Τετάρτη, Δεκεμβρίου 20, 2006

Συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα

Απεργούν γιατί βαρέθηκαν να κάααθονται

5 σχόλια:

ultrasonic15 είπε...

Αυτό το υπουργείο λοιπόν πρέπει να είναι το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου για κάθε "εργαζόμενο" που αναζητεί μια θέση για να αράξει – να αράξει σε ένα απάνεμο αραξοβόλι μικρού αιγαιοπελαγίτικου λιμανιού.
Ήλιος, αραλίκι και ο χρόνος να περνά παίζοντας με τις τάπες των βαρελιών στο γραφικό Τενεσί περιμένοντας να ωριμάσει η γεύση του Τζακ Ντάνιελς.

Αυτή η χώρα έχει το μέλλον αυτού του υπουργείου. Περιμένει υπομονετικά το χρόνο για να αυτοκαταργηθεί μόνη της. Τέτοια σουρεαλιστικά φαινόμενα θα τα ζήλευαν μεγάλοι καλλιτέχνες, αλλά εδώ η φύση τα γεννάει από μόνη της.

mantz είπε...

Από τη μία πρότασή σου διαφαίνεται μία ειρωνική διάθεση έναντι των εργαζόμενων. Εε, έστω, μισθοδοτούμενων. Ωστόσο, οι οργανισμοί, του Δημοσίου και όχι μόνο, συνήθως διοικούνται από τους επικεφαλής τους. Ναι μεν οι γραφειοκρατίες έχουν την τάση να εφευρίσκουν διαρκώς και εναγωνίως λόγους ύπαρξης αλλά αυτό δεν αναιρεί την ευθύνη των επικεφαλής. Ιδίως αν τα όσα αναφέρονται στο άρθρο περί ψεύτικων υποσχέσεων είναι αληθή τότε δεν θα έπρεπε το μεγαλύτερο βάρος της κριτικής να πέφτει στους πολιτικούς και όχι στους μισθοδοτούμενους;

gb είπε...

Προφανώς δεν είναι ελληνική πατέντα
συμβαίνει παντού.
Οσοι τα βλέπουν μόνο στην ελλάδα εθελοτυφλούν.
Πρόκειται γιά στρατικοποίηση της κρατικής λειτουργίας, περιμένοnτας τη μάχη που δεν έρχεται.
Προκειμένου να απαγορευτεί η πρωτοβουλία και η εξατομικευμένη ευθύνη καλύτερη η ναφθαλίνη.
Η αεργία θεωρείται εργατικό αδίκημα και ο μισθός μετατρέπεται σε αποζημίωση της υποβάθμισης της προσωπικότητας του άεργου.
Η οπτική του ultrasonik έχει τη χάρη του υπεράνω, ποιό ξέρει τι εμπειρίες ή παρωπίδες έχει!
Αν εξαφανιστεί το κράτος, αυτά τα φαινόμενα αντιδημιουργικότητας θα τα καρπωθεί ο γνωστός εξωκρατικός τομέας.
Διαφωνώ με mantz. που "απαλλάσει" απο τις προσωπικές ευθύνες τούς άεργους, οι οποίο έν μέρει φέρουν την ευθύνη για την ανεργία, η οποία συμφέρει στους ισχυρούς και καταστρέφει τα ατομικά δικαιώματα.

gb είπε...

Εδώ υπάρχει ένα καθοριστικό δίλημμα
άν πρόκειται για συνδικαλιστικό ζήτημα ή προσωπικό ζήτημα.
Δεν καταλαβαίνω πώς μεταβιβάζονται ατομικά δικαιώματα σε φηφισμένους" αντιπροσώπους οι οποίοι έχουν την ευθύνη να κυβερνούν το καράβι της Σάμινας και αντί να συμπορευτούν με τον καπετάνιο που κοιμόταν τον ύπνο της ανευθυνότητας, συνεχίζουν να οδηγούν τα συντρίμια του. Ετούτοι αξίζουν εξίσου να σταθούν στο βάθρο με τον υπουργό.

mantz είπε...

@gb:
Δεν "απαλλάσω" τους υπαλλήλους. Σωστά το βάζεις σε εισαγωγικά. Απλά, λέω ότι -σε πρώτη φάση- δεν φαίνεται να έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη. Αν μετά από 10 χρόνια εξακολουθούν να είναι στην ίδια κατάσταση είναι άλλο θέμα.

Από την άλλη, βλέπω θετικά την έστω και πονηρή "εφευρετικότητα" των ανθρώπων να ελλίσσονται γύρω από τέτοιες καταστάσεις. Και αν κάποιος ερχόταν κάθε 1η του μήνα να μου δίνει ένα χιλιάρικο χωρίς να κάνω τίποτα (και χωρίς άλλες εξαρτήσεις ή περιορισμούς) δεν είμαι σίγουρος ότι δεν θα το δεχόμουν!

Η φράση σου "ο μισθός μετατρέπεται σε αποζημίωση της υποβάθμισης της προσωπικότητας του άεργου" μου άρεσε ιδιαίτερα. Δυστυχώς έχω την εντύπωση ότι δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού Δημοσίου. Αν δει κανείς και μόνο τον εξοπλισμό και τα γραφεία όπου στιβάζονται οι Δ.Υ. (ακόμα και σε υπηρεσίες που ψιλο-παράγουν κάποιο ουσιαστικό έργο) ένα πράγμα έρχεται στο μυαλό: Ο βασικός λόγος που έχουν προσληφθεί αυτοί οι άνθρωποι (στο μυαλό των επικεφαλής τους τουλάχιστον) είναι για να μην καταγράφονται ως άνεργοι στις σχετικές στατιστικές. Το όλο περιβάλλον εργασίας τους φανερώνει μία εκ των προτέρων (και αφ'υψηλού;) υποβάθμιση της προσωπικότητάς τους.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock