Δευτέρα, Απριλίου 07, 2008

Ζούμε στην Ανατολική Γερμανία;

Η Ελλάδα δεν φτιάχνει αυτοκίνητα. Δεν φτιάχνει μικροτσίπ. Δεν φτιάχνει κινητά. Τα τελευταία χρόνια όμως έμαθε καλά να φτιάχνει κάτι: πρωταθλητές ολυμπιακών αγωνισμάτων. Δεν αναρωτηθήκατε ποτέ πώς η χώρα μας εκεί που έφερνε με το ζόρι ένα χάλκινο από τους Ολυμπιακούς (Σεούλ) και το θεωρούσε επιτυχία έφτασε να έχει χάσει το μέτρημα στα μετάλλια παγκοσμίων πρωταθλημάτων και Ολυμπιακών Αγώνων; Και γιατί χώρες παρόμοιου μεγέθος, πολύ πλουσιότερες και με παράδοση στον αθλητισμό δεν έχουν τέτοια αποτελέσματα; Μοιάζουμε με τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού σε πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε.

Στην Ελλάδα οι αθλητικές επιτυχίες έχουν αποκτήσει χαρακτήρα αυτοεπιβεβαίωσης ενός έθνους που γίνεται όλο και περισσότερο ανασφαλές, κλειστό και φοβικό. Ενός έθνους που έχει όλο και λιγότερα να επιδείξει στον διεθνή στίβο της οικονομίας, χάνοντας κάθε χρόνο σε ανταγωνιστικότητα, που έχει από τα μεγαλύτερα ποσοστά αρνητικής τοποθέτησης για την παγκοσμιοποίηση, που αντιμετωπίζει συντηρητικά όλες τις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις (από την εξωτερική πολιτική έως τις διαθρωτικές αλλαγές) και που νιώθει εντότερη την ανάγκη να καλύψει την ανασφάλεια που γεννούν οι επιλογές του. Είναι όμως και μια ανάγκη ατομική, να καλυφθεί η προσωπική μετριότητα με συλλογικές "επιτυχίες". Την τάση αυτή διέγνωσαν από νωρίς οι πολιτικοί μας ρίχνοντας τσουβάλια από λεφτά (προερχόμενα από το κρατικό μονοπώλιο του τζόγου) στην ικανοποίηση αυτών των συνδρόμων. Οι αθλητικοί αγώνες μετατράπηκαν σε "εθνικές υποθέσεις".

Από κει και πέρα τα πράγματα ήταν απλά. Με μια ανάμειξη στα σοβιετικά ή ανατολικογερμανικά πρότυπα που διάβρωσε το ελληνικό αθλητικό οικοδόμημα, κομματικοποίησε τις ομοσπονδίες, δημιούργησε παράγοντες γραφειοκράτες και ανέδειξε όσους αθλητές ήταν πρόθυμους να πάρουν αναβολικά. Το κράτος προσέφερε τεράστια και δελεαστικά κίνητρα (χρήματα, επαγγελματική αποκατάσταση, κύρος) σε όσους έφερναν αθλητικές νίκες (τις οποίες μετά το κράτος πουλούσε στο λαό ως εθνικές επιτυχίες). Κίνητρα τέτοια που σε πάρα πολλούς αθλητές έβαλαν στην άκρη ηθικούς ενδοιασμούς ή φόβους για την υγεία τους. Το κράτος δημιούργησε στρατιές προθύμων να "κάνουν τα πάντα" για του φέρουν επιτυχίες. Ταυτόχρονα χρηματοδότησε αφειδώς όλους τους τρόπους προκειμένου αυτοί οι πρόθυμοι να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το πρόφατο περιστατικό με όλη μα όλη την ομάδα άρσης βαρών αυτό αποκαλύπτει. Ότι η χρήση αναβολικών γινόταν συστηματικά. Μια τέτοια συστηματική χρήση δεν μπορεί να γινόταν χωρίς την χρηματοδότηση και την κάλυψη των κρατικών μηχανισμών, και δεν μπορεί να έγινε μια φορά.

Κατά καιρούς έχουν αποκαλυφθεί ψήγματα αυτού κρατικού μηχανισμού, κάθε φορά όμως παρουσιάζονται ως μεμονομένα περιστατικά ή εξαφανίζονται. Όταν πριν δέκα χρόνια ένας αρσιβαρίστας της εθνικής ομάδας άρσης βαρών κατήγγειλλε την χρήση τέτοιων ουσιών, το κράτος αντί να προσπαθήσει να διευρευνήσει την υπόθεση, απέδειξε την ενοχή του ενεργοποιώντας ένα ολόκληρο μηχανισμό κουκουλώματος και τελικά αναγκάζοντας τον αρσιβαρίστα να ανακαλέσει για να μην χάσει την θέση του στην αστυνομία. Όταν είχαμε το προκλητικό για την νοημοσύνη μας σκάνδαλο Κεντέρη-Τζέκου στους Ολυμπιακούς, ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός ενεργοποιήθηκε για την κάλυψή τους, ενώ ένα ολόκληρο έθνος τους πρόσφερε ηθική κάλυψη παρότι αντιλαμβανόταν το πρόβλημα φωνάζοντας "Κεντέρης-Κεντέρης" στον τελικό των 200μ.

Το πρόβλημα όμως το μεγάλο δεν ήταν ο Κεντέρης. Ήταν ότι οι 80.000 αυτοί θεατές είχαν πλέον φτάσει σε τέτοια επίπεδα πόρωσης που θεωρούσαν τους αγώνες ως είδος πολέμου, στον οποίο ήθελαν οι δικοί τους πολεμιστές να πολεμήσουν και να νικήσουν με όποιο κόστος και με οποιοδήποτε τρόπο. Από κοντά τα ΜΜΕ έτοιμα να δικαιολογήσουν τα πάντα και οι κρατικοί φορείς έτοιμοι να κουλουκώσουν τα πάντα.

Γι'αυτό απαντώντας στο ερώτημα του τίτλου λέω: όχι δεν ζούμε στην Ανατολική Γερμανία. Το πρόβλημα είναι χειρότερο: θέλουμε να ζούμε στην Ανατολική Γερμανία.

Επιπλέον:
Ποιος πληρώνει τα αναβολικά;
Αισθήματα ντροπής για την υπόθεση ντόπινγκ

16 σχόλια:

Athena Smith είπε...

Συμφωνω απολυτα με τον Roark.
Νομιζω δε αν δε με απατα η μνημη μου οτι γιουχαϊσαν αγρια και τους μαυρους αθλητες απο ΗΠΑ σε εκεινο το αγωνισμα.

Ανώνυμος είπε...

An kati exo syxauei tosa xronia, einai ayth i klapsa kai mempsimiria.

\OK, eimastai o pio axristos laos toy kosmoy, anikanoi gia otidipote katorthoma kai to mono poy mathenoyme apo koynia mas einai na klevoyme kai na klevoyme. \ante, sas anevasa pali, efxaristimenoi?

Pame gia ta parakato.


(Ayta ta parakato omos apaitoyn enan lao poy exei pisti stis dynameis toy. Oxi enana lao poy mera nyxta klegete thn klapsa toy)


((Ypotheto to epomeno post tha einai gia ta kala stoixeia toy laoy mas. Na ta kataripsete kai ayta, na statheite sto megaleio sas. Toso anaksioi poy eimaste, kala na pathoyme. As prosexame))

cobden είπε...

Εξαιρετικό πόστ!
Νομίζω πως θα είναι και μια από τις ελάχιστες φορές που θα συμφωνήσουμε και με το σημερινό κύριο άρθρο της "Ελευθεροτυπίας" (http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=92982672):
"ΑΠΟ ΤΗΝ άποψη αυτή, εδώ και πολλά χρόνια, έχουμε γίνει Ανατολική Γερμανία. Γιατί ο πρωταθλητισμός μας δεν είναι απλά κρατικοδίαιτος, είναι κρατικός.... Είναι ώρα, λοιπόν, η Πολιτεία να αντιληφθεί τα εγκλήματά της και να διαγράψει το αμαρτωλό παρελθόν. Αλλωστε, σε όλες τις πραγματικά προηγμένες χώρες του κόσμου ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι ιδιωτική υπόθεση και όχι υπόθεση του κράτους και εθνικό ζήτημα, όπως εδώ."

Ανώνυμος είπε...

@ ανώνυμος 17 28
Δηλάδή τι προτείνεις να κάνουμε, να κατσούμε και να θαυμάσουμε τα χάλια μας? Δυστύχως φιλέ μάθε ότι η "κλάψα" και η "μεμψιμοιρία" φαίνεται να είναι το μόνο μέσο για να αλλάξει κατί σ'αυτόν τον τόπο. Θα φωνάζουμε λοιπόν και ας οικτίρεις έσυ και οποίος άλλος είναι επαναπαυμένος με τα χαλία μας. Εντάξει, δεν λέω ότι ειμάστε Αιθιοπία, αλλά δεν νομίζεις οτί είναι δικαίωμα του καθενός να γκρινιάζει, αν προτιμάς αυτόν τον όρο, για να διωρθώθουν τα κακώς κείμενα σ'αυτόν τον τόπο? Σκεψού ποσό τα ελαττώματα μας μας εμποδίζουν να πάμε μπροστά και θα κατάλαβεις γιάτι οι συντελέστες του μπλογκ ειδικά και ολοί μας γενικά μεμψιμοιρούμε και κλαιγομάστε. Και οπώς λες εσύ στο post soy ας προσέχαμε.

Ανώνυμος είπε...

Ayth h klapsa kai mizeria einai tritokosmikh kai mas katatasei xeiroteroys kai apo thn ethiopia. Aytoys poy thabmazete den eftasan ekei poy briskontai me to mizero klapsomoyni. Gia rikste mia matia trigyro sas na synelthete. Mporei na mhn paragoyme aytokinhta, oyte microchips, alla kai aytoi poy ta paragoyn (Malaisia, toyrkia) den nomizo na toys zilebo. Kati paragoyme kai emeis oi anaksioi kai exoyme dekaplasio katakefalin eisodhmo apo oloys toys geitones mas mazemenoys. Sas afino se esas toys aksioys oikonomoloys na anakalipsete ta ergostasia kai tis biotexnies poy yparxoyn ekei ekso kai aksizoyn to uavmasmo mas.

περιούσιος είπε...

Το φαινόμενο της καταλήψεως 11 αθλητών της εθνικής μας ομάδος άρσρως βαρών είναι, τουλάχιστον, ντροπιαστικό. Προσωπικά, θα ήθελα να χθεί άπλετο φως στην υπόθεση αυτή αλλά δεν έχω καμμία αμφιβολία ότι στο τέλος οι μόνοι, που θα την πληρώσουν, θα είναι οι αθλητές και ο προπονητής κ. Ιακώβου, οι οποίοι δεν είναι αθώοι αλλά θα τη γλυτώσουν άλλοι, που φταίνε ίσως περισσότερο.
Όσον αφορά τη γκρίνια τώρα, η αλήθεια είναι ότι σε αυτή τη χώρα ελάχιστα έχει αποδώσει ως κινητήριος δύναμη, προκειμένου να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα της χώρας μας. Από τότε, που άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου, διαπιστώνω ότι κάθε έλλην είναι ένας δυνάμει κριτικός πάσης μορφής δυσλειτουργίας των πάντων και ανιχνευτής παντός παράπτωμος των τρίτων. Αρχίζει να προτείνει μέτρα, υποδεικνύει ποιοι φταίνε και ζητάει να λάμψει η αλήθεια και να διορθωθούν όλα. Και έπειτα από λίγο καβαλάει το μηχανάκι του χωρίς κράνος, παραβιάζει το STOP και ζητάει και τα ρέστα από τον τροχονόμο, που τον έγραψε για παράβαση του Κ.Ο.Κ.
Εν τέλει, δεν είμαι κατηγορηματικός σε ό,τι αφορά τη χρησιμότητα της γκρίνιας, πλην, όμως, δεν έχω δει τους μονίμως γκρινιάρηδες συνέλληνές μου, τουλάχιστον τους περισσότερους, να κάνουν κάτι για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα του τόπου μας.

Ανώνυμος είπε...

Δεν αναρωτηθήκατε ποτέ πώς η χώρα μας εκεί που έφερνε με το ζόρι ένα χάλκινο από τους Ολυμπιακούς (Σεούλ) και το θεωρούσε επιτυχία έφτασε να έχει χάσει το μέτρημα στα μετάλλια παγκοσμίων πρωταθλημάτων και Ολυμπιακών Αγώνων;

1. Ομογενείς ή μη μετανάστες
2. Κρατική επιχορήγηση του πρωταθλητισμού, μια νοσηρή συνιαλλαγή ανάμεσα σε αθλητές, κόμματα, και την πλειοψηφία του λάου από την οποία:

- Οι αθλητές παίρνουν πολλά περισσότερα από την αξία των δεξιοτήτων τους στην ελεύθερη αγορά
- Τα κόμματα, και ειδικά τα κυβερνώντα κάνουν τους Έλληνες να αισθάνονται καλύτερα για την κατάσταση της χώρας
- Η πλειοψηφία του λαού νιώθει "εθνική περηφάνια" χαιρόμενη για τα επιτεύγματα άλλων μόνο και μόνο γιατί ανήκουν στο ίδιο έθνος.

Το ντόπινγκ είναι επακόλουθο της κρατικής επιχορήγησης του πρωταθλητισμού, αφού οι επιτυχίες συνοδεύονται με οικονομικά κίνητρα που είναι αρκετά υψηλά ώστε να διακινδυνεύουν κάποιοι τη ζωή τους και τη φήμη τους.

Θα έλεγε κάποιος πως ντόπινγκ παρατηρείται και σε οικονομίες που δεν υπάρχει κρατική επιχορήγηση του αθλητισμού όπως π.χ. στις ΗΠΑ. Εκεί όμως υπάρχει αρκετά μεγάλη αγορά και οικονομική βάση για ιδιώτες να παράσχουν αντίστοιχα κίνητρα με αντίστοιχα αποτελέσματα.

Η λύση του προβλήματος: Απόσυρση του κράτους από κάθε σχέση με τον αθλητισμό, πέραν ίσως από τη σύσταση εθνικών ομάδων για τη συμμετοχή σε διάφορους διεθνείς αγώνες και την παροχή μίνιμουμ υποστήριξης για τη λειτουργία τους.

To Ελ. Παρατηρητηριο των Συμ. του El Kinky είπε...

Δεν αναρωτηθήκατε ποτέ

Αναρωτηθήκαμε και δώσαμε απάντηση ότι τα μετάλλια τα παίρνουν με τον ίδιο τρόπο που τα παίρνουν ΟΛΟΙ.

Δεν είναι λόγος αυτός όμως για να νιώσω εθνική ντροπή με τον ίδιο τρόπο που δε νιώθω εθνική περηφάνια επειδή ο Χ αθλητής πήρε ένα μετάλλιο.

Όσο η πολιτεία ενισχύει τον πρωταθλητισμό με οικονομικά βραβεία και στρατιωτικούς βαθμούς οι επαγγελματίες αθλητές θα ντοπάρονται και θα καταστρέφουν την υγεία τους.

Κάποιοι άλλοι καταστρέφουν την υγεία τους απλώς για να κάνουν μούσκουλα στα γυμναστήρια.

Το μόνο που με αφορά είναι ότι εγώ είμαι στην τελική αυτός που πληρώνει τους μισθούς, τα βραβεία και τις ντόπες των ντεμέκ αθληταράδων.

Roark είπε...

Αντιγράφω από ένα καταπληκτικό άρθρο του Πανούτσου πριν δύο χρόνια:

Μετά το φιάσκο των τουρμποκίνητων αθλητών μας τους Ολυμπιακούς πέρισυ, η κυβέρνηση είχε μια καταπληκτική ευκαιρία να αποδομήσει το, ανατολικού μπλοκ εμπνεύσεως, τερατούργημα που δημιούργησε δύο δεκαετίες τώρα το ελληνικό κράτος. Η όποια φασαρία όμως έγινε γρήγορα ξεχάστηκε, και έμεινε στο απυρόβλητο ο κύριος ένοχος, η ανάμειξη του κράτους στον αθλητισμό. Ο διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας είναι τόσο απαραίτητος όσο ο διαχωρισμός κράτους και πρωταθλητισμού. Δύο γενναίες αποφάσεις που είναι αδύνατο να παρθούν από μία δειλή κυβέρνηση.

Ανώνυμος είπε...

Δεν αναρωτηθήκατε ποτέ σαν φιλελεύθεροι γιατί η πολιτεία ή οι διεθνείς αθλητικές οργανώσεις θα πρέπει να απαγορεύουν τα αναβολικά?

Με ποιό δικαίωμα λέει κάποιος στον Αθλητή τι να κάνει με το σώμα του? Ας τα αφήσουν ελεύθερα και όποιος θέλει ας πάρει και όποιος θέλει να μην πάρει. Με ότι επιπτώσεις έχει για τον πρώτο και ότι επιπτώσεις θα έχει για τον δεύτερο.

Και φανταστείτε τώρα την πτώση της ηθικής ανταμοιβής και κοινωνικής αναγνώρισης για έναν αθλητή που παίρνει ντόπα. Μπορεί και να μην υπάρχει. Έστω, η αγορά θα το αποφασίσει αυτό, όχι οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ξέρετε τι δεν καταλαβαίνω; Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί προσανατολίζεται το όλο ζήτημα στην παραβατική δράση των ατόμων και όχι στους ίδιους τους θεσμούς και τη "δημορκατία" που τελικά μπροστά στην κοινωική επίδειξη και τα κέρδη αθλκητών, εταιρειών ομοσπονδιών κτλ τους στρέφουν όλους στην ντόπα.

Roark είπε...

Yanno μπλέκεις δύο διαφορετικά πράγματα. Αν θέλει ένας αθλητής να παίρνει αναβολικά, να το δηλώνει και να συμμετέχει σε αγώνες με άλλους που παίρνουν και οι θεατές τους να τα ξέρουν όλα αυτά δεν βλέπω πρόβλημα. Είναι ιδιωτική υπόθεσή τους (πχ εκείνο το ανεκδιήγητο αμερικανικό κατς).

Το πρόβλημα υπάρχει όταν αυτό γίνεται από το κράτος. Με κρατική κάλυψη, κρατική χρηματοδότηση και κρατική ανταμοιβή. Γιατί εκεί δεν είναι ιδιωτική υπόθεση.

Ανώνυμος είπε...

Ενταξεί ,έχετε δίκιο, οντώς η κλάψα χωρίς προσωπική δράση δεν έχει νοήμα αλλά και πάλι δεν νόμιζω ότι μπορούμε να καταλόγισουμε κλάψα στους συντελέστες του μπλογκ καθώς ως μελή της Φιλελευθέρης Συμμάχιας κάνουν ότι μπόρουν για το κάλο του τόπου (ή αυτό που θεωρούν οτί ειναί καλό για τον τόπο, αν προτιμάτε αυτήν την διατύπωση). Όσον αφορά το σκανδαλό θεωρώ ότι απλά ενισχύει την απόψη μου για τον (πρωτ)αθλητισμό, οτί δηλάδη είναι σκανδαλώδες μιά κοινωνία να προσφέρει χρήματα και δόξα σε ατόμα με το μόνο κριτήριο οτί κατάφεραν να τρέξουν 100 μέτρα ενώ περιφρονούνται ανθρώποι των γραμμάτων και της τέχνης από το κράτος και από όλους μας. Νομίζω ότι οφειλούμε να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας ως κοινώνια. Κατά την γνώμη μου ο αθλήτισμος ειναί κάλος για να φτιαχνούμε το σώμα μας αλλά δυσκόλα θα μπορούσε κανείς να με πείσει ότι γυμνάζουμε την ψυχή μας μέσω αυτού. Εγώ προσωπικά μαλλόν θεώρω τον αθλητισμό υπευθύνο για φαινόμενα οπώς η ψευτόμαγκια και ο ψωνισμός από το τίποτα και η έλλειψη προσοπικότητας παρά για την "ευγενή αμιλλά". Είναι ντροπή να θαυμάζουμε κάποιον μόνο για το πόσο μάκρια πέτα το άκοντιο (λες και προσφέρει τίποτα στην παιδεία του ανθρώπου)ενώ η καλλιέργεια και η προσωπικότητα περνάνε στο ντούκου

Ανώνυμος είπε...

Συγνώμη Roark δεν θα το ξανακάνω.

Το ερώτημα μου είναι γιατί απαγορεύουμε τα αναβολικά.

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Yannos μαζί σου.
Μιὰ φορὰ εἶπε ἡ κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος νὰ κάνει καὶ κάτι (ἔστω καὶ συγκεκαλυμμένως) ἐνάντια στὴν μειωτικὴ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν ἐπιλογῶν τοῦ ἀνθρώπου ἀπαγόρευση μερικῶν οὐσιῶν, καὶ πέσανε οἱ φιλελεύθεροι (!;) νὰ τὴν φᾶνε.
Ἄντε νὰ τοὺς πιστέψει κανεὶς μετὰ ποὺ λένε γιὰ τὴν ἀποποινικοποίηση τῶν ναρκωτικῶν.

Nievskii είπε...

Τα αναβολικά στους αγώνες τα απαγορεύουν οι ιδιωτικές οργανώσεις που διοργανώνουν τους αγώνες - ΔΟΕ,IAAF κλπ. - και έχουν κάνει συμφωνία με τα κράτη να τους βοηθούν σε αυτό το έργο με αντάλλαγμα να συμμετέχουν αθλητές του στους αγώνες που διοργανώνουν. Απαγορέυουν τα αναβολικά για πολλούς λόγους άσχετους με το ότι μπορεί να κάνουν κακό στους αθλητές και ένας λόγος είναι ότι η φανερή χρήση αναβολικών είναι bad for the business. Αντιφιλελεύθερο εν προκειμένω είναι το μέτρο της ποινικοποίησης της χρήσης αναβολικών που ισχύει στην Ελλάδα, αν και αυτό έχει και ένα στοιχείο οικονομικής απάτης, αφού η χρήση αναβολικών είναι απάτη, αφού συνεπάγεται οικονομικά ωφέλη.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock