Νέο άρθρο
Το βιβλιο που περισσοτερο απολα με εσπρωξε προς την αγαπη για την ακαδημαϊκη ζωη ειναι η βιογραφια του Νομπελιστα φυσικου Ριτσαρντ Φαϋνμαν. Σε ενα απο τα τελευταια κεφαλαια, μετα απο πολλες χιουμοριστικες ιστοριες σε ιστορικα μερη (μεταξυ αλλων στο Λος Αλαμος που κατασκευαστηκε η πρωτη πυρηνικη βομβα), ο κ. Φαϋνμαν μιλουσε για τον κινδυνο η φυσικη να μετατραπει σε επιστημη «λατρειας του φορτιου». Μου πηρε χρονια για να καταλαβω τι εννοουσε αυτος ο εξαιρετος επιστημονας και ποσο ευρεια εφαρμογη εχει η κριτικη του...
*Διαβάστε εδώ τη συνέχεια του άρθρου*
2 σχόλια:
Εγώ έχω μια σοβαρή απορία: Αυτή η "αυξημένη παραγωγικότητα" που πληρώνει το μάρμαρο στη Σουηδία, πόσο εθελοντικά δέχεται να την κλέβουν;
Γιατί υπάρχει το λεγόμενο brain drain; Δηλαδή οι καλύτεροι, οι ικανότεροι και οι παραγωγικότεροι νέοι την κάνουν για πιο ελεύθερες πολιτείες; Βλέπε το σύγχρονο μεταναστετικό ρεύμα των καλύτερων νέων επιστημόνων για τις ΗΠΑ.
Όταν βρουν εύκολα προσβάσιμες συνθήκες ελευθερίας (όπου θα διαχειρίζονται οι ίδιοι τους πόρους τους), πόσοι πιστεύεις θα συνεχίσουν να προσφέρουν θυσία την υψηλή παραγωγικότητά τους;
Δεν ξερω.
Παντα πιστευα οτι υπαρχει επιλογη μεταξυ δυο μοντελων, του ευρωπαικου και του αμερικανικου. Ο μυθος ηθελε να ειμαστε χαλαροι και ευτυχισμενοι στην Ευρωπη, χωρις αστεγους στους δρομους ή πλουσιοι και "αναλγητοι" στην Αμερικη με στρατιες φτωχων.
Η αληθεια ειναι ομως οτι η Αμερικη δεν εχει πια (αν ειχε ποτε) στρατιες φτωχων. Περισσοτερους αστεγους και απορους βλεπεις στην Αθηνα (ή στην Βοννη που εχω ζησει, ή στην Βαρκελωνη που ζω) παρα στην Νεα Υορκη!
Η αληθεια ειναι οτι οντως οι νεοι ευρωπαιοι επιστημονες, ψηφιζουν με τα ποδια τους και εγκαταλειπουν την Ηπειρο σε μεγαλους αριθμους...
Δημοσίευση σχολίου