Ίσως οι εγχώριοι σοσιαλιστές και οι οπαδοί της μεγάλης κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, να πρέπει να κοιτάξουν προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να ανακαλύψουν τον νέο τους ήρωα!Και προς μεγάλη τους έκπληξη, θα τον βρουν στο πρόσωπο του πολιτικού που απεχθάνονται περισσότερο από κάθε άλλον, στον Αμερικάνο Πρόεδρο George W.Bush!Ο Πρόεδρος που ήδη έχει καταλάβει επάξια μια θέση ανάμεσα στους πιο "big spenders" Αμερικανους Προέδρους , μιας και έχει αυξήσει τις ομοσπονδιακές κρατικές δαπάνες, περισσότερο από κάθε άλλον, από την εποχή του θεμελιωτή της Μεγάλης Κοινωνίας ,Δημοκρατικού Lyndon Johnson. Πώς όμως το Ρεπουμπλικάνικο Κόμμα που, έστω και θεωρητικά, ασπάζοταν την οικονομική υπευθυνότητα και τo ιδεώδες του μικρού κράτους, έφτασε ως εδώ; Τί έχει απομείνει από το ριζοσπαστικό αντι-κρατικίστικο πνεύμα του Contract With America του 1994; Δίπλα σε μια ολοένα αυξανόμενη βιβλιογραφία για το θέμα , κυκλοφόρησε πρόσφατα από το libertarian think-tank Cato Institute το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του συνεργάτη του Stephen Slivinski , Buck Wild: How Republicans Broke the Bank and Became the Party of Big Government που προσπαθεί να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα.
7 σχόλια:
Δυστυχώς όμως οι ντόπιοι κυβερνήτες δεν έχουν τη δυνατότητα να τυπώνουν Ευρώ όπως τυπώνει ο Bush δολλάρια. Ας είναι το έλλειμα τεράστιο, χαρτί υπάρχει και μπορούμε να τυπώνουμε δολλάρια να το καλύπτουμε.
Εδώ βέβαια πάει το ερώτημα στους φιλέσπλαχνους. Γιατί δεν κάνει η ΕΕ το ίδιο;
Οι συντηρητικοί είναι εξίσου κρατικιστές με τους σοσιαλδημοκράτες. Συνήθως όμως όταν οι ψηφοφόροι έχουν να επιλέξουν μεταξύ δύο κρατικιστών, επιλέγουν τον αυθεντικότερο (δηλαδή τους σοσιαλδημοκράτες/κεντροαριστερούς/κτλ).
Ο μόνος τρόπος για να ξαναβγούν στην επιφάνεια οι φιλελεύθεροι-κοσμικοί ρεπουμπλικανοί είναι μια εκλογική ήττα (και μια οικονομική κρίση που δεν θα αποφευχθεί αν συνεχιστούν οι υπερβολές στις δαπάνες).
@roark
Δίκιο έχεις πως μόνο μια ήττα μπορεί να συνεφέρει τους Ρεπουμπλικάνους...Αλλά και όταν η free-market πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικου Κόμματος ήταν στα πράγματα (περίοδος Ρήγκαν),τα επιτευγματα τους δεν ήταν και εντυπωσιακά ...Το έλλειμμα στα ύψη, οι δημόσιες δαπάνες και η φορολογία, μετά από 8 χρόνια υποτιθέμενης "συντηρητικής επανάστασης" παρέμειναν στα ίδια επίπεδα...Φοβάμαι πως όσο οι Ρεπουμπλικάνοι επιμένουν σε μια επεμβατική εξωτερική πολιτική, που εκ των πραγμάτων χρειάζεται ισχυρό κράτος για να εφαρμοστεί, λίγα πράγματα μπορούν να καταφέρουν...Μήπως η Δεξιά στις Η.Π.Α. πρέπει να επιστρέψει στις libertarian,"αντι-επεμβατικές" ρίζες της? (Δες εδώ http://www.independent.org/newsroom/article.asp?id=122)
Εγώ νομίζω ότι, δεδομένων των συνθηκών, τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης Ρέιγκαν ήταν εντυπωσιακότατα.
Αμφιβάλλω πάντως πάρα πολύ αν θαμπορούσε να εξασφαλιστεί η σταθερότητα του διεθνούς συστήματος με μια απομονωτική Αμερική. Η οικονομία έχει πλέον πολύ παγκοσμιοποιημένα χαρακτητηριστικά για περιορίζεται η έννοια (του αναμφίβολλα δημόσιου αγαθού) της ασφάλειας στα εθνικά σύνορα. Οι libertarian αρχές θέτουν ως προϋπόθεση την μη-βια, πράγμα που πολλές δυνάμεις του διεθνούς σκηνικού δεν είναι έτοιμες να αποδεχτούν.
συμφωνω με τον Ροαρκ. Με τις σημερινες συνθηκες μια αποσυρση των ΗΠΑ απο την διεθνη σκηνη θα εφερνε μαλλον το χαος.
Τωρα, μια γερη ηττα των Ρεπουμπλικανων μαλλον θα εκανε καλο στον κοσμο σε πολλα επιπεδα.
Αντυ γιατι δεν εχουμε την δυνατοτητα να τυπωνουμε ευρω οπως οι ΗΠΑ τυπωνουν δολλαρια?
Μπορώ να σκεφτώ μια σειρά από επεμβάσεις των ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή(π.χ. Κόσοβο, Ιράκ) που δεν συνέβαλαν στη διεθνή σταθερότητα..Επεμβάσεις με τις οποίες άλλωστε διαφώνησε η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών libertarians...Πάντως αν δεχτούμε τον επεμβατικό ρόλο των Η.Π.Α. στη διεθνή σκηνή , θα ΄πρέπει να δεχτούμε και τις συνέπειες του στο εσωτερικό της χώρας...Θα πρέπει να δεχτούμε τις φυλακίσεις αντιφρονούντων κατά τη διάρκεια του Α'Παγκοσμίου Πολέμου, την άνευ προηγουμένου κρατική παρέμβαση στην οικονομία από την Αμερικάνικη κυβέρνηση και στους δύο πολέμους, τη συγκέντρωση των Αμερικάνων Ιαπωνικής καταγωγής σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, και πιο μετά θα πρέπει νσ δεχτούμε, τη μεγαλύτερη κρατική γραφειοκρατία στονκόσμο, δηλ. το Πεντάγωνο και τις εταιρείες που πλουτίζουν από τις στρατιωτικές προμήθειες, τον Μακαρθισμό, το military draft, τις υψηλές κρατικές δαπάνες, τα ελλείμματα,το Γκουανταναμο....Αλλά δε νομίζω πως ο φιλελευθερισμός,όσο ελαστικά και αν τον ερμηνευσουμε, (είτε στη μορφή του minimal state του Nozick ειτε στη πιο μετριοπαθή μορφή του Ηαyek) είναι συμβατός με όλα τα παραπάνω...Εκτός πια και αν θεωρούμε τους neoconservatives, φιλελεύθερους ....
Σίγουρα μεγάλο θέμα,που αφορά πολύ και την Ελλάδα, με τις υψηλές στρατιωτικές της δαπάνες...Υπόσχομαι να επιστρέψω στο μέλλον, με πόστ για το ζήτημα αυτό!
Εγώ πάλι νομίζω ότι η επέμβαση στο Κόσοβο συνέβαλε στην σταθερότητα των Βαλκανίων και απέτρεψε την εθνοκάθαρση του 90% του πληθυσμού του, του οποίου η μετακίνηση νοτιότερα θα είχε απρόβλεπτες καταστροφικές επιδράσεις στην Αλβανία, την Μακεδονία και την Ελλάδα.
Όπως επίσης και η επέμβαση στη Βοσνία το 1994 είχε θετικό αποτέλεσμα μετά από 3 χρόνια αποτυχιών της ΕΕ.
Η στήριξη της μη-απομονωτικής επιλογής των ΗΠΑ δεν σημαίνει ότι όλες οι επιλογές της εξωτερικής πολιτικής του είναι ορθές. Σημαίνει ότι αν δεν υπήρχε η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη. Για κάθε προβληματική επιλογή υπάρχουν ένα σωρό άλλες (πχ οικονομική στήριξη της ΕΣΣΔ στο λοιμό της δεκαετίας του '20, στήριξη με πολεμικό υλικό της ΕΣΣΔ και της Βρετανίας στον Β'ΠΠ, η απελευθέρωση της Δυτικής Ευρώπης, το σχέδιο Μάρσαλ, η ανοικοδόμηση της Γερμανίας και της Ιαπωνίας και άλλα πολλά) που δείχνουν την αναγκαιότητα της συμμετοχής των ΗΠΑ.
Σόρρυ που δε συνεχίζω αλλά τώρα βλέπω το μπάσκετ (και ελπίζω σε ήττα των ΗΠΑ).
Δημοσίευση σχολίου