e-rooster blog: Τα δίκια της αγροτιάς....

Σάββατο, Ιανουαρίου 15, 2005

Τα δίκια της αγροτιάς....

Από φέτος αλλάζει η Common Agricultural Policy (CAP) όπως ακριβώς είχε συμφωνηθεί το 2003. Οι επιδοτήσεις αποσυνδέονται πλέον από την ποσότητα παραγωγής και συνδέονται με την ποιότητα των προϊόντων και με άλλες υποχρεώσεις όπως οι συνθήκες διαβίωσης των ζώων, την προστασία του περιβάλλοντος και τη διαχείριση των αγροτικών περιοχών.

Έως τώρα η παραγωγή ήταν αποκομμένη από την Αγορά, δηλαδή οι αγρότες παρήγαγαν όσο πιο πολύ μπορούσαν -εφόσον αυτό σήμαινε περισσότερα χρήματα για αυτούς από την τσέπη των φορολογούμενων- ανεξάρτητα από την ποσότητα που ζητούσε η Κοινωνία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την υπερπαραγωγή και κατά συνέπεια μεγάλες ποσότητες έμεναν αδιάθετες. Στην ουσία δηλαδή τους πλήρωναν extra χρήματα από ένα σημείο και μετά για να παράγουν άχρηστα αγαθά, προϊόντα που δεν είχαν καμία χρηστική αξία. Άλλο είναι το να βοηθάς κάποιον που έχει ανάγκη, δεν έχει να φάει κτλ και άλλο να πληρώνεις -και μάλιστα πολύ καλά- κάποιον απλά για να κάνει μια τρύπα στο νερό. Είναι σαν να τους πληρώνουμε για να σκάβουν τρύπες και μετά να τις σκεπάζουν. Τι αξία έχει αυτό για την κοινωνία; Καμία, όπως και τα παραπάνω προϊόντα που παράγουν επίτηδες για να πάρουν τις επιδοτήσεις.

3 σχόλια:

libertarian είπε...: Ένα πολύ ενδιαφέρων link όπου αποκαλύπτει γιατί κάποια άτομα θα έκλειναν με πάθος και τσαμπουκα τους δρόμους στους άλλους συμποπολίτες τους. Εδώ ο καλός αέρας...; 16/1/05 18:49
Roark είπε...: Μια από τις μεγαλύτερες πλάνες της κοινής γνώμης στη Ευρώπη είναι ότι πρέπει να διατηρούμε τις αγροτικές επιδοτήσεις και την (εγκληματική) πολιτική προστατευτισμού στα αγροτικά προϊόντα. Το ότι η κατάργηση των επιδοτήσεων θα διαλύσει τους αγροτικούς πληθυσμούς είναι ένας μύθος. Αυτό που θα κάνει είναι θα ασκήσει μια ισχυρή πίεση να εξελιγχθούνε, να προσαρμοστούνε στις νέες συνθήκες, να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, να βελτιώσουν την ποιότητα και τις μεθόδους της παραγωγής τους.

Οι επιδοτήσεις το μόνο που κάνουν είναι να επιβραβεύουν την χαμηλή παραγωγικότητα και την μέτρια ποιότητα. Η κατάργησή τους θα αναγκάσει τους παραγωγούς να στραφούν στην δημιουργικοτητα, τη φαντασία, την επινοητικότητα, το ρίσκο και όλα εκείνα τα στοιχεία που οδηγούν στην καινοτομία και την βελτίωση.

Η ανταγωνιστηκότητα της ελληνικής οικονομίας καταποντίζεται περισσότερο κάθε χρόνο και είναι πλέον παράλογο να πετιούνται χρήματα σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Παραπονιόμαστε για χρήματα που επενδύσαμε σε υποδομές για tην Ολυμπιάδα, και κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα τρις δρχ που σπαταλούνται για να διατηρούμε αντιπαραγωγικό ένα τεράστιο τομέα της οικονομίας μας!

Οι κάθε λογής Μποβέ και Πατάκηδες δεν μπορούν να κρατούν τις ευρωπαικές οικονομίες ομήρους της δικής τους αντιπαραγωγικής ανικανότητας. Λύσεις υπάρχουν και το παράδειγμα της κτηνοτροφίας στη Νέα Ζηλανδία είναι ενδεικτικό. Αλλά φυσικά, ξέχασα! Ο νεοφιλελευθερισμός ....απειλεί το μέλλον!

Μαθήματα από τη Νέα Ζηλανδία
H ανταγωνιστικότητα των ελληνικών αγροτικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές βρίσκεται σήμερα σε δεινή θέση
Γ. K. ΜΠΗΤΡΟΣ
Στο σημερινό μάθημα αναφορικά με τις επιτυχημένες μεταρρυθμίσεις που έγιναν στη Νέα Ζηλανδία κυρίως κατά τη δεκαετία του 1980 θα αναφερθώ στην πλέον επαναστατική πολιτική που εισήγαγαν, η οποία δεν είναι άλλη από την κατάργηση όλων των κρατικών επιδοτήσεων προς τους επί μέρους τομείς της οικονομίας. Μάλιστα, επειδή στη χώρα μας και στην Ευρωπαϊκή Ενωση γενικότερα η κατάργηση των επιδοτήσεων στον κατ' εξοχήν υποστηριζόμενο κλάδο της γεωργίας θεωρείται αδιανόητη, αξίζει να στραφούμε σε αυτόν ακριβώς τον κλάδο. Ιδού λοιπόν τι αναφέρει σχετικά ο κ. Maurice Ρ. McTigue. «Ως το 1984 η προβατοτροφία στη Νέα Ζηλανδία ελάμβανε περίπου το 44% των εισοδημάτων της από κυβερνητικές επιδοτήσεις. Το κύριο προϊόν που παρήγε ήταν πρόβειο κρέας το οποίο στις διεθνείς αγορές πουλιόταν προς 12,5 δολάρια το σφάγιο, ενώ η κυβερνητική επιδότηση ανερχόταν σε άλλα 12,5 δολάρια. Το 1987 καταργήθηκαν όλες οι επιδοτήσεις προς την προβατοτροφία. H απόφαση αυτή, φυσικά, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση μεταξύ των ενδιαφερομένων. Αλλά όταν κατάλαβαν και αποδέχθηκαν ως γεγονός ότι οι επιδοτήσεις δεν επρόκειτο να επανέλθουν, ανέθεσαν σε μια ομάδα ειδικών να τους συμβουλεύσει τι έπρεπε να κάνουν προκειμένου να μπορέσουν να πωλούν κάθε σφάγιο προς 30 δολάρια. Υστερα από λίγο η ομάδα των ειδικών αποφάνθηκε ότι το ζητούμενο ήταν δύσκολο αλλά όχι αδύνατον. Αυτό το οποίο απαιτείτο ήταν η παραγωγή ενός διαφορετικού προϊόντος, το οποίο να επεξεργάζεται με διαφορετικές διαδικασίες και να πωλείται σε διαφορετικές αγορές. Πράγματι, μέσα σε δύο χρόνια, δηλαδή το 1989, πέτυχαν να μετατρέψουν ένα προϊόν το οποίο πωλούσαν προς 12,5 δολάρια σε ένα προϊόν το οποίο απέφερε 30 δολάρια. H τιμή του νέου προϊόντος το 1991 ήταν 42 δολάρια, το 1994 ανήλθε σε 74 δολάρια και το 1999 έφθασε τα 115 δολάρια. Με άλλα λόγια, η προβατοτροφία της Νέας Ζηλανδίας απευθύνθηκε στη διεθνή αγορά και βρήκε καταναλωτές οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν πολύ υψηλές τιμές. Αν επισκεφθείτε τα καλύτερα εστιατόρια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και παραγγείλετε αρνί Νέας Ζηλανδίας», γράφει, «θα το πληρώσετε σήμερα κάπου μεταξύ 35 και 60 δολάρια τη λίβρα!..». «Είναι περιττό να επαναλάβω», τονίζει, «ότι εξαιτίας της κατάργησης των επιδοτήσεων πάρα πολλοί προέβλεπαν ότι θα προκαλούνταν μαζική έξοδος κτηνοτρόφων από τον κλάδο της προβατοτροφίας. Αλλά τίποτε τέτοιο δεν συνέβη. Προς επιβεβαίωση αρκεί να αναφερθεί ότι σταμάτησαν να εκτρέφουν πρόβατα μόνο τρία τέταρτα του ενός εκατοστού από τις επιχειρήσεις του κλάδου και αυτές ήταν επιχειρήσεις οι οποίες δεν έπρεπε να βρίσκονται στην προβατοτροφία έτσι κι αλλιώς. Επιπλέον, πολλοί επιχειρηματολογούσαν ότι η κατάργηση των επιδοτήσεων θα ευνοούσε την ανάπτυξη μεγάλων μονάδων εις βάρος των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων. Αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Οι μεγάλες εκτροφικές μονάδες εγκατέλειψαν τον κλάδο και οι οικογενειακές επεκτάθηκαν, πιθανώς γιατί οι οικογενειακές μονάδες είναι διατεθειμένες να δουλέψουν με μικρότερα περιθώρια κέρδους από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Τελικά, ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί. H πολιτική αυτή κατέδειξε ότι, αν δεν επιτρέπεις άλλα περιθώρια στους πολίτες παρά να είναι δημιουργικοί και καινοτόμοι, συνήθως βρίσκουν λύσεις». H ανταγωνιστικότητα των ελληνικών αγροτικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές βρίσκεται σήμερα σε δεινή θέση. Αυτό σημαίνει ότι τα δισεκατομμύρια ευρώ των επιδοτήσεων από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους που κατευθύνθηκαν στη γεωργία τα τελευταία 20 χρόνια δεν έπιασαν τόπο. Μήπως έχει έλθει το πλήρωμα του χρόνου να δοκιμάσουμε την πολιτική που εφήρμοσε η Νέα Ζηλανδία;
ΤΟ ΒΗΜΑ 15-08-2004

Μπορεί η κατάργηση των επιδοτήσεων να μην λύνει σαν μαγικό ραβδάκι όλα τα προβλήματα, αλλά η διατήρηση μιας τόσο χρεωκοπημένης πολιτικής είναι ανεπίτρεπτη. Η κατάργηση των επιδοτήσεων πρέπει να συνδυαστεί μια σειρά πρωτοβουλιών των ίδιων των παραγωγών. Αυτοί οφείλουν να βρουν λύσεις για την βελτίωση των επιδόσεών τους αν θέλουν να είναι βιώσιμοι. Το παράδειγμα της Νέας Ζηλανδίας αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει θέληση και προσπάθεια είναι δυνατόν να βρουν δημιουργικές λύσεις για να επιβιώσουν. Θα αναγκάσει τους κατοίκους της υπαίθρου να αξιοποιήσουν κάθε διαθέσιμο πόρο. Κάθε χώρα και κάθε περιοχή έχει τα δικά της συγκριτικά πλεονεκτήματα που μπορεί να εκμεταλλευτεί, αρκεί να έχει το κίνητρο για να τα κάνει. Η ελεύθερη οικονομία μπορεί να κρίνει καλύτερα τι είναι αποδοτικό και τι όχι από οποιοδήποτε γραφειοκράτη.

Αν πάλι δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουν, δεν βλέπω γιατί πρέπει να σπαταλούνται τεράστιοι δημόσιοι πόροι (σε βάρος του εκσυγχρονισμού της διοίκησης, της παιδείας, της ανάπτυξης των υποδομών) για την συντήρηση αντιπαραγωγικών δραστηριοτήτων. Οι επιδοτήσεις καλύπτουν ένα τεράστιο κομμάτι του κοινοτικού προϋπολογισμού, που συμβάλλει μηδενικά στην ανάπτυξη, και στερεί πολύτιμους πόρους από τομείς με μεγαλύτερες ανάγκες. Πόσες γέφυρες, αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια, σχολεία, βιβλιοθήκες, εργαστήρια έχουν χαθεί για να συντηρούμε απλά αργοτικούς πληθυσμούς;

Η πολιτική των επιδοτήσεων έχει δείξει την ανεπάρκειά της αφού εφαρμόζεται για δεκαετίες. Εκτός από την διαρκή πτώση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων μας (43η θέση σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ and falling) και την συνεχή απώλεια μεριδιών αγοράς στις εξαγωγές μας (πάνω από 35% την τελευταία δεκαετία) έχουμε και τις μελέτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που αποδεικνύουν ότι για κάθε ευρώ που πήραμε πετύχαμε αναπτυξιακό όφελος 1,07 ευρώ! Αν μάλιστα αφαιρέσουμε και τα αναπτυξιακά έργα, τότε βλέπουμε ότι η χρηματοδότηση της αργοτικής παραγωγής είναι μια σκέτη σπατάλη!

H Iρλανδία πχ, αντί να σπαταλάει τα κοινοτικά κονδύλια που πήρε σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες όπως η κρατική συντήρηση των αργοτών, επένδυσε κύρια στην παιδεία και στις νέες τεχνολογίες. Αυτοί πέτυχαν αναπτυξιακό όφελος πάνω από 2,5 ευρώ για κάθε ένα που πήραν. Στην Ιρλανδία το μέσο εισόδημα από το 60% του κοινοτικού μέσου όρου (σταθμισμένα σε PPP) το 1980 ανέβηκε σε 118,4% το 2000 και η ανεργία από 16% το 1980 σε 5,5 το 2000. Η χώρα μας αντίθετα κατάφερε από το 60% του μέσου κοινοτικού εισοδήματος το 1980 να φτάσει το 67% το 2000 ενώ η ανεργία ανέβηκε από 7% σε 12%! Ερήμωσε η ύπαιθρος στην Ιρλανδία;; 17/1/05 08:54
S G είπε...: Δε θα διαφωνησω για το ποσο σπαταλες ειναι οι επιδοτησεις. Αλλα μην υπερβαλλουμε. Η περικοπη των επιδοτησεων θα φερει σχεδον σιγουρα μειωση των αγροτων. Αλλα αυτο θελουμε κιολας! Αυτη τη στιγμη η επιλογη ενος νεου να σπουδασει κατι ή να γινει αγροτης σαν τον πατερα του ειναι διαστρεβλωμενη -αν ειναι δυνατον- προς την μερια της γεωργιας. Γιατι να σπουδαζει με μικρες προοπτικες να βρει δουλεια, αντι να γινει αγροτης με σιγουρες τις επιδοτησεις της ΕΕ?

Δεν μπορω να καταλαβω ποια χωρα σπρωχνει τους πολιτες της να γινουν αγροτες, ειδικα οταν μιλαμε για την Ελλαδα που με αγροτικο πληθυσμο γυρω στο 20% μονο απο ερημωση της υπαιθρου δεν κινδυνευει. Δυστυχως ο γεωργικος μας τομεας ειναι ενας τομεας που η ΕΕ φανερα βλαπτει την προοδο της Ελλαδος, εμποδιζοντας την απαραιτητη εξοδο των αγροτων προς αλλες μορφες απασχολησης, με επιδοτησεις σχεδιασμενες για πολυ πιο ανεπτυγμενες χωρες.; 18/1/05 22:25

Δημοσίευση σχολίου

Σάββατο, Ιανουαρίου 15, 2005

Τα δίκια της αγροτιάς....

3 σχόλια:

Blog Archive

Contributors

Ελληνικοι Συνδεσμοι

Διεθνεις Συνδεσμοι

Referrers