Δύσκολοι καιροί για γιατρούς στη Βολιβία

Αντιγράφω μια είδηση από το in.gr

«Την οργή των γιατρών της Βολιβίας προκαλεί η παρουσία Κουβανών γιατρών στη χώρα, οι οποίοι παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους. Οι πρώτοι διαμαρτύρονται ότι οι Κουβανοί τούς αφαιρούν δουλειά, όμως, ο πρόεδρος της Βολιβίας δεν συμμερίζεται τις ανησυχίες τους».

Aρχικά για να σας πω την αλήθεια με ξένισε κάπως αυτό το «δωρεάν». Τι πάει να πει «δωρεάν» δηλαδή ρε παιδιά; Τόσα χρόνια που νομίζαμε ότι «there is no such thing as a free meal» κάναμε κάποιο λάθος; Μήπως η φιλελεύθερη κοσμοθέαση, ο rational utility maximizer άνθρωπος των νεοκλασσικών οικονομικών, η «οικονομική αποδοτικότητα» ως ιδανικό κριτήριο νομοθετησης του κυρίου Πόσνερ, όλα ήσαντο μια τραγική πλάνη του άκαρδου νεοφιλελευθερισμού; Και τώρα από τη μακρινή και εξωτική λατινική Αμερική η αλήθεια άρχισε επιτέλους να λάμπει; Τελικά μήπως οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη από κάποιο πρόσοδο, και στην τελική ούτε από ατομική ιδιοκτησία, μήπως δηλαδή εν συντομία είμεθα αυτάρκεις; Και καθώς σκέψεις διερευνητικών πειραματισμών πάνω στον οργανισμό μου με απεργίες πείνας και τα συναφή τριβέλιζαν το μυαλό μου , τα μάτια μου κατέβηκαν λίγες ακόμα γραμμές στο εν λόγω κείμενο...


«Αντίστοιχη συμφωνία έχει υπογράψει η Κούβα και με την Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες, εξασφαλίζοντας ως αντάλλαγμα χιλιάδες βαρέλια πετρελαίου.»



Ω! Ω τι θαύμα! Ω, το μυστήριο εξηγήθηκε άξαφνα στο θολωμένο μου μυαλό και η Αλήθεια βρέθηκε να με κοιτάει κατάματα με τα ολόχρυσα μάτια της όπως θα λεγε κι ο ποιητής! Ποιος άλλος άραγε να πλήρωνε αγαπητοί -πρών απορημένοι- φίλοι και σύντροφοι παρά το ηρωικόν Βολιβιανό Κράτος με τα βαρέλια του, τα ορυχεία του, τα πλούσια κοιτάσματα του, τους φόρους του;;


Εννοείται ασφαλώς ότι με αυτήν την κίνηση η κυβέρνηση Μοράλες αποσκοπεί σε τριπλό όφελος. Να κερδίσει την στήριξη των λαικών μαζών , να τονώσει τις σχέσεις της με την Κούβα και να αποδυναμώσει τα μεσαία στρώματα του λαού απονεκρώνοντας οικονομικά τις «τάξεις» εκείνες των πολιτών που δεν εξαρτώνται απόλυτα από την κυβέρνηση της χώρας.


Οι Κουβανοί γιατροί χρηματοδοτούνται έμμεσα από το καθεστώς (με τα πετρελαιοβαρέλια του) και άμεσα από τον Κάστρο, ενώ ταυτόχρονα η προεδράρα μαστιγώνει αλύπητα τους ντόπιους γιατρούς που ως αλητήριοι κερδοσκόποι ζητούσαν οι άθλιοι αμοιβές για τις υπηρεσίες τους: «Σκέφτονται εγωιστικά κατά των συμφερόντων των φτωχών».


Την ίδια στιγμή 10.000 γιατροί είναι άνεργοι στην Βολιβία αφού βέβαια ξεμπλέξανε από ατέρμονες γραφειοκρατικές διαδικασίες για την απόκτηση άδειας άσκησης του επαγγέλματος, ενώ οι Κουβανοί συνάδελφοι τους με τη πλήρη στήριξη του κράτους έχουν «λευκή κάρτα» να εργάζονται άμεσα στα κέντρα υγείας της Βολιβίας «δωρεάν» (χα!). Με μια τέτοια τεράστια καραστρέβλωση της αγοράς, δεν είναι να απορούμε που οι Βολιβιανοί γιατροί κατέβηκαν σε απεργία (αλήθεια τι θα λεγε η κομμουνιστική Αριστερά γι αυτήν την απεργία; Μήπως ότι εφόσον στρέφεται ενάντια στα «δικια του λαού» -την προεδράρα- είναι αντιδραστική και πρέπει να κατασταλεί;)


Τελικά καταπώς φαίνεται τα κρατικά βαρέλια αποδεικνύονται το ισχυρότερο όπλο για την επικράτηση του Σοσιαλισμού. Τι επαναστάσεις και προλεταριάτα ρε παιδιά;; Πετρέλαιο!

Με τις υγείες μας.