Κυριακή, Μαρτίου 05, 2006

Μωχαμεντ Παρασκευαϊδης - ορθοδοξος Ταλιμπαν?

Αν κοιταξετε το βιογραφικο του Χριστοδουλου, στην σελιδα της εκκλησιας* θα βρειτε οτι εχει παραθεσει μερικες φωτογραφιες με "γνωστα προσωπα". Αν ισχυει η παροιμια δειξε μου τον φιλο σου να σου πω ποιος εισαι, σκουρα τα πραγματα για τους χριστιανους στην Ελλαδα.

Σαν καλυτερη φωτογραφια προσωπικα ψηφιζω αυτην
Χριστοδουλος Χαταμι
Βρειτε τις διαφορες! (ποιος ειναι ποιος?)

Θα σας δωσω μια βοηθεια, ο ενας ειναι ο αρχηγος ενος απο τα χειροτερα θεοκρατικα κρατη στον κοσμο, ο αλλος θα ηθελε πολυ την θεση του και την δυναμη να κανει την χωρα του καπως ετσι...

Ισως πρεπει να διευκρινισω οτι δεν εχω καποιο προβλημα με τους χριστιανους. Ισα ισα βρισκω οτι για πολλους η ορθοδοξια μπορει να ειναι ενα αξιολογο πνευματικο στηριγμα. Γιαυτο και στηριζω την εκκλησια (οποιαδηποτε εκκλησια), οσο δεν προσπαθει να ανακατευεται με τα ατομικα μου δικαιωματα και ελευθεριες. Αλλα δυστυχως αυτος ο ανθρωπος δεν προσπαθει να γινει πνευματικος ηγετης, προσπαθει να μας επιβαλλει τον σκοταδισμο του...

* θα μου πειτε τι δουλεια εχω σε αυτην την σελιδα? Πηγα για να τους στειλω ενα μεηλ ειδοποιησης περι του anatheorisi.org. Και ναι ειναι απο τις χειροτερες σελιδες μεγαλου οργανισμου που εχω δει...

ΥΓ η σημειολογια των φωτογραφιων ειναι καταπληκτικη. Προσεξτε οτι απουσιαζουν παντελως προσωπικοτητες απο τα πιο ανεκτικα δογματα του χριστιανισμου και των αλλων θρησκειων... Να μην μιλησω για τα κειμενα στην κατηγορια ελληνισμος... Δεν τους εχουν πει στην Αρχιεπισκοπη οτι το μηνυμα του Χριστου ειναι πανανθρωπινο? Δεν εχουν καταλαβει οτι εθνικισμος και χριστιανισμος ειναι ασυμβατες εννοιες?

11 σχόλια:

Roark είπε...

Εγω πάλι πιστεύω ότι δεν είναι τόσο ζήτημα προσώπων. Ο Χριστόδουλος δεν εκπροσωπεί τον δικό του σκοτδισμό. Εκπροσωπεί και μεταφέρει τον σκοταδισμό της θρησκείας του. Η ατίδραση εναντίον της θρησκείας δεν είναι είναι ζήτημα καλών ή κακών παπάδων. Είναι ζήτημα της εξαφάνισης της εξουσίας της κάθε Εκκλησίας.

pinky and the brain είπε...

αν τα δει αυτά η ελένη λουκά...
:)

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

Τείνω να συμφωνήσω με τον Roark. Καλά θα ήταν μόνο ένα πρόσωπο που προσπαθούσε «να μας επιβαλλει τον σκοταδισμο του...». Αν ρίξεις όμως μια ματιά στα υπόλοιπα πρόσωπα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας και των διανοούμενων που τη στηρίζουν, καθώς και την μέχρι τώρα ιστορικής της διαδρομή, θα δεις ότι μάλλον το πρόβλημα είναι γενικότερο. Και αυτό είναι θεωρώ φυσικό, μιας και το ζήτημα δεν είναι μόνο τα πρόσωπα (έχουν και αυτά το ρόλο τους, δεν αντιλέγω) αλλά και το τι αντιπροσωπεύουν.
Όταν αρνείσαι τον ορθολογισμό, το σκεπτικισμό και κάθε είδους επιστημονική θεώρηση του κόσμου για χάρη μιας άκριτης πίστης σε ‘ιερά βιβλία’ και ‘παραδόσεις’, τότε αυτό που βρίσκεις δεν είναι απλά ένα «αξιολογο πνευματικο στηριγμα» αλλά ανοίγεις διάπλατα τις πόρτες σε κάθε είδους σκοταδισμούς και μισαλλοδοξίες. Και για όσα ακολουθούν φέρεις κι εσύ το μερίδιο της ευθύνης σου.

Kensai είπε...

Κι εγώ με τη σειρά μου θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. :)

Όμως το σχόλιο του jim_hellas με προβληματίζει... Δεν έχω ποτέ σκεφτεί αν είναι όντως έτσι τα πράγματα. Ας μην ξεχνάμε πως οι βάσεις του δικού μας δόγματος υπάρχουν ήδη από τις εποχές της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όπου το φαινόμενου του «καισαροπαπισμού» ήταν αρκετά έντονο. Τότε ο διαχωρισμός δεν ήταν τόσο εθνικός όσο θρησκευτικός.

Ίσως είναι απομεινάρι εκείνων των καιρών, άσχετο αν οι εξουσίες (πολιτική/εθνική και θρησκευτική) έχουν διαχωρισθεί στα χαρτιά...

Andrew είπε...

"Religion is an insult to human dignity. Without it, you'd have good people doing good things, and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, it takes religion."

Ο Αρχιεπίσκοπος δεν κάνει κάτι άλλο από το να είναι ηγέτης της Εκκλησίας και του σκοταδισμού του οποίου επιβάλλει αυτή. Ο οποίος σκοταδισμός επιβάλλει να "διαβάζει" κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, να δηλώνει ότι πηγαίνομεν προς Ισραήλ και να δίνει η Εκκλησία περισσότερα για τη διαφήμιση της απ'ότι για φιλανθρωπικές ενέργειες.

Σαν πολιτεία δεν πρέπει να ασχολούμαστε με το τι κάνει η Εκκλησία ή η κάθε Εκκλησία, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον οίκο του. Δεν είναι όμως τυχαίο ότι όλες οι χώρες που αναπτύχθηκαν είναι αυτές που άφησαν τα του Θεού στον Θεό και τα του Καίσαρος στον Καίσαρα.

libertarian είπε...

Ο τύπος με το μούσι του Μαρξ είναι ο Χριστόδουλος. Τι κερδίζω; :-)

S G είπε...

λιμπερταριαν πλακα πλακα ειναι ιδιοι!

ΥΓ αχ πανο, σου συγχωρουμε το ατοπημα λογω μεγαλου κολληματος με το θεμα :-)

S G είπε...

α και για να μιλησουμε και λιγο σοβαρα

επι ρωμαϊκης αυτοκρατοριας ισως υπηρχε αναμιξη εκκλησιας-κρατους, δεν μιλαω για αυτο τοσο. Εγω λεω οτι δεν υπηρχε ταυτιση εκκλησιας-εθνους. Ο χριστιανισμος ειναι κατεξοχην διεθνιστικη θρησκεια...

Τωρα για τον ροαρκ και τον Γιωργο, νταξει καταλαβαινω που το πατε. Αλλα υπαρχουν καλοι και κακοι θρησκευτικοι ηγετες. Ας πουμε ο προηγουμενος παπας εφερνε λαους πιο κοντα, ειχε γνωμη που μετρουσε. Ή ο Αλβανιας Αναστασιος κανει επισης σημαντικη δουλεια. Αντι η ορθοδοξη Εκκλησια να ανοιχτει και να φερει το πνευματικο μηνυμα της (οποιο ειναι τελοσπαντων, δεν με αφορα) σε νεο κοσμο, περιχαρακωνεται σε μια εθνικη/εθνικιστικη ταυτοτητα και επηρεαζει και την χωρα πολιτικα. Δεν νομιζω οτι ειναι απαραιτητα κακο για μια χωρα να εχει θρησκους πολιτες (κοιταξτε πχ τις ΗΠΑ) οσο αυτοι δεν βαζουν το θρησκευτικο στοιχειο στα πολιτικα θεματα (και δεν μιλανε για αρλουμπες στυλ Ευφυους Σχεδιασμου :-) ).

Kensai είπε...

επι ρωμαϊκης αυτοκρατοριας ισως υπηρχε αναμιξη εκκλησιας-κρατους, δεν μιλαω για αυτο τοσο. Εγω λεω οτι δεν υπηρχε ταυτιση εκκλησιας-εθνους. Ο χριστιανισμος ειναι κατεξοχην διεθνιστικη θρησκεια...

Μα αυτό δεν έχουν καταλάβει οι σημερινοί εθνικιστές. Ότι άλλες οι εποχές της αυτοκρατορίας που ζούσαν χίλια-δυο εθνικότητες μέσα στην επικράτειά της και είχαν μόνο κοινό στοιχείο τον χριστιανισμό, και άλλο η σημερινή κατάσταση που το κοινό μας στοιχείο είναι το έθνος και εξασκούμε ότι θρησκεία θέλουμε.

Ο αχταρμάς γίνεται στην προσπάθειά ορισμένων ακραίων πατριδοκάπηλων να συγκεράσουν τα δυο παραπάνω...

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν ιερείς με ουσιαστικά προοδευτικές απόψεις αλλά μην περιμένετε να τους δείτε ψηλά στην ιεραρχία. Η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία είχε ανέκαθεν μεγάλη απήχηση στο λαό εν συγκρίσει πάντα με άλλα δυτικά κράτη. Ο Χριστόδουλος (σε σχέση με τους προκατόχους του) έφερε την επικοινωνιακή πολιτική και στο παπαδαριό. Μας πρωτοπαρουσιάστηκε με το ένδυμα του μοντέρνου ιερέα (ανέκδοτα, σας πάω, με πάτε , πού πάμε τελικά;) μόνο και μόνο για να κερδίσει την προβολή -δεν έχω ξαναδεί ιερέα να προβάλλεται τόσο από τα media- ώστε να αυξήσει την επιρροή του.
Το αληθινό του πρόσωπο το έδειξε στο ζήτημα των ταυτοτήτων. Ήταν μια πρώτη δημοσκόπηση για το πόσους πήρε με το μέρος του.
Προσέξετε τις διαφορές. Ο προκάτοχος του Χριστόδουλου αν και θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει και το ένδοξο παρελθόν του σαν αντάρτης ουδέποτε ήταν πρωταγωνιστής σε σατυρικά νούμερα σε επιθεωρήσεις, σπάνια έπαιρνε το λόγο ,ελάχιστα δημοφιλής.
Ο Χριστόδουλος αντίθετα, λίγο λίγο προσπαθεί να πραγαμτοποιήσει το μεγάλο του όνειρο ,δηλαδή να κάνει την Ελλάδα τη Σαουδική Αραβία της Ευρώπης (όχι ως προς τους μισθούς δυστυχώς) και να είναι αυτός Πατριάρχης.
Όλες αυτές οι προπαγανδιστικές απόπειρες κάνουν την ανάγκη για διαχωρισμό κράτους εκκλησίας ακόμη πιο επείγουσα.

Optimist είπε...

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία είναι οπισθοδρομική, εκφράζει “κολλημένες” αντιλήψεις και είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Όμως είναι πράγματι έτσι τα πράγματα ή μήπως η Εκκλησία αποτελεί θεμέλιο για μια άριστη κοινωνία ?

Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα με απλά και σαφή επιχειρήματα.

Κατ’ αρχήν ας κάνουμε μια εισαγωγή.
Ιδρυτής της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας είναι ο Ιησούς Χριστός. Απλά και μόνο ένα βλέμμα να ρίξουμε στην ιστορία θα αντιληφθούμε αμέσως ότι η εμφάνιση και διάδοση του Χριστιανισμού αποτελεί γεγονός σημαντικότατο και καταπληκτικό το οποίο ζητεί εξήγηση. Είναι δυνατόν ένας χωρικός που ξεκίνησε από αφανή κωμόπολη (τη Ναζαρέτ), ο οποίος σταυρώθηκε από τους συμπολίτες του ως εγκληματίας, να λατρεύεται σήμερα ως Θεός και να αριθμεί στους οπαδούς του τους περισσότερους πολιτισμένους λαούς ? Είναι δυνατόν να επικρατεί μια τέτοια θρησκεία η οποία κηρύχθηκε από αγράμματους και ψαράδες ? Ας φαντασθούμε σήμερα ομάδα αγράμματων ανθρώπων να κηρύττει με πλήρη πτωχεία λόγου ότι ο διδάσκαλός τους, τον οποίο εμείς αγνοούμε πλήρως, καταδικάστηκε από τους συμπολίτες του και αφού πέθανε στη συνέχεια αναστήθηκε νικώντας το θάνατο και αποδεικνύοντας ότι είναι Θεός. Δεν θα τους πετάγαμε γιαούρτια ? Επίσης αυτή η ομάδα δεν είχε ούτε υψηλές κοινωνικές γνωριμίες, ούτε χρήματα, ούτε και χρησιμοποίησε βία για να επιβληθεί. Μάλιστα δέχθηκε φοβερή βία ιδιαίτερα τους 3 πρώτους αιώνες μ.Χ. με αποτέλεσμα να μαρτυρήσουν περίπου 13.000.000 άνθρωποι. Επιπρόσθετα αυτή η θρησκεία, εκτός πολλών άλλων εμποδίων, έρχεται να αντιπαραχθεί και στις θρησκείες των Ελλήνων και των Ρωμαίων οι οποίες ανταποκρίνονταν στα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου (Κάποια άλλη στιγμή ίσως αναφερθούμε σε τι κατάσταση βρήκε ο Χριστιανισμός τον τότε κόσμο (επιγραμματικά ανθρωποθυσίες, γυναίκα αντικείμενο και σκεύος ηδονής, φρικιαστικά θεάματα (μονομαχίες κλπ.), δούλοι κλπ.) και που τον οδήγησε.). Πολλοί εκ των θεών ήταν προσωποποιήσεις των ανθρωπίνων παθών (Αφροδίτη, Βάκχος, Διόνυσος κλπ.). Στις εορτές εκείνων των θρησκειών ικανοποιούνταν όλα τα ένστικτα των ανθρώπων και ξαφνικά έρχεται ο Χριστιανισμός και μιλάει για αρετή, πραότητα, αγνότητα, ταπείνωση, αυταπάρνηση, ανεξικακία, αγάπη προς τους εχθρούς κλπ. Ήταν δυνατόν λοιπόν να επικρατήσει μια τέτοια θρησκεία με όλα αυτά τα εμπόδια ? Αν εξετάσουμε τον Μωαμεθανισμό θα δούμε ότι ο Μωάμεθ προσπάθησε 13 χρόνια να προσελκύσει οπαδούς χρησιμοποιώντας το λόγο, αλλά οι κόποι του ήταν μάταιοι. Έτσι αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τη βία και κατόπιν αυτής της αλλαγής, η θρησκεία του διαδόθηκε ταχέως. Επιπλέον ο Μωαμεθανισμός χρησιμοποιεί και τα σωματικά ένστικτα, όπως για παράδειγμα προβλέπει την πολυγαμία (μόνο για τους άντρες). Ως προς τις αποδείξεις που χρησιμοποίησε η κάθε θρησκεία θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Μωαμεθανισμός δεν επικαλείται θαύματα, ενώ ο Χριστιανισμός στηρίχθηκε σε θαύματα (η γέννηση εκ Παρθένου, η ανάσταση εκ νεκρών, θεραπείες κλπ.). Οι πρώτοι κήρυκες του Χριστιανισμού υπήρξαν και μάρτυρες των θαυμασίων αυτών γεγονότων. Θα μπορούσε βεβαίως κάποιος να πεί ότι ο Μωαμεθανισμός παρουσιάζει παράδειγμα θρησκείας η οποία διαδόθηκε χωρίς να επικαλείται θαύματα, όπως συνέβει και με το Βουδδισμό. Αλλά το γεγονός αυτό δείχνει ότι θρησκεία που βασίζεται σε θαύματα (όπως ο Χριστιανισμός) δεν θα ήταν δυνατόν να επικρατήσει και να διαδοθεί εάν τα θαύματα αυτά δεν ήταν εξ’ ολοκλήρου αληθινά.
Λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπ’ όψιν θα μπορούσαμε να πούμε ότι είτε ο κόσμος εκείνη την εποχή τρελάθηκε (μαζική παράκρουση) και δέχθηκε το Χριστιανισμό και έφτασε στο σημείο να θυσιάζεται για το Χριστό, είτε ότι πράγματι αυτά που αναφέρονται στα Ευαγγέλια είναι αληθινά. Στη δεύτερη περίπτωση αναγνωρίζουμε ότι ο Χριστός είναι Θεός και κατά συνέπεια η διάδοση του Χριστιανισμού ήταν φυσικό αποτέλεσμα της πρόνοιας του Θεού.

Ας αφήσουμε όμως τον τρόπο διάδοσης και ας έρθουμε στην ουσία του Χριστιανισμού. Ο Χριστιανισμός λέει βλακείες, ιστορίες και παραμύθια για τους γέρους, παλαβομάρες για φευγάτους, ανοησίες μιας άλλης εποχής ? Ή μήπως λέει πράγματα που όλοι θα θέλαμε να ισχύουν και κατά συνέπεια εκφράζουν τις πιο πολιτισμένες και πιο εξελιγμένες κοινωνίες που θα μπορούσαμε να έχουμε ? Μήπως ο Χριστιανισμός δεν είναι αναχρονιστικός αλλά η τελευταία λέξη της μόδας, μίας μόδας που δεν παύει ποτέ να είναι στο προσκήνιο ?

Τι λέει ο Χριστιανισμός στα βασικά του σημεία ?
1) Ου Φονεύσεις: Να μη σκοτώνεις. Το ερώτημα είναι: θέλει κανείς σήμερα να σκοτώνει ο ένας άνθρωπος τον άλλο ? Απάντηση: Νομίζω ελάχιστοι πιστεύουν κάτι τέτοιο.
2) Ου Κλέψεις: Να μην κλέβεις. Το ερώτημα είναι: μας αρέσει να κλέβουμε και να μας κλέβουν ? Ίδια απάντηση.
3) Ου Ψευδομαρτηρήσεις: Να μη λές ψέμματα. Το ερώτημα είναι: μας αρέσει να μας κοροϊδεύουν, άλλα να λένε και άλλα να κάνουν, να μην μπορούμε να εμπιστευόμαστε ? Ίδια απάντηση.
4) Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου: Να τιμάς και να αγαπάς τους γονείς σου. Το ερώτημα είναι: μας αρέσει τα παιδιά μας να μη μας υπολογίζουν, να μας βρίζουν, να μας χτυπούν και να μας εκμεταλλεύονται ? Ίδια απάντηση.
5) Ου μοιχεύσεις: Να μην διαπράττεις μοιχεία. Το ερώτημα είναι: μας αρέσει ο σύζυγος μας να μας απατάει διατηρώντας σχέση με άλλο πρόσωπο ? Ίδια απάντηση.
Απαγορεύει επίσης και την πορνεία, δηλαδή δεν επιτρέπει να έχει κάποιος σεξουαλικές σχέσεις εκτός γάμου (προγαμιαίες σχέσεις). Αυτό το θέμα χωράει μεγάλη συζήτηση και έχουμε αναφερθεί σχετικά σε άλλο άρθρο του blog μας. Πάντως και εδώ δεν κάνει λάθος το Ευαγγέλιο, άσχετα που πολλοί άνθρωποι δεν προσπαθούν να το τηρούν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι επειδή κάτι γίνεται από πολλούς είναι σωστό και καλό. Για παράδειγμα αρκετοί άνθρωποι καπνίζουν παρά το γεγονός ότι το κάπνισμα έχει πάρα πολλές βλαβερές συνέπειες. Έτσι και η πορνεία έχει πολλές βλαβερές συνέπειες όπως αναφέρουμε σε άλλο άρθρο, οι οποίες συνοδεύουν την απόλαυση που διαρκεί λίγη ώρα.

Φυσικά για όλα τα παραπάνω δεν υποχρεώνει κανέναν ο Χριστιανισμός. Όποιος θέλει τα τηρεί και όποιος θέλει τα ακολουθεί. Ένα κατώτερης ποιότητας κάπως αντίστοιχο παράδειγμα είναι και οι ιατρικές συμβουλές: όποιος θέλει τις τηρεί, εκείνοι όμως που δεν τις τηρούν συνήθως βάζουν τους εαυτούς τους σε μεγάλο κίνδυνο.

Μετά από τα παραπάνω τίθεται το ερώτημα: τελικά ο Χριστιανισμός είναι αναχρονιστικός και εκτός εποχής ? Απάντηση: Δεν μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο τη στιγμή που οι περισσότεροι από εμάς συμφωνούμε με τις αρχές του και τη διδασκαλία του. Συμφωνούμε επίσης ότι περιγράφει μια τέλεια κοινωνία που οι περισσότεροι θα θέλαμε. Η τέλεια κοινωνία λοιπόν δεν μπορεί να είναι αναχρονιστική ιδέα αλλά πάντοτε επίκαιρη. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι αυτά που ζητάει ο Χριστιανισμός είναι αδύνατα για τον άνθρωπο και άρα εξωπραγματικά. Κι όμως δεν είναι καθόλου αδύνατα για τον άνθρωπο. Κάθε πράγμα θέλει την προσπάθειά του και εμείς δεν προσπαθούμε αρκετά, παρά μόνο όταν το επιβάλλουν οι συνθήκες. Για παράδειγμα κάποιος κάνει αυστηρή νηστεία και καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια όταν του πει ο γιατρός ότι κινδυνεύει η ζωή του, ενώ μέχρι τότε μπορεί να έτρωγε και να έπινε χωρίς μέτρο. Αν λοιπόν προσπαθήσουμε θα μπορέσουμε σιγά σιγά να εφαρμόσουμε όλη τη διδασκαλία του Χριστιανισμού. Άλλωστε η άφθαρτη ψυχή είναι απείρως σημαντικότερη από το φθαρτό σώμα και αξίζει πολύ περισσότερη προσπάθεια. Σε επόμενο άρθρο στο blog μας, θα αναφέρουμε και την βασική “μεθοδολογία” εφαρμογής της διδασκαλίας του Χριστού (επιγραμματικά μετάνοια, εξομολόγηση, θεία κοινωνία).
Φυσικά σας περιμένουμε και στο blog μας (kdal75.blogspot.com) να κάνετε τα σχόλιά σας επί του συγκεκριμένου και επί άλλων θεμάτων. Όλες οι απόψεις καλοδεχούμενες. Απλά όποιος επιθυμεί απάντηση να αφήσει και τη διεύθυνση του blog του ή άλλη πληροφορία επικοινωνίας.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock