Διάβασα σήμερα κάπου στο διαδίκτυο μία όμορφη διατύπωση από τον Dean Alfange (1897-1989. Αμερικανός φιλελεύθερος πολιτικός γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη από Έλληνες γονείς) που αποδίδει με λίγα λόγια τις φιλελεύθερες ιδέες του.
Σας το μεταφέρω αυτούσια στα αγγλικά:
- The Uncommon Man
It is my right to be uncommon...
If I can. I seek opportunity... Not security.
I do not wish to be a kept citizen,
Humbled and dulled by having the state look after me.
I want to take the calculated risk to dream and build, to
Fail and succeed.
I refuse to barter incentive for a dole.
I prefer the challenges of life to the
Guaranteed existence; the thrill of
Fulfilment to the stale calm of utopia.
I will not trade freedom for beneficence
Nor my dignity for a hand out. I will
Never cower before any master nor bend
to any threat.
It is my heritage to stand erect,
proud, and unafraid; to think and act for
myself; enjoy the benefits of my
creations; and to face the world boldly
and say, "This I have done with my own hand,
I am a man. I am an American."
- Dean Alfange
16 σχόλια:
Υπεροχο
Αλήθεια, τί να σκέφτονται οι Κωνσταντινουπολίτες που "συνωστίζονται" την 10ετία του '50 στη προκυμαία του νεοτουρκικού εθνικισμού και καταλήγουν στην "συνωστισμένη"
Αθήνα και τη Θεσσαλονικη;
Πώς λέγεται όταν ξεραίνεσαι, αφυδατώνεσαι; πνευματικά! Εδώ επικρατεί η ισότητα, γκρίζοι λύκοι εσείς; γκρίζοι λύκοι και μείς!
Μη ξεχνάμε και τον Κορνήλιο Καστοριάδη, με τη φιλελεύθερη παιδεία του ενέπνευσε και προ-εξέφρασε τον Μάη του'68 και τα όρια του σταλινισμού.
http://en.wikipedia.org/wiki/Election_results,_New_York_governor
Πρωτον, ο κυριος ειναι σοσιαλιστης, απ' οσο μπορω να καταλαβω. κοιταξτε τις εκλογες του 42 στο λινκ που σας εδωσα. κατεβηκε με το αμερικαν λέιμπορ :) Σκεφτειτε επομενως κατα ποσο το συστημα αξιων που προβαλλετε ως φιλελευφερο το εχετε τοσο μονοπωλιο οσο νομιζετε
Ιν α σεκοντ νόουτ, το ποιημα ειναι αθλιο
@Κύριον Ανώνυμον
Ιν δε φερστ πλέϊς:
Σοσιαλιστής με τέτοιες αντι-κρατιστικές ιδέες; Λίγο ντίφικολτ μου φαίνεται! (ή δεν διαβάσατε το απόσπασμα ή δεν θα κατλάβατε καλά τα γραφόμενα...)
Ιν δε σέκοντ:
δεν είναι ποίημα. Αυτός που το είχε αναρτήσει στο γουέμπ-σάϊτ του το σύνταξε έτσι σε στίχους.
Ιν δε θέρντ νόουτ:
ήταν ιδρυτικό μέλος του Liberal της Ν. Υόρκης μέν αλλά, όπως γράφει κάποιος που τον είχε γνωρίσει οικογενειακά, οι ιδέες του πλησίαζαν περισσότερο προς τις της Άυν Ράντ!
πλήζ ρήντ:
"DEAN ALFANGE
As the legal counsel to the Sound Dollar Committee, Dean’s is the last name to appear on its stationery.
When I was a young boy, I used to like seeing him at the Committee’s headquarters at 500 Fifth Avenue. He was like an uncle, always welcoming me with open arms.
Dad once told me Dean had run for governor. And just this morning, I discovered from my research that he was a founder of the liberal party of New York — more evidence of the broad, eclectic membership of the Sound Dollar Committee.
Interestingly, though, many of Dean Alfange’s beliefs seemed to have been more Ayn Rand libertarian than New York liberal, as evidenced by his credo:
“I do not choose to be a common man.
“It is my right to be uncommon if I can.
“I seek opportunity not security.
“I do not wish to be a kept citizen, humbled and dulled by having the state look after me.
“I want to take the calculated risk; to dream and to build, to fail and to succeed.
“I refuse to barter incentive for a dole. I prefer the challenges of life to the guaranteed existence; the thrill of fulfillment to the stale calm of utopia.
“I will not trade freedom for beneficence nor my dignity for a handout.
“I will never cower before any master nor bend to any threat.
“It is my heritage to stand erect, proud and unafraid; to think and act for myself, enjoy the benefit of my creations, and to face the world boldly and say, this I have done.
“All this is what it means to be an American.”
He equated this model for self-reliance with the ideal of small government and the discipline of a balanced budget. Perhaps others should do the same. "
το ανωτέρω απόσπασμα θα το βρήτε ΕΔΩ
Νέξτ τάϊμ πλήζ ντού μπέττερ χόουμ-γουώρκ.
φαινεται πως δε καταλαβες τιποτα απ'οσα εγραπσα, κυριε χρυσοχειρα. Σοσιαλισμος και κρατικισμος δεν πηγαινουν απαραιτητα μαζι, ιδιαιτερα οταν μιλαμε για αμερικανικα κινηματα μιας αλλης εποχης --- εχουμε να κανουμε δηλαδη με μια πολλη διαφορετικη κοινωνια. και παμε κσανα στη ταμπακέρα, αφτο που ειπα και στο πρωτο μου ποστ. το συγκεκριμενο συστημα αξιων δεν ειναι μονοπωλιο των νεοφιλελευθερων. και ο τυπος που το εγραψε θα εκανε εμετο αν μαθαινε οτι το κειμενο του εμπνεει ιδεολογους του δικου σου τυπου. δεν απαντησες σε τιποτα απ' αυτα που εγραπσα, διαβαζε λιγο πιο προσεκτικα.
σορρυ, τωρα που ειδα και τα αλλα μπλογκσ σου σε βλεπω με καλυτερο ματι. πολυ γελιο ρε συ, καλο το αστειο με το χρυσο, το νομπελ ακομα να σου ρθει?
""Σκεφτειτε επομενως κατα ποσο το συστημα αξιων που προβαλλετε ως φιλελευφερο το εχετε τοσο μονοπωλιο οσο νομιζετε""amonymous
δλδ, σοσιαλισμος και φιλελευθερισμος συνυπάρχουν;
""...το ποιημα ειναι αθλιο""
έτσι, ξεκάρφωτα χωρίς δικαιολογία, δεν μετράει.
@ανώνυμος
ο σοσιαλισμός είναι υποσύνολο του κρατισμού (όπως και π.χ. ο εθνικοσοσιαλισμός..)
περί χρυσού:
Χρυσός και Οικονομική Ελευθερία (Alan Greenspan)
The Case for a Genuine Gold Dollar (Murray N. Rothbard)
LUDWIG VON MISES ON THE GOLD STANDARD AND FREE BANKING(pdf file)
The Gold Standard Manifesto (Prof Antal Fekete)
...κλπ, κλπ.
PS. Do Your Own Due Diligence
Kalokairines kalhsperes se olous. H teleutaia "strofh" tou fileleutherou autou "poihmatos" fantazomai na h tha borouse na ksestomizetai se mia eperxomenh proeklogikh kabania apo ton Bush.
"It is my heritage to stand erect,
proud, and unafraid; to think and act for
myself; enjoy the benefits of my
creations; and to face the world boldly
and say, "This I have done with my own hand,
I am a man. I am an American."
Autos o "erected" fileleutherismos pou apolambanoun oi Amerikanoi kai oi eleutheroi polites anaptigmenwn xwrwn as thimithoume oti basizetai sthn ypotagh (oikonomikh, stratiwtikh, politikh) lawn kai oloklhrwn plithismon.
Emena afhste me na syllogizomai euxarista otan akouw to kommati "I'm afraid of Americans" by -David Bowie,Trent Reznor-.
p.s. Bite the hand that feeds you
Πάντως ο Dean Alfange διετέλεσε και πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ επί μακρόν και οπαδός του Ρούζβελτ, οπότε είναι φιλελεύθερος της κοπής του Keynes. Δεχόταν, δηλαδή, να θυσιάσει την δογματική καθαρότητα του φιλελευθερισμού σε πρακτικές λύσεις που θα έβγαζαν την ελεύθερη οικονομία από το τέλμα της οικονομικής υφέσεως ώστε να μπορέσει να αποδώσει αυτά που μπορεί να αποδώσει.
Όσο η ελεύθερη αγορά αμφισβητείται από πολέμους ή μακροοικονομικές ανισορροπίες, συγχωρείται η απόκλιση από το δόγμα. Άπαξ και επανέλθει η ομαλότητα, επιδιώκουμε sound money.
Κάτι σαν «την ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών» του Καβάφη ...
Αλλωστε η αντίθεση που προβάλλει ο Al Greenspan μάλλον επιφανειακή φαίνεται. Διαχωριστική ανάμεσα σε Κρατιστές ή Υποστηρικτές ελευθ. οικονομίας είναι μια πολύ γενική διάκριση που δεν εξηγει σχεδόν κανένα γεγονός. Κάθε στιγμή εξυπηρετείται ένας τομέας της οικονομίας εις βάρος του άλλου με αντανάκλαση στο εσωτερικό του κράτους. Ιστορικά θεωρούνται πολύ σπάνιες και καταστροφικές οι στιγμές μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ οικονομίας και κράτους.
Το ερώτημα είναι ελευθερη οικονομία με ποιό κράτος, ευέλικτο ή διογκωμένο; κλπ
Δεν είναι τυχαίο ότι φιλελεύθερος δεν είναι αυτός που κρεμάει τη ταμπέλα και δογματίζει αλλά ο αδογμάτιστος, ο διαλεκτικός, ο uncommon, ο απρόβλεπτος χωρίς εξαρτήσεις.
as thimithoume oti basizetai sthn ypotagh (oikonomikh, stratiwtikh, politikh) lawn kai oloklhrwn plithismon.σταθης
Ναι πάντα έτσι γίνεται αλλά ο υποταγμένος δεν είναι και χαμένος.
Οπως συνέβη με έλληνες και ρωμαίους. Αλλά και οι Εβραίοι ξεκινούν την σύγχρονη ιστορία τους απο την ήττα τους με τον Βεσπασιανό, '67μ.χ. με την καταστροφή του Ναου του Σολομώντα και του θησαυροφυλακίου τους και της έναρξης της ολοκληρωτικής διασποράς στην τότε αυτοκρατορία.
Ο Al Greenspan κάνει λάθος όταν νομίζει πως ο κανόνας του χρυσου δίδει ασφάλεια στην οικονομία, διότι η καταλήστευση των θησαυροφυλακίων κατά καιρούς αποδεικνύει ότι ύψιστος κανόνας ασφαλείας είναι η προστασία του χρυσού-κεφαλαίου και σε αυτό το σημείο ενίοτε διογκώνεται το κατασταλτικό κράτος με αρνητικές συνέπειες στην οικονομία, με φαύλους κύκλους. Το ζήτημα αποτελεί τον πυρήνα της δημιουργίας της σύγχρονης τρομοκρατίας άρα και της πάταξης της.
Παραθέτουμε αυτούσιο το οπισθόφυλλο του βιβλίου της Marie Canto-Sperber "Φιλελευθερισμός και Σοσιαλισμός: Οι Κανόνες της Ελευθερίας",εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.
"Πολλοί πιστεύουν ότι ο αγώνας για τις ελευθερίες μας έχει ολοκληρωθεί. Πρόκειται για δραματική ψευδαίσθηση. Ποτέ ο κόσμος μας δεν ήταν τόσο αδιαφανής και πολύπλοκος. Οι ελευθερίες μας απειλούνται. Η υπεράσπιση των φιλελεύθερων ιδεών αποτελεί προτεραιότητα για όσα πολιτικά κινήματα προωθούν τις ιδέες της αυτονομίας και της χειραφέτησης των ανθρώπων.
Ο φιλελευθερισμός δεν εξαντλείται στον οικονομικό φιλελευθερισμό. Η φιλελεύθερη σκέψη αποτελεί και σήμερα πηγή πολιτικής παρέμβασης. Οι φιλελεύθερες ιδέες είναι δυνατόν να ερμηνευθούν μέσα από ένα κοινωνικό πρίσμα. Ένα κομμάτι της ιστορίας του σοσιαλισμού σημαδεύεται από τη σταθερή παρουσία ενός φιλελεύθερου προσανατολισμού. Ο φιλελευθερισμός και ο σοσιαλισμός είναι δυνατόν να συμφιλιωθούν.
Αν ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να στρατευτεί στην υπόθεση της ελευθερίας, τότε πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο απελευθερωτικός του ρόλος έχει λήξει οριστικά. Ο φιλελεύθερος προσανατολισμός του σοσιαλισμού δεν αποτελεί θλιβερή αναγκαιότητα, ούτε θυσία της σοσιαλιστικής καθαρότητας στο βωμό των οικονομικών αναγκαιοτήτων. Πρέπει, αντιθέτως, να διεκδικήσουμε και να υιοθετήσουμε αυτό τον προσανατολισμό, γιατί ανταποκρίνεται σε μια ερμηνεία του σοσιαλισμού που τον συνοδεύει από τότε που εμφανίστηκε. Ενσαρκώνει σήμερα το μέλλον του σοσιαλισμού".
Όπως γράφει κι ο Κάρλο Ροσέλι στο βιβλίο του Φιλελεύθερος Σοσιαλισμός 80 χρόνια πριν: «Το αληθινό πρόβλημα για τους σοσιαλιστές δεν συνίσταται στο να απαρνηθούν τον Μαρξ, αλλά να χειραφετηθούν απ’ αυτόν».
Ο Κάρλο Ροσέλι στο συγγραφικό του έργο υποστήριξε την επιστροφή του σοσιαλισμού στις φιλελεύθερες ρίζες του.
Αναγνωρίζοντας τα επιτεύγματα της καπιταλιστικής οικονομίας, επιχείρησε να φέρει τη συζήτηση στη σφαίρα της ελευθερίας του ατόμου, μιας πλήρους ελευθερίας που θα βοηθούσε τον άνθρωπο να γίνει υπεύθυνος πολίτης.
Δεν νομίζω οτι θα ήταν ιδιαίτερα εξυπνο σήμερα να γυρίζαμε στον κανόνα χρυσου.
Γιατι να εξαρτώμαστε απο ένα μέταλλο? Αν φοβάται κανείς για το κονφετί του, πράττει αναλόγως όπως ο αγαπητός μας Χρυσοθήρας. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να το επιβάλλουμε σε όλη την οικονομία!!
Επίσης τι κάνουμε με τις πληθωριστικές και κυρίως αποπληθωριστικές τάσεις που θα συνταναντησουμε, θα κοιτάμε το φαινόμενο να εξελισσεται με σταυρωμένα χέρια?
Νομίζω οτι το νόμισμα, και η μετανάστευση σε ένα μικρό βαθμό, είναι 2 απο τα πράγματα που θα μπορούσαμε να αφήσουμε στο κράτος να κάνει κάποια διαχέιρηση έστω και λάθος.
Follow-up on gold (from the Daily Telegraph's Ambrose Evans Pritchard):
When will gold go ballistic?
Δημοσίευση σχολίου