Τρίτη, Δεκεμβρίου 26, 2006

Deja Vu!

Όσοι έχουν διαβάσει το Fountaihead της Ayn Rand, δεν θα πρέπει να ένιωσαν ιδιαίτερη έκπληξη το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων από τα κάλαντα που έψαλε ο κ.Σωμερίτης. Το είδος αυτό της δημοσιογραφίας τους ένα φάνηκε γνώριμο deja vu, γεγονός όμως που δεν το καθιστά λιγότερο απεχθές. Η αρθρογραφία του Έλσγουορθ Τούχεϋ αποτελεί σχεδόν τυπική απεικόνιση της συνηθισμένης αρθρογραφίας στον ελληνικό τύπο (με κάπως υψηλότερο επίπεδο βέβαια στην περίπτωση του μυθιστορήματος).

Ο κ.Σωμερίτης μας έκανε την τιμή να αφιερώσει την στήλη του στην Φιλελεύθερη Συμμαχία και την εκδήλωσή μας για τον Milton Friedman. Ας την απολαύσουμε σιγά σιγά και με δόσεις και εδώ:

Από τους τρεις πρωταγωνιστές της πολύχρονης Χιλιανής τραγωδίας πέθαναν πρόσφατα οι δύο (ο στρατηγός Πινοσέτ και ο νομπελίστας νεοφιλελεύθερος οικονομολόγος Φρίντμαν) και επιζεί ο τρίτος, δηλαδή ο Κίσιντζερ.
Ένας πονηρός αρθογράφος που δεν έχει επιχειρήματα ξέρει πολύ καλά πώς να καλύπτει την ανεπάρκειά του. Με αυθαίρετες συγκρίσεις και γενικεύσεις που δίνουν ως γενική εικόνα το μήνυμα που θέλει να περάσει, χωρίς να μπει στη βάσανο της θεμελίωσης. Εδώ λοιπόν ξεκινάει με την παράλογη εξίσωση 3 ανθρώπων μοιράζοντας ουσιαστικά το φταίξιμο της τραγωδίας στα 3. Δίνει την εντύπωση α) ότι υπήρξε συνεργασία των 3, β) ότι φταίνε το ίδιο (για να φορτίσει αρνητικά τον αναγνώστη μιας ο Friedman ξαφνικά τοποθετείται στο ίδιο σκαλί με τον άμεσα υπεύθυνο χιλιάδων δολοφονιών και εξαφανίσεων).

Ο Πινοσέτ έχει αδιαμφισβήτητα εγκληματήσει. Ο Κίσιντζερ έχει παίξει ρόλο στην εκτροπή του πολιτεύματος. Ο Friedman τι ακριβώς έκανε; Η παρέμβαση του Friedman στην Χιλή ήταν να την επισκεφθεί, καλεσμένος από Χιλιανούς οικονομολόγους και έδωσε μια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο, με κοινό οικονομολόγους, για την ευθραυστότητα της ελευθερίας, στην οποία το κύριο επιχείρημα ήταν ότι ο περιορισμός της οικονομικής ελευθερίας ανοίγει τον δρόμο για την απώλεια της πολιτικής, και ότι η κατάσταση στην Χιλή εκείνη την εποχή δεν ήταν ένα συμπτωματικό γεγονός αλλά είχε βάθος δεκαετιών σε περιοριστικές πολιτικές που άνοιξαν τον δρόμο. Επίσης συναντήθηκε μια φορά για 45 λεπτά με τον δικτάτορα και αντάλλαξε μερικές επιστολές μαζί του, για να τον πείσει για την ανάγκη μιας διαφορετικής οικονομικής πολιτικής (η οποία ήταν αναγκαία και για οικονομικούς λόγους καθώς 2 χρόνια Αλλιέντε και 2 χρόνια Πινοσέτ την είχαν οδηγήσει στο χείλος της καταστροφής, αλλά και πολιτικούς αφού η οικονομική ελευθερία είναι αναγκαία προϋπόθεση για να αποκατασταθεί και η πολιτική χωρίς να διαλυθεί η χώρα).

Ο Friedman δεν υπήρξε ποτέ σύμβουλος του καθεστώτος, ούτε ποτέ επιδοκίμασε τις πολιτικές πρακτικές του και τα εγκλήματά του (όπως ακριβώς αντίστοιχα δεν επιδοκίμαζε ούτε τα καθεστώτα της Γιουγκοσλαβίας, της Νότιας Αφρικής, της Κίνας, της ΕΣΣΔ κτλ, τα οποία επίσης επισκέφθηκε). Θα ήταν πολύ εύκολο για αυτόν, απλά να κάθεται στο γραφείο του και να γράφει πύρινα κείμενα εναντίον του καθεστώτος της Χιλής. Θα αποσπούσε ίσως την επιδοκιμασία των απανταχού Σωμερίτιδων (αν και αμφιβάλλω, διότι όποιος έχει κίνητρο να συκοφαντήσει κάποιον, όλο και από κάπου θα πιαστεί), αλλά θα στερούσε από τον Χιλιανό λαό μια βοήθεια που θα μπορούσε να είναι σωτήρια.

Ως συνεπής όμως ακτιβιστής της ελευθερίας προσπάθησε, στον τομέα του και με τα μέσα που είχε, να βοηθήσει τον Χιλιανό λαό, με βάση τις ιδέες που είχε διατυπώσει δεκαετίες πριν στα βιβλία και τα άρθρα του. Οι οικονομικές πολιτικές που εφάρμοσαν οι οικονομολόγοι που ανέλαβαν το 1975 (μετά από 2 καταστροφικά χρόνια ελέγχου από τους στρατιωτικούς) έσωσαν εκατοντάδες χιλιάδες Χιλιανούς από την εξαθλίωση και τον θάνατο, που θα προκαλούσε η συνεχιζόμενη κατάρρευση της οικονομίας, έσωσε τα εισοδήματα και έκανε την Χιλή υπόδειγμα ανάπτυξης για την περιοχή και οδήγησε στην επαναφορά στην Δημοκρατία, χωρίς να χρειαστεί να διαλυθεί η χώρα. Η μεγαλύτερη απόδειξη της επιτυχίας των οικονομικών πολιτικών και της ανεξαρτησίας τους από την φύση του καθεστώτος, είναι ότι όλες οι βασικές οικονομικές επιλογές διατηρήθηκαν και μετά την παλινόρθωση της Δημοκρατίας.
Οι δύο νεκροί και αυτός που επιζεί κατάφεραν να μην τιμωρηθούν για το έγκλημά τους.
Εδώ τα πράγματα φτάνουν στο αποκορύφωμα της αμετροέπειας του άρθρου, αφού κατηγορεί ευθέως τον Friedman ως εγκληματία που έπρεπε κιόλας να δικαστεί. Ο Πινοσέτ ήταν άμεσα υπεύθυνος για την δολοφονία και τις εξαφανίσεις χιλιάδων πολιτών και ηγέτης της κατάλυσης του πολιτεύματος. Τα εγκλήματα του είναι ποινικής φύσης, μπορούν να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες και εισαγγελείς ανά τον κόσμο τις διατύπωσαν. Τα "εγκλήματα" του Milton Friedman είναι ποινικά; Προέβη σε οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη; Παρακάτω αποδεικνύει ο αρθρογράφος την συμμετοχή του Friedman σε παράνομες και αξιόποινες πράξεις;

Εδώ ο αρθρογράφος αποκαλύπτει το βαθύτερο αντιδημοκρατικό ποιόν του. Αυτό της απαξίωσης της δικαιοσύνης ως θεσμού, αφού την αντιλαμβάνεται όχι ως όργανο για τιμωρία παράνομων πράξεων, αλλά ως όργανο για τιμωρία των πολιτικών του αντιπάλων και ενεργειών που δεν εγκρίνει. Στην ουσία μας ζητάει να ποινικοποιηθούν οι επισκέψεις και οι διαλέξεις σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα, οι επιστημονικές συμβουλές για την οικονομία (τις οποίες παρεμπιπτόντως ο ίδιος ο MF δεν έδωσε και δεν υπήρξε καν σύμβουλος του καθεστώτος).

Ο αρθρογράφος δεν αντιλαμβάνεται απλά αντιδημοκρατικά τον ρόλο της δικαιοσύνης, θεωρώντας ότι μπορεί να ποινικοποιεί ότι δεν εγκρίνει. Το αίτημά του για ποινική τιμωρία του Friedman έρχεται να αποκαλύψει και την υποκριτικότητα και την ασυνέπεια των ηθικών επιχειρημάτων του εναντίον του. Διότι ακριβώς την ίδια παρέμβαση που έκανε στην Χιλή, την έκανε και στην Γιουγκοσλαβία, την Νότια Αφρική και την Κίνα. Αφού δεν τα καταλογίζει επίσης ή υποκρίνεται για την Χιλή, ή εγκρίνει τα υπόλοιπα αυτά αντιδημοκρατικά, δολοφονικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Ακόμα χειρότερα, σε σχέση με την παρέμβαση του Friedman στην Χιλή, η παρέμβαση χιλιάδων επιστημόνων, οικονομολόγων, πολιτικών κυβερνήσεων σε δεκάδες δικτατορίες ανά τον κόσμο είναι ασύλληπτα μεγαλύτερη. Υποθέτω ότι ο συγγραφέας ζητά και αυτών την δίκη για τα "εγκλήματα" τους. Οι ελληνικές κυβερνήσεις (και Σημίτη και Καραμανλή) έχουν επισκεφτεί την Κίνα (των πολύ μεγαλύτερων εγκλημάτων από την Χιλή) και έχουν συνάψει επίσημες συμφωνίες. Υποθέτω ότι κάθε Κυριακή ο κ.Σωμερίτης ζητάει την παραπομπή τους σε δίκη ως εγκληματίες. Ο ΟΗΕ και διεθνείς οργανώσεις δίνουν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια σε χώρες του τρίτου κόσμου με δικτατορικά καθεστώτα ("παρατείνοντας την εξουσία τους"). Υποθέτω ότι ο κ.Σωμερίτης αρθρογραφεί τακτικά για την καταδίκη τους. Πέρσι το καλοκαίρι το κίνημα του Live8 ζητούσε να χαριστούν τα χρέη του τρίτου κόσμου, που κυριαρχείται από δικτατορίες. Υποθέτω ότι ο κ.Σωμερίτης ζητάει και την καταδίκη των U2 για τα προφανή τους αυτά "εγκλήματα". Εκτός αν το να βοηθάς με οικονομικές συμβουλές να σωθεί η οικονομία μιας χώρας είναι έγκλημα αν η χώρα αυτή έχει δικτατορία, αλλά είναι πράξη ευαισθησίας να ζητάς να χαριστούν τα χρέη δεκάδων δικτατορικών καθεστώτων!

Αν ο κ.Σωμερίτης ήταν συνεπής στις κατηγορίες που εκτοξεύει σε αυτό το άρθρο, θα έπρεπε ο ίδιος να πάει να παραδοθεί ως εγκληματίας και να ζητήσει να δικαστεί για τον ρόλο του στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, και την συμμετοχή του στην δολοφονία τόσων Γιουγκοσλάβων πολιτών μέσω της αρθρογραφίας του! Αυτού του είδους ο παραλογισμός δεν έχει τέλος, εφόσον κάποιος αναγορεύεται λιβελογραφώντας σε εισαγγελέας και μοιράζει κατηγορίες και χαρακτηρισμούς όπως του αρέσει, και όπως εξυπηρετείται κάθε φορά το συμφέρον του. Αυτή όμως είναι η λογική όσων αντιμετωπίζουν την Δημοκρατία "εργαλειακά" (όπως κάνει εδώ ο αρθρογράφος με την δικαιοσύνη) και όχι ως αξία.
Ο Πινοσέτ έχει μάλιστα και σήμερα νοσταλγούς στη χώρα του και την κυρία Θάτσερ στη Βρετανία. Ο κ. Κίσιντζερ χρυσοπληρώνεται για διαλέξεις και συμβουλές ανά τη Γη. Ο Φρίντμαν είναι πάντα ο «μέγας» του νεοφιλελευθερισμού.
Αφού λοιπόν ο αρθρογράφος εξίσωσε, με θράσος που προσβάλει κάθε άνθρωπο με ψήγματα λογικής μέσα του, τα ανόμοια έρχεται να εξισώσει τις ιδέες τους. Ουσιαστικό επιχείρημα εναντίον του "νεοφιλελευθερισμού" δεν έχει να προβάλει, οπότε προσπαθεί να τον ταυτίσει με εγκλήματα που δεν έχουν καμία σχέση ούτε με την θεωρία, ούτε με την πρακτική του φιλελευθερισμού, ώστε να δημιουργήσει στο κοινό του μια ηθικολογική απαξίωσή του. Και το κίνητρο της διαστρέβλωσης αποκαλύπτεται ακριβώς από κάτω:
Ως τη βλακεία: αυτόν και τις ιδέες του πρόβαλαν, με έμβλημα τον αθώο Κοραή, μερικοί μολοντούτο αξιόλογοι συμπολίτες μας για να προωθήσουν την ιδέα ίδρυσης ενός πολιτικού σχηματισμού με το όνομα «Φιλελεύθερη Συμμαχία».
Κατηγορεί λοιπόν ως βλάκες όσους δέχονται τις ιδέες και τις αξίες του φιλελευθερισμού, όχι αποδεικνύοντας τα ελαττώματά τους ή την υπεροχή των (όποιων) δικών του, αλλά μέσω της ηθικολογικής καταδίκης ενός ανθρώπου, του οποίου σπιλώνει την μνήμη χωρίς ίχνος απόδειξης. Έχοντας ήδη θεμελιώσει την πολιτική του υποκρισία και συλλογιστική του ασυνέπεια, εδώ αποκαλύπτεται ο στόχος του λιβελογραφήματος. Η σπίλωση του φιλελευθερισμού και των φορέων του χτυπώντας στο ευαίσθητο υποσυνείδητο της δημοκρατικότητας του κοινού που τον διαβάζει, εκμεταλλευόμενος την ουσιαστική άγνοια για τα γεγονότα και αδιαφορώντας για την ουσία και των ιδεών του Friedman και των προτάσεων της ΦΣ.
Ο φιλελευθερισμός είναι δημοκρατία, δικαιώματα του ανθρώπου, καταξίωση των προσωπικών επιλογών. Είναι όμως και δογματική, θρησκευτική σχεδόν, πίστη στις απόλυτες ρυθμιστικές ικανότητες της «αγοράς» και στην απόλυτη ανικανότητα του κράτους να ασχολείται με την οικονομία.
Εδώ έρχεται να συνεχίσει την διαστρέβλωση του φιλελευθερισμού, ξεκινώντας με το πιο παλιό κόλπο στης προπαγάνδας. Διαχωρίζει την ελευθερία του ατόμου σε πολιτική και οικονομική, ώστε α)να δείξει ότι ο ίδιος δεν είναι απόλυτος αλλά δέχεται τα θετικά στοιχεία της ελευθερίας β) να επικαλεστεί πάλι το υποσυνείδητο του κοινού του, που διαισθητικά δέχεται σε όλα τα πράγματα θετικά και αρνητικά στοιχεία γ)να μην χρειαστεί να επιχειρηματολογήσει γιατί ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι κακός δ)να ταυτίσει τον οικονομικό φιλελευθερισμό με ένα σκιάχτρο, μια ακραία θέση που δεν εκφράζει σχεδόν κανέναν φιλελεύθερο (και σίγουρα όχι τον Milton Friedman ή την Φιλελεύθερη Συμμαχία). Εδώ ο αρθρογράφος αλλάζει το περιεχόμενό του. Μέχρι τώρα απέδιδε στον φιλελευθερισμό ηθικολογικές κατηγορίες. Ξαφνικά έρχεται να μας τον παρουσιάσει αναποτελεσματικό οικονομικά. Δεν θεμελιώνει πουθενά την απαξίωσή του, παρά μόνο στην απόρριψη μιας θέσης που δεν υποστηρίζει κανένας από όσους έχει κατηγορήσει μέχρι τώρα στο άρθρο του!

Ο Milton Friedman ανέλυσε διεξοδικά πού και πώς πίστευε ότι πρέπει το κράτος να παρεμβαίνει στην οικονομία. Και όχι μόνο στην οικονομία (πχ σταθερή προσφορά χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες), αλλά διατύπωσε και ολοκληρωμένες προτάσεις για ένα σωρό άλλους τομείς (κουπόνια εκπαίδευσης, αρνητικός φόρος εισοδήματος, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα). Ο στόχος της διατύπωσης μιας ακραίας (και άρα ευκολοπρόσβλητης) θέσης στο λίβελο του κ.Σωμερίτη, στόχο έχει να τον απαλλάξει από την υποχρέωση να ψάξει τι πραγματικά διατύπωσε ο MF, να του επιτρέψει να κάνει παραπλανητικές γενικεύσεις για τον φιλελευθερισμό και φυσικά να συκοφαντήσει και διαστρεβλώσει τις προτάσεις της ΦΣ.

Ο φιλελευθερισμός βλέπει τον άνθρωπο και της δραστηριότητές του ως ένα ενιαίο σύνολο, χωρίς "κακές" και "καλές" ελευθερίες ανάλογα ποιόν τομέα της δραστηριότητάς του αφορούν. Πέρα όμως από το φιλοσοφικό υπόβαθρο του φιλελευθερισμού, που δεν είναι αντικείμενο του αρθρογράφου, η κατηγορία για την θρησκευτική πίστη του φιλελευθερισμού στην αγορά είναι από σαθρή έως αστεία. Η σύγχρονη φιλελεύθερη πρόταση στην οικονομία είναι η πλέον συμβατή, από όλες τις σύγχρονες ιδεολογίες και πολιτικές προτάσεις, με τα πορίσματα της οικονομικής επιστήμης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα Νόμπελ οικονομικών εδώ και 25 χρόνια κυριαρχούνται συντριπτικά από οικονομολόγους των οποίων τα πορίσματα εκφράζονται από φιλελεύθερες πολιτικές προτάσεις.

Αν υπάρχει κάποιου βαθμού μεταφυσική προσήλωση του φιλελευθερισμού στην ατομική οικονομική ελευθερία, αυτή είναι σήμερα πολύ λιγότερο μεταφυσική και πολύ λιγότερο έχει ανάγκη μια θρησκευτικού τύπου πίστη, από οποιαδήποτε άλλη πολιτική φιλοσοφία και οικονομική πρόταση (και σίγουρα χρειάζεται πολύ μικρότερη πίστη για την δεχθείς από τις γενικεύσεις του κ.Σωμερίτη). Εκτός αν η επιστημονικότητα δεν αποτελεί κριτήριο.
Οταν η όποια Αριστερά δεν συμμερίζεται τις πολιτικές αρχές του φιλελευθερισμού απλώς οδεύει σε υπαρκτές δικτατορίες. Όταν «φιλελεύθεροι» θεωρούν ότι η αγορά οδηγεί στην ελευθερία, τότε έχουμε Χιλή, Πινοσέτ και Φρίντμαν: τον υπαρκτό νεοφασισμό.
Το επιχείρημα εδώ θα έκανε ακόμα και τους μεγαλύτερους προπαγανδιστές να δακρύσουν από συγκίνηση για τα άξια τέκνα της ελληνικής δημοσιογραφίας που συνεχίζουν το έργο τους. Τί κάνει εδώ ο αρθρογράφος; Αρχίζει μια ταυτολογία, λέγοντας ότι χωρίς τις πολιτικές αρχές του φιλελευθερισμού έχουμε δικτατορία αφού μόλις πριν ταύτισε τον πολιτικό φιλελευθερισμό με την δημοκρατία. Το μόνο επιχείρημα που στέκει εδώ είναι ότι όταν η Αριστερά δεν συμμερίζεται αυτές τις αρχές έχουμε δικτατορία, όταν η Δεξιά δεν τις συμμερίζεται έχουμε πάλι δικτατορία. Όταν οποιοσδήποτε δεν τις συμμερίζεται (ή πιο σωστά δεν τις εφαρμόζει όταν έχει εξουσία) έχουμε δικτατορία. Χρησιμοποιώντας αυτήν την ταυτολογία προσπαθεί να μετατρέψει μια αστήρικτη και αναπόδεικτη θέση σε αναλογία (και να εξασφαλίσει έτσι εγκυρότητα σε κάτι που πάλι δεν μπαίνει στον κόπο να αποδείξει), για να μπορέσει να στοιχειοθετήσει την απίστευτη διαστρέβλωσή του (στο πρότυπο του: ρίχνε λάσπη μέχρι κάτι να μείνει).

Για να υπήρχε ίχνος αλήθειας στον ισχυρισμό του θα έπρεπε να αποδείξει ότι η οικονομική ελευθερία και η εφαρμογή των θεωριών του Friedman προϋπήρχαν της ανατροπής του πολιτεύματος στη Χιλή, και να διατυπώσει τον μηχανισμό που αυτό συνέβη. Όμως στην Χιλή συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Ο Πινοσέτ έκανε το πραξικόπημά του εν μέσω της ακριβώς αντίθετης πολιτικής (βίαιων κρατικών εθνικοποιήσεων, ασύστολων παροχών, τεράστιων ελλειμμάτων, εκτίναξης του πληθωρισμού). Η δε εφαρμογή μονεταριστικών οικονομικών πολιτικών αρχίζει το 1975, όχι το 1973 που έγινε το πραξικόπημα. Μέχρι τότε την οικονομία την διαχειρίζονταν στρατιωτικοί, συνεχίζοντας τις πολιτικές του κρατισμού, με συνεχιζόμενα ολέθρια αποτελέσματα.

Όχι μόνο στην Χιλή δεν αποδεικνύεται ότι η αγορά και η οικονομική ελευθερία "οδηγούν" σε χούντες, Πινοσέτ και νεοφασισμό, αλλά και πουθενά αλλού. Στο κόσμο τότε υπήρχαν πάνω από 100 δικτατορικά καθεστώτα. Όλα μα όλα εφάρμοζαν τις ακριβώς αντίθετες πολιτικές (από ακραίες σοσιαλιστικές πολιτικές μέχρι παρεμβατικές στο όνομα ενός διαστρεβλωμένου κεϊνσιανισμού). Η θέση του αρθρογράφου είναι απλά συκοφαντική χωρίς ίχνος λογικής τεκμηρίωσης ή εμπειρικής παρατήρησης.

Η οικονομική ελευθερία, που αποτελεί ένα από το προτάγματα του φιλελευθερισμού, όχι μόνο δεν είναι αντίθετη με την πολιτική αλλά αντίθετα σχετίζονται τόσο στενά, που η θέση που διατυπώνεται στο άρθρο φαίνεται αστεία:

Δεν μιλάμε για μια-δύο περιπτώσεις απλά. Μιλάμε για μία τόσο ισχυρή συσχέτιση που κάθε άρνησή της φαίνεται γραφική (όταν δηλαδή δεν είναι πολιτικά ή προσωπικά κατευθυνόμενη). Για να μην αναφερθούμε στην τεράστια βιβλιογραφία που από την εποχή του Road to Serfdom έχει εξηγήσει διεξοδικά, πώς ακριβώς λειτουργεί το ανάποδο των ισχυρισμών του κ.Σωμερίτη: πώς η απώλεια της οικονομικής ελευθερίας υπονομεύει την πολιτική. Αντίθετα με την προπαγάνδα του άρθρου, μια σειρά χώρες άνοιξαν τις οικονομίας τους στην αγορά και όχι μόνο δεν υποβάθμισαν την δημοκρατία τους, αλλά αντίθετα γνώρισαν πρωτοφανή ανάπτυξη και ευημερία. Ευτυχώς που οι Ιρλανδοί πχ δεν είχαν υπόψη τους τον κ.Σωμερίτη και την άποψή του για τον φιλελευθερισμό!
Είναι δεδομένο ότι την αιμοσταγή Χιλιανή δικτατορία την οργάνωσαν όχι μόνο οι Χιλιανοί ακροδεξιοί αλλά και οι αμερικανικές υπηρεσίες, με εντολή του Νίξον και του Κίσιντζερ: τα στοιχεία τα δημοσιοποίησαν οι ίδιοι οι Αμερικανοί• πράγμα που θα έπρεπε να προβληματίσει όσους ασχολούνται με την ιστορία της δικής μας χούντας: τέτοια στοιχεία δεν βρήκαν.
Εδώ, εκτός από τα προφανή, πετάει την σπόντα για την ελληνική χούντα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει καμία σχέση με την Χιλή, καμία σχέση με τον φιλελευθερισμό (ούτε οικονομικό, ούτε πολιτικό, ούτε όποια άλλη διαίρεση θα ήθελε να κάνει ο αρθρογράφος), ούτε με τον Friedman. Αλλά και πάλι χτυπάει στο υποσυνείδητο του αναγνώστη προσπαθώντας να δημιουργήσει συνειρμούς μεταξύ φιλελευθερισμού, Πινοσέτ και τελικά ελληνικής χούντας, ώστε να οδηγήσει τον αναγνώστη στην απόρριψη των ιδεών του Friedman και των προτάσεων της ΦΣ, μέσω της ενεργοποίησης των συναισθηματικών ιστορικών αντανακλαστικών για την χούντα και την προσφυγή στην αίσθηση δημοκρατικότητας του καθένα. Δεν λέει τίποτα ευθέως (αν και έχει ήδη πει άλλωστε τόσα αστήρικτα στο λιβελογράφημα, που δεν θα ήταν περίεργο αν έλεγε, αλλά έτσι λειτουργεί αποτελεσματικότερα) όμως στοχεύει στην ταύτιση της ΦΣ στο υποσυνείδητο του κάθε αναγνώστη με την ελληνική χούντα.
Ο Φρίντμαν και οι μαθητές του της σχολής του Σικάγου δεν πήραν μέρος στο πραξικόπημα. Αλλά με τις συμβουλές τους βοήθησαν το καθεστώς να «πετύχει» οικονομικά. Να μακροημερεύσει πολλαπλασιάζοντας τα θύματά του.
Αυτή η πρόταση είναι σχεδόν αποκλειστικά η μόνη δικαιολόγηση που επιχειρεί για όσα συκοφαντικά έχει πει ως τώρα για τον Friedman, τον φιλελευθερισμό και την ΦΣ. Αλλά δεν βρίσκεται ακριβώς σε συμφωνία με όσα μας είπε παραπάνω. Καταρχήν αναγνωρίζει εδώ ότι ο MF δεν είχε σχέση με το πραξικόπημα. Αφού ο ίδιος δεν είχε σχέση, οι μαθητές του δεν είχαν σχέση και οι θεωρίες τους δεν εφαρμόζονταν πριν το πραξικόπημα, και δεν υπήρχε καμία προοπτική στον σχεδιασμό του πραξικοπήματος για εφαρμογή τους (για 2 χρόνια ανέλαβαν αποκλειστικά στρατιωτικοί εφαρμόζοντας αντίθετες πολιτικές) πώς ακριβώς η αγορά (και η θεωρία ότι η οικονομική ελευθερία οδηγεί στην πολιτική) οδηγεί στον νεοφασισμό και τον Πινοσέτ; Ο ίδιος ο κ.Σωμερίτης εδώ υπονομεύει τους προηγούμενους ισχυρισμούς του.

Το δεύτερο που κάνει εδώ είναι ότι αναγνωρίζει την οικονομική επιτυχία των μονεταριστικών οικονομικών πολιτικών που εφαρμόστηκαν! Δηλαδή υπονομεύει και τον ισχυρισμό του ότι η αγορά δεν λειτουργεί αποτελεσματικά αλλά αυτό αποτελεί μια μεταφυσική πίστη των φιλελεύθερων. Ουσιαστικά αναιρεί κάθε επιχείρημά του, που θα μπορούσε να υπονοηθεί προηγουμένως, για την αποτελεσματικότητα του φιλελευθερισμού στην οικονομία. Να υποθέσω ότι αν αντί του Friedman, ο Πινοσέτ είχε ακολουθήσει τις οικονομικές συμβουλές του κ.Τσοβόλα, ο κ.Σωμερίτης θα είχε ανακυρήξει τον κ.Τσοβόλα σε ήρωα; (credited to Θ.Ν.) Ήταν τελικά η βοήθεια ή το ότι οι θεωρίες ήταν σωστές και αποτελεσματικές το πρόβλημα;

Παραδεχόμενος την οικονομική επιτυχία, αναγκάζεται να καταφύγει σε δύο άλλες κατηγορίες. Την ηθικολογία που έχει επικαλεστεί (υποκριτικά και επιλεκτικά) ήδη πολλές φορές και την "αναλγησία" του φιλελευθερισμού (βάζοντας εισαγωγικά στο πετύχει, υπονοώντας ότι βοήθησε να σωθεί το κράτος από την οικονομική κατάρρευση αλλά όχι οι πολίτες).

Μόνο που η σωτηρία του κράτους εκείνη τη στιγμή σήμαινε και την σωτηρία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, τους οποίους θα καταδίκαζε σε ανέχεια, έλλειψη υποδομών και αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών. Για τον κ.Σωμερίτη είναι προφανώς αποδεκτό να πεθαίνει ο κόσμος σε μια χώρα με δικτατορία και κάθε βοήθεια έγκλημα (τουλάχιστον είχε μια στοιχειώδη συνέπεια στο συλλογισμό του) όπως τα παραδείγματα που ανάφερα παραπάνω. Πέρα όμως από την αντιδημοκρατική, υποκριτική και ασυνεπής, αυτή η θέση του αρθρογράφου είναι και βαθύτατα ανιστόρητη. Κλειστές και απομονωμένες χώρες, με έντονο έλεγχο της οικονομίας από το κράτος, μπορούν και διατηρούν δικτατορίες επί δεκαετίες άσχετα με την τραγικότητα της οικονομίας τους. Αντίθετα καταφέρνουν να συσπειρώσουν τον (ακόμα και υποσιτιζόμενο) λαό τους γύρω από την εξουσία. Η Κούβα, η Βόρεια Κορέα, η Γιουγκοσλαβία ή το Ιράκ των εμπάργκο είναι η καλύτερη απόδειξη.

Αυτό που καταλογίζει στον Milton Friedman είναι ότι συνέβαλε στην αποτροπή του να πάρει αυτόν τον δρόμο η Χιλή. Χρειάζεται μεγάλα αποθέματα τύφλωσης και φανατισμού για να καταδικάζεις έναν λαό σε εξαθλίωση για πέσει η χούντα του, ειδικά όταν ελάχιστες κάτι τέτοιο ήταν αποτελεσματικό, και μετά να έχεις το θράσος να μιλάς για νεκρούς, θύματα και ανθρώπινη δυστυχία, ακόμα και αν δεν δέχεσαι ότι η οικονομική ελευθερία είναι προϋπόθεση για την πολιτική.

Επειδή η ηθικολογία είναι λίγο δύσπεπτη με τόσες αντιφάσεις, ο αρθρογράφος καταφεύγει σε άλλη μια κοινή καραμέλα (επίσης βαθιά εντυπωμένη στο υποσυνείδητο των περισσότερων):
Επέβαλαν τα πιο σκληρά νεοφιλελεύθερα μέτρα και χτύπησαν χωρίς έλεος το κοινωνικό κράτος και τους εργαζομένους. Το εγχείρημα ήταν άδοξα εύκολο: τα συνδικάτα και τα κόμματα είχαν διαλυθεί, όποιος αντιδρούσε, τον έτρωγε το σκοτάδι.
Εδώ ο αρθρογράφος βασίζεται κατά βάση στην άγνοια της οικονομικής κατάστασης της Χιλής από τον αναγνώστη του.

Ένας από τους μεγαλύτερους μύθους της προπαγάνδας εναντίον των μεταρρυθμίσεων των Chicago Boys είναι η χειροτέρευση της θέσης των φτωχότερων και το άνοιγμα των ανισοτήτων. Γι’αυτό και οι συγκρίσεις που υποτίθεται ότι δείχνουν την αποτυχία τις ελεύθερης αγοράς δεν συγκρίνουν με την κατάσταση που υπήρχε πριν τις μεταρρυθμίσεις αλλά με το 1970 (τα τεράστια ελλείμματα του Αλλιέντε χρηματοδοτήθηκαν από την Κεντρική Τράπεζα, που αναγκάστηκε να τυπώσει πληθωριστικό χρήμα για να τα καλύψει, εκτινάσσοντας των πληθωρισμό στο 600%. Αυτό μηδένισε τα όποια κέρδη στο εισόδημα των φτωχότερων στρωμάτων, καθώς οι μισθοί το 1972 έπεσαν κατά 25%). Στην πραγματικότητα η μεγάλη αύξηση των ανισοτήτων και της ανεργίας σημειώθηκε πριν και όχι μετά την αρχή της εφαρμογής των αλλαγών τους (τον Απρίλιο του 1975), ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της υπερχρεωμένης, πληθωριστικής, κρατικίστικης οικονομίας. Το 1974 η αξία των μισθών είχαν φτάσει πλέον στο 64.7% περίπου του 1971. Αντίθετα, ήδη από το 1976 είχαμε τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης και ανάπτυξης. Μέχρι το 1982 οι μισθοί είχαν φτάσει πάλι στο 109% του 1971. Η οικονομία αναπτυσσόταν με σταθερούς μεγάλους ρυθμούς που έφτασαν το 9,9% το 1977 και ο πληθωρισμός έπεσε το 1981 το 9,5%, διασφαλίζοντας τα εισοδήματα από τον εξανεμισμό τους.

Μέχρι την πτώση της χούντας ακολούθησε άλλος ένας γύρος ταχείας ανάπτυξης, ως αποτέλεσμα των επιπλέον φιλελεύθερων μέτρων που πάρθηκαν. Το 1989 η αύξηση του ΑΕΠ έτρεχε με ρυθμούς 10%, η ανεργία είχε πέσει στο 6,4% και οι μισθοί είχαν επανέλθει στο 92% του 1970 (σε σύγκριση με το -12,9% ανάπτυξη, 16,4% ανεργία και 64,7% αξία μισθών το 1975 όταν ξεκίνησε η φιλελευθεροποίηση της οικονομίας). Ο πληθωρισμός ήταν το 1988 στο 12,5% από το 369,2% του 1974 και το 343% του 1975. Επίσης το ποσοστό του ΑΕΠ που αναλογούσε στο φτωχότερο 40% του πληθυσμού αυξήθηκε από το 11,5% του 1970 στο 12,6% το 1989.

Η εξέλιξη του κατα'κεφαλήν ΑΕΠ όπου φαίνεται ξεκάθαρα η αρνητική επίδραση των πολιτικών του Αλλιέντε και των πρώτων χρόνων του Πινοσέτ και η ανάπτυξη που έφεραν οι αλλαγές του 1975.

Αυτό ήταν το μέγα αμάρτημα του Φρίντμαν. Και το αμάρτημα των οπαδών του, αλλού και εδώ, είναι ότι τον ευλογούν. Οτι στηρίζονται στη μνήμη του για να μας προτείνουν νέο κόμμα.

Αυτό λοιπόν ήταν το μέγα αμάρτημα του Friedman. Ότι δεν κάθισε στο γραφείο του να γράφει λίβελους για αποσπάσει την επιδοκιμασία του κ.Σωμερίτη, αλλά υπήξε ένας άνθρωπος που εφάρμοσε τις αρχές του επεδίωξε την υλοποίησή τους εκεί που οι λαοί τις είχανε μεγαλύτερη ανάγκη. Στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο, την Κίνα του Μάο, την Νότια Αφρική του απαρντχάιντ και την Χιλή του Πινοσέτ.

Αν λοιπόν τα αστήρικτα ψεύδη, οι παράλογες γενικεύσεις, οι αδίστακτα αντιδημοκρατικές κατηγορίες και όλο αυτό το παραλήρημα είναι ο αντίλογος στην πολιτική φιλοσοφία και τις πολιτικές προτάσεις της ΦΣ, χαίρομαι και που συμμετέχω σ'αυτήν και που οι κάθε είδους Σωμερίτιδες βρίσκονται απέναντί μου.
Ευτυχώς τόσο ο κ. Μάνος όσο και ο κ. Ανδριανόπουλος μπορεί να συμπαθούν την ιδέα μιας φιλελεύθερης πολιτικής κίνησης αλλά αποφεύγουν τώρα την ένταξή τους σε αυτήν. Και συνεπώς, άκριτα, στον θεωρητικά σημαντικό αλλά πολιτικά απαράδεκτο και ανακόλουθο Φρίντμαν. Για την ώρα.

Η αμετροέπεια, η θρασύτητα και η παραπληροφόρηση εδώ απλά ξεφεύγουν και από τα όρια του αστείου... Φυσικά και ο κ.Μάνος και ο κ.Ανδριανόπουλος δεν συμμετέχουν στην ΦΣ. Προφανώς όμως αυτό δεν έχει τίποτα να κάνει με τον Friedman. Επειδή ο κ.Σωμερίτης δεν μπήκε στον κόπο να παρακολουθήσει την εκδήλωσή μας (μπορεί και να μάθαινε τίποτα), και να θέσει τις "ενστάσεις" του εκεί που θα μπορούσε να υπάρξει αντίλογος και διάλογος, να τον πληροφορήσω ότι ο κ.Ανδριανόπουλος ήταν στο πάνελ των ομιλητών, ανέτρεψε στην ομιλία ισχυρισμούς όπως του λίβελου του κ.Σωμερίτη και εκφράστηκε ενθουσιωδώς για τον Milton Friedman.

Όσο για τον κ.Μάνο, αναπαράγω αυτολεξεί την γραπτή του δήλωση αφού δεν μπόρεσε να παραβρεθεί:
Λυπάμαι διότι δεν είμαι στην Αθήνα και έτσι δεν μπορώ να παραστώ στη σημερινή εκδήλωση. Εκτός από οικονομολόγος ο Milton Friedman ήταν και υμνωδός της ελευθερίας. Είναι σωστό και αρμόζον ότι η Φιλελεύθερη Συμμαχία επέλεξε στην πρώτη της δημόσια εκδήλωση να ασχοληθεί με την πολιτική παρακαταθήκη του Friedman.

Θα κλείσω με την αισιόδοξη πρόβλεψη ότι ο κ.Σωμερίτης ανήκει σε ένα είδος δημοσιογραφίας που τελειώνει. Δημοσιογράφοι και κείμενα αυτού του είδους αναδείχθηκαν στην εποχή που τα ΜΜΕ είχαν μια σχέση πομπού-παθητικού δέκτη με το κοινό τους. Εκεί η τέχνη της παραπλάνησης και της δημαγωγίας αναδείχθηκαν σε αρετές και εργαλεία πολιτικής επιρροής. Όσο μεγαλώνει η διείσδυση των νέων διαδραστικών μέσων, και ο ελεύθερος διάλογος αναδεικνύεται σε σημαντικότερο στοιχείο σχηματισμού άποψης, οι κάθε είδους Τούχεϋ θα χάνουν την εξουσία τους στην κοινή γνώμη και την αντίστοιχη πολιτική τους ισχύ (που έχουν μάθει να διαπραγματεύονται με το οργανωμένο σύστημα διαπλοκής και νομής προνομίων της κρατικής εξουσίας). Η ελευθερία της πληροφόρησης, της επικοινωνίας και του διαλόγου θα λειτουργήσει ως οξύ στις πρακτικές μονόπλευρης συκοφαντίας και δημαγωγίας. Αυτά, για την ώρα.

Ρίχτε μια ματιά:
Όταν μωραίνει ο Φρίντμαν - Ρ.Σωμερίτη
To θαύμα της Χιλής
Μίλτον Φρίντμαν και Αουγκούστο Πινοσέτ
Οικονομική ελευθερία, η βάση της ευημερίας και της δημοκρατίας
Η αβασταχτη ελαφροτητα του να εισαι παμφλεταριος
Η ελεύθερη αγορά είναι η μόνη διέξοδος για την αλλαγή των ολοκληρωτικών καθεστώτων
Ανοικτές αγορές και δημοκρατία: Πώς μπορεί ο καπιταλισμός να προωθήσει την πολιτική ελευθερία (και αντιστρόφως);
Empowering workers: Thw privatization of social security in Chile
Τhe success of Chile's privatized social security
Macroeconomic Stability and Income Inequality in Chile
Success Story in Latin America
Economic Freedom of the World: 2005 Annual Report
Trading tyranny for freedom: How open markets till the soil for democracy
CEIP - Economic Institutions, Democracy, and Development
IMF - The Political Dimensions of Economic Reforms, Conditions for Successful Adjustment

27 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτό είναι ένα από εκείνα τα καταπληκτικά post που απλώς δεν σχολιάζονται. Μπράβο Roark!

ΥΓ. Ελπίζω να στείλεις αυτό το post, ως επιστολή, στην εφημερίδα αλλά και στον κ. Σωμερίτη.

cobden είπε...

Εξαιρετικό άρθρο, Roark!Αναλυτικό και απόλυτα τεκμηριωμένο!Είμαι περίεργος να δώ τι θα απαντήσει ο κ.Σωμερίτης (αν απαντήσει....)

Yannis Larios είπε...

Roark, συγχαρητήρια για το άρθρο σου! Η τελευταία παράγραφος νομίζω τα λέει όλα...

Εκτιμώ ότι το 2007, θα δούμε και άλλους παρόμοιους άσχετους δημαγωγίσκους, αλλοτινά ευνοούμενους των σοσιαλιστικών εποχών για την άξια γκαιμπελική προπαγάνδα τους και σήμερα "νοσταλγών", να εκσφενδονίζουν παρόμοιες ιδεοληψίες για το φιλελευθερισμό.Ίσως θα έπρεπε το άρθρο σου να γίνει "sticky" με κάποιο τρόπο.

Ωστόσο δεν περιμένω να δούμε περισσότερες από 200-300 λέξεις σε παρόμοια μελλοντικά κείμενα, όπως άλλωστε και σε αυτό του ΡΣ. Τηλεοπτικά μηνύματα, γιατί τόσο αντέχει η ιδεοληψία τους. Εκεί εξαντλείται το βάθος της σκέψης τους. Αν "χωράει" και σε "ντουντούκα", ακόμη καλύτερα. Μέχρι εκεί .... Παραπέρα;;

Harry Peitsinis είπε...

Η οργή και η αηδία είναι συναισθήματα κοινά στον κάθε έντιμο αναγνώστη της στήλης του κ.Σωμερίτη μετά το σουρεαλιστικό άρθρο που παρήγαγε η παράξενη πέννα του. Ο Φώτης με πρόλαβε, σκόπευα να γράψω ένα απαντητικό άρθρο στο λίβελλο και τη συκοφαντία που αντίκρυσα ανοίγοντας την εφημερίδα και διαβάζοντας τις γραμμές αυτου του απαράδεκτου κειμένου.

Είναι απίστευτος ο πυρήνας του άρθρου. Ακολουθεί μια παράδοξη -σωμερίτεια-λογική. Ούτε λίγο , ούτε πολύ,με διάμεσο τον Μίλτον Φρίντμαν,τα αίμα των θυμάτων του Πινοσέτ στάζει πάνω στην Φιλελευθερη Συμμαχία.

Δώστε βάση σ αυτόν τον παρανοικό ισχυρισμό. Είναι σαν να λέμε ότι η υποστήριξη των οικονομικών προτάσεων του Κέυνς ρίχνει πάνω σε κάποιον την ευθύνη για τα θύματα των δικτατόρων που ακολούθησαν κρατικοπαρεμβατικές πολιτικές. Είναι σαν να λέμε ότι οι φιλελεύθερες πολιτικές των νεοδημοκρατών τύπου Αλογοσκούφη, Ιρλανδών, Νεοζηλανδών, και πρόσφατως Σουηδών τους κάνουν συνεχιστές, αν όχι συνενόχους των εγκλημάτων της χιλιανής χούντας.

Και φυσικά εξυπακούεται ότι η τροτσκιστική καταγωγή του ΠΑΣΟΚ σημαίνει πως ο ΓΑΠ είναι συνυπεύθυνος για την βίαιη καταστολή της ανταρσίας της Κροστάνδης.

Να χαρώ εγώ δημοσιογραφία

S G είπε...

εχω την εντυπωση οτι το αρθρο του κ. Σωμεριτη ειναι απο τα τυπικα αυτα αρθρα ατομων που νομιζουν οτι απευθυνονται σε απληροφορητους κρετινους. Ευτυχως δεν στηριζονται πια οι ψαγμενοι πολιτες σε μια φυλλαδα για την πληροφορηση τους και η καταρριψη των αστηρικτων πληροφοριων και σαθρων επιχειρηματων ειναι δυνατη με ενα-δυο κλικ στο Google!

Ας μην αφιερωνουμε υπερβολικο μελανι σε ενα ατομο που δεν φαινεται να αναζητει διαλογο αλλα λασπομαχια.

ΥΓ κιολαυτα τα λεω μη οντας ο τρομερος Φρηντμανικος. Στην εκδηλωση συμφωνησα με τον κυριο Μπητρο οτι ο Φρηντμαν δεν θα εμπαινε ποτε στους μεγαλους των οικονομικων... αλλα το αρθρο ειναι απαραδεκτο. Τυπικη κολπο ας πουμε η ατακα

"Το εγχείρημα ήταν άδοξα εύκολο: τα συνδικάτα και τα κόμματα είχαν διαλυθεί, όποιος αντιδρούσε, τον έτρωγε το σκοτάδι."

λες και υπαρχει φιλελευθερος που θα συμφωνουσε με την διαλυση κομματων... να μην πω για την εξομοιωση σε μια προταση κομματων (ακρογωνιαιου λιθου του δημοκρατικου συστηματος) με τα συνδικατα (συντεχνιες που ουτε επιλεγονται ουτε ψηφιζονται απο ολους τους εργαζομενους και συχνα διακρινονται για τις βιαιες αντιδημοκρατικες μεθοδους τους).

Ανώνυμος είπε...

Είναι όμορφο να παρακολουθεί κανείς λαμπρά μυαλά να αντιπαρατίθενται με επιχειρήματα σε ένα προδήλως συκοφαντικό άρθρο. Επιτρέψτε μου, όμως, να δώσω μια άλλη διάσταση, ώστε, «βλέποντας σωστά το τυρί να αποφευχθεί η φάκα». Δυστυχώς το άρθρο του Ρ. Σωμερίτη δεν είναι τυχαίο, δεν αποτελεί υπερχείλιση του θυμικού του και, ασφαλώς – όπως έδειξε ο Roark – δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Την περίοδο που ο Φιλελευθερισμός μοιάζει να αρθρώνει ένα συνεκτικό λόγο στην Ελλάδα, συνδέοντας αρμονικά τα βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου Φιλελευθερισμού με την πολιτική δράση, κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ δεν αισθάνονται καθόλου καλά. (Ασφαλώς κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη Νέα Δημοκρατία, της οποίας τις αντιδράσεις σε ανάλογο ή εντελώς διαφορετικό επίπεδο, θα πρέπει να αναμένει η ΦΣ σύντομα.) Ο αρθρογράφος, έχοντας τεράστια εμπειρία σε ανάλογα τρικ, επιχειρεί να καλλιεργήσει κλίμα, όχι απλώς δυσπιστίας, αλλά ίσως και αποστροφής στους «φιλελεύθερους εγκλωβισμένους του ΠΑΣΟΚ» προς τη ΦΣ, ώστε αυτή την κρίσιμη εποχή που ο Γ. Παπανδρέου δίνει αγώνα «επιβίωσης», απευθύνοντας αντιφατικά μηνύματα σύγκλισης, τόσο προς τους φιλελεύθερους που τον εμπιστεύτηκαν, όσο και προς τη γρανιτένια πατριωτική βάση του κόμματος, να περιορίσει τις διαφαινόμενες διαρροές. Στο άρθρο του Ρ.Σ. λανθάνει ο φόβος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, ότι ο λόγος και η παρουσία της ΦΣ μπορούν να αναπτύξουν δυναμική εγκατάλειψης στις ερχόμενες εκλογές, ενός σημαντικού αριθμού φιλελεύθερων πολιτών, που εμπιστεύθηκαν την ψήφο τους στον Κ. Σημίτη και σήμερα βλέπουν το κόμμα να αναπολεί στάσεις και πρακτικές του Ανδρέα, ωθούμενο από μία σημαντική μερίδα του «φίλα» προσκείμενου προς το ΠΑΣΟΚ, Τύπου. Αντιλαμβάνομαι ότι για πολλούς, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εμπλέκονται στη διαμόρφωση του πολιτικού και ιδεολογικού πλαισίου της ΦΣ, λογικές τύπου «το μαντρί και τσοπάνης» ίσως να είναι τελείως ξένες. Το πολιτικό σύστημα, όμως, στην Ελλάδα διαμορφώθηκε σε ένα τέτοιο ακριβώς πρότυπο και έτσι μπόρεσε να αναπτύξει ευκολότερα την πελατειακή του διάσταση. Ο Ρ.Σ. απευθύνεται στον φιλελεύθερο ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ και του λέει «Πρόσεχε γιατί συμπορευόμενος με την ΦΣ κινδυνεύεις να κατηγορηθείς ως συνοδοιπόρος του απεχθούς αμερικανικο-εβραϊκού ιμπεριαλισμού, που δε δίστασε να συνεργαστεί ακόμα και με δικτάτορες για να προωθήσει τα συμφέροντά του.» Να γιατί στην όλη επιχειρηματολογία του αρθρογράφου παρεισέφρησε και ο Κίσιντζερ. Ο Ρ.Σ. έτσι κλείνει το μάτι στον φιλελεύθερο που έχει αηδιάσει με το ΠΑΣΟΚ και του λέει «πρόσεχε, κινδυνεύει το φιλελεύθερο ίματζ σου με δαύτους.» Η εκδήλωση για τον Φρίντμαν και όχι βέβαια το περιεχόμενο της συζήτησης, ήταν μια χρυσή ευκαιρία για την αγχωμένη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να εμφανίσει το Νομπελίστα Μ. F. ως τον πνευματικό ηγέτη της ΦΣ. Κάτι σαν τον αγιατολάχ στο Ιράν! Η παρουσία και δράση της ΦΣ την επόμενη περίοδο μπορεί να δείξει σε όλους ότι διαθέτει αρκετό πολιτικό πνεύμα, ούτως ώστε, να μη χρειάζεται πνευματικούς ηγέτες, ούτε σκέτους «πνευματικούς» και πνευματιστές, όπως μια μεγάλη περίοδο το ΠΑΣΟΚ. Ο Μ. F. ανήκει στην παρακαταθήκη του Φιλελευθερισμού, η οποία μωραίνει, ασφαλώς, όσους σοσιαλδημοκράτες την επικαλούνται α λά καρτ, αντιλαμβανόμενοι την πολιτική ως ηγεμονισμό και αρχηγισμό. Είναι ένας άλλος κώδικας.

Δ.Γ.

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

Roark said: Όσοι έχουν διαβάσει το Fountaihead της Ayn Rand, δεν θα πρέπει να ένιωσαν ιδιαίτερη έκπληξη το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων από τα κάλαντα που έψαλε ο κ.Σωμερίτης.

Ο Roark περιγράφει τη σκέψη μου λες και ήταν μες στο μυαλό μου όταν διάβασα το άρθρο του Σωμερίτη στο Βήμα.
Την ίδια ακριβώς αηδία αισθάνθηκα και με το άρθρο του Μαρίνου από το ίδιο τεύχος.
Πες τα Roark! Πρέπει να δώσουμε ένα τέλος στη σιωπή που δείνει χώρο στους λαϊκιστές και τους κάθε λογής Τούχεϋ.

Ανδρέας είπε...

Τό άρθρο εξαιρετικό.
Θα συμφωνήσω και με όσα συμπληρώνει ο κ. Γιαννακόπουλος.

Είναι μια ένδειξη το άρθρο του Σωμερίτη για τις επικοινωνιακές μάχες που θα ακολουθήσουν.

Spinoza είπε...

Δεν μου αρέσει καθόλου το ύφος αυτού του άρθρου. Βρήκαμε την Ayn Rand και την κάναμε κουβαρίστρα ενώ τα βασικότερα επιχειρήματα απουσιάζουν από τη σπουδή να κατατροποθεί ο "λιβελλογράφος".

Η Φ.Σ θα απαντήσει βέβαια, σε ύφος που συνάδει με την όλη φιλοσοφία της προσπάθειας αυτής.

Kahlbrunner είπε...

Έστειλα σήμερα στο ΒΗΜΑ την παρακάτω απάντηση στο άρθρο του κ. Σωμερίτη:
Όταν μωραίνει το «Σοσιαλιστικό Ιδεώδες»

Απάντηση στο άρθρο του αξιότιμου κυρίου Ριχάρδου Σωμερίτη στο ΒΗΜΑ της 24.12.2006

Η θέση, ότι ο Φρήντμαν ήταν «πρωταγωνιστής της σύγχρονης Χιλιανής Τραγωδίας», ο οποίος κατάφερε να μην «τιμωρηθεί για το έγκλημά» του, παραβιάζει την κοινή λογική με δύο τρόπους. Πρώτον, διότι δεν είναι λογικά δυνατόν να είναι κανείς πρωταγωνιστής, όταν ένα έργο στο οποίο δεν είχε καμία συμμετοχή έχει ήδη τελειώσει. Δεύτερον, διότι για τον ίδιο λόγο, δεν είναι δυνατόν κανείς να διαπράξει ο ίδιος έγκλημα, όταν δεν είναι παρών στο μέρος όπου έχει διαπραχθεί.



Είναι προφανές λοιπόν, ότι οι λέξεις «πρωταγωνιστής» & «έγκλημα» δεν χρησιμοποιούνται στο άρθρο με την συνήθη δόκιμή τους έννοια, αλλά με κάποια άλλη δοτή σ’ αυτές, «σοσιαλιστική αδεία» πάντοτε. Επειδή είναι λίγο αστείο να αναφερθεί κανείς στον Φρήντμαν σαν πρωταγωνιστή της Χιλιανής τραγωδίας, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι επαρκώς γνωστή στους περισσότερους Έλληνες με κάποιο βάθος κριτικής ανάλυσης και σκέψης και απ' όλες τις οπτικές γωνίες, εξ ανάγκης θα περιορισθώ στο «έγκλημα» που καθ’ υπόθεσιν κ. Σωμερίτη φέρεται να διέπραξε ο Φρήντμαν στην Χιλή.



Ο Φρήντμαν κατηγορείται λοιπόν σαν συμμέτοχος στο έγκλημα μετά την πράξη, διότι «βοήθησε» την Χούντα του Πινοσέτ να κάνει κάποιες επιλογές στην οικονομική πολιτική που ακολούθησε η Χιλιανή Χούντα. Λογικά λοιπόν ο κ. Σωμερίτης θεωρεί έγκλημα την πρόταση μιας οικονομικής πολιτικής από έναν επιστήμονα διεθνούς κύρους σε ένα αρχηγό κράτους. Ή μάλλον θεωρεί έγκλημα και την πρόταση σε αρχηγό Χούντας αυτή καθ’ εαυτή και την συγκεκριμένη φιλελεύθερη οικονομική πρόταση. Η θέση αυτή του κ. Σωμερίτη δεν πρέπει να εκπλήσσει κανένα, διότι είναι απόρροια της εγγενούς δογματικής άποψης, ότι ό,τι είναι εκτός σοσιαλιστικής λογικής είναι εξ ανάγκης λάθος. Πέραν αυτού, εάν λογικά επεκτείνουμε την άποψη αυτή του κ. Σωμερίτη, θα πρέπει να φροντίσουμε άμεσα για την σύσταση ενός δικαστηρίου που θα πρέπει να δικάζει ως εγκληματίες τους ειδικούς οικονομολόγους του ΔΝΤ, οι οποίοι συμβουλεύουν πολλούς δικτάτορες και δικτατορίσκους ανά την υφήλιο.



Επειδή όπως φαίνεται ο κ. Σωμερίτης δεν είναι καλά ενημερωμένος για τις απόψεις των φιλελεύθερων για το κράτος, θέλω να τον διαβεβαιώσω, ότι οι φιλελεύθεροι (Hayek, Friedman, Phelps κ.α.) δεν πρεσβεύουν την «απόλυτη ανικανότητα του κράτους να ασχολείται με την οικονομία», άποψη η οποία είναι απλώς κακής ποιότητος σοσιαλιστική προπαγάνδα. Αναμφίβολα βέβαια αντιτίθενται στον άκρατο σοσιαλιστικής προέλευσης κρατικό παρεμβατισμό, ο οποίος αποδεδειγμένα μόνο δεινά συσσωρεύει για τους οικονομικά αδύνατους.



Όσο για την ανησυχία του κ. Σωμερίτη για το κοινωνικό κράτος, το οποίο είναι το Φαβιανής προέλευσης σοσιαλιστικό γιατρικό για την Ανάγκη, Αρρώστια, Αμάθεια, Αδράνεια και Εξαθλίωση, θα έπρεπε και ο ίδιος να έχει ήδη διαπιστώσει, ότι από καιρό έχει αρχίσει να γίνεται η εμφανέστατη και κυριότερη αιτία για νέους ίσως σοβαρότερους κοινωνικούς κινδύνους, όπως: Πληθωρισμός, φόροι που παραλύουν, ανερμάτιστος και εκτός ορίων Νόμου συνδικαλισμός, κρατικός έλεγχος της παιδείας και κρατική γραφειοκρατία με αυθαίρετες εξουσίες. Έτσι έχουμε ήδη φτάσει στο σημείο, όπου τα σοσιαλιστικά γιατρικά είναι χειρότερα από τις κοινωνικές αρρώστιες που θα έπρεπε να είχαν θεραπεύσει. Τελειώνω παραφράζοντας τον Hayek: «Τώρα πλέον η Δημοκρατία που έχουμε θα αναγκασθεί να μάθει ότι θα υποχρεωθεί να πληρώσει για την αφροσύνη και τις κουταμάρες της».



Τα κόμματα για να υπάρξουν δεν στηρίζονται σε μνήμες, αλλά σε ζωντανές και σωστές προτάσεις - λύσεις σε υπάρχοντα προβλήματα. Συνεπώς δεν θα πρέπει να ανησυχεί ο κ. Σωμερίτης για το ενδεχόμενο νέο κόμμα εφόσον οι λύσεις που υποστηρίζει υπάρχουν και λύνουν όλα τα υπάρχοντα κοινωνικά προβλήματα. Εάν όμως δεν τα λύνουν, όπως υποστηρίζουν οι φιλελεύθεροι, τότε σύντομα και εκ των πραγμάτων θα ζητηθεί η συνδρομή τους.
cimavro

Chrysotheras είπε...

...Brilliant!!
Παρ'όλο που δεν διάβασα το "original" άρθρο του Ρ.Σ. -δεν έχω πιά υπομονή για τέτοια junk- είναι προφανές ότι δεν αντέχει ενώπιον της σοβαρής αντιμετώπισης του Roark και λιώνει όπως οι βρυκόλακες μπροστά στις ακτίνες του ηλιακού φωτός...
Ίσως θα ήταν πράγματι σκόπιμο να σταλεί σαν επιστολή στο αμαρτωλό "Συγκρότημα" χωρίς βέβαια να περιμένει κανείς ότι θα δημοσιευθεί!
Συμφωνώ επίσης με τις εύστοχες παρατηρήσεις του Δ. Γιαννακόπουλου.
Σίγουρα το σεσηπός κόμμα του ΓΑΠ ήδη αισθάνεται στο σβέρκο του την ανάσα της Φ.Σ. και καταπιάνεται σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα: τον πόλεμο λάσπης!

Ανώνυμος είπε...

Τώρα κατάλαβα γιατί Ο Σημίτης κυβέρνησε επί 8ετία και ο Μάνος-έρμε Στέφανε-απέτυχε να μπεί ως "Ταύρος" στη Βουλή. Οι φίλοι του ψήφιζαν Σημίτη και ΠΑΣΟΚ!
Κατά τ΄ άλλα, στην Χαριλάου Τρικούπη-αισθανόμενοι την καυτή ανάσα της Φ.Σ, απορώ γιατί όχι και στην Ρηγίλλης-ετοιμάζουν τελετή παράδοσης, για να αποφύγουν την ντροπή από την εξ΄εφόδου κατάληψη των κομματικών προμαχώνων. Ο δε, Γιώργος με τις βαλίτσες ανά χείρας, μόλις εξασφάλισε άσυλο στην προσφιλή του Σουηδία κι από εκεί στον Καναδά, προκειμένου να ετοιμάσει έναν νέο ανένδοτο κατά του επικίνδυνου -ισμού που κατακυρίευσε την χώρα.
Αν ένα άρθρο, όπως αυτό του Ριχάρδου Σωμερίτη, προκαλεί τέτοιες και τόσες πολεμικές, αρές και σπατάλη φαίας ουσίας, αντιλαμβάνομαι τί πρόκειται να συμβεί,όταν σας περιλάβουν οι πραγματικοί επαγγελματίες του είδους.
Σε καθε περίπτωση, περαστικά, κι ανάψτε και κανά κερί στον M.F να σας έχει καλά.

Chrysotheras είπε...

μικρή απάντηση στο φίλο βόρειο:

Όχι δεν είναι υπερευαισθησία και υπερβολική αντίδραση, ούτε πολιτική naivete' (όπως λασπολογικά και εξυπνακίστικα αφήνεις να διαφαίνεται) ο χείμαρρος των παραπόνων που ποστάρονται εδώ με αφορμή την εύστοχη ομοβροντία του Roark, φίλε μου...
είναι,βλέπεις, το ποτήρι που έχει ξεχειλίσει από τις "μπουλσιτιές" που μας πλασσάρονται -χρόνια τώώώρα- με το ανάλογο ασορτί "δημοκρατικό" και "σοσιαληστρικό" περιτύλιγμα βέβαια...

αλλά ...the shit has hit the fan!(take cover!)

Ανώνυμος είπε...

Οχι, δεν σας αποδίδω πολιτική αφέλεια, αλλά λίγο... φανατισμό, αν και αναγνωρίζω ότι έιναι απαραίτητος στην αρχή ενός πολιτικου εγχειρήματος, που φιλοδοξεί να υπερβεί τα όρια ανάλογων κινήσεων στο πρόσφατο παρελθόν.
Ωστόσο, αυτό δεν δικαιολογεί και την εθελοτυφλωση και πολύ περισσότερο την πολιτική μικρόνοια. Το σαπρό κόμμα του ΓΑΠ, το σοσιαληστρικό, όπως το λέτε, επέτυχε την άρση των συνεπειών του εμφυλίου, με το μικρότερο δυνατό κοινωνικο κόστος, αφαίρεσε από την κοινωνία τον καρκίνο της-τον κοινωνικο φθόνο-όπως εύστοχα είχε πεί πριν καμιά δεκαριά χρόνια ο κ. Ευτύχης Βορίδης, ενέταξε την χώρα στην ΟΝΕ και την Κύπρο στην Ε.Ε-αίροντας σε ένα μεγάλο βαθμό τις συνέπειες της ολέθριας πολιτικής που ακολούθησαν οι διάφορες εκδοχές, πολιτικές ή στρατιωτικές, της ΔΕξιάς στο Κυπριακό-άλλαξε ρότα στις ελλληνοτουρκικές σχέσεις, ετοίμασε την χώρα για το μεγαλύτερο γεγονός της ανθρωπότητας, τους Ολ. Αγώνες. Αν τώρα όλα αυτά καρκινοβατούν, προφανώς οι ευθύνες βαρύνουν αυτούς που από τον Μάρτιο του 2004 κυβερνούν.
Θα συμφωνήσω ότι χρειαζόμαστε καλύπτρα, όταν τα σκ... κτυπούν στον ανεμιστήρα. Αλλά κυρίως,όταν κυκλοφορεί ο απροσχημάτιστος και τυφλός φανατισμός, αν θέλουμε να προστατεύσουμε τα μυαλά μας κι ΄΄οχι μόνον τα μαλλιά μας.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Βόρειε, δεν είμαι μέλος της ΦΣ και εν μέρη συμφωνώ με το σχόλιο σου ότι μερικές φορές -κατά την γνώμη μου- ορισμένοι εδώ γίνονται λίγο δογματικοί.

Προσωπικά πιστεύω ότι λίγος φανατισμός είναι κατανοητός όταν αρχίζει ένα νέο κόμμα, μια νέα κίνηση, όπως παραδέχθηκες και εσύ. Επιπλέον, στην Ελλάδα βομβαρδιζόμαστε τόσο πολύ με προπαγάνδες και δογματα της λαικιστικής "αριστεράς" και λαικιστικής "δεξιάς" που λίγη υπερβολή από την φιλελευθερη πλευρά ίσως είναι θετική.

Ωστόσο στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν βλέπω που είδες τον δογματισμό στις αντιδράσεις προς αυτό το άρθρο του κ. Σωμερίτη? Ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθένα μας, το άρθρο αυτό ήταν ένα καθαρό λιβελλογράφημα και ελπίζω ότι και εσύ θα διαφωνείς μαζί του, ανεξάρτητα από το εάν συμφωνείς με τον Φρήντμαν.

Ίσως να έχεις δίκιο ότι οι αντιδράσεις εδώ ήταν υπερβολικές για ένα περιθωριακό εν τέλη αρθράκι. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι έτσι: κατ αρχήν οι αντιδράσεις περιορίζονται σε ένα ή δύο κειμενάκια-απάντηση και μερικά σχόλια αναγνωστών: συνέκρινε αυτό με αντιδράσεις Ελληνικών κομμάτων και συνδικάτων σε αντίστοιχες "προκλήσεις"... Ούτε τίποτα βιτρίνες δεν σπάσανε, ούτε αυτοκίνητα πυρποληθήκανε, ούτε το κέντρο της Αθήνας έκλεισε για ώρες! :)

Επιπλέον, το θέμα με το Σωμερίτειο άρθρο είναι ότι ακριβώς κανείς δεν αντιδράει πια: αυτού του είδους η δημοσιογραφία είναι τόσο αποδεκτή στην Ελλάδα (πχ διάβασε την Ελευθεροτυπία οποιοδήποτε μέρα...) που άνθρωποι σαν και εσένα απορούν γιατί ορισμένοι δυσανασχετούν. Είναι περιττό να σου πω ότι στο εξωτερικό (Αγγλία και Γερμανία) όπου ζω, ΚΑΜΙΑ αριστερή εφημερίδα δεν σκέφτηκε καν να γράψει κάτι τέτοιο για τον Φρήντμαν...

Τώρα για τα άλλα σχόλια σου για το ΠΑΣΟΚ, προφανώς δεν είναι εδώ το κατάλληλο μέρος για μια εκτενής συζήτηση. Έχεις βέβαια δίκιο ότι το ΠΑΣΟΚ στα 20 περίπου χρόνια που κυβερνούσε την Ελλάδα έκανε αρκετά θετικά πράγματα. Αυτό μας έλειπε, να είναι ένα κόμμα στην εξουσία 20 χρόνια και να μην βρίσκουν οι υποστηρικτές του 3-4 θετικά πράγματα να αναφέρουν. Το ερώτημα όμως δεν είναι εάν έκανε ορισμένα θετικά πράγματα. Είναι εάν θα μπορούσαμε / μπορούμε να έχουμε κάνει ακόμα περισσότερα θετικά και λιγότερα αρνητικά πράγματα. Και εάν οι πολιτικές του εκάστοτε κόμματος για το μέλλον είναι οι καταλληλότερες, ακόμα και εάν (λέω εάν) ήταν οντως κατάλληλες για το παρελθόν.

Τελειώνοντας, είναι μου φαίνεται προφανές ότι πολλά από τα πρόσφατα επιτευγματα των τελευταίων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (Σημίτη) ήταν έν μέρη λόγο της έστω και μερικής αποδοχής φιλελευθερων κατευθήνσεων στην οικονομία (αποκρατικοποιήσεις κτλ).

Ανώνυμος είπε...

Δεν κολάει πολύ εδώ αλλά τόσο το άρθρο του κ. Σωμερίτη όσο και τα σχόλια του Βορείου, μου υπενθύμισαν το πόσο οι "οικονομικές" αρχές της ΦΣ υποσκιάζουν τις "πολιτικές / κοινωνικές" της αρχές (ανθρώπινα δικαιώματα κτλ).

Ίσως είναι αναπόφευκτο (ο Μάρξ το είχε πει άλλωστε ότι όλα πηγάζουν από την οικονομία! :) ) αλλά είναι, κατ εμέ, λίγο ατυχές. Και αυτό όχι μόνο γιατί η πολιτική ζωή στην Ελλάδα πάσχει σοβαρά από την έλλειψη σεβασμού προς την διαφορετικότα και την ατομικότητα, αλλά και γιατί πιστεύω ότι εάν δεν καλιεργήσουμε τον σεβασμό αυτόν, δεν θα μπορέσουμε εύκολα να στρίψουμε την Ελληνική κοινωνία προς τον οικονομικό φιλελευθερισμό...

Η Ελλάδα είναι μια περίεργη χώρα με ιδιαίτερα ατομικιστές πολίτες (σίγουρα περισσότερο από την Βόρεια Ευρώπη, πόσο παραπάνω από την Άπω Ανατολή) αλλά αντί να διοχετεύουμε την ενέργεια μας προς δημιουργικές δραστηριότητες, την εξαντλούμε σε εγωιστικές διεκδικήσεις από το κράτος, να επιδοτήσει εμάς και όχι τους διπλανούς μας!

Roark είπε...

Θα ήταν πολύ χρήσιμο να συγκρίνει κανείς το κείμενο του κ.Σωμερίτη με το αντίστοιχο κείμενο του Τάκη του Μίχα για την σχέση Friedman-Πινοσέτ. Το πρώτο είναι ένα ατεκμηρίωτο κείμενο, γεμάτο χαρακτηρισμούς και ψεύδη, με στόχο προφανώς την δυσφήμιση της ΦΣ (τώρα οι λόγοι για κάτι τέτοιο δεν μου είναι γνωστοί). Το κείμενο του Μίχα επίσης διαφωνεί με τον ρόλο του Friedman, αλλά προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει επ'αυτού, όχι να τον χρησιμοποιήσει ως πάτημα.

Η αντίθετη άποψη ήταν και είναι από μας πάντα σεβαστή. Γι'αυτό δεν είχαμε κανένα πρόβλημα να ανεβάσουμε στην σελίδα μας ένα κείμενο με το οποίο δεν συμφωνούσαμε. Και το ίδιο έχουμε κάνει πάμπολλες φορές εδώ στην προσπάθειά μας να εκφράσουμε όσο πιο σφαιρικά γίνεται τα φιλελεύθερα ρεύματα σκέψης και να αποφύγουμε την παρουσίαση πνευματικών και ιδεολογικών μονόδρομων. Αν εκφράζαμε έναν ιδεολογικό φανατισμό και θεοποιούσαμε άκριτα τον Friedman, δεν θα ανεβάζαμε από μόνοι μας επικριτικά κείμενα!

Από τους 30+ συντελεστές του blog και τους 40+ κατά καιρούς αρθρογράφους στην κεντρική σελίδα, αμφιβάλλω να μπορούν να βρεθούν 2 που να έχουν ταυτιζόμενες ιδεολογικές τοποθετήσεις. Αυτό είναι φανερό σε όποιον παρακολουθεί την σελίδα μας λίγο διάστημα (για κάποιον που πρωτομπαίνει δεν αποκλείω παρανοήσεις). Στα κείμενα και εδώ και στην κεντρική σελίδα, θα έλεγα ότι οι περισσότερες συζητήσεις με αντικρουόμενα επιχειρήματα είναι μεταξύ μας, παρά με αντιφιλελεύθερους.

Η σχεδόν καθολική συμφωνία στο κειμενό μου δεν είναι απόδειξη ούτε φανατισμού, ούτε ιδεολογικών παρωπίδων. Είναι η έκφραση της αντίθεσης σε ένα τόσο κακό κείμενο, που δεν χρειάζεται να είναι κανείς ούτε οπαδός του Friedman, ούτε μέλος της ΦΣ, ούτε καν φιλελεύθερος. Δεν μπορεί άνθρωπος με λίγο κοινό νου, ανεξαρτησία σκέψης και πρόσβαση στο ίντερνετ να μην βρει το κείμενο του κ.Σωμερίτη αποκρουστικό.

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετική απάντηση Roark! Ωστόσο μια μικρή παρατήρηση: Γράφεις στην απάντηση σου:

"Στα κείμενα και εδώ και στην κεντρική σελίδα, θα έλεγα ότι οι περισσότερες συζητήσεις με αντικρουόμενα επιχειρήματα είναι μεταξύ μας, παρά με αντιφιλελεύθερους."

Αυτό το τελευταίο είναι ίσως κάτι που με ανησιχεί λίγο με την ΦΣ: ότι θα καταλήξει μια λέσχη συζητήσεων και εσωτερικών προβληματισμών ορισμένων λίγων "μυημένων"...

Ωστόσο δεν ξέρω την λύση άρα δεν δικαιούμαι να γκρινιάζω χωρίς να προτείνω κάτι καλύτερο! Υποψιάζομαι ότι για να πετύχει η ΦΣ ως πολιτικό κόμμα, χρειάζεται να βρεθεί κάποιος χαρισματικός ηγέτης να βοηθήσει την επικοινωνία και διάδοση των φιλελευθερων ιδεών στους πολίτες.

Ας ελπίσουμε ότι ήδη κρύβεται μεταξύ μας και ότι, όταν βρεθεί, δεν θα πουλήσει τις φιλελευθερες αρχές για ένα κομμάτι ψήφων!

Roark είπε...

Να διευκρινήσω μια μικρή παρεξήγηση. Αντιγράφω από το "ποιοί είμαστε" του e-rooster:

Το www.e-rooster.gr είναι μια πλατφόρμα προσωπικής έκφρασης. Δεν αποτελεί κομματική σελίδα, ούτε οργανωμένη συλλογικότητα, αλλά φιλοδοξεί να φιλοξενήσει φιλελεύθερες φωνές, ιδέες και απόψεις όλου του πολιτικού φάσματος και να προωθήσει τον διάλογο επ’αυτών.

To e-rooster δεν αποτελεί οργανωμένη συλλογικότητα με κοινούς στόχους, κοινή βάση (πέρα από έναν αρκετά ευρύ ορισμό του φιλελευθερισμού) και στρατευμένη δράση. Αντίθετα η ΦΣ έχει σαφή πολιτικό προσανατολισμό, και γι'αυτό ούτε οι απόψεις που εκφράζονται στο e-rooster εκφράζουν την ΦΣ, ούτε όσοι γράφουν στο e-rooster συμμετέχουν στην ΦΣ, ούτε οι ενέργειες της ΦΣ εκφράζουν το e-rooster.

Αποτελούν δύο διακριτά πράγματα, των οποίων η διαφορετική δομή και λειτουργία (το ένα μέσο προσωπικής έκφρασης, το άλλο οργανούμενος πολιτικός σχηματισμός) δεν συμπίπτουν, ούτε συγκρίνονται, ούτε προσφέρονται για εξαγωγή συμπερασμάτων το ένα για το άλλο. Μην λοιπόν κρίνεις το πώς θα πορευθεί η ΦΣ από το τι βλέπεις στο e-rooster.

Ανώνυμος είπε...

Roark, ευχαριστώ για την διευκρίνηση. Ελπίζω το ΦΣ όντως να αποδειχτεί ένας αποτελεσματικός πολιτικός οργανισμός για το καλό όλων μας!

Ανώνυμος είπε...

Τα συγχαρητήρια μου στον Roark για μια άκρως εμπεριστατωμένη απάντηση. Εθλίβην ομολογουμένως από την εμπάθεια και τη στρεψοδικία του κου Σωμερίτη όπου χωρίς την τήρηση κανενός προσχήματος συκοφαντείται μια προσπάθεια ανθρώπων που απλά είναι απογοητευμένοι ή/ και αηδιασμένοι για την σημερινή αποτρόπαιη κατάσταση για την οποία ευθύνεται κατά τα 21/35 το κόμμα που τόσο σθεναρά υποστηρίζει ο κος Σωμερίτης.

Θλίβομαι διότι το ΠΑΣΟΚ δεν αντελήφθη γιατί έχασε τις εκλογές. Δεν έκατσαν ποτέ αυτοί οι τυφλωμένοι από την καθεστωτική τους οίηση πωρωμένοι άνθρωποι να αντιληφθούν το ΤΕΡΑΣΤΙΟ κακό που έκαναν στη χώρα, το οποίο ΔΕΝ ανατάσσεται με απλά την κατασκευή μέσα σε 23 χρόνια ενός-δυο ημιτελών και κακοφτιαγμένων εθνικών αυτοκινητοδρόμων και δυο γραμμών μετρό, καθώς και ενός ιδιωτικού αεροδρομίου, με μεγάλη μάλιστα συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Δεν είδα το ΠΑΣΟΚ το οποίο υπέστη μια συντριπτική ήττα το 2004, να κάνει μια δήλωση μεταμέλειας για τους λόγους τους οποίους εσύρθη στην ήττα αυτή. Κάτι βρε παιδί μου, μια αυτοκριτική, διότι όντως, η οκταετία Σημίτη ήταν πιθανόν η παραγωγικότερη της κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ, αλλά και πάλι, για να σε καταψηφίζει ο κόσμος την τετραετία που μεταμορφώθηκε ουσιαστικά η Αθήνα, έστω και με τα μισά από τα προαναγγελθέντα εξ' αρχής έργα δεν είναι περίεργο; Τι… διάολο, μαζοχιστές ήταν οι πολίτες;

Και έστω κύριε Σωμερίτη, ο MF είχε επαφές με τον Πινοσέτ (στο πυρ το εξώτερον ο ακατονόμαστος). Ο δικός σας αείμνηστος ιδεολογικός σας φάρος που ήταν θαυμαστής του Καντάφι, του πράσινου βιβλίου, του "αλβανικού" μοντέλου και του "τρίτου δρόμου" ήταν καλύτερος; Η μήπως υπάρχουν δικτατορίες που είναι πιο… ίσες από τις άλλες;

Δυστυχώς κύριε Σωμερίτη, πολύ φοβούμαι ότι η κατάσταση αλλάζει και ο κόσμος, παρά την συστηματική προπαγάνδα της κατεστημένης ιδεολογικής πλατφόρμας την οποία με τόση συνέπεια υπηρετείτε, δεν είναι πια με το μέρος σας. Αντιλαμβάνομαι το μέγεθος του διακυβεύματος εάν η ΦΣ κατορθώσει και αρθρώσει λόγο σε μαζικά ακροατήρια, και όχι φυσικά σχετικά με τον Μίλτον Φρήντμαν αλλά για το γιατί τα πανεπιστήμια μας είναι τα τελευταία στην κατηγορία τους, γιατί στην Αθήνα κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα εναλλάξ από τους ένστολους πραίτορες αλλά και τα αφιονισμένα μειράκια και μετά-μειράκια των Εξαρχείων, γιατί μέχρι πρότινος οι πόλεις μας ένοιαζαν (και εν πολλοίς μοιάζουν) με μεσανατολικές κωμοπόλεις, γιατί η υγεία μας έχει αυτά τα χάλια, γιατί, γιατί, γιατί…

Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι θα είναι ιδιαίτερα οδυνηρό στας δυσμάς του βίου σας να δείτε τον κρυφό σας φόβο να γίνεται πραγματικότητα. Χιλιάδες, εκατομμύρια Ελεύθερων Ελλήνων, να σπουδάζουν και να δημιουργούν ελεύθεροι από ιδεοληπτικά δεσμά στις τέχνες και τις επιστήμες, νέοι βιοκλιματικοί ουρανοξύστες να υψώνονται στους ελεύθερους ουρανούς των Ελληνικών πόλεων, νέες υβριδικές εταιρείες με συμπράξεις πανεπιστημίων και ιδιωτικών φορέων να κατακτούν και νέους τομείς γνώσεις. Ναι, σας εύχομαι να προλάβετε να τα ζήσετε όλα αυτά για να καταλάβετε το τεράστιο κακό και την υπερτιμημένη αλλά πάμπτωχη σε ουσία και περιεχόμενο προσφορά της δικής σας γενιάς που στη δύση της άφησε έναν ολόκληρο κόσμο ανέτοιμο να αντιμετωπίσει το αύριο.

Και όμως φίλτατε. Τα δικά μας όνειρα δεν έχουν το φαιοπράσινο χρώμα της λαδομπογιάς του δημοσίου κτιρίου στο οποίο εγκλωβίσατε τη δικιά σας τη γενιά αλλά το γαλάζιο του ουρανού. Αποχαιρετίστε το παρελθόν σας και αγκαλιάστε τον κόσμο που έρχεται, φανείτε επιτέλους για μια φορά στη ζωή σας γενναίος και κάντε την υπέρβαση…

Ανώνυμος είπε...

Απλώς, για προβληματισμό.Από το ΑΠΕ.
ΗΠΑ. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο νεοϋορκέζοι έχουν καθημερινό δίλημμα: νοίκι ή φαγητό ;
Φαγητό ή ενοίκιο; Αυτό είναι πλέον το καθημερινό δίλημμα για 1,2 εκατομμύριο από τους 8,2 εκατομμύρια κατοίκους της Νέας Υόρκης, που επιβιώνει χάρη στην ανθρωπιστική ή άλλη οικονομική βοήθεια, τονίζεται από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις.

0 53χρονος Πιέρ Σάϊμον που τα "φέρνει βόλτα" με μία μερική απασχόληση, βάζει στην άκρη, "για αργότερα" το γλυκό από το λιτό γεύμα στο δίσκο στην καντίνα της επιχείρησης, δηλώνοντας ακριβώς ότι "έχει συνήθως το δίλημμα να καταναλώσει φαγητό, ή να φυλάξει χρήματα για το νοίκι του".

Ακόμα και με τα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία, σε 12 εκατομμύρια "νοικοκυριά" σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες πεινούσαν στα τέλη του 2005--περίπου 35 εκατομμύρια άνθρωποι--ενώ μεγαλοχρηματιστές μοιράζονταν την ίδια ώρα μπόνους 24 δισ.δολ. μετά μία "πολύ καλή" χρηματιστηριακή χρονιά.

Ετήσιο εισόδημα κάτω από τα 10 χιλιάδες δολάρια σηματοδοτεί το όριο της φτώχειας στις ΗΠΑ.

Στα παιδιά της Νέας Υόρκης, η κατάσταση έχει ήδη γίνει πιο ανησυχητική αφού μεταξύ ενός τετάρτου και ενός πέμπτου των περίπου δύο εκατομμυρίων μικρών πολιτών της μεγαλούπολης, επιζεί κάνοντας τακτικά χρήση κάποιας μορφής συσσιτίου σύμφωνα με τα στοιχεία της "Διατροφικής Τράπεζας για την Νέα Υόρκη"--λειτουργεί στο Μπρονξ.

"Λυπάμαι ειλικρινά, που τόσοι μάς έχουν ανάγκη", δήλωσε η κ. Λούσυ Καμπρέρα, η πρόεδρος του φιλανθρωπικού αυτού ιδρύματος, ενώ με ψάθινα καπελάκια το προσωπικό της τράπεζας κατανέμει τις οικογενειακές "παραγγελίες" για τρόφιμα "πρώτης ανάγκης" της ημέρας. "Θα προτιμούσα να αναπτύσσαμε την δράση μας σε μία πραγματικά φτωχή ξένη χώρα" προσθέτει η Καμπρέρα.

Το φιλανθρωπικό ίδρυμα της Καμπρέρα μοιράζει συσσίτια με χάμπουργκερ, πατάτες τηγανιτές και σόδα, που λόγω του μεγάλου αριθμού τους --250 χιλιάδες μερίδες καθημερινώς--φθάνουν να κοστίζουν στο ίδιο το ίδρυμα 99 σεντς το ένα συσσίτιο.

Συσσίτια ικανά μεν να κορέσουν την πείνα των φτωχών συμπολιτών, αλλά και να προσθέτουν και πολλά κιλά καθώς, επαναλαμβανόμενα συνεχώς, δεν αποτελούν ακριβώς τον ορισμό της "ισορροπημένης διατροφής"....

"Θα ήθελα να εναλλάσσω έστω και με μία κονσέρβα αρακά, αλλά ο προϋπολογισμός μας δεν επαρκεί" παραπονείται η Καμπρέρα.

Άλλο φιλανθρωπικό ίδρυμα στην περίμετρο του Μπρονξ, που μοιράζει διάφορες σούπες στους φτωχούς, είναι το "Τμήματα του Προβλήματος" (POTS).

"Παλαιότερα, έβλεπα σχεδόν μόνον ναρκομανείς εδώ, ενώ τώρα συναντώ οικογένειες ολόκληρες", λέει η υποδιευθύντρια του POTS Μαίρη Αλις Έχαναν, με περίπου δεκαετή εμπειρία στον τομέα, που τονίζει ότι δεν υπάρχει επίγνωση του όντως μεγάλου αριθμού ανθρώπων στη μεγαλούπολη, που απλά αποφεύγουν να μην αναλογίζονται σε βάση καθημερινή, πόσο δύσκολη έχει, πλέον, γίνει η επιβίωσή τους...

Ο Βιργίλιος Άβολους, 45 ετών, συχνάζει στα POTS. Κέρδιζε περίπου χίλια δολάρια την εβδομάδα πλένοντας υαλοπίνακες κτιρίων πριν από μερικά χρόνια, αλλά όλα αυτά σταμάτησαν μετά την τρομακτική πτώση του, από ύψος τεσσάρων ορόφων, χωρίς ποτέ να μπορέσει να ξανακάνει μεροκάματο, ύστερα από συνολικώς 10ετή νοσηλεία, μετά ένα αρχικό παρατεταμένο κώμα...Σήμερα, ο εργάτης αυτός επιδοτείται με περίπου 250 δολάρια τον μήνα, πληρώνει δε για ενοίκιο τα 200...

Roark είπε...

Μερικά στατιστικά.

ambrosiac είπε...

POIOS EGRAPSE

"...dreams are important, but pragmatism is no vice if aimed at helping people live healthier and happier lives" ?

Kava agori toy Sikagoy arage? Kapoio melos toy FS?

8a sas pw pio katw :-)

1) Agapnte Promn8ea

Grammateas toy Leovtos Trotski ntav o van Hejenoort, poy argotera eftia3e tnv syllogn "From Frege to Goedel". O GAP 8a mporoyse va probalei ws elafryvtiko oti syvetelese stnv proodo tns Ma8nmatikns Logikns. :-|

2). Agapnte Xryso8nra

O avemistnras sas allnlepedrase isws me GUANO se arxikn morfn, apo tis aktes tns Xilns. Gia tetoio symbav o Thomas Pynchon e8espise tov logiwtero oro

"fecoventilatory incident".

Ar8ra toy Sygkrotnmatos dev exei diabasei o av8rwpos, alla sigoyra 8axe kata voyv oti ama givei favero pws n opoia epifasn ba8oys edrazetai se tertipia orologias kai movo, then the shit really hits the fan. :-(

3) Agapntoi oloi

Parakalw mnv plnrofornsete tov k. Swmeritn gia to katax8ovio sxedio toy Roark va arys8ei epitokia yposyveidntwv syveirmwv avta3ia me ta avemomazwmata oloy toy xalkoy tns Xilns: n Ayn Rand ntav efnbikos erwtas toy oikovomoplavntarxoy Alan Greenspan.

Oloi exoyme tn fwlia mas lerwmevn. :-))

4) Agapnte Roark

Xwria ta asteia, to keimevo sas eivai apolaystiko oso kai peistiko kai ategkto. Dev n3era peri FS, kai me kavate va tov ektimnsw [kai va diakrivw, ev parodw, oti symmetexei agapnto moy proswpo - eva 8ermo AVE!]

Zw xrovia se poln me pln8ysmo megalytero tns Ellados, sxedov iso me keivov tns Xilns, exw dei ev tn pra3ei tnv oikovomia tns apo arketes skopies kai ypo diaforoys roloys. 3erw, n etsi vomizw, ti mporei va kavei n agora, ka8ws kai ti dev mporoyme va tnv kavoyme va kavei...kai poso eykola ma8nteyomevoi magoi, kaloproairetoi opws o Alievte, mporei va feroyv se eley8ern ptwsn domes ylikns ypar3ews oloklnrns xwras. Ry8miseis a la Keynes n a la Friedman, me syvesi, exoyv pi8avotnta va petyxoyv. Oxi omws diatages. Tnv agora dev tnv diatazei kaveis, oyte pevtaetes sxedio, oyte o Keynes, oyte o Friedman [oyte o Leovtief, poy aplws avtestrepse mia mntra :-) ].

Sxedov oyte kai o Adam Smith :-O .

Otav pnga sto Sankt Peterburg [Leningrad tote] n kratikn politikn elege oti $1 = 0.75 royblia. H agora [to xamivi mayragoritaki] avtnllasse $1 me 4, n 5 n perissotera royblia, avaloga. Dev eixa amfibolia poios elege tnv aln8eia. Kai elaxistn ekpln3n otav to ka8estws katapovtistnke.

Dev 8elw va lypnsw merida filwv moy - poy toys kivei oxi allo para av8rwpia kai sympovoia gia toys mn provomioyxoys tns Gns. Oyte tov k Swmeritn, poy dev gvwrizw proswpika, oyte alloys. Alla...pws va to kavoyme, dev bgaivoyv stoys dromoys gyvaikes kai avtres me opla stoys wmoys otav sto eva xeri kratave Latte Venti kai sto allo to kivnto gia chat gkomeviariko.

Oyte kai prokeitai pia pote. H agora ypagoreyei katastaseis, tope ki o filosofos poy koimatai sto Highgate, opws kapoio sxolio avefere. Allo prodosia kai allo pragmatismos.

Ypagomai kai gw, ti va givei, sto eyfyolognma toy Churchill peri kardias kai myaloy. Eivai gegovos oti exw perasei ta 25. :-P

H Xiln, poy perase ki aytn diktatoria mia gevia priv, kai me tnv paroysa avazntnsn dikaioterns koivwvikns katavomns - stnv Lativikn Amerikn, opoy sobei pio evtovn oikovomikn avisotnta apo opoydnpote alloy, apotelei evdiaferoysa sygkrisn me tnv Ellada - kai tnv oxi akribws diakekrimevn diakybervnsn tns Ellados :-D. Exei kapws xamnlotero aka8aristo pro.i.ov, $220 dis evw emeis 280 [avagwgn agorastikns a3ias amfotera], idio epipedo pln8wrismoy, 50% megalytero pln8ysmo - alla ry8mo ay3nsews diplasio sxedov apo to 3% mas.

Ayta.

A, vai.


"...dreams are important, but pragmatism is no vice if aimed at helping people live healthier and happier lives"

.......... Michelle Bachelet
..........proedros tns Xilns

ambrosiac είπε...

POIOS EGRAPSE

"...dreams are important, but pragmatism is no vice if aimed at helping people live healthier and happier lives" ?

Kava agori toy Sikagoy arage? Kapoio melos toy FS?

8a sas pw pio katw :-)

1) Agapnte Promn8ea

Grammateas toy Leovtos Trotski ntav o van Hejenoort, poy argotera eftia3e tnv syllogn "From Frege to Goedel". O GAP 8a mporoyse va probalei ws elafryvtiko oti syvetelese stnv proodo tns Ma8nmatikns Logikns. :-|

2). Agapnte Xryso8nra

O avemistnras sas allnlepedrase isws me GUANO se arxikn morfn, apo tis aktes tns Xilns. Gia tetoio symbav o Thomas Pynchon e8espise tov logiwtero oro

"fecoventilatory incident".

Ar8ra toy Sygkrotnmatos dev exei diabasei o av8rwpos, alla sigoyra 8axe kata voyv oti ama givei favero pws n opoia epifasn ba8oys edrazetai se tertipia orologias kai movo, then the shit really hits the fan. :-(

3) Agapntoi oloi

Parakalw mnv plnrofornsete tov k. Swmeritn gia to katax8ovio sxedio toy Roark va arys8ei epitokia yposyveidntwv syveirmwv avta3ia me ta avemomazwmata oloy toy xalkoy tns Xilns: n Ayn Rand ntav efnbikos erwtas toy oikovomoplavntarxoy Alan Greenspan.

Oloi exoyme tn fwlia mas lerwmevn. :-))

4) Agapnte Roark

Xwria ta asteia, to keimevo sas eivai apolaystiko oso kai peistiko kai ategkto. Dev n3era peri FS, kai me kavate va tov ektimnsw [kai va diakrivw, ev parodw, oti symmetexei agapnto moy proswpo - eva 8ermo AVE!]

Zw xrovia se poln me pln8ysmo megalytero tns Ellados, sxedov iso me keivov tns Xilns, exw dei ev tn pra3ei tnv oikovomia tns apo arketes skopies kai ypo diaforoys roloys. 3erw, n etsi vomizw, ti mporei va kavei n agora, ka8ws kai ti dev mporoyme va tnv kavoyme va kavei...kai poso eykola ma8nteyomevoi magoi, kaloproairetoi opws o Alievte, mporei va feroyv se eley8ern ptwsn domes ylikns ypar3ews oloklnrns xwras. Ry8miseis a la Keynes n a la Friedman, me syvesi, exoyv pi8avotnta va petyxoyv. Oxi omws diatages. Tnv agora dev tnv diatazei kaveis, oyte pevtaetes sxedio, oyte o Keynes, oyte o Friedman [oyte o Leovtief, poy aplws avtestrepse mia mntra :-) ].

Sxedov oyte kai o Adam Smith :-O .

Otav pnga sto Sankt Peterburg [Leningrad tote] n kratikn politikn elege oti $1 = 0.75 royblia. H agora [to xamivi mayragoritaki] avtnllasse $1 me 4, n 5 n perissotera royblia, avaloga. Dev eixa amfibolia poios elege tnv aln8eia. Kai elaxistn ekpln3n otav to ka8estws katapovtistnke.

Dev 8elw va lypnsw merida filwv moy - poy toys kivei oxi allo para av8rwpia kai sympovoia gia toys mn provomioyxoys tns Gns. Oyte tov k Swmeritn, poy dev gvwrizw proswpika, oyte alloys. Alla...pws va to kavoyme, dev bgaivoyv stoys dromoys gyvaikes kai avtres me opla stoys wmoys otav sto eva xeri kratave Latte Venti kai sto allo to kivnto gia chat gkomeviariko.

Oyte kai prokeitai pia pote. H agora ypagoreyei katastaseis, tope ki o filosofos poy koimatai sto Highgate, opws kapoio sxolio avefere. Allo prodosia kai allo pragmatismos.

Ypagomai kai gw, ti va givei, sto eyfyolognma toy Churchill peri kardias kai myaloy. Eivai gegovos oti exw perasei ta 25. :-P

H Xiln, poy perase ki aytn diktatoria mia gevia priv, kai me tnv paroysa avazntnsn dikaioterns koivwvikns katavomns - stnv Lativikn Amerikn, opoy sobei pio evtovn oikovomikn avisotnta apo opoydnpote alloy, apotelei evdiaferoysa sygkrisn me tnv Ellada - kai tnv oxi akribws diakekrimevn diakybervnsn tns Ellados :-D. Exei kapws xamnlotero aka8aristo pro.i.ov, $220 dis evw emeis 280 [avagwgn agorastikns a3ias amfotera], idio epipedo pln8wrismoy, 50% megalytero pln8ysmo - alla ry8mo ay3nsews diplasio sxedov apo to 3% mas.

Ayta.

A, vai.


"...dreams are important, but pragmatism is no vice if aimed at helping people live healthier and happier lives"

.......... Michelle Bachelet
..........proedros tns Xilns

ambrosiac είπε...

YG

"ry8mo ay3nsews" aka8aristoy pro.i.ovtos, evvoeitai :-)

Chrysotheras είπε...

Agaphte Ambrosiac,
excellent idea!
to GUANO, ektos apo lipasma, palaiotera exrhsimeye gia th paragwgh ekrhktikwn!
Les telika na xreiastei kanenas neos Guy Fawkes gia na katharisei thn apo etwn swreymenh kopro toy Aygeiou? ("ogkoi koprias" pou leei kai o stixos toy Sabbopoulou)

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock