Κατά πόσον είναι δυνατόν η Ευρώπη να δημιουργήσει μια μηχανή αναζήτησης που θα μπορεί να ανταγωνιστεί την Google; Και ποιος θα πληρώσει γι' αυτό;
Η ιδέα ξεκίνησε από ποιον άλλον; Από τον γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ και βρήκε στήριξη τόσο στον πρώην όσο και στην νυν καγκελάριο της Γερμανίας. Στόχος είναι η δημιουργία μιας υπερσύγχρονης μηχανής αναζήτησης που ακούει στο όνομο Quaero ("Ψάχνω" στα λατινικά) και η οποία θα χρηματοδοτηθεί, κυρίως, από τη γαλλική κυβέρνηση μέσω της Agence de l' innovation industrielle (το site, οποία έκπληξις, είναι μόνο στα γαλλικά...) στην οποίαν δόθηκαν ήδη €2 δισ.
Οι τεχνολογικοί στόχοι της Quaero είναι ιδιαιτέρως υψηλοί, δεδομένου ότι φιλοδοξεί να δίνει τη δυνατότητα στον χρήστη να κάνει αναζητήσεις όχι μόνο μέσω keywords, αλλά και μέσω εικόνων και ήχων. Με άλλα λόγια, θα είναι μια έξυπνη multimedia μηχανή αναζήτησης. Όπως σημειώνει η Wikipedia:
According to an article in The Economist, Quaero will allow users to search using a "query image", not just a group of keywords. In a process known as "image mining", software that recognises shapes and colours will be used to look for and retrieve still images and video clips that contain images similar to the query image. (the software is supplied by LTU technologies). A technique called "keyword propagation" will be used so that when Quaero finds a descriptionless image which contains elements of or completely matches a properly labelled image, it will append the description from the labelled image to the unlabelled one. This will ensure faster searches and a definite enrichment of the web, also linguistically, as the primery interface and query terms will be in french and german. As France will be researching image-searching, Germany will be advancing voice clip and sound media searches, with the intention of transcribing their content to text, and translating it to other languages. And will also allow for "query sound clips" following the
paradigm of the "query image" mentioned above
Το κατά πόσον είναι εφικτό να πραγματοποιηθούν οι τεχνολογικοί στόχοι του public-private consortium που υποστηρίζει την Quaero είναι ένα θέμα. Πίσω, όμως, από την τεχνολογία υπάρχει και η πολιτική-ιδεολογική πτυχή. Τα λόγια του Σιράκ είναι ενδεικτικά:
We must take up the global challenge of the American giants Yahoo! and Google
Culture is not merchandise and cannot be left to blind market forces
We must staunchly defend the world's cultural diversity against the looming threat of uniformity
Με άλλα λόγια, η Google είναι παιδί της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, του αμερικανικού καπιταλισμού. Η Quaero θα είναι παιδί της κρατικής χρηματοδότησης και, ως γνωστόν, κρατική χρηματοδότηση = χρήματα των φορολογουμένων. Το όλο θέμα παραπέμπει σε πρακτικές δημιουργίας "national champions" που, συνήθως, πέρα από κοστοβόρες είναι και αναποτελεσματικές. Επιπλέον, ακόμη και αν η κρατική χρηματοδότηση του project δεν αντιβαίνει τους ευρωπαϊκούς νόμους περί επιδοτήσεων και ανταγωνισμού, το ενδεχόμενο το project να αποτύχει σημαίνει ότι θα έχουν χαθεί τεράστια χρηματικά ποσά προερχόμενα από τις τσέπες των φορολογουμένων.
Υπάρχουν, βέβαια, αντίστοιχα παραδείγματα ευρωπαϊκών projects που ευοδώθηκαν όπως είναι η Airbus, το GSM standard και το GPS Galileo. Θα μπορούσε, επίσης, κανείς να υποστηρίξει ότι εάν είναι κάτι να χρηματοδοτήσει η Ευρώπη αυτό πρέπει να είναι η IT. Σωστά, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα αντί να πάρει κι άλλα λεφτά από τους φορολογούμενους για την Quaero, να τα πάρει από το ήδη υπάρχον και ουκ ισχνό budget της αναποτελεσματικής, κοστοβόρας και εν τέλει παρωχημένης ΚΑΠ;
Αναδημοσίευση από το Bizwriter.
8 σχόλια:
αν επαιρναν λεφτα απο την ΚΑΠ μεχρι και την χρηματοδοτηση αυτης της παλαβης ιδεας θα δεχομουν!
αυτο που ο Σιρακ ακομα δεν εχει εξηγησει (πιθανοτατα γιατι ειναι απλα ανιδεος) ειναι πως θα επεμβαινουν οι ανθρωποι στον αλγοριθμο αναζητησης για να βγαζει πιο ψηλα "υψηλης κουλτουρας" σελιδες?? Θα ψαχνουν με το χερι καθε σελιδα να δουν αν τους κανει? Ή θα βαλουν αυτοματο δεικτη κουλτουρας μιας σελιδας? πχ αν η σελιδα εχει πολλες γαλλικες λεξεις ειναι υψηλης κουλτουρας? :-) ή ισως αν η σελιδα εχει πολλες λεξεις που καταληγουν σε -ισμος?
ΥΓ εχω μια θεωρια για τους Γαλλους πολιτικους. Την ψωνιζουν τοσο πολυ με την μεγαλοπρεπεια του Παρισιου που νομιζουν οτι ειναι Ναπολεοντες και μπορουν να αλλαξουν τον κοσμο...
Βασικά ούτε για αυτό θα δεχόμουν. Γιατί να πληρώσω για ένα εργαλείο που οι άλλοι μου το προσφέρουν δωρεάν; Για να ικανοποιήσω τα εθνικιστικά συμπλέγματα κάποιον κομπλεξικών;
Η γνώμη μου είναι πως η μια πραγματικά καλή μηχανή αναζήτησης δε γίνεται να έχει εθνικότητα. Πρέπει να είναι αντικειμενική και unbiased!
Ένα τυχόν EuroGoogle θ'αποτύχει όσο θ'αποτύχει ένα AmericanGoogle.
Έφριξα και γέλασα συγχρόνως όταν το πρωτοάκουσα, σε βαθμό που δεν βρήκα καν το κουράγιο να το σχολιάσω. Ο λόγος του Σιράκ (και όχι μόνο) αρχίζει να θυμίζει Σοβιετικούς "πολιτικούς". Για κάθε θέμα της υφηλίου έχουν μια στάνταρ κασέτα που τη βάζουν και παίζει, αλλάζοντας απλά τα ονόματα κάθε φορά.
Πάντως το εγχείρημα ξεκινάει πάνω σε πολύ καλές βάσεις. Έχει το πολύ εύκολο, εύηχο όνομα Quaero(!), προϊόν προφανώς πολιτικού συμβιβασμού για να μην θυμίζει καμία σύγχρονη γλώσσα. Σε λίγο μας βλέπω να μιλάμε Εσπεράντο με δαύτους!
Μια άλλη (ευρω-)πολιτικά ορθή ιδέα θα ήταν να ονομαστεί η μηχανή αναζήτησης... Euro, ή ακόμη καλύτερα, EURO/ΕΥΡΩ, με υποχρεωτική πληκτρολόγηση και των ελληνικών χαρακτήρων, ίσως δε και των κυριλλικών, ενόψει διεύρυνσης.
Από το Newspeak να περάσουμε στο Eurospeak...
Πέστα χρυσόστομε bizwriter… Αυτές οι εμπνεύσεις που δεν είναι τίποτε άλλο από ‘κόπυ πέιστ’ ή μέθοδοι ‘κάντο όπως ο μπέκαμ’ ανθρώπων χωρίς όραμα στη σημερινή ευρώπη αποκαλείται πολιτικό όραμα. Ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός είναι αλήθεια μια πολύ ιδιάζουσα περίπτωση.
Αλλά αυτά τα περί ‘κρατικού καπιταλισμού’, δημιουργίας εθνικών πρωταθλητών και ‘καπιταλισμού της περιοχής του Ρήνου’ είχα γράψει και στο ποστ εδώ (http://e-roosters.blogspot.com/2006/02/blog-post_114054592382426472.html) σε σημείο να καταλήξω ν’ βλέπω πολύ περίεργα πράγματα σαν αντεπιχειρήματα στο προφανές ότι η Ε.Ε. σιγά σιγά χάνει όλο και περισσότερες ευκαιρίες (παλιά το λέγανε: ‘αυτός που βλέπει τα τρένα να περνάν’) να γίνει πιο δυνατή και αποτελεσματική λόγω του παραδοσιακού προστατευτισμού και του γραφειοκρατικού εκτρώματος που έχει δημιουργηθεί με επίκεντρο το τρίγωνο των βερμούδων του σκληρού πυρήνα (‘στα άδυτα της μασονίας’ που θα έλεγε και ο μέγιστος Τράγκας).
Με άλλα λόγια το είχα ακούσει παλιότερα το εξής σα νοοτροπία των ευρωγραφειοκρατών:
“Την εξουσία στο χρηματοπιστωτικό τομέα πρέπει να την έχει μία κάστα εκλεκτών (enarques) και όχι κάτι χυδαία ανθρωπάκια με πολύχρωμες ζακέτες που ουρλιάζουν και κουνούν τα χέρια τους στο Λονδίνο και στο Σικάγο”.
Τέτοια είναι μέσες άκρες η νοοτροπία των ευρωγραφειοκρατών (με κέντρα βάρους γαλλία – γερμανία και τους δορυφόρους τους).
Και αυτός ο γραφειοκρατικός τρόπος σκέψης και πράξης οδήγησε τους σαφέστατα περισσότερο φιλελεύθερους σε νοοτροπία βρετανούς να μείνουν έξω απ’ το τρελοκομείο που λέγεται ΕΝΕ και € σαν κοινό νόμισμα. ‘Είναι δυνατό να εμπιστευτούμε το νόμισμα και τις συνεπαγόμενες κρίσιμες οικονομικές – πολιτικές αποφάσεις της χώρας μας σε γραφειοκράτες?’ είπαν οι σωστά σκεπτόμενοι βρετανοί.
Βέβαια εκείνοι μπορούσαν να το πουν. Εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τη βρετανία σαν οικονομία, σα νοοτροπία, σαν έχοντες ελεύθερη νοοτροπία και βούληση και δεν ήταν δυνατό να πούμε όχι. Και όχι μόνο από πλευράς ισχύος αλλά κυρίως γιατί:
Για τους αγγλοσάξωνες (σήμερα φαίνονται από όλο τον ξεκάθαρα σκεπτόμενο κόσμο σε παγκόσμιο επίπεδο – βλέπε την Ε.Ε. που σύρεται στους οργανισμούς εμπορίου για να μην επιδοτεί βλακώδεις επιδοτήσεις και δασμούς) οι ευρωπαϊκές πολιτικές μέχρι σήμερα φαίνονται προστατευτικές. Αντίθετα, σε εμάς (τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας) φαίνονται φιλελεύθερες (!!).
Είναι ανάλογα από ποια σκοπιά το βλέπει κανείς.. Και με δεδομένο ότι σαν αντανακλαστικά κοινωνίας είμαστε αρκετά χρόνια πίσω, η πλειοψηφία των πολιτών στη χώρα των στρουθοκαμήλων πιστεύει ότι η Ε.Ε. φέρνει ‘νεοφιλελεύθερα μέτρα’ που ‘καταργούν τα κεκτημένα’ (βλέπε κάστες βολεμένων και κλειστόμυαλων ανθρώπων) ενώ η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Η πραγματικότητα είναι ότι οι ίδιες οι πολιτικές της τελευταίας ταλαντεύονται άσχημα (αφού είναι παραδοσιακά προστατευόμενες και έχουν κακομάθει στα ζεστά και στα άνετα) στην τρικυμία της παγκοσμιοποιημένης αγοράς.
Αλλά αυτό (θα συμπεράνει) αν το δει κανείς globally. Αν το δει όμως από το ‘φωτιά οι τιμές στη λαχαναγορά’ τις άλλες μαλακίες που ακούμε στο μίζερο καβούκι αυτής της παράξενης γωνιάς του κόσμου θα λέει τις γνωστές παπαριές περί ‘επιδρομής του νεοφιλελευθερισμού’.
Και γίνονται μεγάλες πλάκες ασυνεννοησίας αφού αν αναφερθείς σε ευρωγραφειοκράτες κινδυνεύεις να συμπεράνει ο απέναντί σου ότι είσαι συμπαραταγμένος με τα αριστερά κόμματα (βλέπε κανέλλη, αλαβάνο και τις κορώνες που πετάνε) αφού αυτοί το έχουν κατοχυρώσει τον όρο ‘ευρωγραφειοκράτες’. Αν τον πεις – γράψεις (http://e-roosters.blogspot.com/2006/02/blog-post_114054592382426472.html), θα είσαι λοιπόν ένας απ’ τους μονολιθικούς και γραφικούς αριστερούς που υπάρχουν σε περίσσεια στην ελλάδα. Και σίγουρα αντιευρωπαϊστής.
Το όλο θέμα το έθεσε συνοπτικά και πετυχημένα και η pinky & the brain εδώ (http://bizwriter.wordpress.com/2006/03/16/eurogoogle/):
“ενώ το blue ocean strategy είναι να κάνεις develop uncontested market space that makes the competition irrelevant and thus creating and capturing new demand, η quaero προφανώς ακολουθεί το red ocean strategy όπου it’s trying to beat the competition by competing in an existing market space and trying to exploit existing demand. very very shortsighted. they’re not trying to expand the boundaries of an existing market; they’re just trying to compete head-on with giants. how french”
H Γαλλία στο μέλλον θα γίνει η ευρωπαϊκή χώρα με τις περισσότερες κοινωνικές εκρήξεις (καλά θα μου πείτε, αυτό το βλέπουμε και τώρα, και θα έχετε δίκιο). Διότι όλη αυτή η παράλογος τρόπος σκέψης, όλη αυτή η σπατάλη πόρων και δυναμικού οδηγεί σε αδιέξοδα. Και τότε θα κοιτάμε τα καμμένα αυτοκίνητα και θα μας φταίει ...ο νεοφιλελευθερισμός(το μόνο πράγμα η Γαλλία δε γνώρισε ποτέ)!
Άντε παιδιά και στα ΕυρωWindows με το καλό να πίνουμε και Euro-Cola και να βλέπουμε ταινίες του Euro-Hollywood............
Ούτε ένα σεντ από κανένα ταμείο για τέτοιες μαλακίες που παραπέμπουν σε ψυχροπολεμικές λογικές.
Το σίγουρο είναι ότι πέρα από τα προφανή οφέλη (θέσεις εργασίας, καλύτερες τεχνολογικές εφαρμογές για το χρήστη) αυτή η κίνηση προσβλέπει σε ξεπερασμένες λογικές του τύπου "ότι μπορούν οι Αμερικάνοι, ΄μπορούμε και εμείς".
Δε διαφωνώ με το να υπάρχει ανταγωνισμός αλλά όχι και σε μηχανές αναζήτησης........
Είναι σαν να βάζεις ταμπέλες στο επιστημονικό έργο των προγραμματιστών όπως γινόταν επί ψυχρού πολέμου. Αν το Google ήταν βελγικό θα το σνόμπαραν οι Αμερικάνοι νομίζεις; Δηλαδή αν ξεκινούσε μια ανάλογη προσπάθεια από μία ιαπωνική εταιρεία και έφτιαχνε μία ακόμη καλύτερη μηχανή αναζήτησης; Θα έπρεπε να την μποϋκοτάρουμε ; Η τεχνολογία δεν μπορεί να πάει μπροστά με τέτοιες πρακτικές. Αν θέλει η Ε.Ε. ας ενισχύσει την εν λόγω έρευνα ,όχι όμως και να το κάνουμε κόντρα ΕΕ-ΗΠΑ.
Όσο για το τι έγινε στην Κίνα, είναι κάποιες παραχωρήσεις που κάνει η εταιρεία για να μη χάσει την κινεζική αγορά. Ο κόσμος δεν είναι τέλειος ,δυστυχώς.
Δημοσίευση σχολίου