Κυριακή, Μαρτίου 11, 2007

Φαντάζει ωραία καμμένη η σημαία;

Η απάντησή μου στο ερώτημα του τίτλου του σημερινού άρθρου είναι σαφώς και πολύ έντονα όχι. Για μένα η σημαία δεν είναι απλώς ένα κομμάτι ύφασμα, όπως ακριβώς ο τάφος του πατέρα μου δεν είναι ένα κομμάτι μάρμαρο και το πατρικό μου σπίτι δεν είναι ένας σωρός από κεραμίδια, πέτρες και ξύλα.

Το ζήτημά μου όμως δεν είναι αυτό και θέλω να το ξεκαθαρίσω εξαρχής. Δεν συζητώ ένα θέμα αισθητικής ή πολιτικής φύσης. Δεν με ενδιαφέρει αν το κάψιμο της σημαίας είναι εθνικιστικό ή διεθνιστικό, αν είναι ευγένεια ή αγένεια, αν θα διώξῃ τις βάσεις του θανάτου ή θα πετάξῃ τους Τούρκους στην θάλασσα της Κερύνειας. Αδιαφορώ πλήρως, καθόσον αφορᾴ την παρούσα θεματική, αν καίνε την σημαία οι φασίστες ή οι μασίστες, οι αναρχοαυτόνομοι ή οι αναρχοχαρούμενοι. Το μόνο που διαφέρει εδώ νομικώς είναι ποιος βλάπτεται από μια τέτοια συμπεριφορά.

Για να έχουμε μια πρώτη σχετική εποπτεία, τα σχετικά άρθρα είναι τα άρ. 155 και 181 του Ποινικού Κώδικα, τα οποία έχουν ως εξής:

Άρ. 155 – Προσβολή συμβόλων ξένου κράτους. Όποιος, για να εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση, αφαιρεί, καταστρέφει, παραμορφώνει ή ρυπαίνει την επίσημη σημαία ή έμβλημα της κυριαρχίας ξένου κράτους που τελεί σε ειρήνη με την Eλλάδα και είναι αναγνωρισμένο από αυτήν ή διακόπτει ή ηχητικά παρεμποδίζει τη δημόσια ανάκρουση του εθνικού του ύμνου, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρις έξι μηνών ή με χρηματική ποινή, εφόσον η αμοιβαιότητα είναι εξασφαλισμένη τόσο κατά το χρόνο εκτέλεσης της πράξης, όσο και κατά το χρόνο εκδίκασής της. H δίωξη ασκείται μόνο ύστερα από αίτηση της ξένης κυβέρνησης.

‘Αρ. 181 – Προσβολή συμβόλων του ελληνικού Kράτους. Όποιος, για να εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση, αφαιρεί, καταστρέφει, παραμορφώνει ή ρυπαίνει την επίσημη σημαία του Kράτους ή έμβλημα της κυριαρχίας του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο (2) ετών.

Δύο πρόχειρες παρατηρήσεις: Αξιοσημείωτο ασφαλώς είναι το γεγονός ότι η ελληνική νομοθεσία εν μέρει προστατεύει περισσότερο τα αλλοδαπά σύμβολα, εφόσον απαγορεύεται ακόμη και η διακοπή ή παρεμπόδιση της ανάκρουσης του αλλοδαπού εθνικού ύμνου! Από την άλλη πλευρά βέβαια η ποινή είναι σαφώς ηπιώτερη όταν προσβάλλωνται τα αλλοδαπά σύμβολα (φυλάκιση μέχρι έξι μηνών έναντι φυλάκισης μέχρι δύο ετών), ενῴ τίθενται και κάποιοι μάλλον αυτονόητοι περιορισμοί (αρχή αμοιβαιότητας, αίτηση δίωξης της αλλοδαπής κυβέρνησης). Απαραίτητο σε κάθε περίπτωση είναι το υποκειμενικό στοιχείο του αδίκου της εκδήλωσης μίσους ή περιφρόνησης, το οποίο θα επικαλεστώ αφειδώς στην επιχειρηματολογία μου στην συνέχεια.

Ποιος βλάπτεται λοιπόν; Ασφαλώς θα προκαλήται κάποια πολύ σπουδαία βλάβη, ώστε να δικαιολογήται η πολυτέλεια δύο διατάξεων στον Ποινικό Κώδικα. Το ξένο κράτος τάχα ή η πολιτειακή εξουσία, όπως φαίνεται από τον τίτλο των αντίστοιχων κεφαλαίων του Ποινικού Κώδικα; Τι να πω, δεν έχω ιδέα. Όζουν ψευδεγκλήματος οι διατάξεις.

Να μια μικρή σκέψη όμως: σύμφωνα με το άρ. 8 παρ. 11 περ. ε΄ Ν. 851/1978 «η Εθνική Σημαία... δεν απορρίπτεται εις τα άχρηστα, αλλά αντικαθιστάμενη λόγῳ παλαιότητας, καταστρέφεται κατά προτίμησιν διά της πυράς» Με λίγα λόγια δηλαδή, η ίδια ακριβώς αντικειμενική συμπεριφορά, το κάψιμο της σημαίας, οτέ μεν τιμωρείται από τον ποινικό νόμο, οτέ δε όχι μόνον δεν τιμωρείται, αλλά επιβάλλεται και ως υποχρεωτικός τρόπος καταστροφής της σημαίας! Και το μόνο που διαχωρίζει τις δύο περιπτώσεις και δικαιολογεί δήθεν το χάος που παρεμβάλλεται ανάμεσα στην δεοντολογική τιμή «απηγορευμένο» και την δεοντολογική τιμή «επιτρεπόμενο» είναι ακριβώς το μίσος και η περιφρόνηση. Και πέραν τούτου ουδέν.

Είναι πολύ δύσκολο νομίζω να βρεθῄ στην ποινική μας νομοθεσία πιο κρυστάλλινη περίπτωση δίωξης του φρονήματος και όχι της πράξης καθ’ αυτήν, αλλά απλώς και μόνον εξ αφορμής της, κατά παράβασιν της αρχής με την οποία γαλουχήθηκαν γενιές νομικών: cogitationis poenam nemo patitur. Και detestationis θα προσέθετα.

Γλαύκα εις Αθήνας και λαδοτύρι στον Μανταμάδο κομίζω βέβαια λέγοντας ότι μια τέτοια διάταξη αντίκειται στο άρ. 7 παρ. 1 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι απαραίτητη προϋπόθεση του εγκλήματος είναι η ύπαρξη πράξης, και ως εκ τούτου είναι συνταγματική υποχρέωση κάθε δικαστή να μην την εφαρμόζη κατ’ άρ. 87 παρ. 2 Συντ.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα. Ακόμη και αν υποθέταμε ότι προστατεύεται από προσβολή κάποιο πραγματικό έννομο αγαθό, η απόφαση της εγκληματοποίησης θα έπρεπε να ληφθῄ μετά ενδελεχή στάθμιση με το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και μάλιστα με τον πυρήνα ίσως του δικαιώματος που συνιστᾴ η ελευθερία της πολιτικής έκφρασης. Όπως δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε ένα σύνθημα, μια χειρονομία, ένα εμβατήριο (ας μην σχολιάσω επί του παρόντος το θλιβερό άρ. 86a του γερμΠΚ), έτσι πρέπει ο δημοκρατικός νομοθέτης να είναι πάρα πολύ επιφυλακτικός ως προς την δίωξη τέτοιων συμβολικών πράξεων, στρεφόμενων υποτίθεται κατά κάποιων νεφελωδών κρατικών εννόμων αγαθών, την στιγμή που η απαγόρευση προσβάλλει την πολύ συγκεκριμένη ελευθερία πολιτικής έκφρασης του κάθε πολίτη. In dubio pro libertate!

Και όμως το πράγμα θα μπορούσε να μην έχῃ έτσι στην καθ’ ημάς ανθυπομέτρια νομική πραγματικότητα. Αρκεί να διευρύνουμε λίγο την νομική μας αντίληψη και να στρέψουμε το φιλοπερίεργο βλέμμα μας ως άλλοι Οδυσσείς στον νόον του αμερικανικού Supreme Court, όπως εκφράστηκε στην προσωπική μου αγαπημένη απόφαση Texas vs Johnson το 1989. Στην περίπτωση εκείνη κάποιος Μαοϊστής έκαψε την αμερικανική σημαία έξω από το συνέδριο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στο Ντάλλας. Το Supreme Court, έστω με την ισχνή πλειοψηφία 5-4, έκρινε ότι η ελευθερία του λόγου καλύπτει τέτοιες πράξεις και άφησε τον Ρένκβιστ και τους ομοίους του να κλαψουρίζουν για τα σύμβολα της εθνικής ενότητας, την προσωποποίηση του Έθνους και το δέος που νιώθουν ενώπιον της αστερόεσσας.

Και αφού άρχισα αναρχικά, θα κλείσω στρατοκαυλικά:

Προς την σημαία παρουσιάστε, αρμ!

Σημασία δεν έχει για το ευνομούμενο κράτος η σημαία καθ’ αυτήν∙ σημασία έχει αυτό που η σημαία αντιπροσωπεύει: την πολύτιμη ελευθερία να την καίω ή να της παρουσιάζω όπλα

.

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ πως το κάψιμο της σημαίας είναι συνέπεια του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης. Ακραία μορφή ελεύθερης έκφρασης, αλλά το Σύνταγμα δεν σηκώνει εκπτώσεις σε τέτοια ζητήματα.

Για την απόφαση του USSC (το κείμενο της απόφασης εδώ) θα σημειώσω το εξής σε αντιδιαστολή με την Ελληνική πραγματικότητα.

Στις ΗΠΑ το κάψιμο της σημαίας θεωρήθηκε αδίκημα και η υπόθεση έφτασε στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας το οποιο τελικά εξέδωσε μια απόφαση-σταθμό στη νομολογική ιστορία των ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα αυτή η διαδικασία δεν έχει γίνει ακόμη. Δηλαδή να εξαντλήθουν τα ένδικα μέσα (συμπεριλαμβανομένων και των Ευρωπαϊκών), προκειμένου να δημιουργηθεί η νομολογία εκείνη που θα μας λέει αν το κάψιμο της σημαίας όντως αποτελεί μορφή ελεύθερης έκφρασης για την κοινωνία μας.

libertarian είπε...

"η απόφαση της εγκληματοποίησης θα έπρεπε να ληφθῄ μετά ενδελεχή στάθμιση με το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και μάλιστα με τον πυρήνα ίσως του δικαιώματος που συνιστᾴ η ελευθερία της πολιτικής έκφρασης."

Βασικά καταπατά και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Η σημαία που έχω στην κατοχή μου είναι ιδιοκτησία μου, αυτό σημαίνει ότι έχω το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης και διάθεσης της και άρα και το δικαίωμα να την καταστρέψω. Από την στιγμή που δεν βλάπτω άλλα άτομα ή την ιδιοκτησία τους δεν έχουν δικαίωμα να μου απαγορεύσουν να χρησιμοποιήσω την δική μου ιδιοκτησία όπως εγώ νομίζω ότι με ικανοποιεί.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Ληρ, για να είμαστε δίκαιοι, ίσως να μην υπάρχουν και καταδίκες παράβαση του 181 ΠΚ (για το 155 ΠΚ σίγουρα δεν υπάρχουν). Από ένα πρόχειρο έλεγχο δεν βρήκα τίποτα σχετικό.

Λιβερταριανέ, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία δεν είναι το καλύτερο δυνατό επιχείρημα, επειδή η ιδιοκτησία αναμφίβολα υπόκειται σε ευρύτερους περιορισμούς από την ελευθερία της έκφρασης και μάλιστα της πολιτικής έκφρασης. Δεν μπορείς π.χ. να κατστρέψης μια εικόνα του 17ου αιώνα, κι ας σου ανήκη κατά τοι αστικό δίκαιο.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Και μιας και μιλάμε για σημαίες, αυτήν την στιγμή οι φασίστες έχουν υποστείλει την ελληνική σημαία από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και έχουν επάρει την δική τους...

libertarian είπε...

"Λιβερταριανέ, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία δεν είναι το καλύτερο δυνατό επιχείρημα"

είναι αν κάτσω να το αναπτύξω ;) Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης πηγάζει από την αρχή της αυτο-ιδιοκτησίας και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Αύριο ίσως :)

libertarian είπε...

το να καις σημαίες το βρίσκω εντελώς όγκα μπόνγκα... θυμίζει κάτι τύπους στην Μέση Ανατολή που βγάζουν και την παντόφλα και βαράνε την φωτογραφία του ατόμου που μισούν :Ρ Παρ΄όλα αυτά πιστεύω ότι είναι δικαίωμα του καθενός αν θέλει να κάψει την σημαία του, τα ρούχα του κτλ αρκεί να μην καταστρέφει ξένη ιδιοκτησία με αυτήν του την πράξη. Οι φασίστες που υπέστειλαν την σημαία από το Πανεπιστήμιο δεν έχουν κανένα δικαίωμα να το κάνουν. Δεν είναι δική τους. Δεν τίθεται θέμα ελευθερίας της έκφρασης διότι πολύ απλά δεν μπορείς να εκφράζεσαι με την ιδιοκτησία άλλων ατόμων. (δεν μπορώ να πάω στο Mega Channel και να απαιτώ να έχω 1 ώρα την ημέρα για να μιλάω για το χόμπι μου)

Ανώνυμος είπε...

To να απαντήσω με ένα ναι ή όχι στο ερώτημα που τίθεται είναι υποκειμένο και ίσως άσκοπο..

Θα πω όμως πως ναι, είναι ακραία αλλά θεμιτή χρήση της ελευθερίας της έκφρασης το κάψιμο της σημαίας.Το ίδιο θα έλεγα και για το κουμβούκλιο στον Άγνωσγτο.Ναι, να διωχθεί ως εμπρησμός, φθορά ξένης ιδιοκτησίας κτλ. αλλά όχι κάτι παραπάνω.Ο τάφος του πτέρα σου κτλ. συνδέεται με υπαρκτό πρόσωπο που γνώρισες και με το οποίο ανέπτυξες στενό δεσμό, η σημαία σύμβολο απρόσωπων/ αφημερημένων επινοημάτων όπως κράτος, έθνος, κοινωνία,πολιτισμός κτλ.

Ανώνυμος είπε...

Είσαι πολύ ωραίος, Αθ. Αναγνωστόπουλε.

kouk είπε...

Συμφωνώ με τον αρθρογράφο, όμως έχω μια παρατήρηση για το τελευταίο ανώνυμο σχόλιο.

Δεν βλέπω πως μπορεί από την μία να επιτρέπουμε την προσβολή της σημαίας (δηλ. να μην τιμωρούμε την προσβολή καθ'εαυτή) και από την άλλη να μην επιτρέπουμε την προσβολή ενός προσώπου. Η υπόληψη ενός προσώπου είναι το ίδιο ιδεατή ποσότητα με την υπόληψη μιας κοινωνικής ομάδας. Όταν μια ομάδα θέτει ως σύμβολο της μία εικόνα, και αυτή η εικόνα προσβάλλεται υποτιμητικά, τότε αυτό δεν διαφέρει στα δικά μου μάτια με το όταν ένα πρόσωπο θέτει την κοινωνική υπόληψη του ως σύμβολο του προσώπου του και θεωρεί ότι η προσβολή της υπόληψης του συνεπάγεται και προσβολή του προσώπου του.

Το να κάψεις μια σημαία (που σου ανήκει) πρέπει για μένα να επιτρέπεται αλλά δεν έχω αποφασίσει αν αυτό συμβαίνει γιατί α) πρέπει να επιτρέπονται όλα τα δήθεν εγκλήματα κατά τιμής, υπόληψης και συμβόλων ή εάν συμβαίνει γιατί β) η ελευθερία της έκφρασης είναι κατ'εξαίρεση σημαντικότερη από την ελευθερία από εγκλήματα τιμής.

Η αιτιολόγηση (β) νομίζω αντανακλά περισσότερο την καθιερωμένη άποψη για τα πράγματα, ωστόσο αυτό το "κατ'εξαίρεση" είναι προβληματικό και νομίζω τελικά ότι το (α) και το (β) είναι το ίδιο πράγμα.

Γιατί δηλαδή η βεβήλωση ενός τάφου να τιμωρείται ως κάτι διαφορετικό από την βεβήλωση του κουβούκλιου του Άγνωστου Στρατιώτη; Πέραν της υλικής τους υπόστασης, και τα δύο είναι σύμβολα, η τιμή/υπόληψη των οποίων είναι πολύ σημαντική για ορισμένους ανθρώπους (που πιστεύουν ότι το σύμβολο τους εκπροσωπεί).

Εάν εξαιρέσεις την σημαία ή τον Άγνωστο Στρατιώτη από την προστασία απέναντι στην βεβήλωση τότε κατά την γνώμη μου πρέπει να εξαιρέσεις τα πάντα, καταλήγοντας συνεπώς στο (α) ότι επιτρέπονται όλα τα "εγκλήματα" κατά της τιμής.

Κοινότητα Εκάλης είπε...

double standards


τι κανουμε οταν το σεπτεμβριο του 2004 οι ακροδεξιοι εκαψαν αλβανικες σημαιες μπροστα σε διμοιρια ΜΑΤ στην Ομονοια (που η διμοιρια μονο που δεν τους εδωσε και το αναπτηρα); Αν ηταν ελληνικη τα τσογλανια του Πολυδωρα θα τους ειχαν δειρει, πλακωσει με τα γκλομπ, ισως και μερικα κλωτσιδια (μαλλον 10 ματατζιδες εναντια σε ενα πολιτη) και οτι αλλο δημοκρατικο μπορει να φανταστει κανεις, αλλα οταν ειναι αλβανικη ας αφησουμε τα παιδια να την καψουν, ετσι κ αλλιως αυτοι ειναι οι αυριανοι ψηφοφοροι της Ν.Δ. που θα επανδρωσουν και τα ΜΑΤ του Πολυδωρα.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

POLITICS AND FREE THINKING, τα δύο εγκλήματα έχουν διαφορετικές προϋποθέσεις δίωξης. Η προσβολή συμβόλων αλλοδαπού κράτους απαιτεί αμοιβαιότητα και αίτηση δίωξης από την αλλοδαπή κυβέρνηση. Άρα, η αυτόφωρη διαδικασία δεν μπορούσε να κινηθή. Άρα, καλά έκαναν και τους κοίταζαν τα ΜΑΤ. Τα διπλά στάνταρ που καταγγέλλεις είναι του νόμου, όχι των αστυνομικών. Αυτοί (στην συγκεκριμένη περίπτωση) δεν φταίνε σε τίποτα.

Κουκ, για τα δικά σου θα επανέλθω σύντομα.

Κοινότητα Εκάλης είπε...

περα απο το νομικο δεν υπαρχει το ηθικο; απο την μια να μην καινε τισ σημαιες μας π.χ. σε αλβανια και τουρκια αλλα αποτην αλλη οταν καιμε τισ σημαιες τους ειναι καλα

Ανώνυμος είπε...

"Στις ΗΠΑ το κάψιμο της σημαίας θεωρήθηκε αδίκημα και η υπόθεση έφτασε στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας το οποιο τελικά εξέδωσε μια απόφαση-σταθμό στη νομολογική ιστορία των ΗΠΑ."

Ο σταθμός ήταν η fuck the draft και όχι η Texas v. Johnson.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Όταν αναφερόσουν στα ΜΑΤ υπέθεσα ότι τους έκρινες ως προς το αν τηρούν τον νόμο ή όχι και όχι ασφαλώς ως προς το ποια είναι η προσωπική ηθική τους. Και εύλογα: η προσωπική ηθική κάθε οργάνου της τάξης μού είναι αδιάφορη, εκείνο που με κόφτει είναι να εφαρμόζη τον νόμο. Ως προς το γενικώτερο θέμα της διπρόσωπης ηθικής της ελληνικής κοινωνίας στο συγκεκριμένο θέμα, έχεις ασφαλώς δίκιο, με την απαραίτητη προσθήκη φυσικά ότι εξίσου απαράδεκτο είναι να καίγεται και η αμερικανική ή η ισραηλινή σημαία, όπως κατά κόρον συμβαίνει, χωρίς τα ΜΑΤ φυσικά να επεμβαίνουν και ασφαλώς όχι επειδή οι εμπρηστές τους είναι ψηφοφόροι του Πολύδωρα...

Ανώνυμος είπε...

Μετά από σκέψη πιστεύω ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφραστεί όπως θέλει και να πει ότι θέλει, εκτός από τις περιπτώσεις που:
1. χρησιμοποιεί βία
2. είναι κατ'εξοχήν προσβλητικός.
Αν κάποιοι πιστεύουν ότι οι νόμοι δεν είναι σωστοί, το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ δρόμο τον ξέρουν:
α στάδιο. ίδρυση κόμματος
β στάδιο. κάθοδος εκλογές
γ στάδιο. πλειοψηφία και σχηματισμός κυβέρνησης
δ στάδιο. ψήφιση νέων νόμων κατά το δοκούν, που όμως θα πρέπει να καλύπτουν όλες τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να καλύπτουν όλοι οι νόμοι.
Ένας δεύτερος δρόμος θα ήταν η προσφυγή στα δικαστήρια, σε όλες τις βαθμίδες.
Τώρα στο προκείμενο, το κάψιμο συμβόλων γενικά με βρίσκει αντίθετο σαν έκφραση ελεύθερης άποψης γιατί εμπεριέχει βία, και είναι κατ΄ εξοχήν προσβλητικό για κάποιους από τους συμπολίτες μου.
Θεωρώ, παρ' όλα αυτά, απαράδεκτο να αναγάγεται σε μείζον πολιτικό πρόβλημα.

Όσο για την τιμωρία, πάντα πιστεύω ότι μια δημοκρατία σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να είναι εξαιρετικά επιεικής. (μια τιμωρία άμεσης επανόρθωσης προς τον θιγόμενο, μέσα από κοινωνική εργασία θα ήταν προτιμότερη).

ΥΓ. Με την έννοια κατ' εξοχήν προσβλητικό, εννοώ ότι η όλη πράξη γίνεται απλά και μόνο για να προσβάλει την τιμή, υπόληψη ή πεποίθηση οπιασδήποτε μορφής, και όχι για να εκφράσει μια νέα θέση, ή άποψη, κι αφού έχει ήδη καταφύγει σε όλα τα άλλα μέσα έκφρασης που δεν είναι προσβλητικά.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Κακοφωνίξ, με τιμά που νομίζεις ότι είναι στο χέρι μου να αποφασίζω τι είναι και τι όχι μείζον πολιτικό πρόβλημα... Όσο για την κατ' εξοχήν προσβολή, που και σένα σε προβληματίζει ως έννοια, και όχι τυχαία ασφαλώς, ας πω απλώς ότι το ότι κάποιος νιώθει προσβεβλημένος ή θυμώνει ή βγάζει καπνούς απ' τ' αφτιά δεν αρκεί στην δική μου κοσμοθεωρία και, όπως έχω βάσιμους νομικούς λόγους να πιστεύω, στην συνταγματική κοσμοθεωρία για να περιοριστή η ελευθερία κάποιου άλλου. Τα αισθήματα τα προστατεύει το ερωτοδικείο, όχι το πλημμελειοδικείο!

Ανώνυμος είπε...

Φρι Θινκερ ανωνυμε Χρηστε Μαντα αν νομιζεις οτι οσοι ψηφιζουμε ΝΔ ειμαστε κατωτερου νοητικου επιπεδου να βαλεις εκει που ξερεις τις αποψεις σου

Ανώνυμος είπε...

Διαφωνω καθετα με οποιαδηποτε προσπαθεια ωραιοποιησης του ορου ελευθερης εκφρασης κλπ κλπ. Το καψιμο της σημαιας δημοσια οφειλει να ειναι αδικημα. Δεν μπορουμε να τσαλαπατουμε τα παντα

Κοινότητα Εκάλης είπε...

Kύριε Ανωνυμε (τι ωραιο ονομα εχετε, το μικρο ή το επίθετο ειναι αυτό;), σιγουρα δεν ειναι ολοι ανεγκέφαλοι αλλα οταν καποιος ψηφιζει το Πολύδωρα σιγουρα δεν εχει και πολυ λογικη.

Η λογική μου ειναι γιατι να βαρανε τους φοιτητες για 2 καφρους που εκαψαν το σπιτακι της φρουρας (οχι το μνημειο) ή μία σημαία αλλά να μην υπαρχει η ιδια λογικη για το ακροδεξιο που καιει μια αλβανικη σημεια. αλλο η ελληνικη και αλλο η αλβανικη σημαια;

Ανώνυμος είπε...

Κακοφωνίξ, με τιμά που νομίζεις ότι είναι στο χέρι μου να αποφασίζω τι είναι και τι όχι μείζον πολιτικό πρόβλημα...
Δεν το έγραψα, αλλά δεν εννοούσα έσενα. Απευθυνόμουνα στους δικτάτορες του μικρού κουτιού, που μας έχουν πρήξει τόσες μέρες τώρα με αυτό το θέμα, χωρίς να βγαίνει και κάποιο νόημα, ή και ένα συμπέρασμα.

Όσο για την κατ' εξοχήν προσβολή, που και σένα σε προβληματίζει ως έννοια, και όχι τυχαία ασφαλώς, ας πω απλώς ότι το ότι κάποιος νιώθει προσβεβλημένος ή θυμώνει ή βγάζει καπνούς απ' τ' αφτιά δεν αρκεί στην δική μου κοσμοθεωρία και, όπως έχω βάσιμους νομικούς λόγους να πιστεύω, στην συνταγματική κοσμοθεωρία για να περιοριστή η ελευθερία κάποιου άλλου. Τα αισθήματα τα προστατεύει το ερωτοδικείο, όχι το πλημμελειοδικείο!

Φυσικά επειδή δε θίγεις το θέμα της βίας, θεωρώ ότι συμφωνείς μαζί μου. Ότι δηλαδή κάτι που εκφράζεται με βία, δεν μπορεί να θεωρηθεί απρόσκοπτα ελευθερία έκφρασης. αλλά μάλλον επιβολή άποψης.

Από τα λίγα νομικά που γνωρίζω, το πλημμελειοδικείο και το κακουργιοδικείο λαμβάνει σοβαρά υπ' όψιν του αν κάνεις ένα "στραβοπάτημα" γιατί αισθάνεσαι προσβεβλημένος. Θεωρείται δε πολύ καλός λόγος για να σε απαλλάξουν.

Επίσης θα ήθελα να προσθέσω εδώ και το ανάποδο επιχείρημα. Αν σε κάποιον που καίει τη σημαία και απομονώντας το γεγονός της βίας, που από μόνο του φτάνει για να με πείσει για το ανώφελο, έχω εγώ δικαίωμα να του κάψω το χώρο στον οποίο εστιάζεται ο πολιτικός σχηματισμός στον οποίο ανήκει; Για να μην παρεξηγηθώ, όχι απλώς δεν υιοθετώ τέτοια συμπεριφορά, αλλά την κατακρίνω 2 φορές. Απλά το κάνω για χάρη του παραδείγματος. Είναι αυτός ένας τρόπος έκφρασης; Και για να πάω λίγο παρακάτω: το κάψιμο βιβλίων για παράδειγμα. Είναι αυτός τρόπος ελεύθερης έκφρασης, ή απλή εκδήλωση βίας που έχει σκοπό να υποδουλώσει τρομοκρατικά τους υπόλοιπους;

Παρ' όλα αυτά, επειδή απομόνωσες κάποια στοιχεία από την απάντησή μου, πιστεύω ότι αξία έχει και ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπισθούν τέτοιες καταστάσεις. Η επιείκια θα πρέπει να χαρακτηρίζει τις αποφάσεις μιας ευνομούμενης πολιτείας. Αλλά εδώ στο ελλαδιστάν έχουμε χάσει κάθε έννοια μέτρου και δημοκρατίας...

zanat0s είπε...

one comment.. Stupidity is INVICIBLE!

zanat0s είπε...

stupidity is invisible...
no matter what you say

Kensai είπε...

θανάση, όσο περνάει ο καιρός τόσο με βρίσκεις και πιο σύμφωνο με τα γραφόμενά σου. Πολύ ωραίο κείμενο και η κατακλείδα σημαντική για τη σκέψη.

Ανώνυμος είπε...

Trisa8lie Manta nai pshfizw poludwra kai ta ptuxia pou exw oute sto oneiro sou

Γιώργης Χολιαστός είπε...

Βλέποντας την ελληνική σημαία να κυματίζει στη Βέροια ή όπου στο διάολο ήταν που είχανε πάει ο επιτυχημένος Πρόεδρός μας και ο σεμνός και ταπεινός και στέρεας Παιδείας πρωθυπουργός μας, σκέφτηκα ότι αν ζούσε σήμερα, αυτό το ποίημα θα έγραφε για τη σημαία μας ο Θρασύβουλος Ζωιόπουλος (Στέφανος Δάφνης)

Αυτό είναι το ιερό πανί, το πρασινογαλάζο
ξεσκλίδι από σκάνδαλα κι από φριχτές κλεψιές
που σαν τη μούχλα είναι μπλε και πράσινο σαν έλος
και λοιδωρεί ένα λαό με αυνανισμένο νου.

Αυτό είναι το ιερό πανί που όταν περνάει μπροστά μας
το σιχαινόνται οι ψυχές και βλαστημά η καρδιά μας.
Πάνω του χέζουν υπουργοί΄ και κτήνη βουλευτές
ολονυχτίς επάνω του πορνεύονται κρυφά.

Και δεν ειν’ η αύρα που ’ρχεται γλυκά να το χαιδέψει-
δεν τ’ανεμίζει πρόσχαρα η αύρα η σιγανή,
παρά σβησμένη μια πνοή που δεν μπορεί να ορμήσει
και ν’ ασελγήσει και αυτή στο δίχρωμο πανί.

Είν’ η σημαία΄ την ξεπουλούν παπάδες μ' άσπρα γένια
για έναν παρά ή για χλιδή και πλούτη μυθικά΄
ειν’ η σημαία΄ που η Βουλή με κείνηνε ασπίδα
διώχνει το κάθε που ’ρχεται καλό για την πατρίδα.

Γιώργης Χολιαστός

Ανώνυμος είπε...

ΟΙ ΩΡΑΙΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΟΜΟΡΦΑ ΦΛΕΓΟΝΤΑΙ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κάφτε τις σημαίες, και δη τις ελληνικές, μπας και τελεσιδικήσει ποτέ η υπόθεση και σβήσουν τα γαμω-άρθρα. Ζώα ηλίθια τόσο οι έλληνες που τιμωρούν όσους κουτσουλούν το σύμβολο με το οποίο (ψευδώς) νομίζουν οτι ταυτίζονται, όσο και οι γερμανοί που τιμωρούν (§ 86a StGB) όσους κουτσουλούν άλλους με σύμβολα με τα οποία (ψευδώς) νομίζουν οτι δεν ταυτίζονται.

Μήπως είναι καιρός να βάλουμε φωτιά στην γαλανόλευκη με αναπτήρα που'χει χαραγμένη σβάστικα? Και όχι βέβαια με ή από μίσος, αλλά επειδή θέλουμε να εκφράσουμε έτσι ότι "άλλο Βούδας (=σβάστικα) άλλο Κούδας (?) κι άλλο Ιησούς Ιούδας (πατρίς θρησκεία)" ?

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock