Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006

Κράτος,Οικογένεια και Υποχρεωτική Εκπαίδευση

Το κείμενο μου γράφτηκε με αφορμή το σχόλιο ενός συνιστολόγου που δημοσιεύτηκε πρόσφατα. Εκει ο αρθογραφος μας αρνειται εξ ολοκληρου τον δημοσιο και υποχρεωτικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης των ανηλίκων (θυμίζω ότι υποχρεωτικό θεωρείται το δημοτικό και το γυμνάσιο).Τολμώ να πω ότι διαφωνώ με μια τόσο μαξιμαλιστική οπτική του συγκεκριμένου θέματος.

Ας δεχτούμε καταρχήν σαν κοινή βάση συζήτησης μια θεμελιώδη αρχή: ότι η φιλελεύθερη κοινωνία τείνει να ελαχιστοποιεί τις πηγές εξαναγκασμού και να μεγιστοποιεί τα πεδία ελεύθερης δραστηριότητας των μελών της...Κάτω από το φως αυτής της θέσης γίνεται φανερό ότι ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της παροχής μιας χρήσιμης υπηρεσίας (εστω κι αν είναι η παιδεία) συνιστά εξίσου με τους περιττους απαγορευτικούς κανόνες, βίαιη ενέργεια. Κανείς δεν μπορεί να επιμορφώσει υποχρεωτικά έναν ενήλικα δίχως την συναινεση του.

Νομίζω όμως ότι σε οποιαδήποτε φιλελεύθερη κοινωνία, τα παιδιά, ιδίως στην προεφηβική ηλικία, δεν μπορούν να απολαμβάνουν των ελευθεριών που δικαιούνται και χρησιμοποιούν οι ενήλικοι πολίτες. Ο λόγος είναι προφανής. Οι πνευματικές ικανότητες ενός παιδιού δεν έχουν φτάσει ακόμα στην πλήρη ακμή της ενήλικης ζωής Από αυτήν την βιολογική και ψυχολογική έλλειψη προκύπτει η αναγνώριση ενός περιορισμένου πλαισίου ελευθερης δράσης στα παιδιά. Έτσι οι ανήλικοι δεν έχουν δικαιοπρακτική ικανότητα, με άλλα λόγια στερούνται της δυνατότητας να συνάπτουν συμβάσεις αμοιβαίας συναίνεσης. Η ίδια «κρατική πρόνοια» που όταν εφαρμόζεται στους ενηλίκους θεωρείται ορθώς φασιστικό μέτρο, στους ανηλίκους μπορεί να αποβεί σωτήρια (με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ποινικοποίηση της παιδοφιλίας).

Συνεπώς ένα παιδί δεν είναι,ούτε μπορεί να είναι απολύτως ελεύθερο. Χρειάζεται προστάτες. Αυτό το ρόλο καλείται να παίξει ο γονέας με την υποχρέωση της «γονικής μέριμνας». Η γονική μέριμνα όταν αναληφθεί από τον δικαιούχο της και δεν αποκρουστεί εξ ολοκλήρου, παύει να είναι «δικαίωμα»: γινεται καθήκον, και ως τέτοιο γεννά επιμέρους υποχρεώσεις. Θα πρέπει να δεχτούμε ότι ο γονιός που επιφορτίζει τον εαυτό του με την μέριμνα του τεκνου του, έχει χρέος να θρέψει τον ανήλικο που είναι ανύμπορος να εργαστεί.. Αυτή η διαπίστωση διαγράφει ουσιαστικά τη διαφορά θετικών-αρνητικών δικαιωμάτων. Δεν αρκεί να μην «απαγορεύει» ο γονιός την διατροφή στον ανήλικο. Θα πρέπει να την παρέχει κιόλας. Η γονική μέριμνα δεν σημαινει ομως απόλυτη δικαιοδοσία του γονιού πάνω στο ανήλικο: Ποια θα πρέπει να ειναι άραγε η αντίδραση μιας φιλελεύθερης κοινωνίας απέναντι στο χιλιαστή γονιό που δεν επιτρεπει τη μετάγγιση αιματος ή τον εμβολιασμό του παιδιού του;

Η στοιχειώδης εκπαίδευση αποτελεί αντικειμενικά ένα απαραίτητο εφόδιο για κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Είναι δε ένα εφόδιο που το νεαρό πλάσμα είναι ανίκανο να παρέχει στον εαυτό του. Στην ουσία λοιπόν έχουμε δύο διαφορετικές ελευθερίες που συγκρούονται. Την ελευθερία του παιδιού να αποκτήσει μια στοιχειώδη παιδεία,στόχο που δεν μπορεί να επιτύχει από μόνο του λόγω της φυσικής του αδυναμίας. Και την ελευθερία του γονιού να μην την παρέχει. Στην δεύτερη περίπτωση η άρνηση ισοδυναμεί με απαγόρευση, δίχως να υπάρχει συγκατάθεση του θιγόμενου, αφού το παιδί οπως ειπαμε δεν έχει αποκρυσταλλωμένη ικανότητα βούλησης. Στην πρώτη η νομικά υποχρεωτική αποδοχή ισοδυναμεί με επιβολή. Μια κολλεκτίβα αποφασίζει ερήμην του ανηλίκου ούτως ή άλλως. Θεωρώ λοιπόν ότι προτιμότερη είναι η λύση που προσφέρει το εφόδιο της παιδείας στο παιδί, παρά αυτή που το αφαιρεί.

.Μια άλλη πτυχή της υποχρεωτικότητας της εκπαίδευσης είναι η υποχρεωτική διδασκαλία συγκεκριμένων μαθημάτων, μιας ελάχιστης βάσης παρεχόμενων γνώσεων. Ένα σχολείο, δημόσιο ή ιδιωτικό, οφείλει να διδάξει στα παιδιά κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις, πχ γραμματική και συντακτικό, μαθηματικά , στοιχεία φυσικών και χημικών επιστημών, ίσως μια εισαγωγή στο δαρβινισμό κλπ . Ένας τεράστιος αριθμός ενηλίκων δεν έχει την κατάρτιση για να διδάξει τα παραπάνω μαθήματα στα παιδιά . Από την αλλη πλευρά, ο συντηρητισμός του σχολείου συχνα ωχριά μπροστα στα τρομακτικά αποθέματα οπισθοδρόμησης,στις ακραίες,γελοίες και φανατικές απόψεις που υποστηρίζουν χιλιάδες ενήλικες γονείς. Φανταστείτε τώρα πλάι στα μορφωμένα παιδιά και την παράλληλη διαμόρφωση ενός ποσοστού ανηλίκων εκπαιδευμένων από ιδεολόγους γονείς στο Δημιουργισμό, στις Ρατσιστικές βιολογικές θεωρίες, στις Ραϊχικές θεωρίες περί οργόνης, σε παρερμηνείες του δαρβινισμού και νεοχριστιανικές ή μουσουλμανικές ανοησίες. Φανταστείτε μια μάζα παιδιών που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να εντρυφήσουν στην επιστημονική γνώση, και αφήνονται έρμαια στο ντελίριο φανατικών.

Σ έναν κόσμο δίχως υποχρεωτική εκπαίδευση , και δίχως ένα μίνιμουμ πρόγραμμα μαθημάτων οριζόμενων από ένα φιλελεύθερο κράτος, η εκπαίδευση των παιδιών θα επαφιόταν κυριολεκτικά στο έλεος της οικογένειας. Θα ξεφορτωνόμασταν λοιπόν έναν κολλεκτιβιστικό θεσμό για να αποθεώσουμε έναν άλλον. Θα αποδυναμώναμε το κράτος, μετατρέποντας την οικογένεια σε «κράτος». Στα αδιέξοδα του κρατισμού θα απαντούσαμε με τα πανομοιότυπα αδιέξοδα της οικογενειοκρατίας.

Η υποχρεωτικοτητα της στοιχειώδους εκπαίδευσης είναι η ασπίδα προστασίας της παιδικής μόρφωσης ενάντια στην προκατάληψη και την ελαφρόμυαλη συμπεριφορά των γονιών απέναντι στα ίδια τους τα παιδιά. Η υποχρεωτικότητα της διδασκαλίας ενός μίνιμουμ πλαισίου μαθημάτων από όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα οποιασδήποτε μορφής, είναι η ασπίδα της αληθινής παιδείας ενάντια στα σκοτάδια της ημιμάθειας των επίδοξων δασκάλων. Φυσικά δεν θιγουμε εδώ το ζήτημα της διάρκειας της κατώτερης εκπαιδευσης ή της ελευθερίας στις μεθόδους διδασκαλίας. Αυτό είναι θέμα προς συζήτηση. Αλλά το παιδί θα πρέπει να γίνει δέκτής μόρφωσης. Και ναι, ελλείψει ωριμότητας είναι δυνατό να αντιδρά μπροστά σ αυτήν την υποχρέωση, όπως μορφάζει στη γευση του αντιβιωτικού που θα το θεραπεύσει. Αυτο καθεαυτό είναι ασήμαντο σε σχέση με τις μακροπρόθεσμες ευεργετικές συνέπειες ενός στοιχειώδους εκπαιδευτικού προγράμματος.

Πάντως το λεγόμενο home-schooling δεν αποτελεί έναν κατ ανάγκη κακό θεσμό, στην περίπτωση μόνο που θα προβλέπεται μέθοδος πιστοποίησης των παρεχόμενων γνώσεων (ετήσιες εξετάσεις κλπ). Έτσι θα διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητα της γονεικής διδασκαλίας και θα προληφθούν εκπαιδευτικά εγκλήματα εις βάρος των παιδιών...

Η μούχλα των δημοσίων σχολείων δεν θα εξοντωθεί με την μεταφορά του καθήκοντος ή χειρότερα, του «δικαιώματος» της διδασκαλίας στους γονείς...Το ζητούμενο σήμερα είναι η αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος με την έκδυση του από τις κρατικιστικές φόρμες οργάνωσης και την μετάγγιση του σπόρου του ανταγωνισμού στο βάλτο της δημόσιας εκπαίδευσης (πχ με το συστημα κουπονιών). Η παροχή στους γονείς της πλήρους εξουσίας να αποφασίζουν αν το παιδι τους θα διδαχτεί τις 4 πράξεις της αριθμητικής δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην υπόθεση της Ελευθερίας. Μονάχα να αφαιρέσει....

27 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Συμφωνώ απολύτως. Πρέπει να είναι στοιχειώδης, και για να πάμε παραπέρα έτσι πρέπει να γίνει και με τους βρεφονηπιακούς σταθμούς (2-5 έτη) έστω κι αν κάποιοι γονείς έτσι απλά απελευθερώνονται, αλλά επειδή μαθαίνει στα παιδιά μια άλλη κοινωνία πέρα από αυτή της τηλεορασόπληκτης οικογένειας ή των καυγάδων. Η προσχολική αγωγή κοινωνικοποιεί τα παιδιά.

Το μόνο κακό εκεί είναι πως ακόμα και σήμερα καλλιεργείται η κυρίαρχη -αστική- συνείδηση (μέσα από γιορτές κλπ).

Stathis είπε...

promitheus

Συμφωνούμε. Είχα εκφράσει αντίστοιχες αντιρρήσεις και στο post του cobden, νομίζω τις αναπτύσεις στο παρόν άρθρο με μεγαλύτερη σαφήνεια.

Kensai είπε...

Όντως.

Η μη κρατική-υποχρεωτική εκπαίδευση είναι ένα απ'τα λίγα σημεία που η τεκμηρίωση του Von Mises μ'άφησε ανικανοποίητο. Ίσως γιατί ιδεολογικά είμαι πολέμιος της ημιμάθειας-αμάθειας, οπότε μπρος στο «έλεος της οικογένειας» προτιμώ κρατικοδίαιτους οργανισμούς παιδείας.

Τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, μέχρι την εφηβεία του παιδιού.

cobden είπε...

Κάποιες σκόρπιες, λίγο ανοργάνωτες σκέψεις, μιας και είμαι στη δουλειά
-Promitheus, oπως έγραψα και στο ποστ μου, ένα είναι το βασικό ζήτημα:πρέπει το Κράτος ή οι γονείς να είναι υπεύθυνοι για την ανατροφή των παιδιών?Και το ποστ σου προδίδει μια βαθιά δυσπιστία για το ρόλο των γονιών, ενω αντίθετα δείχνεις απολύτη εμπιστοσύνη σε ένα "φιλελευθερο Κράτος", που έχει την κατάλληλη γνώση και... σοφία για να ορίσει ποιά είναι σωστή εκπαίδευση και ποιά όχι.Άρα το σημερινό "φιλελεύθερο κράτος" πρέπει στον τομεα της εκπαίδευσης να ακολουθήσει το δρόμο που άνοιξαν ...φιλελευθερα καθεστώτα, όπως η Αρχαία Σπάρτη, η Πρωσσία ή η Γαλλία του Ναπολέοντα.Αντίθετα οι πιο φιλελευθερες κοινωνίες, ήταν αυτές που πιο αργά από τις άλλες θέσπισαν την υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης.Οι ιστορικές ρίζες του θεσμού της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και τα καθεστώτα που πρώτα την θέσπισαν, δείχνουν και την ιδεολογική βάση του θεσμού,την οποία λές, πως οι σύγχρονοι φιλελευθεροι, πρέπει να αποδεκτούν, υποκλινόμενοι μπροστά στη διορατικότητα και σοφία του Φρειδερίκου της Πρωσσίας.
-Επίσης αδυνατώ να καταλαβώ γιατί τέτοια δυσπιστία προς το home-schooling,ένα θεσμό που λειτουργεί , με εντυπωσιακά αποτελέσματα(όσον αφορά την επιτυχία εισαγωγής στα πανεπιστήμια), χωρίς κρατικό έλεγχο.Παρόλα αυτά θεωρείς πως η κρατική παρέμβαση είναι αναγκαία και εδώ.
-Με το να δέχεσαι πως υπάρχει "δικαίωμα" στην εκπαίδευση, ανοίγεις το δρόμο για να γίνουν δεκτά πολλά άλλα "θετικά δικαιώματα" που προϋποθέτουν κρατική παρέμβαση.
-Το ζήτημα είναι πιο σύνθετο απόσο το παρουσιάζεις, μιας και το δήθεν δικαίωμα στην εκπάιδευση συγκρούεται με άλλα "αρνητικά δικαιώματα".Δες εδώ (http://en.wikipedia.org/wiki/Wisconsin_v._Yoder)για μια ιστορική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Η.Π.Α. όπου δικαίωσε Άμις γονείς που αρνούνταν να στείλουν τα παιδιά τους στο κρατικό σχολείο, επειδή έκρινε πως έτσι παραβιάζοταν η θρησκευτική ελευθερία.
-Είμαι περίεργος τί είδους καταναγκασμό θα πρότεινες ώστε το κράτος να επιβάλλει την υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης.Η τιμωρία των γονιών,η βίαιη απομάκρυνσης των παιδιών από την οικογενειακή εστία και η προσαγωγή τους στο σχολείο ,είναι ο μόνος τρόπος για να επιβληθεί το μέτρο αυτό αποτελεσματικά, μιας και τα πρόστιμα δεν νομίζω να κάνουν τίποτε.Συμφωνείς με αυτό τον τρόπο αντιμέτώπισης?
-@o δείμος του πολίτη
Εξαιρετική η ιδέα σου!Πράγματι, τα παιδιά πρέπει να απομακρύνονται από τέτοιους αραχνιασμένους και πεπαλαιωμένους αστικούς θεσμούς, όπως η οικογένεια που μόνο καβγάδες, κακοποίηση και ατέλειωτα απογεύματα μπροστά στην τηλεόραση μπορεί να τους προσφέρει!Υποχρεωτικοί λοιπόν και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί από την ηλικία των 2 ετών,ώστε τα βρέφη, να απομακρύνονται όσο το δυνατόν πιο νωρίς από τη φθοροποίο επίδραση της οικογένειας!Αν ειδικά,οι σταθμοί αυτοί αρχίσουν να καλλιεργούν και μια άλλη συνείδηση, πέρα από την επάρατο αστική,όπως εύχεσαι θα έχουμε δημιουργήσει ένα νέου είδους ανθρώπου!Υπέροχο!Ο Στάλιν, ο Μάο και ο Χίτλερ θα έτριβαν τα χέρια τους!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Λαρεύω την ειρωνία. Δεν ξέρω τι θα έκαναν ορισμένοι παλαιότεροι πολιτικοί. Ίσως βέβαια αξίζει να τονίσουμε την 9ρονη υποχρεωτική εκπαίδευση που επέκτεινε σε όλη τη χώρα ο Στάλιν. Βλέπεις ήταν διαφορετικές οι συνθήκες της εποχής (αναγκαίος διαλεκτικός όρος κριτικής της κοινωνίας είναι οι επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες).
Δηλαδή, προτείνεται να αγκαταλείψουμε τα παιδιά στο έλεος της κρατούσας μέσω των ηλεκτρονικών ΜΜΕ και του κινηματογράφου.
Η οικογένεια θα κρατάει τα παιδιά της. Εξάλλου, ως σχετικός οφείλεις να γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει ιδανικό παιδείας -σήμερα πια- αλλά μόνο κρινοπντας κάνουμε μικρά βήματα μαθαίνοντας τα παιδιά μας να μαθαίνουν (αλλά ως εκπαιδευτικός και ερευνητής δεν είμαι σχετικός).

ggl είπε...

Θα με ενδιέφερε να μάθω πόσοι από αυτό το μπλογκ έχουν σχέση με κάποια βαθμίδα της παιδείας. Ποιοι φοίτησαν σε δημόσια και ποιοι σε ιδιωτικά; Πώς βγάζουν τα συμπεράσματά τους για τα προβλήματα της παιδείας; Πώς περιμένουν να λειτουργήσει ένα υποχρηματοδοτούμενο σύστημα, το οποίο οι πολιτικοί χρησιμοποιούν καιροσκοπικά;

kouk είπε...

ggl: εγώ έχω φοιτήσει σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης (κυριολεκτώ: έχω αλλάξει _πολλά_ σχολεία).

Δυστυχώς για μένα συμφωνώ και με τις δύο πλευρές σε αυτό το ζήτημα. Δεν μου αρέσει η προοπτική να θάβεται ένα παιδί από την άγνοια ή την κακία των γονιών του, αλλά από την άλλη δεν μου αρέσει καθόλου να έχει το κράτος τον έλεγχο του τι θα διδάσκονται στα σχολεία οι μαθητές.
Εκεί θα έπρεπε λοιπόν να εστιάσουμε, στο αν δηλαδή θα υποχρεώνει το κράτος τον γονέα να τον πηγαίνει σε "εγκεκριμένο" σχολείο, ότι και αν σημαίνει αυτό. Εγώ διαφωνώ με αυτή την πραγματικότητα και επιθυμώ την εναλλακτική, ακόμα και αν σημαίνει ότι κάποιοι θα πηγαίνουν τα παιδιά τους σε θρησκευτικό σχολείο όπου θα διδάσκεται η Γένηση ως πραγματικότητα.

ggl είπε...

Το κράτος δεν «ελέγχει» το τι γίνεται στα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί «ελέγχουν» τα δρώμενα στα σχολεία. Όταν διδάσκω δεν ακολουθώ πιστά τους κανόνες του σχολείου ή πανεπιστημίου, προσαρμόζω τους κανόνες στις ανάγκες και τις ιδιοσυγκρασίες των μαθητών μου ή φοιτητών μου, σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια. Δε νομίζω ότι είμαι ο μοναδικός που το κάνει αυτό, πιστεύω ότι η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών αυτό κάνει. Οπότε το ερώτημα δεν είναι αν εμπιστεύεστε το «εγκεκριμένο» απρόσωπο σχολείο, αλλά αν εμπιστεύεστε τους εκπαιδευτικούς. Μας εμπιστεύεστε λοιπόν ή μας θεωρείτε απρόσωπους εκπρόσωπους του κράτους ή των ιδιωτών;

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό ποστ, συμφωνώ απόλυτα.

Harry Peitsinis είπε...

@

"Κάποιες σκόρπιες, λίγο ανοργάνωτες σκέψεις, μιας και είμαι στη δουλειά
-Promitheus, oπως έγραψα και στο ποστ μου, ένα είναι το βασικό ζήτημα:πρέπει το Κράτος ή οι γονείς να είναι υπεύθυνοι για την ανατροφή των παιδιών?Και το ποστ σου προδίδει μια βαθιά δυσπιστία για το ρόλο των γονιών, ενω αντίθετα δείχνεις απολύτη εμπιστοσύνη σε ένα "φιλελευθερο Κράτος", που έχει την κατάλληλη γνώση και... σοφία για να ορίσει ποιά είναι σωστή εκπαίδευση και ποιά όχι."


Το ξεκαθαρίζω λοιπόν για να μην γίνονται παρεξηγήσεις: είμαι βαθιά και εγγενώς δύσπιστος απέναντι σε οποιαδήποτε κολλεκτίβα , είτε αυτή αποκαλείται «κράτος» , είτε «οικογένεια». Θεωρώ πως το άτομο θα πρέπει να εκμεταλλεύεται τις κολλεκτίβες προς όφελος του. Οχι το αντίστροφο.

Λυπάμαι που δεν αντιλήφθηκες την άποψη μου αυτή ήδη από το ποστ μου. Αν εμπιστευόμουν απόλυτα το κράτος όπως λες και δυσπιστούσα «βαθιά» απέναντι στην οικογένεια,υποθέτω ότι θα υποστήριζα την οριστική εκχωρηση της μέριμνας στου παιδιού σε κρατικά οικοτροφεία.Αντιθετα ομως, θεωρώ πως μονάχα η παροχή μιας στοιχειώδους εκπαίδευση θα πρέπει να ναι υποχρεωτική ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί η γιγάντωση της κρατικής εξουσίας επί του παιδιού θα είναι για μένα εξισου και παραπάνω ολέθρια από την γιγάντωση της εξουσίας του πατέρα. Με αλλα λογια υποστηρίζω ένα σημείο ισορροπίας που προωθεί –πάντα κατά τη γνώμη μου- την απελευθέρωση του παιδιού από τα πέπλα της άγνοιας, την απομυστικοποίηση του κόσμου του και τελικά την προώθηση της ατομικότητας του.

Κατα δευτερον και σε πιο αφαιρετικό επίπεδο. Δεν πιστεύω ότι το κράτος είναι «σοφό» ή «ηλιθιο».
Το κράτος είναι ένας απρόσωπος μηχανισμός που μορφοποιείται ανάλογα με τις πολιτικές δυνάμεις που το ελέγχουν. Για τους ναζί το Κράτος είναι όργανο επιβολής της Φυλής. Για τους περισσότερους φιλελεύθερους είναι όργανο κατοχύρωσης και προστασίας των δικαιωμάτων της ιδιοκτησίας.

Το κράτος βάσει της ιδιας λογικής δεν «γνωρίζει» κάτι καλύτερα ή χειρότερα από την οικογένεια. Ειναι απλά ενα κουφιο οργανο. Η επιστήμη γνωρίζει, γιαυτό και υποστηρίζω την μετάδοση κάποιων βασικών στοιχείων της στα παιδιά.


"Άρα το σημερινό "φιλελεύθερο κράτος" πρέπει στον τομεα της εκπαίδευσης να ακολουθήσει το δρόμο που άνοιξαν ...φιλελευθερα καθεστώτα, όπως η Αρχαία Σπάρτη, η Πρωσσία ή η Γαλλία του Ναπολέοντα.Αντίθετα οι πιο φιλελευθερες κοινωνίες, ήταν αυτές που πιο αργά από τις άλλες θέσπισαν την υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης.Οι ιστορικές ρίζες του θεσμού της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και τα καθεστώτα που πρώτα την θέσπισαν, δείχνουν και την ιδεολογική βάση του θεσμού,την οποία λές, πως οι σύγχρονοι φιλελευθεροι, πρέπει να αποδεκτούν, υποκλινόμενοι μπροστά στη διορατικότητα και σοφία του Φρειδερίκου της Πρωσσίας."


Δεν με ενδιαφέρει το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο προτάθηκε ένας θεσμός αλλά ο θεσμός καθεαυτός. Η δημοκρατία πχ ήρθε στο φως της νεότερης ιστορίας μέσα από έναν όχι πολύ δημοκρατικό δρόμο. Οι δουλοπάροικοι καταργήθηκαν και η ελευθερη διαπραγμάτευση της εργατικής δύναμης γεννηθηκε σε υπερσυντηρητικές μοναρχίες. Η ιδιοκτησία και το κράτος δεν προέκυψαν μέσα από την ειρηνική συνύπαρξη και την αμοιβαία συναίνεση αλλά ως προιόντα πάλης και βίας σε κοινωνίες που μηδενική σχέση έχουν με τις φιλελεύθερες. Η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες αντιφατικές συνυπάρξεις ετερογενών θεσμών. Μόνο μελετώντας τους εξειδικευμένα μπορούμε να τους κρινουμε και οχι βάσει του προφίλ ιστορικών προσωπικοτήτων οπως ο Φρειδερικος της Πρωσίας κλπ.



"-Με το να δέχεσαι πως υπάρχει "δικαίωμα" στην εκπαίδευση, ανοίγεις το δρόμο για να γίνουν δεκτά πολλά άλλα "θετικά δικαιώματα" που προϋποθέτουν κρατική παρέμβαση."

Ανοίγω το δρόμο; Δηλαδή «αντικειμενικά» είμαι πράκτορας του κρατισμού να υποθέσω :) ; Μου θυμίζει τον χαρακτηρισμό «σοσιαλιστή» που απήυθυνε ο Ρόθμπαρντ στον Φρίντμαν.

Όταν λέω ότι είμαι υπέρμαχος της στοιχειώδους εκπαίδευσης εννοώ αυτό που λέω και τίποτα παραπάνω. Εχω πλήρη συνείδηση των κινδύνων που κρύβονται στην αναγνώριση θετικών δικαιωμάτων. Αλλά θεωρώ ότι η ιδιότυπη θέση του παιδιού περικλείει και τις προυποθέσεις για αναγνώριση γονεικών υποχρεώσεων στην εννοια γονική μέριμνα. Θεωρώ την στοιχειώδη εκπαίδευση φυσική προέκταση αυτών των υποχρεώσεων.


"-Το ζήτημα είναι πιο σύνθετο απόσο το παρουσιάζεις, μιας και το δήθεν δικαίωμα στην εκπάιδευση συγκρούεται με άλλα "αρνητικά δικαιώματα".Δες εδώ (http://en.wikipedia.org/wiki/Wisconsin_v._Yoder)για μια ιστορική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Η.Π.Α. όπου δικαίωσε Άμις γονείς που αρνούνταν να στείλουν τα παιδιά τους στο κρατικό σχολείο, επειδή έκρινε πως έτσι παραβιάζοταν η θρησκευτική ελευθερία."

Δεν είναι ακριβώς ετσι και το ξέρεις. Τα συγκεκρίμένα παιδιά είχαν ήδη αποφοιτήσει από οκτώ τάξεις . Το ζήτημα ήταν η υποχρεωτική συνέχιση των σπουδών τους σε ανωτερο επίπεδο ή μη. Θέμα που δεν έχει σχέση με το αντικειμενο της κουβέντας μας.

Τι λένε άραγε η Αμις για το αντικείμενο της συζήτησης που διεξάγουμε;

The Amish do not object to elementary education through the first eight grades as a general proposition because they agree that their children must have basic skills in the "three R's" in order to read the Bible, to be good farmers and citizens, and to be able to deal with non-Amish people when necessary in the course of daily affairs (http://www.law.umkc.edu/faculty/projects/ftrials/conlaw/yoder.html)


-Είμαι περίεργος τί είδους καταναγκασμό θα πρότεινες ώστε το κράτος να επιβάλλει την υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης.Η τιμωρία των γονιών,η βίαιη απομάκρυνσης των παιδιών από την οικογενειακή εστία και η προσαγωγή τους στο σχολείο ,είναι ο μόνος τρόπος για να επιβληθεί το μέτρο αυτό αποτελεσματικά, μιας και τα πρόστιμα δεν νομίζω να κάνουν τίποτε.Συμφωνείς με αυτό τον τρόπο αντιμέτώπισης?

Τι ερώτηση ειναι αυτη; Υποτίθεται ότι πρόκειται για κάποιου είδους παγίδα; Πρέπει να καταλάβεις ότι η απαγόρευση της παροχής εκπαίδευσης στο παιδί είναι καθεαυτη μια πράξη βίας γιατί επιβάλλεται σε τρίτο πρόσωπο και όχι στον φορέα της απόφασης. Συνεπώς ο κρατικός εξαναγκασμός αντιπαραβάλλεται όχι στην «ελευθερία» αλλά στον πατρικό εξαναγκασμό.

Εκτός αν θεωρείς φυσιολογική την υπέρμετρη εξουσια της οικογένειας που θάβει την ατομική προσωπικότητα του ενός μέλους της.

Εσύ αραγε τι μέσα προτείνεις για τον γονιό που εμποδίζει τον προληπτικό εμβολιασμό του παιδιού του; Την μετάγγιση αίματος λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων; Ή για το γονιό που αφήνει το παιδί του να λιμοκτονεί;

Harry Peitsinis είπε...

Να τονίσω επισης με αφορμή το πρώτο σχόλιο του δείμου οτι η στοιχειώδης εκπαίδευση για μένα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα εργαλείο, ένα πνευματικό εφόδιο απαραίτητο για το παιδί. Δεν θεωρώ ως πάγιο στόχο της εκπαίδευσης την ένταξη του ατόμου μέσα σε μια ιδιότυπη σχολική κοινωνία ή τη διαμόρφωση συγκεκριμένων χαρακτήρων.

Μέσα σ αυτά τα πλαίσια θα διαφωνήσω με την χρονική επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης πέραν των χρόνων που απαιτούνται για τη μετάδοση μιας κρίσιμης μάζας γνώσεων στον ανήλικο.

cobden είπε...

@promitheus
Μακριά από μένα χαρακτηρισμοί τύπου "πράκτορας" κτλ.Απλά μια διαφωνία εξέφρασα με σεβασμό στις απόψεις σου.
Επί της ουσίας τώρα.Το ότι πιστεύεις πως η υποχρεωτική εκπαίδευση πρέπει να περιοριστεί απλά στη στοιχειώδη, εννοείς μόνο το δημοτικό??Αν ναι, είναι σίγουρο ένα πολύ καλό βήμα.Επειδη δεν είμαι ουτοπιστής, και δεν το βρίσκω και πολύ εύκολο να καταργηθεί ένας θεσμός όπως η υποχρεωτική εκπαίδευση εν μια νυκτί, θεωρώ πως οι φιλελεύθεροι θα πρέπει τουλάχιστον να αντιτίθενται σε κάθε περαιτέρω επέκταση του θεσμού.

"Το κράτος βάσει της ιδιας λογικής δεν «γνωρίζει» κάτι καλύτερα ή χειρότερα από την οικογένεια."

Με συγχωρείς αλλά το θεωρώ απαράδεκτο, από κάθε πλευρά, να λες πως οι γονείς που μας γέννησαν και μας ζουν καθημερίνα, ξέρουν το καλό μας, όσο και η απρόσωπη κρατική γραφειοκρατία.Και θα επαναλάβω πως η βαθιά δυσπιστία που δείχνεις προς την οικογένεια, ανοίγει το δρόμο για κάθε λογής κρατική αυθαιρεσιά . Αναρωτιέμαι, αν αποδυναμώσουμε όλους τους ενδιάμεσους θεσμούς που παρεμβάλονται μεταξύ του κράτους και του ατόμου, τί απομένει??Το άτομο, μόνο, χωρίς κανένα στήριγμα απέναντι στην πανίσχυρη κρατική μηχανή..Το άτομο να εξαρτάται σε όλα, από την εκπαίδευση μέχρι την πρόνοια, από το κράτος...Το αποτέλεσμα προδιαγεγραμένο...Δες τι έχει γράψει ο Αλέξις Ντε Τοκβίλ ή ο Ρόμπερτ Νίσμπετ.

cobden είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
cobden είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
cobden είπε...

Promitheus said
"Εσύ αραγε τι μέσα προτείνεις για τον γονιό που εμποδίζει τον προληπτικό εμβολιασμό του παιδιού του; Την μετάγγιση αίματος λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων; Ή για το γονιό που αφήνει το παιδί του να λιμοκτονεί;"

Ξέρεις πολύ καλά πως δεν είναι το ίδιο το να μην στέλνεις το παιδί σου στο σχολείο, και το να το αφήνεις να πεθάνει...Σε αυτή την περίπτωση φυσικά και δέχομαι την επέμβαση της Δικαιοσύνης, γιατί πρόκειται για μια πράξη που στρέφεται κατά του δικαιωμάτος στη ζωή που έχει ο ανήλικος!Η εκπαίδευση, και μάλιστα η κρατικά ελεγχόμενη και παρεχόμενη εκπαίδευση, τί είδους δικαίωμα είναι??Πάντως απάντηση στο δικό μου ερώτημα δεν πήρα ακόμη...Για να χρησιμοποιήσω και μια αγαπημένη λέξη των "προοδευτικών", δε θεωρείς πως είναι λίγο "αντιπαιδαγωγικό" για έναν ανήλικο, να βλέπει την αστυνομία να μπουκάρει σπίτι του, να πηγαίνουν με το ζόρι στο σχολείο, και να στέλνουν φυλακή τον πατέρα του??

Υ.Γ. Συγνώμη για τα πολλά διαγραμμένα σχόλια , αλλά ταλαιπωρουν κάτι ιοί το pc μου, και του δημιουργούν προβλήματα!

Harry Peitsinis είπε...

"Ξέρεις πολύ καλά πως δεν είναι το ίδιο το να μην στέλνεις το παιδί σου στο σχολείο, και το να το αφήνεις να πεθάνει...Σε αυτή την περίπτωση φυσικά και δέχομαι την επέμβαση της Δικαιοσύνης, γιατί πρόκειται για μια πράξη που στρέφεται κατά του δικαιωμάτος στη ζωή που έχει ο ανήλικος"

Λάθος. Η παρεμπόδιση του προληπτικού εμβολιασμού δεν σημαινει αυτοματα το θανατο ενος ανθρώπου. Αν στο μέλλον κολλήσει την συγκεκριμένη ασθένεια τοτε ναι, θα έχει νοσήσει εξαιτίας της παράλειψης του γονιού. Το ίδιο ομως δε θα γινει αν δεν διδαχτει αναγνωση για τον ιδιο λογο και βαδίσει διχως φοβο και παθος σ ένα ναρκοπέδιο αδυνατώντας να διαβάσει την γραπτή προειδοποίηση; :)

Το ίδιο συμβαίνει και με τη λιμοκτονια και τη μετάγγιση. Παρεμποδιση δεν σημαινει υλική βια. Ο γονιος μπορει απλά να μη δώσει τη συναινεση του για μετάγγιση ή τροφοδοσία ή να μην ζητήσει βοήθεια από αρμοδιους επιστημονες. Το να δεχτείς την παρέμβαση της δικαιοσύνης για κατι τετοιο, σημαινει να δέχεσαι την υπαρξη θετικής υποχρέωσης του γονιού για παροχή ιατροφαρμακευτικής περιθαλψης και διατροφής στο παιδί.Και ω του θαύματος προκύπτει ένας σεβαστος αριθμός θετικών δικαιωμάτων υπέρ του ανηλίκου!!


Ως προς το αν δεχομαι την παρεμβαση του κρατους στην περιπτωση που ο γονεας δεν επιτρεπει στο παιδι την στοιχειωδη εκπαιδευση, η απαντηση μου ειναι οτι δεχομαι τον δικαστικό εξαναγκασμό του γονιού.

Harry Peitsinis είπε...

Μακριά από μένα χαρακτηρισμοί "τύπου "πράκτορας" κτλ.Απλά μια διαφωνία εξέφρασα με σεβασμό στις απόψεις σου".

To κατανοώ,αστειευόμουνα. Και ταυτόχρονα ήθελα να διευκρινήσω ότι στις απόψεις μου δεν πρέπει να χρεώνεται το «ανοιγμα» του δρομου για οτιδηποτε πέραν αυτών που λέω. Ειμαι σαφής νομίζω...




"Με συγχωρείς αλλά το θεωρώ απαράδεκτο, από κάθε πλευρά, να λες πως οι γονείς που μας γέννησαν και μας ζουν καθημερίνα, ξέρουν το καλό μας, όσο και η απρόσωπη κρατική γραφειοκρατία.Και θα επαναλάβω πως η βαθιά δυσπιστία που δείχνεις προς την οικογένεια, ανοίγει το δρόμο για κάθε λογής κρατική αυθαιρεσιά"


Επαναλαμβάνω: Ειμαι βαθιά δυσπιστος απέναντι σε όλες τις κολλεκτίβες, αντίθετα με σένα που προφανώς δίνεις λευκή επιταγή στις οικογένειες των παιδιών.

Η πραγματικότητα δείχνει πως συγκινητικές ατάκες τύπου «οι γονείς που μας γέννησαν και μας ζουν καθημερίνα, ξέρουν το καλό μας,» δεν έχουν καθολική ισχύ. Ένας τεράστιος αριθμός γονέων εκπληρώνουν πλημμελέστατα τα γονεικά τους καθήκοντα. Εκτός αν το «καλό» του παιδιού ταυτιζεται για σενα α πριόρι με την βούληση του γονέα οπότε η ορθότητα της γονικής εξουσίας αποκτά το κύρος προαιώνιας αλήθειας. Σ αυτην την περιπτωση η συζητηση μας παίρνει μια υπερβολικά δογματική χροιά για τα δικά μου γούστα...

. Η υποχρεωτική εκπαίδευση ,το ξαναλέω, στοχεύει στην μετάδοση μιας κρισιμης μαζας γνωσεων. Δεν συμφωνω να περιληφθουν σ αυτές τις γνώσεις και μαθηματα που στοχεύουν στη διαμορφωση χαρακτήρων συμφωνα με ορισμενα προτυπα (το ξαναείπα)..

Υπο αυτες τις συνθηκες δεν μενει και ιδιαιτερος χώρος για κρατική ή οικογενειακή προπαγάνδα. Από την μελέτη των μαθηματικών, την φυσική, την χημεία, την ανάγνωση και την γραφή μοναδικός κερδισμένος βγαίνει ο μαθητής.

Συνεπώς στην περίπτωση της εκπαίδευσης δεν εχω καμια προθεση να δεχτώ τις διδαχές του κρατους (πολιτικές θεωρίες, θρησκευτικές κατηχήσεις, κοινωνιολογικές προσεγγισεις), αλλά την διαμεσολάβηση του για την μετάγγιση επιστημονικών γνώσεων στο παιδί. Ρολος ουδέτερος και γεφυροποιητικός.

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Όταν κάποιος κάνει παιδιά σήμερα, προφανώς επιλέγει να τα κάνει. Βιολογικώς το κάνει για να περάσει τα γονίδιά του στην επομένη γενεά. Είναι λογικό να θέλει να περάσει και τις αξίες του στην επομένη γενεά. Αυτές οι αξίες μπορεί να είναι ο ρατσισμός, η θέση της γυναίκας στο περιθώριο και άλλα αξιέπαινα. Αν επιμείνει το πεφωτισμένο κράτος να του πάρει τα παιδιά και να του τα κάνει γενιτσάρους (κατά την σκοταδιστική του αντίληψη πάντα) μήπως αυτός θα επιλέξει να μην κάνει παιδιά ή να ανατρέψει το πεφωτισμένο κράτος ;
Με την λογική του Promitheus θα πρέπει η διεθνής κοινότητα να πάρει όλα τα παιδιά από την Μέση Ανατολή και να τα αναθρέψει με τις φιλελεύθερες αξίες (ή μήπως μόνο με ουδέτερες τεχνικές γνώσεις μαθηματικών, φυσικής, χημείας και βιολογίας).
Όλα αυτά είναι "σύστημα καινούριας εκκλησίας, αστείον και στην σύλληψι και στην εφαρμογή. Έλληνες" είμεθα "επί τέλους. Μηδέν άγαν, Αύγουστε."

Ανώνυμος είπε...

Κάτ' εμέ, ο προμηθέας το εξήγησε σωστά: η παντελής εξουσία του κράτους πάνω στα παιδιά είναι επικίνδυνη. Το ίδιο είναι και με την παντελή εξουσία της οικογένειας. Καθότι τα παιδιά ήδη περνάνε πολύ καιρό με την οικογένεια τους, η υποχρεωτική και κρατικά ελεγχόμενη παιδεία βοηθάει την εξισορρόπηση, το οποίο άλλωστε είναι το μεγάλο ζητούμενο σε μια φιλελεύθερη κοινωνία. Τώρα το εάν η υποχρεωτική παιδεία είναι 6 χρόνια ή 8 ή 12 είναι θέμα πρακτικό και θέμα που θα τραβήξουμε την γραμμή.

Ωστόσο, ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα το οποίο προκύπτει από την παραπάνω συζήτηση είναι κατά πόσο μια φιλελεύθερη κοινωνία πρέπει να υπερασπίζεται την ύπαρξη της, τις αξίες της, την ασφάλεια της. Η ερώτηση αυτή είναι ιδιαίτερα επίκαιρη σήμερα με τις αμφιλεγόμενες αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες πολλών κρατών. Μια (σχετικά) φιλελεύθερη κοινωνία χρειάζεται μορφωμένους, σκεπτόμενους πολίτες οι οποίοι έχουν αφομοιώσει σε μεγάλο βαθμό τις φιλελεύθερες αξίες. Ωστόσο, το παράδοξο είναι ότι θεωρητικά, οι φιλελεύθερες αξίες είναι ενάντια σε τέτοιου είδους προπαγάνδας & πλύσεις εγκεφάλων, ιδίως όταν αυτές οργανώνονται από το κράτος. Εάν όμως κάποιος πάει στα άκρα και αρνηθεί σε μια φιλελεύθερη κοινωνία, σε ένα φιλελεύθερο κράτος να διαδώσει τις φιλελευθερες αξίες (μέσω της εκπαίδευσης και όχι μόνο) ουσιαστικά ανοίγει τον δρόμο για την υπονόμευση της κοινωνίας αυτής.

Ένα καλό παράδειγμα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες όπου υπερσυντηρητικοί και συχνά φανατικοί χριστιανοί γονείς δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο αλλά κάνουν "home schooling", με αποτέλεσμα να έχουμε μια ολοένα αυξανόμενη ομάδα φανατικών που δεν προμηνύει τίποτα καλό.. Το ίδιο ισχύει και με τα μαντρασας, τα ισλαμικά σχολεία τα οποία εάν δεν απαγορευτούν δηλητηριάζουν ολόκληρες κοινωνίες, στην μέση ανατολή αλλά και αλλού.

Δεν ξέρω την λύση σε αυτό το παράδοξο το οποίο μου θυμίζει λίγο ερωτήματα του στυλ εάν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ωστόσο, όπως έχω πει και σε άλλα σχόλια μου, είναι σημαντικό να μην χανόμαστε σε 100% θεωρητικές αναζητήσεις θεωρητικής καθαρότητας αλλά να πάρουμε αποφάσεις και θέσεις οι οποίες είναι υλοποιήσιμες, πρακτικές και στο βαθμό του δυνατού, θα βοηθήσουν στο να έχουμε μια ακόμα πιο στέρεα φιλελεύθερη κοινωνία 20 ή 30 χρόνια από τώρα. Και είναι, μου φαίνεται σαφές, ότι η κατάργηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης θα υπονομεύσει, δεν θα βοηθήσει, τις φιλελεύθερες αξίες.

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Το πρόβλημα παραμένει. Πώς θα πείσουμε τους σκοταδιστές γονείς να κάνουν τα παιδιά, να τα μεγαλώσουν και μετά να τα πάρουμε εμείς και να τα μάθουμε να περιφρονούν τις αξίες των γονέων τους. Σκοταδιστές, είπαμε, είναι οι γονείς, όχι ανόητοι. Ή μήπως είναι ανόητοι κι εμείς πιο έξυπνοι ;
Όπως και στην φύση, μόνη λύση είναι η προσαρμογή. Αν οι σκοταδιστές κάνουν πολλά περισσότερα παιδιά από τους φωταδιστές, τότε το μέλλον τους ανήκει. Και επαξίως τους ανήκει.

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Ίσως πρέπει να τα 'πω κάπως πιο "οικονομολογικά".
Ο συγγραφέας του άρθρου ξεκινά από την υπόθεση ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα παιδιά προς διπαιδαγώγηση. Με την υπογεννητικότητα που παρατηρούμε ανά τον ανεπτυγμένο κόσμο, αυτή η υπόθεση δεν είναι ρεαλιστική. Κάτι αντίστοιχο έπαθαν οι σοσιαλιστές που πίστευαν πως θα υπάρχει πάντα οικονομικό πλεόνασμα προς κατανομή από τους εκάστοτε κρατούντες χωρίς οι κρατούντες να ερωτούν αυτούς που δημιουργούν το πλεόνασμα.
Για να ξαναγυρίσουμε στα παιδιά, δεν βλέπω γιατί κάποιος στον σύγχρονο κόσμο θα πρέπει να κάνει παιδιά. Αφαιρούν από τον χρόνο που έχει να δημιουργήσει κάτι σπουδαίο. Ας δούμε τους μεγάλους στοχαστές, επιστήμονες και καλλιτέχνες. Σχεδόν κανείς δεν κατόρθωσε να έχει μιαν ευτυχισμένη οικογένεια.
Οπότε, όσοι κάνουν παιδιά είναι εξ ορισμού μη ορθολογιστές, ίσως και ανόητοι. Κάτι σαν αυτούς που λαιμαργούν γιατί οι απώτατοι πρόγονοί τους, των οποίων το μυαλό ακόμα φέρουν, δεν ήξεραν πότε θα ξανάχουν φαΐ να φάνε.
Οπότε, οι ορθολογιστές έχουν στριμώξει εαυτούς στην γωνία. Οργανική αύξηση δεν μπορούν να έχουν, οπότε μπορούν μόνο να επιχειρούν να κατηχήσουν τα παιδιά των άλλων. Αλλά η τακτική αυτή πεθαίνει, κυριολεκτικώς, σε μια γενιά. Το πρόβλημα το είχε και η αίρεση των Shakers που απαγόρευε στα μέλη της να έχουν σαρκικές σχέσεις. Φυσικά, σήμερα έχει εκλείψει.

Harry Peitsinis είπε...

Η διδασκαλία ενός μίνιμουμ πλαισίου μαθημάτων δεν αφαιρεί την δυνατότητα εμπλουτισμού τους με διδασκαλίες που μεταδίδουν τις γονεικές αξίες στα παιδιά. Πλαι στη διδασκαλία της γραφής και της ανάγνωσης ο χριστιανός γονιός μπορεί να στείλει το παιδί του σε σχολείο που να μεταδίδει τις χριστιανικές αξίες, ο ρατσιστής τις ρατσιστικές κοκ.

Αλλά η πεποίθηση ότι ο γονιός δικαιούται να απαγορεύσει τη διδασκαλία στοιχειωδών μαθημάτων, σαν έσχατο μέσο "εκπαίδευσης" του παιδιού (ο αναλφάβητος γίνεται ο καλύτερος οπαδός) δεν είναι μόνο αρρωστημένη. Είναι και παντελώς ανελεύθερη.

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Και πώς γίνεται το κρατικά σχολείο να διδάσκει την ανοχή και το ιδιωτικό τον ρατσισμό ;
Όσοι πιστέψουν την κρατική κατήχηση θα αποκοπούν από τις οικογένειές τους με σοβαρές συνέπειες από οικονομικές έως ψυχιατρικές. Όσοι μείνουν στην ιδιωτική θα γίνουν εχθροί του κράτους, αλλά, δυστυχώς, όχι και σύμμαχοι των φιλελευθέρων.

Harry Peitsinis είπε...

Υπερβάλλετε. Το κράτος δεν θα υποχρεώνει κανέναν σε κατήχηση κοινωνιολογικού,θρησκευτικού ή άλλου τυπου. Ανατρέξτε στα προηγούμενα σχόλια μου για να δείτε τι είδους γνώσεις θεωρώ ως νομικά υποχρεωτικές.

Ως προς την αποκοπή ενός παιδιού από την οικογενειακή ιδεολογία αυτό συμβαίνει καθημερινά εντος και εκτός σχολείου. Για την κατανόηση αυτής της αλήθειας χρειάζεται να ασχοληθείτε λίγο και με το θέμα της ατομικής ελευθερίας αντί να ανησυχείτε για το οικογενειακό "αντιστοιχο" της...Παιδιά αριστερών γινονται δεξιοί και δεξιών αριστεροί. Τεκνα χριστιανών καταλήγουν άθεοι και άθεων χριστιανοί. Γονοι παοκτσήδων γινονται ολυμπιακοί και αεκτσήδων παναθηναικοί κ.ο.κ. Αν ίσχυε η μηχανιστική σας οπτικη οι ψυχιατροι θα έπρεπε να είναι ιδιαιτερως πολυάσχολοι στη χώρα μας...

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Υπερβάλλω ;
Μα όλοι οι κοινωνικοί δεσμοί είναι, σύμφωνα με μια φωταδιστική φιλοσοφία, απλά δεσμά στην δημιουργικότητα του ανθρώπου. Οι οικογενειακοί δεσμοί είναι κι αυτοί κοινωνικοί δεσμοί. Εκάς, λοιπόν !
Στην θέση τους θα βάλουμε το κοινωνικό συμβόλαιο.
Ω της αφελείας ! Για να φτάσεις να μπορείς να διαβάσεις και να αξιολογήσεις το συμβόλαιο, πρέπει να έχεις υποστεί γερή κατήχηση, αν όχι σε τίποτε άλλο, τουλάχιστον στην αξία του να τηρείς κάθε συμβόλαιο που υπογράφεις. Κι αυτό το ξέρουμε από τον Αριστοτέλη, τουλάχιστον !
Την κατήχηση αυτή την κάνει η μάνα μας. Οτιδήποτε αντίθετο στην κατήχηση αυτή διδάξει το σχολείο οδηγεί σε αποτυχία, όπως έγραψα παραπάνω.
Όσο για τους πάσης φύσεως εξωμότες, ασφαλώς είναι υπαρκτές περιπτώσεις. Μήπως είναι τυχαίο ότι οι εκάστοτε ιστορικοί τους ζωγράφισαν με μελανά χρώματα; Ίσως, βέβαια, ο Εφιάλτης έβλεπε μακριά. Λιγότερα από 100 χρόνια μετά τις Θερμοπύλες η Σπάρτη υπέγραφε την Ανταλκίδειο ειρήνη ...
Οπότε, και αν ήταν σωστή η θέση σας Promitheus, δεν έχει καμμία τύχη σε δημακρατική πολιτεία.

Harry Peitsinis είπε...

Oχι απλά υπερβάλλετε, διαστρέφετε ολόκληρη την πραγματικότητα μέσα στην υπερβολή σας αυτή. Το προηγούμενο σχόλιο μόνο ως αστείο μπορώ να το εκλάβω. Ειδικά αν σκεφτούμε ότι η υποχρεωτική εκπαίδευση είναι ένας θεσμός που λειτουργεί στη χώρα μας και σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο εδώ και δεκαετίες.
Από πού λοιπόν και πώς προκύπτει ότι η θέση μου δεν έχει καμία θέση σε μια δημοκρατική πολιτεία;

Ίσα ίσα που προτείνεται μέσα στο άρθρο μια περιορισμένη, συρρικνωμένη εκδοχή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης που παρέχεται αφειδώς και κυρίως αμμέτρως στη χώρα μας.

Ως προς το θέμα των "εξομωτών" τί και ποιος προσφέρει κάποιου είδους αλάθητο στις γονεικές απόψεις ώστε η διαφοροποίηση να επισύρει τέτοιου είδους συγκρίσεις με τον Εφιάλτη; Αν η λογική σας ίσχυε στο παραμικρό, ο Δαρβίνος δεν επρόκειτο ποτέ να διατυπώσει τις θεωρίες του(ειναι γνωστό ότι οι απόψεις του ερχόταν σε σύγκρουση με αυτές της οικογένειας του), ούτε και κανένας από τους μεγάλους επαναστάτες έτσι που η ανθρωπότητα θα έμενε για πάντα εις την υπηρεσία της Αυτού Μεγαλειότητος, του χριστιανικού Θεού και της Αγίας Οικογενείας...Ουψ,αν και τώρα που το σκέφτομαι, με βάση την άποψη σας ούτε καν ο Χριστός θα έπρεπε να δημιουργήσει τη σέχτα του "σπάζοντας" με τις οικογενειακές παραδόσεις...Στην υπηρεσία των προαιώνιων θεών, της Φυσης και του Ηλιου, εμπρός λοιπόν γενναίοι μου!

Unknown είπε...

Αγαπητοί Χαίρετε.
Είμαι μια διεθνής δανειστή που αναγνωρίζεται σε όλες τις ηπείρους.
Έχω τη φιλοδοξία να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους σε οικονομικές
δυσκολίες.
Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου με email για περισσότερες πληροφορίες.
E-mail:
Με εκτίμηση.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock