Καταλήψεις ’06: Το παράδειγμα μιας σχολής

Νέο Άρθρο

Όντας στο τελευταίο τρίμηνο του πτυχίου μου στην Ιατρική σχολή Αθηνών παρακολουθώ τις εξελίξεις με ενδιαφέρον αλλά και με μεγάλη απορία. Η ιατρική σχολή τελεί υπό κατάληψη για 4η συνεχόμενη εβδομάδα και όλα τα σημάδια δείχνουν ότι η κατάλψη έχει ακόμη αρκετό δρόμο. Θεωρώ ότι η Ιατρική Αθηνών αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για να αναλύσει κανείς τις τρέχουσες καταλήψεις από τη στιγμή που έχει πολύ ανεπτυγμένο φοιτητικό συνδικαλισμό ενώ από την άλλη μεριά αποτελεί ένα από τα πολυπληθέστερα τμήματα του ΕΚΠΑ αριθμώντας περίπου 4000 φοιτητές.

Στο προηγούμενό του post o Φώτης Περλικός εξέθεσε πολύ εύστοχα τις ιδεολογικές αδυναμίες αυτών των κινητοποιήσεων αλλά και το διάτρητο σύστημα πάνω στο οποίο βασίζονται. Το κυριότερο επιχείρημα όσων υποστηρίζουν αυτές τις δραστικότατες κινητοποιήσεις, που ως αποτέλεσμα έχουν την κατάργηση στοιχειωδών ακαδημαϊκών ελευθεριών, είναι ότι το σύνολο αποφάσισε αυτές τις ενέργειες και για το λόγο αυτό το κάθε ξεχωριστό άτομο οφείλει να υπακούσει.
Η συγκεκριμένη νοοτροπία βρίσκει το αποκορύφωμά της στη διατύπωση: «τα ατομικά δικαιώματα πρέπει να υποτάσσονται στη συλλογική βούληση». Δυστυχώς αυτό το σχόλιο δεν είναι δικό μου δημιούργημα αλλά είναι κάτι που ειπώθηκε από έναν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της κατάληψης...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*