Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15, 2006

Επιτρεπεται οι πολιτικοι να λενε ψεμματα?

Το σκεφτομουνα και ο ιδιος και το επιβεβαιωσε μια καλη συλλογη τσιτατων στο Ιστολογιο. Η δημαρχινα Αθηναιων εφυγε απο τον Δημο? Δεν ειχε πει η ιδια οτι δεν θα φυγει? Εγω θυμαμαι να το λεει και σε τηλεοπτικη εκπομπη και τωρα ξαφνικα παρατά την σκληρη ουσιαστικη δουλεια για να παει στην προβεβλημενη, πλην ομως μη-παραγωγικη θεση της Υπουργινας* Εξωτερικων?
προσθηκη: Τελικα υπαρχει ενα θεμα στο οποιο η κ. Μπακογιαννη θα ειναι παραγωγικη ως ΥΠΕΞ. Ειναι απο τους λιγους στην ΝΔ που ειχαν την ευθυκρισια να ειναι υπερ του σχεδιου Αναν!

Καποιος ειπε, καλα εκανε ο,τι εκανε, με τοσο εργο υπερκαλυπτει αλλους δημαρχους που εμειναν 8 ετη στον Δημο. Αυτο ισως ισχυει, αλλα εγω αναρωτιεμαι, με τι ηθικα προτυπα μετραμε τις πραξεις των πολιτικων? Υπαρχει μια διαφορετικα ηθικη αν εισαι πολιτικος, οπου το να υποσχεσαι κατι δεν σημαινει οτι θα το πραγματοποιησεις? Ή αν αψηφισεις την υποσχεση σου, ολοι θα το κατανοουν, γιατι εισαι λεει πολιτικος?

Καταρχην κατανοω καποια δεδομενα. Ο κοσμος αλλαζει, η φυση αλλαζει. Καθε υποσχεση μας περιλαμβανει ενα τμημα αβεβαιοτητας, ειναι παντα ενα contingent plan**. Οταν η μανα πει: Υποσχομαι να ερθω να σε παρω απο το σχολειο γιε μου στις 3 το μεσημερι υπονοει ενα σωρο περιοριστικους ορους στην υποσχεση. Υποσχομαι να ερθω (αν δεν γινει σεισμος, αν ζω, αν ο πατερας σου δεν ειναι στο νοσοκομειο, αν δεν με απαγαγουν εξωγηινοι κτλ). Γιαυτο και η αποτυχια καποιου να εκπληρωσει μια υποσχεση δεν σημαινει αναγκαστικα οτι λεει ψεμματα.

Αλλα τοτε αναρωτιεμαι, τι αλλαξε και εφυγε απο τον Δημο η κ. Μπακογιαννη? Γιατι εγω δεν βλεπω τιποτα σημαντικο. Ουτε τελειωσε το εργο της στον Δημο, ουτε ξαφνικα εχει η Ελλαδα τεραστια και σημαντικα εθνικα θεματα*** ωστε η κ. Μπακογιαννη να ειναι απαραιτητη στο ΥΠΕΞ. Αρα παλι αναρωτιεμαι: μηπως οι πολιτικοι υποκεινται σε πιεσεις που δεν εχει ενα απλος ανθρωπος? Μηπως οντως πρεπει να τους κρινουμε με αλλα μετρα και σταθμα? Θελω να πω, τοσο πολυ θα τους κοστιζε να ελεγαν: Θελω να μεινω στον Δημο και θα μεινω κατα 90% αλλα αν με καλεσουν για ΥΠΕΞ μαλλον θα παω? Πραγματικα δεν εχω καταληξει ακομα...

*μη γελατε, πρεπει καποια στιγμη να κοψουμε την ταση οι ανωτερες θεσεις να υπαρχουν μονο σε αρσενικο.
**συγγνωμη, δεν μουρχεται τιποτα στα ελληνικα. Μια μεταφραση?
***προσωπικα δεν βλεπω οτι υπαρχει εστω και ενα "εθνικο" θεμα σημερα, αρμοδιοτητα του ΥΠΕΞ, που να ειναι πιο σημαντικο απο το χάλι της Αθηνας.

11 σχόλια:

Rodia είπε...

Απαντώ στον τίτλο σου:

Οι μόνοι άνθρωποι που ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να λένε ψέμματα, είναι οι πολιτικοί. Για τούτο τους ψηφίζουμε άλλωστε.. για να διασκεδάζουν τους φόβους μας.. για να συδαυλίζουν τα πάθη μας.. για να διαψεύδουν τις ελπίδες μας..

:-)

Kensai είπε...

Οι πολιτικοί ΔΕΝ επιτρέπεται να λένε ψέματα όσο οι γιατροί ΔΕΝ επιτρέπεται να αποτυγχαίνουν όσο οι οικονομολόγοι ΔΕΝ πρέπει να κρύβουν στοιχεία απ'τις μελέτες τους... :-/

Σ'έναν κόσμο με ασύμμετρη πληροφόρηση, το ψέμα είναι σημαντικός παράγοντας επιτυχίας. BTW, είχε πριν κάποιους μήνες πολύ ωραίο αρθράκι στο Scientific American σχετικά με τα «βιολογικά» πλεονεκτήματα του ψεύδειν.

Δεν ήταν και λίγα. Σκεφτείτε μονάχα πότε είπατε τελευταία φορά ψέματα σε γκομενάκι στο bar... ;-)

Thrass είπε...

Σωτήρη, μερικώς έχεις δίκιο, αλλά δεν είναι αυτή όλη η εικόνα.

Σκέψου το εξής: Η Μπακογιάννη ανακοινώνει ένα χρόνο πριν ότι "σε ένα χρόνο θα φύγω". Αυτό τι προσφέρει; Το εξής: Όλοι σταματούν να δουλεύουν και προετοιμάζονται για τη διάδοχη κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα η επιρροή της μειώνεται για τα θέματα του Δήμου*.

Αυτό είναι ένα απλοϊκό παράδειγμα, ένα πολύ μικρό grain of sand στην αμμουδιά της πολιτικής, αλλά πιστεύω ότι καταδεικνύει το γιατί οι πολιτικοί επιβάλλεται να λένε ψέματα συχνά-πυκνά.

Πιο γενικά, θα μου φαινόταν κακή στρατηγική να ενημέρωνε ένα "καλός" πολιτικός τον κοσμάκη για το ποιά είναι η αληθινή κατάσταση με πάσα ειλικρίνεια, καθώς ο κοσμάκης στη μεγάλη του πλειοψηφία δεν είναι σε θέση να επεξεργαστεί τέτοια περίπλοκα δεδομένα. Ούτε καν είναι η δουλειά του, εδώ που τα λέμε.

*Κι αν μου πεις "ας μην έλεγε τίποτα", τότε απλά θα είχαμε μια κάπως διαφορετική κατάσταση, αλλά όχι απαραίτητα το ίδιο καλή. Πάλι αναστάτωση κλπ. Οπότε είναι δουλειά του πολιτικού να αποφασίσει τι πρέπει να πει, άσχετα από το τι είναι αλήθεια.

S G είπε...

ναι θρασς εχεις δικιο, καποιον τετοιον λογο εψαχνα. Αυτο δεν παυει βεβαια να με κανει να απορω γιατι παρατησε τον δημο για να παει για πουρναρια.

Sakis Rizos είπε...

BTW, είχε πριν κάποιους μήνες πολύ ωραίο αρθράκι στο Scientific American σχετικά με τα «βιολογικά» πλεονεκτήματα του ψεύδειν

Για την ακρίβεια ήταν στο περιοδικό Scientific American Mind. Το άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Ανώνυμος είπε...

Το post a comment έγινε "ανακοίνωση σχολίου"; Λίγο ατυχής η μετάφραση.
Σωτήρη υπάρχουν και τα ψέμματα που στην αγγλική (επίσης δε βρίσκω καλή μετάφραση) ονομάζονται white lies και είναι πάντα συγχωρήσιμα.
Τώρα σύμφωνα με τη λογική σου ότι για να φύγει από το Δήμο πρέπει να έχει ολοκληρώσει το έργο της , ο Σημίτης τι έπρεπε να κάνει να μείνει 20 χρόνια πρωθυπουργός για να εκπληρώσει το περίφημο κοινωικό συμβόλαιο με το ΠΑΣΟΚ.
Είναι βέβαια γεγονός ότι στην Αθήνα (όπως και σε άλλους μεγάλους δήμους) επιλέγονται πάντα δήμαρχοι που είναι πολιτικοί. Έχει καταντήσει η δημαρχία Αθηνών να είναι ένα στάδιο δοκιμασίας όπου ο δήμαρχος - βουλευτής πρέπει να αποδείξει την αξία του και να αποκτήσει δημοτικότητα για να γίνει υπουργός.
Δεν εκλέγονται δήμαρχοι που να ενδιαφέρονται μόνο για τη δημαρχία ,ώστε να μείνουν για πολλά χρόνια χωρίς να μετράνε αντίστροφα μέχρι τις επόμενες εκλογές. Όσο για το αν το ΥΠΕΞ είναι μια μη παραγωγική θέση, διαφωνώ τέτοια την καταντούν οι ανίκανοι υπουργοί. Ο εκάστοτε ΥΠΕΞ είναι η βιτρίνα της χώρας προς το εξωτερικό.

Sakis Rizos είπε...

Το post a comment έγινε "ανακοίνωση σχολίου"; Λίγο ατυχής η μετάφραση.

Το blogger το έκανε έτσι από μόνο του -από ό,τι βλέπω σε όλα τα blogger blogs που είχαν το default "Post a comment"

S G είπε...

"Το post a comment έγινε "ανακοίνωση σχολίου"; Λίγο ατυχής η μετάφραση."

αυτα συμβαινουν δυστυχως οταν μεταφραζονται αγγλικοι οροι αυτολεξει... δεν ξερω με ποιον να επικοινωνησουμε για διορθωση...

τωρα που το σκεφτομαι ναυαγιο, η ταση ολων των πολιτικων να εξαφανιζονται απο τον Δημο με την πρωτη ευκαιρια, μαλλον σημαινει οτι ο Δημος δεν εχει ακομα αρκετες δυνατοτητες. νομιζω ειναι υψηλης προτεραιοτητας η δημιουργια ενος δημου αθηναιων που να περιλαμβανει ολη την πραγματικη αθηνα και να εχει αυξημενες αρμοδιοτητες και χρηματοδοτηση....

gb είπε...

" Εγω θυμαμαι να το λεει και σε τηλεοπτικη εκπομπη και τωρα ξαφνικα παρατά την σκληρη ουσιαστικη δουλεια για να παει στην προβεβλημενη, πλην ομως μη-παραγωγικη θεση της Υπουργινας* Εξωτερικων?"
Εννοούσε τη διάκριση υλικής και άυλης παραγωγής, προφανώς ταγμένη υπέρ της άυλης παραγωγής.
Υποδήλωνε ίσως με κάποια περιθώρια σκόπιμης ασάφειας, ότι μιά απόφαση ή κίνηση στη διεθνή σκακιέρα είναι περισσότερο προσοδοφόρα απο πολλές παραγωγικές μονάδες.
Η πραγματικότητα είναι με το μέρος των πολιτικών ηγετών, γιατί να φοβηθούν και να πούνε ψέμματα για χάριν του αδιέξοδου λαικισμού και των αναχρονιστικών νοοτροπιών.
Ηγέτης σημαίνει θάρρος για την αλήθεια, διαφάνεια, προφητεία και παρρησία.
Αν πούνε ψέμματα απομακρύνονται απο την κατανόηση των πολιτών και καταρρέουν σαν τον Τσαουσέσκου ή λιγότερο θεαματικά.
Είναιεποχή για τολμηρές αλήθειες απέναντι στα σαθρά στερεότυπα.

Kensai είπε...

Για την ακρίβεια ήταν στο περιοδικό Scientific American Mind.

Ακριβώς. ;-)
Τα παίρνω/διαβάζω πάντα μαζί οπότε ξεχνάω πού είδα τι.

--------

Πάντως τα ψέματα είναι μέρος του παιχνιδιού στην πολιτική και δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να τα σταματήσουμε ΕΚΤΟΣ εάν κατά το τέλος μιας κοινοβουλευτικής περιόδου γίνεται αντικειμενικός έλεγχος από κάποιο ανεξάρτητο όργανο ώστε να βρεθεί αν οι προεκλογικές υποσχέσεις γίναν πραγματικότητα!

Εδώ γελάμε! :D
(αν και θα ήταν ωραίο να υπήρχαν ποινές για τους επαγγελματίες-λαοπλάνους της ελληνικής πολιτικής σκηνής...)

Ανώνυμος είπε...

Πως το Υπουργείο Εξωτερικών έστω και αν χάνει στο σκοπιανό καταπολεμεί αποτελεσματικά τους Έλληνες πολίτες.

Έλαβα από το Υπουργείο Εξωτερικών επιστολή υπ’ αριθ. Π8Σ-5676/ΑΣ 3860 από 18 Μαρτίου 2008 με την οποία μου εξηγούν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δεν είχαν καμία υποχρέωση να μου κοινοποιήσουν επί δύο χρόνια τη δυσμενή διοικητική πράξη (Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου υπ’αριθ. 23/2006) με την οποία παραλείφθηκα από τις προαγωγές στον ανώτερο βαθμό, απλά και μόνο «επειδή δεν εγνώριζα το συγκεκριμένο αριθμό της», τον οποίο εκείνοι οι καρεκλοκένταυροι κρατούσαν κρυφό στο συρτάρι τους και εγώ αγνοούσα και το ότι υπήρχε).

Έτσι εγώ στράφηκα κατά της «σιωπηρής άρνησης της διοίκησης» με αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας. Οι καρεκλοκένταυροι όμως κρατούσαν έναν άσσο στο μανίκι τους για να τον βγάλουν στην κατάλληλη στιγμή.

Έτσι λοιπόν με έγγραφοΠ7Γ2β-9992/ΑΣ 13248 το Υπουργείο Εξωτερικών ισχυρίζεται ότι «Ο αιτών με το παρόν δικόγραφο στρέφεται εσφαλμένα κατά της υπ’ αριθ. 24 Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου για να προβάλλει τη δήθεν σιωπηρή απόρριψη από το Υπουργικό Συμβούλιο της προαγωγής του.... ενώ η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου που αφορά στη μη προαγωγή του, κατ’ αναπομπή, (και άρα ουδεμία σιωπηρή απόρριψη υφίσταται), είναι, όπως προειπώθηκε, η υπ’ αριθμ. 23/7.9.06». Καταπληκτική κίνηση ματ. Γιατί άραγε δεν έχουμε κάνει παρόμοιες ματ κινήσεις και στο σκοπιανό;

Στο Υπουργείο Εξωτερικών έχουν παραπληροφορήσει όπως φαίνεται την Υπουργό Εξωτερικών και την έχουν πείσει ότι:

- Κατά τους καρεκλοκένταυρους, δεν ισχύει για το Υπουργείο Εξωτερικών η διάταξη του άρθρου 19 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας «Η ατομική διοικητική πράξη κοινοποιείται στο πρόσωπο το οποίο αφορά». (Πουθενά δεν αναφέρεται ότι ο πολίτης πρέπει να μαντέψει την ύπαρξή της). Σχετική είναι και η αναφορά σε πόρισμα του Συνήγορου του Πολίτη (Υπ’αρ. πρωτ.: 3996.03.2.2 από 2 Μαϊου 2003). «Η υποχρέωση της διοίκησης να κοινοποιεί αυτήν καθ’ εαυτήν τη δυσμενή διοικητική πράξη (και όχι απλώς την πληροφορία περί της εκδόσεως αυτής), είναι αυτοδίκαιη και δεν είναι δυνατό να εξαρτάται από προηγούμενη αίτηση. Από προηγούμενη αίτηση μπορεί να εξαρτηθεί μόνον η κοινοποίηση του πρακτικού της γνωμοδοτικής επιτροπής (κοινοποίηση η οποία, ομοίως, καθίσταται υποχρεωτική εφ’ όσον ζητηθεί). Η γνωστοποίηση της αιτίας μιάς δυσμενούς πράξης, τουλάχιστον ως προς το αν η αιτία αυτή υπήρξε τυπική ή ουσιαστική, οφείλει να είναι σαφής και να μην υποχρεώνει τον διοικούμενο σε επισφαλείς νομικούς συλλογισμούς και πιθανολογήσεις».

- Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας (όπως π.χ. οι 2023/2003, 73/2005, 3554/2006 και 3555/2006 είναι «προαιρετικές» για το Υπουργείο Εξωτερικών.

- Η αγωγή αστικής ευθύνης του άρθρου 105 του ΕΙΣΝ.ΑΚ κατά του Δημοσίου είναι «αγωγή στρεφόμενη κατά της ίδιας της Υπουργού Εξωτερικών ευθυνομένης δια της ιδιωτικής περιουσίας της».

- Το αποτελεσματικότερο διπλωματικό μέσω για την επίλυση του Σκοπιανού είναι η άσκηση βέτο (δεν την ενημέρωσε κανείς ότι ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία επιλύθηκε διαφορά με την προβολή ενός «βέτο», αφού αυτό που αρνείσαι σήμερα με την προβολή του βέτο, στο κάνουν αργότερα κλύσμα με τη μορφή «πακέτου»).

- Οι διπλωματικές μάχες δεν κερδίζονται μεν στο Συμβούλιο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), αλλά κερδίζονται αναμφίβολα στις Συνεδριάσεις του Ανωτάτου Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών, όπου λαμβάνονται δυσμενή μέτρα για τον ενδιαφερόμενο χωρίς να επιτρέπεται η παρουσία και η ακρόασή του. Εκεί στις 18 Ιουλίου 2006 ένας Πληρεξούσιος Υπουργός Α’ μετέτρεψε ένα ευμενές φύλλο ποιότητος που έγραφε «έχει αντιληφθεί την αξία των κοινωνικών σχέσεων» σε δυσμενές, μεταφέροντάς το ως «δεν έχει αντιληφθεί την αξία των κοινωνικών σχέσεων». Τέτοια ευχέρεια διπλωματικής ευελιξίας ο ανωτέρω διπλωμάτης δεν θα είχε αν μετείχε στο Συμβούλιο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, για να υπερασπιστεί την ελληνική θέση στο σκοπιανό. Έτσι λοιπόν μόνη της, χωρίς τη συμπαράσταση διπλωματών, θα δώσει τη μάχη στο ΝΑΤΟ η Υπουργός Εξωτερικών.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock