Προς τους Σοσιαλιστές Όλων των Κομμάτων...

Ο Πρωθυπουργός κ. Καραμανλής δήλωσε τα ακόλουθα στην εκδήλωση για τα 10 χρόνια από το θάνατο του Α. Παπανδρέου:

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε μια ισχυρή, ξεχωριστή προσωπικότητα που σφράγισε τη νεότερη πολιτική μας ιστορία. Ένας ηγέτης που εξέφρασε ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού. Κυβέρνησε επί μακρόν τη χώρα και επηρέασε έντονα την πορεία της.
Εμείς, με πολλές από τις επιλογές του διαφωνήσαμε. Αλλά όμως - και αυτό συμβολίζει και παρουσία μου εδώ - το σημαντικό είναι ότι επιτέλους οι διχασμοί, οι ακρότητες, ο τυφλός φανατισμός, που δυστυχώς συχνά χαρακτήριζαν το δημόσιο βίο της χώρας ανήκουν στο χθες. Και πρέπει να μείνουν στο χθες, γιατί ζημίωσαν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Ο νέος πολιτικός πολιτισμός τον οποίο πιστεύω, επιτάσσει να τιμούμε, να αναγνωρίζουμε τις ιστορικές προσωπικότητες, το ρόλο τους, τη δράση τους και βέβαια σε κάθε περίπτωση να σεβόμαστε την άλλη άποψη. Άλλωστε, να πούμε και μια αλήθεια - να την υπογραμμίσουμε - άσχετα και ανεξάρτητα από πολιτικές προτιμήσεις, από διαφορετικές επιλογές όλοι έχουμε και υπηρετούμε ένα κοινό στόχο: το καλό της πατρίδας μας, το καλό του πολίτη»

Κανείς βέβαια δε μπορεί να διαφωνήσει ότι οι διχασμοί και οι ακρότητες του παρελθόντος πρέπει να μείνουν στο χθες κι ότι ζημίωσαν την Ελλάδα. Λίγοι είναι επίσης εκείνοι που θα διαφωνήσουν ότι και οι πολιτικές διαφορές μεταξύ των δυο μεγάλων κομμάτων έχουν τα τελευταία χρόνια ελαχιστοποιηθεί – ίσως σχεδόν εξαφανιστεί.
Το να επιλέξεις το ένα κόμμα από το άλλο είναι τις περισσότερες φορές ζήτημα οικογενειακής παράδοσης ή προσωπικών προτιμήσεων. Και τα δυο κόμματα μοιράζονται το όραμα του Α. Παπανδρέου για ένα κράτος παρεμβατικό – ένα κράτος ρυθμιστή της ζωής μας, οικονομικής και πολιτικής. Και οι δυο, όπως λέει κι ο Πρωθυπουργός, υπηρετούν «ένα κοινό στόχο: το καλό της πατρίδας μας, το καλό του πολίτη». Αυτό που τους χωρίζει δεν είναι οι ιδέες αλλά οι επιμέρους τακτικές και προσωπικές φιλοδοξίες.
Ο Πρωθυπουργός, με την παρουσία του στη εκδήλωση για τα 10 χρόνια από το θάνατο του Α. Παπανδρέου, δε σημείωσε μονάχα το τέλος του φανατισμού. Τιμώντας έναν από τους πιο λαϊκιστές και αντιδραστικούς πολιτικούς του περασμένου αιώνα, σημείωσε και το τέλος του ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου.
Αυτό που θα ήθελα δεν είναι σε καμία περίπτωση η αναβίωση των φανατισμών του παρελθόντος. Δε σημαίνει όμως αυτό ότι πρέπει να ξεχάσω ότι ήταν ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου η πηγή αυτών των φανατισμών ούτε ότι θα πρέπει να ‘τιμήσω’ βέβαια τη μνήμη του. Το να αφήσουμε πίσω μας το παρελθόν μπορώ να το καταλάβω. Αυτό που με ενοχλεί είναι το να ‘τιμούμε’ το λαϊκισμό του παρελθόντος προς εξαγορά πολιτικών credits.

Ο David Friedman, γράφει για το αμερικάνικο σύστημα:

IN AMERICA, WE have a two-party system,” a Republican congressional staffer is supposed to have told a visiting group of Russian legislators some years ago.
“There is the stupid party. And there is the evil party. I am proud to be a member of the stupid party.”
He added: “Periodically, the two parties get together and do something that is both stupid and evil. This is called-bipartisanship.

Είμαι σίγουρος ότι αν βρισκόταν στην Ελλάδα θα διέκρινε ένα επίσης δικομματικό σύστημα. Η διαφορά την Ελλάδα είναι ότι και τα δυο κόμματα είναι «both stupid and evil».