Πέμπτη, Οκτωβρίου 05, 2006

Ένα σχόλιο πάνω στο "φαινόμενο της Αντρικής Δειλίας"

Ρίχνοντας μια βιαστική ματιά στον αξιολάτρευτα βρωμερό κόσμο της απογευματινής τηλεοπτικής ζώνης έπεσα πάνω σε μια εκπομπή κοινωνικού προβληματισμού (τα χάπια μου...) όπου ένα -ως συνήθως- «φλέγον» πρόβλημα απασχολούσε μια πολυσυλλεκτική ομάδα από "ειδικούς" και μη. «Αντρική δειλία» λοιπόν κυρίες και κύριοι , ή αλλιώς, το "κοινωνικό πρόβλημα της εποχής μας"..Αν και ημουν σίγουρος για το τι επρόκειτο να αντικρύσω παρέμεινα εντούτοις κολλημένος στο γυαλί κανα τεταρτάκι (μη μου πείτε ότι δεν το χετε κάνει ποτέ...) ακούγοντας κάθε λογής αηδία που μπορεί να σκεφτεί ο οποιοσδήποτε για το συγκεκριμένο θέμα. Για να μαι βέβαια αντικειμενικός ειπώθηκαν και ένα δυο σοβαρά πραγματάκια που ως συνήθως βουλιάξαν στο γενικό βούρκο.

Η ετυμηγορία ήταν αναμενόμενη, το ανδρικό φύλο καταγγέλθηκε σχεδόν σύσσωμο ως άκαρδη συμμορία δειλών, εντελώς ανίκανων να γεμίσουν μια σύγχρονη γυναίκα. Ύστερα από μερικές «σοβαρές» τοποθετήσεις διάφορων ψυχολογοδημοσιογραφοκοινωνιολόγων (ορισμένοι δηλώναν λίγο απ όλα, ξέρετε εσεις τώρα) το ζωντανό κοινό της εκπομπής αφέθηκε ελεύθερο να κάνει τη λοιπή βρωμοδουλειά, χρησιμοποιώντας όλες τις σκοτεινές τέχνες: μισοανώνυμες καταγγελίες, κραξίμο, βρισιδια, και ανελέητες δόσεις ασυγκάλυπτου θρήνου.Δε θα ασχοληθώ με το πως ορισμένες εκπομπές μετατρέπουν κάθε λογής θέματα σε άψυχες μάζες σκουπιδιών. Θα σχολιάσω λίγο το ζήτημα της «αντρικής δειλίας» , καθεαυτό, και ιδίως το πώς μια ανύπαρκτη έννοια παίρνει τηλεοπτική σάρκα και οστά ορμώμενη από κάποιες στρεβλές ιδέες που κυκλοφορούν διάσπαρτες στην κοινωνία μας.

Ας ξεκινήσω με λίγες προσωπικές μου απόψεις. Η δειλία καταρχάς είναι ένα ψυχολογικό ελάττωμα: είναι ο φόβος που παγώνει κάθε δημιουργική δράση. Η δειλία δεν έχει φύλο. Επίσης η δειλία είναι μια δυνητικά αναστρέψιμη κατάσταση, ακόμα κι αν για ορισμένες ακραίες περιπτώσεις χρειάζεται ψυχολογική βοήθεια.

Αν δεχτούμε ότι η δειλία δεν έχει φύλο, θα πρέπει να δεχτούμε πως δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε «αντρική δειλία», ως κοινωνικό σύμπτωμα της εποχής μας κλπ. Αν βέβαια πιστέψουμε καποια αξιοπρεπέστατη κυρία, που κοιτούσε τους άντρες της εκπομπής με φανερή απέχθεια, αντρική δειλία είναι ο φόβος του άντρα της να αναλάβει τις οικονομικές της υποχρεώσεις.. Για μια άλλη ότι ο σύντροφος της την παράτησε αντί να την παντρευτεί. Για μια τρίτη ότι δεν δέχτηκε να την αποκαταστήσει αν και την κατέστησε έγγυο. Για την τέταρτη και την πέμπτη , ότι οι άντρες τους την κοπάνησαν όταν κατά λέξη «είδαν τα δύσκολα» (δεν διευκρινίστηκε η ορολογία). Προφανώς η φράση αντρική δειλία μέσα στη γενικότητα της μπορεί να περιλάβει οποιαδήποτε ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Ο δε Άντρας-καλεσμένος της εκπομπής (κάτι σαν "εκπρόσωπος τύπου" του φύλου Του) σε άσχετη στιγμή σχολίασε ότι μέσα στη σχέση ο «άντρας πρέπει να έχει τα ηνία» ενώ καμιά κυρια ή δίδα δεν φάνηκε να αντιδρά στην παραπάνω ανοησία.

Το συμπέρασμα μου από το τηλεοπτικό αυτό αριστούργημα είναι ότι για μια εκπομπή που υποτίθεται οτι σχολιάζει την τρέχουσα πραγματικότητα, η συγκεκριμένη δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο εκτός πραγματικότητας. Η αλήθεια είναι πάντως ότι καθρέφτιζε αρκετές από τις απόψεις που ακούμε καθημερινά από φίλους και γνωστούς. Αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται,σαν η λεγόμενη σεξουαλική επανάσταση να μη συνέβη ποτέ. Λάθος, φέρονται σαν να συνέβη, αλλά επιμένουν να διατηρούν όσα στοιχεία τους συμφέρουν από την εποχή της σκληρής αντροκρατίας, αφήνοντας σ όλα τα υπόλοιπα τις σύγχρονες αντιλήψεις να κάνουν το θαύμα τους.

Κι όμως η κοινωνία προχωρά με άλματα,και στο δρόμο της όλα, όλα τα ριζωμένα στερεότυπα μαραίνονται και πεθαίνουν αφήνοντας τη θέση τους σε νέες ιδέες και νοοτροπίες. Το μέλλον είναι εδώ , και μαζι του ο άνθρωπος του μέλλοντος, που δε χωρά πια στους γερασμένους κοινωνικούς ρόλους. Είναι ανοησία να περιμένει κανείς ότι μια γυναίκα που δουλεύει σκληρά και αποκερδαίνει το προιόν του κόπου της θα σκύψει το κεφάλι σ οποιονδήποτε αξιολύπητο σύζυγο-σατράπη. Είναι εξίσου γελοίο να ελπίζουν κάποιοι ότι ο άντρας που ζει σε μια κοινωνία ισότιμων ανθρώπων θα σέβεται τα δικαιώματα της γυναίκας και ταυτόχρονα θα δεσμευεται να φορτωθεί αναντίρρητα τις υποχρεώσεις της (ω είναι τόοοσο βολικό!) η/και να ενταχτεί στις παραδοσιακές κοινωνικές φόρμες ( γάμος, οικογένεια, συγκεκριμένα μοτίβα ερωτικής ή σεξουαλικής συμπεριφοράς κλπ) . Κι όμως, όλες οι σάπιες αντιλήψεις που σχετίζονται με την αντρική «δειλία» ή τη γυναικεία «ανηθικότητα» (δυο όψεις του ίδιου συντηρητικού νομίσματος) πηγάζουν από τις παραπάνω διεστραμμένες απόψεις.

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι χρονικά περιορισμένες συνδέσεις μεταξύ ελεύθερων ατόμων*. Οποιαδήποτε απόπειρα να εξευτελιστεί κάποιος για τις επιλογές του εφόσον βέβαια δεν βλάπτουν άμεσα ένα άλλο πρόσωπο , είναι ρατσισμός. Ένας άντρας ή μια γυναίκα που χωρίζουν επειδή είναι απρόθυμοι να προχωρήσουν τη σχέση σε ένα νέο στάδιο ευθυνών δεν είναι απαραίτητα «δειλοί». Δειλοί έναντι τίνος; «Του εαυτού τους»; Μα προχωρούν σε μια συνειδητή επιλογή! «Της κοινωνίας»; Από πότε χρωστάει κανείς τέτοιου είδους υποχρέωση στην κοινωνία και βάσει ποιας έμμεσης ή άμεσης συμφωνίας την ανέλαβε; . «Του άλλου». Ένας χωρισμός οφείλεται συχνότατα σε μονομερή απόφαση είτε σχετίζεται με το θέμα της ανάληψης ευθυνών , είτε όχι. Το να κατηγορεί κανείς τη φύση των πραγμάτων είναι σαν να χτυπάει το κεφάλι του στον ίδιο τοίχο ξανά και ξανά. Τέλος «έναντι ενός παιδιού». Εδώ όντως υπάρχει πρόβλημα, αλλά επιλύεται με την επιβολή οικονομικών υποχρεώσεων στο πρόσωπο του γονιου που αρνειται να τις αναλάβει συναινετικά. Φυσικά ούτε συζήτηση για υποχρεωτικό γάμο κλπ. Ένα παιδί δημιουργεί δεσμεύσεις ηθικής, συναισθηματικής και οικονομικής φύσης.Από αυτές μονο οι τελευταίες μπορούν να επιβληθούν νομικά, είναι δηλαδή κυριολεκτικά υποχρεώσεις. Κανείς δεν μπορεί να επιβάλει σε κάποιον να γίνει τρυφερός πατέρας ή τρυφερή μητέρα, στο βαθμό που δεν μπορούμε να επιβάλουμε σε κανέναν να γίνει «τρυφερός άνθρωπος». Συχνά, μια μονογονεική οικογένεια αποδεικνύεται πολύ πιο φιλόξενη για το παιδί απ¨ό,τι ένας γάμος βυθισμένος μέσα στις ενδοοικογενειακές συγκρούσεις.

Και εδώ τελειώνουμε με το σάπιο παιχνιδάκι των ρόλων και της «αντρικής δειλίας». Κάποιοι θα πρέπει να αποδεχθούν πως δεν είναι δειλία η άρνηση να ενταχτεί κανείς στα προκατασκευασμένα τους καλούπια. Δειλία είναι να συμβιβαστεί με έναν τρόπο ζωής που θα τον κάνει δυστυχή...Υπάρχει ευγενέστερος στόχος από την επιδίωξη της ευτυχίας μας, εφόσον σεβόμαστε τα δικαιώματα των υπολοίπων ανθρώπων;

Να σας πω και κάτι φαινομενικά άσχετο; Μ αρέσει αυτή η εποχή. Ο κόσμος σείεται και ταρακουνιέται σχεδόν πιο δυνατά από ποτέ, κάτι κερδίζουμε και κάτι χάνουμε αλλά στο τελικό αποτέλεσμα η ελευθερία μας μοιάζει να κερδίζει το γύρο. Και τούτη η παρτίδα δε θα χαθεί παρόλα τα τηλεοπτικά μαστίγια, τα πανάρχαια πρότυπα-κλουβιά, τα γουρλωμένα βλέμματα και τις φτηνιάρικες «κοινωνικές» κατακραυγές.

* χρονικά περιορισμένες ακόμα κι όταν διαρκούν για μια ολόκληρη ζωή, καθώς εξαχνώνονται με το τέλος της...

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

θΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Rodia είπε...

Για τούτο.. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΙ
ΑΜΑΝ! :-)
(μέσω τιβι εννοείται, ε)

Ανώνυμος είπε...

Προμηθέα για στο στόμα σου. Το μόνο σημείο στο οποίο είμαι λίγο επιφυλακτικός είναι στο θέμα των παιδιών. Σαφώς και δεν μπορεί να μας υποχρεώσει κανείς να είμαστε καλοί γονείς, κανείς εκτός από τον εαυτό μας. Και νομίζω ότι θα πρέπει να το κάνει.

Ανώνυμος είπε...

Καλέ μου φίλε Προμηθέα,
διάβασα τις απόψεις σου με προσοχή και πιστεύω ότι το πρόβλημα που σε απασχολεί είναι αφενός ότι έχεις υπερβολικά πολύ ελεύθερο χρόνο το απόγευμα και αφετέρου ότι η σκέψη σου είναι πολύ αναλυτική για την επιφανειακή ελληνική πραγματικότητα. Θα σε συμβούλευα να ακούς περισσότερη μουσική τις απογευματινές ώρες ή να κατεβάζει από τι διαδίκτυο εκπομπές τις αρεσκείας σου.
Πέρα από την πλάκα, έθιξες πολλά ζητήματα και αν είχες κάνει παρέμβαση στην εν λόγω εκπομπή θα σου έβαζαν διερμηνέα. Αυτό που εσύ αποκαλείς δειλία ,εγώ το λέω κοινωνικό άγχος. Ιδιαίτερα στις επαρχιακές πόλεις το φαινόμενο εντίνεται και εντοπίζεται στη φράση "τι θα πει ο κόσμος".
Ο κόσμος , ο ανώνυμος κριτής και εξουσιαστής μας, είναι αυτός που θα σου πει πότε να παντρευτείς με ποια/ποιον, τι θα βάλεις για να πας στη δουλειά σου, που θα βγεις, με ποιους θα βγεις, τι θα κάνεις όταν βγεις. Είναι ένα από τα πράγματα που σιχαίνομαι περισσότερο στο ελληνικό DNA. Home cinema ο γείτονας, δυο φόρές τη διάμετρο οθόνης εμείς.
BMW ο παλιός συμφοιτητής, Mercedes με 120 γραμμάτια εγώ.
Μη χορεύεις στο club μας σχολιάζουν. Βάλε γραβάτα στη δουλειά ,να δείχνεις μορφωμένος. Μην ακούς Χατζιδάκι ,θα σε πουν αδερφή. Μη βλέπεις ιαπωνικές ταινίες ,θα σε πουν ξενέρωτο.
Μην παντρευτείς αυτήν, είναι φτωχή. Μην κάνεις παρέα με αλλοδαπούς. Κάνε 2 παιδιά πριν τα 35. Αγόρασε διαμέρισμα και μην τρως τα λεφτά σου στα ταξίδια.
.....θέλει πολύ θάρρος για να τα ξεπεράσεις όλα αυτά δε νομίζεις;

Roark είπε...

Σχόλιο 1: Σόρρυ, αλλά γιατί ο ιαπωνικός κινηματογράφος σε κάνει ξενέρωτο;;;

Σχόλιο 2: Αυτό το γυναικείο καρατσουλαριό, όπως και η εξίσου άξεστη αντρική συμπεριφορά (ειδικά στο στρατό την βλέπεις μονίμως), είναι δείγματα γελοίων νοοτροπιών που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία. Νοοτροπίες που δεν αντιστοιχούν σε μια σύγχρονη κοινωνία αλλά είναι η προβολή των παλιών κοινωνικών σχέσων των αργοτικών κοινοτήτων σε μια ολόκληρη χώρα. Η Ελλάδα δεν είναι μια σύγχρονη κοινωνία, είναι ένα μεγάλο χωριό.

Αυτή η παραβίαση της ατομικότητας, τα κοινωνικά ταμπού, οι κοινωικές επιταγές, κτλ είναι όλα χαρακτηριστικά μικρών κλειστών κοινοτήτων πριν αιώνες. Επειδή όμως η ελληνική κοινωνία έχασε πολλά τραίνα (βιομηχανική επανάσταση κτλ) τους τελευταίους αιώνες μεταξύ άλλων δεν μπόρεσε να διαμορφώσει νοοτροπίες μαζικών κοινωνιών ανεξάρτητων ατόμων.

Ανώνυμος είπε...

@Martingale : Φυσικά αλλά εγώ μίλησα για τη νοοτροπία του dress code στη δουλειά για λόγους φιγούρας ,όχι ουσίας.
Ακριβώς αυτό Roark ,αυτό που όλοι αυτοί θα ονόμαζαν δειλία ή "ξενέρωτο" ,σε άλλες κοινωνίες απλά θα ήταν αποδεκτό. Στην Ελλάδα δυστυχώς κουβαλάμε ακόμη τα συμπλέγματα της πλατείας του χωριού. Η πρώτη γενιά αστών φαίνεται να κάνει ένα βήαμ παραπέρα αλλά και πάλι υπάρχει υπερβολικά μεγάλη ηθικολογία χωρίς ηθική.
Για την Ελλάδα να υποχρεώνεις το σόι σου να ψηφίσει ένα συγκεκριμένο βουλευτή με σκοπό να βάλει το γιο σου στην Αεροπορία και να διορίσει την κόρη στα ΚΕΠ είναι ηθικό και πολλές φορές θεμιτό, να συζεί ένα ζευγάρι και να αποκτήσει παιδιά χωρίς να παντρευτούν ,είναι ανήθικο. Και φυσικά για τα μέτρα της κάθε Δρούζας είναι και δείγμα δειλίας.

S G είπε...

σωστο το αρθρο

δυστυχως βλεπω οτι ο ματσισμος δεν μπορει να σκοτωθει οταν οι ιδιες οι γυναικες εχουν τετοιες αθλιες απαιτησεις. Οσο ζητανε απο τους αντρες να παιζουν καποιο στερεοτυπικο ρολο του Αντρα προστατη με υποχρεωσεις που "παιρνει τα ηνια", θα εχουν και τα στραβα του αντρα κηφηνα που αραζει στην πολυθρονα και βαζει την γυναικα του να διοικει/καθαριζει το νοικοκυριο.

Προσωπικα δεν θα συζουσα ποτε με γυναικα που δεν δουλευει (ή επιμορφωνεται/σπουδαζει με σκοπο να δουλεψει). Δεν υπαρχει μεγαλυτερο πληγμα για την αξιοπρεπεια μου/της, να εχω καθε μερα το συναισθημα οτι χωρις εμενα δεν θα ειχε σκοπο στην ζωη της. Οι ανθρωποι πρεπει να μπαινουν εντελως ελευθεροι σε μια σχεση, ως αυτονομα ατομα που εχουν παντα την επιλογη να κανουν πισω και να αλλαξουν γνωμη. Τοτε θα ξεφορτωθουμε και τα ηλιθια στερεοτυπα που επιβιωνουν σε καποιες γωνιες, κατα των ζευγαριων που συζουν ή κατα των ζευγαριων που τεκνοποιουν (ακουσον αμαρτια!) χωρις να παντρευτουν.

Ανώνυμος είπε...

Πρώτα από όλα,το σχόλιο σου ότι η δειλία είναι ψυχολογικό ελάττωμα και δεν αφορά ξεχωριστά το ένα ή το άλλο φύλο είναι πολύ σωστό.

Στη συνέχεια,μια προσωπική διαπίστωση:δεν είναι φαινόμενο της Ελλάδας,αλλά των Ελλήνων να δημιουργούν παράλογες κοινωνικές προσδοκίες.Βαφτίζουν και ενοχοποιούν ή απενοχοποιούν πλήρως διάφορες κοινωνικές καταστάσεις,δηλαδή καθαγιάζουν οτιδήποτε εφόσον ανήκει μέσα στην εικόνα που έχουν εκείνοι για τον κόσμο και μισούν ό,τι δεν εμπίπτει σε αυτή την εικόνα.

Επιστρέφοντας από έξω,και αναγκασμένη να είμαι εδώ για ένα διάστημα,αναγκάστηκα να επιστρέψω στα παιδικά μου χρόνια όπου για να αποφύγω ό,τι θεωρούσα παράλογο κυκλοφορούσα με ένα βιβλίο κολλημένο στη μύτη για να μη μου μιλά κανείς.Τους τελευταίους 4 μήνες διάβασα γύρω στα 40 βιβλία και συνεχίζω ακάθεκτη.Ο λόγος είναι απλά ότι δεν αντέχω την ελληνική πραγματικότητα ως τέτοια.

Ποιά στοιχεία συγκεκριμένα με ενοχλούν;Το τετράπτυχο
"Πατρίδα-
Θρησκεία-
Μισθός Δημοσίου Υπαλλήλου-
Οικογένεια".

Πάμε με τη σειρά.Κρίνεις πραγματικά τα στραβά και τα κακώς κείμενα,όπως η νωθρότητα των γύρω σου,ή λες ότι ο τάδε ή ο δείνα θεσμός πρέπει να αλλάξει(πχ,ο τρόπος που οδηγούν οι Έλληνες)=δεν αγαπάς την πατρίδα σου.Αν δε τολμήσεις μέσα στις προτάσεις κριτικής σου να συμπεριλάβεις ή να υπονοήσεις παραδείγματα τύπου ΗΠΑ,είσαι φονιάς των λαών και γενίτσαρος(πιο πολύ έχω ακούσει το δεύτερο παρά το πρώτο).Επίσης,δημοφιλέστατο είναι το "πουλημένη".

Περνάμε στη μηδενική ανοχή στη θρησκευτική διαφορετικότητα.Ακόμα και την αποχή από τις δημόσιες εκδηλώσεις ή την επιμονή μου ότι τα θρησκευτικά ζητήματα είναι και πρέπει να ερμηνεύονται αυστηρά προσωπικά εκλαμβάνονται ως αθεία,φιλο-αλλοθρησκευτισμός ή ακόμα χειρότερα αντιχριστιανισμός.Το τι πιστεύεις είναι δική σου δουλειά,αλλά το να βαφτίζει οιονεί υποχρεωτικά όλος ο κόσμος τα παιδιά τους ή το να έχει στις δικαστικές αίθουσες ολόκληρο εικονοστάσι,είναι κάτι τελείως διαφορετικό.Αν τολμήσεις και τα πεις όλα αυτά όλοι βγάζουν τα μύρια όσα συμπεράσματα για το τι είμαι και τι πιστεύω.Που σαφώς δεν μπαίνω στη διαδικασία του σχολιασμού.Εδώ το επίθετο "αντίχριστη" παίζει πολύ.

Το μισθός δημοσίου υπαλλήλου δεν το εξηγώ καν.Απλά αρνούμαι να δουλέψω.Τελεία.Είμαι τεμπέλα(το γέλιο εδώ είναι ότι αυτοί που με ταίζουν δεν έχουν πρόβλημα.Έχουν όμως όλοι οι υπόλοιποι).

Τέλος,και εδώ νομίζω ότι πάει το "ανδρική δειλία","ματσισμός" κλπ.Η αγία ελληνική οικογένεια.Ο άντρας ο σωστός ο δίκαιος.Δεν εξετάζουμε πια ανθρώπινες προσωπικότητες,ανάγουμε τα φύλα σε κοινωνικούς τύπους.Ο άντρας πρέπει να είναι έτσι.Η γυναίκα γιουβέτσι.Θα γίνουν όλα με αυτόν ή τον άλλο τρόπο.Το οτι ο συγκεκριμένος και η συγκεκριμένη είναι προβληματικοί σε σχεδόν τις περισσότερες κοινωνικές τους σχέσεις,εκβιάζουν ψυχολογικά φίλους/φίλες/γονείς κλπ.δε μας αφορά.Μας πειράζει πως και πότε θα την πέσουν στις τύπισσες που αναμένουν μια τέτοια συμπεριφορά κάθε μετά την κατανάλωση δεύτερου ποτού.Σα να μην είμαστε καλά.Δεν είναι μόνο οι σχέσεις ανδρών και γυναικών που έχουν πρόβλημα όπως εμφανίζεται σε ανάλογες εκπομπές ή συζητήσεις ή δεν ξέρω κι εγώ.Οι ίδιοι άνθρωποι,γκρινιάζοντες και γκρινιαζόμενοι εμφανίζουν μια πατέντα συμπεριφοράς απέναντι στο κοινωνικό τους περιβάλλον συνολικά.Αλλά αρκεί στο τέλος της μέρας να σταθούν γαμπρός και νύφη στα σκαλιά της εκκλησίας(εδώ πέφτει και κλισέ #2=θρησκεία),και αποδεικνύεται πως "τελικά έμαθαν,έβαλαν μυαλό,οι προηγούμενοι δεν ήταν γι αυτούς,οι άντρες πριν από αυτόν ήταν δειλοί που δεν αναλάμβαναν ευθύνες.Οι γυναίκες πριν από αυτήν τσουλιά που ήθελαν να τον τυλίξουν."

Στο τέλος της ημέρας,απαξάπαντες στη χώρα τούτη είναι ευτυχισμένοι.Ακόμα και η Δρούζα γιατί κάνει νούμερα,έστω και κατά λάθος(επειδή ο Προμηθέας κάνει ζάπινγκ).

Harry Peitsinis είπε...

Ναυάγιο@

Έχεις απόλυτο δίκιο. Από το ηλεκτρονικό βήμα τούτου δω του σάιτ παρακαλώ τον ΟΤΕ να επισπεύσει της διαδικασίες τοποθέτησης σύνδεσης ADSL σπίτι μου. 20 μέρες μπορεί τελικά να αποδειχθούν πολλές-θανάσιμα πολλές. :)Σε αντίθετη περίπτωση τον καταγγέλω προκαταβολικά ως πολιτικά υπεύθυνο για το επερχόμενο εγκεφαλικό.

Από κεί και πέρα το πρόβλημα για μένα είναι η εμμονή σε ξεπερασμένα κοινωνικά στερεότυπα που έχουν καταντήσει βαρίδιο στην κοινωνική εξέλιξη. Η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει τους παραδοσιακούς φυλετικούς ρόλους και η αντίφαση ανάμεσα σ αυτήν την πραγματικότητα και την καθημερινότητα του κάθενα από μας είναι πιστευω υπευθυνη για το κοινωνικό άγχος που γράφεις. Η ηθικολογία κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους.

Μια κοινωνία που επιτάσσει συγκεκριμένα μοτίβα κοινωνικής συμπεριφοράς θυμίζει περισσότερο προιστορική φυλή παρά κοινότητα αυτεξούσιων ανθρωπων.

Οντως θέλει θάρρος να ξεπερνάς αυτά τα ηλίθια πρότυπα που σε κρατούν δεμένο όπως τη μύγα ο ιστός της αράχνης. Αλλά το θάρρος ενισχύεται από την ευνοια των υλικών συνθηκών και οι συγχρονες συνθήκες νομίζω πως ενδυναμώνουν τις τάσεις αντικομφορμισμού (κανείς δε θα λιθοβολήσει τη γυναίκα που φοράει μίνι, κανένας τυπάκος δε θα μας ντουφεκίσει επειδή του "μαγαρίσαμε¨την αδερφή.)Γι αυτο και μ αρέσουν οι τύποι που σπάνε τα στεγανά, οι ψιλοεπαναστάτες, όσοι τραβάν τα βλεμματα της γειτονιάς και προκαλούν θυελλα τα κουτσομπολιά απ τις σουφρωμένες κυράτσες.
Προσωπικά νομίζω πως στους ανθρώπους που επιλέγουν να ζήσουν τη ζωή τους αδιαφορώντας για τις γνώμες του κοσμάκη αξίζουν τα ευσημα (στους ομοφυλόφυλους των επαρχιακών πόλεων, τις μητέρες που έμειναν συνειδητά ανύπανδρες, τους 40αρηδες που αρνούνται να μπουν στη λογική της φαμίλιας, τις συνομηλικες τους που επιλέγουν το δικό τους δρόμο, έξω από τον ρόλο της Μάνας-Κουράγιο , όποιοι κι αν είστε,όπου κι αν είστε well done mates!)


Γι αυτό άλλωστε και καταντήσανε οι διάφοροι γραφικοί να μιλάνε για σύνδρομα και κοινωνικά φαινόμενα. Προσπαθούν να εξορθολογίσουν και να δώσουν μια επιστημονική νότα στον μικροαστικό συντηρητισμό τους. Ας τους αφήσουμε να μιλάνε λοιπόν για την κρίση των αξιών και την ανηθικότητα στην εποχή μας. Τέτοιες κρίσεις συμβαίνουν πάντα όταν μεταβαίνουμε από ένα σύστημα σ ένα άλλο. Και είναι ώρα επιτέλους να μεταβούμε στο αστικό κοινωνικό σύστημα μετά από 2 αιώνες σκαμπανεβασμάτων. Δε νομίζεις?

Harry Peitsinis είπε...

Κώστα


Συμφωνώ για το θέμα της πατρότητας/μητρότητας και τις δεσμευσεις που πρεπει να γεννά. Αλλά στην πραγματική κοινωνία μπορούμε να συνταντησουμε χιλιαδες ανθρώπους που ο "εαυτός" τους δεν τους υποχρεώνει να γινουν καλοί γονείς.. Σ αυτές τις περιπτώσεις νομιζω πως ειναι καλυτερο για το παιδί να μεγαλώσει μακριά τους παρά δίπλα τους...

Fuchsia είπε...

The other day on the plane to Edinburgh I met a Greek with a humongeous suitcase, the reason being that it was stuffed to bursting point with shirts his mother had washed and ironed for him(*) and the numbers of which he had carefully calculated to make sure they’d last him till Christmas. At this point he plans to lug the beast right back to Athens so that his mother will once again take care of it for him.

Thing is, don’t know about you, but someone who isn’t man enough to face up to a washing machine and a clothes iron definitely qualifies as a coward in my book.

(Seems to me that centuries of subjugation of women harmed not only the weaker sex, but our stronger counterparts too. If a man keeps his wife in the home and refuses to assist with women’s jobs, he is not only limiting her but simultaneously losing something of himself. And vica versa naturally.)

(*) and, of course, food.

(Sorry about the english)

Σκεπτικιστης είπε...

Το επίπεδο της τηλεόρασης στην χώρα μας έχει δυστυχώς πέσει πολύ χαμηλά. Το άσχημο μάλιστα είναι ότι τα χάλια δεν περιορίζονται σε σχετικά «ανώδυνες» εκπομπές «κοινωνικού περιεχομένου» αλλά και στην ενημέρωση (ειδήσεις κτλ.). Αυτό όμως είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα.

Βρίσκω πολύ καλό το άρθρο του Προμηθέα, θα ήθελα όμως να αναφερθώ κυρίως στα σχόλια που το ακολούθησαν. Όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις η συζήτηση εξελίχθηκε σε μία σκληρή κριτική της Ελληνικής κοινωνίας. Θα ακουστώ μάλλον παράφωνος σε πολλούς αλλά δεν συμμερίζομαι την σφοδρότητα της κριτικής αυτής. Όχι γιατί η Ελληνική κοινωνία δεν έχει πολλά και σοβαρά προβλήματα, αποτέλεσμα μιας γενικής, βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης. Αλλά γιατί καταρχήν δεν είναι η μόνη. Οι περισσότερες κοινωνίες στην σημερινή μεταβατική εποχή βρίσκονται σε κρίση, άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο. Τα προβλήματα βέβαια ποικίλουν ανά χώρα αλλά είναι υπαρκτά παντού. Πολλές από τις «νοοτροπίες» που αναφέρθηκαν από τους προηγούμενους σχολιαστές τις συναντά κανείς και αλλού, αν είναι παρατηρητικός και βλέπει με κριτικό μάτι τα πράγματα.. Σταχυολογώ μερικές εδώ έτσι για παράδειγμα.

Οι Έλληνες δεν είναι οι μόνοι με τάσεις επίδειξης, απλά έχουν αποκτήσει αυτή την φήμη - μαζί με τους υπόλοιπους μεσογειακούς λαούς - κυρίως λόγω του ότι ξοδεύουν για ντύσιμο / μόδα προκαλώντας την - μάλλον ζηλόφθονη - κριτική των Δυτικών / Βόρειων Ευρωπαίων («που βρίσκουν τα λεφτά αυτοί οι φτωχοί συγγενείς» (απάντηση: μαύρο χρήμα), «δεν μπορώ να αποκτήσω το ίδιο στυλ παρόλο που προσπαθώ άρα.... κρεμαστάρια»). Μπορεί για παράδειγμα οι Βρετανοί να ντύνονται με Τ-shirt όταν πηγαίνουν στην pub (λόγω binge culture κυρίως) αλλά δεν έχω δει πουθενά αλλού στην Ευρώπη (ούτε καν στην Ιταλία) περισσότερες μεταξωτές γραβάτες και πανάκριβα ταγιέρ στους χώρους εργασίας ή στα ακριβά κλειστά club (στα οποία πολλοί καταθέτουν ευχαρίστως το υστέρημα τους, έτσι για το «προνόμιο» του να είναι μέλη). Ξέρω προσωπικά πάρα πολλούς Γερμανούς που γονάτισαν τον τραπεζικό τους λογαριασμό για να έχουν ένα αυτοκίνητο «πουλ μουρ» (Ελληνιστί). Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα η επίδειξη στις χώρες αυτές γίνεται με πολύ πιο κραυγαλέο και χοντροκομμένο τρόπο. Με εξαίρεση δε το κινητό τηλέφωνο ούτε στα ηλεκτρονικά/gadgets/σχετικές υπηρεσίες είναι περισσότερο καταναλωτικοί οι Έλληνες, όπως δείχνουν όλες οι σχετικές στατιστικές. Από την άλλη η πίεση της κοινωνίας για να ακολουθήσει κανείς τις νόρμες της είναι χαρακτηριστικό όλων των μικρών κοινοτήτων παντού, όχι μόνο της Ελληνικής επαρχίας. Οι δε οικογενειακές πιέσεις είναι επακόλουθο των στενότερων οικογενειακών σχέσεων, τυπικών για τις μεσογειακές κοινωνίες, που έχουν βέβαια και πολλά θετικά εκτός από αρνητικά. Όσο για το θέμα των θρησκευτικών συμβόλων σε δικαστήρια, σχολεία κτλ. μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο θα σας πείσει ότι είναι μείζων θέμα σε πολλές χώρες. Αλλά και τα reality shows και λοιπά τηλεοπτικά σκουπίδια δεν είναι βέβαια Ελληνική εφεύρεση. (Ούτε αντιπροσωπεύουν την κοινωνία μιάς και οι συντελεστές έχουν επιλεγεί προσεκτικά).

Δεν προσπαθώ να υιοθετήσω εδώ την δικαιολογία του «αφού το κάνουν οι άλλοι ας το κάνουμε και εμείς». Ούτε λέω ότι δεν με ενοχλούν τα περίεργα της Ελληνικής κοινωνίας. Όμως με το να αναγάγουμε τα «παγκόσμια κοινωνικά» προβλήματα σε «Ελληνικά» προβλήματα δεν δημιουργούμε τις σωστές συνθήκες συζήτησης. Είναι καιρός να πάψουμε να οικτίρουμε τους εαυτούς μας και να δίνουμε «μεταφυσικές» διαστάσεις στα πράγματα. Περισσότερα για αυτό όμως στο πολύ πρόσφατο άρθρο μου εδώ (που γράφτηκε με εντελώς διαφορετική αφορμή αλλά ταιριάζει) Περισσότερα για αυτό όμως στο πολύ πρόσφατο άρθρο μου εδώ (που γράφτηκε με εντελώς διαφορετική αφορμή αλλά ταιριάζει)Περάστε να σχολιάσετε.

Roark είπε...

Θα παρακαλούσα να αποφεύγονται οι προσωπικές προσβολές στους συμμετέχοντες στο διάλογο. Δεν μπορούμε να επιβάλουμε τον σεβασμό στον συνομιλητή και την αξιοπρεπή συμπεριφορά, θα περιμέναμε όμως από όσους των οποίων φιλοξενούμε τα σχόλια μια κόσμια και ευπρεπή συμμετοχή. Ευχαριστώ.

S G είπε...

παρεπιμπτοντως συμφωνω με την Φουξια. Λιγα κοινωνικα φαινομενα ειναι πιο αστεια απο τον 30χρονο αντρα που δεν ξερει να πλυνει ενα τζιν, που του στελνει η μαμα του παστιτσιο (θυμαμαι επικό πανώ σε αγωνα μπασκετ Παναθηναϊκου στην Γερμανια νομιζω: ΜΑΝΑ ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΚΙΟΦΤΕΔΕΣ) κτλ κτλ

Σκεπτικιστη η ταση επιδειξης υπαρχει σε ολους τους λαους. Αλλα ειναι και θεμα πως το κανεις. Το τι θεωρειται καλη επιδειξη ας πουμε ειναι δειγμα επιπεδου. Στην Γερμανια "καλη επιδειξη" σε μορφωμενους ανθρωπους ειναι ας πουμε να μενεις μονος σου, να εισαι αντιφασιστας, να εχεις φιλους απο καθε λαο του Ισραηλ, να φορας χαλαρα αμαρκα ρουχα (το γνωστο στερεοτυπο σανδαλια+καλτσες πηγαζει απο το οτι οι Γερμανοι προτιμουν τα βολικα ρουχα, οχι τα μουρατα) και να εχεις ενα Audi TT εργοστασιακο και απειραχτο το οποιο ομως εχεις στο γκαραζ γιατι κυκλοφορεις με ποδηλατο.

Στην Ελλαδα καλη επιδειξη θεωρειται σε καποιους κυκλους να μενεις με την μαμα, να βριζεις τους μεταναστες, να εχεις ενα Φιατ υπερφτιαγμενο, να το σκαρφαλωνεις πανω σε πεζοδρομια, να φορας μονο μαρκες και να σκας 7 ευρω για εναν καφε.

Γουστα ειναι, αλλα συνηθως τεινω προς τα γερμανικα...

Roark είπε...

To πανό αυτό έχει γίνει urban legend. Ήταν στον τελικό Άρης-Εφές Πίλσεν στο Τορίνο το 1993 και έλεγε, "Μάνα στείλε λεφτά".

Harry Peitsinis είπε...

Τραγικό ναι , extremely pathetic ναι, άθλιο ναι, αλλά "δειλία"? Is it me ή οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους? Εντελώς όμως

Harry Peitsinis είπε...

Πάντως περί στερεοτύπων, μη νομίζετε κιόλας ότι στις άλλες χώρες έχουν απαλλαχθεί εντελώς απο το macho στυλάκι. Μια βολτίτσα σε oποιαδήποτε βρεττανική παμπ θα σας πείσει. Απλά στην Ελλάδα υπάρχει και κάτι άλλο...μια πλήρης έλλειψη ανοχής προς το διαφορετικό. Οσο περισσοτερο αποκλίνει κανείς από το μέσο όρο,τόσο πιο "λεπρός" θεωρείται. Αυτό τουλάχιστον στο εξωτερικό δεν το συνάντησα

Ανώνυμος είπε...

"Kala to oti oi germanoi einai kakogoustoi kai genika oi central europeans einai logiko. Boskoi hphrksan kai barbaroi Goths. Ti sxesh mporoun na exoun me thn moda? Se anti8esh me tous apisteftous Italous oi opoioi zousan me styl apo ton kairo ths Rwmaikhs autokratorias. Ma einai tromero ta sandalia me kaltsa, entelws kakogousto!! Eksairw tous bretanous pou paragoun moda mono gia thn elite (saville row klp)" νομίζω ότι εδώ έχουμε άλλο ένα τυπικό δείγμα ελληνικής ανωτερότητας. Εκτός του ότι θεωρείς πιο πρακτικό να στείλεις ρούχα σε άλλη χώρα για πλύσιμο ,κατέληξες και στο πας μη Έλλην κακόγουστος (με εξαίρεση τους Ιταλούς) και αυτά λόγω ιστορικότητας!!!!!!!! Η γνωστή λογική με τα φώτα του πολιτισμού και το πάγιο που οφείλουν (και κακώς δεν) μας πληρώνουν εδώ και αιώνες. Για αυτό και θίχτηκες επειδή σου την είπαν για το πλύσιμο γιατί στη χώρα τη μεγάλη την ένδοξη σε έχουν μάθει κάθε φορά που έχεις άδικο να φωνάζεις για να πείσεις για το δίκιο των προτάσεών σου (πρώτα τον εαυτό σου και μετά τους άλλους).
Τελικά Martingale εσύ αντιπροσωπεύεις τα ελληνικά στερεότυπα. Για αυτό και τέτοιοι Έλληνες πάνε στο εξωτερικό για σπουδές ,κάνουν γκέτο μόνο με Έλληνες ,τα βρίσκουν σαν όμοιοι και ανώτεροι που είναι και επιστρέφουν στην πατρίδα με ακόμη λιγότερες παραστάσεις και με το ίδιο περιορισμένους ορίζοντες.

Υ.Γ. Το πανώ ήταν στο Άρσεναλ - ΠΑΟ και έγραφε "ΜΑΝΑ ΣΤΕΙΛΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΕΝΕΚΕ ΦΕΤΑ"

Σκεπτικιστης είπε...

S G, στην ίδια την Γερμανία πάντως έχω δει κάμποσες εκπομπές που επιχειρούν να κάνουν μαθήματα στυλ … και το πρώτο που σχολιάζουν αρνητικά είναι βέβαια ο συνδυασμός κάλτσα-σανδάλι. Γιατί όπως και να το κάνουμε η άνεση είναι ένα ζήτημα και η αισθητική άλλο. Και όσοι Γερμανοί – ή άλλοι – έχουν την ανάλογη καλλιέργεια έχουν πλήρη επίγνωση της κακογουστιάς ορισμένων συμπατριωτών τους. Για τα άμαρκα ρούχα μια απλή βόλτα στα καφέ του Αμβούργου, του Ντίσελντορφ ή του Μονάχου θα σε πείσει για το …αντίθετο (το Βερολίνο είναι ομολογουμένως πιο «αντεργκράουντ»). Όσο για το με ποιούς κάνουν παρέα οι Γερμανοί (και άλλοι Ευρωπαίοι), ποιά η γνώμη τους για τους διάφορους λαούς, την «πολυπολιτισμική» κοινωνία κτλ. ας μην το συζητήσουμε καλύτερα γιατί είναι μεγάλο θέμα. Και η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτό που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα.

Εν πάση περιπτώσει, πρόθεση μου δεν ήταν να συζητήσω κάλτσες και σανδάλια ή να ισχυριστώ ότι οι Έλληνες είναι καλύτεροι ή χειρότεροι από τους άλλους. Παρέθεσα απλά μερικά παραδείγματα για να δείξω ότι ορισμένα από τα «αρνητικά» (θέμα οπτικής γωνίας βέβαια) που συχνά καταλογίζονται στους Έλληνες απαντώνται και σε άλλους λαούς. Όλες οι κοινωνίες έχουν τα προβλήματα τους και τις ιδιαιτερότητες τους που προέκυψαν από την ιδιαίτερη ιστορική τους πορεία, την σημερινή τους κατάσταση κτλ. Θα επαναλάβω: είναι καιρός να πάψουμε να οικτίρουμε τους εαυτούς μας. Τα όποια προβλήματα χρειάζονται νηφάλια αντιμετώπιση και όχι αυτολύπηση. Ρίξτε και μια ματιά στο post μου εδώ .

S G είπε...

"Ara egw 8elw allos na mou plenei ta rouxa kai autos me ekeu8erh boulhsh to dexetai."

το προβλημα μου ειναι εδω. Κανενα ατομο με ελευθερη βουληση δεν θα εκανε κατι τετοιο αν δεν το ειχε πεισει η κοινωνια οτι ειναι καθηκον του και τιμη του.

Γιαυτο θεωρω εκμεταλλευτη οποιον αντρα βρει μια γυναικα που καθεται και του κανει τετοιες δουλειες, κιας το κανει αυτη "με την θεληση της".

ΥΓ ρε martingale, δεν μπορεις να βαλεις ελληνικο πληκτρολογιο? μου βγαινουν τα ματια εδω. (και μην ακουσω λεξη για τους τονους απο τους συνηθεις υποπτους, δεν νομιζω οτι η ελλειψη τονων δυσκολευει την αναγνωση!!)

"Για τα άμαρκα ρούχα μια απλή βόλτα στα καφέ του Αμβούργου, του Ντίσελντορφ ή του Μονάχου θα σε πείσει για το …αντίθετο"

δεν συγκρινονται σε μαρκομανια με τους ελληνες με τιποτα. (Ας σημειωσω οτι μενω στην Γερμανια)

ΥΓ το πανώ φαινεται να εχει διαδοση γιατι εγω ξερω οτι ελεγε "ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΚΙΟΦΤΕΔΕΣ", ουτε καν κεφτεδες :-)

Harry Peitsinis είπε...

Εγώ θα πάρω μια ελαφρώς διαφορετική θέση.

Μπορώ να φανταστώ μια ελευθεριακή κοινωνία όπου ένας πολίτης θα αναλάβει με δική του βούληση την ικανοποίηση κάποιων αναγκών του άλλου, χωρίς προφανές οφελος. Στην προκειμένη περίπτωση πχ το πλύσιμο των ρούχων.

Όταν αναζητούμε το ελεύθερο της βούλησης κάποιου συμβαλομένου σε τέτοιου είδους συμβολαια θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι εφόσον τα τελευταία δεν είναι προιόντα πλάνης , απάτης, απειλής ή θολωμένης συνείδησης (υπό επήρρεια ναρκωτικών κλπ) αντικατοπτρίζουν αυτό που τα συγκεκριμένα άτομα θέλουν τη δοσμένη στιγμή, όσο υπερβολικό ή μαζοχιστικό κι αν ακούγεται στα αυτιά μας ή την ηθική μας.

Έτσι ένας Άμις μπορεί να συμβληθεί άμεσα ή έμμεσα με κάποιον άλλο για να του προσφέρει την εργασία του ισοβίως δωρεάν. Η ηθική που επιτάσσει αυτήν την απόφαση είναι μεσαιωνική. Αλλά η συμφωνία είναι προιόν ελεύθερης βούλήσης , όσο κι αν τα κριτήρια λήψης της απόφασης δεν ταιριάζουν στα δικά μας στάνταρ.

Φυσικά, μέσα σε μια ελευθεριακή κοινωνία τέτοιες "συμβάσεις" μπορούν και πρέπει να αποτελούν αντικείμενο ελεύθερης κριτικής.

Ανώνυμος είπε...

Σου ζητώ συγγνώμη επειδή δεν γνώριζα για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζεις. Αυτό που ονομάζεις εσύ στερεότυπα είναι η συμπεριφορά που εφαρμόζουν κάποιοι συμπατριώτες μας για τους xyz λόγους. Η συμπεριφορά αυτή είναι ομαδική επειδή και αυτοί οι λόγοι που την προκαλούν εμφανίζονται συχνά. θα έπρεπε να μυγιαστείς μόνο αν είχες τη μύγα.
Τέλος παρόλο που δεν είχα σκοπό να προσβάλλω εσένα προωπικά αλλά μόνο όσους παρουσιάζουν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά που ανέφερα ,αναγνωρίζω ότι ήμουν ασαφής όπως και εσύ ήσουν αγενής με τη Φούξια για αυτό καλύτερα να μην κάνεις και κήρυγμα περί ηθικής συμπεριφοράς.
Κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι το να σου πλένει τα ρούχα σου η μητέρα σου είναι καταπίεση. Καταπίεση είναι να επιβάλλεις στη μητέρα σου να σου πλύνει τα ρούχα ακόμη και αν εκείνη δεν μπορεί. Το θέμα μας εδώ είναι γιατί θα πρέπει στην Ελλάδα να ισχύουν ακόμη σε τέτοιο βαθμό αναχρονιστικά πρότυπα για τους ρόλους γυναίκας και άντρα.

Ανώνυμος είπε...

Who knows where to download XRumer 5.0 Palladium?
Help, please. All recommend this program to effectively advertise on the Internet, this is the best program!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock