θα ήθελα. Mε την έννοια ότι ίσως πρέπει να περάσουμε από την κακή δημοκρατία για να φτάσουμε κάπου "καλά"- όπως το εννοώ εγώ πάντα. Δεν έχω πειστεί πάντως ότι οι Ελλαδίτες ήταν ή είναι έτοιμοι για τέτοια μεγαλεία. Ίσως η δημοκρατία ήρθε πιο νωρίς από το ιδανικό. Τη βλέπουν σαν μια αστραφτερή BMW, δεν έχει σημασία που δεν ξέρεις να οδηγείς, αρκεί που την έχεις.

Είναι περίπου σαν να εφαρμόζεται δημοκρατία μέσα σε ένα νηπιαγωγείο. Τα κουτσούβελα αποκτούν δικαιώματα που δε δύνανται να διαχειριστούν.

Κάποιος ίσως πει ότι αν δεν ερχόταν η δημοκρατία εκείνη τη στιγμή, τώρα θα ήμαστε ακόμα πιο πίσω. Μπορεί, αλλά δεν πείθομαι 100% ότι αυτό είναι ο βέλτιστος τρόπος μετάβασης.

Όπως και να έχει, ό,τι έγινε, έγινε. Εδώ είμαστε και βλέπουμε πού θα μας βγάλει. Ή πού θα τους βγάλει, αφού λίγο αισθάνομαι δεμένος με την περιορισμένων δυνατοτήτων μάζα τριγύρω. Οπότε όλα αυτά τα λέω περίπου σαν αντικειμενικός παρατηρητής.

Σίγουρα πάντως δεν έχω καμιά όρεξη να πανηγυρίσω καμιά πτώση της δικτατορίας ακόμα. Θα την πανηγυρίσω όταν έρθει η ώρα, όταν μπορώ να είμαι περήφανος για αυτό το αχούρι κι ελπίζω να ζω ως τότε.

9 σχόλια:

libertarian είπε...: "αναρωτιέμαι αν είμαστε όντως καλύτερα έτσι, όπως είμαστε τώρα"

καλύτερα σε σχέση με τι; Με εκείνη την περίοδο; Σε σχέση με αυτό που θα ήμασταν αν είχε κρατήσει λίγο ακόμα; Δεν νομίζω να υπήρξε εποχή στην οποία ήμασταν καλύτερα απ'ότι είμαστε σήμερα.

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς ακριβώς. Η ανελευθερία είναι πάντα χειρότερη από την ελευθερία. (ξέρω ότι αυτό πιστεύεις και εσύ, απλά δεν μπορώ να καταλάβω το όλο point); 18/11/05 04:34
S G είπε...: θρας αν ηταν γραμμικη η εξελιξη του ελληνικου πολιτικου συστηματος θα μπορουσαμε να συζητουμε ποιά ειναι η καταλληλη στιγμη για μεταβαση στην δημοκρατια.

Αλλα δεν ειναι, γιατι ειχαμε δημοκρατια και πριν την δικτατορια. Η δικτατορια ηταν ενας λοξυγγας, που ομως μας κοστισε τρομερα. Γιατι στηριγμενοι στην αντιδραση του κοσμου οι αριστεριστες μας πλημμυρισαν στην μεταπολιτευση και η αντιαμερικανικη αντιφιλελευθερη παρανοια κυριαρχει στα ελληνικα ΜΜΕ εως σημερα. Να μην συζητησω οτι μας κοστισε αμεσα και μια δεκαετια ΠΑΣΟΚικης ισοπεδωσης των παντων με τον Αντρεα...

Ολα αυτα, περα απο το προφανες θεμα οτι η δικτατορια απο μονη της ειναι ανελευθερη και ως εκ τουτου μη επιθυμητη.

Θα μπορουσε να εχει γινει αλλιως βεβαια η μεταβαση και δεν καταλαβαινω γιατι η Ισπανια με 40χρονη δικτατορια καταφερε να την ξεπερασει χωρις υπερβολες και ειχε μπει στον δρομο της αναπτυξης με αλματα απο τις αρχες του 80, ενω εμεις την 7χρονη δικτατορια την καναμε τετοιο θεμα που δεν ξεπερασαμε μεχρι το 96 θα ελεγα (οταν πρωτοακουστηκε οτι δεν μπορουμε να μιλαμε με ορους δεξιας-αριστερας πια).; 18/11/05 12:43
J95 είπε...: Η δικτατορία ήταν 7χρονη, αλλά ταυτόχρονα ήταν το αποκορύφωμα μιας 30χρονης κατάστασης που μας στοίχισε έναν ακόμα εθνικό διχασμό, γύρω στα 5.000.000 μετανάστες, τη μισή Κύπρο και (last but not least) μια απίστευτη υστέρηση σε σχέση με την Ευρώπη. Όταν οι άλλοι ανοικοδομούσαν, το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο ενθάρρυνε ανοιχτά την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση. Όταν οι άλλοι έκαναν υποδομές, το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο βασίζονταν στις οικοδομές. Το μέγεθος της κυριαρχίας της βλακείας εκείνη την εποχή (οι σημερινοί αρχαιογκαγκά στα 50s και στα 60s θα ήταν αξιοσέβαστοι αρθρογράφοι - εκφραστές κυρίαρχης άποψης) είναι απλά ανυπολόγιστο. Και φυσικά το 50% του πληθυσμού ήταν πολίτες β' κατηγορίας. Και το 10% του πληθυσμού υπό στρατιωτικό νόμο.

Η μόνη διαφορά της 7ετίας από αυτό το πράγμα ήταν ότι οι καραβανάδες υπήρξαν σαφώς πιο άξεστοι και ωμοί.

Όσο για τους Ισπανούς, η θεωρία μου είναι ότι ζουν ακόμα στην τρελή χαρά της μεταπολίτευσης. Απλώς δεν τους έχει σκάσει τόσο πολιτικά, όσο σαν lifestyle (π.χ. οι -μη θρησκευάμενες- Ισπανίδες είναι σαφώς λιγότερο Cosmogirls από τις Ελληνίδες).; 18/11/05 13:38
ultrasonic15 είπε...: Ένα σχόλιο για να συνδέσω αυτό που είπε ο SG:
«Να μην συζητησω οτι μας κοστισε αμεσα και μια δεκαετια ΠΑΣΟΚικης ισοπεδωσης των παντων με τον Αντρεα...»
με κάτι άλλο που ανέφερε ο libertarian: «Δεν νομίζω να υπήρξε εποχή στην οποία ήμασταν καλύτερα απ'ότι είμαστε σήμερα.»
(!!!!!!!!!!!!)

Το αν ‘είσαι καλά’ είναι καθαρά θέμα χρονικής θεώρησης και χρονικής προοπτικής των πραγμάτων (κοινώς, όλα είναι θέμα timing). Κάποιος που δεν τον νοιάζει καθόλου μα καθόλου το αύριο, μπορεί να ξοδέψει ανετότατα ΟΛΟΥΣ (ή τους περισσότερους) πόρους του ΣΗΜΕΡΑ και that’s it. Στα τέτοια του το αύριο, οπότε σήμερα είναι άρχοντας… Το καλύτερα ή χειρότερα ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ τόσο άμεσης (4-5 χρόνων π.χ.) όσο και μακροπρόθεσμης και όχι αναγκαστικά θέμα καθεστώτος. Είτε έχεις χούντα, είτε έχεις κληρονομική δημοκρατία όπως σήμερα είτε έχεις ό,τι κουφό πολίτευμα θέλεις, σημασία έχει η προοπτική σου. Τα άλλα είναι λόγια για να παρηγοριόμαστε….

Για το αν σήμερα ‘είμαστε καλά’ και για το ότι έχουμε και έστω μέτρια προοπτική να είμαστε καλύτερα αύριο και μεθαύριο, αμφιβάλλω libertarian περισσότερο από το ενδεχόμενο ο μπους να παραστεί σα μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του κολλητού του σαντάμ.

Με βάση αυτή την άποψη του ‘είμαστε καλά’ και ‘περνάμε καλά’, συνεχίζω λέγοντας ότι δεν υπήρχε για τον ‘κυρίαρχο λαό’ μεγαλύτερη και καλύτερη δεκαετία ρέκλας, καλοπέρασης, τσάμπα χρήματος & διορισμών ανίκανων και αντιπαραγωγικών ανθρώπων στην καμπούρα του κράτους (κάτι στο οποίο η δεξιά του Καραμανλή είχε πάρει Master, αλλά ήλθε ο Ανδρέας και τους πήρε τα σώβρακα παίρνοντας Nobel μαζί με 2 Oscar) – και άρα easy living – από τη δεκαετία του ’80. Δεν λέω ότι έφαγαν όλοι με χρυσά κουτάλια τότε, αλλά λέω ότι ήταν εκπληκτικά υψηλός ο αριθμός των ανθρώπων που τους βόλεψε το σοσιαλιστικό κόμμα του Ανδρέα..

Συν το γεγονός ότι τα πρώτα πακέτα που έστελνε η τότε ΕΟΚ προκαλούσαν, έθελγαν και κάβλωναν τους ευέλπιδες σοσιαλιστές και προοδευτικούς του τότε κράτους όπως μπορεί να κάνει μόνο μία φιγουρινάτη, ψηλόλιγνη και σικάτη Μολδαβή με έναν αργόσυρτο, πρόστυχο αλλά όλο χάρη και νιάτα αισθησιακό χορό μπροστά σε έναν μόλις αποφυλακισμένο, ο οποίος έχει προηγουμένως χτυπήσει και κανα δυο ποτηράκια ‘νερό της φωτιάς’.

Οι άνθρωποι μιλάμε ότι έκαναν το ‘γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια’ εθνικό σύνθημα και στόχο. Πρώτος ο Ανδρέας έθεσε τα θεμέλια και τους πρώτους ορόφους του οικοδομήματος που λέγεται ‘τελειοποίηση του λαμογισμού στη σύγχρονη ελλάδα’.

Είχε μια τέτοια θεώρηση ο τύπος (που παντρευόταν εν πολλοίς και με τον τυχοδιωκτισμό του) και νόμιζε ότι έτσι θα αυξηθεί το βιοτικό επίπεδο του λαού και θα ωθηθεί προς τα πάνω όλη η κοινωνία – οικονομία – περίπου όπως ένα φουσκωμένο σωσίβιο σπρώχνει έναν βυθισμένο προς τα πάνω. Όμως, όλα μπορεί να είναι και να ακούγονται καλά μέχρι που αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι υπάρχει και λογαριασμός που πρέπει να πληρώσεις. Αφού έφαγες μίστερ πρέπει και να πληρώσεις.

Εδώ λοιπόν και κάποια χρόνια έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε ότι υπάρχει λογαριασμός. Το πόσο μεγάλος είναι και το πόσο θα πληρώσουμε (εμείς και τα παιδιά μας) δεν το έχουμε μάθει επ’ ακριβώς – ωστόσο τα αποτελέσματά του τα ζούμε όλο και περισσότερο έντονα. Και εν πολλοίς δε θέλουμε να μάθουμε αυτό το λογαριασμό – το αποφεύγουμε – “έχει πολιτικό κόστος” σου λέει ο άλλος…
Δεν έχουμε ούτε ένα στοιχειώδες αίσθημα ευθύνης και πραγματισμού για την καθυστερημένη ελλάδα που άφησαν αυτά τα τρελά πάρτυ (του απίστευτου, γραφειοκρατικού και πλούσιου σε νομικίστικες βλακείες οικοδόμημα του κράτους με τους άχρηστους, των ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, συγκοινωνίες – και άκρη δεν έχει ο κατάλογος…).

Καθυστερημένη σε τεχνολογία, σε τεχνογνωσία, σε ανταγωνιστικότητα, σε έρευνα, σε ιδέες και σίγουρα σε προοπτική έγινε έτσι η χώρα. Πλούσια ωστόσο σε λαμογισμό, σε νοοτροπία ‘δώσε ημείς σήμερον και άσε ημείς αύριον’, αφού το μόνο που νοιάζει τον κόσμο είναι το τι κάνουμε σήμερα – το ΣΗΜΕΡΑ και στα παπάρια μας που η χώρα βυθίζεται μήνα με το μήνα όλο και περισσότερο. Δεν αγγίζουμε λέει το ασφαλιστικό γιατί θα δούμε δυσάρεστες εκπλήξεις. Σα να διστάζει να κάνει κάτι ο κερατάς και δειλός σύζυγος, ο οποίος λέει: ‘προτιμώ να μην ξέρω…’, για τη γυναίκα του που πηδιέται ασύστολα με τον κάθε ένα. Τι προτιμάς δηλαδή, να μην ξέρεις ρε παπάρα? Και καλά αυτό είναι και θέμα γούστου και βίτσιου στις σχέσεις, πάω πάσο.

Εδώ προτιμάς να μην ξέρεις αν θα υπάρχει μέλλον μετά από 10-20 χρόνια, αν θα έχει μείνει τίποτα από αυτό που έχεις κλέψει από τις επόμενες γενιές, αλλά και από σένα αν είσαι νέος άνθρωπος? Από αυτά δηλαδή που θα κληθούν να πληρώσουν, γιατί ο λογαριασμός έρχεται πάντα με κάποια καθυστέρηση…

Δεν είναι ‘η καλύτερή μας φάση’ σήμερα, που θα έλεγε παλιότερα και ο γίγαντας Αντύπας. Τρεις είναι οι δυνατές λύσεις των περιορισμών που θέτει η φράση του libertarian:

Είτε ο libertarian μας μιλάει από κάποιο κράτος της ΝΑ Ασίας (π.χ. γράφει το σχόλιό του σε κάποιο γραφείο του Petronas Tower) είτε μας μιλάει από το υπερπέραν, είτε μας δουλεύει όταν συμπυκνώνει και συνοψίζει τη σημερινή κατάσταση και την προοπτική της ελλάδας (και της ευρώπης μπορεί να πει κανείς…) στη φράση ‘ποτέ δεν ήμασταν καλύτερα’.
Και επειδή δεν έχω ενδείξεις ότι υπάρχουν blog στο υπερπέραν, και επειδή δεν έχω ισχυρές ενδείξεις ότι γράφει το σχόλιό του από κάποιο γραφείο σε κάποιο Petronas Tower, η μόνη επιλογή που βλέπω δυνατή είναι απλά να μας δουλεύει (α… ξέχασα, υπάρχει και μία τέταρτη: να είναι έλληνας / ευρωπαίος πολιτικός).; 18/11/05 20:02
Thrass είπε...: Libertarian,

Ναι, το βάρος είναι στη σύγκριση μεταξύ της επτετούς δικτατορίας και της σημερινής δημοκρατίας, στην Ελλάδα.
Η σύγκριση από μέρους μου είναι κάπως χαλαρή και χωρίς τελικά συμπεράσματα, αφού αφενός τη δικτατορία δεν την έζησα από πρώτο χέρι και αφεταίρου συγκρίνω ένα επτάχρονο με έναν ενήλικα τριών δεκαετιών.

Όμως:
Ούτε τη δικτατορία, ούτε τη σημερινή κατάσταση τις κρίνω ως τελικές καταστάσεις, αλλά σαν μεταβατικές. Από μια άποψη όλες οι καταστάσεις είναι και μεταβατικές, αλλά ειδικά αυτές τις 2 δεν μπορώ να τις κρίνω ως οτιδήποτε άλλο. Τη μία επειδή ήταν εξορισμού αντιφιλελεύθερη και την άλλη επειδή δε διαθέτει την ποιότητα για να κριθεί ως οτιδήποτε άλλο. Γεγονός που με οδηγεί στο σχόλιο του...

SG,

Τον Ανδρέα και τον αριστερισμό τα καταλογίζω ως άσχημες συνέπειες του εμφυλίου κι όχι της επταετίας.
Από εκεί και πέρα, η εξέλιξη του πολιτικού συστήματος είναι όντως μη γραμμική και αυτό ακριβώς είναι που με βάζει σε σκέψεις, ότι η στιγμή της εξέγερσης μπορεί να ήταν άκαιρη.

Όσο για τα πρακτικώς άσχημα που άφησε η δικτατορία, δε βλέπω τεράστιες διαφορές από τα άσχημα των επόμενων δεκαετιών ή του σήμερα (πέρα από την Κύπρο, για την οποία θα πω κάτι παρακάτω). Μήπως σήμερα έχουμε αξιοκρατία, ελευθερία δράσεως (πχ επιχειρηματικής), ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης, λογική στις πολιτικές πράξεις ή οτιδήποτε τέτοιο? Ποιά είναι η ουσιαστική βελτίωση? Το ότι μπορούν οι αργόσχολοι να κλείνουν τους δρόμους και τα πανεπιστήμια? Ή μήπως αυτοί που έβρισκαν τις άκρες επί δικτατορίας, δεν μπορούσαν να κάνουν το δικό τους, όπως περίπου και τώρα?

J95,

Το ότι το 50% ήταν πολίτες Β' κατηγορίας, πραγματικά ακούγεται σαν βελτίωση σε σχέση με αυτό που βλέπω γύρω μου.

Σαν Κρητικός, τους Κυπραίους τους αγαπώ σαν πραγματικά ξαδέρφια μου. Αλλά προσωπικά δεν μπορώ να κρίνω τι έγινε με αυτό το θέμα. Τα κάναμε θάλασσα, μας πρόδωσαν οι σύμμαχοι, μας την πήραν επειδή αρνηθήκαμε να δώσουμε την Κρήτη κλπ? Το θέμα της Κύπρου αποτελεί πληγή, αλλά δεν είμαι σε θέση να καταλογίσω ευθύνες.

Για τη βλακεία που "κυκλοφορούσε" στα 50ς και τα 60ς: ειλικρινά, βλέπεις καμιά ουσιαστική βελτίωση τώρα (από άποψη ποιότητας κι όχι θεματολογίας)? Όλοι έχουμε μερικούς επιλεγμένους (που ξέρουμε ότι τουλάχιστο δε θα προσβάλουν τη λογική μας), αλλά πέρα από εκεί?

ultrasonic,

Στα περισσότερα από αυτά που λες συμφωνώ (εκτός από την κάπως άγαρμπη -όπως την κρίνω εγώ- επίθεση στο Libertarian).

H τωρινή μας κατάσταση όντως θα κριθεί αργότερα, αλλά και μόνο που δε μου φαίνεται προφανές ότι τώρα είμαστε καλύτερα από ό,τι ήμαστε τότε, μου λέει ότι υπάρχει πρόβλημα.; 18/11/05 22:51
S G είπε...: μαλλον θα συμφωνησω με τον λιμπε. Η χωρα ειναι μαλλον καλυτερα απο ποτε.
Δειτε ταινια του 60 και θα δειτε οτι σιγουρα εχουμε βελτιωθει λιγο απο την εποχη που οι Ελληνες ονειρευοντουσαν διαμερισματακι 90 μ2 σε πολυκατοικια-κουτι, που το ακρον αωτον της γκλαμουριας ηταν να πινεις "ουϊσκακι" (σε ποτηρι του νερου :-), που η σχεση με την υπολοιπη Ευρωπη ηταν ανυπαρκτη, που βαφαν Ελληνες μαυρους για να βαλουν στις ταινιες (!), που οι περισσοτερες γυναικες ηταν νοικοκυρες κτλ κτλ

Και βεβαια οικονομικα ειμαστε καλυτερα (παρα τα οντως μεγαλα χρεη μας). Το 60 οι Ελληνες πεινουσαν και μεταναστευαν μαζικα (υπηρχε ομως ανοδος και κινηση). Το 80-90 η ελληνικη παραγωγη ηταν πολυ χαμηλοτερη και ζουσαμε οντως μονο αυξανοντας τα χρεη μας. Τα τελευταια χρονια δεν αυξανεται τοοσο το δημοσιο χρεος σαν ποσοστο του ΑΕΠ (οχι οτι θεωρω την πολιτικη μας λογικη, αλλα τεσπα).

Και τελος, ναι εχουμε περισσοτερη ελευθερια δρασης. Δεν κουρεουν οι αστυνομικοι τα ατομα με μακρια μαλλια (κιας μου δινουν ωρες ωρες την εντυπωση οτι θα γουσταραν πολυ να το κανουν).

Το μονο θεμα ειναι η μη-αξιοκρατια και διαφθορα που νομιζα εφτασε σε απιστευτα υψη το 80-90 και δεν εχει πεσει πολυ ακομα.
Θρασς και η Ισπανια ειχε εμφυλιο, μαλλον πιο βαρυ. Αντρεα γιατι δεν ειχε??

ΥΓ Μολδαβη? γιατι Μολδαβη?; 19/11/05 00:48
Harry Peitsinis είπε...: ¨Τον Ανδρέα και τον αριστερισμό τα καταλογίζω ως άσχημες συνέπειες του εμφυλίου κι όχι της επταετίας¨

Γιατί και η επταετία τι ηταν;;;

τώρα ως προς το πότε ημασταν καλύτερα, τι να σου πω , προτιμω μια δημοκρατία με διαδηλώσεις και κλεισιματα δρόμων παρά μια δικτατορία όπου οι διαφωνούντες εξορίζονται ή βασανίζονται από μυστικές αστυνομίες.; 19/11/05 03:10
libertarian είπε...: Βασικά είναι απλά τα πράγματα.

Από την άποψη πολιτικών ελευθεριών είμαστε καλύτερα γιατί ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, στον βαθμό μάλιστα που εχθροι της Δημοκρατίας όπως οι Κομμουνιστές είναι στο κοινοβούλιο και oi εθνικοσοσιαλιστές έχουν οργανώσεις (Χρυσά Αυγά). Από την άλλη δεν υπάρχει μονάχα ένα τηλεοπτικο κανάλι και αυτό να ελέγχεται από το Κράτος αλλά δεκάδες ιδιωτικά (ακόμα και το ΚΚΕ και ο Καρατζατζάρης έχουν). Οι εφημερίδες απολαμβάνουν μεγαλύτερη ελευθερία του λόγου σήμερα. Η στρατιωτική θητεία είναι 12 μήνες, σε λίγο θα γίνει 6μηνη και ίσως αναγνωριστούν επιτέλους οι αντιρρησίες συνείδησης όπως σε κάθε άλλη πολιτισμένη χώρα.

Από οικονομικής άποψης ίσως είναι λιγότερο προφανές διότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε και πολλά πράγματα για εκείνη την εποχή, τι πολιτικές ακολουθούσαν κτλ, το πιο πιθανό όμως είναι επειδή ήταν εθνικιστές να εφαρμόζαν οικονομικό προστατευτισμό το οποίο μπορεί να ευννοεί κάποιες ομάδες προσωρινά αλλά συνολικά βλάπτει την συνολική οικονομία της κοινωνίας και έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα τελικά. Σήμερα πολλοί τομείς της οικονομίας έχουν απελευθερωθεί, πχ οι τηλεπικοινωνίες που δεν είναι αποκλειστικό μονοπώλιο του Κράτος πλέον. Οι φορολογία έχει γίνει flat στο 25% το οποίο είναι ένα πολύ καλό κίνητρο για επενδύσεις.; 19/11/05 05:13
Andrew είπε...: Θυμήθηκα τον Πορτοκάλογλου στο χούντα δεν θυμάμαι μα κι ούτε ελευθερία. Αλλά δημοκρατία δεν υπήρχε ποτέ στην Ελλάδα (με κανονική μορφή). Με το που "απελευθερώθηκε" η Ελλάδα προέκυψε κυβερνήτης απόλυτος άρχοντας (άσχετα αν ήταν αυτό που λέμε πεφωτισμένος ηγέτης) ο Καποδίστριας και μετά οι ξενόφερτοι βασιλιάδες οι οποίοι ήταν στην ουσία μαριονέτες των αυλών (και άλλων συμφερόντων που υπήρχαν στην Ελλάδα). Λόγω του ότι η Ελλάδα δεν παρήγαγε τίποτα (σε σχέση με αυτά που χρειαζόταν για να θρέφει τους νεοφεουδάρχες που την κυβερνούσαν) καταλήξαμε στο "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Τρικούπη και στον Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο πιο μετά.

Στον 20ο αιώνα έρχεται ο Βενιζέλος στα πράγματα μετά από στρατιωτικό κίνημα. Λόγω όμως του γεγονότος ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ακόμα πιο διαλυόμενη κατάφερε να της πάρει στους Βαλκανικούς πολέμους πολλά κομμάτια. Το ότι ήταν ικανός δεν σημαίνει ότι ήταν και δημοκράτης έτσι έχουμε τα πραξικοπήματα (με το διχασμό) και την κλήση ξενων δυνάμεων που άλλαξαν τον βασιλιά και έστειλαν τον άλλο για βασιλιά να παίζει με τις μαιμούδες του μέχρι που μία τον δάγκωσε.

Οι συνεχείς πόλεμοι και οι διαπλοκές στην Ελλάδα οδήγησαν στην ήττα του Βενιζέλου και στη Μικρασιατική καταστροφή που διπλασίασε σχεδόν τον πλυθησμό της Ελλάδας με τους πρόσφυγες. Συνεχίζεται μια έκρυθμη κατάσταση με κινήματα, καταστολές, εκλογές προέδρου δημοκρατίας, επαναφορά βασιλιάδων, μέχρι που ο αρχηγός του 4% (σαν να λέμε σήμερα ο Καρατζαφέρης) αναλαμβάνει πρωθυπουργός και μετά από λίγο δικτάτορας. Οι διαπλοκές συνεχίζονται βέβαια και γιαυτό δεν τον βρήκαν ζωντανό οι Γερμανοί όταν μπήκαν στην Αθήνα.

Στην Κατοχή λόγω της κατάρρευσης της οικονομίας και του εμπορίου πεθαίνει της πείνας ο πλυθησμός και ξεκινάει ο εμφύλιος. Με την αποχώρηση των Γερμανών αρχίζει και επίσημα ο εμφύλιος και όταν λήγει το πρόσφατο παρελθόν κάνει την δημοκρατία να ξεχαστεί στην Ελλάδα. Οι φεουδάρχες αντικαθίστανται από τους κομματάρχες και στήνεται το παρακράτος της Ελλάδας, που αναγκάζει τους μισούς σχεδόν Ελληνες (να μην πούμε για όσους δεν αισθανόντουσαν και τόσο Ελληνες) να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Η διαπλοκή συνεχίζεται και τελικά έρχεται ο στρατός και το παρακράτος (το οποίο μεγάλωσε περισσότερο από το κανονικό κράτος τρώγοντας όλο το σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα το οποίο αν είχε αξιοποιηθεί θα βρισκόμασταν αλλού) και κάνουν δικτατορία.

Η οποία δικτατορία ήταν τόσο σκληρή που έκανε αυτόν που δεν ήξερε ποιος κυβερνάει αυτό το κράτος να γίνει Θεός και να έλθει μετά σαν μεσσίας όταν κατάρρευσε. Από τότε στην Ελλάδα άρχισε να κυβερνάει ο λαικισμός (ο οποίος έφτασε στο αποκορύφωμα του το 80). Οι άφθονες επιδοτήσεις και η αναγωγή της μη παραγωγής σε θεάρεστη διαδικασία οδήγησε την οικονομία σε τέλμα.

Από τότε και μετά αναγκάστηκαν οι κυβερνήσεις να αναπτύξουν (σκεπτόμενοι λίγο πιο μακροπρόθεσμα) αλλά τόσο οι αρτηριοσκληρωτικοί μηχανισμοί όσο και οι περιορισμένες ικανότητες τους δεν τους άφηναν. Ταυτόχρονα για εκλογικούς λόγους ήταν δέσμιοι των παλιών μηχανισμών όπως και της νομοθεσίας που είχαν κληρονομήσει από τους προκατόχους τους (δεν είναι τυχαίο ότι ισχύουν ακόμα διατάξεις εποχής Μεταξά). Ομως επειδή η οικονομική ανάπτυξη πάει ταυτόχρονα με την ελευθερία και τη πνευματική βλέπουμε πράγματα τα οποία συγκρίνοντας τα με το εξωτερικό μας φαίνονται εξωφρενικά, αλλά αγνοούμε (ως και πιο νέοι) ότι αυτά συνέβαιναν πάντοτε στην Ελλάδα. Η διαφθορά πάντοτε υπήρχε σε αυτό το βαθμό. Γιαυτό και πέρισυ είχαμε Ολυμπιάδα, φέτος είχαμε F16, του χρόνου θα έχουμε 2ο γύρο κτηματολογίου.

Η Ελλάδα πάντως δεν προοδεύει γιατί το θέλει, αλλά γιατί έτυχε να βρεθεί πάλι (όπως και το 1900) σε καλές συγκυρίες. Ηρθε το πολύ φτηνό εργατικό δυναμικό (που τόνωσε την παραγωγικότητα) αλλά ο τρόπος που το εκμεταλλεύτηκε η Ελλάδα θα οδηγήσει σε ένα νέο δάνειο τύπου 1980 μια και δεν τους απορρόφησε με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προβλήματα γκέτο.

Τουλάχιστον αυτοί σύντομα θα απαιτήσουν δικαιώματα, θα μειωθούν οι τοπικές εξουσίες λόγω ΕΕ και θα επέλθει με έναν παράξενο τρόπο η δημοκρατία στην Ελλάδα.

Υ.Γ. Δείτε στο Blog μου ένα ενδιαφέρον ποστ που έκανα σχετικά με το Google.; 20/11/05 00:02

Δημοσίευση σχολίου

Παρασκευή, Νοεμβρίου 18, 2005

Η 17η Νοεμβρίου ήρθε ακόμα?

9 σχόλια:

Blog Archive

Contributors

Ελληνικοι Συνδεσμοι

Διεθνεις Συνδεσμοι

Referrers