Μοναχο

Ειδα και γω την ταινια του Σπηλμπεργκ περι της τρομοκρατικης επιθεσης στους Ολυμπιακους Αγωνες του Μοναχου. Στην πραγματικοτητα η ιδια η επιθεση δεν παιρνει μεγαλο μερος της ταινιας, περισσοτερο παιρνει το κυνηγητο απο μια ομαδα πρακτορων του Ισραηλ για να εκτελεσουν τους υπευθυνους. Περισσοτερα για την πλοκη εδω (αγγλικα) ή εδω (στα ελληνικα). Η ταινια μου αρεσε, τεχνικα καλη, καλοι ηθοποιοι και ωραια ατμοσφαιρα, αλλα οπως ηταν αναμενομενο με εβαλε και σε μερικες σκεψεις.

Πρωτα ομως καποιες σημειωσεις. Πρωτον: η αναμιξη της Ελλαδας και της Κυπρου στην συγκρουση Παλαιστινιων-Ισραηλ γινεται φανερη. Υπαρχει και μια αστεια σκηνη οταν Ισραηλινοι και Παλαιστινιοι βρισκονται κατα λαθος στο ιδιο σπιτι στην Αθηνα. Ενας Ισραηλινος βαζει στο ραδιοφωνο "Τα παιδια του Πειραια", ο Αραβας βαζει κατι αραβικο, ο Ισραηλινος το ξανααλλαζει κ.ο.κ. Η σκηνη εχει μια καλη δοση αληθειας, στο σημερινο Ισραηλ η ελληνικη μουσικη ειναι αρκετα δημοφιλης, ισως επειδη τους αρεσουν τα ανατολιτικα αλλα δεν ακουν αραβικα για εθνικιστικους λογους.
Αυτο που δεν θυμομουν ομως, ειναι οτι ειχε γινει τρομοκρατικη επιθεση σε αεροπλανο στην Αθηνα! Εχουμε και μεις τα δικα μας θυματα λοιπον απο τους Παλαιστινιους.

Δευτερον, γενικοτερα ξαναθυμηθηκα ποσο ειχε επηρεασει η διαμαχη την Ευρωπη. Οι περισσοτερες επιθεσεις γιναν στην Ευρωπη, οι τρομοκρατες εμεναν στην Ευρωπη και πολλοι εκτελεστηκαν στην Ευρωπη.

Τριτον και ασχετον: τα ευρωπαϊκα αυτοκινητα το 1973 ηταν πραγματικα ασχημα!

Οι σκεψεις: Οταν βγηκαμε απο την ταινια, οι φιλοι μου που ειναι αριστεριστες και αρκετα φιλο-Παλαιστινιοι, ειχαν μια περιεργη εκφραση στο προσωπο: Δεν νομιζεις οτι παραηταν αντι-ισραηλινη η ταινια? μου ειπε μια. Περιεργως, απο Ελληνες ακουσα το αντιθετο. Καλη ενδειξη του ποσο αντιισραηλινοι ειναι μερικοι Ελληνες...
Η δικη μου γνωμη ειναι οτι η ταινια δειχνει αρκετα καλα τα προβληματα και των δυο πλευρων. Το Ισραηλ το 1970 ηταν μια χωρα που παλευε για την επιβιωση του. Ατομα σαν την Γκολντα Μεϊρ δεν ηταν παλαβοι φανατικοι, ηταν πατριωτες ηγετες μιας χωρας περικυκλωμενης απο 200 εκατομμυρια ορκισμενους εχθρους. Και αυτοι οι εχθροι, ηταν τοσο φανατισμενοι που δεν ηθελαν τιποτα αλλο απο την πληρη εξαφανιση του Ισραηλινου κρατους. Ειδικα οι Παλαιστινιοι φαινεται να ηταν απλα πιονια στα χερια των αραβικων κρατων, που τους αφηναν ηθελημενα εξαθλιωμενους σε προσφυγικα στρατοπεδα για να φανατιζονται.
Η ισως δικαιολογημενη βια ομως που χρησιμοποιησε το Ισραηλ για να επιβιωσει, σιγα σιγα εγινε εθιστικη. Η ταινια φαινεται να υπονοει οτι αν το Ισραηλ ηταν πιο προσεκτικο με την χρηση βιας, οι Παλαιστινιοι θα ηταν λιγοτερο ακραιοι. Στην θεση του Μαυρου Σεπτεμβρη (η οργανωση-παρακλαδι της Φαταχ του Αραφατ) που ηταν υπευθυνος για το Μοναχο, ξεπηδησαν πολυ χειροτεροι τρομοκρατες. Μαλιστα ο Σπηλμπεργκ στην τελευταια σκηνη φαινεται να υπονοει οτι η Ισραηλινη βια οδηγησε εμμεσα στην επιθεση της 11.9.

Δεν συμφωνω με αυτο. Νομιζω οι Παλαιστινιοι γινοντουσαν ολο και πιο ακραιοι, προωθουμενοι απο τις δικες τους ηγεσιες και στηριγμενοι στην διαπιστωση οτι η τρομοκρατια εμενε ουσιαστικα ατιμωρητη! Καποιοι καναν μια επιθεση, μπαιναν φυλακη, καποιοι φιλοι τους καναν μια επιθεση με αιτημα την απελευθερωση τους, τους ελευθερωναν κτλ Και βεβαια η συνεχιζομενη ελλειψη δημοκρατιας στην περιοχη, η οικονομικη στασιμοτητα σε σχεση με την Δυση που τρεχει, η μεγαλη ανεργια, συμβαλλουν στο αισθημα ταπεινωσης των νεων Αραβων.

Αυτο ομως που ειναι μαλλον αληθεια ειναι οτι ολοι πρεπει να παρουν διδαγματα απο τα λαθη των Αραβων την εποχη που ειχαν το πανω χερι. Γιατι σημερα το Ισραηλ ειναι ο δυνατος παιχτης, το Ισραηλ εχει περασει απο αμυνομενο σε επιτιθεμενο, το Ισραηλ κραταει το κλειδι για την ειρηνευση στην περιοχη και το Ισραηλ φαινεται να εχει ξεχασει πως αισθανονται οι αδυναμοι...