Ο κ. Παπούλιας για την 28η Οκτωβρίου

Να και μια φορά που, χωρίς να το περιμένω, βρέθηκα να συμφωνώ με τις δηλώσεις του προέδρου της Δημοκρατίας.
Αντιγράφω από την Καθημερινή (Ο Παπούλιας για το νόημα του «ΟΧΙ», 28-10-06):

Όπως υπογράμμισε, «η αγάπη για την πατρίδα χρησιμοποιήθηκε αρκετές φορές, παγκοσμίως, ώστε να δικαιολογηθούν ξενοφοβικά σύνδρομα και προσπάθειες αποκλεισμών. Ειδικά η γειτονιά μας, τα Βαλκάνια, που κάποιοι τα βλέπουν ακόμη σαν «πίσω αυλή της Ευρώπης», δοκιμάστηκαν από τις συνέπειες των στρεβλώσεων της αντίληψης για το έθνος».
Καταλήγοντας ο πρόεδρος της Δημοκρατίας επισήμανε πως «κανείς δεν ξέρει αν θα μπορούσε να γίνει ήρωας, παρά μόνο την ώρα που θα τον καλέσει το καθήκον και θα πρέπει να επιλέξει το δρόμο που θα πάρει. Ο τόπος αυτός έχει γεννήσει πολλούς ανθρώπους που την κρίσιμη ώρα διάλεξαν το δρόμο της προσφοράς, διάλεξαν δηλαδή το δρόμο το δύσκολο. Και γι' αυτό έχει σημασία να τους θυμόμαστε σε κάθε τέτοια ευκαιρία».

Έχει όντως σημασία να τους θυμόμαστε αυτούς τους ανθρώπους που δεν ανέχονται να σκύβουν το κεφάλι και πολεμάνε ενάντια στο φασισμό και κάθε είδους ολοκληρωτισμό.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι η Ελλάδα έχασε στη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου περισσότερο από το 70% του Εβραϊκού της πληθυσμού. Δε θα μπορούσαν να το καταφέρουν αυτό οι Ναζί χωρίς τη βοήθεια και κάποιων ελλήνων της εποχής.
Να θυμίσω ότι, ακόμη και σήμερα, δεν είναι λίγες οι φορές που θα βρεθώ σε συζητήσεις που καταλήγουν στο ‘οι Εβραίοι είναι που κάνουν κουμάντο στις ζωές μας’ και άλλες τέτοιες ρατσιστικές κοινοτοπίες. Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν είναι που πριν από μόλις δυο χρόνια δήλωνε ότι «οι Εβραίοι είναι στη ρίζα του κακού»; Αν ζούσε σήμερα ο Χίτλερ, σε τι θα διαφωνούσανε άραγε μεταξύ τους;

Υ.Γ. Είναι τυχαίο ότι για τον τελευταίο πόλεμο Ισραήλ-Λιβάνου-Χεζμπολάχ 79% των ελλήνων πιστεύουν ότι τον πόλεμο ξεκίνησε το Ισραήλ, ενώ για τους ίδιους τους Λιβανέζους το ποσοστό αυτό είναι μόλις 59%;