Προγραμματισμένο το τέλμα

Είχα την ατυχία χτες δευτέρα να δω για κάποια ώρα κομμάτια από τα δελτία ειδήσεων των οκτώ. Μέσα σε 5-10 λεπτά και κάνοντας αρκετά συχνό ζάπινγκ άκουσα σε δύο ξεχωριστά δελτία (εκ των τριών μεγάλων) το ίδιο επιχείρημα με τη χρήση της ίδιας σχεδόν φράσης για την αλλαγή του συνταξιοδοτικού καθεστώτος των ταμείων των τραπεζοϋπαλλήλων – που αποτέλεσε ένα βασικό θέμα για τις ειδήσεις και το σχολιασμό.
Σημειώνω εδώ ότι δεν έχω γνώμη (θετική - αρνητική) όσον αφορά τις επί μέρους αλλαγές που έγιναν στα ταμεία των υπαλλήλων των τραπεζών. Σχετικά όμως με το ότι πολλές γυναίκες τραπεζοϋπάλληλοι παίρνουν πλήρη σύνταξη στα 40 (!!!!) τους χρόνια άκουσα δύο φορές από τους (ημι)μόνιμους σχολιαστές των δελτίων το εξής απίστευτο επιχείρημα:

“Και τι θα κάνουν οι άνθρωποι με αυτές τις αλλαγές. Έχουν κάνει έναν προγραμματισμό – έναν οικογενειακό προγραμματισμό (να παίρνουν δηλαδή σύνταξη στα 40 τους…). Πώς τους ζητάνε τώρα να τον αλλάξουν?”

Το ‘επιχείρημα’ αυτό εκλήφθηκε σαν αυταπόδεικτο. Σε κανένα δεν έπεσαν τα μαλλιά όταν το άκουσε.
Δηλαδή, είναι λογικό κάποιοι να ‘κάνουν έναν προγραμματισμό’ και να ζητάνε από τον υπόλοιπο κόσμο να πληρώσει τον προγραμματισμό τους! Δηλαδή είναι λογικό με τα σημερινά δεδομένα να παίρνει σύνταξη ένας άνθρωπος που έχει μόνο 15-20 χρόνια εισφορές και από τα 40 μέχρι όσο πάει να παίρνει 1.500 €! Και όλα αυτά επειδή έκανε έναν προγραμματισμό!
Ε, λοιπόν αυτό τον προγραμματισμό πρέπει να ζητήσουν να τον πληρώσουν οι εργοδότες τους – δηλαδή οι τραπεζίτες – δηλαδή οι μέτοχοι των τραπεζών – δηλαδή πολύς κόσμος. Και επειδή κανείς δεν είναι τόσο μαλάκας να πληρώνει ένα μάτσο ξύπνιους/ες για να κάνουν τους ‘προγραμματισμούς τους’ το πράγμα έχει πάει στο να ζητούν να πληρώσει το κράτος αυτό τον ‘προγραμματισμό τους’.
Κανείς δεν είναι τόσο βλαμμένος να αγοράσει μετοχές μιας τράπεζας που έχει ‘εργαζόμενους οι οποίοι έχουν κάνει τον προγραμματισμό τους’ (με τον τρόπο που παρουσιαζόταν χτες η έννοια προγραμματισμός στα βραδινά δελτία).
Δηλαδή με ποιον τα συμφώνησαν αυτά? Το να βγαίνουν δηλαδή πρόωρα συνταξιοδοτούμενοι απαιτώντας από την κοινωνία να τους πληρώσει (με σύνταξη ανώτερη του ‘εν ενεργεία’ μισθού παρακαλώ) για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Είναι δυνατό όλοι αυτοί που μιλάνε για τέτοιους ‘προγραμματισμούς’ να είναι τόσο καθυστερημένοι ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι δεν είναι δυνατό να έχεις ταυτόχρονα και ‘προγραμματισμένες πρόωρες συντάξεις’ και ανάπτυξη (και άρα μη ανεργία) σα χώρα? Οι ίδιοι διαμαρτύρονται για τη στασιμότητα και την ανεργία! Είναι δυνατό να υπάρχει τέτοιος στρουθοκαμηλισμός?

“Ναι, είναι δυνατό” είναι η απάντηση και το βλέπουμε κάθε μέρα (με απογοήτευση). Μετά το τέλμα της λογικής στο δημόσιο διάλογο βλέπουμε σήμερα ότι η χώρα είναι στα σίγουρα ‘προγραμματισμένη’ για ένα μεγαλοπρεπές τέλμα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.