Απεργούν οι κηφήνες της κυψέλης

Οι κηφήνες σήμερα προχωρούν σε 24ωρη απεργία, γιατί η δουλειά τους είναι υπερβολικά κουραστική και απαιτούν μεγαλύτερες αυξήσεις. Αναμένεται να προκαλέσουν συνωστισμό, με αποτέλεσμα πολλές εργάτριες να ταλαιπωρηθούν στο κέντρο να κάνουν τις δουλειές τους. Οι κηφήνες της αριστερής πλευράς της κυψέλης θα συγκεντρωθούν 1 ώρα νωρίτερα γιατί δεν είναι πουλημένοι σαν τους υπόλοιπους κηφήνες της κυψέλης.

Προσωπικά εγώ βρίσκομαι στην εργασία μου (όπως όλοι σχεδόν) ευτυχώς δεν μένω Αθήνα πλέον για να έχω το πρόβλημα της ταλαιπωρίας που θα δημιουργηθεί. Γιατί όμως γίνεται η απεργία; Τι αποτέλεσμα θα έχει; Μια 24ωρη απεργία, είναι συμβολικής αξίας και μηδενικού αποτελέσματος. Αφού η πολιτική έχει ήδη αποφασιστεί και είναι μηδενικών αυξήσεων (πρακτικά) με τη συρρίκνωση του εισοδήματος των εργαζομένων. Οταν πριν 2 χρόνια στις εκλογές δεν ζητάς σαν εργαζόμενος να τεθεί ένα πλάνο εναρμόνισης του εισοδήματος και του βιοτικού επιπέδου σύμφωνα με τον μέσο όρο της ΕΕ και να απαιτείς την χάραξη σοβαρής κοινωνικής πολιτικής αντί του panem et circences του οποίου παρέχουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, γιατί αλλάζεις γνώμη τώρα; Διότι πιο σοβαρός σαν πολιτικός λόγος είναι αυτός ενός μικρού κόμματος που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και ζητάει πλάνα εναρμόνισης, παρά των μεγάλων κομμάτων τα οποία ζητούν περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας.

Ενα κράτος, όσο φιλελεύθερο και να θέλει να λέγεται πρέπει να έχει προστασία για τον αδύνατο. Οταν αδύνατοι είναι πραγματικά λίγοι και δηλώνουν όλοι τότε το κράτος πρέπει να δείχνει ότι έχει αντίληψη. Στη σημερινή κατάσταση αδύνατοι είναι τα θύματα της μαύρης εργασίας και οι εργάτες χαμηλών προσόντων. Οταν δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος και η μαύρη εργασία είναι θεσμός, δεν υπάρχει κάτι το οποίο μπορεί να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή. Αλλά όταν τα ίδια τα συνδικάτα, τα οποία υποτίθεται ό,τι υπάρχουν για να προστατεύουν τον εργαζόμενο δεν ασχολούνται με το θέμα πρέπει κάποιος άλλος να ασχοληθεί. Αυτός ο άλλος δεν είναι παρά ο ίδιος ο εργαζόμενος, ο οποίος όμως το μόνο που κάνει είναι να διατηρεί την υπάρχουσα κατάσταση, δείχνοντας σαφώς ότι την αποδέχεται.

Οι εργάτες χαμηλών προσόντων, σαφώς έχουν και ένα μισθό ο οποίος καθορίζεται με βάση την προσφορά και την ζήτηση της αγοράς, αλλά υποχρέωση του κράτους είναι να τον διατηρεί σε ένα ελάχιστο ικανοποιητικό επίπεδο. Το οποίο επίπεδο σήμερα είναι επιεικώς γελοίο, αλλά αποτελεί σαφές επίτευγμα των συνδικάτων σε συνδυασμό με την διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων να αποτελεί μια ικανοποιητική (αν όχι επιθυμητή) σχέση εργασίας. Οταν η ΓΣΕΕ ενδιαφέρεται μόνο να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα. 24ωρες απεργίες χωρίς άλλο σκοπό από την δημιουργία αρνητικού κλίματος για την κυβέρνηση.

Οι άνεργοι αποτελούν επίσης έναν αδύναμο στην κατάσταση εργασίας. Ενώ σε όλες τις Ευρωπαικές χώρες ο πολίτης (ακόμα και ο Ελληνας πολίτης ο οποίος θα εγκατασταθεί εκεί) με το τέλος των σπουδών του δικαιούται επίδομα ανεργίας, στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτή η πρόνοια του κράτους. Για να δικαιούται ο άνεργος επίδομα ανεργίας πρέπει να έχει εργαστεί (και ασφαλιστεί ας μην ξεχνάμε τη μαύρη εργασία) για τουλάχιστον ένα χρόνο. Ετσι προφανώς ο ικανός εργαζόμενος ο οποίος θα παραμείνει στην εργασία του δεν θα πάρει επίδομα ανεργίας ακόμα και την περίοδο την οποία το χρειάζεται. Ειδικά για τους άντρες εργαζόμενους το κράτος ενώ μεν τους απασχολεί για 1 χρόνο λόγω στρατιωτικής θητείας (εκτός από το ότι τους απομονώνει από την αγορά εργασίας) δεν τους θεωρεί ασφαλισμένους με αποτέλεσμα να μην δικαιούνται επίδομα ανεργίας.

Η νομοθεσία της εργασίας είναι επίσης υπερβολικά ανελαστική. Δεν υπάρχει από τις εταιρείες η δυνατότητα συνεχούς ωραρίου, το οποίο θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, η δυνατότητα πρόσληψης ατόμων με μειωμένο ωράριο όπως και η δυνατότητα απόλυσης εργαζομένου. Η απόλυση βέβαια είναι κάτι αρνητικό, αλλά όταν η επιχείρηση δεν έχει την δυνατότητα να απολύσει έναν εργαζόμενο (για όποιους λόγους αυτή επιθυμεί) είτε δεν θα τον προσλάβει ποτέ, είτε θα τον προσλάβει με σχέση μαύρης εργασίας, είτε θα δώσει το βάρος των εργασιών στους ήδη υπάρχοντες εργαζόμενους φορτώνοντας τους με υπερωρίες.

Ο ΣΕΒ πάντως βλέπει το λάθος δρόμο της ελαχιστοποίησης του κόστους εργασίας. Κίνα (ή έστω Βουλγαρία) με πολύ χαμηλό εργατικό κόστος δεν μπορούμε να γίνουμε, αλλά αυτό που μπορούμε να παρέχουμε είναι υψηλό επίπεδο εργασίας και υπηρεσιών. Το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα δεν μπορεί να γίνει το χαμηλότερο κόστος εργασίας πλέον, όπως ήταν στην Ευρώπη των 12, το οποίο δεν εκμεταλλεύτηκε η Ελλάδα. Οταν σε μια διαπραγμάτευση όμως έρχονται οι εργαζόμενοι και δεν ζητάνε τίποτα λογικό, τότε και οι παράλογες απαιτήσεις του ΣΕΒ ακούγονται λογικές. Διότι ενώ στο κοντινό μέλλον ο περιορισμός των μισθών αποτελεί κερδοφορία για τον εργοδότη, μεσοπρόθεσμα αυτό βγαίνει σε βάρος του.

Things left to themselves tend to go from bad to worse. Με την πολιτική που ακολουθείται η εργασία στην Ελλάδα σύντομα θα γίνει σαν τη γαλέρα με τους σκλάβους, αν δεν θες να τραβάς κουπί υπάρχουν και οι καρχαρίες. Βέβαια οι σκλάβοι είναι μη παραγωγικοί και πάντοτε μπορεί να κάνουν εξέγερση και να καταστρέψουν το πλοίο. Οσοι βέβαια καταλαβαίνουν την κατάσταση δεν θα μπουν στη διαδικασία γαλέρας ή καρχαριών, θα αφήσουν το πλοίο και θα φύγουν. Μήπως τελικά μας κυβερνάει το ΚΚΕ το οποίο επιθυμεί να γίνει η εξέγερση;

Y.Γ. Ηθελα να βάλω το άρθρο το πρωί, αλλά το Blogger αρνιόταν πεισματικά να με συνδέσει.